Zapraszam do obejrzenia materiału z naszego trekkingu na Baranią Górę, w który wybraliśmy się w ostatni dzień 2024r. Wyruszyliśmy z Węgierskiej Górki około godziny 9:40 szlakiem czerwonym. Co prawda mieliśmy pewne wątpliwości, ponieważ mapa turystyczna informuje o zamkniętym szlaku (czerwonym w stronę Baraniej oraz zielonym, powrotnym do Węgierskiej Górki). Dzień wcześniej szukałem informacji na ten temat, niestety na stronach PTTK nic nie znalazłem. Na szczęści znalazłem relację jednej osoby, która zrobiła dokładnie ten sam trekking kilka miesięcy wcześnie i opisała, że da się przejść. Tak więc poszliśmy... Niedługo dotarliśmy do miejsca, które teoretycznie jest zamknięte z powodu budowy trasy S1, ale bez problemu dało się przejść. Powoli, mozolnie pięliśmy się do góry, aby najpierw dojść do szczytu Glinne (1034 m n.p.m.), następnie dotrzeć na Halę Radziechowską, następnie dotrzeć na szczyt Magurki Radziechowskiej (1108 m n.p.m.), Magurki Wiślańskiej (1140 m n.p.m.), by w końcu około 13:50 osiągnąć szczyt Baraniej Góry ( 1220 m n.p.m.). Już na Hali Radziechowskiej wiatr zaczynał dawać się we znaki, ale jeszcze bez większych problemów udało się polatać dronem. Za to na szczycie Baraniej Góry wiatr był tak mocny, że dron nie był w stanie utrzymać pozycji, był spychany przez wiatr, mimo walki z całej mocy. Lot pod wiatr był praktycznie niewykonalny, dron pokonywał centymetry bardzo mozolnie, a na kontrolerze krzyczały komunikaty o konieczności natychmiastowego lądowania z powodu silnego wiatru. Dlatego też film z drona jest krótki. Druga część naszej trasy - powrót do Węgierskiej Górki - wiodła szlakami czarnym, a następnie zielonym. Zrezygnowaliśmy z odwiedzenia schroniska na Przysłopie, ponieważ to wymagałoby poświęcenia minimum 1,5h dodatkowego czasu, a już wiedzieliśmy, że będziemy wracać po ciemku. Zejście było na początki całkiem przyzwoite, ale w końcu zdecydowaliśmy się założyć raczki, bo nogi tańczyły na lodzie coraz częściej. W miejscu zwanym Fajkówka szlak czarny idzie prosto do Kamesznicy, a my szlakiem zielonym odbiliśmy w stronę Węgierskiej Górki. Zeszliśmy do przysiółka Bziniok, gdzie po krótkim pit stopie na przystanku autobusowym ruszyliśmy dalej. Zrobiło się już ciemno, więc czołówki musiały zostać użyte. Tutaj też zobaczyliśmy tablicę z informacją podaną przez PTTK, że szlak zielony jest zamknięty z powodu budowy S1 aż do jej zakończenia. Zignorowaliśmy tą informację wiedząc, że da się przejść. Jest tak, jak wcześniej przeczytałem w internecie - pod wiaduktami trasy S1 poprowadzona jest droga techniczna wyłożona płytami betonowymi, po których odbywa się ruch lokalny (mijały nas samochody), i którą można dość do Węgierskiej Górki bez problemu. Na parking, gdzie zostawiliśmy samochód dotarliśmy około 17:50... 26 kilometrów w około 8 godzin...