მემორია / Memoria

- Have you ever talked to the wind?
- Have you ever tried to understand what your loneliness or sleepless nights want to tell you? If no, you would never feel sharp and intensive contrast, which comes only after long insomnia and loneliness. Exactly this contrast was my inspiration - when you feel loneliness in the empty room and even in the crowded hall, when you are obedient of strong inertia and the road seems infinitive and blurred, when you face to all sides of loneliness and try to listen and study each of them. ...This condition is a part of daily life and it has been long time you don’t afraid of it. However more exact reason, which made me of making this shot, was sudden extension of long loneliness. Extension how to overcome it. In fact, very personal and keen idea was spread out in those one and a half minutes. This idea is so subjective, I don’t even know how it can be perceived by foreign eye... The wind blows the grass. In few seconds life appears on horizon, movement... And finally the sky. The Sky - just half of it. The half of it, because life always has its plans and nobody knows what the next day is preparing. These three dimensions were crossed to one point as an image by the sudden proposal of life. After loneliness there comes peace, which has warm hands and inexhaustible depth. It opens the way and helps you to get back to yourself from maze. This shot is expression of my very personal feelings from my current situation. The music is minimalistic and kind of an arrow - the directional inertia of finding my mood. It is calmly and waiting to be continued...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-ოდესმე თუ გილაპარაკიათ ქართან ?
-ოდესმე თუ გიცდიათ მოგესმინათ, რას გიყვებათ თქვენი მარტოობა, ან უძილო ღამეები ? თუ არა, მაშინ ვერასდროს შეიგრძნობთ იმ მკვეთრსა და ინტენსიურ კონტრასტს, რომელიც მხოლოდ ხანგრძლივი უძილობისა და მარტოობის შემდეგ დგება. ჩემი შთაგონებაც, ამ შემთხვევაში, სწორედ ეს კონტრასტი აღმოჩნდა - როცა ცარიელ ოთახშიც მარტოდ გრძნობ თავს და ხალხით სავსე დარბაზშიც, როცა ძლიერ ინერციას ემორჩილები, გზა კი უსასრულო და ბუნდოვანი გეჩვენება, როცა თვალებში უყურებ მარტოობის ყველა მხარეს და ცდილობ,მოისმინო და შეისწავლო თითოეული მათგანი ... ეს მდგომარეობაა, ყოველდღიურობის ნაწილი და შენ დიდი ხანია, მისი აღარ გეშინია . თუმცა უფრო ზუსტი მიზეზი, რამაც ეს კადრი გადამაღებინა, სწორედ ხანგრძლივი მარტოობის მოულოდნელი გაგრძელებაა .გაგრძელება, როგორც მისი დაძლევაა .ამ წუთნახევარში სინამდვილეში ძალიან პირადი და ფაქიზი ჩანაფიქრი იშლება .ეს ჩანაფიქრი იმდენად სუბიექტურია, არც კი ვიცი, როგორ შეიძლება აღიქმებოდეს უცხო თვალისთვის .. ქარი არხევს ბალახებს. რამდენიმე წამში ჰორიზონტზე იკითხება სიცოცხლე, მოძრაობა .. და ბოლოს - ცა . ცა - სანახევროდ .სანახევროდ იმიტომ, რომ ცხოვრებას ყოველთვის თავისი გეგმები აქვს და არავინ ვიცით, რას გვიმზადებს შემდეგი დღე . ეს სამი განზომილება ცხოვრების მოულოდნელმა შემოთავაზებამ გადამაკვეთინა ერთ წერტილში, როგორც გამოსახულება. მარტოობის შემდეგ გვიახლოვდება სიმშვიდე, რომელსაც თბილი ხელები და აუთვისებელი სიღრმეები აქვს .ის გზას გიხსნის და ლაბირინთებიდან საკუთარ თავამდე გაბრუნებს . ეს კადრი არის ძალიან პირადი შეგრძნებების ეკრანიზაცია ჩემი ამჟამინდელი მდგომარეობიდან .მუსიკა მინიმალისტურია და ერთგვარი ისარია - მიმართულების მომცემი ინერცია ჩემი განწყობის საპოვნელად .ის მშვიდია და გაგრძელებას ელოდება ...

[@AllanGildea]

Exquisite. Thank you Giga, your work is stunning.

[@gigijobava]

Thank you very much Allan.