Wim Kan, theaterregistratie/oudejaarsavond 1981 en oudejaarsavond 1982.
Вставка
- Опубліковано 13 чер 2015
- Pianobegeleiding: Ru van Veen.
m.m.v.: Frans Rühl
1981
‘Wim Kan in een ommezien’. Bij het maken van zijn nieuwe programma kiest Kan, geïnspireerd door de sfeer van de oudejaarsopnamen, voor een nieuwe formule. Twee voorstellingen op één avond. Aanvangstijden acht uur en tien uur. Het programma komt na veel aarzelen, uitstellen en tegenslagen slechts moeizaam op gang. Het is vooral aan het doorzettingsvermogen van meneer Van Liempt te danken dat de première toch nog voor de zomer op 3 april in Schouwburg Orpheus in Apeldoorn plaatsvindt. De samenstelling van het kleine gezelschap is als vanouds; alleen is Johan Mattijsen teruggekeerd op zijn geluidsplaats. Het programma mag anderhalf uur duren, maar loopt voortdurend uit; het publiek voor de tweede voorstelling staat dan al ongeduldig te wachten in de foyer. Wim Kan is nu zeventig jaar, zijn vrouw tachtig en in het openingsliedje zingen zij: Samen zijn wij honderdvijftig lentes jong. 108 dagen na de verkiezingen komt er op 11 september een nieuwe regering in een bijna onmogelijke samenstelling: het tweede kabinet-Dries van Agt. Den Uyl neemt genoegen met het vice-premierschap. Aan Jan Terlouw als leider van d66 met zeventien zetels (zetelbinkie) de grootste winnaar van de verkiezingen de moeilijke taak om als minister van economische zaken de regering in balans te houden. Enkele dagen na de installatie is het al mis en na een maand moet het uiteengevallen kabinet door twee informateurs gelijmd worden. Een aanslag op Reagan, een aanslag op de Paus. De Amerikaanse gijzelaars komen na 444 dagen vrij.
Ook de serie in Amsterdam wordt door enige weken uitstel getroffen. Maar als Kan dan eenmaal speelt, bereikt hij de absolute perfectie in zijn kunnen als conferencier. Als Aad van den Heuvel Wim Kan een drietal weken voor het oudejaar uitnodigt als een van zijn gasten in de ‘Alles is anders show’, doet Kan een opmerkelijk tegenvoorstel: hij als enige gast met een interview dat ongemerkt overgaat in toch een conference. Kan heeft de vragen al klaar. Zo krijgt de kro en niet de vara Wim Kan op oudejaarsavond.
1982
Dan gebeurt toch nog onverwacht dat wat altijd teruggedrongen werd alsof het leven tijdloos was. Het geluk wordt door ziekte wreed verstoord. De eerste maanden van het jaar wordt twee maal per avond twee keer in de week het succesvolle programma ‘Wim Kan in een ommezien; met Corry Vonk aan zijn zijde en Ru van Veen aan de vleugel’ doorgespeeld. Absoluut hoogtepunt is een van de laatste voorstellingen in de Jaarbeurs in Utrecht waar Kan met opmerkelijk gemak de grootste zaal in zijn carrière bespeelt. Op 11 mei wordt Corry Vonk vanuit de Wildwal opgenomen in het Velper ziekenhuis. Wim Kan laat haar geen seconde alleen en gaat in het ziekenhuis wonen, aanvankelijk in het bed naast haar in dezelfde kamer; na vijf dagen om praktische redenen in de aangrenzende kamer nr 620 met de deur open. Namen waar Kan nooit van had gehoord, worden begrippen van leven en dood. Kan leest geen kranten meer, maar ver weg van Velp in de wereld valt op 12 mei het kabinet bij de behandeling van de voorjaarsnota. Jan Terlouw moet een keuze maken en kiest voor het derde kabinet-Van Agt, een minderheidscoalitie van cda en d66. De rekening wordt Terlouw bij de vervroegde verkiezingen van 8 september gepresenteerd: d66 wordt met elf zetels verlies teruggeworpen tot splinterpartij en de pvda is nu de grootste partij. Wiegel draagt het fractievoorzitterschap van de vvd over aan Ed Nijpels. Een ikon-televisieteam wordt in El Salvador vermoord. Het bos bij Amelisweerd wordt gekapt. De Bhagwan wil zich in de Achterhoek vestigen. Corry Vonk behoudt haar zo vaak geroemde vechtlust en weet als een wonder te herstellen van de attaque. De familie Kan keert terug op de Wildwal, verscholen in de bossen van Rheden. Maar het leven is voor Wim Kan ingrijpend veranderd met een aandacht vragende echtgenote en 24 uur per dag verpleegsters in huis. Door de bewuste keuze die Kan maakt voor zijn vrouw, blijft er slechts een kleine marge over om in te werken. Alleen de samenwerking met Kees van Kooten en Wim de Bie op een zondagmiddag in Arnhem voor twee
ledenwerffilmpjes van de vpro doen hem even loskomen van zijn dagelijkse zorgen. Als Van Agt zich verrassend terugtrekt uit de formatie is op 4 november de weg vrij voor het kabinet Ruud Lubbers. Je ziet aan Lubbers dat ie niet als krantejongen begonnen is. Wim Kan besluit in een gewijzigde opzet toch zijn driejaarlijks oudejaarsconference te doen. Zonder voorbereidende voorstellingen, zonder teksten eigenlijk, maar met het vertrouwen in zijn improvisatievermogen neemt hij op één avond in het Nieuwe de la Mar theater de conference op. De ontroering waar de zaal zo vol mee is, valt op het kille televisiescherm nagenoeg weg, 7,6 miljoen mensen kijken naar het programma. Het kabinet is pas zes weken oud, de meeste ministers nagenoeg onbekend. Ik moet ze nog helemaal maken.
Bij het einde met emotionele Corry op het podium bengelt er steeds weer een traan langs m'n wang.
De klok horen luiden waar weten niet waar de klepel hangt! ( De klepel emmen) Wilhelmus Gerardus Brandsema. Grietje Mollema .
De eerste twintig minuten van die show waren Klasse #daarnaNietmeer
Dat klopt. dat waren ook twee verschillende programma's. Dat laatste had hij nooit moeten doen. Kan had geen lopend theaterprogramma meer en zijn vrouw was ziek. Hij had beter dat laatste oudjaar over kunnen slaan. Maar goed, over zijn hele carrière heeft hij een constante kwaliteit laten zien. Heb je ook de oude radioconfèrences beluisterd?
Ja, inderdaad. Oudejaar 1982 was ook het optreden van Freek de Jonge. Het verschil in kwaliteit was toen pijnlijk. De oude en de nieuwe generatie.