t.me/DRELAHI_MP3/225
گمراه شدن -
توبه کردن -
راه خدا -
خوب بودن -
سود -
سودمند -
سودکردن -
ضرر -
ضرر و زیان -
زیان کردن -
معشوقه -
دوست دختر -
دوست -
خداوند -
حمام -
بوق حمام -
بوق زدن -
معامله کردن -
معامله گر -
Profit -
Useful -
Profit -
damage -
Losses -
To lose -
Mistress -
girlfriend -
Friend -
God -
Bathroom -
Bath horn -
Hoot -
Deal -
dealer -
محی الدین الهی قمشه ای
اهمیت روزه_
دکتر حسین الهی قمشه ای-
حسین الهی قمشه ای-
قمشه ای-
الهی قمشه ای-
سخنرانی های الهی قمشه ای-
سخنرانی-
الهی-
قرآن -
خودسازی-
hossein elahi ghomshei-
hosseyn elahi ghomshyi-
ghomshei-
elahi ghomshei-
ghoran-
quran-
sokhanrani haye elahi ghomshei -
sokhanran -
sokhanrani -
sokhanrany -
ahamiyate ghoran -
shahkar elahi ghomshei -
behtarin - best -
behtarin sokhanrani -
jalrb tarin sokhanrani -
jaleb -
ghoran khandan -
hekayat-
hekayatihye ghorani -
شاهکار الهی قمشه ای -
شاهکار سخنرانی الهی قمشه ای -
بهترین سخنرانی الهی قمشه ای -
جالبترین سخنرانی الهی قمشه ای -
شاخص ترین سخنرانی الهی قمشه ای -
بهترینهای الهی قمشه ای -
سخنرانی طلایی الهی قمشه ای -
سخنرانی های عالی الهی قمشه ای -
حکایتهای قرآنی -
حکایت -
سخنرانی از الهی قمشه ای -
سخنران -
خلاصه سخنرانی های الهی قمشه ای -
kholase sokhanrani -
kholase sokhanrani hossin elahi ghomshei -
خداوند -
روزه -
کار نیک -
کا رخوب -
توبه -
اهمیت فرآن -
قرآن از نظر الهی قمشه ای -
جهاد -
نماز -
توبه کردن -
رفتن به بهشت -
رفتن به جهنم -
بهشت -
جهنم
دیدن شیطان -
شیطان در عالم -
آدم شدن -
راه انسان شدن -
شیطانی شدن-
khoda -
ruze -
kar nik -
kar khub -
tobe -
ahamiyat ghoran -
خلاصه سخنرانی حسین الهی قمشه ای -
خلاصه سخنرانی دکتر حسین الهی قمشه ای -
سخنرانی الهی قمشه ای سال 1399 -
سخنرانی الهی قمشه ای سال 1400-
سخنرانی الهی قمشه ای جدید -
سخنرانی الهی قمشه ای از کجا شروع کنیم -
برترین سخنرانی های الهی قمشه ای -
الهی قمشه ای در سال 1400 -
الهی قمشه ای بهترین ها-
سخنرانی انگیزشی _
سخنرانی انگیزشی الهی قمشه ای -
حرف انگیزشی -
انگیزشی -
سخنان انگیزشی -
انگیزه -
پیشرفت در زندگی -
اعتماد به نفس-
انگیزه و اعتماد به نفس-
آیت الکرسی -
چون به هوش آمد بگفت ای کردگار
مجرمم بودم به خلق اومیدوار
گرچه خواجه بس سخاوت کرده بود
هیچ آن کفو عطای تو نبود
او کله بخشید و تو سر پر خرد
او قبا بخشید و تو بالا و قد
او زرم داد و تو دست زرشمار
او ستورم داد و تو عقل سوار
خواجه شمعم دادو تو چشم قریر
خواجه نقلم داد و تو طعمه‌پذیر
او وظیفه داد و تو عمر و حیات
وعده‌اش زر وعدهٔ تو طیبات
او وثاقم داد و تو چرخ و زمین
در وثاقت او و صد چون او سمین
زر از آن تست زر او نافرید
نان از آن تست نان از تش رسید
آن سخا و رحم هم تو دادیش
کز سخاوت می‌فزودی شادیش
من مرورا قبلهٔ خود ساختم
قبله‌ساز اصل را انداختم
ما کجا بودیم کان دیان دین
عقل می‌کارید اندر آب و طین
چون همی کرد از عدم گردون پدید
وین بساط خاک را می‌گسترید
ز اختران می‌ساخت او مصباح‌ها
وز طبایع قفل با مفتاح‌ها
ای بسا بنیادها پنهان و فاش
مضمر این سقف کرد و این فراش
آدم اصطرلاب اوصاف علوست
وصف آدم مظهر آیات اوست
هرچه در وی می‌نماید عکس اوست
هم‌چو عکس ماه اندر آب جوست
بر صطرلابش نقوش عنکبوت
بهر اوصاف ازل دارد ثبوت
تا ز چرخ غیب وز خورشید روح
عنکبوتش درس گوید از شروح
عنکبوت و این صطرلاب رشاد
بی‌منجم در کف عام اوفتاد
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب‌بین
در چه دنیا فتادند این قرون
عکس خود را دید هر یک چه درون
از برون دان آنچ در چاهت نمود
ورنه آن شیری که در چه شد فرود
برد خرگوشیش از ره کای فلان
در تگ چاهست آن شیر ژیان
در رو اندر چاه کین از وی بکش
چون ازو غالب‌تری سر بر کنش
آن مقلد سخرهٔ خرگوش شد
از خیال خویشتن پر جوش شد
او نگفت این نقش داد آب نیست
این به جز تقلیب آن قلاب نیست
تو هم از دشمن چو کینی می‌کشی
ای زبون شش غلط در هر ششی
آن عداوت اندرو عکس حقست
کز صفات قهر آنجا مشتقست
شنيدم تاجري ناهوشياري
پي سودا روان شد در دياري
سحرگاهان که آهنگ سفر کرد
قضا را بر سر کوئي گذر کرد
براهش بوق در گرمابه‏اي ديد
بهاي آن متاع نغز پرسيد
به پاسخ گفت با تاجر که يکبوق
بهايش ده درم باشد در اين سوق
بشهري رفت و از هر چيز پرسيد
در آنجا زان متاع نغز بگزيد
هزاران بار حمل اشتران کرد
بشهر خويش آن نادان بياورد
دلش شادان در آن سودا همي بود
که در هر بوق درهمها کنم سود
[صفحه 428]
وليک آن غافل از رسم تجارت
در آن سودا نبرد الا خسارت
که صد سال ار بماند بوق حمام
نيابد مشتري ور بدهيش وام
فغان زين سود و اين سودا که ما را
بدين تمثيل ماند حال ما راست
همه بوق تخيل را خريديم
زهي سوداي بي سودي گزيديم
دريغا حسرتا دردا که در دهر
بجاي نوش مينوشي همه زهر
سراسر سود پنداري زيان را
نهان را ننگري بيني عيان را
متاع اين جهان بوق است هشدار
بر آن اندک نياز افتد نه بسيار
گر افزون ز احتياج خويش خواهي
کني سرمايه خود را تباهي
[صفحه 429]
تو را سرمايه جان، سود آفرينش
نکو بگزين چو داري نقد بينش
ز بينائي بملک پارسائي
در دولت بروي خود گشائي
که هر کس بر رخ اين درگاه بگشود
تعالي الله زهي سوداي پر سود
[صفحه 431]