Відео

zastanawiam się zawsze słuchając takich materiałów czy psycholodzy są idiotami czy idealistami. Jakim w ogóle prawem wymaga się od kogokolwiek analizy stanów psychospołecznych drugiej osoby? Jakim prawem wymaga się od kogoś głębokiej analizy dnia codziennego i zachowań drugiego człowieka? Jak można wymagać od kogoś autorefleksji? Bez komunikacji, tylko na zasadzie mojego własnego myślenia o nim. I słuchając takich głupot - bo juz empatia się staje niemodna, teraz trzeba mentalizować - dalej nie wiem dlaczego na podstawie swojego własnego założenia o kimś mam jakiekolwiek prawo cokolwiek zakładać. Wydaje się raczej, że kobiety uwielbiają wymyślać, pardon, mentalizować świat swoich bliskich i na tej podstawie funkcjonować. Problem też taki, że z reguły kończy sie na mentalizacji a już o komunikacji się zapomina. A już trauma i PTSD :) :) skąd to się tu wzięło? po pierwsze trauma nie musi się rozwinąć w PTSD, po drugie kryzys nie wywołuje traumy na dzień dobry, po trzecie jak już to CBT i automatyzmy. A na koniec, każda nauka jest skomplikowana, psychologia to zwykła nauka społeczna jak socjologia a dokładnie to samo może powiedzieć o fizyce czy filozofii.

🫶

Witam, jak inni mają mi ufać skoro ja nie ufam sobie. Sobie samemu nie dotrzymuje postanowienia . Zupełny chaos. Bardzo impulsywne. Działam bezmyślnie

Można się z Panią skontaktować tylko że ja nie mam Instagrama bo od dłuższego czasu nie mogę się zalogować

Brawo! Wspaniale widzieć Was razem i posłuchać tej rozmowy 👏🏼

Na zdrowie! 😂

A Ty Emilia czym chcialaby sie zająć ze swojej dziedziny (albo moze z poza?) ? Bo psychologia daje dosc szeroki wachlarz roznych zajęć z roznych branż… Dzis np. bylem na psychotescie do przywrocenia prawka - dostalem od Pani zaswiadczenie o numerze ~2200 / 2024 co mowi tyle ze Pani przeprowadzila 2200 takich badan w tym roku co daje ~300k PLN rocznego obrotu; to plus tam ewetnualnie jeszcze jakies inne rodzaje wizyt i daje to całkiem ładny wynik finansowy; no i do tego opodatkowanie - zwolnienie z VATu plus 14% ryczałtowy dochodowy - to tak nawiasem 😅 juz pomijajac czy to jest interesujace czy nie jako zajęcie 🫣

No trzeba sobie stawiac cele realistyczne do wykonania to przede wszystkim no i nalezy problem zdekomponowac na liste podproblemow, a podproblemy na konkretne czynnosci do wykonania wraz z jak najlepsza jak potrafimy estymacja narzutu czasowego na realizacje. Trzeba tez poddac caly plan mocnej autokrytyce by uwidocznic niebezpieczenstwa, slabe strony, potencjalne wyzwania i problemy i miec na takie ewentualnosci rowniez jakis plan. Wlasciwie najtrudniejsze w wykonaniu sa ograniczenia plynace z naszego charakteru bo wielu rzeczy nie da sie przeskoczyc jak czujemy wewnatrz siebie pewna blokade np. jesli jestesmy zbyt introwertyczni lub neurotyczni a potrzeba z naszej strony nawiazac jakies relacje.. Finansowanie rowniez jest czesto problemem takim ktory nie tak latwo rozwiazac ale tu juz napewno jest latwiej niz przy ograniczeniach plynacych z naszych immanentnych cech. Ale chyba najczestsza przyczyna blokujaca ludzi jset lenistwo za ktorym kryje sie tak naprawde strach przed opuszczeniem strefy komfortu lub strach ze mi sie nie uda a to uderzy w moja pewnosc siebie. Ludzie czesto maja tak niezdrowe wyobrazenie o sukcesie ze wola sie z tym nie mierzyc, wytlymaczyc sobie ze „inni to tacy materialisci zepsuci przez chciwosc a ja mam to w d*” czy „moglbym to osiagnac, nic trudnego, ale nie chce mi sie tego robic, nie jest mi to do szczescia potrzebne”i w ten sposob uniknac wyzwania i skonfrontowania sie - sprawdzenia siebie i swojego charakteru. Przy WOOP trzeba tylko uwazac zeby sie nie za bardzo skoncentrowac na celu bo traktowanie procesu jak przeszkody moze sie okazac zgubne - sam proces trzeba pokochac bo jesli tak nie bedzie to sie wypalimy wkoncu…

WOOP jest super! Ja w takim razie zacznę - moim marzeniem na rok 2025 jest znana grupa na Facebooku, która pomaga rozwijać się markom osobistym. 🎉

Super to robisz dziewczyno.Niedawno odcięłam się od takiej manipulantki, którą udawała przyjaciółkę aby wykorzystywać mój czas, zasoby ,doświadczenie i kwitnąć w moim świetle, a ja po spotkaniach z nią myślałam że oszaleję od przebodzcowania Panią JA JA i tylko JA.Wylasnilas doskonale różnice między histrio a border bo miałam wątpliwości co to było.Wielkie dzięki.Czasem z dobroci serca dajemy się złapać na tani lep toksyka.Kontynuuj skarbie uświadamianie innych bo trafiasz w punkt w opisach zaburzeń.Tak trzymaj.

Wspaniały odcinek, dziękuję <3 Dziękuję również za to, że mówisz o neuroplastyczności mózgu, a swoje doświadczenia i strategie podpierasz dowodami naukowymi. Nie uważam się za osobę asertywną, ale te ćwiczenia wydają się naprawdę proste i jeszcze mają udowodnione działanie (wow!), chętnie spróbuję.

Dzięki za ten film, 😅 jest w punkt.

Dziękuję za materiał! I pracuję nad spóźnianiem się! Będę miał szczególnie na uwadze przy spotkaniach z Tobą! 😌

Emilia, co za odcinek! Zagnieżdżone przekonania kreują naszą perspektywę. Często nieświadome, wynikające ze strachu, a i jeszcze świadomie przekazywane dalej, typu "prędzej od bogatego, biedny pomoże". A przecież ludzie z natury chcą być dobrzy i pomagać, więc jak tu być bogatym? Sama od kilku miesięcy intensywnie pracuję nad moimi przekonaniami i ciągle odkrywam nowe. Najbardziej jednak trafiła do mnie cześć o wzmocnieniu ciała. Jeszcze chyba nic mnie tak w życiu nie zmotywowało do ćwiczeń jak Ty dzisiaj! :) Dziękuję! Bogać się, kobieto!

To ciekawe i pożytecznie co tu opowiedziałaś Emilio... od siebie dopiszę, ze swojego terepeutycznego rozpoznania, że nawet nie w pełni zdawałam sobie z tego sprawę ile można mieć w ciele upchniętych treści/napięć bo: nie-przeżytych do końca nie-wyrażonych słowami nie-wykrzyczanych gardłem nie-wytupanych stopami nie-wykopanych nogami nie-wytłuczonych pięściami nie-rozszarpanych zębami nie-wyzwolonoch biodrami nie-wytańczonych tańcami nie-wyskakanych kolanami nie-wyśmianych trzewiami nie-wypłakanych oczami nie-wyryczanych bebechami nie-wylulanych, ukojonych w kochajacych ramionach (np. we własnych ramionach na hamaku:)) Tylko zacząć prace z ciałem, a już te treści same się pchają do uświadomienia, douzdrowienia, do uwolniena w procesach! Osobiście oprócz jogi praktykowałam i polecam ❤ metodę Feldenkraisa bioenergetykę wg.Lowena uwalnianie emocji wg.Howkinsa taniec serca taniec pięciu rytmów śpiewanie/naturalne i spontaniczne wydawanie dźwięków, odgłosów Natury pierwotny krzyk malowanie intuicyjne pisanie lewą ręką TRE EFT-💝 NVC skanowanie ciała rollfing lomi lomi nui shiatsu morsowanie gimnastyka/rozciąganie ćwiczenia oddechowe relaksację... że nie wspomnę o zdrowym odżywianiu i unormowanym, zdrowym trybie życia... 🙆 aż sie za głowę złapałam;) ile tego poznałam w mojej podróży KU SOBIE ❤

A tak w ogóle, to lubisz swoje ciało czy nie bardzo? Jaki jest Twój do niego stosunek???

Jak poznać czy druga osoba jest normalna? jak na początku bombardują zainteresowaniem, normalnością a potem zwrot o 360° jak można drugiej osobie świadomie robić tyle krzywdy? Jak można drugiej osobie zrobić taką krzywdę? Rozkochać i nie brać obowiązku za swoje czyny, tego tylko porzucić i zrzucać wine na nią😭 i uciekać bo są uczucia, bać się uczuć. Po co pojawiać się w czyimś życiu żeby go niszczyć🥺

Emilia, Ty to masz jakas traume z tym wyrzucaniem smieci 😂😂😂 haha; 23:40 - WIĄZAĆ buty 😊 Pozdrawiam ;) jeszcze kawka by wleciała ale jest juz za pozno, musisz isc spac zeby na zajecia wstac :) Pozdrawiam

Dziękuję za Waszą aktywność. Postanowiłam @beatabanasiewicz5395 i @ipradomska9230 wyróżnić książkami JESTEŚ MARZENIEM WSZECHŚWIATA. Napisałam do Was na maila, proszę o odpowiedź. Pozdrawiam serdecznie!

Czy zawsze osoby z lękowym stylem trafiają na osoby z unikającym?

Jaka to książka?

Dobrze,więc jak postępować ,z taką osobą? Jak się postarać o taką osobę?

Niesamowite a zarazem takie przykre ,dopiero po tym filmie spojrzałem na pewne sprawy czy dotychczasowe relacje ,zupełnie inaczej

Jakie ksiązki polecacie w podobnym temacie,w sensie jak dzieciństwo wywarło wpływ na dorosłość i to kim jesteśmy?

Ależ bardzo poczułam to śpiące i marzące wewnętrzne Dziecko w objęciach "ogarniętego" Rodzica.... Dziękuję za piękną rozmowę.

Szanowna Pani bardzo fajne są materiały które Pani publikuje. W tym materiale jednak zaniepokoił mnie jeden fragment, mianowicie że osoba o stylu bezpiecznym jak już nie odczuwa satysfakcji w związku to potrafi go szybko zakończyć. Trochę to niepokojący trend że "jak już mi się nie podoba to idę". Może warto o tym rozmawiać i walczyć o związek zwłaszcza jeśli jest się po ślubie a tym bardziej lubię kościelnym. Dla chrześcijan i nas katolików związek małżeński jest sakramentem na całe życie.

Cześć. Dzięki za bardzo wartościową rozmowę. Kurcze, właśnie jestem na etapie świadomego budowania siebie i jak Kasia podawała powód do przeczytania swojej książki to odnalazłem się w pełni w jej opisie stanu wewnętrznej podróży. Od dziecka chciałem być piłkarzem. Sam w wieku 7 lat zapisałem się do miejscowego klubu i jako dziecko robiłem wszystko co wtedy mogłem. Niestety dysfunkcyjna rodzina nie pomogła mi nieco by zapisać się do Szkoły Mistrzostwa Sportowego na poziomie szkoły średniej. A moje mizerne, nastoletnie poczucie sprawstwa nie dodano mi determinacji. Świat odpowiedział na moje marzenia sprowadzając w latach dziewięćdziesiątych do mojego małego miasteczka baseball, w którym się zakochałem i który poza muzyką pochłoną moje ciało i umysł. Już w liceum wiedziałem, że będę zawodnikiem i trenerem baseballu a także nauczycielem wf. Dostałem się do kadry Polski i dzięki temu na wrocławski AWF na katedrę baseballu bez egzaminów. Niestety rozwinął się już we mnie nałóg alkoholowy i nie odnalazłem się na studiach tym bardziej, że w trakcie pierwszego semestru umierała mi mama. Mama umarła w piątek, a w niedzielę w pierwszym meczu po awansie do pierwszej ligi baseballu zerwałem wiązadło w kolanie i na pół roku pogrążyłem się w alkoholową rozpacz razem z moim uzależnionym ojcem. Dużo by opowiadać. Niemniej zwróciłem się do moich drugich, poza sportem, miłości licealnych czyli psychologii i filozofii. Że względu na słabe świadectwo licealne i totalny brak wiary w siebie odważyłem się jedynie na zdawanie na filozofię, na którą było łatwiej się dostać. Skończyłem z pasją te studia, ale moim niedopasowaniem nie podeszłam do obrony magisterki. Później był cały szereg lat pracy nad sobą, po drodze szczęśliwa rodzina i tak teraz po dwuletniej terapii analitycznej w wieku 42 lat dorastam do decyzji podjęcia edukacji psychologicznej by wykorzystać moje doświadczenie i psychologiczne predyspozycje do pomocy innym. Wykuwa się to powoli, bo wiesz obowiązki, kredyty, rodzina na współutrzymaniu, ale świat mówi mi, że to dobry dla mnie kierunek, gdy co raz to kolejne osoby w pracy otwierają przede mną swoje dusze. Ot taka historia... Pozdrawiam gorąco. 😉

Kiedy w Twojej rozmowie z Kasią padły słowa że ,,wew.rodzic" stoi tyłem do ,,wew.dziecka" to aż mnie poraziło trafienie w punkt mojej traumy, nawet powiem, że traumy pokoleniowo przekazywanej bo wciąż dziedziczonej... ale mam poczucie, że terapeutyzując się i psychoedukując odzyskuję siebie dla siebie i nawet dla nieżyjących już przodków moich, ale będących w energetycznych przestrzeniach rodu (czyśca?). Z dzieciństwa odkąd pamiętam marzylam o wolności działania i bardzo chciałam być dorosła i robić to co dorośli i zbadać, wniknąć, odkryć, poznać... TAJEMNICĘ - O CO TUTAJ CHODZI, CO TU SIĘ ROZGRYWA TAK NAPRAWDĘ. Do dziś nie wiem.... a DOROSŁOŚĆ , jak widzę, dorastając już 60+, ma wiele pięter... i w górę i w głąb. 😊 Pozdrawiam serdecznie i dziękuję Ci za świetną rozmowę bb271@wp.pl

Jestem Marzeniem Wszechświata. Moim marzeniem w dzieciństwie było, być kochaną i chcianą... Teraz jestem po 30 i dopiero po urodzeniu dziecka zdałam sobie sprawę z tego,że najpierw trzeba pokochać Siebie, zaakceptować, utulić, dać sobie samej to czego w dzieciństwie nie dostałam. Z biegiem czasu, robiłam wszystko żeby zasłużyć, i tak było w każdej relacji partnerskiej. Wychowałam się w domu przemocowym, rodzice niedojrzali emocjonalnie do swoich ról, nie mam miłych wspomnień z dzieciństwa, było trudne...Droga do realizacji mojego marzenia cały czas trwa, jestem cały czas w procesie i tak już zostanie, ale to jest piękne😍

Zawsze mi się wydawało, że mam talent do rysowania, ale dla rodziców były to tylko fanaberie, więc nigdy się nie uczyłam, jak tworzyć. Tylko raz, na koloniach zrobiłam wszystkim portrety. Teraz, wiele lat później, zapisałam się na kurs rysunku. Prowadzący dość szorstko komentuje umiejętności kursantów, ale mój cel jest dla mnie najważniejszy. Więc - jestem w drodze do spełnienia. Pozdrawiam wszystkich, którzy są w takiej sytuacji.

Bardzo mądra rozmowa. Może tu jest odpowiedź, dlaczego psychoterapia nie pomaga? Pamiętam, jak terapeuta mnie wyśmiał, gdy zaniepokojona mówiłam, że u mnie nie zdarzają sie cuda, które widziałam u innych. Miałam na myśli synchronizacje.

Ja od dzieciństwa chciałam być pisarką. Prowadziłam pamiętnik od drugiej klasy podstawówki i czekałam, aż świat zauważy mój talent. Widziałam się na różnych rozdaniach nagród i spotkaniach z czytelnikami. Marzenie się nie spełniło, pies z kulawą noga nie interesował się tym, co pisałam. 😢 Przykro było zrozumieć, że marzenie to jedno, a talent to drugie. Dołączam do wielkiego grona niespełnionych artystów, którzy chcieli więcej niż mogli.

Dziękuję ❤❤❤

Islam i Chrześcijaństwo faktycznie różnią się dosyć zasadniczo, ale samo słowo „Allah” oznacza po prostu - Bóg (ale w domyśle chodzi o Abrahamowego, boga imieniem Jahwe, którego czcząc również wyznawcy Judaizmu) - ale wiadomo, o co chodzi, prawdę powiedziawszy, krucjaty krzyżowe spokojnie mogą prowadzić sami Chrześcijanie między sobą i to nawet nie koniecznie wyznający różne denominacje (dajmy na to, chociażby w sporze o autentyczność całunu Turyńskiego). Islamiści też to mają w sumie (podział na szyitów i sunnitów, a wewnątrz tych podziałów oczywiście mieszczą się kolejne) - lub nawet w obrębie samego Judaizmu (Judaizm ortodoksyjny, kontra reformowany, Chasydzi kontra Judaizm rabiniczny) - i to wszystko w ramach koncepcji religii teoretycznie wyznających tego samego boga 😅

W ogóle nie rozumiem tej funkcji terapeutycznej pisania. Na mnie to tak zupełnie nie działa. A wręcz dołująco, gdy za dużo o cierpieniach piszę.

W Polsce mamy te dwa plemiona o ktorych wiesz i Ty, ale jedno z tych plemion wybitnie cechuje własnie moralnosc kalego czy podejscie do Partii jak do jakiegos kultu jednostki; pelen radykalizm i minimum racjonalizmu - oni wrecz sa sklonni pochwalic „swoich” za szaber naszych wspolnych pieniedzy na skale jakiej wcześnej nie widział dotąd zaden człowiek identyfikujacy sie z białoczerwona flaga. I wiesz co ? To stanowi o ich sile.. Czemu - gro z tego plemienia to ludzie z ktorymi nie ma innej rozmowy jak tej o pogodzie conajwyżej bo z niektórymi to wręcz nie ma żadnego kontaktu. Oni pozbawieni sa w wiekszosci umiejetnosci oceny swojego dobrobytu w kontekscie aktualnie rzadzacej ekipy bo ich jedynym kryterium jest dyktowana frustracja postawa ze jak „nasi” to jest dobrze a jak „oni” to konczy sie swiat. Polityka już dawno nas rozegrała i rozgrywać będzie dalej dopóki w naszym społeczenstwie bedzie wiekszosc glupich nad mądrymi. Jedyne co moze zmienic społeczenstwo to powszechna edukacja na jak najwyzszym poziomie i to pomnożone przez wektor czasu dopiero daje jakąs tam powolna poprawe na przestrzeni lat. Natomiast co do ludzi mądrych - niech będą właśnie totalnie na przekór tym drugim - niech pamietaja o tym co jest siłą w spoleczenstwie - tam nie ma dyskusji - tam trzeba pamietac o kalkulacji o prawdopodobienstwoe, o istnieniu tych głupich, trzeba byc czarno-białym - tylko takim „jezykiem” da sie ten cyrk pchac do przodu. Mądrzy czesto ulegają pokusie wyrazu swego indywidualizmu, strach przed sztampą, lubia pokazać troche odwagi a jednoczesnie nie widzac w tym swojej naiwnosci i glupiej wiary w to ze ktos jemu, wspanialemu przedsiebiorcy obnizy podatki do 0% i wprowadzi tylko 200zl pogłownego… A co do wyboru opcji politycznej, mamy to szczescie w Polsce ze tu dylematu nie ma… natomiast gdzie indziej - trzeba patrzec co to sa za ludzie, jaka maja historie, ile lat w tym siedza, czy sa trzymani krotko za pysk, czy daje im sie naturalne pole do wlasnych pogladow, czy w partii jest klimat strachu czy otwartosci, czy siłą jest autorytet czy zespoł, czy jest cała masa radykalnych , mlodych populistow z wilczym apetytem na pieniadze i z zerowa ambicja polityczna , czy mamy ludzi ktorzy od lat glosza te same poglady, ktorych zycie jest na tyle satysfakcjonujace ze ich celem w polityce nie jest wzbogacenie sie tylko budowa tej mysli politycznej w ktora wierza. Nie wierzmy w zadne skonkretyzowane obietnice tzw kielbasy wyborcze - bo nikt tych osłów z obietnic nie rozlicza, moga mowic co im slina na jezyk przyniesie! Patrzmy kim sa ci ludzie, zainteresujmy sie troche nimi… A jesli chcemy totalnie odrzucic zasady tej „gry” to wywróćmy stolik i przeniesmy sie do takiego kraju na jaki mamy ochote i budzet. Jest w czym wybierać ;). Pozdrawiam 🫡

Witam. Ostatnio coraz bardziej zacząłem odczuwać oddalenie się od partnera i wydaje mi się, że przez to, że ma chyba osobowość unikającą. Dużo rzeczy wydaje mi się podobnych, ale nie wszystkie. Nie które z nich nie są też aż tak bardzo skrajne. Powiedziałbym, że przybierają lżejszą formę. Czy taka osobowość może występować w powiedzmy lekkim stopniu czy po prostu oznaczałoby, że to nie to, bo musi to być aż tak mocno uwidocznione jak mówi Pani na filmach?

Bardzo dobry podcast :) dzieki - latte machiato proszszsz 😅

Konsensus osiągają ludzie naprawde mądrzy zyciowo i inteligentni emocjonalnie… zazwyczaj konsensus jest niemozliwy bo klotnia na poziomie emocji ewoluuje w zlosliwosc i wtedy strony zaczynają zachowywac sie jak barbarzyncy - liczy sie tylko to zeby dołożyc temu drugiemu jak najmocniej. Wtedy ludzie nawet potrafia swiadomie rezygnowac z wlasnych korzysci jesli ma to przyniesc cierpienie drugiej stronie. Tak czesto małżonkowie zapominaja o interesie wlasnych dzieci wyrywajac je sobie z rak jak niewolników by były narzedziem do upokorzenia drugiej strony.

Mnie samodzielne wydanie własnej książki tyle kosztowało zdrowia, że nie moge patrzeć na nią i już żadnej nie planuję.

Dzień dobry cieszę się że trafiłem na pani materiał, ale obecnie jestem już bardzo zmęczony szukaniem odpowiedzi dlaczego partnerka jest oziębła i mimo wielu miesięcy ja Jej tak naprawdę nie znam, nie dzieli się ze mną niczym, jedynie na początku kiedy miała totalną euforię na moim punkcie to wyznała mi że matka jej nie okazała nigdy miłości ani ciepła. Między nami fakt jest namiętność, ale brakuje mi zwykłego ciepła, zapytania "jak minął ci dzień?" czy "widzę że coś cię gryzie,czy mogę ci jakoś pomóc?", Tego mi brakuje, brakuje mi zwykłej rozmowy, zwykłego zainteresowania mną, momentami czuje się jak przedmiot do seksu, chodzę przygnębiony, szukam pomocy jak pokazać Jej że tylko próbuje okazać szczerą miłość i nadrobić dla Niej brak ciepła z dzieciństwa/ zaopiekować się dać poczucie bezpieczeństwa. Czy może mi Pani pomóc? Chętnie pokryje koszty konsultacji gdyż to wartościowa dla mnie osoba

Skąd wziąć motywację, jeśli wiem, że powodzenie i tak zależy od podświadomości? Jeśli w podświadmosci jest blokada, to działanie i tak nie będzie skuteczne. Brakuje sił już na daremne starania...

Czy to nie wynika z tego, że dla takich osób związek jest mniej ważny niż dla pozostałych? Dlatego kobiety takich partnerów są skazane na wieczną asymetrie i wieczne cierpienie. Bo unikający sa głownie mężczyźni a goniące to na ogół kobiety. Po prostu mężczyznom nie zależy na związku i miłości jak kobietom. Żaden z nich nie marzy o garniturze przed ołtarzem.

Ooo to jestes z Wroclawia i studiujesz na SWPS - zgadza sie?

A co jesli wyslalem zle przygotowany pakiet do wydawnictwa? Czy po odmowie, lub braku odpowiedzi moge wyslac ponownie swoja oferte?

Jak dobrze ze na Panikanal trafilam❤

Witaj

Dzieki za ten odcinek,

Pani Emilko. To najlepszy film o unikającym stylu. Toczka w toczkę opisał moją dziewczynę. Nie wiem czy mam rację, ale styl ten można nabawić się później w dalszym życiu.. Moja dziewczyna w życiu miała 3 związki i 3 razy była odrzucana. W tym mąż. Niestety, ja byłem tym drugim, który ją niegdyś odrzucił. Chodziliśmy ze sobą, kiedy mieliśmy 18 - 20 lat. Bardzo mnie kochała, ale zachciało mi się lepszego miodu (nawiasem mówiąc miód okazał się dziegciem). Odnaleźliśmy się po 35 latach. Okazało się, że ona i ja nosiliśmy siebie w sercu przez te lata. Bardzo oboje się zaangażowaliśmy. Przez 6 miesięcy było cudownie. Pod koniec była sprzeczka, naprawdę nic poważnego. Mieliśmy w planie, że przyjadę do niej, ale powiedziałem, że muszę ochłonąć po tej sprzeczce i opóźnię przyjazd. Być może sądziła, że chcę z nią zerwać (?) . Po dwóch dniach napisała, że zrywa związek, choć 2 dni wcześniej była w skrowronkach, że przyjeżdżam i okazała szczerą miłość. To da się wyczuć. W pierwszym liście napisała "Mimo że cię bardzo kocham i każda minuta z tobą była jak magic time, to muszę zerwać" ... Drugi jej list był już obrażający, a trzeci wręcz dehumanizujący moją osobę. 7:00 - tu świetnie Pani ujęła, że osoby o stylu unikania uciekają się do konfabulacji, żeby usprawiedliwić swój czyn przed samym sobą. Zatem być może styl unikający plus lęk przed odrzuceniem doprowadziły do tej sytuacji. Szkoda, bo jest bardzo wartościową kobietą i bardzo ją kocham. Raz już ją zawiodłem. Drugi raz nie mam zamiaru. Czym mam szansę ją odzyskać? Na razie mamy no contact na jej prośbę.

Dziękuję bardzo za pomocne video :) jestem teraz w fazie żałoby, ale jest też szansa, ze niedługo bedzie ona podwójna, dlatego na pewno spróbuję metody wspomnianej przez Ciebie. Pozdrawiam serdecznie ❤