Δημήτρη είμαι σχεδόν 3 χρόνια ολομόναχος "living off the grid" που λενε και οι Αμερικανοί. Έχω βρει την ηρεμία μου. Δεν χρειάζομαι κανέναν... για την ώρα!...
Καλησπέρα Δημήτρη. Πολύ όμορφα τα λόγια σου και είναι τόσο όμορφα νομίζω, γιατί προέρχονται μέσα από προσωπικά βιώματα. Θα σου πω λοιπόν ότι και εγώ είχα παρόμοιο βίωμα και πέρασα πολλές μαύρες νύχτες για να καταλάβω στο τέλος ότι το πρόβλημα δεν ήταν τελικά η αποτυχία. Ο προγραμματισμός στο κεφάλι μου, κατά τη δικιά μου αντίληψη, ήταν : Δεν επιτρέπεται να αποτύχεις( και διάφορα άλλα ηρωϊκα πχ τα καταφέρνεις μόνος σου, είσαι Σουλιώτης -ήρωας- εσύ, δεν μασσάς) γιατί τότε δεν ΑΞΙΖΕΙΣ, και αφού δεν αξίζεις ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ. Το μυαλό τραμπούκος μου έστεισε την τέλεια παγίδα. ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ!! Ελπίζω όχι τα δικά μου προς τα δικά μου παιδιά. Κάθε εμπόδιο για καλό, που λένε και οι παληοί. Και εγώ παληός είμαι, 70+. Συγνώμη για την πολυλογία αλλά το θέμα με άγγιξε βαθειά και είπα να πω τη γνώμη μου. Καλό βράδυ με πολύ εκτίμηση για το έργο σου. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
Δημήτρη πολύ σωστά τα είπες....εγώ έφτασα πάτο στο συναισθηματικό κομμάτι, πνίγηκα τα έκανα χειρότερα, αλλά κάποια στιγμή τα έβαλα σε σειρά.Η ζωή συνεχίζεται και όντως πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας... ξέρω το οικονομικό κομμάτι ίσως είναι πιο δύσκολο....καλό ξημέρωμα
Πολύ σοφο το μηνυμα σας αγαπητε...Ειναι τυχερη η φιλη που εχει ανθρωπους που της συμπαρισταται.Αυτο ειναι το προσημο που θα προσεδιδα στην εμπειρια της.Ειναι πιθανον κι ατυχη μαζι που βρισκεται σ'αυτην καταρχην την φαση για να της συμπαριστανται,να το πουμε αυτο εχει νοημα;....Οι ατυχιες ή καλύτερα αποτυχιες ειναι συχνες ισως και συχνοτερες στη ζωη.Αρα μαλλον σε κατι συνηθες στην ανθρωποτητα που αντιμετωπιζει, οπως ειναι οι αποτυχιες,οσο οδυνηρες εστω ειναι, παραμενει σταθερα τυχερη ισως και άξια που εχει καλους φιλους που της συμπαριστανται...Πολυ σημαντικα ομως και οσα μας καταθεσατε ως προσωπικη σας μαρτυρια!Το θεμα ειναι,αυτο που συνηθως δεν βλεπουμε ή παραβλεπουμε,οτι τις αποτυχιες τις θυμομαστε σαν τη μαγια στις κατοπινες μας επιτυχιες•Συνηθως οταν τις εχουμε ξεπερασει, τις ανακαλουμε κατοπιν με σοφια και ψυχραιμια και καποιο καμαρι για την αποφασιστικοτητα μας.Οπως ειπατε και για σας,μπορει εκεινη την περιοδο να βιωνονται συντριπτικα και να δικαιολογειται μαλιστα καθολικα...Θα ηθελα ωστοσο να θυμηθω καποιον να μας διηγειται με πληρη συνειδητοποιηση την καταδυση του στην αβυσσο,απο εκει.Και να συνεχιζει να μας προκαλει τον θαυμασμο οχι γιατι ανεβαινει αλλα γιατι πεφτει και το δεχεται...Θα τον θυμομαστε αραγε θα τον μνημονευουμε ως πολυ θαρραλεο γιατι συνειδητοποιει την ανημπορια του ή θα τον αποφευγουμε σαν αξιολυπητο;Κανα Καβαφη ισως να σκεφτομουν για το θλιβερο του αλγος στην ψυχη για να μην πω για τον κακομοιρο Βαν Γκοχ που οσο ζουσε κοντευε να τρελαθει απο την ασημαντοτητα του στους κυκλους των συγχρονων ομοτεχνων του...Κι ομως αντεχαν να ειναι παραγνωρισμενοι και μες την ανηλεη ταπεινωση απο τους συγχρονους τους...Αν ειχαν σταματησει ή εσκιζαν τα εργα τους σε μια κριση ηττοπαθειας δεν θα με συγκινουσαν σημερα...Αυτους θαυμαζω προσωπικα.Και τον μεταναστη απεναντι μου που κοιμαται χειμωνα στο γιαπι απεναντι μου κι επιβιωνει σε μια σκηνη κουκουλωμενος.Και καποιους ακομη γνωστους κι αγνωστους για τωρα ή και δια βιου...Οι αποτυχιες μπορει να χρησιμευσουν και για οσο βυθιζομαστε σε ενα ανεστραμμενο δρομο συνειδητοτητας μεσα απο την ακυρωση.Απο τους αμετροεπεις και τους μωροφιλοδοξους ως τους αποκαρδιωμενους και τους κυνικους υπαρχει τουλαχιστον ενα τσιγαρο δρομος:αυτος της εμπειριας...Το αναβεις,το σβηνεις, το πετας,το ξαναστριβεις και το ξαναπετας...Με τις ευχαριστιες μου για το ωραιο μηνυμα σας
Δημήτρη είμαι σχεδόν 3 χρόνια ολομόναχος "living off the grid" που λενε και οι Αμερικανοί. Έχω βρει την ηρεμία μου. Δεν χρειάζομαι κανέναν... για την ώρα!...
Εγω φιλε μου ειμαι απο τοτες που γεννηιηκα ...ξερω ξερω θα με χλευάσεις ,απλα απανταω στο σχολιο σου
Κι εγω αδελφε βιώνω χωρισμο,σε λιγο καιρο θα μεινω μόνος, εχω ανασφάλειες περι μοναξιάς και οικονομικών αλλα πιστευω να πανε καλά.. μπραβο για σενα
Καλησπέρα Δημήτρη. Πολύ όμορφα τα λόγια σου και είναι τόσο όμορφα νομίζω, γιατί προέρχονται μέσα από προσωπικά βιώματα. Θα σου πω λοιπόν ότι και εγώ είχα παρόμοιο βίωμα και πέρασα πολλές μαύρες νύχτες για να καταλάβω στο τέλος ότι το πρόβλημα δεν ήταν τελικά η αποτυχία. Ο προγραμματισμός στο κεφάλι μου, κατά τη δικιά μου αντίληψη, ήταν : Δεν επιτρέπεται να αποτύχεις( και διάφορα άλλα ηρωϊκα πχ τα καταφέρνεις μόνος σου, είσαι Σουλιώτης -ήρωας- εσύ, δεν μασσάς) γιατί τότε δεν ΑΞΙΖΕΙΣ, και αφού δεν αξίζεις ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ. Το μυαλό τραμπούκος μου έστεισε την τέλεια παγίδα. ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ!! Ελπίζω όχι τα δικά μου προς τα δικά μου παιδιά. Κάθε εμπόδιο για καλό, που λένε και οι παληοί. Και εγώ παληός είμαι, 70+. Συγνώμη για την πολυλογία αλλά το θέμα με άγγιξε βαθειά και είπα να πω τη γνώμη μου. Καλό βράδυ με πολύ εκτίμηση για το έργο σου. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
Κύριε Δημήτρη αν μπορείτε κάντε ένα βιντεάκι για τον μονόπλευρο έρωτα, πως το ξεπερνάμε
Δημήτρη πολύ σωστά τα είπες....εγώ έφτασα πάτο στο συναισθηματικό κομμάτι, πνίγηκα τα έκανα χειρότερα, αλλά κάποια στιγμή τα έβαλα σε σειρά.Η ζωή συνεχίζεται και όντως πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας... ξέρω το οικονομικό κομμάτι ίσως είναι πιο δύσκολο....καλό ξημέρωμα
Πολύ σοφο το μηνυμα σας αγαπητε...Ειναι τυχερη η φιλη που εχει ανθρωπους που της συμπαρισταται.Αυτο ειναι το προσημο που θα προσεδιδα στην εμπειρια της.Ειναι πιθανον κι ατυχη μαζι που βρισκεται σ'αυτην καταρχην την φαση για να της συμπαριστανται,να το πουμε αυτο εχει νοημα;....Οι ατυχιες ή καλύτερα αποτυχιες ειναι συχνες ισως και συχνοτερες στη ζωη.Αρα μαλλον σε κατι συνηθες στην ανθρωποτητα που αντιμετωπιζει, οπως ειναι οι αποτυχιες,οσο οδυνηρες εστω ειναι, παραμενει σταθερα τυχερη ισως και άξια που εχει καλους φιλους που της συμπαριστανται...Πολυ σημαντικα ομως και οσα μας καταθεσατε ως προσωπικη σας μαρτυρια!Το θεμα ειναι,αυτο που συνηθως δεν βλεπουμε ή παραβλεπουμε,οτι τις αποτυχιες τις θυμομαστε σαν τη μαγια στις κατοπινες μας επιτυχιες•Συνηθως οταν τις εχουμε ξεπερασει, τις ανακαλουμε κατοπιν με σοφια και ψυχραιμια και καποιο καμαρι για την αποφασιστικοτητα μας.Οπως ειπατε και για σας,μπορει εκεινη την περιοδο να βιωνονται συντριπτικα και να δικαιολογειται μαλιστα καθολικα...Θα ηθελα ωστοσο να θυμηθω καποιον να μας διηγειται με πληρη συνειδητοποιηση την καταδυση του στην αβυσσο,απο εκει.Και να συνεχιζει να μας προκαλει τον θαυμασμο οχι γιατι ανεβαινει αλλα γιατι πεφτει και το δεχεται...Θα τον θυμομαστε αραγε θα τον μνημονευουμε ως πολυ θαρραλεο γιατι συνειδητοποιει την ανημπορια του ή θα τον αποφευγουμε σαν αξιολυπητο;Κανα Καβαφη ισως να σκεφτομουν για το θλιβερο του αλγος στην ψυχη για να μην πω για τον κακομοιρο Βαν Γκοχ που οσο ζουσε κοντευε να τρελαθει απο την ασημαντοτητα του στους κυκλους των συγχρονων ομοτεχνων του...Κι ομως αντεχαν να ειναι παραγνωρισμενοι και μες την ανηλεη ταπεινωση απο τους συγχρονους τους...Αν ειχαν σταματησει ή εσκιζαν τα εργα τους σε μια κριση ηττοπαθειας δεν θα με συγκινουσαν σημερα...Αυτους θαυμαζω προσωπικα.Και τον μεταναστη απεναντι μου που κοιμαται χειμωνα στο γιαπι απεναντι μου κι επιβιωνει σε μια σκηνη κουκουλωμενος.Και καποιους ακομη γνωστους κι αγνωστους για τωρα ή και δια βιου...Οι αποτυχιες μπορει να χρησιμευσουν και για οσο βυθιζομαστε σε ενα ανεστραμμενο δρομο συνειδητοτητας μεσα απο την ακυρωση.Απο τους αμετροεπεις και τους μωροφιλοδοξους ως τους αποκαρδιωμενους και τους κυνικους
υπαρχει τουλαχιστον ενα τσιγαρο δρομος:αυτος της εμπειριας...Το αναβεις,το σβηνεις, το πετας,το ξαναστριβεις και το ξαναπετας...Με τις ευχαριστιες μου για το ωραιο μηνυμα σας
Δημήτρη τι ωραία η φωτιά από πίσω στο τζάκι για χουχουλιασμα.... εμείς είμαστε στην θάλασσα και μουγκρίζει από το πρωί με το κύμα 3 μέτρα ψηλά
Αυτό είδα κι εγώ και αναρωτήθηκα "από τώρα τζάκι;"
@@lulabros
Στα ορεινά ήδη έχει ο χειμώνας μ'αυτή την έντονη αλλαγή του καιρού.
Ευχαριστώ, το χρειαζόμουν στη φάση που είμαι.
Αυτό που τα αφήνουμε όλα πίσω και ξεκινάμε κάτι καινούργιο, λέγετε στην ενεργειακή ψυχολογία κβαντικό άλμα. Γειά.
καλημερα κ. Δημητρη, υπαρχει περιπτωση να σας ειδα στο νησι της σαμοθρακης ?
ω όχι
ημουν τοσο σιγουρος για μια στιγμη, ακομη και το γυαλικο ηταν παρομοιο
@@kokkinias
Θέλω να μιλήσουμε...
παρακαλώ στείλτε email στο info@softeningandhealing.com
Πλεον εχω μαθει να απενεργοποιω τον τραμπουκο Δημητρη