📚✒ *વિસ્મય* 4️⃣0️⃣6️⃣8️⃣🟢4️⃣
🗣️ *કલા-સંગમ : વાર્તા પઠન*
*દિનેશ ધોળકિયા*
✒️ *લેખક: શીતલ દેસાઈ*
📹 *વિડિઓ સંકલન: કે. ડી. માધવાણી*
📮 *રજુઆત : મયંક મહેતા*
📱📱📱📱📱📱📱📱
🌐 *વાર્તા* 🌐
*મોબાઈલ વગરનો માણસ*
📱 *અનિકેત* હાંફળો ફાંફળો થઈને આખા ઘરમાં ખાંખા ખોળા કરતો હતો. એને આટલો ટેન્શનમાં કોઈ દિવસ જોયો ન હતો. અંદરથી પત્નીએ આવીને પૂછ્યું *શું થયું?*
તેને હાથથી દૂર ખસવાનો ઈશારો કરી તે બીજા રુમમાં દોડ્યો, ગાદલાં ઊંચા-નીચા કર્યા, તકિયા પછાડ્યા, ચાદર પણ ખંખેરી જોઈ..
*‘કઈક બોલો તો સમજ પડે ને?’*
*‘મોબાઈલ નથી મળતો.’.*
*‘લાવો રિંગ મારુ.. એમાં શું?*
આ તો પત્નીને માટે રોજનું હતું. *આજથી થોડા વર્ષો પહેલાં જ્યારે મોબાઈલ ન હતા, ત્યારે તે હંમેશ અનિકેતનાં ઓફિસ જતી વખતે સ્કૂટરની ચાવી શોધી આપતી. કોઈવાર ગોગલ્સ.. હવે એમાં આ મોબાઈલનો વધારો થયો. તે ખોવાયેલ વસ્તુ શોધવામાં પાવરધી થઈ ગઈ હતી. રોજની પ્રેક્ટિસ ખરી ને?*
અને મોબાઈલ તો શોધવું સાવ સહેલું.
*‘મારામાં અક્કલ નહીં હોય? રિંગ મારી જોઈ.. પણ ક્યાંય સંભળાતી નથી’.* પત્ની એ પણ પ્રયત્ન કરી જોયો.
*‘ખરી કરી...’* છેલ્લે ક્યારે હાથમાં હતો તે યાદ કરવા માંડ્યુ.. ક્યાંક ઓફિસથી આવતાં રસ્તામાં જ પડી નથી ગયો ને? તેને ધ્રાસ્કો પડ્યો.
*અનિકેતે પાડોશી પણ સાંભળે તેટલાં મોટેથી અરે..રે કરીને પોકાર કર્યો.*
*‘હવે? હવે?..... હ....વે...?’*
*હવે!* બંને એકબીજા સામે *લાખો રૂપિયાની ખોટ ગઈ હોય તેમ ગુમસુમ બની જોતાં બેસી રહ્યા.*
📺 *ચાલવા જવાનો* રોજ સાંજનો ક્રમ હતો. પણ મોબાઈલ વિના પગલાં માપીને કેટલું ચાલ્યા એ કોણ કહેશે? એ વિચારે ફરવા જવાનું માંડી વાળ્યું. હજી રાત પડી ન હતી. સાંજે ટી વીમાં કઈ સારા કાર્યક્રમ આવતા ન હતા. *અનિકેત* ઘરમાં હોય એટલે કાં તો હાથમાં ટી વીનું રિમોટ હોય કાં મોબાઈલ.
શું કરવું હવે?
*‘લાવ મિત્રને ફોન કરું...’* અરે પણ ફોન ક્યાં? અને પત્નીનાં મોબાઈલમાં ફ્રેન્ડનો નંબર ક્યાં હતો જ?
*‘તો? બીજા કોઈ સાથે વાત કરો ..’* પત્નીએ સલાહ આપી.
*‘કોની સાથે? તારા ફોનમાં તો બધા સગા-વ્હાલાનાં જ નંબર છે..’*
*‘એ ખરું... પણ એ ય ક્યાક તો બોલશે ને? માણસ જ છે ને?’*
પતિએ મોઢું બગાડ્યું. તારો મોબાઈલ છે કે ઠાઠિયું એ જ ખબર નથી. નહીં મ્યુઝિક, નહીં નેટ.. બાવા આદમનાં જમાનાનો છે.
*‘પણ મુખ્ય કામ વાત તો થાય જ છે ને?’*
*‘માથું ન ખાઈશ. મારુ માથું દુખે છે.’ આજનો બાકી રહેલ દિવસ, આજની રાત અને કાલે દુકાન ખૂલે ત્યાં સુધીની સવાર મોબાઈલનાં વિરહમાં કેમ જશે તે વિચારે અનિકેત વ્યાકુળ હતો. 'અરે રે! બહાર જતી વખતે હાથમાં પાકીટ લેવાનું યાદ રાખવું પડશે.'*
📲 *‘મારી પોસ્ટમાં અત્યાર સુધી કેટલા લાઈક આવી ગયા હશે, તેને જવાબ આપવાના બાકી છે.. મારે કેટલાય સસ્તા હાસ્યનાં વિડીયો જોવામાં મોડુ થશે. અને ગેમ તો કોણ જાણે ક્યારે રમાશે? હે ભગવાન!’*
*તેને ધ્રાસકો પડ્યો.*
*એક દોઢ દિવસ મારી ઈમોજી,લાઈક,રિલ,કમેન્ટ અને રિટ્વિટ વિના મારી કેટલી નામોશી થશે? બીજું મારી ગેરહાજરીમાં ક્યાંક સોશિયલ મીડિયાવાળાનું પ્લેટફોર્મ બંધ નહિ થઈ જાય ને? વોટ્સ એપ ગ્રૂપ સૂના નહિ પડી જાય ને? મારી શોધખોળ ચાલુ થઈ જશે કે મારા જીવતા હોવા વિશે અટકળો ચાલુ થઈ જશે.કારણ માણસ ( એનું સ્માર્ટ ડબલું) ઓનલાઇન સક્રિય હોય એટલે સમજવાનું કે બધું બરાબર છે.*
☕ *સમજુ પત્ની* કડક-મીઠી ચા બનાવીને લઈ આવી.
*‘ચાલો બહાર હીંચકે બેસીએ.’* બંને હીંચકે બેઠાં. ચાની ચૂસકી લેવા માંડ્યા.
*વાહ! અનિકેતને ચા ચડી હોય તેમ લાગ્યું.* વાયરાનાં હળવા સ્પર્શે પીળા ફૂલોની ડાળી ડોલી રહી હતી. વાતાવરણમાં પારિજાતની મીઠી સુગંધ પ્રસરી રહી હતી.દૂર ક્ષિતિજમાં ડૂબકી મારતા સૂરજનાં કંકુવર્ણથી આખું આકાશ રતુમડું થઈ ગયું હતું.
*‘અરે! આ પોપટ તો બર્ડ ફીડમાં ઉપર બેસી વાંકો વળીને દાણા ખાય છે. જો તો!’*
*હું તો રોજ જોઉ છું...*
📺 *ત્યાં જ સિનિયર સીટીઝન પાડોશી ( જેમનાં કાનપુરમાં થોડી હડતાળ હતી) નાં મોટેથી વાગતાં ટી વીમાં પ્રવચન કરતાં સ્વામીજીએ કહ્યું: ‘માણસ દુઃખી એટલે છે કે તે અંદર નથી જોતો.. આસપાસ જુએ છે.’*
*અનિકેત જાણે ઉત્તર રૂપે સ્વગત બોલ્યો: ‘આસપાસ જોતો હત તો પણ વાંધો નહીં, માણસ તો સ્ક્રીનમાંથી ઊંચે જ ક્યાં જુએ છે?’*
*શીતલ દેસાઈ*
*વિશેષ નોંધ: આ સાથે પ્રસ્તુત વાર્તા નો દ્રશ્ય-શ્રાવ્ય દિનેશભાઇ નો વીડિઓ જેને માધવાણી ભાઈ એ પાત્ર અને પ્રસંગોચિત ઈમોજી થી શણગારેલ છે મુકેલ છે જે ખાસ જોજો*
0️⃣8️⃣.0️⃣1️⃣.2⃣0⃣2⃣5️⃣
🟢4️⃣ *દર બુધવારે કલા-સંગમ.*
*આપના પ્રતિભાવો સદાય આવકાર્ય છે*.
*©આ લેખના સર્વ હક્ક લેખકને આધીન છે.*
🆚 SBSROAFનું *'વિસ્મય' એ સ્ટૅટ બેંક ઑફ સૌરાષ્ટ્રના પરિવારના સભ્યોની મૌલિક, સર્જનાત્મક અભિવ્યક્તિને સહિયારું પ્લેટફોર્મ પૂરું પાડતું વિશ્વમાં એકમાત્ર ડીઝીટલ દૈનિક પ્રકાશન છે*. તેમાં રજૂ થતી કૃતિઓના વિચારો સાથે 'વિસ્મય', ફોરમ કે તેના સભ્યો કે હોદેદારોનું સંમત હોવું જરૂરી નથી*
📸 રજૂઆતને અસરકારક બનાવવા ઉપયોગ કરેલ તસવીરોના માલિકોનો આભાર.
Vस्मય 4068/20250108