Відео

Koncepcja podróży w czasie JEST absurdalna z tego prostego powodu , że Wszechświata z przeszłości JUŻ nie ma a przyszłości Jeszcze nie ma. Wymyślił to Gorgiasz w V w.pne i dotychczas nic się w tej kwestii nie zmieniło. Jeśli Pan może tę tezę zakwestionować, to chętnie poczytam ale uprzednim że solipsyzmu jeszcze nikt nie unieważnił - może dlatego, że alternatywa jest przerażająca.

Co Ty bredzisz człowieku - nie istnieje żadna przeszłość a jedynie jej ślady podobnie jak przyszłość--może ona istnieć jedynie hipotetycznie w naszym mózgu, a w czasie rzeczywistym istnieje jedynie teraźniejszość, choć trudno to sobie wyobrazić. Z tego punktu widzenia nie istnieje żaden odległy w czasie Kosmos, on może kiedyś istniał ale nie istnieje TERAZ , więc cała ta astrofizyka to różne domysły, nazywane hipotezami.

Czekamy więc na film o próbach rozwiązania problemu Hume'a ;)

Dobrze rozumiem, że niezależnie od tego czy ktoś potraktuje indukcję jako tą która daje pewną prawdę, czy tą która daje prawdopodobną prawdę, i tak musi się zmierzyć z argumentacją Hume'a, bo i w tym, i w tym przypadku zakładamy jednostajność natury? (w przypadku, gdy zakładamy, że indukcja daje tylko prawdopodobną prawdę, nadal zakładamy jednostajność natury, lecz w mniejszej "sile"?)

Czy bóg istnieje? nie wiem, ale w stu procentach wiem że nie jesteśmy sami we wszechświecie. W przeciągu 20 lat my jako ludzkość dokonaliśmy bardzo wielkiego postępu. Ludzie mówiący prawdę są traktowani jak idioci. A idioci robią postępy w technologii, nie dlatego że są mądrzy tylko dlatego że siedzią cicho. Czy to będzie miało sens za kolejne 20 lat??Zobaczymy jak dożyjemy :)

O problemie indukcji u Hume'a można powiedzieć krócej, a mianowicie że stosowanie indukcji nie odbywa się na drodze rozumowania tylko na drodze nawyku. Indukcja bierze się z ograniczoności ludzkiego poznania. Każdy z nas widzi tylko "kawałek" prawdy. To tak jak z przykładem ślepca który od tyłu dotykał słonia i twierdził potem, że na pewno nie jest to zwierzak który ma trąbę. Mówimy o braku naszej dostępności do całości poznania. Temat indukcji można by pociągnąć i opowiedzieć co to takiego obudziło Kanta z "dogmatycznej drzemki "po przeczytaniu Traktatu... Hume'a.

Dlaczego przejmujemy się "światami mozliwymi"? Zakladajac za kazdym razem istnienie swiata mozliwego mozemy powiedziec: istnieje swiat mozliwy, w ktorym ludzie chodza na rekach zamiast na nogach (w znaczeniu, nie ze moga tak chodzic, bo i my mozemy ale ludzie tam cale zycie spedzaja na rekach, z glowa w dole, a nie na nogach). Co nam to daje? Przeciez ludzie chodza na nogach, nie rekach.

Jako idealista (i matematyk) chciałbym tutaj zatriumfować, ale niestety nie mogę, logika ma równie paskudne problemy. Co pozwala nam na wybór stanowiska bazowego, ale jednocześnie daje powód do zmartwienia o stan obecnej epistemologii. Nie mam pomysłu, jak moglibyśmy temu zaradzić (filozofia analityczna, której jestem fanem - nie pomaga), ale życzyłbym sobie dożycia i możliwości zrozumienia jakiegoś milowego kroku w tej dziedzinie.

Pięknie Pan doktor "sączy" swój sposób myślenia :) Najbardziej lubię takie kanały, kiedy mi ktoś trafnie argumentuje coś, z czym się intuicyjnie nie zgadzam. Wtedy to nie jest bylejaka rozrywka, bo muszę się zastanowić nad argumentacją drugiej strony. Gratuluję odcinka u Pani Głowackiej - znakomita rozmowa.

Jeśli dziś pamięta Pan, że jako dziecko, w 1988 mężczyzna podobny do dziejszego Pana odbicia w lustrze, pomógł Panu (dziecku) zbudować zamek z piasku, to z tego wynika, że jutro nic Panu nie przeszkodzi w odbyciu zaplanowanej podróży w czasie. Jeśli zaś nie posiada Pan takiego wspomnienienia, to albo uległo ono zatarciu (zapomnieniu), albo coś uniemożlu Panu odbycie zaplanowanej podróży.

Merytokracja pełną gębą a prezes to najwiekszy i najsilniejszy cwaniak 😂

Dzień dobry, ja od P. Karoliny Głowackiej z Radia Naukowego. Gratuluję świetnego wywiadu i zabieram się za oglądanie filmów :)

Niepokoi mnie ostatnie Pańskie zdanie o niechceniu ciąży od początku. Jeli podejmujemy czynności zmierzające do podłączenia skrzypka, bierzemy za niego odpowiedzialność, jeśli zostanie podłączony. W prawie karnym jest pojęcie dokonania czynu z zamiarem ewentualnym. Nie chcę przejechać skrzypka na pasach, ale, przekraczając prędkość, godzę się z ewentualnością zabicia go. I za to idzie się do więzienia.

Czy da się połączyć wolną wolę człowieka, wolny wybór czy jaką kolwiek wolność człowieka z wszechwiedzą, wszechmocą i suwerennością Boga.

Skoro kreacjonizm naukowy to upadła teoria, to dlaczego ewolucjoniści tak bardzo boją się jej nauczania w szkołach publicznych? Teoria ewolucji to nie fakty, ale religia. Darwin i jego teoria zakładała istnienie wspólnych przodków dla różnych grup organizmów np. człowieka i małpy. Zadaniem ewolucjonistów było zatem znalezienie tzw. ogniw pośrednich. Minęło ponad 200 lat i żadnego nie znaleźli. Chwycili się więc teorii tzw. obiecującego potworka, a więc hipotezy, że mutacje genetyczne sprawiły, że z jaja płaza wykluł się gad. Ta teoria to wszystko, co im zostało. Tyle tylko, że nikt nigdy nie udowodnił takiej mutacji.

ten bełkot o czym miał być?

Bardzo interesujący temat. Chciałbym jednak wyrazić wątpliwość, która wydaje mi się fundamentalna dla przedstawionej w materiale argumentacji: zgodnie z poglądem kompatybilizmu teologicznego istnienie wszechwiedzącego Boga jest do pogodzenia z wolnością ludzkich działań i aktów woli, a zatem argumentacja na rzecz takiego stanowiska nie powinna opierać się na zdaniach, które odzwierciedlają stany rzeczy polegające na tym, że Bóg ma jakieś przekonania. W przeciwieństwie do wiedzy, przekonania mogą bowiem być fałszywe. Jeśli w całym wywodzie zamienilibyśmy wszystkie egzemplarze czasownika 'być przekonanym, że_' na 'wiedzieć, że_' wywód ten byłby w mojej ocenie zdecydowanie mniej przekonujący, być może nawet fałszywy. Poniżej przedstawiam (w skrótowej formie) lingwistyczny argument na rzecz jego fałszywości. Spójrzmy na twierdzenie (T1): (T1) Wszechwiedza Boga obejmuje znajomość przyszłości, w tym naszych przyszłych działań. Twierdzenie (T1) uzasadnia następujące wynikanie: (T2) Bóg wie [w t1], że w [t2] pójdę do kina. --> (T2.1) Pójdę w [t2] do kina. Wynikanie (T2.1) z (T2) ma charakter czysto leksykalny, czyli opiera się na właściwościach semantycznych czasownika 'wiedzieć, że_'. A zatem, jeśli (T2) jest prawdą, to prawdą musi być też (T2.1). Gdyby okazało się, że w [t2] nie poszedłem do kina, (T2) nie mogłoby być prawdziwe. Pozdrawiam!

He he. Filozofia i logika to jest kocur.😊 Pozdrawiam

Przeleciałem po tytułach materiał na kanale i obejrzałem jeden film. To jest zdecydowanie coś dla mnie! Leci subskrypcja. Pozdrawiam prowadzącego i wszystkich widzów.

Ależ gęsto!!!

Zawsze mnie zastanawiało czy Judasz miał wybór, Jezus mówił że "jeden z was mnie zdradzi", więc znał przyszłość, także wychodzi na to że Judasz był częścią boskiego planu i nie miał wyboru..

W zagmatwany sposób postawione proste pytanie: Czy istnieje coś takiego jak przypadek? Nie jestem fanem logiki dwuwartościowej, gdyż rzeczywistość jest bardziej złożona, aby dało się ją w ten sposób opisać. Ciekawą próbę rozwiązania tego problemu możemy znaleźć w książce prof. Michała Hellera pt. "Filozofia przypadku".

Bardzo ciekawy odcinek. W mniej skomplikowany sposób myślałem o tym zagadnieniu, jeśli dobrze pamiętam, dwa filmy temu i tam zadałem pytanie na które tu wspaniale pan profesor odpowiada.

Bardzo dziękuję za kolejny ciekawy film. Pozdrawiam

Jak można wierzyć w wolną wolę? Przecież nasze działania są wywołane stanami naszego mózgu. Wg Wolniewicza wolna wola to niezależność od praw natury, ale to brzmi jak magia, a ponadto zakłada istnienie jakiegoś kartezjańskiego JA, o którym min. od Parfita wiemy, że nie istnieje. Co miałoby być w nas wolne?

Dziękuję za świetny wykład!! 🌸

Dlaczego nie mogloby nie istniec nic?

Skąd założenie, że przyszłość jest tak samo realna jak przeszłość? Czy ma to związek z eternalizmem i teorią wszechświata blokowego?

Robert Sapolsky lubi to

Kocham black metal i Batailla. O śmierci codziennie rozmyślam i się o nią co chwilę potykam.

Chyba jestem gluptasem zatem.

Przesłuchane, dziękuję.

Powiedzenie, że matka, która roztacza aurę troski wokół swojego dziecka, powodowana instynktem macierzyńskim, czy też altruistycznymi inklinacjami, postępuje moralnie, jest jak powiedzenie, że hipotetyczna istota, pozbawiona samoświadomośći i choćby krzty rozumu, a jednak czująca emocjonalnie ciepło w kontakcie ze swoim potomstwem, na bazie którego podejmuje działanie opiekuńcze, postępuje moralnie. Bez rozumu istnieją jedynie skłonności, choć nie moralność.

Swoisty paradoks, prawdziwość w fałszywości. Czasowa, pragmatyczna, fałszywość.

Pozostawanie emocji poza naszą kontrolą do złudzenia przypomina sytuację, w której to nasz wspólnik posiadałaby swoją rękę przyklejoną do przycisku...

Doskonale, uwielbiam teorię gier.

Prawo skruszonego serca pojmuje jako dopełnienie normatywnego założenie o sile, pięknie i dominacji, na którym to filarze wydaje się być ono spełnieniem warunku przyznanie łaski, poddania partii i ukorzenia się przed tym, wobec którego zawiniliśmy, a który to spija miód zwycięstwa z naszych ust.

Czy przypadkiem nie mamy do czynienia z założeniem braku determinizmu? Zdanie, że jeśli przeszłość byłaby inna niż była, to przyszłość będzie inna niż będzie, jest spójne z założeniem deterministyczny. Zdanie, że jeśli przyszłość będzie inna niż będzie, to przeszłość będzie taka, jak była, implikuje stwierdzenie, jakoby ukształtowana przeszłość niejako "dozwalała" na zajście alternatywnych ścieżek rozwoju teraźniejszości.

Cas nie istnieje,nie jest wielkością fizyczną, Einstein był w błędzie z E=mc2

a skąd bierze się motyw poszanowania prawa moralnego? skąd miałby się wziąć? bóg gra w simsy. jednych tworzy tak, drugich siak. to wszystko ustawka

jeśli przyszłość byłaby inna niż będzie, to przeszłość również musiałaby być inna niż była, gdyż przyszłość wynika z przeszłości

👍

Bardzo dziękuję za kolejny ciekawy film. Pozdrawiam

Dzień dobry, wracam już trzeci raz do tej prezentacji, więc pora się do niej ustosunkować publicznie. Niniejsza prezentacja i analiza paradoksu Zenona strzały jest bardzo dobra, niezależnie czy jest oryginalna, czy też odnosi się do analiz wspomnianego Ajdukiewicza. Autor wie/rozumie co mówi oraz robi to jasno i pewnie. Najważniejsze, że zagadnienie zostało potraktowane poważnie i nie było "obśmiane" na bazie jakichś tam poglądów współczesnych. Muszę przyznać, że np. typowi fizycy nie potrafią robić takich analiz (nie wiem czemu). Wobec tego tutaj punkt dla metodologii filozofii. Prezentacja jest wykonana według klucza, który nie wymaga odniesień do analiz antycznych - oprócz analizy samego Zenona. Warto jednak pamiętać, że pewne "rozwiązanie" paradoksu przedstawił już jego pierwszy sprawozdawca - Arystoteles. Nie wiedzieć czemu 'powszechnie' zakłada się, że Arystoteles nie rozwiązał paradoksów Zenona, które opisywał. Przy czym nie twierdzę, że autor prezentacji (A. Kuźniar) powiela ten stereotyp. W rzeczywistości prezentacja pokazuje zupełnie inne podejście do zagadnienia, co świadczy o jego bogactwie i złożoności. W aneksie swojej książki "Obrona 'Fizyki' Arystotelesa" 2023 pokrótce przedstawiłem analizę Arystotelesa paradoksu Zenona strzały, która opierała się na dyskretyzacji czasu (imputowanej zresztą Zenonowi przez Arystotelesa). Poza tym trochę szerzej podałem analizę własną opartą na dyskretyzacji przestrzeni. Wobec wyniku powyższych analiz uznałem za zbłędną analizę łącznej dyskretyzacji czasu i przestrzeni - w tym aspekcie podałem tylko odnośnik do artykułu: Placek 1997. Oprócz tego wskazałem jeszcze inny możliwy kontekst paradoksu strzały - kwantowy efekt Zenona w aplikacji do strzały. Zatem w tym komentarzu wymieniłem już aż cztery sposoby/aspekty podejścia do paradoksu strzały: - z niniejszej prezentacji (A. Kuźniar/Ajdukiewicz), - z dyskretyzacją czasu według Arystotelesa, - z dyskretyzacją przestrzeni (np. wg mnie), - z dyskretyzacją czasu i przestrzeni (bodajże Placek), - z kwantowym efektem Zenona (dla klasycznej strzały trudno raczej wkazać źródło). UWAGA: Przyjęcie danej dyskretyzacji w analizie nie oznacza jej wyznawania - wręcz przeciwnie: analiza raczej odrzuca takie założenia. Wobec tego bogactwa łatwiej jest mi zrozumieć brak wyartykułowania jasnej konkluzji w komentowanej prezentacji A. Kuźniara. Ja rozumiem, że ona jakby wyziera z treści, ale bądź co bądź, konkluzja nie wybrzniała 'explicite' pod koniec prezentacji. W zamian za to pojawiła się wstawka o złamaniu równoczesności w STW, którą lekko skrytykował jeden komentujący (formalnie zasadniczo zgoda, ale kontekstowo chyba nie było powodu do tej krytyki). Rozumiem, że mamy tutaj skojarzenie podejścia diachronicznego w paradokście strzały z brakiem absolutnej równoczesności zdarzeń w STW. Krótko mówiąc nie padło jeszcze ostatnie słowo na temat paradoksu Zenona strzały. Pozdrawiam, Grzegorz M. Koczan (vel. Koniecpolski)

Nie będę udawał, że w pełni wszystko zrozumiałem, ale wydaje mi się, że jest tu problem z postrzeganiem momentu rozpadu jądra. Tzn mówimy tu już o płaszczyźnie kwantowej, a w jej ramach nie określamy dokładnego położenia (np)atomu, a jedynie prawdopodobieństwo jego występowania. Mam tu na myśli, że jeśli w naszym świecie jądro w danym momencie się rozpadło, a w drugim nie, to nie oznacza, że światy te są względem siebie indetermistyczne. Wystarczy jedynie, że jądro w drugim świecie rozpadnie się w przewidywanym prawdopodobnym dla tego zdarzenia czasie.

Bóg nie umarł.

Dowód ontologiczny dla laika jest jakąś masakrą do zrozumienia, ale widocznie coś w nim jest.

Doskonale

👍

Czy w świecie w którym niemożliwe byłoby formułowanie przeze mnie fałszywych sądów i przy w założeniu, że nie mogę zmienić przyszłości, każdy moje zdanie wypowiedziane na temat mojej przyszłości zrobiłoby ze mnie dżina czy niewolnika? Przepraszam jeśli to głupie pytanie lub jeśli sformułowałem je nieprecyzyjnie.