LYRICS: Ένα δύο Είναι το πρώτο φως της μέρας είναι το πρώτο φως της μέρας και.. Είναι παράδεισος η κόλαση που βαδίζω αξίζω όσα ακριβά χαρίζω το τομάρι μου μετράει κάθε χαρά προβάλει πλάι μου την θηλιά μπλεγμένη από το κουβάρι μου μα πριν μπω στον λαβύρινθο πνίγω την Αριάδνη μου.. Να μην με περιμένει δεμένη κάθε σειρήνα στο κατάρτι μου να με μεθάν τραγουδώντας τα λάθη μου..Όποιος δεν δίνει δεν παίρνει και όσα θα φέρει ο χρόνος πίσω γίνονται αίνιγμα σβήνει από την παλάμη μου κάθε συναίσθημα αν τ' αναλύσω πριν να σε εκτιμήσω είχες χαθεί είμαι απ' τον τόπο που δύσκολα θα ανοιχθείς αλλού είσαι αλλιώς πλανήτης γη μέσα μαζί μου όσα που ζητάς συχνά σκέψεις σαν τροφή.. Πες μου πια τι γυρεύεις τι έμεινε για μας μάζεψα τα σημαντικότερα τα καίει ακόμα η φλόγα και όχι μόνο εικόνα έγινε στο σκονισμένο κάδρο να ρωτάς απ' όταν έφυγες τι τελικά απέγινε... Γύρω απ' το σώμα συρματόπλεγμα Το πλήγμα δεν έφυγε ποτέ γιατί το κέρναγα οινόπνευμα Και ότι μ' αφορά παίρνει αντίρροπη φορά Προς εμένα, για μένα, τα λάθη που έκανα μου ταίριαξαν απόλυτα.. Το μυαλό κάνει κυνηγητά τι κυνηγά μα κυνηγά πέσε το θέμα στη σειρά της φωναχτά είπα το ψέμα που πονά κάτι γυρνά σαν μία λούπα πάντα θα με γεμίζει μαγικά το ντάπα ντούπα γιατί μου θυμίζει τόσα χρονιά όσα λόγια σου' πα η λησμονιά μας γύρω φέρνει οπότε ούτε αυτά τα λόγια μας δεν τάξανε στο μέλλον τι θα τύχει κάτω από τα νύχια των ανθρώπων θα βρεις ίχνη και δέρμα απ' την τύχη μιλάω για εκείνον που έχασε την θέαση του πριν ξυπνήσει είμαστε ίσοι όχι ίδιοι γιαυτό κίνησε τον εαυτό σου να σε εξαπατήσει από την δύση είμαστε μισή με δάκρυα σ' αντικρίζει και με δάκρυα θα σ' αποχαιρετίσει ένα κομμάτι από το παζλ που ψάχνει τα υπόλοιπα για να κολλήσει ένα κομμάτι που σε ψάχνει πριν ξεφτίσει.. Δεν με ζητώ και το είδωλο μου με κυνήγησε πάλι έψαχνε κάτι δικό μας να το χορτάσει να πάψει έτσι και γω φυγάδευσα καλά το νου μου στα δάση στα μανιασμένα ποτάμια ή σε ερήμους αν ψάξει θα αποτύχει δεν είναι οι στίχοι μου απλά τύχη είναι ο ήλιος που βγαίνει μετά την νίκη με λυτρώνει χάθηκα πολύ όμως το κύμα τελειώνει θα ζωντανέψει η μιλιά τους το πρωί κρυμμένη λοιπόν για ακόμα μία το τσιγάρο μου καίει το χαρτί μου ανασαίνει φτωχός που ξόφλησε τα χρέη του στο χέρι το άστρο μ' ελευθερώνει σε κάστρο και εγώ με φως από αστερόσκονη το σκάω.. Φωνές σε κύματα πήραν τα λόγια που μ ακουμπάν όταν τα χαραμίσαμε όλα για να βρίσκουμε προβλήματα είν' τα όνειρά μου μες σε κείμενα και είμαι ένα γράμμα απ αυτά σβησμένο για κάθε φορά που ότι ήθελα είχε φύγει,η μούσα σε κοιτά και σε προδίδει όταν το δάκρυ της σ' αγγίζει πριν να δεις το ότι σου κρύβει πιο καλά απ τη κόλαση θα μάθω πως το γέλιο του Σατανά ήταν ανθρώπινο και ότι πιο αγνό σε προσεγγίζει είναι αναλώσιμο...όταν το πρώτο φως της μέρας μοιάζει αλλιώτικο το όνειρο μας ξυπνάει ένα πρωί πιο σκοτεινό από την νύχτα που περνά για να μην μπορούμε να κυνηγήσουμε το φως ξανά κι όσο θα ανακαλώ το παρελθόν σ' ενά θολό από των ματιών βλέμμα θα το φοβάμαι..αφού δε μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε..αφού δεν μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε.. Ξεκίνα την απόσταση μας να μειώσεις πριν να κουραστώ βρήκα ένα δάκρυ δίπλα στο ένα μεγάλο ευχαριστώ που σου χρωστώ βρήκα απ' το πιο ψηλό σημείο να πιαστώ και τώρα βρέθηκα κάπως να ανησυχώ για το μετά..και είναι η ζωή μου μια πουτά που πραγματικά πετά κάνει τον κύκλο της γης και πίσω γυρνά σε μένανε δεν με ξεχνά έχει τα ινία να αγωνία έρημο πλάθεται και γίνεται μαγεία στα κρυφά μία τιμωρία για κάθε μου απραξία θα δεχτώ χωρίς αντίρρηση καμιά απ' το στόμα το στίχο στο μέλλον μετά γράφεται η ιστορία η ραψωδία γι' αυτόν που μου πε να του δώσω ελευθερία μισώ την οκνηρία μ' αποσπάει απ' την πορεία και φοβάμαι μα ως σειρήνες μας κεντάνε οι δικοί μου όλο και κάπου εδώ γύρω θα ναι ή στη σιωπή δεν προσκυνάμε χρωστάω μόνο σε όσους θέλουν να χαμογελάνε..χρωστάω μόνο σε όσους θέλω να χαμογελάνε..
οταν το πρωτο φως της μερας μοιαζει αλλιωτικο, το ονειρο μας ξυπνα ενα πρωι πιο σκοτεινο απο τη νυχτα που περνα, για να μη μπορουμε να κυνηγησουμε το φως ξανα κι οσο θα ανακαλω το παρελθον σε ενα θωλο απο των ματιων βλεμμα θα το φοβαμαι... αφου δε μαθαμε ποτε μας να αγαπαμε !
Αυτά είναι,και είχα καιρό να ακούσω καινούριο κομμάτι σας. Πάρα πολύ ωραίο το κομμάτι μάγκες,μπράβο. Περιμένω πως και πως μια ολοκληρωμένη δουλειά σας! Καλή συννέχεια!
Φωνές σε κύμματα πήραν τα λόγια που μ ακουμπάν όταν τα χαραμίσαμε όλα για να βρίσκουμε προβλήματα είν τα όνειρά μου μες σε κείμενα και είμαι ένα γράμμα απ αυτά σβησμένο για κάθε φορά που οτι ήθελα είχε φύγει,η μούσα σε κοιτά και σε προδίδει όταν το δάκρυ της σ' αγγίζει πριν να δεις το οτι σου κρύβει πιο καλά απ τη κόλαση θα μάθω πως το γέλιο του Σατανά ήταν ανθρώπινο και ότι πιο αγνό σε προσεγγίζει είναι αναλώσιμο...αφου δε μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε... ΛΓ
Γύρω απ' το σώμα συρματόπλεγμα Το πλήγμα δεν έφυγε ποτέ γιατί το κέρναγα οινόπνευμα Και ότι μ' αφορά παίρνει αντίρροπη φορά Προς εμένα, για μένα, τα λάθη που έκανα μου ταίριαξαν απόλυτα!
προβαρει πλαι μου η θηλιά μπλεγμενη απο το κουβαρι μου μα πρην μπω στον λαβυρινθο πνιγω την Αριαδνη μου να μην με περιμενη δεμενη καθε σειρινα στο καταρτι μου να με μεθαν τραγουδωντας τα λαθοι μου...
Ανταποδίδουμε την αγάπη...!! ευχαριστούμε για την στήριξη.. :)
LYRICS:
Ένα δύο
Είναι το πρώτο φως της μέρας
είναι το πρώτο φως της μέρας και..
Είναι παράδεισος η κόλαση που βαδίζω αξίζω όσα ακριβά χαρίζω το τομάρι μου
μετράει κάθε χαρά προβάλει πλάι μου την θηλιά μπλεγμένη από το κουβάρι μου
μα πριν μπω στον λαβύρινθο πνίγω την Αριάδνη μου..
Να μην με περιμένει δεμένη κάθε σειρήνα στο κατάρτι μου να με μεθάν τραγουδώντας τα λάθη μου..Όποιος δεν δίνει δεν παίρνει και όσα θα φέρει ο χρόνος πίσω γίνονται αίνιγμα σβήνει από την παλάμη μου κάθε συναίσθημα αν τ' αναλύσω πριν να σε εκτιμήσω είχες χαθεί είμαι απ' τον τόπο που δύσκολα θα ανοιχθείς αλλού είσαι αλλιώς πλανήτης γη μέσα μαζί μου όσα που ζητάς συχνά σκέψεις σαν τροφή..
Πες μου πια τι γυρεύεις τι έμεινε για μας μάζεψα τα σημαντικότερα τα καίει ακόμα η φλόγα και όχι μόνο εικόνα έγινε στο σκονισμένο κάδρο να ρωτάς απ' όταν έφυγες τι τελικά απέγινε...
Γύρω απ' το σώμα συρματόπλεγμα
Το πλήγμα δεν έφυγε ποτέ γιατί το κέρναγα οινόπνευμα
Και ότι μ' αφορά παίρνει αντίρροπη φορά
Προς εμένα, για μένα, τα λάθη που έκανα μου ταίριαξαν απόλυτα..
Το μυαλό κάνει κυνηγητά τι κυνηγά μα κυνηγά πέσε το θέμα στη σειρά της φωναχτά είπα το ψέμα που πονά κάτι γυρνά σαν μία λούπα πάντα θα με γεμίζει μαγικά το ντάπα ντούπα γιατί μου θυμίζει τόσα χρονιά όσα λόγια σου' πα η λησμονιά μας γύρω φέρνει οπότε ούτε αυτά τα λόγια μας δεν τάξανε στο μέλλον τι θα τύχει κάτω από τα νύχια των ανθρώπων θα βρεις ίχνη και δέρμα απ' την τύχη μιλάω για εκείνον που έχασε την θέαση του πριν ξυπνήσει είμαστε ίσοι όχι ίδιοι γιαυτό κίνησε τον εαυτό σου να σε εξαπατήσει από την δύση είμαστε μισή με δάκρυα σ' αντικρίζει και με δάκρυα θα σ' αποχαιρετίσει ένα κομμάτι από το παζλ που ψάχνει τα υπόλοιπα για να κολλήσει ένα κομμάτι που σε ψάχνει πριν ξεφτίσει..
Δεν με ζητώ και το είδωλο μου με κυνήγησε πάλι έψαχνε κάτι δικό μας να το χορτάσει να πάψει έτσι και γω φυγάδευσα καλά το νου μου στα δάση στα μανιασμένα ποτάμια ή σε ερήμους αν ψάξει θα αποτύχει δεν είναι οι στίχοι μου απλά τύχη είναι ο ήλιος που βγαίνει μετά την νίκη με λυτρώνει χάθηκα πολύ όμως το κύμα τελειώνει θα ζωντανέψει η μιλιά τους το πρωί κρυμμένη λοιπόν για ακόμα μία το τσιγάρο μου καίει το χαρτί μου ανασαίνει φτωχός που ξόφλησε τα χρέη του στο χέρι το άστρο μ' ελευθερώνει σε κάστρο και εγώ με φως από αστερόσκονη το σκάω..
Φωνές σε κύματα πήραν τα λόγια που μ ακουμπάν όταν τα χαραμίσαμε όλα για να βρίσκουμε προβλήματα είν' τα όνειρά μου μες σε κείμενα και είμαι ένα γράμμα απ αυτά σβησμένο για κάθε φορά που ότι ήθελα είχε φύγει,η μούσα σε κοιτά και σε προδίδει όταν το δάκρυ της σ' αγγίζει πριν να δεις το ότι σου κρύβει πιο καλά απ τη κόλαση θα μάθω πως το γέλιο του Σατανά ήταν ανθρώπινο και ότι πιο αγνό σε προσεγγίζει είναι αναλώσιμο...όταν το πρώτο φως της μέρας μοιάζει αλλιώτικο το όνειρο μας ξυπνάει ένα πρωί πιο σκοτεινό από την νύχτα που περνά για να μην μπορούμε να κυνηγήσουμε το φως ξανά κι όσο θα ανακαλώ το παρελθόν σ' ενά θολό από των ματιών βλέμμα θα το φοβάμαι..αφού δε μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε..αφού δεν μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε..
Ξεκίνα την απόσταση μας να μειώσεις πριν να κουραστώ βρήκα ένα δάκρυ δίπλα στο ένα μεγάλο ευχαριστώ που σου χρωστώ βρήκα απ' το πιο ψηλό σημείο να πιαστώ και τώρα βρέθηκα κάπως να ανησυχώ για το μετά..και είναι η ζωή μου μια πουτά που πραγματικά πετά κάνει τον κύκλο της γης και πίσω γυρνά σε μένανε δεν με ξεχνά έχει τα ινία να αγωνία έρημο πλάθεται και γίνεται μαγεία στα κρυφά μία τιμωρία για κάθε μου απραξία θα δεχτώ χωρίς αντίρρηση καμιά απ' το στόμα το στίχο στο μέλλον μετά γράφεται η ιστορία η ραψωδία γι' αυτόν που μου πε να του δώσω ελευθερία μισώ την οκνηρία μ' αποσπάει απ' την πορεία και φοβάμαι μα ως σειρήνες μας κεντάνε οι δικοί μου όλο και κάπου εδώ γύρω θα ναι ή στη σιωπή δεν προσκυνάμε χρωστάω μόνο σε όσους θέλουν να χαμογελάνε..χρωστάω μόνο σε όσους θέλω να χαμογελάνε..
αφού δεν μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε...Ωραίοι !
Απλα κομματαρα , beatara, στιχαρες, φωναρες. Κρατηστε μας καθηλομενους εν ετη 2013 γιατι θα το χρειαστουμε.
περασαν οντως 6 χρονια
αγάπη απο την Ρόδο μάγκες μου το κομμάτι πολύ ωραίο
Ιθύνων η παραγωγή πάει αλλού !!
παντα θα με γεμιζει ψυχικα το νταπα ντουπα γιατι μου θυμιζει τοσα χρονια οσα λογια σου'πα
οταν το πρωτο φως της μερας μοιαζει αλλιωτικο, το ονειρο μας ξυπνα ενα πρωι πιο σκοτεινο απο τη νυχτα που περνα,
για να μη μπορουμε να κυνηγησουμε το φως ξανα κι οσο θα ανακαλω το παρελθον σε ενα θωλο απο των ματιων βλεμμα θα το φοβαμαι... αφου δε μαθαμε ποτε μας να αγαπαμε !
Να ξέρατε μόνο πόσο πολύ μας αγγίζουν τα κομμάτια σας..
Παντου εισαι συ
Πες μου πια τι γυρεύεις, τι έμεινε για 'μας.
Μπραβο ρε παιδια! υπεροχο κομματι! ΛΓ καθαρματα!
ενας κι ενας οι στιχοι...και παλι μπραβο!να 'στε καλα...τραγουδαρα
Αυτά είναι,και είχα καιρό να ακούσω καινούριο κομμάτι σας.
Πάρα πολύ ωραίο το κομμάτι μάγκες,μπράβο.
Περιμένω πως και πως μια ολοκληρωμένη δουλειά σας!
Καλή συννέχεια!
Xrwstaw mono se osous theloun na xamogelane.Respect!
Κι όσο θα ανακαλώ το παρελθόν σε ένα θολό απο των ματιών βλέμμα θα το φοβάμαι, αφού δεν μάθαμε ποτέ μας ν'αγαπάμε..
Φωνές σε κύμματα πήραν τα λόγια που μ ακουμπάν όταν τα χαραμίσαμε όλα για να βρίσκουμε προβλήματα είν τα όνειρά μου μες σε κείμενα και είμαι ένα γράμμα απ αυτά σβησμένο για κάθε φορά που οτι ήθελα είχε φύγει,η μούσα σε κοιτά και σε προδίδει όταν το δάκρυ της σ' αγγίζει πριν να δεις το οτι σου κρύβει πιο καλά απ τη κόλαση θα μάθω πως το γέλιο του Σατανά ήταν ανθρώπινο και ότι πιο αγνό σε προσεγγίζει είναι αναλώσιμο...αφου δε μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε... ΛΓ
ταξίδι.
αΦού δεν μάθαμε ποτέ μας να αγαπάμε....
❤❤❤
Να με μεθάν τραγουδώντας τα λάθη μου!!!
Γύρω απ' το σώμα συρματόπλεγμα
Το πλήγμα δεν έφυγε ποτέ γιατί το κέρναγα οινόπνευμα
Και ότι μ' αφορά παίρνει αντίρροπη φορά
Προς εμένα, για μένα, τα λάθη που έκανα μου ταίριαξαν απόλυτα!
το πληγμα δεν εφυγε ποτε γιατι το κερναγα οινοπνευμα,
για μενα τα λαθη που εκανα μου ταιριαξαν απολυτα.. ;)
poli wraio kommati to prohgoumeno "logo" lg marese pio polu!!!!!!!!!!!!!
''Μα πριν μπω στον λαβυρινθο πνιγω την Αριαδνη μου''..
Απλα ολα στην πενα.
Μας αγγίζετε ...
προβαρει πλαι μου η θηλιά μπλεγμενη απο το κουβαρι μου μα πρην μπω στον λαβυρινθο πνιγω την Αριαδνη μου να μην με περιμενη δεμενη καθε σειρινα στο καταρτι μου να με μεθαν τραγουδωντας τα λαθοι μου...