"Welcome to learning the Finnish language through an imaginative story!"

netrada.blogsp...
" Oli varhainen aamu Koivurinteen vanhainkodissa. Aurinko oli juuri nousemassa taivaanrannan takaa, kun hoitaja Liisa asteli reippaasti sisään Annan huoneeseen."Huomenta Anna! Onpas kaunis aamu tänään", Liisa tervehti pirteästi hymyillen. 83-vuotias Anna avasi unenpöpperöiset silmänsä ja hymyili takaisin hoitajalleen. "Huomenta vaan Liisa. Kyllä, aurinko paistaa niin kauniisti verhon raosta", Anna vastasi lempeällä äänellä.Liisa avasi verhot päästäen aamuauringon säteet valaisemaan huoneen. Sitten hän käveli Annan vuoteen viereen. "No niin, jospa lähdetään aamutoimille ennen aamupalaa. Mennäänkö ensin vessaan?" Liisa kysyi ojentaen kätensä auttaakseen Annan istumaan.Anna tarttui Liisan käteen ja nousi varovasti istumaan sängyn reunalle. Liisa laittoi tukevat tossut Annan jalkoihin. "Noin, hyvä. Noustaan nyt seisomaan, minä tuen sinua", Liisa ohjeisti lempeästi. Yhdessä he saivat Annan seisaalleen. Liisa työnsi pyörätuolin Annan taakse ja auttoi hänet varovasti istumaan siihen."Mennäänpä nyt pesulle", Liisa jutteli työntäen pyörätuolia kohti kylpyhuonetta. "Mitä sinulle kuuluu tänään?" hän kysyi Annalta ystävällisesti. "Ihan hyvää, vaikka lonkkaa vähän kolottaa. Mutta eiköhän se helpota kun pääsen liikkeelle", Anna vastasi.Kylpyhuoneessa Liisa auttoi Annan wc-istuimelle ja sitten pesulle. Rauhallisesti edeten he saivat aamutoimet tehtyä. "Olisiko nyt aamupuuron aika?" Liisa kysyi iloisesti kun he palasivat huoneeseen. "Kyllä kelpaisi, vatsa on jo ihan kurnulla", Anna naurahti.Liisa petasi vuoteen ja järjesteli huoneen siistiksi sillä aikaa kun Anna joi aamukahvinsa. Sitten he lähtivät yhdessä aamupalalle muiden asukkaiden seuraan. Annan päivä vanhainkodissa oli alkanut mukavasti tutun hoitajan avustuksella. Liisalle taas oli palkitsevaa nähdä Annan hymy ja kuulla hänen jutustelunsa. Pienistä hetkistä syntyi merkityksellinen aamu molemmille.
ในยามเช้าตรู่ ณ บ้านพักคนชราโคอิวุรินเทะ ขณะที่ดวงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า ลิซ่า พยาบาลสาว ก้าวเข้าไปในห้องของอันนาด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง"สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณอันนา เช้านี้อากาศดีจังเลยนะคะ" ลิซ่าทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริงพร้อมรอยยิ้ม อันนา คุณยายวัย 83 ปี ลืมตาที่ยังงัวเงียอยู่และยิ้มตอบกลับให้พยาบาลของเธอ "สวัสดีตอนเช้าจ้ะลิซ่า ใช่แล้ว แสงแดดส่องลอดผ่านม่านเข้ามาสวยจังเลย" อันนาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลลิซ่าเปิดผ้าม่านออก ปล่อยให้แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องสว่างเข้ามาในห้อง จากนั้นเธอก็เดินไปที่ข้างเตียงของอันนา "เอาล่ะ ไปทำธุระส่วนตัวกันก่อนเช้านี้ดีไหมคะ ไปเข้าห้องน้ำกันก่อนไหม" ลิซ่าถามพร้อมกับยื่นมือไปช่วยพยุงให้อันนานั่งขึ้นอันนาจับมือลิซ่าและค่อยๆ ยันตัวขึ้นนั่งที่ขอบเตียง ลิซ่าสวมรองเท้าแตะให้อันนาที่เท้าทั้งสองข้าง "ค่ะ ดีแล้ว ตอนนี้ลุกขึ้นยืนนะคะ หนูจะประคองนะ" ลิซ่าแนะนำอย่างใจเย็น พวกเขาช่วยกันพยุงจนอันนายืนขึ้นได้ ลิซ่าเข็นรถเข็นมาไว้ด้านหลังอันนาและช่วยเธอนั่งลงไปอย่างระมัดระวัง"ไปอาบน้ำกันเถอะค่ะ" ลิซ่าพูดไปพลางเข็นรถเข็นไปยังห้องน้ำ "วันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ" เธอถามอันนาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร "ก็ดีจ้ะ แม้ว่าสะโพกจะปวดนิดหน่อย
แต่พอได้ขยับเขยื้อนคงจะดีขึ้นแหละ" อันนาตอบในห้องน้ำ ลิซ่าช่วยอันนานั่งลงบนโถส้วมและจากนั้นก็อาบน้ำให้ ทั้งคู่ค่อยๆ ทำภารกิจในยามเช้าให้เสร็จลุล่วงอย่างใจเย็น "ตอนนี้ได้เวลาทานข้าวต้มเช้าแล้วใช่ไหมคะ" ลิซ่าถามด้วยน้ำเสียงร่าเริงเมื่อพวกเขากลับมาถึงห้อง "ใช่แล้ว หิวจังเลย ท้องร้องโครกครากแล้ว" อันนาหัวเราะคิกคักลิซ่าจัดเตียงนอนและเก็บห้องให้เรียบร้อยในขณะที่อันนาจิบกาแฟยามเช้าของเธอ จากนั้นพวกเขาก็ไปรับประทานอาหารเช้าร่วมกับผู้พักอาศัยคนอื่นๆ วันของอันนาที่บ้านพักคนชราเริ่มต้นขึ้นอย่างดีด้วยความช่วยเหลือจากพยาบาลที่คุ้นเคย ส่วนลิซ่าก็รู้สึกปลื้มใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของอันนาและได้ยินเธอพูดคุยเล่น ช่วงเวลาเล็กๆ น้อยๆ ในยามเช้าเช่นนี้ มีความหมายต่อทั้งคู่เป็นอย่างยิ่ง

[@user-sf3ix6dn2n]

❤ขอบคุณมากๆๆค่ะมีประโยชน์มากๆๆเลยค่ะ