Birisi, güzel koku satanların çarşısına gelince aklı başından gitti, büzülüp yere yıkıldı. Kerem sahibi attarlardan(1) gelen güzel kokular onu çarptı, başını döndürdü ve yere düştü. O, gün ortasında geçiş yolunun üzerinde, hiçbir şeyden haberi olmaksızın, bir leş gibi yıkıldı kaldı.
Halk derhal başına üşüştü. Herkes “Lâ havle” diyerek derdine derman aramaktaydı. Birisi, eliyle kalbini yokluyor, atıp atmadığını anlamak istiyordu. Öbürü yüzüne gül suyu serpiyordu. Gül suyunu serpen bilmiyordu ki, o alanda onun başına ne geldiyse zaten gül suyundan geldi. Biri, bileklerini, başını ovuyor; öbürü, (serinlesin, ateşi düşüp kendine gelsin diye, göğsüne sürmek maksadıyla) samanlı ıslak balçık getiriyordu. Biri, öd ağacıyla şekeri karıştırıp tütsülüyor; başka biri, elbisesinin bir kısmını soyup üstündekileri hafifletiyordu. Birisi, nasıl atıyor diye nabzını yokluyor; öbürü, eğilmiş ağzını kokluyor, şarap mı içmiş, esrar mı çekmiş, yoksa afyon mu yutmuş, anlamak istiyordu. Halk, onun neden bayıldığını anlayamamış, şaşırıp kalmıştı.
Derhal akrabalarına haber verdiler; “Filan kişi, filan yerde, perişan bir hâlde düşüp kaldı. Neden bayıldı, ne oldu da leğeni damdan düştü (rezil ve perişan oldu), kimse bilmiyor.”
O debbağın(2) iri yarı, güçlü kuvvetli, bilgili anlayışlı bir erkek kardeşi vardı. Hemencecik koşa koşa geldi. Elbisesinin yenine biraz köpek pisliği almıştı. Halkı yararak, feryat ederek kardeşinin başucuna geldi. “Ben onun neden hastalandığını biliyorum” dedi.
Kardeşi kendi kendine dedi ki; “Şu köpek pisliği onun beynine, damarına, iliğine kat kat sinmiştir. Çünkü o, rızkını elde etmek için her gün, akşamlara kadar pisliğe gömülmüş olarak, pis kokular içinde debbağlık yapmaktadır”.
O genç, bayılan kardeşine vereceği ilâcı kimse görmesin diye halkı uzaklaştırdı. Gizli bir şeyler söylüyormuş gibi ağzını debbağın kulağına götürdü. Sonra da elindeki pislikten bir parçayı onun burnuna sürdü. O, köpek pisliğini avucuna sürtmüştü. Pis beynin ilâcını bu pislikte görmüştü. Kısa bir süre sonra adam kımıldamaya başladı.
Halk, “Bu şaşılacak bir efsun! Bu efsunu okuyup baygının kulağına üfürdü. Adam âdeta ölmüştü, efsun imdadına yetişti!” dediler.
AÇIKLAMA
Hz. Mevlânâ bu hikâyeden maksadı şöyle açıklamıştır:
“Kime öğüt miski fayda vermezse, muhakkak o, kötü kokulara alışmıştır.
Pislik böceği, daima pislik taşır durur. Bu yüzden de gül suyundan bayılır. Onun ilâcı yine köpek pisliğidir. Çünkü ona alışmıştır; onunla uğraşmayı âdet ve huy edinmiştir. “Pisler, pislerindir”(3) ayetini oku da bu sözün önünü, sonunu anla!
Öğütçüler pis kişiyi, ona bir kapı açılması, iyileşmesi için amberle, gülsuyuyla tedavi etmek isterler. Fakat ey inanılır, itimat edilir kişiler! Pislere temiz şeyler lâyık değildir ki! Onlar, vahyin güzel kokusuyla eğrilmişler, sapıtmışlardır da, “Siz bize uğursuzsunuz. Biz, sizin yüzünüzden kötülüğe uğradık!”(4) diye feryada başlamışlardır. (Onlar aslında şöyle demişlerdir:) “Bu söz, bize zahmet veriyor, bu sözden hastalanıyoruz. Sizin vaazınız iyi değil, bize iyi gelmiyor. Eğer yine susmaz da nasihate başlarsanız, derhal sizi taşlar, öldürürüz! Biz, oyun eğlenceyle, boş ve saçma şeylerle semirmişiz, öğüte hiç alışmamışız. Bizim gıdamız yalandır, asılsız laftır, saçma sapan sözlerdir. Sizin tebliğ ettiğiniz (bildirdiğiniz) şeyler, midemizi bulandırıyor. Siz bu sözlerle hastalığımızı yüzlerce defa artırıyor, akla ilâç olarak afyon veriyorsunuz.”
(1) Attar (veya Aktar): Güzel kokulu şeyler satan kimse, baharatçı.
(2) Arapçada “debbağ”, hayvan postunu işleyen kimseye denir.
(3) Kur’ân-ı Kerim’de, Nur Suresi’nin 26. ayetinde geçmektedir.
(4) Kur’ân-ı Kerim’de, Yasin Suresi’nin 18. ayetinde geçmektedir.
.
Abdülkâdir Yâ Kâdir 00:00
Nutuk sahibi: ?
Bestekârı: ?
Makam: Hicaz-Uşşak Şuğul
Abdülkâdir yâ Kâdir yâ Geylânî
Yâ ze'l-fazli ve'l-ihsâni ve'l-Geylânî
Meded yâ Rasûllelâh yâ Habîbellâh
Ente şeyhî yâ şeyhî ve üstâzî
Ente gavsî ve melâm ve melâzi
Meded yâ Rasûllelâh yâ Habîbellâh
Nâd-ı Aliyyen Mazhar'ul- Acâib 01:37
Nutuk sahibi: ?
Bestekârı: Nesim İsâ Enver
Makam: Beyati Şuğul
Nâd-ı Aliyyen mazharü’l-acâib
Tecidhu avnen leke fi’n-nevâib
Küllü hemmin ve ğammin seyencelî
Bi nübüvvetike Yâ Muhammed
Bi velâyetike Yâ Ali Yâ Ali Yâ Ali
Yandır Beni Yandır Beni 02:28
Nutuk sahibi: Yunus Emre Hazretleri (k.s)
Bestekârı: ?
Makam: Hüseyni
Yandır beni yandır beni
Aşk meyine kandır beni
Serhoş edip dönder beni
Mestan-ı dost daim seni
Mansuram aşkın dârına
Mazhar olup dîdârına
Şem'-i Cemâlin nârına
Nâlân-ı dost dâim seni
Terk edelim kıyl-u kâli
İsteyelim doğru yolu
Hem bulalım gevher kânı
Cevher olan gelsin beri
Cümle cihan gufrânıdır
Âlem kamu fermanıdır
Yunus onun hayranıdır
Tekrar Eden Gelsin Beri
Fotoğraftaki Eser: Yegah Sanat
Eserlere ulaşmak için: shopier.com/yegahsanat
Uzun Meşk Kayıtları: ua-cam.com/play/PLPSYSpJRpOmzM776O5mChqiQq1ANAgk-e.html
Hicaz İlahiler: ua-cam.com/play/PLPSYSpJRpOmyTBgIrRjgayXzlIEIUtwEW.html