Kitobga o‘t qo‘ygan kunim... |

Bu ishni o‘ylasam, haligacha o‘zimdan o‘zim nafratlanib ketaman…
Gohida inson qaysidir ish nafsiga og‘ir kelsa, og‘ir gunohlarning ostonasini hatlab qo‘yishi mumkin. Bunday paytlarda uning ko‘ziga hatto uni dunyoga keltirgan ota-onasi ham ko‘rinmay qoladi...
Holbuki, dunyodagi milliard-milliard insonlar ichra u uchun ota-onasidek yaqin va mehribonroq biron inson yo‘q.
Men hech qachon farishtalikka da’vo qilmaganman. Har bir ojiz banda singari mening ham hayotimda shunga o‘xshash bir voqea sodir bo‘lgan. Bu voqeani har eslaganimda uyalib, o‘zimdan o‘zim nafratlanib ketaman. Eng yomoni shundaki, o‘sha kun men hayotimda ilk bor kitob yoqishga majbur bo‘lganman…
Bugun sizlarga mana shu hikoyani aytib bermoqchiman. Chunki qalbimda yonayotgan olovni xas-xashak bilan yopishga urinishning endi hech qanday foydasi yo‘q…
Kanalimizni qo`llab quvvatlang: / @yoldagiodam