Μιλώντας στο Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Κουδουμά για το
Γέροντα ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ.
Ακούγονται με την σειρά οι Ιερομόναχοι Πατέρες, Ιλαρίων και Αιμιλιανός, καθώς επίσης, ο Καθηγούμενος Αρχιμ. π. ΜΑΚΑΡΙΟΣ.
***
Ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ἀναστάσιος κατά κόσμον Γεώργιος Λεονταρίδης, γεννήθηκε στόν Πανασό Κρήτης, στίς 20/7/1927.
Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Νικόλαος, καταγόμενος ἀπό τή Σελεύκεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, μέ πολλούς συγγενεῖς στό χωριό Δαμάνια Μονοφατσίου Κρήτης, τόπο ἐγκατάστασης προσφύγων ἀπό τή Σελεύκεια, μετά τή μικρασιατική καταστροφή.
Ἡ ἀγράμματη μητέρα του Ἑλένη, καταγόταν ἀπό τό χωριό Πανασός Καινουργίου Κρήτης, ἡ ὁποία ἀγαποῦσε τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία καί ἡ ὁποία ἀργότερα ἔγινε Μοναχή μέ τό ὄνομα Εὐγενία.
Οἱ γονεῖς τοῦ Γέροντα εἶχαν τρία παιδιά, τόν Γεώργιο, τή Μαρία καί τήν Κυριακή, ἡ ὁποία κοιμήθηκε σέ ἡλικία 7 ἐτῶν. Τά τρία αὐτά παιδιά χάσανε νωρίς τόν πατέρα τους, σέ δύσκολη ἐποχή καί μεγάλωσαν μέσα σέ δυστυχίες, πεῖνες, ἀρρώστιες καί ταλαιπωρίες.
Τόν Γέροντα, ὡς μικρό Γεώργιο, τόν ὤθησε στά στοιχειώδη γράμματα τοῦ δημοτικοῦ σχολείου ἡ μητέρα του. Ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε τά πράγματα τότε ἦταν πολύ στενά, ἀγόραζαν ἀκόμα καί τά βιβλία τοῦ σχολείου.
Ὁ μαθητής Γεώργιος ὅμως εἶχε φιλομάθεια καί ἔλαβε, τότε, πέντε ἐνδεικτικά μέ βαθμό ἐννιά καί τό ἀπολυτήριο μέ ἄριστα δέκα. Ἡ δύσκολη ἐκείνη ἐποχή διέκοψε τίς ἄριστες μαθητικές ἐπιδόσεις του.
Ἡ εὐλαβέστατη μητέρα τους ἀπό νωρίς τούς μετάγγισε τή δύναμη τῆς πίστεως καί τῆς προσευχῆς. Ὁ Γέροντας ἔμαθε νά νηστεύει αὐστηρά, νά μελετᾶ καί νά προσεύχεται μέ ὅλη τή δύναμη τῆς καρδιᾶς του.
Ὡς μικρό παιδί, μελέτησε τόν βίο τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου, ἐμπνεύστηκε ἀπό τούς ἄθλους τῆς ἔνθεης βιοτῆς του καί ἄρχισε νά ἐξασκεῖ τήν εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διά τῆς Θεοτόκου, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».
Ὅπως ἀφηγεῖτο ὁ ἴδιος, αὐτή ἦταν ἡ μόνιμη προσευχητική του ἐνασχόληση. Δημιουργήθηκαν ἔτσι οἱ προϋποθέσεις ἀπό τά παιδικά χρόνια του ὥστε νά ἀναπτυχθεῖ ἀργότερα ἡ ἐσωκάρδια νοερά προσευχή, ὅταν ἐνεδύθη τό μοναχικό σχῆμα.
Ἡ προσευχή του ὅμως προσήλκυσε τή χάρη τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία τοῦ χορήγησε στήν πρώτη τάξη τοῦ δημοτικοῦ τό χάρισμα τῆς χωρητικότητος τοῦ νοῦ. Ἡ εὐλογία τῆς Θεοτόκου τόν συνόδευε πάντοτε.
***
Ἔζησε, ἐπί 7 περίπου χρόνια, στό Ἱ. Μετόχιο τῆς Ἱ. Μ. Κουδουμᾶ, στόν Ἅγ. Ἰωάννη πού βρίσκεται σέ παραλιακό χῶρο. Ἐκεῖ διέμενε ἐντός σπηλαίου μέσα σέ ἀπαράκλητες γιά τά ἀνθρώπινα μέτρα συνθῆκες διαβίωσης. Τήν περίοδο αὐτή εἶχε συνασκήτρια τή μητέρα του ἡ ὁποία, ὅπως προείπαμε ἐκάρη Μοναχή μέ τό ὄνομα Εὐγενία.
Τό βαρύ ἐγκεφαλικό πού ὑπέστη ἡ μητέρα του τό 1973 τόν ἀνάγκασε νά ἐγκαταλείψει τόν ἀγαπημένο του χῶρο τῆς ἀσκήσεως καί νά ἐπανέλθει στό χωριό του Πανασός γιά νά δώσει τήν ἀναγκαία βοήθεια σ᾽ ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐκοιμήθη τό ἴδιο ἔτος καί ἐτάφη στό ἐν λόγῳ χωριό.
Μετά τήν κοίμηση τῆς μητέρας του μετέβη στό Ἅγ. Ὄρος, ὅπου περιόδευσε σέ Ἱ. Μονές καί Σκῆτες, χάριν εὐλογίας καί ἐγκαταβίωσε στήν σκήτη τῶν Ἰβήρων, κοντά στόν Γέροντα Γρηγόριο γιά ἕνα περίπου ἔτος.
Ἡ ἐκεῖ παραμονή του ἦταν ὠφέλιμη, καθώς ἔζησε τόν ἁγιορείτικο τρόπο ζωῆς, ἀλλά καί γνώρισε σπουδαῖες προσωπικότητες, ὅπως τόν Γέροντα Ἀθανάσιο τόν Ἰβηρίτη.
Ἐπανῆλθε στήν Κρήτη γιά λόγους ὑγείας τό ἔτος 1974, καί μετά ἀπό συνάντηση μέ τό γνωστό του Μητροπολίτη Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Τιμόθεο, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στίς 24/11/1974. Ὁ ἐπίσκοπος Τιμόθεος τοῦ πρότεινε νά ἐπιλέξει μεταξύ τῶν Ἐνοριῶν Ἀντισκαρίου καί Τσούτσουρου.
Ὁ Γέροντας ἐπέλεξε τήν ἐνορία Τσούτσουρου στήν ὁποία ἐφημέρευσε ἀπό τό 1974 ἕως καί τίς 30/6/2000, ὁπότε καί συνταξιοδοτήθηκε. Διετέλεσε παράλληλα καί ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Προσκυνήματος τοῦ Ἁγ. Νικήτα ἀπό τό 1992 ἕως καί τό 1995 καί ἐπίσης διετέλεσε καί Ἐφημέριος στήν Ἐνορία Μαχαιρᾶ.
Ἔλεγε γιά τίς τότε ἐμπειρίες του «ἀπό τή διακονία στόν κόσμο, εἶχα ξεκλείνει τοῦ αὐστηροῦ ἐκείνου μοναστικοῦ περιορισμοῦ, γιατί ἡ κοινωνική ζωή ἦταν διαφορετική». Τά ὀνόμαζε «παρατράγουδα» τοῦ κόσμου.
Ἐπανῆλθε στήν Ἱ. Μονή τῆς μετανοίας του μόνιμα τό ἔτος 2002, ὅπου ἔζησε τόν ὑπόλοιπο βίο του ἀσκητικά καί σιωπηλά, «πλήρης χάριτος καί Πνεύματος Ἁγίου», διδάσκων τόν ἀνεκτίμητο λόγο τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί ἀπολαμβάνων τόν ἀπεριόριστο σεβασμό τῆς ἀδελφότητας καί τῶν προσκυνητῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Κουδουμά, μέχρι τῆς ὁσιακῆς τελευτῆς του, ἡ ὁποία ἐπῆλθε στίς 2/12/2013.