''Στα Βάθη της Σιωπής''

Γιάννης Αριστοτέλη Ζυγούρης
ποίημα'
''Στα Βάθη της Σιωπής''
--
Στα βάθη της σιωπής κοιτώ, τον κόσμο που σβησμένος,
σαν φλόγα που δεν έζησε, με όνειρο χαμένος.
Η θλίψη μου βαδίζει εδώ, σ' ένα σκοτάδι μαύρο,
κι ό,τι αγαπώ κι ό,τι ποθώ, μένει κρυφό, φευγάτο.
---
Της νύχτας το απαλό φιλί με παίρνει και με σβήνει,
κι οι μέρες που δεν έζησα σαν άνεμος θα σβήνει.
Κι αν κάποτε στα όνειρα βρω φως να με γλιτώσει,
θα ‘ναι η ψυχή που λαχταρά, ελπίδα να της δώσει.
---
Μα όσο κι αν κρύβεται η ζωή μες στης σιωπής το σώμα,
τα λόγια που δεν ειπώθηκαν μιλούν ακόμα ακόμα.
Στα βάθη της σιωπής λοιπόν, η φλόγα δεν πεθαίνει,
και η καρδιά θα πολεμά, όσο χτυπά, μαθαίνει.
---
Και όσο προχωρά ο καιρός, το φως γλυκά θα φτάνει,
οι μέρες που χαθήκανε θα βρουν ξανά λιμάνι.
Γιατί η ψυχή ό,τι ποθεί, το γράφει στη σιωπή της,
και το σκοτάδι φεύγει πια, στη νέα ανατολή της.