ΣΤΙΧΟΙ: Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες Ποιος είδε τη μοναξιά και δεν τη φοβήθηκε; Μπήκε στη ζωή μας και κρύφτηκε καλά, αφού μιμήθηκε τα πάντα Σπασμένη σε χίλια κομμάτια, γραμμένη σε χίλια τετράδια, άπειρα βράδια Μ' άδεια καρδιά, μάτια κάδρα αναμνήσεων για να σκιτσαριστείς Χαμένος στη μετάφραση και ουδείς να σου εξηγήσει πως ήσουν αδύναμος και αφελής Ο έρωτας είναι επιρρεπής σε εμάς, μάγκα μου, όχι εμείς Βλέπεις; Βλέπεις, μα δεν παρατηρείς αν εγώ δεν είμαι εγώ, τότε δεν θα είμαι κανείς Κι αν συμφωνείς, τότε τυχαίνει να σου είπα όλα όσα σκέφτεσαι, μα δείλιασες να πεις Δεν είναι αλήθεια, μα η αλήθεια μου όμως Ίσως και να 'μαι ένας απλός μυθομανής, του παρελθόντος ασθενής Και τι είμαστε όλοι εμείς αν όχι άπειρα παιδιά της μάνας Γης; Το άσχημο τέλος ειν' το ήμισυ της τέλειας αρχής και το αντίστροφο Θα ήμασταν ένα αν ήσουνα κι εσύ εδώ, είμαστε του ολοκλήρου το αντίθετο Και πολύ μικροί για να πούμε πως βρήκαμε κάτι ασύγκριτο Μα εξίσου νέοι ακόμα να γυρίσουμε τον κόσμο, να το βρούμε μ' ένα κεφάλι αγύριστο Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες Κάπως θα κοίταζα μπροστά στο τι συνέβαινε Ευχήθηκα σε ένα αστέρι που έπεφτε και πέθαινε, με πέθαινε Ήμουν χαζός ή αφελής; Λίγο κι από τα δύο απ' ό,τι φαίνεται Τρελαίνεται το μέσα μου, καρφωμένο στον τοίχο να σκιτσάρει Όσα παρακαλάω το στίχο να μου τα πάρει Αν ξέχασες τα λάθη σου, δεν είσαι παλικάρι Μα τις πιο όμορφες στιγμές ζω αφηρημένος, που να με πάρει Ο κόσμος σε κλειδώνει στο αμπάρι και κριτικάρει Δεμένος σε έναν πάσαλο παραμιλάω ποτέ, ποτέ, ποτέ Κι ένα μακάρι να μαρκάρει, ιδρωμένος και με φλερτάρει Να τραγουδάω και να κεντάει το πανί για να σαλπάρει Όσο αναλώνεις τη στιγμή, αυτή γελάει από αϋπνία Ξυπνάει τα θηρία, παρακαλάς για λίγη ορμή Και σε κοιτάζει σκυθρωπή και σε ποτίζει αμηχανία Τελικά βυθιστήκαμε σε ένα απάτητο βυθό Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη, σου είπα ψέματα Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη, σου είπα ψέματα ακόμα Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες Λες να με κόφτει ποιος από εμάς έχει ευθύνη όταν ανοίγει η Γη για να με καταπιεί; Ακόμα και οι λίγοι δίπλα μου είναι περιττοί Μες στο μυαλό μου τόσος θόρυβος, μα δεν έχω φωνή Κι αδιάφορα με κοιτάνε οι περαστικοί Αν θες πολύ, υπάρχει και τρόπος Κι όποιος κάποτε ήταν δίπλα μου, την έκανε όπως όπως Την αγάπη που τόσο αναμασάτε δεν γνώρισα αυτοπροσώπως Και η απόσταση μας μεγάλη Βγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι Η αλήθεια και η ομορφιά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα Τα μέρη που μεγάλωσα, μου μοιάζουν ξένος τόπος Εγώ χλωμός κι εσύ ανήσυχη Τα μάτια σου στην καρδιά μου υπενθύμιση που και που να χτυπά Αφού συχνά τείνω να ξεχνάω τον Θωμά Λείπω καιρό, μα νιώθω πως μόνο απ' τον καιρό λείπω πια Όσα πισωγυρίσματα κάναμε όντας απόλυτοι Από μικροί αχώριστοι, μα πια γίναμε αγνώριστοι Ζεις στο μυαλό μου εσώκλειστη Να σε σβήσω από 'κει θέλω και θέλεις, μα τι κάνω είναι άλλη υπόθεση Το ξημέρωμα θα 'ναι όλα καλύτερα, είναι υπόσχεση Μέχρι τον πάτο θα 'φτανα μαζί σου, αρκεί να 'χες την αντίθετη πρόθεση Είναι υπόσχεση Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες
Σκιάχτρο (στίχοι): Λες να με κόφτει ποιος από εμάς έχει ευθύνη όταν ανοίγει η γη για να με καταπιεί; Ακόμα και οι λίγοι δίπλα μου είναι περιττοί Μες στο μυαλό μου τόσος θόρυβος μα δεν έχω φωνή και αδιάφορα με κοιτάνε οι περαστικοί Αν θες πολύ ύπαρχει και τρόπος και όποιος κάποτε ήταν δίπλα μου την έκανε όπως όπως Την αγάπη που τόσο αναμασάτε δε γνώρισα αυτοπροσώπως Και η απόσταση μας μεγάλη Βγήκανε όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι, Η αλήθεια και η ομορφιά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα Τα μέρη που μεγάλωσα μου μοιάζουν ξένος τόπος Εγώ χλωμός και εσύ ανήσυχη τα μάτια σου στην καρδιά μου υπενθύμιση που και που να χτυπά Αφού συχνά τείνω να ξεχνάω τον Θωμά Λείπω καιρό μα νιώθω πως μόνο απ' τον καιρό λείπω πια... Όσα πισωγυρίσματα κάναμε όντας απόλυτοι από μικροί αχώριστοι μα πια γίναμε αγνώριστοι Ζεις στο μυαλό μου εσώκλειστη να σε σβήσω από 'κει θέλω και θέλεις μα τι κάνω είναι άλλη υπόθεση, Το ξημέρωμα θα 'ναι όλα καλύτερα είναι υπόσχεση.. Μέχρι το πάτο θα 'φτανα μαζί σου αρκεί να είχες την αντίθετη πρόθεση είναι υπόσχεση. Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες.. -?-
ΣΤΙΧΟΙ:
Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ
Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες
Ποιος είδε τη μοναξιά και δεν τη φοβήθηκε;
Μπήκε στη ζωή μας και κρύφτηκε καλά, αφού μιμήθηκε τα πάντα
Σπασμένη σε χίλια κομμάτια, γραμμένη σε χίλια τετράδια, άπειρα βράδια
Μ' άδεια καρδιά, μάτια κάδρα αναμνήσεων για να σκιτσαριστείς
Χαμένος στη μετάφραση και ουδείς να σου εξηγήσει πως ήσουν αδύναμος και αφελής
Ο έρωτας είναι επιρρεπής σε εμάς, μάγκα μου, όχι εμείς
Βλέπεις;
Βλέπεις, μα δεν παρατηρείς αν εγώ δεν είμαι εγώ, τότε δεν θα είμαι κανείς
Κι αν συμφωνείς, τότε τυχαίνει να σου είπα όλα όσα σκέφτεσαι, μα δείλιασες να πεις
Δεν είναι αλήθεια, μα η αλήθεια μου όμως
Ίσως και να 'μαι ένας απλός μυθομανής, του παρελθόντος ασθενής
Και τι είμαστε όλοι εμείς αν όχι άπειρα παιδιά της μάνας Γης;
Το άσχημο τέλος ειν' το ήμισυ της τέλειας αρχής και το αντίστροφο
Θα ήμασταν ένα αν ήσουνα κι εσύ εδώ, είμαστε του ολοκλήρου το αντίθετο
Και πολύ μικροί για να πούμε πως βρήκαμε κάτι ασύγκριτο
Μα εξίσου νέοι ακόμα να γυρίσουμε τον κόσμο, να το βρούμε μ' ένα κεφάλι αγύριστο
Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ
Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες
Κάπως θα κοίταζα μπροστά στο τι συνέβαινε
Ευχήθηκα σε ένα αστέρι που έπεφτε και πέθαινε, με πέθαινε
Ήμουν χαζός ή αφελής;
Λίγο κι από τα δύο απ' ό,τι φαίνεται
Τρελαίνεται το μέσα μου, καρφωμένο στον τοίχο να σκιτσάρει
Όσα παρακαλάω το στίχο να μου τα πάρει
Αν ξέχασες τα λάθη σου, δεν είσαι παλικάρι
Μα τις πιο όμορφες στιγμές ζω αφηρημένος, που να με πάρει
Ο κόσμος σε κλειδώνει στο αμπάρι και κριτικάρει
Δεμένος σε έναν πάσαλο παραμιλάω ποτέ, ποτέ, ποτέ
Κι ένα μακάρι να μαρκάρει, ιδρωμένος και με φλερτάρει
Να τραγουδάω και να κεντάει το πανί για να σαλπάρει
Όσο αναλώνεις τη στιγμή, αυτή γελάει από αϋπνία
Ξυπνάει τα θηρία, παρακαλάς για λίγη ορμή
Και σε κοιτάζει σκυθρωπή και σε ποτίζει αμηχανία
Τελικά βυθιστήκαμε σε ένα απάτητο βυθό
Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη
Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη, σου είπα ψέματα
Σου 'πα πως ξέχασα, συγγνώμη, σου είπα ψέματα ακόμα
Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ
Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες
Λες να με κόφτει ποιος από εμάς έχει ευθύνη όταν ανοίγει η Γη για να με καταπιεί;
Ακόμα και οι λίγοι δίπλα μου είναι περιττοί
Μες στο μυαλό μου τόσος θόρυβος, μα δεν έχω φωνή
Κι αδιάφορα με κοιτάνε οι περαστικοί
Αν θες πολύ, υπάρχει και τρόπος
Κι όποιος κάποτε ήταν δίπλα μου, την έκανε όπως όπως
Την αγάπη που τόσο αναμασάτε δεν γνώρισα αυτοπροσώπως
Και η απόσταση μας μεγάλη
Βγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι
Η αλήθεια και η ομορφιά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα
Τα μέρη που μεγάλωσα, μου μοιάζουν ξένος τόπος
Εγώ χλωμός κι εσύ ανήσυχη
Τα μάτια σου στην καρδιά μου υπενθύμιση που και που να χτυπά
Αφού συχνά τείνω να ξεχνάω τον Θωμά
Λείπω καιρό, μα νιώθω πως μόνο απ' τον καιρό λείπω πια
Όσα πισωγυρίσματα κάναμε όντας απόλυτοι
Από μικροί αχώριστοι, μα πια γίναμε αγνώριστοι
Ζεις στο μυαλό μου εσώκλειστη
Να σε σβήσω από 'κει θέλω και θέλεις, μα τι κάνω είναι άλλη υπόθεση
Το ξημέρωμα θα 'ναι όλα καλύτερα, είναι υπόσχεση
Μέχρι τον πάτο θα 'φτανα μαζί σου, αρκεί να 'χες την αντίθετη πρόθεση
Είναι υπόσχεση
Προσπαθώ απ' τις στιγμές εκείνες να κρυφτώ, να πεις πως δεν με είδες κι όσα νόμιζα ότι είχα, είχες, τα ξεχνώ
Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες
*μ'αδεια καρδια,ματια καδρα
*μα εξησου νεοι ακομα να γυρισουμε τον κοσμο...
*καπως θα κοιταζα μπροστα
*μα τις πιο ομορφες στιγμες ζω αφηρημενος
*οσα νομιζα οτι ειχα,ειχες...
σκίτσο Σ' ευχαριστώ!
Οπου υπαρχρει Σκιαχτρο υπαρχει και ανατριχιλα !!!
Ανατριχιλα και repeat....
Σκιάχτρο (στίχοι):
Λες να με κόφτει ποιος από εμάς έχει ευθύνη όταν ανοίγει η γη για να με καταπιεί;
Ακόμα και οι λίγοι δίπλα μου είναι περιττοί
Μες στο μυαλό μου τόσος θόρυβος μα δεν έχω φωνή
και αδιάφορα με κοιτάνε οι περαστικοί
Αν θες πολύ ύπαρχει και τρόπος
και όποιος κάποτε ήταν δίπλα μου την έκανε όπως όπως
Την αγάπη που τόσο αναμασάτε δε γνώρισα αυτοπροσώπως
Και η απόσταση μας μεγάλη
Βγήκανε όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι,
Η αλήθεια και η ομορφιά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα
Τα μέρη που μεγάλωσα μου μοιάζουν ξένος τόπος
Εγώ χλωμός και εσύ ανήσυχη
τα μάτια σου στην καρδιά μου υπενθύμιση που και που να χτυπά
Αφού συχνά τείνω να ξεχνάω τον Θωμά
Λείπω καιρό μα νιώθω πως μόνο απ' τον καιρό λείπω πια...
Όσα πισωγυρίσματα κάναμε όντας απόλυτοι από μικροί αχώριστοι μα πια γίναμε αγνώριστοι
Ζεις στο μυαλό μου εσώκλειστη να σε σβήσω από 'κει θέλω και θέλεις μα
τι κάνω είναι άλλη υπόθεση,
Το ξημέρωμα θα 'ναι όλα καλύτερα είναι υπόσχεση..
Μέχρι το πάτο θα 'φτανα μαζί σου αρκεί να είχες την αντίθετη πρόθεση είναι υπόσχεση.
Μα ο κόσμος όλος μία θάλασσα από μνήμες..
-?-
Την αγάπη που τόσο αναμασάτε**
αιιντααα αλαανιαααα
😎🔥😎
το ξημέρωμα θα είναι όλα καλύτερα, είναι υπόσχεση...
περιμένουμε τον δίσκο, παίδες!
τα respect μου απο λαρισα
Respect!
pou einai o antignwmoss
bravo mages!respect
Αγαπη μονο!
2022 edw skiaxtro stathera :D
Δυνατόοοοο
Την αγάπη που τόσο αναμασάται δε γνώρισα αυτοπροσώπως
το ξημερωμα θα ναι ολα καλυτερα,ειναι υποσχεση..
Θελω και θελεις μα τι κανω ειναι αλλη υποθεση.
lamda gama eeeeeeee
βγάλτε επιτέλους στη φόρα το δίσκοοοοο
***** πότε;
***** γράψε εδώ
***** δύσκολο
***** εγώ πολύ πιο μακριά :P
***** xaxaxa twra oxi alla apo ekei eimai. pou to kses?
ti kommati...