تخلف پر تکرار در آرماتوربندی ستون

[@alirezamahani]

نمیذارند
بسیار هم سخت هست باید طرف بره داخل ضخامت پی.

[@m.hadibahmanabadi]

@@alirezamahani بله سخته ولی ستون‌های کناری خیلی حساسه

[@AtiyehSadeqi]

@@alirezamahani
پس چیکار می کنن..منظورم شیوه صحیح ترش هست.
روال عادیش اینه که فونداسیون که تکمیل شد و بتنش گرفت میان آرماتورهای ستونها و دیوار ها رو کامل می کنن و از روی فونداسیون قالب میبندن و بعدشم بتن ریزی..
این روش معمولش هست.. آیا روش دیگه ای هم هست.
به نظرم درستش اینه که پاشنه دیوار برشی در حد ۲۰ سانت با همون بتن فونداسیون ریخته بشه تا دیوار کاملن با فونداسیون یکپارچه بشه

[@AtiyehSadeqi]

یه سوالی ذهنم و درگیر کرده. وقتی آرماتورهای دیوار برشی و در فونداسیون کار میزارن و بتن میریزن و خشک میشه. یه درز سردی ایجاد میشه بین بتنی که بعد از تکمیل فونداسیون برای دیوار برشی ریخته میشه. حالا از همه بدتر اینه که مفصل پلاستیک و مفصل برشی یا همون حالت حد نهایی دیوار برشی در دیوار های برشی دقیقن از محل اتصال دیواربرشی با فونداسیون ایجاد میشه. همونجایی که متاسفانه درز سرد هم وجود داره. به نظرم درستش اینه که هم زمان برای فونداسیون که بتن ریخته میشه بعد یه ساعت یه قالب اطراف دیواربرشی بسته بشه و در حد ۱۰ تا ۱۵ سانت از دیوار هم ریخته بشه و اینجوری درز سرد و بالاتر ایجاد کردیم. اینجوری در اون فاصله ۱۰ سانتی با کمک خاموت یا میلگردای عرضی دیوار به خوبی با فونداسیون چفت و بست میشه. امیدوارم منظورم و درست فهمیده باشین!!! نظر شما چیه!!

[@m.hadibahmanabadi]

@@AtiyehSadeqi خب ما در ستون‌ها هم دقیقاً این داستانو داریم دقیقاً محل اتصال ستون به تیر ما درز داریم. تو دیوارم معمولا قسمت‌های پایین هم سنجاقی میخوره هم میلگرد افقی و بتن هم که ریخته میشه اونطوری بهتره ولی معمولا انجام نمیشه

[@AtiyehSadeqi]

@@m.hadibahmanabadi
بله در ستون ها هم همین مشکل و داریم ولی وقتی دیوار برشی و استفاده می کنیم دیگه احتمال اینکه پای ستونها مفصل بشه یا بریده بشه بسیار کم میشه . فلسفه اون دیوار برای همیناس که در برابر اثرات نیروی جانبی سازه بتونه پایداری سازه که متکی به ستون هست و تامین کنه. اگر دیوار نباشه اون وقت در حالت کولپسی که مطلوب نیست ممکنه پای چنتا ستون پلاستیک بشه یا به عبارتی گسیخته بشه و سازه یهو یه طرفه سقوط کنه و حتی ممکنه باعث سقوط دومینو وار چندتا سازه کناری بشه. برای همینم آیین نامه ها که ضوابط ابعادی ارایه می کنن که تقریبن تحت هیچ شرایطی در ستون ها و به خصوص گسیختگی در پای ستون اتفاق نیفته. به جاش تیر ها گسیخته بشن یا حتی دال گسیخته بشه یا دیوار نهایتن گسیخته بشه.
پس المان ستون باید آخرین المان برای گسیختگی باشه که همون ضوابط طراحی و رعایت کنن به خودی خود برطرف میشه . ولی برای دیوار برشی که ما اتفاقن طراحی می کنم که گسیخته بشه بهتره یه کاری کنیم ظرفیت گسیختگیش بالاتر بره. دیوار که قراره در بدترین حالت گسیخته بشه ..خب یه کاری کنیم که بیشتر بتونه دووم بیاره پس در محل امکان گسیختگی تمهیدات اجرایی در نظر بگیریم. عین همین مورد و ما در تیرها داریم که معمولن در فواصلی از دو انتهای تیر که امکان تشکیل مفصل پلاستیک هست میایم خاموتگذاری ویژه انجام میدیم. هم فواصل کم میشه و هم نوع آرماتور مصرفی و مقاومتش برامون مهمه چون اون قسمت قراره گسیخته بشه و باید جوری اجرا بشه که ظرفیت گسیختگیش
در بهینه ترین حالت ممکن هست.
یعنی اون شیوه اجرایی ما هست که باعث میشه رفتار اون تیر با فرض طراح و محاسب نزدیک تر بشه. در دیوار برشی هم همینه .
محاسب با فرضیات خودش حالت بهینه ظرفیت اون دیوار و محاسبه میکنه ولی اینکه واقعن چقد از اون ظرفیت استفاده بشه به اجرای اون سیستم بستگی داره.
ممکنه با یه اجرای نامناسب دیوار به ۴۰ درصد ظرفیت خودش برسه و یهو گسیخته بشه ولی یه دیوار مثل همون با همون مشخصات ولی با تمهیدات بیشتر بتونه تا ۱۰۰ درصد ظرفیت خودش برسه و بعد گسیخته بشه. لذا اون نقاطی از المان ها که به عنوان فیوز عمل می کنن و قراره با تشکیل مفصل پلاستیک رو به رو بشن و جوری اجرا کنیم که ظرفیت گسیختگیش بالاتر بره و بتونه از زمانی که پلاستیک میشه تا زمانی که گسیخته میشه و بتونه دوام داشته باشه مثلن به جای اینکه ۳ ثانیه دووم بیاره تحت اون نیرو ..بشه ۵ ثانیه .
چون موضوع زمان هم مهمه.