@@elifgokce53 ben de... Şu sıralar hep ağlıyorum en ufak şeye bile kendi kendime yani. Aklıma geldikçe agliyorum.. o yorganın altında daha kaç gece aglicaz bilmiyirum. Umaeim her şey çok iyi olur yeni yılda bizim için....
Benim için çok geç çünkü olan oldu 😭😭😭 ben çok güçlü bi kızdım filmlere kitaplara hiç ağlamazdım şimdi en ufak şeye ağlıyorum hatta durduk yere bişey yokken bile ağlıyorum
Bende hepsi var. Evden dışarı çıkmak istemiyorum,kimseyle konuşup görüşmek istemiyorum ,arkadaşlarımla bile. İnsanlara bir şey anlatmaya ,inandırmaya ,konuşmaya halim bile yok. Gelecek planlarım yok,bugün'ün yarından,yarının diğer günlerden bir farkı yok. Çok fazla umutsuzum ,isteksizim . İçimde koca bir boşluk var. Yaşıtlarımdan çok farklıyım .eğlenemiyorum bile . Bir şey yapınca ,dişarı çıkınca "eee neden yaptım şimdi bunu,hayatımda ne değişti ,kötü giden şeyler düzeldimi,herşey yolunamı girdi " diyorum .Eskiden böyle değildim .birden böyle oldu ama neden böyle olduğunu hiç bilmiyorum.
Geçmişe çok takılıyor olabilirsin.gün içinde küçük küçük pozitif düşünce ve nefes egzersizleri yaparsan iyi geliceğini düşünüyorum. Ben öyle rahatlamıştım.
Bunun sebebi ailemizse özellikle sizi zerre kadar umursamayan bir babaysa bu baskıdan bastırılmışlıktan kurtulamiyorsak ve elimizden hiçbir şey gelmiyorsa..
İnsanlar bencildir kendi dertlerinden başka kimsenin derdi sıkıntısını umursamaz ne zaman kıymetli olursun biliyormusun onlara yardım ettiğinde o yüzden bence ağlaman ve işin içinden çıkamaman daha iyi emin ol ben şunada şahit oldum en yakınım dediğim insanın benim ona anlattığım şeylerle beni vurmasına şahit oldum bence acı içte kalmalı paylaşıldığında daha çoğaldığını düşünüyorum
Ve bence sen çok güçlüsün farkında değilsin sadece kendinin farkına varman gerek bir başkasına ihtiyacın yok zaten başkasından birşey beklersen kendin için yaşamazsın her düştüğünde birinden el bekleme çünkü hayatında ki insanlarda bir gün hayatında olmuyabilirler yada seni satabilirler o yüzden kendini kendin kaldırmalısın dost tavsiyesi yaşadığım için söylüyorum herşey sende biter tanımıyorum ama seni yorumunu okuduğumda bir zamanlar kendimi gördüm sende :)
@@bittibitti3523 Ben de onu diyorum ya, başlamıyor. Karantinanın ilk 4 ayı yemeden içmeden YKS'ye hazırlandım. İyi de bir üniversite kazandım, kapısının önünden geçmek nasip olmadı daha. İnsanlar üniversiteyi artık "fuhuş yuvası" olarak gördükleri için anlamak istedikleri gibi anlıyorlar. Ama inanın çalışıp çabalayıp üniversite kazanıp da online ders görmek de koyuyor insana. Bu yaşlar insanın gezip görmesi, yaşayıp tecrübe edinmesi gereken yaşlardır benim fikrimce. Gel gelelim saat 1'den önce 4'ten sonra dışarı çıkmamız bile yasak. 😂
Ben de bunları yaşıyordum dönem dönem. Bunun bir yaşı yok, her yaşta yaşanabiliyor ve tekrar tekrar yaşanabiliyor. Ben bu durumumu biraz şuna benzetiyorum; Çocukken akranlarım bilgisayarda vakit geçirir, gelişirler, oyun oynayarak eğlenirlerdi. Benim de ilgim vardı ve oyun oynamayı severdim ama hiçbir zaman akranlarım gibi sahip olamadım bilgisayara. Yaş 22-23'lere geldiğinde oldu ama hevesimde kaçmıştı. Artık olup olmaması bir şey ifade etmiyor önemli işlerim yoksa. Tükenmişlik sendromunu yaşarken de pekçok durum meydana geliyor. Aslında tükenmişlik sendromu yaşarken insan en minimize halde yaşıyor. Umarın bu durum geçer ve iyi günlerin olur. Sevgilerle...
16 yaşıma daha varmadan duygusal çöküntüye uğramak, evet acı veriyor. Ama daha acı olan çevremde ki bunca insana rağmen bnm kendi kendimi iyileştirmeye çabalamam ve insanların beni iyi sanması. Galiba en çokta beni bu yoruyor. Ben iyi değilim ben sadece iyi gibi görünen güçlü bir bireyim.
Abi benim duygularımı almışlar ben artık birşey hissedemiyorum acı çekemiyorum hoşlanamıyorum aşık olamıyorum artık bi insanı sevmiyorum herşey boş geliyo. .
Bir şeye odaklanamıyorum birden fazla düşünce var aklımda, insanlardan kaçıyorum çünkü midem bulanıyor gerçek yüzlerini görmek çok acı. Kimseye bir şey anlatmakta istemiyorum. Çünkü en ufak bir şeyde ağlıyorum. Ağlamaktan nefret ediyorum. Ağlamak beni rahatlatmıyor. Daha çok kalbim ağrıyor ağlarken. Her zaman yorgunum. Okulda yine ölü gibisin diyorlar. Ailem öyle diyor. Bana şöyle yap, böyle yap demeleri beni deli ediyor. Yapmadım, denemedim sanıyorlar. Umursamaz durmaya çalışıyorum ama yine olmuyor. Güçlü durmaya çalışıyorum yine olmuyor. Aklım hiçbir şey almıyor artık. Ve bende çok usandım...
Biliyomusun bnde seninle ayni durumdayim insani o kadar bezdiriyorlarki ne yaparsan yap nasil durursan dur yinede olmuor bn kendimi disariya karsi guclu gosteriorym ama evime girdigim zaman oturup agliyorum buda bni cok yaraliyo
UA-cam da kendin için faydalı gördüğün videoları izlemeye devam et, kendin ayağa kalkacaksın ve ben başardım diyeceksin,kimseye minnetin de olmayacak inş.
Ben de ayni sekildeyim bana da habire isyerinde falan akil werenler oluyor ölu gibisin diyorlardi ama pek umursamiyordum tabi bu umursamazligim iyi yonden degildi cunku hayattan biktigim icin nasil gorundugumle de pek ilgilenmiyordum ama sunu anladim ki asla kimsenin bize akil wermesine izin wermemeliyiz asla bize ne yapmamizi gerektigini soylettirmemeliyiz bu bizim hayatimiz ve bizi boyle kabullenmeliler insanlari terslemeyi bilmeliyiz herzaman tamam dersek uzulen biz oluruz yaslari buyuk diye her agzina geleni soyleyemezler yani demem o ki kendimizi ezdirmemeliyiz
Yaklaşık 2 senedir dediklerinizi parça parça toplamışım , 1 ay kadar önce kendimle bir sıkıntım olduğunu bunu halletmem gerektiğini eski halimi çok özlediğimi fark ettim.Buluşmalara bahane bulup gitmemeye başladım ailemin bile her dediğine alınmaya başladım eskiden müzik yapar kitap okur zevkle ders çalışırdım ama şu an hiçbirini istemiyorum- önemli bir süreçteyim üniversite sınavına 2.kez hazırlanma kararı aldım ama kendime inandığımdan değil sadece ilk sonucum yetersiz olduğundan- kendimi düzeltmedikçe bu süreçten sağlıklı çıkamayacağımı istediğim yerlere ulaşamayacağımı düşünüyorum bu yüzden kendimdeki eksiklikleri bir bir gidermeye çalışıyorum şarkı yazmaya başladım , şiirler tekrar beni mutlu etmeye başladı okumayı istemeye başladım zorla da olsa arkadaşlarımla buluşma ayarlıyorum yürüyüş yapmaya tekrar başladım günde 5 dakika bile olsa kendimle sohbet etmeye vakit ayırıyorum kendimi güzel bir hayata adapte edebilmek için ve bir adımla başladı her şey. Daha 18 yaşındayım hiçbir olayın beni benden almasına izin veremem eski neşeli halimi geri istiyorum, ben doya doya yaşamak istiyorum.Demem o ki siz yeter ki bir şeyleri düzeltmek isteyin her şey bir farkındalık anıyla başlıyor benimki kendimi bulmakla devam edecek ya sizinki?
Neredeyse tüm yazdıkların yaşadıklarımla aynı. Ben de bu süreci kendime yeni alışkanlıklar kazandırarak atlatmayı hedefliyorum. Spor, kitap okuma, yürüyüş gibi basit hedeflerle başladım. Ve yksye evde hazırlanıyorum o kadar zpr oluyor ki normalde disiplinsiz biri değildim fakat son zamanlar hiçbir şey hoşuma gitmemeye başladı. Fakat atlatmak zorundayım. Hayat bu şekil devam edemiyor.
@Burak Güneş en azından farklı ugras. Ben bitkilerle uğraşıyorum mesela. Hic zamanınız yoksa işinizi sevmeye çalışın yoksa hayat geçmez😊 kendimizde zaman ayırın
18 yaşındayım ama 10 yaşından beri bazen bu durumların hepsini yaşıyorum ve nedenini de gayet iyi biliyorum ama ben güçlüyüm düştüğüm yerden her zaman sağ elimi sol elime uzatırım ve bir şekilde kalkarım. Artık yalnız olmaktanda hiç korkmadığımı fark ettim. Sizde öyle olun güçlü olun herkese inat yalnız kaldığınızda ağlayın yaralarınızı kimseye göstermeyin, yalnız kalın kendinize yeni hobiler edinmeye çalışın hiç mi bir şey yapamıyorsunuz müzik dinleyin depresyona girin ama oradan çıkmayı da bilin bu durum her zaman sürmeyecek illaki içinizdeki yaralar ne kadar büyük olursa olsun bir şekilde geçecek hepsi kendinize güvenin her şeyden önce kendinizle iyi anlaşın, kendinizle arkadaş olun, sırdasınız kendiniz olsun unutmayın sizin kimseye ihtiyacınız yok. Bunu okuyan kişi sen her şeyden herkesten güçlüsün unutma.
Boyle düşünmekte kendimizi tüketmeye devam etmemizin bir parçası olabilir mi? kim bilir kaç yılda bu surece geldik. bir amaclanan sabah ile bir daha tüm hayatimiz değişebilir mi? belki kendini buna bile zorlamadan, kendine şefkatle yaklaşarak gün icinde farklı bir vakit bulabilirsin. 15 dakikalık yürüyüş bile insanin bakış acisini değiştirebiliyor. belki mükemmellik bizi tüketiyordur, ne dersin? iyileşirken bile en iyi iyileşme yolunun ve tek yapabileceğimizin bu yoldan geçtiğine kendimizi sartladigimiz icin o sabaha hiç uyanamiyoruzdur belki.
Amaç bundan 2 yıl önce soruldaydı hayata dair bissürü amacım vardı hayatı gördükçe bir bir vazgeçtim amaclarımdan sadece yaşıyorum öylesine artık o da ölüm gelmiyor diye yaşıyorum
“İçimdeki nedenini bilmediğim büyük kara deliğin git gide ruhumu ele geçirişini büyük bir umursamazlıkla izliyorum. “ “Ağlıyorum sürekli nedenini bilmeksizin ağlıyorum.” “Kendime bile yabancı olduğum bu dünyada tam anlamıyla yalnızım.” Geçen gün bahçede “tek başıma” otururken yazdığım bir kaç cümle... Galiba duygusal olarak tükenmişim...
Nasıl durdurabiliriz ki hayatı. Nasıl düzeltebiliriz bir şeyleri. Nasıl değiştirebiliriz hayatımızdaki bozuklukları. Neyi yanlış yaptığımızı biliyoruz. Öğrenci olmak zor bu ülkede. Ama değiştiremiyoruz. Yeniden başlatamıyoruz. Bu eğitim sisteminde hepimiz aynı gemideyiz hepimiz tükenmişiz.
Biraz kuran okuyarak salâvat ve diğer salâvatları çekerek ruhumuz daha rahatlamış olduğumu gördüm birde elimizdeki yapabildiğimiz uğraşları bırakmayalım rahatlatan arkadaş sohbetlerinize eksik etmeyelim
Rabb'im ile aramda engel olmadığını iliklerine kadar hisseden ben her emrini büyük bir. Heves ile yerine getiren ben şu an namaz dahi kılamiyorum toparlanamiyorum çok çöktüm kolumu kaldırılacak halim yok. Şu uyuyan bebeğimi Rabbimin yolunda hak üzere ümmete faydalı bir kul olarak yetiştirecektim şimdi ise mamasını zor yapıyor çok zor uyutuyorum acizligimden ise hep bağırmaya başladım
20 yaşındayım ve duygusal olarak tükendiğmi hissediyorum. Covitten sonra hiçbir sey benim için eskisi gibi olmadı.Başarılı bir ve amacı olan bir kişiydim.Daha sonra hayattan ne istediğini bilmeyen başarısızlıklar içinde sürünen birine döndüm.Artık hiçbir şey eskisi gibi hissettirmiyor.İnsanlarla konuşmak bile istemiyorum.Kendimi insanlara açıklamaktan yoruldum.Rüzgarda savrulmuş gibi hissediyorum
"Eskiden olduğun hal ile şimdiki olduğun hali karşılaştırmanı istiyorum." -ben kendimi bildim bileli boş hissediyorum. Amaçsız yaşıyor gibi. Normal hayatımda okulda evde arkadaşlarla hep gülümseyen ve eğlenceli biri gibi davranıyorum. Gece çökünce kimse duymasın diye elimi ısırarak ağlıyorum. Neden bilmiyorum hep bir depresif ruh halindeyim. Tükendim. Çevremde beni anlayan kimse yok ama beni anlayacak herkes bu video başlığının altına toplanmış.
Hayalini kurduğum bölümü kazandım, yanında çalışmak için hayaller kurduğum alanındaki en başarılı insanlarla beraber çalıştım, takdir topladım, başarılı oldum... sonuç? Koca bir boşluk, koca bir mutsuzluk. Sınav stresine kapılıp tükenmiş hissettiğini belirten çok yorum okudum. İnanın gelip geçecek hepsi. Bir şekilde kazanacaksınız o sınavı, kazanamasanız bile dünyanın sona ermediğini göreceksiniz. Bir şekilde başka bir şeylere tutunmamız gerektiğini düşe kalka öğreneceğiz.
Bu kadar yorum içinde beni en çok düşündüren bu oldu. Haklısınız sınav gelip geçici. Benimde mezuniyetime 1 yıl kaldı bende hiç bir şeyden zevk almıyorum ölüm bile normal gelmeye başladı. Acaba bendemi hayalini kurduğum yerde çalışınca istediğim insanlarla çalışınca zevk alamayacağım. Sadece anlatmak istedim. Bu durumun üstesinden nasıl geliyorsunuz?
Ya tamam cok dogru demissiniz.sinavi olmassa olmaz gibi hauatimizin merkesine almisiz ama demek istedigim bu... Diyelim ki bizde hayalimize ulastik ve ona rahmen zevk alamiyacaz mutlu olamiyacaz vs..ama boyle dusunce daha bi caresizlik basliyor.zaten ulasilmasi zor bir de acaba ulassam da mutlu olmuyacam mi dusuncesi cok zor ve heves kiriyor
@@mell6263 kesinlikle katılıyorum bende de aynısı oluyor. Ne için çalışıp yoruluyoruz o zaman, neden bunca sıkıntıya rağmen hala çabalıyoruz sorguluyorum ama işin içinden çıkamıyorum
Yaşım 18 ama hepsi bende var.. yaşamak bile keyif vermiyor eskisi gibi. Sanki arkadan birileri ittiriyormuş da öyle yaşıyormuş gibi hissetmeye başladım. 🥺
O kadar yorgun hissediyorum ki kimseyle uğraşasim gelmiyor insanlari görmek dahi istemiyorum yalnız olmak ve sadece uyumak istiyorum nedensizce ağlamak istiyorum hayattan gram zevk almıyorum ders çalışmak için konsantre olamiyorum gerçekten bu durumdan nasil çıkacağımi bilmiyorum
@@sessizkz689 öncelikle sorduğun için çok teşekkür ederim💛 Şimdilerde daha iyiyim gibi kendimi dinlemek iyi geldi ne istiyorum ne iyi geliyor nasıl mutlu olurum diye kendi içimde hesaplaştim durdum ve sonunda bana iyi gelen şeylere yönelebildim ve kendimi daha iyi hissetmeye başladım Ailem ve arkadaşlarım en büyük etken oldu toparlamamda annemden sonra çok dağilmiştim 3 yıl oluyor anca toparlayabildim
Sevilen kişileri veya etkinlikleri artık sevmiyor hale gelmek, uyumak ya da uyanmak istememek, yeni bir insan tanımaya bile mecali olmamak, toplumsal hayattan soyutlanmak, her şeyi çok fazla düşünüp yaşanılan ana odaklanamamak, farklı anlarda gelen duygu boşalmaları... Her şeyden o kadar bunaldım ki. Hem çevreme hem kendime zarar verdiğimi düşünüyorum çünkü mutlu değilim. Bunda elbette benim de payım var çünkü ruh hali bazen dünyayı nasıl algıladığımıza göre de şekillenebiliyor. Ama algılar dışında somut zorluklar da insana farklı duygular hissettirebiliyor. Bununla baş etmeye çalışıyorum ve bu yorumu bir beklenti içinde yazmıyorum sadece içimi dökmek istedim. Çünkü bu videoyu çoğu insan youtube akışında değil aratarak buldu biliyorum. Yorumumu okuyan kişi, ben iyi değilim ve bu yorumu okuduğuna göre sen de değilsin. Her gün pes etmiş olarak uyanmaktan çok yoruldum ama gariptir içimde bir şeyler beni ayakta tutuyor. Bu "şeyler" hepimiz için farklı ama ortak olan küçücük de olsa bir umutla bizi hayata bağlamaları. Seni burda tutan güçlü ya da zayıf neden ne bilmiyorum ama ben kendi nedenime tutunmaya çalışıyorum. Lütfen sen de bırakma olur mu en çok da kendin için. Umarım başarırız, kendine iyi bak.
@@yunusercet4912 bazen illa profesyonel biri ile konuşmakla geçmez. Kendinizle konuşmalısınızdır belkide kendi içinizde atlatamadığınız şeyler vardır belkide .
@@yunusercet4912 bi yabancı olarak size söyleyebileceğim tek şey öncelikle bu durumu kendiniz kabullenmelisiniz bence yoksa kimse size yardım edemez. Önce kendin içinizde çözmelisiniz yoksa içinizde tuttuğunuz o acı gün gelir sizi boğar.. ne olursa olsun enn büyük acıları yaşarsanızda böyle olmalıdır bence. Umarım bu söylediklerim size bir şeyler anlam ifade eder.
"Onlar seni yok sayacaklar, sen daha çok var olacaksın." İnadına yaşa, inadına gül! Zaten ömrümüzün belli bir sınırı var nasıl ki herkes kendini düşünüyor, ön planda tutuyor sen de biraz kendin için bir şeyler yap 🙏
Kendinizi sevin,birilerinden bisey beklemeyin birilerinin sizi sevmesini istiyorsanız ilk önce kendinizi sevin...Siz kendinizi sevmezken başkalarının sizi sevmesini beklemeyin.Kendinizi degmiycek insanlar için yıpratmayın.Sen çok değerlisin kimsenin seni kırmasına izin verme.👋
Boşanma arifesinde olan biri olarak bu videoyu böyle bir zamanda yüklediğiniz için çok teşekkür ederim. Ne kadar tükenip bittiğimi çabalamaktan yorulup kendimi unuttuğumun farkına tekrar vardım. Dediğiniz gibi hayati durdurup yanlışları düzeltmenin vakti gelmiş. Tekrar hayal kurmak onların peşinden gitmek onların boş şeyler olmadığını beni mutlu eden şeyler olduğunu anladım. Bugün yeni hayatımın ilk günü.
Öyle bir hale gelmişiz ki, buna sebep olan hayatımıza bile dur diyemiyoruz. Fırsat verilmiyor maraton koşuyoruz durmaksızın. İçsel benliğimize dönmek, kendimizi dinlemek,dinlenmek bir lüks gibi. Acımızı çeke çeke duygusuzlaşıyoruz,gece ağlaya ağlaya uyumakla yetiniyoruz. İyileşmek dileğiyle...
Ben Teog a girecekken değişip LGS gelmişti, şimdi yks ye gireceğim, sistem değişebilir değişmese bile adam akıllı okula gitmedim, çevremdeki herkes beni çok yoruyor. Çıldırmak üzereyim hiçbirşey yapasım yok, yapsam da bir halt olmuyor. Kimse beni umursamıyor. Özgüvenimi yitirdim hiçbirşeyi beceremiycekmişim gibi geliyor. Ağlamak bir çözüm değil, Vesveselerde kaybolmak istemiyorum. Şuanki okula gitmek zorunda olmam seneye sınava girecek olmak sorunun kaynağı. Allahım sen bana güç ver Özür dilerim zamanımı öldürdüğüm için.
sen ben misin yaa aynı yaştayız ve genel olarak aynı şeyleri hissediyorum. öyle çok bir sebebi de yok aslında ama kötü hissediyorum hiçbir şey yapasım gelmiyor
Hepside var bende artık herşeyden eskisi gibi zevk almıyorum hiç bişey beni havalara uçacak kadar mutlu etmiyor yaş 20 ama ruhum 85 gibi hissediyorum artık
@@serramerra4 kıyamam bende öyleyim 14 yaşıma girdim ama duysugal olarak bittim kuşum öldü, kedim öldü, annem babam boşandı en yakın arkadaşım hoşlandığım çocukla çıkıyor bile bile hemde bunlar beni çok yıprattı bnde bittim oyüzden seni çok iyi anlıyorum
@@huriyeulualan9885 hayat en çokta 14-17 yaşlarda zor gelir. Ama düşünün çöpten yemek yiyen insanları. Annesiz babasız çocukları. Savaşları... Hepsi geçecek gençler güçlü olun pozitif olun henüz genç olduğunuz için kendinize biraz zaman tanıyın ❤️
@@cansuakpinar9706 kız zaten olumsuz bir durumun içerisinde . Çözüm veya yardımcı olmak için daha olumsuz bir durumu önüne sürmen onu daha kötü bir hale getirmekten başka bir şeye yaramaz.
Valla 1, 1 buçuk hafta önce falan ben de bu videoyu izledim çünkü kendimi tükenmiş gibi hissediyorum videodaki belirtilerin de hepsini gösteriyordum sonra daha farklı sıkıntılarım ortaya çıktı sinirlilik, yemek yedikten sonra 1 sonra acıkmak, baş dönmesi, halsizlik vb dahiliyeye gittim ve hipoglisemi teşhisi koyuldu. Çok ileri olmadığı için diyetle kontrol altına alınabilir dedi doktor. Diyetisyene gittim 1 haftadır diyet yapıyorum, erken kalkıyorum, spor yapıyorum, daha fazla şükrediyorum ve tüm samimiyetimle şunu söyleyebilirim ki artık bu belirtilerin hiçbiri yok. Bedeninizin kıymetini bil bol bol şükredin kendinize iyi bakın ve kendinizin farkına varın işte o zaman hayat daha anlamlı geliyor.
Bi anda oldu 18 yaşındayım biranda kendimi hayatın akıp giden durduramadığım biyer olduğunu anladım korkuyorum elimden akıp gidiyor gençliğim her açıdan bittim hayatta başardığım tek bir şey yok deneme sürümü gibiyim.
‘Hiç sebepsiz yere ağladınız mı?’kısmına geldiğimde ondan önce saydığınız belirtilerin hepsinin bende olduğunu fark ettiğim için ağlamaya başlamıştım bile, ayakta ölmüşüm diyebilir miyiz
Aileden maddi durumum kötü. Allah yüzümüze güldü bir işte çalıştım. Biraz para biriktirmiştim onları kaybettim, işimi kaybettim. Hep yalnızdım buna alışığım diyordum. İşsizlikte artık tükenme noktasına geldim. Kimseye birşey demedim kendi kendime tükendim, çöktüm. Hayatımda ilk kez abimden onun için çok az bir mebla, benim için 1-2 ay daha direnebilmemi sağlayabilecek parayı istedim. Durumumu anlattım. Sadece bunu istedim geri ödeyeceğimi söyledim. Bugüne kadar Allah'a şükür kimseye borcumu ödeyemediğim olmadı. Öz abim niye kaybettin,naptın sorgulamaya başladı. Ona hiçbirşeyimi anlatmamıştım sadece 1-2 ay idare et beni dedim. Zaman geçti hiç konuşmamış gibi bu konuları geçiştirdi. Ağzımdan tek bir laf etmedim. Kredi çektim borçları, borçla ödemeye çalıştım. Allah'ın sınavı işte bir iş bulamadım bir türlü bu sürede. Geleceğim yok, hayallerim yok. kimsem yok artık. Şu beladan kurtulup günlük yaşayacağım inşallah. Ne kazanırsak o kadar yaşayacağız. Ne sevdiğim kaldı, ne sevildiğim. Bir anam bir babam düşünür beni o kadar. Bu dünya kocaman bir yalan. Maddi gücünüzü sağlayamayan bir erkek bu dünya düzeninde bir hiçtir.
Duygusal olarak çöktüğümü bilsemde bir süre dişimi sıkmalıyım. Sınava 8 ay var. Umarım bu çöküşlerimden dolayı sırf sınav için kendimi tutmalarımın başarılı bir geri dönüşü olur.. umarım buralara "başardım" yazmak nasip olur.. 6 Ağustos 2022 den selamlar başardığımı yazmak için geldim biri görür ilham olur mu bilmiyorum ama pes etmeyin arkadaşlar ben pes etmedim ve başardım. yolunuz açık olsun
Telefonlara bakmak istemiyorum uzaklaşmak istiyorum insanlardan her şey sahte geliyor. Eskiden güldüğüm şeyler o kadar da komik değilmiş. Anlamsız her şey çok anlamsız.
@@ismailyigit4416 Bu telefonu falan bende bırakmayı istiyorum geçici bir süre imkan maddi durum olsa çıkacağım bir dağ orman gibi yerlere 1 ay kafamı dinlemek istiyorum ama malum öğrenci adamım...
2 gün önce 22 yaşımı doldurdum. Doğum günümü ne arkadaş dediğim kişiler ne ailem hatırlayıp kutladı, kimse için önem arz etmemişim ki hatırlarında bugünü taşımamışlar. Yalnızlığımı tescillemiş oldu bu olay. Gecen dönem mezun oldum yoğun bir yıl gecirdim ama tükendiğimin çığlıklarını duyuyordum. Karantina süreciyle başladı her şey,zor bi sürecle yüksek lisans a kabul aldım hala yorgunum isteksizim iki kelime okumak,yazmak,fotoğraf çekmek,müzik dinlemek beni yorar oldu. Benliğimi oluşturan hiçbir şeyden keyif almıyorum. Ot benden daha faydalı kendine ve evrene. Yattığım yerden kalkmaya dermanım,mecalim,isteğim yok. Yaşamak acı veriyor ama ölmek istemiyorum. Bu tükenmişlik beni öldürüyor. Toparlanmam lazım hayallerim için ama hayallerim bile yetmiyor. Toksik aileden, dostsuz hayata kadar her kusur bende var. Her şeyi kendi içimde yaşamak bir süre sonra boşver kendine bile anlatma iç sesin her şeyi biliyor tavrını aldı. Ben napayım ne edeyim,düzelmem gerekiyor.
Kardeşim yazdıklarında birazda kendimi gördüm açıkçası.. Dediğin gibi karantina yoğun ev ortamı çok yıprattı biz gençleri aslında gidişatın farkındayız birşeyleri biliyoruz ama icraat yok insan bazen etrafında kafasına göre insan bulamiyo haklısın valla 👍Akrabalar veya ebeveynler onlarda bı acayip oluyo genellikle ve gelişimine katkı saglamiyolar hep aynı kopyala yapıştır hayatlar ezbere yaşamlar insan onların arasında nasıl kendi doğrularını bulsun ki nasıl ilerlesinki inan her satırını anlıyorum ..Umarım elimizden birşeyler gelir bnde 20 yaşındayım daha hayatın başındayız birşeylere geç kalmisligimiz yok aslında önemli olan 50 yaşında sonra kafamızı taşlara vurmamak . Biz bnce bı parca bilincliyiz😊😂en azından durumun farkındayız hakkımızda hayirlisi Ya Allah Ya Bismillah diyerekten başlayacağız hayatımız için 🙏
Sen kendine değer vermezsen kimse o değeri sana vermez bir an önce kendi öz saygını kazan işe koyul dışarıda güzel bir hayat var gerçi baktım şimdi 2 yıl geçmiş bu yorumunun üzerinden umarım iyisindir şu an😊
@@ahmetkucuk122 Şuan maillerimden bu yorumunuzu gördüm ne yazmışım ki diye girip baktığımda yazdıklarımı okuyup duygulandım ne kadar güzel ifade edebilmişim kendimi diye. Kendimi tebrik ettim çünkü kendime bunu reva görmezsem kimse beni övmez değer vermez bunun bilincindeyim. Şuan tez yılımdayım evet bazı hislerim hala aynı ancak hayatımın baş rolünde kendim olduğunu öğrendim, özsaygımı kazandım. Beni nelerin toparladığını keşfettim ve en önemlisi bedenimi zihnimden daha çok korumayı öğrendim. Sağlığımı zihnim yüzünden kaybetmek ne acı tecrübe ettim. Şuan akademik olarak çok başarılıyım,projeler hazırlıyorum kendimi yetiştiriyorum. Bana değer veren 2-3 arkadaşımı yanımdan hiç eksik etmiyorum iç sesim onları yargılıyor diye yalnız kalma pahasına onlarla aramı bozmuyorum artık. Ailem uzağımda kaldığı için saygı ve sevgimi korumayı öğrendim her şey pandemi yüzünden daha ağır geçiyormuş bunu da anlamış oldum. Teşekkür ederim güzel yorumunuz için 2 yıl sonra neler olmuştur dediğiniz için üşenmedim özetledim durumu 😊
Bu videoyu izlemek bile "Acaba duygusal olarak tükendim mi ?" ya da "Duygusal olarak tükendim, biliyorum ama emin olmalıyım." demek bile duygusal olarak tükendiğinin bir göstergesi... Bu videoyu izleyen herkes için ; •*huzur* •*sağlık* •*mutluluk* diliyorum...
Asla Konsantre olamıyorum ders videoları, filmler, sahneler akıp gidiyor gözümün önünden tıpkı hayatım gibi ve ben hiç bir şey yapamıyorum gerçi bir şey yapmaya hevesim ve tahammülüm de yok. Bu videoda ki cümlelerin betimlenmiş haliymişim. Bir yerde bıraktım kendimi o zamandan beri de göremiyorum kayıbım.
Namaz olmayınca insanda huzur da olmuyor, herşeyi yaratan Allahtır, huzuru yaratan da Allahtır, kısa bir süre önce bu Dünya'da yoktuk geldik ve kısa bir süre sonra da gideceğiz bunu bilmeyen yoktur, peki neden geldik Dünya'ya geliş amacımız nedir ve biz ne yapıyoruz doğru mu yaşıyoruz yanlış mı bunu düşünmek lazımdır, Allahın rızasına erebilenlere ne mutlu...
kendimi "iyiyim iyiyim, iyi olucam" diye yaşamaya zorlarken aslında tüm maddeleri hala benliğimde taşıdığımı fark ettim. Bir şeyler yapmaya zorlamak işkence gibi ve eski halimi çok özlüyorum. Sürekli güldüğüm için de kimse üzgün olduğumu anlamıyor. Bu halimizden kurtulmak için neler yapmalıyız video gelirse çok iyi olur😔
11 yaşında bir kız ne düşünür oynamak falan değilmi ama ben çöktüm abim şehit oldu o gün den beri duygusal anlamda çöküş yaşıyorum eskiden abim beni topsrlardı ama şimdi oda yok
Bu ülkede her gün akıl ve ruh sağlığımızı korumaya çalışmak duygusal olarak tükenmek için yeterli bir sebep. 2020, evet kolay bir yıl değildi ama hayatımızda tek bir şey yok ve her şey sarpa sarıyor.. Bocalamak kadar normal bir şey yok. Bunu okuyan arkadaşım umarım her şey yoluna girer ve daha da önemlisi bütün saçmalıklara rağmen sen akıl ve ruh sağlığını koruyabiliyorsundur.
@@LiLium6 insan acıya da alışıyor gerçekten zamanla hissizlesiyorsun sıradan geliyor herşey gülüp geçiyorsun her sene biraz daha olgunlasiyorsun boşver be kardeşim bu da geçer ya hu diyip önüne bak ardına hiç bakma
Son 10 senedir hiç bir şeyden tat alamıyorum. İnsanların basit şeylere gülebilmeleri, espri yapmaları, bir filmden gerçekten etkilenmeleri, fikir alışverişleri vs... O kadar anlamsız ve yapmacık geliyor ki (gerçeğin bu olmadığının farkındayım, ama uyum sağlayamıyorum). İnsanlarla bir arada olduğum her an zorla götürüldüğüm bir düğündeymişim givi hissediyorum, ayıp olmasın diye gülümsüyorum iki alkış çalıp "ne zaman bitecek bu durum" diye düşünmekten kendimi alamiyorum. Hayatın bu kadar içinde olmayı nasıl öğrenmişler, ve Ben nasıl bu kadar dışında kalmayı öğrendim
16 yaşındayım ve söylediklerinizin hepsine sahibim ama şahsen acı ektiğimi göstermek yerine o güçlü demelerini tercih ediyorum çünkü acımı göstersem de insanlar çok yorucu varlıklar cidden sevmiyorum insanları
Tükenmiş miyim diye kendini kontrol etmeye gelenler ses verin ağlayalım beraber.. 🤚🏻
👋
🖐️
✋🏻...
Hepsi var bende
👋🏼
Ağladığımızda sesimizi duymasınlar diye tuttuğumuz nefeste boğuluyoruz...
Bogazimizda düğümlenen o hıçkırıklar. Sonrasında da acısı cikiyor....
Her gece ağlıyorum ve annem duyarsa beni daha fazla boğar diye tutuyorum kendimi yoksa hıçkıra hıçkıra ağlarım
@@elifgokce53 ben de... Şu sıralar hep ağlıyorum en ufak şeye bile kendi kendime yani. Aklıma geldikçe agliyorum.. o yorganın altında daha kaç gece aglicaz bilmiyirum. Umaeim her şey çok iyi olur yeni yılda bizim için....
Benim için çok geç çünkü olan oldu 😭😭😭 ben çok güçlü bi kızdım filmlere kitaplara hiç ağlamazdım şimdi en ufak şeye ağlıyorum hatta durduk yere bişey yokken bile ağlıyorum
@@melike488 ama umarım senin için bu yıl iyi olur
4.21 süresinde "hiç sebepsiz yere ağladın mı?" Diye sorduğunuzda gözlerim neden doldu...
Video bitti ağlıyorum 😶
@@serap9940 evet, insan bildiği şeyi kendisine de kanıtlayınca ağır geliyor.
Deli olduğunuzdandır
@@dabi9332 Van Gogh'un çok güzel bir sözü var o konuda. "Normallik yürümesi kolay asfalt bir yoldur, ne var ki orda çiçek yetişmez. "
@@serap9940 tamam sen bildiğin yoldan git ama çiçek bulcam diye elindekini kaybetme
Gece uyumak istemeyip sabah uyanmak istememek!! Saatlerce yatakta dönüp durmak.....
Aradığım yorum. Gece uyumaya gittiğimde bile tam 3 saat yatakta döndüğümü hatırlıyorun uyuyamadığım için, sabahta uyanmıyorum.
Bende sizin gibiyim gece uyumak istemiyorum sabah kalkamıyorum
Saat 3.57 de görüyorum..
Aynen öyle. Sabah 6'da yatıp akşam 16'da kalkıyorum. Hâlâ yorgunum
...
"Eskiden olduğun hal ile şimdiki olduğun hali karşılaştırmanı istiyorum." Cümlesinden sonra düşünüp ağlamam...
Bende hepsi var. Evden dışarı çıkmak istemiyorum,kimseyle konuşup görüşmek istemiyorum ,arkadaşlarımla bile. İnsanlara bir şey anlatmaya ,inandırmaya ,konuşmaya halim bile yok. Gelecek planlarım yok,bugün'ün yarından,yarının diğer günlerden bir farkı yok. Çok fazla umutsuzum ,isteksizim . İçimde koca bir boşluk var. Yaşıtlarımdan çok farklıyım .eğlenemiyorum bile . Bir şey yapınca ,dişarı çıkınca "eee neden yaptım şimdi bunu,hayatımda ne değişti ,kötü giden şeyler düzeldimi,herşey yolunamı girdi " diyorum .Eskiden böyle değildim .birden böyle oldu ama neden böyle olduğunu hiç bilmiyorum.
Çevrendeki olaylardan etkilenmiş ola bilirsin yaşdiğın bir şey seni bu hale getirmiş olabilir benim çöküş nedenenim buydu ve sorunlarımız benzer
@@LiLium6 nasıl geçicek
Kaç yaşında sın? Peki
her kelimende yalnız değilsin
Geçmişe çok takılıyor olabilirsin.gün içinde küçük küçük pozitif düşünce ve nefes egzersizleri yaparsan iyi geliceğini düşünüyorum. Ben öyle rahatlamıştım.
adimi soyadimi da verseydin...
😂👌🏻
Aynen tam beni anlattı katılıyorum sana ...😞😣😖
+1111
Kimsenin sizi gerçekten sevmediğini anladığınız gün tükenirsiniz.
Kimse kimseyi gerçekten sevmez biliyorum ama inanmak istemiyordum ama şimdi yalan yok sadece gerçek var
Annen baban bunu hissettirdiğinde büyüyorsun...
+1
Sevilmemeyi geçtim herkes nefret ediyor
@@ezgikvrak8009 hayatımın daha başında bunu hissetmek bence daha kötü Bi his
Sizi en çok tüketen şey de yalnızlıktır. Kalabalığın içinde yalnız olmak...
Bunun sebebi ailemizse özellikle sizi zerre kadar umursamayan bir babaysa bu baskıdan bastırılmışlıktan kurtulamiyorsak ve elimizden hiçbir şey gelmiyorsa..
İnsan bazen derdini anlatamaz ya işte tam da karşısına çıkar anlatan biri 😔
Bundan kaçmak imkansız 🙁
Aynı kaderi paylaşıyoruz
Aynı kaderr...
Acı çektiğimi görseler bile umursamıyolar önemsemiyolar kendi kendimi sorguladığımda sadece ağlıyorum işin içinden çıkamıyorum
Instagram veyselkarane sayfasına bakın oradaki bilgiler size iyi gelecektir
gel sarılalım lütfen
İnsanlar bencildir kendi dertlerinden başka kimsenin derdi sıkıntısını umursamaz ne zaman kıymetli olursun biliyormusun onlara yardım ettiğinde o yüzden bence ağlaman ve işin içinden çıkamaman daha iyi emin ol ben şunada şahit oldum en yakınım dediğim insanın benim ona anlattığım şeylerle beni vurmasına şahit oldum bence acı içte kalmalı paylaşıldığında daha çoğaldığını düşünüyorum
Ve bence sen çok güçlüsün farkında değilsin sadece kendinin farkına varman gerek bir başkasına ihtiyacın yok zaten başkasından birşey beklersen kendin için yaşamazsın her düştüğünde birinden el bekleme çünkü hayatında ki insanlarda bir gün hayatında olmuyabilirler yada seni satabilirler o yüzden kendini kendin kaldırmalısın dost tavsiyesi yaşadığım için söylüyorum herşey sende biter tanımıyorum ama seni yorumunu okuduğumda bir zamanlar kendimi gördüm sende :)
Yanlız değilsin
Yorumları okudum okudukça
hem üzüldüm hemde şaşırdım meğer ne çok gönlü yaralı , incinmis bir çıkış yolu arayan gözü yaşlı insan var .
Hepsini dakika dakika yazan arkadaş nerde ya😂 ona güvenip tıkladım ben
Yukarıda 👍🏻😅
@@esma78 evet biri duymuş sesimi 😂
Senden 6 yorum aşağıda nxbxbcbcneonxncnjw
@@nazlidadaklar726 o yorum bendne 20 dk fln sonra yapıldı😂
@@EsmaK.99 yaa😂😂
Dıştan:😂
Içten:😭
...
Dıştan :(
Içten :(
Kalbim💔
Aynı
dışarı doğru çok mutlu görünürken içinden O yara seni parçalıyor
İşarete gerek yok iliklerime kadar hissediyorum tükendiğimi
2020 yılında 18 yaşındayım... Söyleyeceklerim bu kadar. Bu ülke insanın hevesini heyecanını emiyor.
Daha dur 18 yaş ne ki... Hayat yeni başlıyor.
@@bittibitti3523 Ben de onu diyorum ya, başlamıyor. Karantinanın ilk 4 ayı yemeden içmeden YKS'ye hazırlandım. İyi de bir üniversite kazandım, kapısının önünden geçmek nasip olmadı daha. İnsanlar üniversiteyi artık "fuhuş yuvası" olarak gördükleri için anlamak istedikleri gibi anlıyorlar. Ama inanın çalışıp çabalayıp üniversite kazanıp da online ders görmek de koyuyor insana. Bu yaşlar insanın gezip görmesi, yaşayıp tecrübe edinmesi gereken yaşlardır benim fikrimce. Gel gelelim saat 1'den önce 4'ten sonra dışarı çıkmamız bile yasak. 😂
Heyif ki, heyif... həyatımız qalıb qıraqda bu yaşda nələr yaşayırıq. Mənim də 20 yaşım olacaq bir neçə aya, gənclik sürünür, sürünürük
Ben de bunları yaşıyordum dönem dönem. Bunun bir yaşı yok, her yaşta yaşanabiliyor ve tekrar tekrar yaşanabiliyor. Ben bu durumumu biraz şuna benzetiyorum; Çocukken akranlarım bilgisayarda vakit geçirir, gelişirler, oyun oynayarak eğlenirlerdi. Benim de ilgim vardı ve oyun oynamayı severdim ama hiçbir zaman akranlarım gibi sahip olamadım bilgisayara. Yaş 22-23'lere geldiğinde oldu ama hevesimde kaçmıştı. Artık olup olmaması bir şey ifade etmiyor önemli işlerim yoksa. Tükenmişlik sendromunu yaşarken de pekçok durum meydana geliyor. Aslında tükenmişlik sendromu yaşarken insan en minimize halde yaşıyor. Umarın bu durum geçer ve iyi günlerin olur. Sevgilerle...
Ne ülkesi bu aile olduktan sonra amerkiada bile mutlu olamazdım
Bugünlerde hiç kimseyim.
Umursamaz hallerdeyim.
Seslere sağır. Yeminlere karnı tok.
Bildiklerimi bilmemeyi diler gibiyim.
Bende senin gibiyim ayni durumdayız Aga be
Ya gelin bizi düzeltin ve şu anda iste istemdizce ağlıyorum
9/9 hocam :( bu sistemin içinde genç olmak çok kötü
Hele uniye hazirlaniyorsan
@@suedaebrarvural9933 bak ondan sonra işsiz bir mezun olmak geliyor
@@suedaebrarvural9933 Allah yardımcın olsun inşallah istediğin bölümü kazanırsın
@@sevvalcivelek5859 çok teşekkür ederim
Okuyarak mı işsiz olalım okumayarak mı işsiz olalım
16 yaşıma daha varmadan duygusal çöküntüye uğramak, evet acı veriyor. Ama daha acı olan çevremde ki bunca insana rağmen bnm kendi kendimi iyileştirmeye çabalamam ve insanların beni iyi sanması. Galiba en çokta beni bu yoruyor. Ben iyi değilim ben sadece iyi gibi görünen güçlü bir bireyim.
Şu an nasılsın
Çünkü seni yerden kaldırıp hayatta döndürecek kişi de yine sensin
adamın saydığı herşey var bende. yaşayan ölü gibiyim resmen. Sabah kalkiyom derse giriyorum akşam yatamıyorum. ve neden olduğunu bilmiyorum
Şimdi nasılsın düzelttin mi?
Abi benim duygularımı almışlar ben artık birşey hissedemiyorum acı çekemiyorum hoşlanamıyorum aşık olamıyorum artık bi insanı sevmiyorum herşey boş geliyo. .
Aynı ben.
Beni tarif etmişsin
Benim de öyle kardeşim ama en büyük hatam İNSANLARA GÜVENMEM
Bendede ayni
Bir şeye odaklanamıyorum birden fazla düşünce var aklımda, insanlardan kaçıyorum çünkü midem bulanıyor gerçek yüzlerini görmek çok acı. Kimseye bir şey anlatmakta istemiyorum. Çünkü en ufak bir şeyde ağlıyorum. Ağlamaktan nefret ediyorum. Ağlamak beni rahatlatmıyor. Daha çok kalbim ağrıyor ağlarken. Her zaman yorgunum. Okulda yine ölü gibisin diyorlar. Ailem öyle diyor. Bana şöyle yap, böyle yap demeleri beni deli ediyor. Yapmadım, denemedim sanıyorlar. Umursamaz durmaya çalışıyorum ama yine olmuyor. Güçlü durmaya çalışıyorum yine olmuyor. Aklım hiçbir şey almıyor artık. Ve bende çok usandım...
Biliyomusun bnde seninle ayni durumdayim insani o kadar bezdiriyorlarki ne yaparsan yap nasil durursan dur yinede olmuor bn kendimi disariya karsi guclu gosteriorym ama evime girdigim zaman oturup agliyorum buda bni cok yaraliyo
UA-cam da kendin için faydalı gördüğün videoları izlemeye devam et, kendin ayağa kalkacaksın ve ben başardım diyeceksin,kimseye minnetin de olmayacak inş.
Ben de ayni sekildeyim bana da habire isyerinde falan akil werenler oluyor ölu gibisin diyorlardi ama pek umursamiyordum tabi bu umursamazligim iyi yonden degildi cunku hayattan biktigim icin nasil gorundugumle de pek ilgilenmiyordum ama sunu anladim ki asla kimsenin bize akil wermesine izin wermemeliyiz asla bize ne yapmamizi gerektigini soylettirmemeliyiz bu bizim hayatimiz ve bizi boyle kabullenmeliler insanlari terslemeyi bilmeliyiz herzaman tamam dersek uzulen biz oluruz yaslari buyuk diye her agzina geleni soyleyemezler yani demem o ki kendimizi ezdirmemeliyiz
@@meneksecelik8129 umarım bir gün çok mutlu olursun, oluruz🤍🌸
@@sunacicek4567 çok teşekkür ederim, çok sağol. Bunu söylemen bile beni çok mutlu etti🤍🌸
Yaklaşık 2 senedir dediklerinizi parça parça toplamışım , 1 ay kadar önce kendimle bir sıkıntım olduğunu bunu halletmem gerektiğini eski halimi çok özlediğimi fark ettim.Buluşmalara bahane bulup gitmemeye başladım ailemin bile her dediğine alınmaya başladım eskiden müzik yapar kitap okur zevkle ders çalışırdım ama şu an hiçbirini istemiyorum- önemli bir süreçteyim üniversite sınavına 2.kez hazırlanma kararı aldım ama kendime inandığımdan değil sadece ilk sonucum yetersiz olduğundan- kendimi düzeltmedikçe bu süreçten sağlıklı çıkamayacağımı istediğim yerlere ulaşamayacağımı düşünüyorum bu yüzden kendimdeki eksiklikleri bir bir gidermeye çalışıyorum şarkı yazmaya başladım , şiirler tekrar beni mutlu etmeye başladı okumayı istemeye başladım zorla da olsa arkadaşlarımla buluşma ayarlıyorum yürüyüş yapmaya tekrar başladım günde 5 dakika bile olsa kendimle sohbet etmeye vakit ayırıyorum kendimi güzel bir hayata adapte edebilmek için ve bir adımla başladı her şey. Daha 18 yaşındayım hiçbir olayın beni benden almasına izin veremem eski neşeli halimi geri istiyorum, ben doya doya yaşamak istiyorum.Demem o ki siz yeter ki bir şeyleri düzeltmek isteyin her şey bir farkındalık anıyla başlıyor benimki kendimi bulmakla devam edecek ya sizinki?
sen ben olabilir misin
Çok haklısın..
Neredeyse tüm yazdıkların yaşadıklarımla aynı. Ben de bu süreci kendime yeni alışkanlıklar kazandırarak atlatmayı hedefliyorum. Spor, kitap okuma, yürüyüş gibi basit hedeflerle başladım. Ve yksye evde hazırlanıyorum o kadar zpr oluyor ki normalde disiplinsiz biri değildim fakat son zamanlar hiçbir şey hoşuma gitmemeye başladı. Fakat atlatmak zorundayım. Hayat bu şekil devam edemiyor.
Hiç bunların bazılarını yaşadın mı dedi, aga ben bunların hepsini yaşıyorum şu an.Çoktan tükenmişim haberim yok.
Yaşım 19 gençliğimin zirvesindeyken ayakta öldüğümü öğrendim
3 yil olmus umarim simdi canlanmis iyi hissediyorsundur
Hepsi var hocam.Tükenmedim çöktüm ve sadece 19yaşım var😔
O yaşlarda Bana da oluyordu normal😊 kendinize bi hobi uğraş edinin ama sizin bir ugrasiniz olsun kitap okuma film seyretme gibi degil.
Yasın 30 40 olduğunda da hep çökücen bu hayat hem pozitif hem negatif
@Burak Güneş en azından farklı ugras. Ben bitkilerle uğraşıyorum mesela. Hic zamanınız yoksa işinizi sevmeye çalışın yoksa hayat geçmez😊 kendimizde zaman ayırın
Bende
@Burak Güneş Sizin hiç zamaniniz yoktu buralardasınız illaki keninize ayirmak icin zamaniniz vardir :) konu sizeydi bana nasil geldi?
Yorumlar çok üzücü. Neden herkes bu kadar mutsuz 😔( ben de dahil)
*Bunu izlemeden önce de duygusal olarak tükendiğimizi biliyorduk ama olsun 😂*
Teyit etmiş olduk
Siz neden tüm youtube videolarında varsınız
@@Kthpjm aynen
Doğru söylüyorsun
@Tatlı Ninecik sosaya lan 😵
Toparlanırım diye girdim, daha çok dağıldım.
18 yaşındayım ama 10 yaşından beri bazen bu durumların hepsini yaşıyorum ve nedenini de gayet iyi biliyorum ama ben güçlüyüm düştüğüm yerden her zaman sağ elimi sol elime uzatırım ve bir şekilde kalkarım. Artık yalnız olmaktanda hiç korkmadığımı fark ettim. Sizde öyle olun güçlü olun herkese inat yalnız kaldığınızda ağlayın yaralarınızı kimseye göstermeyin, yalnız kalın kendinize yeni hobiler edinmeye çalışın hiç mi bir şey yapamıyorsunuz müzik dinleyin depresyona girin ama oradan çıkmayı da bilin bu durum her zaman sürmeyecek illaki içinizdeki yaralar ne kadar büyük olursa olsun bir şekilde geçecek hepsi kendinize güvenin her şeyden önce kendinizle iyi anlaşın, kendinizle arkadaş olun, sırdasınız kendiniz olsun unutmayın sizin kimseye ihtiyacınız yok. Bunu okuyan kişi sen her şeyden herkesten güçlüsün unutma.
Tükenmeyen adamın burada işi olmaz, hepimiz tükenmişiz
Her sabah yürümek ve hava almak için alarmı 6.30 ‘a kurup hiç bir zaman uyanamadım.uyandığım gün artık tükenmeyeceğim.
+1
Alarm kurmanıza gerek yok bilinçaltını programlayı öğrenin.
Boyle düşünmekte kendimizi tüketmeye devam etmemizin bir parçası olabilir mi? kim bilir kaç yılda bu surece geldik. bir amaclanan sabah ile bir daha tüm hayatimiz değişebilir mi? belki kendini buna bile zorlamadan, kendine şefkatle yaklaşarak gün icinde farklı bir vakit bulabilirsin. 15 dakikalık yürüyüş bile insanin bakış acisini değiştirebiliyor. belki mükemmellik bizi tüketiyordur, ne dersin? iyileşirken bile en iyi iyileşme yolunun ve tek yapabileceğimizin bu yoldan geçtiğine kendimizi sartladigimiz icin o sabaha hiç uyanamiyoruzdur belki.
@@R.aysekaplan ne kadar doğru bir yorum 🤍
“Ağlamak” cümlesini duymak bile beni ağlatıyor bu tükenmişliğin kaçıncı evresi peki
Sen bitmişsinnnnn
@@fspor3776 sen bitmişsin biz bitmişiz
Amaç bundan 2 yıl önce soruldaydı hayata dair bissürü amacım vardı hayatı gördükçe bir bir vazgeçtim amaclarımdan sadece yaşıyorum öylesine artık o da ölüm gelmiyor diye yaşıyorum
1.8K kişi ayakta ölmüşüz.Maşallah.
Evet maşalah
“İçimdeki nedenini bilmediğim büyük kara deliğin git gide ruhumu ele geçirişini büyük bir umursamazlıkla izliyorum. “
“Ağlıyorum sürekli nedenini bilmeksizin ağlıyorum.”
“Kendime bile yabancı olduğum bu dünyada tam anlamıyla yalnızım.”
Geçen gün bahçede “tek başıma” otururken yazdığım bir kaç cümle...
Galiba duygusal olarak tükenmişim...
Beni anlatmışsın...
Ben ölüyorum
Instagram veyselkarane sayfasına bakarak oradaki duayı uygulayabilirsiniz kardeşlerim
Ooo kitaplar en yakın arkadaşımız galiba :)
ben de aynıyım
Nasıl durdurabiliriz ki hayatı. Nasıl düzeltebiliriz bir şeyleri. Nasıl değiştirebiliriz hayatımızdaki bozuklukları. Neyi yanlış yaptığımızı biliyoruz. Öğrenci olmak zor bu ülkede. Ama değiştiremiyoruz. Yeniden başlatamıyoruz. Bu eğitim sisteminde hepimiz aynı gemideyiz hepimiz tükenmişiz.
Haklısın gerçekten
Haklısın bende öyle...
Kaça gidiyorsun
Kesinlikle haklısın .Az önce istediğim mesleği araştırdım ve ataması yok diye vazgeçtim.Bu ülke hayallerimizi yaşamamıza izin vermiyor .
@CENGİZHAN Eğitimi atama kadro için alan biri zaten açıkta kalır. Benim demek istediğim dört yıl boyunca hayallerimdeki bölümü okuyup işsiz kalmak ...
Biraz kuran okuyarak salâvat ve diğer salâvatları çekerek ruhumuz daha rahatlamış olduğumu gördüm birde elimizdeki yapabildiğimiz uğraşları bırakmayalım rahatlatan arkadaş sohbetlerinize eksik etmeyelim
Rabb'im ile aramda engel olmadığını iliklerine kadar hisseden ben her emrini büyük bir. Heves ile yerine getiren ben şu an namaz dahi kılamiyorum toparlanamiyorum çok çöktüm kolumu kaldırılacak halim yok. Şu uyuyan bebeğimi Rabbimin yolunda hak üzere ümmete faydalı bir kul olarak yetiştirecektim şimdi ise mamasını zor yapıyor çok zor uyutuyorum acizligimden ise hep bağırmaya başladım
20 yaşındayım ve duygusal olarak tükendiğmi hissediyorum. Covitten sonra hiçbir sey benim için eskisi gibi olmadı.Başarılı bir ve amacı olan bir kişiydim.Daha sonra hayattan ne istediğini bilmeyen başarısızlıklar içinde sürünen birine döndüm.Artık hiçbir şey eskisi gibi hissettirmiyor.İnsanlarla konuşmak bile istemiyorum.Kendimi insanlara açıklamaktan yoruldum.Rüzgarda savrulmuş gibi hissediyorum
"Eskiden olduğun hal ile şimdiki olduğun hali karşılaştırmanı istiyorum."
-ben kendimi bildim bileli boş hissediyorum. Amaçsız yaşıyor gibi. Normal hayatımda okulda evde arkadaşlarla hep gülümseyen ve eğlenceli biri gibi davranıyorum. Gece çökünce kimse duymasın diye elimi ısırarak ağlıyorum. Neden bilmiyorum hep bir depresif ruh halindeyim. Tükendim. Çevremde beni anlayan kimse yok ama beni anlayacak herkes bu video başlığının altına toplanmış.
Hayalini kurduğum bölümü kazandım, yanında çalışmak için hayaller kurduğum alanındaki en başarılı insanlarla beraber çalıştım, takdir topladım, başarılı oldum... sonuç? Koca bir boşluk, koca bir mutsuzluk. Sınav stresine kapılıp tükenmiş hissettiğini belirten çok yorum okudum. İnanın gelip geçecek hepsi. Bir şekilde kazanacaksınız o sınavı, kazanamasanız bile dünyanın sona ermediğini göreceksiniz. Bir şekilde başka bir şeylere tutunmamız gerektiğini düşe kalka öğreneceğiz.
Bu kadar yorum içinde beni en çok düşündüren bu oldu. Haklısınız sınav gelip geçici. Benimde mezuniyetime 1 yıl kaldı bende hiç bir şeyden zevk almıyorum ölüm bile normal gelmeye başladı. Acaba bendemi hayalini kurduğum yerde çalışınca istediğim insanlarla çalışınca zevk alamayacağım. Sadece anlatmak istedim. Bu durumun üstesinden nasıl geliyorsunuz?
Ya tamam cok dogru demissiniz.sinavi olmassa olmaz gibi hauatimizin merkesine almisiz ama demek istedigim bu... Diyelim ki bizde hayalimize ulastik ve ona rahmen zevk alamiyacaz mutlu olamiyacaz vs..ama boyle dusunce daha bi caresizlik basliyor.zaten ulasilmasi zor bir de acaba ulassam da mutlu olmuyacam mi dusuncesi cok zor ve heves kiriyor
@@mell6263 kesinlikle katılıyorum bende de aynısı oluyor. Ne için çalışıp yoruluyoruz o zaman, neden bunca sıkıntıya rağmen hala çabalıyoruz sorguluyorum ama işin içinden çıkamıyorum
Bende aynı şekilde istediğim bölümü okudum atandım kendi evime çıktım hersey mükemmel görünüyordu ama sonrası boşluk 🥺
keşke yalnızca sınav stresi olsaydı hayatımda
Yaşım 18 ama hepsi bende var.. yaşamak bile keyif vermiyor eskisi gibi. Sanki arkadan birileri ittiriyormuş da öyle yaşıyormuş gibi hissetmeye başladım. 🥺
@Beyza Bayram kimse yaşasın istemezdim ama sağol 💜
Benimde yaşım 18 ve birebir yaşıyorum :')
Aynı yaştayız ben tam oalrak tükenmişlikteyim beyhan beyin anlattığının hepsi bende var ve yaşama sevincşm yok naocwm bilmiyorum
@@gunefbulut9500 nedir bizim bu çektiğimiz :'''')/
@Beyza Bayram umarım sen de
1-✔️
2-✔️
3-✔️
4-✔️
5-✔️
6-✔️
7-✔️
8-✔️
9-✔️
tebrikler siz de tükenmişsiniz!
Tükenmişler burda mı yalnız mıyım yoksa 🤔😑
@Burak Güneş değilsin , yalnız değilsin ..
Ben de varım gerçekten kötüyüm bedensel ve ruhsal olarak gerçekten çökmüş durumdayım.
O kadar yorgun hissediyorum ki kimseyle uğraşasim gelmiyor insanlari görmek dahi istemiyorum yalnız olmak ve sadece uyumak istiyorum nedensizce ağlamak istiyorum hayattan gram zevk almıyorum ders çalışmak için konsantre olamiyorum gerçekten bu durumdan nasil çıkacağımi bilmiyorum
Yalnız değilsin
Aynı durumdayız tam olarak aynı...
Şuan nasılsın peki ?
@@sessizkz689 öncelikle sorduğun için çok teşekkür ederim💛
Şimdilerde daha iyiyim gibi kendimi dinlemek iyi geldi ne istiyorum ne iyi geliyor nasıl mutlu olurum diye kendi içimde hesaplaştim durdum ve sonunda bana iyi gelen şeylere yönelebildim ve kendimi daha iyi hissetmeye başladım
Ailem ve arkadaşlarım en büyük etken oldu toparlamamda annemden sonra çok dağilmiştim 3 yıl oluyor anca toparlayabildim
@@Dreamclipsv toparlayabilmen ve bunun için , kendin için uğraşman o kadar muhteşem bir şey ki :)
Sevilen kişileri veya etkinlikleri artık sevmiyor hale gelmek, uyumak ya da uyanmak istememek, yeni bir insan tanımaya bile mecali olmamak, toplumsal hayattan soyutlanmak, her şeyi çok fazla düşünüp yaşanılan ana odaklanamamak, farklı anlarda gelen duygu boşalmaları... Her şeyden o kadar bunaldım ki. Hem çevreme hem kendime zarar verdiğimi düşünüyorum çünkü mutlu değilim. Bunda elbette benim de payım var çünkü ruh hali bazen dünyayı nasıl algıladığımıza göre de şekillenebiliyor. Ama algılar dışında somut zorluklar da insana farklı duygular hissettirebiliyor. Bununla baş etmeye çalışıyorum ve bu yorumu bir beklenti içinde yazmıyorum sadece içimi dökmek istedim. Çünkü bu videoyu çoğu insan youtube akışında değil aratarak buldu biliyorum. Yorumumu okuyan kişi, ben iyi değilim ve bu yorumu okuduğuna göre sen de değilsin. Her gün pes etmiş olarak uyanmaktan çok yoruldum ama gariptir içimde bir şeyler beni ayakta tutuyor. Bu "şeyler" hepimiz için farklı ama ortak olan küçücük de olsa bir umutla bizi hayata bağlamaları. Seni burda tutan güçlü ya da zayıf neden ne bilmiyorum ama ben kendi nedenime tutunmaya çalışıyorum. Lütfen sen de bırakma olur mu en çok da kendin için. Umarım başarırız, kendine iyi bak.
Sizinle karşılıklı olarak konuşmayı çok isterdim Beyhan Bey. Düşüncelerinize sağlık 🐞
Isterseniz konusabilirsinzi ankara çankaya ilçesinde fenomenpsikoloji adi altında bir kliniğe sahip orada çalışıyor
@@yunusercet4912 bazen illa profesyonel biri ile konuşmakla geçmez. Kendinizle konuşmalısınızdır belkide kendi içinizde atlatamadığınız şeyler vardır belkide .
@@yunusercet4912 bi yabancı olarak size söyleyebileceğim tek şey öncelikle bu durumu kendiniz kabullenmelisiniz bence yoksa kimse size yardım edemez. Önce kendin içinizde çözmelisiniz yoksa içinizde tuttuğunuz o acı gün gelir sizi boğar.. ne olursa olsun enn büyük acıları yaşarsanızda böyle olmalıdır bence. Umarım bu söylediklerim size bir şeyler anlam ifade eder.
white angel teşekkür ederim 🙏
@@elifsenel2336 rica ederim💙
Hocam ben artık yasamak istemiyorum cok yoruldum güçlü gorünmek çok zor yapamıyorum aglamaktan göz yaşım kalmadı
"Onlar seni yok sayacaklar, sen daha çok var olacaksın." İnadına yaşa, inadına gül! Zaten ömrümüzün belli bir sınırı var nasıl ki herkes kendini düşünüyor, ön planda tutuyor sen de biraz kendin için bir şeyler yap 🙏
kendi içinde sıkıntıların mı var kuzum
19 yaşindayim ve hepsini şu an yaşiyorum en garibi de sebebini bilmiyorum
Ben de kesinlikle öyleyim
Ben böyleyim ve sebebini de biliyorum her gece ağlıyorum
Kendinizi sevin,birilerinden bisey beklemeyin birilerinin sizi sevmesini istiyorsanız ilk önce kendinizi sevin...Siz kendinizi sevmezken başkalarının sizi sevmesini beklemeyin.Kendinizi degmiycek insanlar için yıpratmayın.Sen çok değerlisin kimsenin seni kırmasına izin verme.👋
Etrafımdaki kimse beni bukadar iyi tanımıyordu beni anlattın resmen
En buyuk idolumsun BEYHAN BUDAK❤👑🌷
Boşanma arifesinde olan biri olarak bu videoyu böyle bir zamanda yüklediğiniz için çok teşekkür ederim. Ne kadar tükenip bittiğimi çabalamaktan yorulup kendimi unuttuğumun farkına tekrar vardım. Dediğiniz gibi hayati durdurup yanlışları düzeltmenin vakti gelmiş. Tekrar hayal kurmak onların peşinden gitmek onların boş şeyler olmadığını beni mutlu eden şeyler olduğunu anladım. Bugün yeni hayatımın ilk günü.
Öyle bir hale gelmişiz ki, buna sebep olan hayatımıza bile dur diyemiyoruz. Fırsat verilmiyor maraton koşuyoruz durmaksızın. İçsel benliğimize dönmek, kendimizi dinlemek,dinlenmek bir lüks gibi. Acımızı çeke çeke duygusuzlaşıyoruz,gece ağlaya ağlaya uyumakla yetiniyoruz. İyileşmek dileğiyle...
@@ceydacicek4805 maalesef öyle... Umarım geçecek bunlar, unutmayın iyi ki varsınız🌼
Hocam dinlerken ağladım ben ne olmuşum...
Ben Teog a girecekken değişip LGS gelmişti, şimdi yks ye gireceğim, sistem değişebilir değişmese bile adam akıllı okula gitmedim, çevremdeki herkes beni çok yoruyor. Çıldırmak üzereyim hiçbirşey yapasım yok, yapsam da bir halt olmuyor. Kimse beni umursamıyor. Özgüvenimi yitirdim hiçbirşeyi beceremiycekmişim gibi geliyor. Ağlamak bir çözüm değil, Vesveselerde kaybolmak istemiyorum. Şuanki okula gitmek zorunda olmam seneye sınava girecek olmak sorunun kaynağı. Allahım sen bana güç ver Özür dilerim zamanımı öldürdüğüm için.
sen ben misin yaa aynı yaştayız ve genel olarak aynı şeyleri hissediyorum. öyle çok bir sebebi de yok aslında ama kötü hissediyorum hiçbir şey yapasım gelmiyor
Hepside var bende artık herşeyden eskisi gibi zevk almıyorum hiç bişey beni havalara uçacak kadar mutlu etmiyor yaş 20 ama ruhum 85 gibi hissediyorum artık
17 yaşındayım ve Duygusal olarak tükendim.
Yolun başındasın ve karşına neler çıkıcak seni sen kurtarırsın güçlü kal
Biliyorum çok zor olucak ama güçlü kal daha çok gençsin
@@serramerra4 kıyamam bende öyleyim 14 yaşıma girdim ama duysugal olarak bittim kuşum öldü, kedim öldü, annem babam boşandı en yakın arkadaşım hoşlandığım çocukla çıkıyor bile bile hemde bunlar beni çok yıprattı bnde bittim oyüzden seni çok iyi anlıyorum
@@huriyeulualan9885 hayat en çokta 14-17 yaşlarda zor gelir. Ama düşünün çöpten yemek yiyen insanları. Annesiz babasız çocukları. Savaşları... Hepsi geçecek gençler güçlü olun pozitif olun henüz genç olduğunuz için kendinize biraz zaman tanıyın ❤️
@@cansuakpinar9706 kız zaten olumsuz bir durumun içerisinde . Çözüm veya yardımcı olmak için daha olumsuz bir durumu önüne sürmen onu daha kötü bir hale getirmekten başka bir şeye yaramaz.
Hepsi var ben de hem de cookk uzun zamandır. Depresyon hastasıydım sanırım artık kronik depresyon hastasıyım.. emeğinize sağlık bu arada
Ho cam ağlıyrak dinledim insanı bu kadar iyi anlayıp anlatan sizi,tek geçerim dediğinzin hepsi var bende...
Valla 1, 1 buçuk hafta önce falan ben de bu videoyu izledim çünkü kendimi tükenmiş gibi hissediyorum videodaki belirtilerin de hepsini gösteriyordum sonra daha farklı sıkıntılarım ortaya çıktı sinirlilik, yemek yedikten sonra 1 sonra acıkmak, baş dönmesi, halsizlik vb dahiliyeye gittim ve hipoglisemi teşhisi koyuldu. Çok ileri olmadığı için diyetle kontrol altına alınabilir dedi doktor. Diyetisyene gittim 1 haftadır diyet yapıyorum, erken kalkıyorum, spor yapıyorum, daha fazla şükrediyorum ve tüm samimiyetimle şunu söyleyebilirim ki artık bu belirtilerin hiçbiri yok. Bedeninizin kıymetini bil bol bol şükredin kendinize iyi bakın ve kendinizin farkına varın işte o zaman hayat daha anlamlı geliyor.
Bi anda oldu 18 yaşındayım biranda kendimi hayatın akıp giden durduramadığım biyer olduğunu anladım korkuyorum elimden akıp gidiyor gençliğim her açıdan bittim hayatta başardığım tek bir şey yok deneme sürümü gibiyim.
‘Hiç sebepsiz yere ağladınız mı?’kısmına geldiğimde ondan önce saydığınız belirtilerin hepsinin bende olduğunu fark ettiğim için ağlamaya başlamıştım bile, ayakta ölmüşüm diyebilir miyiz
Sanarım çok yoruldum.
Ama fiziksel olarak değil.
Me too😞
Aslında insan yorulmaz insanın üstüne gelenler yorar o kadar yok oldum ki üstüme gelenleri artık göremiyorum
@@nokta3850 üstüme çok geldiler sanarım tükendim.
@@tuanaaygun954 *tükendik*
@@nokta3850 tüketildik:(
Yok ya bu dereceye gelmemişimdir diye başladığım vidiodan ağlayarak çıkıyorum😢
Aileden maddi durumum kötü. Allah yüzümüze güldü bir işte çalıştım. Biraz para biriktirmiştim onları kaybettim, işimi kaybettim. Hep yalnızdım buna alışığım diyordum. İşsizlikte artık tükenme noktasına geldim. Kimseye birşey demedim kendi kendime tükendim, çöktüm. Hayatımda ilk kez abimden onun için çok az bir mebla, benim için 1-2 ay daha direnebilmemi sağlayabilecek parayı istedim. Durumumu anlattım. Sadece bunu istedim geri ödeyeceğimi söyledim. Bugüne kadar Allah'a şükür kimseye borcumu ödeyemediğim olmadı. Öz abim niye kaybettin,naptın sorgulamaya başladı. Ona hiçbirşeyimi anlatmamıştım sadece 1-2 ay idare et beni dedim. Zaman geçti hiç konuşmamış gibi bu konuları geçiştirdi. Ağzımdan tek bir laf etmedim. Kredi çektim borçları, borçla ödemeye çalıştım. Allah'ın sınavı işte bir iş bulamadım bir türlü bu sürede. Geleceğim yok, hayallerim yok. kimsem yok artık. Şu beladan kurtulup günlük yaşayacağım inşallah. Ne kazanırsak o kadar yaşayacağız. Ne sevdiğim kaldı, ne sevildiğim. Bir anam bir babam düşünür beni o kadar. Bu dünya kocaman bir yalan. Maddi gücünüzü sağlayamayan bir erkek bu dünya düzeninde bir hiçtir.
Duygusal olarak çöktüğümü bilsemde bir süre dişimi sıkmalıyım. Sınava 8 ay var. Umarım bu çöküşlerimden dolayı sırf sınav için kendimi tutmalarımın başarılı bir geri dönüşü olur.. umarım buralara "başardım" yazmak nasip olur..
6 Ağustos 2022 den selamlar başardığımı yazmak için geldim biri görür ilham olur mu bilmiyorum ama pes etmeyin arkadaşlar ben pes etmedim ve başardım. yolunuz açık olsun
Ben de aynı durumdayim ama ders çalışamıyorum siz bnden daha gucluymussunuz tebrik ederim
Bu ülkede 2 üniversite bitirip işsiz kalan insanlar var.. Artık torpilin varsa iyi iş bu ülkede... Maalesef
Kafalar çok karışık gençler, ölmez de sağ kalırsak 8 ay sonra ne halde olduğumuzu yazalım buraya
8 ay sonra bende burada olacağım
Hedefleriniz ne?
otobüste, işyerinde, evde spotifydan sürekli sizi dinliyorum...çok yararlı buluyorum yayınlarınızı. teşekkür ediyorum
Kimseyle konuşmak istememe de duygusal yorgunluk mudur ?
Kesinlikle
Kesinlikle... Sonra asosyal diyorlar
Sonra da otur sana saf salağın teki desinler
Telefonlara bakmak istemiyorum uzaklaşmak istiyorum insanlardan her şey sahte geliyor. Eskiden güldüğüm şeyler o kadar da komik değilmiş. Anlamsız her şey çok anlamsız.
@@ismailyigit4416 Bu telefonu falan bende bırakmayı istiyorum geçici bir süre imkan maddi durum olsa çıkacağım bir dağ orman gibi yerlere 1 ay kafamı dinlemek istiyorum ama malum öğrenci adamım...
İzlerken ağladım.Çözemiyorum hićbir seyi.
Yaş kaç
Dünyadan yoruldum hocam. Kocaamaan bir yorgunluk benimkisi. 😢
hiç sebepsiz yere ağladın mı dediğiniz anda bile gözlerim doldu ben artık kendimi taşıyamıyorum..
2 gün önce 22 yaşımı doldurdum. Doğum günümü ne arkadaş dediğim kişiler ne ailem hatırlayıp kutladı, kimse için önem arz etmemişim ki hatırlarında bugünü taşımamışlar. Yalnızlığımı tescillemiş oldu bu olay. Gecen dönem mezun oldum yoğun bir yıl gecirdim ama tükendiğimin çığlıklarını duyuyordum. Karantina süreciyle başladı her şey,zor bi sürecle yüksek lisans a kabul aldım hala yorgunum isteksizim iki kelime okumak,yazmak,fotoğraf çekmek,müzik dinlemek beni yorar oldu. Benliğimi oluşturan hiçbir şeyden keyif almıyorum. Ot benden daha faydalı kendine ve evrene. Yattığım yerden kalkmaya dermanım,mecalim,isteğim yok. Yaşamak acı veriyor ama ölmek istemiyorum. Bu tükenmişlik beni öldürüyor. Toparlanmam lazım hayallerim için ama hayallerim bile yetmiyor. Toksik aileden, dostsuz hayata kadar her kusur bende var. Her şeyi kendi içimde yaşamak bir süre sonra boşver kendine bile anlatma iç sesin her şeyi biliyor tavrını aldı. Ben napayım ne edeyim,düzelmem gerekiyor.
Kardeşim yazdıklarında birazda kendimi gördüm açıkçası.. Dediğin gibi karantina yoğun ev ortamı çok yıprattı biz gençleri aslında gidişatın farkındayız birşeyleri biliyoruz ama icraat yok insan bazen etrafında kafasına göre insan bulamiyo haklısın valla 👍Akrabalar veya ebeveynler onlarda bı acayip oluyo genellikle ve gelişimine katkı saglamiyolar hep aynı kopyala yapıştır hayatlar ezbere yaşamlar insan onların arasında nasıl kendi doğrularını bulsun ki nasıl ilerlesinki inan her satırını anlıyorum ..Umarım elimizden birşeyler gelir bnde 20 yaşındayım daha hayatın başındayız birşeylere geç kalmisligimiz yok aslında önemli olan 50 yaşında sonra kafamızı taşlara vurmamak . Biz bnce bı parca bilincliyiz😊😂en azından durumun farkındayız hakkımızda hayirlisi Ya Allah Ya Bismillah diyerekten başlayacağız hayatımız için 🙏
Sen kendine değer vermezsen kimse o değeri sana vermez bir an önce kendi öz saygını kazan işe koyul dışarıda güzel bir hayat var gerçi baktım şimdi 2 yıl geçmiş bu yorumunun üzerinden umarım iyisindir şu an😊
@@ahmetkucuk122 Şuan maillerimden bu yorumunuzu gördüm ne yazmışım ki diye girip baktığımda yazdıklarımı okuyup duygulandım ne kadar güzel ifade edebilmişim kendimi diye. Kendimi tebrik ettim çünkü kendime bunu reva görmezsem kimse beni övmez değer vermez bunun bilincindeyim. Şuan tez yılımdayım evet bazı hislerim hala aynı ancak hayatımın baş rolünde kendim olduğunu öğrendim, özsaygımı kazandım. Beni nelerin toparladığını keşfettim ve en önemlisi bedenimi zihnimden daha çok korumayı öğrendim. Sağlığımı zihnim yüzünden kaybetmek ne acı tecrübe ettim. Şuan akademik olarak çok başarılıyım,projeler hazırlıyorum kendimi yetiştiriyorum. Bana değer veren 2-3 arkadaşımı yanımdan hiç eksik etmiyorum iç sesim onları yargılıyor diye yalnız kalma pahasına onlarla aramı bozmuyorum artık. Ailem uzağımda kaldığı için saygı ve sevgimi korumayı öğrendim her şey pandemi yüzünden daha ağır geçiyormuş bunu da anlamış oldum. Teşekkür ederim güzel yorumunuz için 2 yıl sonra neler olmuştur dediğiniz için üşenmedim özetledim durumu 😊
Bu genç hayattımda beni tükettiler ya ne diyeyim:')
Kendi derdini bırakıp başkalarının derdine bakmaya gelen kardeşim sana da selam olsun🤚..
Hayata bakış açım; doğmuşken yaşayalım bari...
Ya nasıl oldu da böyle bomboş napsam diye bakınırken bildirim geldi 🤭 başlığı görünce ağlayasım geldi abi, izlemeden de öyle olduğumu söyleyebilirim 😂
Bitmiyo lan .masi etsem naapsam bilemedim 2 yil brlkida daha çok hayatim bok gibi
Harikasınız yine cok faydalı bir video gelmiş
Ruhumuzu emen insanlardan kurtulabildiğimizde kendimizi toparlamayı deneyeceğiz...
Videoyu izlerken de ağladım anneme de izlettim ve sonra psikolaga randevu aldık çok teşekkür ederim aileme bunları açıklamaya çok korkuyodum
Nasıl oldunuz ?
Bu videoyu izlemek bile "Acaba duygusal olarak tükendim mi ?" ya da "Duygusal olarak tükendim, biliyorum ama emin olmalıyım." demek bile duygusal olarak tükendiğinin bir göstergesi...
Bu videoyu izleyen herkes için ;
•*huzur*
•*sağlık*
•*mutluluk*
diliyorum...
Izledim ve kendime şunu söyledim "sen bitmişsin ya"
Asla Konsantre olamıyorum ders videoları, filmler, sahneler akıp gidiyor gözümün önünden tıpkı hayatım gibi ve ben hiç bir şey yapamıyorum gerçi bir şey yapmaya hevesim ve tahammülüm de yok. Bu videoda ki cümlelerin betimlenmiş haliymişim. Bir yerde bıraktım kendimi o zamandan beri de göremiyorum kayıbım.
Sen ben misin
Bugün de fulledik çok şükür.
Namaz olmayınca insanda huzur da olmuyor, herşeyi yaratan Allahtır, huzuru yaratan da Allahtır, kısa bir süre önce bu Dünya'da yoktuk geldik ve kısa bir süre sonra da gideceğiz bunu bilmeyen yoktur, peki neden geldik Dünya'ya geliş amacımız nedir ve biz ne yapıyoruz doğru mu yaşıyoruz yanlış mı bunu düşünmek lazımdır, Allahın rızasına erebilenlere ne mutlu...
Eskiden yaptığım herşey şimdi tam tersi oldu bunalıyorum adeta
kendimi "iyiyim iyiyim, iyi olucam" diye yaşamaya zorlarken aslında tüm maddeleri hala benliğimde taşıdığımı fark ettim. Bir şeyler yapmaya zorlamak işkence gibi ve eski halimi çok özlüyorum. Sürekli güldüğüm için de kimse üzgün olduğumu anlamıyor. Bu halimizden kurtulmak için neler yapmalıyız video gelirse çok iyi olur😔
17 yaşında tükenmiş mutsuz ve mutsuzum
11 yaşında bir kız ne düşünür oynamak falan değilmi ama ben çöktüm abim şehit oldu o gün den beri duygusal anlamda çöküş yaşıyorum eskiden abim beni topsrlardı ama şimdi oda yok
Allah sabır versin. Şehidimizin ismi neydi?
14 yaş ama kendimi 67 yaş gibi hissediyorum
13 yaşından beri şuan 17yim
12
İşarete mişarete gerek yok tükendik ..
Bu ülkede her gün akıl ve ruh sağlığımızı korumaya çalışmak duygusal olarak tükenmek için yeterli bir sebep. 2020, evet kolay bir yıl değildi ama hayatımızda tek bir şey yok ve her şey sarpa sarıyor.. Bocalamak kadar normal bir şey yok. Bunu okuyan arkadaşım umarım her şey yoluna girer ve daha da önemlisi bütün saçmalıklara rağmen sen akıl ve ruh sağlığını koruyabiliyorsundur.
1 ay öncesinde hepsi vardı hallettim elhamdülillah 🥰
Bişey görmeye gerek yok şuan dinlerken bile ağlıyorum hayattan bıkmış ölmek istiyorum bir yıl içinde hayatım kayboldu resmen
Kardeşim ne derdin var bilmem ama boşver nasıl olsa hepimiz öleceğiz her gününü son günün gibi doya doya yaşa hayat herşeye rağmen çok guzel
@@neslihanberber3245 hayat bazen çok kötü be ben i küçük yaşta öldürdüler 1 yıldır düzelemedim gitti insanlar ergenlik diyor ana öyle değil anlayın
@@LiLium6 insan acıya da alışıyor gerçekten zamanla hissizlesiyorsun sıradan geliyor herşey gülüp geçiyorsun her sene biraz daha olgunlasiyorsun boşver be kardeşim bu da geçer ya hu diyip önüne bak ardına hiç bakma
@@neslihanberber3245 biliyor musun bazen oyun oynuyorum belki biraz düzelirim diye insanlar beni 15 yaşında sanıyor ama ben 11 yaşındayım
@@LiLium6 daha yolun başındasın kardeşim hayatta ölümden başka herseye çare var kendini üzme değmez bu dünya derdin ne bilmiyorum ama
İçimde ruhsal kanama var 😂😂 Allah'ım sen yardım et.
Çoktan tükenmişim haberim yok...
Ağlarken gülüyorüm bazen.Diyorum ki "Arada bir fark yok" ve kahkaha atıyorum. Sonra mimiksizleşiyorum ve robot gibi bakıyorum.
Sesimizi cikarttigimizda gormezden gelindiğimiz icin kirilinca hic gonlumuz alınmadı bundandir tukenmisligimiz
Hepsini yaşadım ve hala devam da ediyor, 14 yaşındayım:')
Ben 15 ve adam beni tanımlıyo
Ah be keşke bende 14-dumde olsam
Yorgunluğumu atmak isterken ne kadar yorulduğumu fark ettim.
3 Yıl Önce: Ben, Yıkılmam
Yıkıldım
3 yıl önce babam dedi ki kız olaylarına girme ben dedim zaten kimseyi ciddiye almam şimdi çöktüm..
:(
Son 10 senedir hiç bir şeyden tat alamıyorum. İnsanların basit şeylere gülebilmeleri, espri yapmaları, bir filmden gerçekten etkilenmeleri, fikir alışverişleri vs... O kadar anlamsız ve yapmacık geliyor ki (gerçeğin bu olmadığının farkındayım, ama uyum sağlayamıyorum). İnsanlarla bir arada olduğum her an zorla götürüldüğüm bir düğündeymişim givi hissediyorum, ayıp olmasın diye gülümsüyorum iki alkış çalıp "ne zaman bitecek bu durum" diye düşünmekten kendimi alamiyorum. Hayatın bu kadar içinde olmayı nasıl öğrenmişler, ve Ben nasıl bu kadar dışında kalmayı öğrendim
16 yaşındayım ve söylediklerinizin hepsine sahibim ama şahsen acı ektiğimi göstermek yerine o güçlü demelerini tercih ediyorum çünkü acımı göstersem de insanlar çok yorucu varlıklar cidden sevmiyorum insanları