Z innej beczki. Windziarzu, wiem, że jesteś bardzo zajęty, ale skoro dużo grasz z dziećmi to może wrzuciłbyś coś o grach dla dzieci. Bardzo dużo tego wychodzi i nie wiadomo co jest dobre a co nie, nie mówiąc o tym, że o niektórych tytułach dowiaduję się przez przypadek a chciałbym czasem w coś fajnego pograć z dzieckiem. Myślę, że sporo osób doceniłoby taki materiał.
W pierwszej kolejności muszę przyznac, że lubię Wasze głosy i śmiech Windziarza 😊 Lubię sposób, w jaki mówicie o grach - bez zadęcia, bez udawania wszechwiedzących, bez wciskania podprogowo słuchaczom, że muszą natychmiast mieć każdą nową grę (i tak wszyscy mamy ich za dużo). Ale najbardziej lubię Wasz entuzjazm, szczególnie, że po wyprowadzce z dużego miasta wszystko jest lepsze, tylko ludzi z takim właśnie entuzjazmem do grania brakuje. Reasumując: Gradanie rządzi ☺️ Pozdrowienia dla Inka i Kwiatosza!
Świetny odcinek, jak zawsze przyjemnie się Was słucha. Ten flow i chemia między Wami sprawia, że rozmowy są bardzo naturalne i często słuchając odcinków, mam poczucie jakbym siedział koło Was :D Cieszę się, że jesteście w tej planszówkowej przestrzeni i trzymam kciuki, aby ciągle się Wam chciało :)
W kwestii czemu ktoś Was słucha to od siebie dodam, że Wasza trójka (oczywiście z Inkiem) być może ze względu na mój wiek (rocznik 90) sprawia wrażenie ludzi z którymi bardzo chętnie bym się zakumplował, co jest o tyle dziwne, że przecież w praktyce nie wiecie o moim istnieniu. Chciałbym też podkreślić, że mimo tego że śledzę dziesiątki kanałów na YT to takie wrażenie poza Wami wywołują tylko chłopaki z kanału Tetrycy, więc nie jest to tak, że mam tak z każdym kanałem, który mi podpasował. Po prostu robicie dobrą robotę. Fajnie, że jesteście!
Ostatnio odpaliłem na Spotify Wasze pierwsze odcinki. I, pomijając jakość nagrania, to na pewno te lata nagrywania dało otrzaskanie z mikrofonem. Nagrania teraz jakoś płyną. Za to wrzucę jedną obserwacje plus jedną trochę propozycję: Obserwacja: po osluchaniu jakichś kilkunastu pierwszych odcinków, to albo na początku graliście w jakieś niszowe tytuły, albo w 2012-2014 wychodziło mało ciekawych gier (słyszałem z nich wcześniej tylko o Spartakusie). Propozycja: bardzo spoko są odcinki, w których odnoście się do iluśtam gier w tych samych okolicach i mówicie co z tego któremu z Was się bardziej podobało (mieliście tak przy Erze Innowacji/Projekcie Gaja/czymstam jeszcze, gdzieś chyba między wierszami porownywaliscie Azule, zrobiliście odcinki o różnych Brzdekach, gdzie odnosiliscie się do poprzednich, Wojnę o Arrakis porownaliscie do Rebelii i Wojny o Pierścień). Jeżeli ktoś ma ograniczone miejsce na półce albo budżet, to w sumie całkiem przydatne żeby kupić tytuł najbardziej odpowiadający na obecne potrzeby. Więc może warto byłoby nagrać coś podobnego o GWT (Ciunek ostatnio zdradził że Argentyna>Nowa Zelandia), o grach typu Kaskadia/Doniczki/Calico (mam wszystkie 3 i moim zdaniem to w sumie bardzo podobne - a może uważacie ze Loot zjada je na śniadanie), jeśli Pandemic - to który (i to samo z legacy - sezon 0 zawsze najlepszy czy może lepiej zacząć od 1)? Czy są gry-klasyki nadal warto kupić czy lepiej zagrać w coś innego bo robi to samo tylko lepiej - np. zagrać w Agricolę żeby zobaczyć początek, ale lepiej mieć na półce Kawernę albo Ucztę dla Odyna żeby nie wymiera wraz z glodujacymi? Który Nemesis lepszy (wiem że znacie twórcę, więc nie proponuję robić typowej recenzji 0/1, ale stwierdzić który z nich lepszy subiektywnie to może byłoby akceptowalne)? Czy jest coś co działa podobnie jak klasyk Ticket albo Dominion, ale lepiej? Albo w drugą stronę - może lepsze jest wrogiem dobrego (i Barney Stinson nie miał racji mówiąc że new is always better, bo nowa, "ulepszona" gra robi się za długa, setup męczący albo odwrotnie - trochę infantylna) i lepiej pozostać przy protoplaście - np. przy Wojnie w Krainie Czarów wskazaliscie że jednak Szarlatani dawali podobna frajdę w skondensowanej wersji. Ciezko wskazać mi kogoś bardziej ogranego, kto byłby w stanie powiedzieć "tutaj to przerost formy nad treścią" albo "jak myślę o ustawianiu tego przed gra to jednak nie, poczekam aż zrobią implementacje na BGA" - więc przynajmniej ja chętnie bym czegos takiego posłuchał.
Nie bede mieć takich głębokich refleksji jak reszta. Powiem tylko tyle: 1. Ja też uwielbiam Was słuchać. Po Was poprostu widać, że lubicie grać, a nie gonić za nowościami. Bardzo to w Was cenię! 2. Windziarz jest trzy lata starszy ode mnie. Intuicja mnie nie myliła, że mamy bliskie metryki ;) 3. Ciuńku, nie brzmisz jak introwertyk. Jesli podcast ma dla Ciebie funkcję autoterapeutyczną, to ta terapia jest niezwykle skuteczna 👍👍👍 4. Nie mam takiego ogrania i doświadczenia z planszówkami jak Wy. Ale też mam wrażenie takie jak to, które opisał Ciuniek na wstępie do odcinka (o którym już zresztą kilka razy mówił wcześniej). I dlatego w tym roku staram się limitować zakupy nowych gier i ogrywać to, co mam już na półce wstydu. Z rzeczy, jakie wyjdą w tym roku, to chyba najbardziej mam ochotę nabyć Projekt Gaja. Bo jest trochę retro, i taki klasyk, i ponoć do tego jeszcze taki fajny :) Trzymajcie się Chłopaki! Nie zatrzymujcie siebie ani swojego entuzjazmu 👍👍
W planszówkach jest takie ciekawe zjawisko - gra którą omijasz szerokim łukiem bo wiesz że będzie cienka i niczym cię nie wciągnie, po jakimś czasie dasz się namówić w nią na granie u kumpla bo nie chcesz być tym który zabija całe posiedzenie i nagle okazuje się że kurde ta gra jest świetna. To tak mam tylko w planszówkach
Co do zagwozdki Windziarza dlaczego ludzie Was słuchają. Nie wiem jak inni, ale ja lubię słuchać jak mówicie o grach bo dużo opowiadacie o swoich wrażeniach. Nawet jeżeli nie wynika to bezpośrednio z treści, to słychać to w tonie wypowiedzi, w emocjach. Dla mnie to lepsze niż sucha recenzja, w której wymienione są wady i zalety. Wiem czy gra mi się spodoba czy nie na podstawie tego jak o niej opowiadacie. W swojej kolekcji mam już trochę gier, które kupiłem dzięki Waszym materiałom i chyba nigdy się jeszcze nie rozczarowałem.
Ostatnio dyskutowaliśmy o tym samym. I kolega był bardzo zaskoczony moim podejściem ;) Ja gram w gry bo cenie sobie, możliwość poznania wszystkich warunków początkowy i wszystkich zasad danej rozgrywki (to że często nie chce poświęcić temu pełnej uwagi nie ujmuje faktu że mógłbym), następnie mogę z tym eksperymentować przez 2-3 godziny i na końcu widzę tego efekty. Co jest przeciwne życiu gdzie mając podjąć decyzję wiem tylko trochę, to że jakiejś informacji zabrakło przy podejmowaniu decyzji wiem zaraz po jej podjęciu, a jaki będzie finalny efekt mojej decyzji dowiem się może za kilka miesięcy ;) No i pomiąć nie można faktu że siadam do gier z ludźmi których towarzystwo po prostu lubię.
Umnie( 15 lat w hobby)na piczatku mialem jakies kilkanascie gier mój kolega tez i caly czas je ogrywalismy. Z czasem w Polsce zaczelo wychodzic coraz wiecej gier. Na poczatku każdą musialem moec i kolekcja rosla w bardzo szybkim tempie. Zdecydowanie wiecej kupowalem niz gralem. Doszedlem do 240 gier i nagle w pewnym momencie zaczelo do mnie docierac ,że duża czesc gier ktore zaczely wychodzic jest dosc srednia. Kiedys nie zdażalo mi sie sprzedawac gier, teraz sprzedaje je bardzo czesto i nie mam już tego uczucia "musze cos mieć" aczkolwiek zdecydowanie przesunela mi sie granica kiedy gra jest dla mnie za droga.... kiedyś kupowalem nawet 2-3 gry w miesiacu. Teraz 1 lub 2 rocznie ,ale za to potrafię na tę grę wydać 1000 zl co kiedyś byłoby niendo pomyslenia
Ok.38 minuty. Windziarzu zgadzam się z Tobą. Czasem problemem jest to że nowa osoba wchodząc do hobby nie ma już możliwości zagrania w stare gry które robiły to samo lub to samo lepiej bo na rynku ich już nie ma. To jest też to co nakręca pęd nowości. Mam wrażenie że te 10-15 lat temu gry które wyszły były długo dostępne. Dzisiaj jest jedno wydanie które ma się sprzedać na pniu i już myślimy o kolejnej grze. Często nawet bardzo dobre gry nie mogą liczyć na dodruk.
Chciałem pisać, że mnóstwo starych rzeczy w ostatnich latach zostało wznowione. Ile lat czekaliśmy na takie El Grande? Ale potem zatrzymałem się na chwilę i zauważam, że rzeczywiście teraz wiele nowinek wchodzi na 1-2 nakłady i po jakichś dwóch latach kompletnie znikają z rynku. Patrząc na takie top 300 BGG zniknęły takie hiciory jak: Wyspa Skye, Rajas of Ganges, Watergate, Paleo, Wyspa kotów czy Lorenzo il Magnifico (i pewnie z kilka innych).
Mam już ponad 10 lat regularnego grania w gry planszowe w grupie która mniej więcej pozostaje stała (pewne osoby dochodzą pewne odchodzą - ale rdzeń grupy pozostaje ten sam). Nie przyszło mi przez myśl, żeby odpuścić hobby - nie widzę też znudzenia w grupie. Widzę jednak że gust planszówkowy ewoluuje - kiedyś lubiłem bardziej karcianki i abstrakcyjne euro - teraz bardziej cięższe gry konfrontacyjne. Dużo zależy od tego z kim grasz i w co - my ogrywamy regularnie pewne stare tytułu (Cyklady, Nations, Chaos w Starym Świcie) i od czasu do czasu jakieś nowsze tytułu albo zupełne nowości). Kwestia "braku innowacyjności" nowych tytułów jako problem do grania jest dla mnie jakaś abstrakcją - jest tyle dobrych gier, że można dobrać sobie zawsze coś z mechanikami co Ci pasują. Dla mnie nie ma przeszkód aby "pętla" planszówkowa obejmowała 5-6 tytułów - jeżeli się znudzą to można je zmienić a po jakimś czasie wrócić do starszych sprawdzonych. Tutaj wiele zależy od preferencji - my nie szukamy specjalnie nowości - jak coś nasz zainteresuje to próbujemy - jednak jest tyle dobrych gier sprzed 5-10 lat, że musielibyśmy grać no stop aby się nam to znudziło (gramy regularnie raz w tygodniu). Po grupie widzę też, że każdy ceni sobie możliwość realnego spotkania i pogrania. Czasem pada takie pytanie - czy za 10 lat nadal będziemy grali - myślę, że tak - pewnie zmieni się gust na nieco inne tytułu ale pozostanie chęć spotkania, rywalizacji i wysilenia szarych komórek.
Z tym się zgodzę, gust ewoluuje. Nie wszystko co bawiło kiedyś, bawi dzisiaj, jedne drzwi się zamykają, ale inne otwierają. Więc patrząc na branżę i to hobby całościowo ciężko mówić o nudzie, powtarzalności i bylejakości.
To hobby jest ogólnie dziwne, przynajmniej dla mnie. Mam fale, raz siedzę, czytam, przeglądam nowości, potem się tym wszystkim przejem, znudzę i zajmę czymś innym, zapominam o tym całym hałasie, grając tylko w coś co znam i lubię od święta. Potem cykl się zaczyna na nowo i wsiąkam w tonę nowości wydawniczych, odkrywam co wyszło w ostatnich latach, łapię kilka fajnych promek i znowu jest fajnie. No a skoro nawet takim grubym rybom jak chłopaki z Gradania się to nie nudzi to jak mi szaraczkowi z jakimś ułamkiem rozegranych przez Gradanie partii może się to kiedykolwiek znudzić :D? No nie ma takiej opcji.
1. Wpadnijcie kiedyś do opactwa jak znajdziecie kogos kto bedzie karmić przez kilka dni trzode i wychodzic z psem ;) 2. Co do ogrywania nowych gier, to czy nie macie czegos w rodzaju leku, ze jesli nie zagracue to cos was ominie? U mnie to troche tak dziala, zona oglada wiadomosci bo musi byc na biezaco, a ja probuję wiekszosci nowych gier aby rowniez byc na biezaco :)
Grając od RPG w latach 90, później w pierwsze planszówki, do dziś może zagrałem z 350 tytułów, własnych i znajomych, przy około 200 tytule, zrozumiałem, że to się powiela mechanicznie, że inwestowanie, w nowe półki jest bez sensu. Udało się wyleczyć z obsesyjnego kolekcjonowania. Skoro 5 tytułów daje mi to samo w 99% podobne doznania, to na co mieć 5 razy to samo i jeszcze dokupywać kolejne. Dziś to dopieszczanie kolekcji, jeden kalax z którego jeden tytuł wychodzi inny "lepszy" go zastępuje. Miejsce się zgadza, kasa się zgadza, a zabawa coraz lepsza, bo za każdym razem, gramy w ulubione gry, które znamy i umiemy więc zostaje czysta satysfakcja i zabawa. Cenie sobie ten swój złoty środek w ilości posiadanych gier i jakość zabawy jaki dostarczają. A jeśli człowiek chce czegoś innego, to nie może w kółko kupować tego samego w innym kolorze mówiąc, że to coś innego. Albo to wtórne, albo coś jednak innego. Miliony monet i 60 letni samochód, to też negatywne porównania, które mają usprawiedliwić kupowanie i kolekcjonowanie mnóstwa gier, oraz ciągłe poszukiwanie nowości chociaż na półce już leży kilkanaście podobnych tytułów. Chyba sami siebie próbujecie przekonać, że mając setki gier, ty wszystkie są warte trzymania i, że znajdę czas na zagranie w nie. :)
Yup. To też moje podejście, względnie mała kolekcja, wyselekcjonowana z tego co daje najwięcej radości. Zauważyłem, że po przekroczeniu 40-50 tytułów to już się robi po prostu przechowalnia niż gralnia z tego wszystkiego.
@@TAC3O Dokładnie, też zamknąłem się w tej liczbie :) Odnoszę jeszcze jedno negatywne wrażenie, z kupowania dużej ilości małych gier (0-300zł), nasycenie rynku takimi grami, kiedy gracz co miesiąc wyda po kilka set złotych, nie kupi dużej gry za 1000zł+ raz na jakiś czas. Ma ciągłe parcie na posiadanie Dużo. Zasyp Polskiego rynku taką ilością podobnych małych gier, zamyka rynek na duże rozbudowane, pełne fabuły i przygody gry. Gdyby nie Awaken Realms, nie wiedzielibyśmy jak wyglądają gry z przygodą na dziesiątki godzin, co tym bardziej jest dziwne, bo Polska bardzo lubi RPG. Dziś taki Tainted Grail, Etherfields itp, jest czymś podobnym. Żaden wydawca nie kupi praw za mnóstwo kasy, nie spędzi miesięcy na tłumaczeniu, żeby na końcu sprzedać 200 kopii. To nie, ze gracze nie mają pieniędzy i nie chcieliby takich gier (sądząc po forach i komentarzach pod kampaniami), ale ich skarbonka na gry rozbija się w kupowaniu dziesiątek małych gier. Duże kampanie to j. Angielski, Niemiecki, Francuski, tam klient może sobie pozwolić i na KS i na małe gry w tym samym czasie. Ale to moje wrażenie.
@@tomaszkosaa398 Według Agricoli i innych worker placementów, jeżeli zwiększasz pulę swoich workerów to możesz wykonać więcej akcji, niestety rzeczywistość pokazała, że dodatkowy worker u Inka pozbawił go dostępu do jakichkolwiek innych akcji 😉 Ot cała tajemnica.
Rozmawia widz z UA-camrem. Widz: Polecasz? 👀 UA-camr: Polecam! Polecam! A co, a co?! 👀 i straszno i śmieszno … ale w niechlubnej większości publikowanych materiałów właśnie tak jest 😅
Z innej beczki. Windziarzu, wiem, że jesteś bardzo zajęty, ale skoro dużo grasz z dziećmi to może wrzuciłbyś coś o grach dla dzieci. Bardzo dużo tego wychodzi i nie wiadomo co jest dobre a co nie, nie mówiąc o tym, że o niektórych tytułach dowiaduję się przez przypadek a chciałbym czasem w coś fajnego pograć z dzieckiem. Myślę, że sporo osób doceniłoby taki materiał.
W pierwszej kolejności muszę przyznac, że lubię Wasze głosy i śmiech Windziarza 😊 Lubię sposób, w jaki mówicie o grach - bez zadęcia, bez udawania wszechwiedzących, bez wciskania podprogowo słuchaczom, że muszą natychmiast mieć każdą nową grę (i tak wszyscy mamy ich za dużo). Ale najbardziej lubię Wasz entuzjazm, szczególnie, że po wyprowadzce z dużego miasta wszystko jest lepsze, tylko ludzi z takim właśnie entuzjazmem do grania brakuje. Reasumując: Gradanie rządzi ☺️ Pozdrowienia dla Inka i Kwiatosza!
Świetny odcinek, jak zawsze przyjemnie się Was słucha. Ten flow i chemia między Wami sprawia, że rozmowy są bardzo naturalne i często słuchając odcinków, mam poczucie jakbym siedział koło Was :D Cieszę się, że jesteście w tej planszówkowej przestrzeni i trzymam kciuki, aby ciągle się Wam chciało :)
Zawsze podziwiałem Was za sumienność przez tyle lat!!! Fajny odcinek dzięki
Gradanie do końca świata i jeden dzień dłużej 💪👏
Dzięki za nagranie, fajnie że jesteście 👏👏👏
W kwestii czemu ktoś Was słucha to od siebie dodam, że Wasza trójka (oczywiście z Inkiem) być może ze względu na mój wiek (rocznik 90) sprawia wrażenie ludzi z którymi bardzo chętnie bym się zakumplował, co jest o tyle dziwne, że przecież w praktyce nie wiecie o moim istnieniu. Chciałbym też podkreślić, że mimo tego że śledzę dziesiątki kanałów na YT to takie wrażenie poza Wami wywołują tylko chłopaki z kanału Tetrycy, więc nie jest to tak, że mam tak z każdym kanałem, który mi podpasował.
Po prostu robicie dobrą robotę. Fajnie, że jesteście!
Czapki z glow Panowie za wytrwalosc! Gradajcie dalej! Milo sie was sluchac w Bostonie
Bardzo fajny odcinek! Pozdro!
Panowie, róbcie co robicie dalej, bo jesteście w tym dobrzy. Prośba.
Ostatnio odpaliłem na Spotify Wasze pierwsze odcinki. I, pomijając jakość nagrania, to na pewno te lata nagrywania dało otrzaskanie z mikrofonem. Nagrania teraz jakoś płyną.
Za to wrzucę jedną obserwacje plus jedną trochę propozycję:
Obserwacja: po osluchaniu jakichś kilkunastu pierwszych odcinków, to albo na początku graliście w jakieś niszowe tytuły, albo w 2012-2014 wychodziło mało ciekawych gier (słyszałem z nich wcześniej tylko o Spartakusie).
Propozycja: bardzo spoko są odcinki, w których odnoście się do iluśtam gier w tych samych okolicach i mówicie co z tego któremu z Was się bardziej podobało (mieliście tak przy Erze Innowacji/Projekcie Gaja/czymstam jeszcze, gdzieś chyba między wierszami porownywaliscie Azule, zrobiliście odcinki o różnych Brzdekach, gdzie odnosiliscie się do poprzednich, Wojnę o Arrakis porownaliscie do Rebelii i Wojny o Pierścień). Jeżeli ktoś ma ograniczone miejsce na półce albo budżet, to w sumie całkiem przydatne żeby kupić tytuł najbardziej odpowiadający na obecne potrzeby.
Więc może warto byłoby nagrać coś podobnego o GWT (Ciunek ostatnio zdradził że Argentyna>Nowa Zelandia), o grach typu Kaskadia/Doniczki/Calico (mam wszystkie 3 i moim zdaniem to w sumie bardzo podobne - a może uważacie ze Loot zjada je na śniadanie), jeśli Pandemic - to który (i to samo z legacy - sezon 0 zawsze najlepszy czy może lepiej zacząć od 1)?
Czy są gry-klasyki nadal warto kupić czy lepiej zagrać w coś innego bo robi to samo tylko lepiej - np. zagrać w Agricolę żeby zobaczyć początek, ale lepiej mieć na półce Kawernę albo Ucztę dla Odyna żeby nie wymiera wraz z glodujacymi? Który Nemesis lepszy (wiem że znacie twórcę, więc nie proponuję robić typowej recenzji 0/1, ale stwierdzić który z nich lepszy subiektywnie to może byłoby akceptowalne)?
Czy jest coś co działa podobnie jak klasyk Ticket albo Dominion, ale lepiej? Albo w drugą stronę - może lepsze jest wrogiem dobrego (i Barney Stinson nie miał racji mówiąc że new is always better, bo nowa, "ulepszona" gra robi się za długa, setup męczący albo odwrotnie - trochę infantylna) i lepiej pozostać przy protoplaście - np. przy Wojnie w Krainie Czarów wskazaliscie że jednak Szarlatani dawali podobna frajdę w skondensowanej wersji.
Ciezko wskazać mi kogoś bardziej ogranego, kto byłby w stanie powiedzieć "tutaj to przerost formy nad treścią" albo "jak myślę o ustawianiu tego przed gra to jednak nie, poczekam aż zrobią implementacje na BGA" - więc przynajmniej ja chętnie bym czegos takiego posłuchał.
Nie bede mieć takich głębokich refleksji jak reszta. Powiem tylko tyle:
1. Ja też uwielbiam Was słuchać. Po Was poprostu widać, że lubicie grać, a nie gonić za nowościami. Bardzo to w Was cenię!
2. Windziarz jest trzy lata starszy ode mnie. Intuicja mnie nie myliła, że mamy bliskie metryki ;)
3. Ciuńku, nie brzmisz jak introwertyk. Jesli podcast ma dla Ciebie funkcję autoterapeutyczną, to ta terapia jest niezwykle skuteczna 👍👍👍
4. Nie mam takiego ogrania i doświadczenia z planszówkami jak Wy. Ale też mam wrażenie takie jak to, które opisał Ciuniek na wstępie do odcinka (o którym już zresztą kilka razy mówił wcześniej). I dlatego w tym roku staram się limitować zakupy nowych gier i ogrywać to, co mam już na półce wstydu. Z rzeczy, jakie wyjdą w tym roku, to chyba najbardziej mam ochotę nabyć Projekt Gaja. Bo jest trochę retro, i taki klasyk, i ponoć do tego jeszcze taki fajny :)
Trzymajcie się Chłopaki! Nie zatrzymujcie siebie ani swojego entuzjazmu 👍👍
Eiffel 65 Ciunku. Super ciekawy odcinek. Dziekuje Panowie!
Takem czuł że pomyliłem się o parę wartości.
@@Gradanie 🤪
W planszówkach jest takie ciekawe zjawisko - gra którą omijasz szerokim łukiem bo wiesz że będzie cienka i niczym cię nie wciągnie, po jakimś czasie dasz się namówić w nią na granie u kumpla bo nie chcesz być tym który zabija całe posiedzenie i nagle okazuje się że kurde ta gra jest świetna. To tak mam tylko w planszówkach
Co do zagwozdki Windziarza dlaczego ludzie Was słuchają. Nie wiem jak inni, ale ja lubię słuchać jak mówicie o grach bo dużo opowiadacie o swoich wrażeniach. Nawet jeżeli nie wynika to bezpośrednio z treści, to słychać to w tonie wypowiedzi, w emocjach. Dla mnie to lepsze niż sucha recenzja, w której wymienione są wady i zalety. Wiem czy gra mi się spodoba czy nie na podstawie tego jak o niej opowiadacie. W swojej kolekcji mam już trochę gier, które kupiłem dzięki Waszym materiałom i chyba nigdy się jeszcze nie rozczarowałem.
Ostatnio dyskutowaliśmy o tym samym. I kolega był bardzo zaskoczony moim podejściem ;) Ja gram w gry bo cenie sobie, możliwość poznania wszystkich warunków początkowy i wszystkich zasad danej rozgrywki (to że często nie chce poświęcić temu pełnej uwagi nie ujmuje faktu że mógłbym), następnie mogę z tym eksperymentować przez 2-3 godziny i na końcu widzę tego efekty. Co jest przeciwne życiu gdzie mając podjąć decyzję wiem tylko trochę, to że jakiejś informacji zabrakło przy podejmowaniu decyzji wiem zaraz po jej podjęciu, a jaki będzie finalny efekt mojej decyzji dowiem się może za kilka miesięcy ;)
No i pomiąć nie można faktu że siadam do gier z ludźmi których towarzystwo po prostu lubię.
Dziękujemy za materiał
Umnie( 15 lat w hobby)na piczatku mialem jakies kilkanascie gier mój kolega tez i caly czas je ogrywalismy. Z czasem w Polsce zaczelo wychodzic coraz wiecej gier. Na poczatku każdą musialem moec i kolekcja rosla w bardzo szybkim tempie. Zdecydowanie wiecej kupowalem niz gralem. Doszedlem do 240 gier i nagle w pewnym momencie zaczelo do mnie docierac ,że duża czesc gier ktore zaczely wychodzic jest dosc srednia. Kiedys nie zdażalo mi sie sprzedawac gier, teraz sprzedaje je bardzo czesto i nie mam już tego uczucia "musze cos mieć" aczkolwiek zdecydowanie przesunela mi sie granica kiedy gra jest dla mnie za droga.... kiedyś kupowalem nawet 2-3 gry w miesiacu. Teraz 1 lub 2 rocznie ,ale za to potrafię na tę grę wydać 1000 zl co kiedyś byłoby niendo pomyslenia
Ok.38 minuty. Windziarzu zgadzam się z Tobą. Czasem problemem jest to że nowa osoba wchodząc do hobby nie ma już możliwości zagrania w stare gry które robiły to samo lub to samo lepiej bo na rynku ich już nie ma. To jest też to co nakręca pęd nowości. Mam wrażenie że te 10-15 lat temu gry które wyszły były długo dostępne. Dzisiaj jest jedno wydanie które ma się sprzedać na pniu i już myślimy o kolejnej grze. Często nawet bardzo dobre gry nie mogą liczyć na dodruk.
Chciałem pisać, że mnóstwo starych rzeczy w ostatnich latach zostało wznowione. Ile lat czekaliśmy na takie El Grande? Ale potem zatrzymałem się na chwilę i zauważam, że rzeczywiście teraz wiele nowinek wchodzi na 1-2 nakłady i po jakichś dwóch latach kompletnie znikają z rynku. Patrząc na takie top 300 BGG zniknęły takie hiciory jak: Wyspa Skye, Rajas of Ganges, Watergate, Paleo, Wyspa kotów czy Lorenzo il Magnifico (i pewnie z kilka innych).
Mam już ponad 10 lat regularnego grania w gry planszowe w grupie która mniej więcej pozostaje stała (pewne osoby dochodzą pewne odchodzą - ale rdzeń grupy pozostaje ten sam). Nie przyszło mi przez myśl, żeby odpuścić hobby - nie widzę też znudzenia w grupie. Widzę jednak że gust planszówkowy ewoluuje - kiedyś lubiłem bardziej karcianki i abstrakcyjne euro - teraz bardziej cięższe gry konfrontacyjne. Dużo zależy od tego z kim grasz i w co - my ogrywamy regularnie pewne stare tytułu (Cyklady, Nations, Chaos w Starym Świcie) i od czasu do czasu jakieś nowsze tytułu albo zupełne nowości). Kwestia "braku innowacyjności" nowych tytułów jako problem do grania jest dla mnie jakaś abstrakcją - jest tyle dobrych gier, że można dobrać sobie zawsze coś z mechanikami co Ci pasują. Dla mnie nie ma przeszkód aby "pętla" planszówkowa obejmowała 5-6 tytułów - jeżeli się znudzą to można je zmienić a po jakimś czasie wrócić do starszych sprawdzonych. Tutaj wiele zależy od preferencji - my nie szukamy specjalnie nowości - jak coś nasz zainteresuje to próbujemy - jednak jest tyle dobrych gier sprzed 5-10 lat, że musielibyśmy grać no stop aby się nam to znudziło (gramy regularnie raz w tygodniu). Po grupie widzę też, że każdy ceni sobie możliwość realnego spotkania i pogrania. Czasem pada takie pytanie - czy za 10 lat nadal będziemy grali - myślę, że tak - pewnie zmieni się gust na nieco inne tytułu ale pozostanie chęć spotkania, rywalizacji i wysilenia szarych komórek.
Z tym się zgodzę, gust ewoluuje. Nie wszystko co bawiło kiedyś, bawi dzisiaj, jedne drzwi się zamykają, ale inne otwierają. Więc patrząc na branżę i to hobby całościowo ciężko mówić o nudzie, powtarzalności i bylejakości.
To hobby jest ogólnie dziwne, przynajmniej dla mnie. Mam fale, raz siedzę, czytam, przeglądam nowości, potem się tym wszystkim przejem, znudzę i zajmę czymś innym, zapominam o tym całym hałasie, grając tylko w coś co znam i lubię od święta. Potem cykl się zaczyna na nowo i wsiąkam w tonę nowości wydawniczych, odkrywam co wyszło w ostatnich latach, łapię kilka fajnych promek i znowu jest fajnie. No a skoro nawet takim grubym rybom jak chłopaki z Gradania się to nie nudzi to jak mi szaraczkowi z jakimś ułamkiem rozegranych przez Gradanie partii może się to kiedykolwiek znudzić :D? No nie ma takiej opcji.
1. Wpadnijcie kiedyś do opactwa jak znajdziecie kogos kto bedzie karmić przez kilka dni trzode i wychodzic z psem ;)
2. Co do ogrywania nowych gier, to czy nie macie czegos w rodzaju leku, ze jesli nie zagracue to cos was ominie? U mnie to troche tak dziala, zona oglada wiadomosci bo musi byc na biezaco, a ja probuję wiekszosci nowych gier aby rowniez byc na biezaco :)
ciekawe było dlaczego po tylu latach nadal, ale w sumie to tez kwestia miec z kim
Hej ❤
Challangers Drużyna Marzeń to naprawdę spoko gra, ale faktycznie chyba nie siadła w Polsce.
Grając od RPG w latach 90, później w pierwsze planszówki, do dziś może zagrałem z 350 tytułów, własnych i znajomych, przy około 200 tytule, zrozumiałem, że to się powiela mechanicznie, że inwestowanie, w nowe półki jest bez sensu. Udało się wyleczyć z obsesyjnego kolekcjonowania. Skoro 5 tytułów daje mi to samo w 99% podobne doznania, to na co mieć 5 razy to samo i jeszcze dokupywać kolejne. Dziś to dopieszczanie kolekcji, jeden kalax z którego jeden tytuł wychodzi inny "lepszy" go zastępuje. Miejsce się zgadza, kasa się zgadza, a zabawa coraz lepsza, bo za każdym razem, gramy w ulubione gry, które znamy i umiemy więc zostaje czysta satysfakcja i zabawa. Cenie sobie ten swój złoty środek w ilości posiadanych gier i jakość zabawy jaki dostarczają.
A jeśli człowiek chce czegoś innego, to nie może w kółko kupować tego samego w innym kolorze mówiąc, że to coś innego. Albo to wtórne, albo coś jednak innego.
Miliony monet i 60 letni samochód, to też negatywne porównania, które mają usprawiedliwić kupowanie i kolekcjonowanie mnóstwa gier, oraz ciągłe poszukiwanie nowości chociaż na półce już leży kilkanaście podobnych tytułów.
Chyba sami siebie próbujecie przekonać, że mając setki gier, ty wszystkie są warte trzymania i, że znajdę czas na zagranie w nie. :)
Yup. To też moje podejście, względnie mała kolekcja, wyselekcjonowana z tego co daje najwięcej radości. Zauważyłem, że po przekroczeniu 40-50 tytułów to już się robi po prostu przechowalnia niż gralnia z tego wszystkiego.
@@TAC3O Dokładnie, też zamknąłem się w tej liczbie :)
Odnoszę jeszcze jedno negatywne wrażenie, z kupowania dużej ilości małych gier (0-300zł), nasycenie rynku takimi grami, kiedy gracz co miesiąc wyda po kilka set złotych, nie kupi dużej gry za 1000zł+ raz na jakiś czas. Ma ciągłe parcie na posiadanie Dużo. Zasyp Polskiego rynku taką ilością podobnych małych gier, zamyka rynek na duże rozbudowane, pełne fabuły i przygody gry. Gdyby nie Awaken Realms, nie wiedzielibyśmy jak wyglądają gry z przygodą na dziesiątki godzin, co tym bardziej jest dziwne, bo Polska bardzo lubi RPG. Dziś taki Tainted Grail, Etherfields itp, jest czymś podobnym. Żaden wydawca nie kupi praw za mnóstwo kasy, nie spędzi miesięcy na tłumaczeniu, żeby na końcu sprzedać 200 kopii. To nie, ze gracze nie mają pieniędzy i nie chcieliby takich gier (sądząc po forach i komentarzach pod kampaniami), ale ich skarbonka na gry rozbija się w kupowaniu dziesiątek małych gier. Duże kampanie to j. Angielski, Niemiecki, Francuski, tam klient może sobie pozwolić i na KS i na małe gry w tym samym czasie. Ale to moje wrażenie.
Ciuniek gra, ale się nie cieszy
Mam pytanie do Windziarza: wspomniałeś, że lubisz grać z dziećmi w gry, w jakie gry lubicie rodzinnie grać?
Co się stało z Inkiem? Odszedł?
Jak to, nie wiesz ? Agricola go oszukała 😢 Bidulek.
@@ModeFloyd :(?
@@tomaszkosaa398 Według Agricoli i innych worker placementów, jeżeli zwiększasz pulę swoich workerów to możesz wykonać więcej akcji, niestety rzeczywistość pokazała, że dodatkowy worker u Inka pozbawił go dostępu do jakichkolwiek innych akcji 😉
Ot cała tajemnica.
Eiffel 65, nie 67. :) A Gra o Tron zakończyła się 5 lat temu, a nie 8. ;)
Rozmawia widz z UA-camrem. Widz: Polecasz? 👀 UA-camr: Polecam! Polecam! A co, a co?! 👀 i straszno i śmieszno … ale w niechlubnej większości publikowanych materiałów właśnie tak jest 😅
✋📺👍🚐