Biri çok ciddi 3 intihar girişiminde bulunmuş biri olarak, o derin karanlığı anlatamam. Hayvanların bu dünyada en iyi terapi en iyi antidepresan olduğunu keşfettiğim için kendimi çok şanslı görüyorum. Kötü bir günde/saatte hemen yanıma gelip 'boşver, benimle ilgilen, bak mırlıyorum, bak karnımı gösteriyorum, bak kuyruğum ne güzel sallanıyor, bak kanatlarım ne güzel, bak cikcik diyorum'' diye bana moral oldukları ve TÜM hayvanlara aynı saygıyı ve sevgiyi göstermem gerektiği (=vegan olmak) bana anlattıkları için mutluluğu buldum. Karanlık halen gelip gidiyor ama tüm ruhumu saran mutluluğun da varolduğunu bilmek umutsuzluğu daha çabuk yok ediyor. .
Saygısızlık veya zibifilik olarak algılamayın, ben de hayvanları çok büyük bir moral kaynağı görüyorum. Lakin bir sorum var? Hayvanlarınız bir gün öldüğünde ne olacak? Bu düşünce sizin aklınıza geliyor mu? Çünkü benim de tek dayanağım kedim oldu. Ama bir gün gidebilme ihtimali, gideceği güne kadar beni çok rahatsız ediyor. Aynı eski sevgilimin beni terk edeceğini her gün düşünmek gibi. Siz bu soruna bir çözüm buldunuz mu? Paylaşır mısınız?
Yaşam büyük bir armağan ve denemeye değer bir serüvendir.Tebrik ediyorum.Aydınlık ve mutlu günler diliyorum.Ellerinizden tırmık izleri eksik olmasın:))
@@ufukfiskirma8463 bir gün giderse arkasından yas tutacağı birinin olmasının mutluluğunu hissedicek emin ol. klasik olcak ama ölüm bazen yaşamın ve yaşanılanların değerli olduğunu gösterir sana ‘ bak yaşa daha çok sev hisset bunların değerini bil’ der gibi orda. Ama ölümü ve onun getireceği kötü hisleri şu an düşünmek şu an sana bi şey katmaz. düşünme bunları desemde düşünceksin bazen ama her zaman düşünme en azından. Kedin şanslı bi kedi umarım diğer hayvanlara da sevginden dağıtırsın hayvanların en sevdiğim ve üzüldüğüm yanı bir kere sevgi verirsen sana bin mislini geri verir.
@@ufukfiskirma8463 Sizi çok iyi anlıyorum. 2019 yılında benim hayatımı kurtaran 2 kedimi 2 hafta arayla kaybettim. Ben de hep 'onlar giderse, kalbimin durması şart' diye düşünürdüm. Ama kedilerimi gömdüğüm yerde yeni kedilerle tanıştım, 1 hafta sonra annesi ölmüş yavru bir kedi buldum, onu orda bırakamazdım, eve aldım. Baktım beni kurtaran kediler bana sevgiyi öğretmişler. Bugün sokakta 5 senedir baktığım bir kedim öldü. Tabii inanılmaz acı veriyor, ama yardıma muhtaç o kadar çok hayvan var ki, onlar için burdayım, onlar için nefes almaya devam etmem lazım. Canlıların belki bedeni ölüyor ama aranızdaki sevgi ömür boyu sizinle, o sevgiyi paylaşmak da en büyük mutluluk.
'' Bu hayata tahammül etmek istemiyorum'' demek bence de çok anlamlı ve ötanazi gelmeli diyorum. Ömür boyu yatağa bağımlı olan insanlar için çok anlamlı.
Yaşayan bir ölü olmaktansa, kanser gibi büyüyen bir mutsuzluk içinde erimektense, her gün sefil duygular içerisinde, acınası hallerin pençesinde bulunmaktansa, yalnız ve sevgisizse, tutunmakta ısrar etmek niye. Ölüm bir mucize bu yüzden herkesin başına kolay ve rahat gelmiyor. Umarım dilerim benden çok uzak değildir.
Bir iş girişiminde bulundum,286 bin euro para ile bir ortaklığa girdim,eşim pek sıcak bakmadı bu ortaklığa,elimdeki son kuruşa kadar girdim bu işe 6 yıllık birikimimdi bu para,ve battık 1 ay içinde. Batışımızın sabahı eve ekmek ve yumurta alacak param bile kalmamıştı. Eşimle uzun uzun tartıştık,klasik yapma etme dedim beni dinlemedin falan gibi,yeniden kazanırız desemde kendimi bitik hissediyordum. Eşim haklıydı onu dinlemem gerekirdi,ve birkaç gün sonra 2 yaşındaki çocuğumuzuda alarak,akılanana kadar kendine iyi bak dedi ve ülkesine babasının evine döndü. Çocuğumun beşiğini boş gördüm o gece yatarken,eşim saniki mutfaktan çıkıp gelecek gibi,sessiz,kar yağıyor,uykum yok,batmışım 1 dolar param bile yok cebimde,eşim gitmiş,yabancı bir ülkedeyim,derdimi anlatacak bir kimsem yok. Ölmek istedim,ağladım da ağladım,banyoya gittim yüzümü yıkamaya,aynaya baktım ölü bir yüz gördüm,çökmüş bitmiş nefes almaktan bile nefret eden bir tip karşımda. Hayata bağlı ,yaşamayı seven,gülüp eğlenen,hayat dolu ben,o gece ölmeyi seçmiştim. Oturdum banyoda yere,hüngür hüngür ağlıyordum,herşeyimi kaybetmiş yapayalnız ben o an nasıl kolayca ölürümü düşünüyordum salya sümük ağlayarak. Nasıl kendimi öldüreceğimi bile bilmiyordum,birden aklıma dolaptaki içkiler geldi,viski şarap bazı likörler aylardır duruyordu,içkilerle aram yoktur pek o yüzden tüketilmeden aylardır dolabın bir köşesinde duruyorlardı. Hepsini içersem komaya girer ve ölürüm diye düşündüm. Banyo ortamı beni cesaretlendirmişti intihar için bilmiyorum neden,hemen kalktım dolapta 3 şişe içkiyi kaptım yine banyoya geldim,çamaşır makinesindeki elbisleri çıkardım gelişi güzel serdim yere. Başladım içmeye,hızlıca içiyordum bir şişeyi bitirdim midem ağzıma ağzıme gelmeye başladı,ikinci şişeyi zorla açtım ellerim titriyor gözlerimde şimşekler çakıyor,sanırım hızlıca içtiğimden dolayı böyleydi. Hatırlamıyorum tadı farklı birşeydi oldukça şekerli bir içkiyidi dikmeye başladım,yarısına kadar içmiştimki kustum,ama kararlıydım içip öldürecektim kendimi :) hem kusuyor,hem içiyor hemde ağlıyordum. o şişeninde yarısından fazlasını içmiştimki büyük bir böğürmeyle banyoya dekor yapmaya başladım :) 2 saat kadar geçmiş olmalıydı tam hatırlamıyorum,bir ara kahkahalarla güldüğüm geliyor aklıma,pek birşey hatırlamıyorum o anlarla ilgili,hayal mayal hatırlıyorum nothing else matters söylüyordum bir ara,sanırım bayıldım. Para umrumda değildi aslında,ama ana sebep de paraydı,eşimi çocuğumu,işimi herşeyimi bu boktan para yüzünden kaybetmiştim. Her neyse ara ara uyanııyordum sanki,beyaz tavan hatırlıyorum buzlu bir camın arkasından ışığa bakıyormuşum gibi patlayan spotlar geçiyor gçzlerimin önünde,hep bir kabus rüyalar silsilesi ard arda,burnumu genzimi yakıyor ağır bir koku,tekrar uyanıyorum başımı sert bir şeye çarpıyorum halim yok,uyanıyorum gözlerimi açamıyorum,başım deli gibi ağrıyor,suuu suuu diye bağırıyorum ama sesim çıkmıyor. Gri bir tablonun içindeymişim gibi ara sıra mavi ışıklar patlıyor,su istiyorum diyorum ağzımı açamıyorum,tekrar gri bulutlara gömülüyorum,zaman geçmek bilmiyor,bir araftayıım sanki,gri,mavi,su,buzlu cam,patlayan ışıklar,ve su verin lütfen diyen yalvarışlarım sonsuza kadar sürecekmiş gibi sanki. 2 gün kadar yatmıştım banyoda,uyandığımda yüzüm kusmuk dolu banyo zeminine yapışmış gibiydi,elbisler şişeler,keskin bir koku,ağrıyan bir baş ve ölmekten beter bir durum :) Bir intiharı bile becerememiştim belkide yöntemim yanlıştı. Küveti suyla doldurup işine girdim saatlerce mücadele ettim kendimle o kadar su içtimki artık sadece su kusar oldum: Girdim yatağa titreye titreye yattım,ne ağlayacak gücüm nede kusacak gücüm kalmıştı,umarım ölürüm diye sarıldım yorgana kendimden geçmişim. Birkaç gün sonra kapı çaldı,ya bina görevlisi yada posta yada yanlış bir kargodur diye açmadım ama ısrarla kapı çalıyordu,sonunda söve söve kalktım gittim kapıya,kim olduğunu sormadan açıp sövüp sayacaktım gelene amacım buydu. Kapıyı aniden açtım,kayınbabam,kayınvalidem,eşim ve çocuğumu görünce dizlerimin üzerine çöküp var gücümle ağlamaya başladım. Hepsi bana sarıldı,çocuğum korkmuş oda ağlamaya başlamıştı,ben bir yanda bebeğim bir yandan zarıl zarıl ağlıyorduk,eşimde katıldı bize :) Sürekli özür dilerim aşkım özür dilerim aşkım diyip duruyordu. birkaç hafta sonra,Hintli bir aile dostumuz olan kadın,beni aradı ve bana mükemmel bir iş teklifinde bulundu,hemen kabul ettim ve hayatımız birkaç ay sonra düzene girdi. Her ne olursa olsun,Hayat güzeldir ve yaşamak lazım bu hayatı iyisiyle kötüsüyle Saygılar sevgiler herkese
@@Lalallala352İnsan yalnız ekmekle yaşamaz. Sen her malı olanı her zengini mutlu mu sanıyorsun :) yeniden yaparsın ve yaptığın zaman yine bu bunalımları yaşayacağına emin ol. Çünkü asıl ilacın ve isteğin onlar değil
umutsuzluk ve cesaretin buluştuğu andayım. artık hayal kuramıyorum. bir insan neder intihar eder? diye düşündüm. - yalnızlık - en zor, yardıma muhtaç olduğun anında aldatılmak, terk edilmek - kariyerin bitişi - bir tane bile dinleyicinin olmaması ve daha niceleri ve yaklaşık 3 yıldır tüm bu durumların içindeyim. ilk başlarda aç kalsam sol kolumu yerdim. nasıl böyle birşey yapabilir ki kendine insan? ama bugün çok sakinim. ve intihar düşüncesi beni daha da rahatlatıyor.
gözlerim dolarak izledim. yorumlarda da anladım ki hiç yalnız değiliz. bu ülkede kendimi çok yalnız, anlaşılmaz hissederken flu ailesinde olmak çok güzel. yayıncılar ve izleyenler, hepiniz iyi ki varsınız... NOT: STATÜ ENDİŞESİ NORMAL MİDİR????
Ah ahh o statü endişesi dediğim şey o kadar derin bir kuyu ki babanın mesleği annenin mesleği çevrenin etkisi küçükken izlediğin dizilerden tut anne karnında ki halinin harmanlanması benim sonumu da bu getirecek gibi
Bu bölüm sayesinde -ne kadar rasyonel bir kişilik olduğumu düşünsem de- intiharı bir miktar romantize ettiğimin farkına vardım. Daha ferah düşünebilmek için bu kusurumdan kurtulmaya çalışacağım. Yine bilgilendirici ve keyifli bir bölüm olmuş.
Bedava terapi aldık , Alper hocaya teşekkürler. Ayrıca "itibarda tasarruf olmaz" kafasından çıkıp sosyal destek programlarına ağırlık vermemiz gerekiyor.
Normal bir insan olmayı o kadar çok isterdim ki. Kafamda bin tane ses var ve hepsi konuşuyor asla susmuyorlar. Dikkatimi kimseye veremiyorum. Hayatın tadını alamıyorum. İyi bir insanım ama bundan nefret ediyorum çünkü ezilmeye mahkumum. Düşüncelerimi dürüstçe söyleyemiyorum çünkü insanları kırmaktan çekiniyorum keşke böyle olmasaydı. Ve ben bu dünyanın adaletine asla ama asla güvenmiyorum. Eğer adil bir dünya olsaydı insanların açlıktan nefesi kokarken bazı insanlar para içinde yüzmezdi. Bir insanın görünüşü inanılmaz iyiyken diğer insan çirkin olduğu için evine kapanmazdı. İntihardan korkmasaydım şu saniye yapardım
iyi bir insan olduğuna şüphem yok çevrendeki herkes de seni böyle tanıyordur muhtemelen ama önce kendine iyi davranman gerekir kendi hakkına girmeden de daha da iyi bir insan olabilirsin başkalarının ne düşüneceğini de bu kadar düşünme sadece düşüncelerini karşı tarafa ifade et .çok düşünceli ince düşünceli olduğun için hayat sana bu kadar ağır geliyor tüm ihtimalleri kendin düşünerek yorma kendini yükünü muhatap olduğun insanlarla paylaş
Hocam, öncelikle ağzınıza sağlık; yine çok faydalı ve samimi bir içerik olmuş. Konuşmanızda bir bölüm ziyadesiyle ilgimi çekti: Uzaklara gitmek istiyorum, bi uyusam da uyanmasam minvalinde), ölmek istiyorum... Bunlar benim de (hayatım boyunca) bir kaç ayda bir içimden sessizce (hatta bazen bir yerlere yazarak) haykırdığım bir durum ve henüz hiç intihar girişiminde bulunmadım ama şu sözleriniz beni derinden etkileyip, amiyane tabiriyle ''gaza getirdi''; ^^ Hiçbir duygu kalıcı değil, her şey geçici.^^. Her ne kadar şu an yine bir meseleye kafamı ciddi şekilde takmış ve hayattan bezmiş hissetsem de bana biraz moral verdiniz. Gönül dolusu teşekkürler, saygılar...
ya ben defalarca intihar girişiminde bulunmuş insanların ısrarla her seferinde hayata döndürülmelerini çok hadsizce buluyorum. kişinin iradesi neden bu kadar yok sayılıyor, normal psikolojik sağlık kriterlerine uygun kabul edilmedikleri için mi? e peki bu kriterlere uymadan her gün "irade"sini kullanarak yüzlerce karar alan insanların günlük hayatlarına neden müdahale edilmiyor?
umutsuzluk içindeki arkadaşlar; bunu okuyorsanız aylar önce sizin durumunuzdayım demek isterim. gerekli yardımı almak için o kadar gecikmiştim ki fiziksel olarak yıkıcı durumlarda da kalmıştım ama inanın tedavi oluyor ve iyileşebiliyorsunuz. bu acı geçiyor ölmeden de. yani öyleymiş. ben de fark edeli çok olmadı. o yüzden umarım çıkışınızı hayatta bulursunuz. yalnız değilsiniz ve bunu atlatabilirsiniz. benim gibi çok örnek var. lütfen kendinize şans verin
Delirmek Normaldir serisinde etkilenmediğim, hayatı anlamlandırma çabama katkı sunmayan bir tek bölüm yok. Her bölümde Alper Hocaya saygım ve hayranlığım katlanarak artıyor. Keşke daha sık görebilsek Alper Hocayı. İyi ki varsın FluTV.
yavaş intahar konusuna değindiğinizde kendimi de aynı durumda gördüğümden dolayı o kısımda kulağım kabararak sizi dinledim ve benim de yaşadığım şeyleri profesyonel insanların dahi yaşayabildiğini gördüğümde acımı paylaşmış oldum ve eski düzenime geri gelme isteğim doğdu size çok teşekkür ederim iyi ki bu flu tv var benim bakış açımı değiştirdiğiniz ve kişiliğime yenilik kattığınız için çok teşekkür ederim.
Alper Bey sizi ilk kez izledim ve gördüm. Meslek ahlakını sıkı sıkıya oturtmuş, hastaya en üst düzeyde değer veren, onu anlamış, çok tatlı bir hekim gördüm. 2 kere izledim. Yine izleyeceğim. Ne güzel, sizin gibi insanların zor durumda, türlü yollarla çıkmazlara sürüklenmiş insanlara yardım ettiğini görmek ve bunu büyük bir titizlikle yaptığını gönül rahatlığıyla hissetmek, ne güzel aynı ülkede yaşamak. ❤
Alper hoca her şeye o kadar net yanıt veriyor ki. İnsanın içini rahatlatıyor.Hayatimda hiç intihar etmeyi düşünmedim. Öyle bir noktaya gelemedim. Küçükcük şeylerden mutlu olabilirim. Ama bu his yani böyle olmak bir bakış açısı mi yoksa böyle hissetmek bir şans mı bilemiyorum. İnsanın kendini yok etmekten başka bir çaresinin olmaması çok acı ve zor. Ama bu videodan şunu anladım ki başka bir yol her zaman var. Teşekkürler Flu Tv
İlker Bey'in sorduğu soruları her zaman beğenmişimdir ve bu sorular genelde can alıcı noktalara değinirler. Nedense bu sefer konuya müdahil olamamış ve sıradan sorularmış gibi hissettirdi.
Kişisel deneyimlerim, ilk hatanın kurtarıcıyı dışarıda bir yerlerde, başka bir insanda aramak olduğunu söylemekte. Bu ve bunun gibi çaresiz durumlarda, ister istemez, çevremizdeki kişilerden şefkat bekliyoruz. Ancak her beklenti içerisinde hayalkırıklıkları barındırır. Hayat bir bekleme olacak, ancak hiç beklemeden yaşacaksın. Bunu öğrendiğimden beri, hayata daha farklı bakmaya ve tutunmaya başladım. Bende zamanında intiharı çok düşünmüş ve hayattan tamamen çekilmek istemiştim. E. Cioran'ın dediği gibi; "Nereye gidersem gideyim aynı ait olmama ,boşunalık duygusu...Benim için hiçbir önemi olmayan şeye ilgi duyuyormuş gibi yapıyorum kendimi ya mekanik olarak ya da hayır sewerlikten, fakat hiçbir zaman bir yere varmadan çalıştırıyorum . Beni cezbeden başka bir yer ve ben bu yerin nerede olduğunu bilmiyorum.'' İntiharı aynı E. Cioran'ın yaptığı gibi, intiharı sürekli üstüne konuşarak, düşünerek ve yazarak yendim. Yaşamdan tiksindiğim kadar, ölümden de tiksiniyorum. Ancak yaşam ne kadar kepaze, ne kadar anlamsız ve ne kadar zor olursa olsun, 'yaşa-mak' bunlara rağmen güzel. Ben diri tutan motivasyon, insanlara dokunabildiğimi, onları harekete geçerebildiğimi farkettiğim andan itibaren başladı ve halen sürmekte. Var olmak, katılmak demektir.
Daha cok Alper Hasanoglu videolari gelecek mi? Olanlari defalarca izledim. Onu dinlemek cok keyifli ve ogretici psikolojiye felsefi yaklasimi bircok seyi anlamlandiriyor. Lutfen daha cok video bekliyoruz. Flutv tesekkurler
Öncelikle bu programı yaptığınız için çok teşekkür ederim. Alper Bey’i oldukça ilgiyle dinledim ve neredeyse 6-7 senedir intiharı düşünen terapiye giden ve son 2 ay içinde bu düşüncelerim gittikçe arttığı için intihar etme girişiminde bulunduğum için bu videodaki bazı şeyler bana gerçekten çok anlamlı geldi. İyi ki bizimlesiniz iyi ki bu videoyu yaptınız. Alper Bey siz gerçekten çok iyi bir doktorsunuz, meslektaşlarınız yüzünden adeta intihar etmekten başka bir çare göremiyorken sizin gibi insanlar olduğunu bilmek, doğru doktoru seçmenin hayat kurtarıcı olabileceğini fark etmek de gerçekten umut verici ve hayat için çabalamaya itici bir şey benim için. İlker Bey gerçekten adeta bir defineci. Bizlere elmas niteliğinde videolar sunuyor. Kendisine de buradan çok teşekkür etmek istiyorum. Umarım kendisi hakkında yapılan boktan ve bi sike yaramayan yorumları takmıyordur ve videoları gelmeye devam edecektir. Teşekkürler ilker bey teşekkürler alper bey
Bu kadar yalın ve etkileyici anlattığınız için çok teşekkür ederim. Alper hocam harikasınız, dinlerken bile sakinleşiyor insan. Sizinle seans yapmak nasıl bir şey onu merak ettim şu anda ve kıskandım. Sevgiler.
Karanlık bir konu ancak bu kadar içten anlatılır. Samimiyeti güven verici, çok insani diyeceğim ama artık insan kötü birşey oldu. Bir yerlerde umudun titrek havkı hala yaşıyor.
Mahallede çok sevdiğimiz bi abimiz vardı, Seçkin abi. Baya sıkıntılı bi hayat yaşamış, kaçıp Eskişehir'e yerleşmişti. Kedisi kaçınca hepten bunalıma girip kıymış canına. Kedi alın diyince aklıma geldi :) toprağı bol olsun. Emeklerinize sağlık
Hocam agziniza saglik. Bir adet bipolar kiz arkadasim vardi ve direk intihar degil de olmekten cekinmeme ruh halindeydi. Her yere rahatca gidip geliyor, herkesle gorusuyor bulusuyordu. Risk almak onun icin var olmayan bir kavramdi. Bir kere twitterdan konustugu ve burs alabilecegi bir rastgele adama ev adresini verip, arabasina binip, sonra bi kafeye gidip oturup konustular. Ne konusuldu ne oldu bilmiyom bile ama eve dondu. Kimseden korkmuyordu. Fakat sizin bahsettiginiz gibi de olmeye karar verdigi icin gelen o rahatlama yoktu, hep depresifdi. Sonradan ogrendigim birkac sey daha oldu ama ondan beridir insanlara guvenmek ve yaklasmak benim icin baya zorlasti. Olumden korkmadan yasamak iyi birsey cogu zaman ama olme ihtimaliyle birseyler yapmak apayri bir durum.
Hoş bir sohbet olmuş. Alper hoca çok gerçekçi ve insancıl bir bakış açısına sahip. Soru soran kişinin her şeyle dalga geçme çabasını anlayamadım ve komik de değildi. Bu videoyu aratarak bulup izleyen bir insanın büyük dertleri veya çok az yaşama sevinci vardır. Çok hassas bir konu. Umarım bir yıl sonra bu yorumuma denk geldiğimde dünyaya çok başka gözlerle bakıyor olurum.
Çok sevdiğimiz, iyilikle, inceliklerle dolu, hep güler yüzlü, bu dünyada nadirâttan diyebileceğim bir akrabamız 52 yaşında arkasında 3 çocuk bırakıp gitti. Neredeyse bir sene olacak. Hâlâ hiçbirimiz tam anlamıyla atlatamadık. O aileyle bir araya geldiğimizde hepimiz de sanki hiç böyle bir şey yaşanmamış gibi davranıyoruz ama her an aklımızda... O çocuklara, eşine baktığımda hepimizin de aklına geliyor, biliyorum... Lütfen böyle bir acıyı insanlara yaşatmayın. 😢
Depresyonun bir farklı sebebi hayatta bir anlam arayışıdır benim tecrübelerimde. Özellikle felsefeyle ilgilenen, rasyonel ve realist düşünen insanlar burada işin içinden çıkamayabiliyor. Ben içimde tasidigim acıyı Emil Cioran sayesinde sindirdim. Dünyada mutsuzlara da yer varmış, herkes mutlu olmak zorunda değilmiş, hayatta benim aradığım gibi bir anlam da yokmuş. Sadece bu gezegendeki varoluşuna bir anlam yüklemen yeterliymiş
hayatımda her şey ters gidiyordu, sürekli olarak daha kötüsü olamaz derdim ve daha kötüsü olmaya devam ederdi ama bir yerden sonra aşırı bir sakin ruh halinde buldum kendimi. her şey ters gittiğinde aslında önemli olanın her şeyin gitmesi olduğunu anladım. artık başıma kötü şeyler gelse de hep şunu derim kendime bu da her şeyin gittiği gibi gidecek ve bitecek.
Özlemişiz gerçekten. 19 yaşımda nedenini bulamadığımız ağır bir depresyon geçirdim. 2 sene sürdü. O acı ve ızdırabı gerçekten kimse yaşamasın . Damarlarımdan bütün hayat enerjim çekilmiş gibiydi. Tek kurtuluş intihar gibi geliyordu. Ailem tarafından birkaç doktor ve hatta muska yazan bir hocaya bile götürüldüm. Bir şeyler iyi gelmiş olmalı birden iyileştim. O günden sonra tekrar o hastalığa yakalanmaktan korktuğum kadar ölümden korkmuyorum. Hatta Ölüm olağan geliyor. Şimdi 3 yaşında kızım var ve onun için hayatta kalmayı seçiyorum. Çünkü onu çok seviyorum .
uzak bir akrabamız intihar ettiğinde - yüksek katlı bir binanın camından kafa üstü atlamıştı - aşağıdan olayı görenler, atlayan akrabamızın elektrik tellerine tutunmaya çalıştığını söylemişlerdi. can havli denen şey gerçek ve çok kuvvetli.
Hocam muhabbetinize sağlık Bu arada distimidye olduğumu öğrenmiş olabilirim Yani saydığınız bütün özellikler bende var. Özellikle insanlar hakkında, yalnızlık hakkında ki anlattıklarınız. Her gün yeni birşey öğrenmek adına Kurulmuş bir yapı gibi bütün videolarınız. Bunun için ayrıca teşekkür ederim. Ve son olarak insan her gün birşey öğrenmeyi amaç haline dönüştürürse, sürekli bir mücadele içinde olucağında bu yolda ara ara mutlu anlar yakalayacağı için, intihar ihtimali aklına gelmeyebilir. Neyi alışkanlık edinceğin, nasıl kabulleneceğini belirler. Ve kabullenme şeklinde pes etmemeni. İntihar hiçbir zaman birşeyi çözme sadece mutlu olabilme ihtimalin olduğun halleri katletmektir. Teşekkürler hocam 40 dk lik kaliteli sohbet için Mükemmel detayınız eğitim anlamında.
Bu videodan anladığım ve herkesin anlamasını istediğim şey şu: Bizi intihara götürmek üzere olan, içinde yaşadığımız o duygu durum bozukluğu her ne ise, bu kesinlikle geçici.
Bu kadar hassas bir konu konuşulurken sürekli alaycı bir tavır ve kahkahalarla konuşmaya müdahil olan sunucunun tavrı tam olarak saygısızlık. Sizin gibi insanlar yüzünden konuşmaktan kaçınır hale gelmişken şimdi de bilgi edinme çabamız ve hatta çözüm arayışımızın nafile olduğunu düşünmeye başladım.
Günümüzün ekonomik koşullarında ne yazık ki zihnimde psikoterapi seansı kurup günün belli anlarında zihnimdeki psikoloğuma hislerimi anlatıp rahatlıyorum:) iki kız çocuk annesi olarak hergün öyle tecrübesiz öyle kaygılı ki kalbim.
Online terapiler var, terapi merkezleri var daha uygun fiyatlı hatta pdr son sınıf öğrencilerinin yaptığı bedava danışmanlık hizmeti var. Daha bir çok imkan, birçok danışmanlık, terapi alabileceğiniz yer vardır elbette. Hiç yoktan iyidir. Olmadı uzmanların kitap ve videolarindan faydalanabilirsiniz. Kendi kendinize yaptığınız çaba da kayda değer tebrik ederim. Gönlünüz ferah olsun her şey geçiyor bir şekilde siz olabildiğince çevrenizde güvendiğiniz insanlara samimi bir şekilde açın kendinizi ve çözüm odaklı olun bunun da geçeceğine dair şüpheniz olmasın. Nice güzel yarınlara! Yarınlarınıza.
Bunun ikincisini de yapsanız keşke.. intihar edenlerin yakınları için olabilir mesela… program cok güzel cok seviyorum ama sanki bunu da yapsanız tamamlanır.. yani kendi adıma bunu çok isterim
Çok iyi geldi sizi tekrar görmek😊 Açlık oruçlarında dışardan birşey kullanmadan ölebiliyor insanlar. Siz nefesini tutmak örneğini verirken aklıma geldi.
Hadi ya😂 Videonun bir kısmında dışarıdan birşey kıllanmadan insanın kendini öldürebilmesinden bahsediyor. O konuya örnek olarak verdim. Direkt intahara örnek değildi.
psikiyatri stajımı bitireli 1-2 hafta olmuştu. üstüne bu videoyu izleyince alper hocanın bahsettiği şeylere ufaktan vâkıf olmak, bildiklerimin üstüne eklemek nasıl güzel hissettirdi anlatamam, video için teşekkürler.
Ben intiharın tedavi edilmesi gereken bir hastalık olduğunu düşünmüyorum. Eğer dinler çerçevesinden bakarsak, intihar sıkıntı teşkil edebilir ama dini bir inancı olmayan bir insan için intiharı iyi ya da kötü diye sınıflandırmak pek mümkün olmuyor. İntihar etmeyi düşünmüyorum ama eğer bir gün düşünürsem bunu en fazla, artık oynamaktan sıkıldığım bir oyunu kapatmak olarak görürdüm.
Aynı kanıdayım.Dinler bunun günah olduğunu söyler ama asla kesin bir çözüm sunamazlar.Öğütle nasihatle çözüm olaydı iyiydi.Allah dua edin der ama bir gün bir an hiç bişey değişmez.Kötü bir hayatta kalma mecburiyetimiz yok...
Uzun yaşamayacağıma karşı inancım olduğunu ve ileriyi hayal edemediğimi çok genç yaşta fark etmiştim. Ölümü ve ölme isteğini kendi içimde çok düşündüğümü hatta normalleştirdiğimi, rutimin arasında sıkıştırdığımı fark ettim. Sonrasındaysa eyleme koyma düşüncesi gelişti tabi ki. "Başarısız" bir girişimim oldu. Olayın kendisinin başarısızlığı aslında olumlu birşeyken yapamamış olmaktan dolayı çok büyük öfke ve utanç duyduğumu hatırlıyorum. Öncesinde hep aklımın bir köşesinde olan bu düşünceyi aslında tam olarak sahiplenmediğimi de bundan sonra fark ettim (inancın getirdiği çekinmeyle). Herkes için aynı etkiyi yaratmayacaktır ama intiharın bir seçenek olduğunu kabul edip bunun üstüne yazarak, okuyarak daha iyi olabildim. İçimde sakladığım şeyi artık saklamayarak dürüstçe yazarak bir şekilde içimden atabildiğime inanıyorum. Hala çok kötü zamanlarım oluyor ama eskisi kadar boğmuyor beni.
Açık Radyo programında gizli kalmış yazarın adını öğrenmiş oldum.. Alper Hoca'nın sakin sakin anlatabilmesi de iyi olmuş. Orada çok şey havada kalmıştı.
intiharla ilgili bu kadar derli toplu bir anlatı sunduğu için Alper beyin ağzına sağlık. videonun başında kanala abone olup böyle içerikleri takip edeyim diye düşünürken sunucunun "dur vatandaş o kadar da kaliteli değiliz, önce benim esprilerimi ve yersiz kahkahalarıma tahammül et uyarısı ile videonun sonunu zor getirdim. Dikkat: bu kısmı büyük harflerle yazılmış gibi okuyunuz lütfen: birini anlamak için aynı şeyleri yaşamanıza gerek yok, yüzyılın icadı empati sayesinde duygudaşlık kurabilirsiniz. (sunucuya ithafen yazılmıştır)
Hayat çok sıkıcı, bir de hayatın getirdiği stresler mevcut. Hiç depresyona girmedim, ciddi bir mental sorunum yok. Ama bir soru aklımdan çıkmıyor. "Ben bu eziyeti neden kendime yapıyorum? Neden ötenazi legal değil? Sıkıcı bir hayatı yaşamaya zorlanmak bir hapiste yaşamaktan hiç farklı değil. İnsanlar bu tiranlığı kuracak kadar neden kötü?"
Biri çok ciddi 3 intihar girişiminde bulunmuş biri olarak, o derin karanlığı anlatamam. Hayvanların bu dünyada en iyi terapi en iyi antidepresan olduğunu keşfettiğim için kendimi çok şanslı görüyorum. Kötü bir günde/saatte hemen yanıma gelip 'boşver, benimle ilgilen, bak mırlıyorum, bak karnımı gösteriyorum, bak kuyruğum ne güzel sallanıyor, bak kanatlarım ne güzel, bak cikcik diyorum'' diye bana moral oldukları ve TÜM hayvanlara aynı saygıyı ve sevgiyi göstermem gerektiği (=vegan olmak) bana anlattıkları için mutluluğu buldum. Karanlık halen gelip gidiyor ama tüm ruhumu saran mutluluğun da varolduğunu bilmek umutsuzluğu daha çabuk yok ediyor. .
🖤
Saygısızlık veya zibifilik olarak algılamayın, ben de hayvanları çok büyük bir moral kaynağı görüyorum. Lakin bir sorum var?
Hayvanlarınız bir gün öldüğünde ne olacak? Bu düşünce sizin aklınıza geliyor mu? Çünkü benim de tek dayanağım kedim oldu. Ama bir gün gidebilme ihtimali, gideceği güne kadar beni çok rahatsız ediyor. Aynı eski sevgilimin beni terk edeceğini her gün düşünmek gibi.
Siz bu soruna bir çözüm buldunuz mu? Paylaşır mısınız?
Yaşam büyük bir armağan ve denemeye değer bir serüvendir.Tebrik ediyorum.Aydınlık ve mutlu günler diliyorum.Ellerinizden tırmık izleri eksik olmasın:))
@@ufukfiskirma8463 bir gün giderse arkasından yas tutacağı birinin olmasının mutluluğunu hissedicek emin ol. klasik olcak ama ölüm bazen yaşamın ve yaşanılanların değerli olduğunu gösterir sana ‘ bak yaşa daha çok sev hisset bunların değerini bil’ der gibi orda. Ama ölümü ve onun getireceği kötü hisleri şu an düşünmek şu an sana bi şey katmaz. düşünme bunları desemde düşünceksin bazen ama her zaman düşünme en azından. Kedin şanslı bi kedi umarım diğer hayvanlara da sevginden dağıtırsın hayvanların en sevdiğim ve üzüldüğüm yanı bir kere sevgi verirsen sana bin mislini geri verir.
@@ufukfiskirma8463 Sizi çok iyi anlıyorum. 2019 yılında benim hayatımı kurtaran 2 kedimi 2 hafta arayla kaybettim. Ben de hep 'onlar giderse, kalbimin durması şart' diye düşünürdüm. Ama kedilerimi gömdüğüm yerde yeni kedilerle tanıştım, 1 hafta sonra annesi ölmüş yavru bir kedi buldum, onu orda bırakamazdım, eve aldım. Baktım beni kurtaran kediler bana sevgiyi öğretmişler. Bugün sokakta 5 senedir baktığım bir kedim öldü. Tabii inanılmaz acı veriyor, ama yardıma muhtaç o kadar çok hayvan var ki, onlar için burdayım, onlar için nefes almaya devam etmem lazım. Canlıların belki bedeni ölüyor ama aranızdaki sevgi ömür boyu sizinle, o sevgiyi paylaşmak da en büyük mutluluk.
'' Bu hayata tahammül etmek istemiyorum'' demek bence de çok anlamlı ve ötanazi gelmeli diyorum. Ömür boyu yatağa bağımlı olan insanlar için çok anlamlı.
Haklısın.. instan varsa dertleşmek isterim
@@Sghffxx Ben instagram kullanmıyorum
Soruyu soran kişi ne kadar gülmüş ya adam ciddi bir şey anlatıyor be adam
Yaşayan bir ölü olmaktansa, kanser gibi büyüyen bir mutsuzluk içinde erimektense, her gün sefil duygular içerisinde, acınası hallerin pençesinde bulunmaktansa, yalnız ve sevgisizse, tutunmakta ısrar etmek niye. Ölüm bir mucize bu yüzden herkesin başına kolay ve rahat gelmiyor. Umarım dilerim benden çok uzak değildir.
ne güzel acıklamıssın ben kendimi asla ifade edemem, dogru kelimeleri bulamam ama bu tam olmasi gereken tanım gibi tesekkürler
Bir iş girişiminde bulundum,286 bin euro para ile bir ortaklığa girdim,eşim pek sıcak bakmadı bu ortaklığa,elimdeki son kuruşa kadar girdim bu işe 6 yıllık birikimimdi bu para,ve battık 1 ay içinde.
Batışımızın sabahı eve ekmek ve yumurta alacak param bile kalmamıştı.
Eşimle uzun uzun tartıştık,klasik yapma etme dedim beni dinlemedin falan gibi,yeniden kazanırız desemde kendimi bitik hissediyordum.
Eşim haklıydı onu dinlemem gerekirdi,ve birkaç gün sonra 2 yaşındaki çocuğumuzuda alarak,akılanana kadar kendine iyi bak dedi ve ülkesine babasının evine döndü.
Çocuğumun beşiğini boş gördüm o gece yatarken,eşim saniki mutfaktan çıkıp gelecek gibi,sessiz,kar yağıyor,uykum yok,batmışım 1 dolar param bile yok cebimde,eşim gitmiş,yabancı bir ülkedeyim,derdimi anlatacak bir kimsem yok.
Ölmek istedim,ağladım da ağladım,banyoya gittim yüzümü yıkamaya,aynaya baktım ölü bir yüz gördüm,çökmüş bitmiş nefes almaktan bile nefret eden bir tip karşımda.
Hayata bağlı ,yaşamayı seven,gülüp eğlenen,hayat dolu ben,o gece ölmeyi seçmiştim.
Oturdum banyoda yere,hüngür hüngür ağlıyordum,herşeyimi kaybetmiş yapayalnız ben o an nasıl kolayca ölürümü düşünüyordum salya sümük ağlayarak.
Nasıl kendimi öldüreceğimi bile bilmiyordum,birden aklıma dolaptaki içkiler geldi,viski şarap bazı likörler aylardır duruyordu,içkilerle aram yoktur pek o yüzden tüketilmeden aylardır dolabın bir köşesinde duruyorlardı.
Hepsini içersem komaya girer ve ölürüm diye düşündüm.
Banyo ortamı beni cesaretlendirmişti intihar için bilmiyorum neden,hemen kalktım dolapta 3 şişe içkiyi kaptım yine banyoya geldim,çamaşır makinesindeki elbisleri çıkardım gelişi güzel serdim yere.
Başladım içmeye,hızlıca içiyordum bir şişeyi bitirdim midem ağzıma ağzıme gelmeye başladı,ikinci şişeyi zorla açtım ellerim titriyor gözlerimde şimşekler çakıyor,sanırım hızlıca içtiğimden dolayı böyleydi.
Hatırlamıyorum tadı farklı birşeydi oldukça şekerli bir içkiyidi dikmeye başladım,yarısına kadar içmiştimki kustum,ama kararlıydım içip öldürecektim kendimi :)
hem kusuyor,hem içiyor hemde ağlıyordum.
o şişeninde yarısından fazlasını içmiştimki büyük bir böğürmeyle banyoya dekor yapmaya başladım :)
2 saat kadar geçmiş olmalıydı tam hatırlamıyorum,bir ara kahkahalarla güldüğüm geliyor aklıma,pek birşey hatırlamıyorum o anlarla ilgili,hayal mayal hatırlıyorum nothing else matters söylüyordum bir ara,sanırım bayıldım.
Para umrumda değildi aslında,ama ana sebep de paraydı,eşimi çocuğumu,işimi herşeyimi bu boktan para yüzünden kaybetmiştim.
Her neyse ara ara uyanııyordum sanki,beyaz tavan hatırlıyorum buzlu bir camın arkasından ışığa bakıyormuşum gibi patlayan spotlar geçiyor gçzlerimin önünde,hep bir kabus rüyalar silsilesi ard arda,burnumu genzimi yakıyor ağır bir koku,tekrar uyanıyorum başımı sert bir şeye çarpıyorum halim yok,uyanıyorum gözlerimi açamıyorum,başım deli gibi ağrıyor,suuu suuu diye bağırıyorum ama sesim çıkmıyor.
Gri bir tablonun içindeymişim gibi ara sıra mavi ışıklar patlıyor,su istiyorum diyorum ağzımı açamıyorum,tekrar gri bulutlara gömülüyorum,zaman geçmek bilmiyor,bir araftayıım sanki,gri,mavi,su,buzlu cam,patlayan ışıklar,ve su verin lütfen diyen yalvarışlarım sonsuza kadar sürecekmiş gibi sanki.
2 gün kadar yatmıştım banyoda,uyandığımda yüzüm kusmuk dolu banyo zeminine yapışmış gibiydi,elbisler şişeler,keskin bir koku,ağrıyan bir baş ve ölmekten beter bir durum :)
Bir intiharı bile becerememiştim belkide yöntemim yanlıştı.
Küveti suyla doldurup işine girdim saatlerce mücadele ettim kendimle o kadar su içtimki artık sadece su kusar oldum:
Girdim yatağa titreye titreye yattım,ne ağlayacak gücüm nede kusacak gücüm kalmıştı,umarım ölürüm diye sarıldım yorgana kendimden geçmişim.
Birkaç gün sonra kapı çaldı,ya bina görevlisi yada posta yada yanlış bir kargodur diye açmadım ama ısrarla kapı çalıyordu,sonunda söve söve kalktım gittim kapıya,kim olduğunu sormadan açıp sövüp sayacaktım gelene amacım buydu.
Kapıyı aniden açtım,kayınbabam,kayınvalidem,eşim ve çocuğumu görünce dizlerimin üzerine çöküp var gücümle ağlamaya başladım.
Hepsi bana sarıldı,çocuğum korkmuş oda ağlamaya başlamıştı,ben bir yanda bebeğim bir yandan zarıl zarıl ağlıyorduk,eşimde katıldı bize :)
Sürekli özür dilerim aşkım özür dilerim aşkım diyip duruyordu.
birkaç hafta sonra,Hintli bir aile dostumuz olan kadın,beni aradı ve bana mükemmel bir iş teklifinde bulundu,hemen kabul ettim ve hayatımız birkaç ay sonra düzene girdi.
Her ne olursa olsun,Hayat güzeldir ve yaşamak lazım bu hayatı iyisiyle kötüsüyle
Saygılar sevgiler herkese
Ağladım be
@@Lalallala352 hiç bir şey sizden kıymetli değil hikayenin sonunu okudunuzmu çok umut verici
@@Lalallala352İnsan yalnız ekmekle yaşamaz.
Sen her malı olanı her zengini mutlu mu sanıyorsun :) yeniden yaparsın ve yaptığın zaman yine bu bunalımları yaşayacağına emin ol. Çünkü asıl ilacın ve isteğin onlar değil
Geçmiş olsun, intihar yöntemlerin vasat bile değil umarım tekrar yasamazsin
umutsuzluk ve cesaretin buluştuğu andayım. artık hayal kuramıyorum. bir insan neder intihar eder? diye düşündüm.
- yalnızlık
- en zor, yardıma muhtaç olduğun anında aldatılmak, terk edilmek
- kariyerin bitişi
- bir tane bile dinleyicinin olmaması
ve daha niceleri
ve yaklaşık 3 yıldır tüm bu durumların içindeyim. ilk başlarda aç kalsam sol kolumu yerdim. nasıl böyle birşey yapabilir ki kendine insan? ama bugün çok sakinim. ve intihar düşüncesi beni daha da rahatlatıyor.
Ölmeyi istemek ile yaşamayı istememek aynı şey olmayabilir
gözlerim dolarak izledim. yorumlarda da anladım ki hiç yalnız değiliz. bu ülkede kendimi çok yalnız, anlaşılmaz hissederken flu ailesinde olmak çok güzel. yayıncılar ve izleyenler, hepiniz iyi ki varsınız...
NOT: STATÜ ENDİŞESİ NORMAL MİDİR????
Ah ahh o statü endişesi dediğim şey o kadar derin bir kuyu ki babanın mesleği annenin mesleği çevrenin etkisi küçükken izlediğin dizilerden tut anne karnında ki halinin harmanlanması benim sonumu da bu getirecek gibi
Normal
"Kötü kader diye bir şey yoktur;
21.yüzyıl vardır.
Ve bu yüzyıl yavrucuğum;
Bir kelebeği bile intihar ettirebilir."
Filin yolculuğu. Jose saramago
"her intihar bir yardım çağrısıdır" derler.
Bu bölüm sayesinde -ne kadar rasyonel bir kişilik olduğumu düşünsem de- intiharı bir miktar romantize ettiğimin farkına vardım. Daha ferah düşünebilmek için bu kusurumdan kurtulmaya çalışacağım. Yine bilgilendirici ve keyifli bir bölüm olmuş.
Dostum savaşmak her zaman daha iyidir. Yani demek istediğim kendin için savaşmak. Pesetmeden denemek.
Bedava terapi aldık , Alper hocaya teşekkürler. Ayrıca "itibarda tasarruf olmaz" kafasından çıkıp sosyal destek programlarına ağırlık vermemiz gerekiyor.
Normal bir insan olmayı o kadar çok isterdim ki. Kafamda bin tane ses var ve hepsi konuşuyor asla susmuyorlar. Dikkatimi kimseye veremiyorum. Hayatın tadını alamıyorum. İyi bir insanım ama bundan nefret ediyorum çünkü ezilmeye mahkumum. Düşüncelerimi dürüstçe söyleyemiyorum çünkü insanları kırmaktan çekiniyorum keşke böyle olmasaydı. Ve ben bu dünyanın adaletine asla ama asla güvenmiyorum. Eğer adil bir dünya olsaydı insanların açlıktan nefesi kokarken bazı insanlar para içinde yüzmezdi. Bir insanın görünüşü inanılmaz iyiyken diğer insan çirkin olduğu için evine kapanmazdı. İntihardan korkmasaydım şu saniye yapardım
iyi bir insan olduğuna şüphem yok çevrendeki herkes de seni böyle tanıyordur muhtemelen ama önce kendine iyi davranman gerekir kendi hakkına girmeden de daha da iyi bir insan olabilirsin başkalarının ne düşüneceğini de bu kadar düşünme sadece düşüncelerini karşı tarafa ifade et .çok düşünceli ince düşünceli olduğun için hayat sana bu kadar ağır geliyor tüm ihtimalleri kendin düşünerek yorma kendini yükünü muhatap olduğun insanlarla paylaş
@@burhan4055 değişmeyi istiyorum ama olmuyor inan ben kıramıyorum insanları kıyamıyorum. Ama herkes çok güzel kıyıyor
Aynı şeyi düşünüyorum
@@kedileruzayldr5583 Türkiye dürüst ve nazik insanların cehennemi, üçkağıtçı ve kaba insanların cennetidir
Hep bu şekilde Adaletten sözeden birine, işe önce platonun devletini okuyarak başlamasını söylemek istemişimdir işte böylece söylemiş oldum🤪
Her zaman ki gibi ufuk açıcı bir bölüm daha… Hocamıza ve İlker hocaya teşekkürler
çoook özlemişiz , Alper hocamızı ve tabiki çokkk teşekkürler ♥️
Flu tv iyi ki var❤ O kadar harika insanları bizlerle buluşturuyorsunuz ki çok teşekkür ederim.
Çok güzel bir bölümdü. Hiç bitmesin istedim. Teşekkürler.
Ne kadar iyi bir iş yapıyorsunuz bu yayınlarla. Teşekkürler 🙏❤️
Alper Hocam sizi görünce çok mutlu oldum. Çok özlemişiz yahu 🥰
Programları özlemiştik, iyiki varsınız
bugün tüm eski videoları yeniden izlemiştim nasıl güzel tesadüf oldu benim için ne çok özlediğimi fark etmişken🥰
Hocam, öncelikle ağzınıza sağlık; yine çok faydalı ve samimi bir içerik olmuş. Konuşmanızda bir bölüm ziyadesiyle ilgimi çekti: Uzaklara gitmek istiyorum, bi uyusam da uyanmasam minvalinde), ölmek istiyorum... Bunlar benim de (hayatım boyunca) bir kaç ayda bir içimden sessizce (hatta bazen bir yerlere yazarak) haykırdığım bir durum ve henüz hiç intihar girişiminde bulunmadım ama şu sözleriniz beni derinden etkileyip, amiyane tabiriyle ''gaza getirdi''; ^^ Hiçbir duygu kalıcı değil, her şey geçici.^^. Her ne kadar şu an yine bir meseleye kafamı ciddi şekilde takmış ve hayattan bezmiş hissetsem de bana biraz moral verdiniz. Gönül dolusu teşekkürler, saygılar...
ya ben defalarca intihar girişiminde bulunmuş insanların ısrarla her seferinde hayata döndürülmelerini çok hadsizce buluyorum. kişinin iradesi neden bu kadar yok sayılıyor, normal psikolojik sağlık kriterlerine uygun kabul edilmedikleri için mi? e peki bu kriterlere uymadan her gün "irade"sini kullanarak yüzlerce karar alan insanların günlük hayatlarına neden müdahale edilmiyor?
o kadar ilaç ve terapiden sonra bir videoda anlaşıldığım için hüngür hüngür ağlıyorum. Keşke sizin gibi bilinçli bilgili doktorlar çoğalsa
Geçmiş olsun dostum.
İzzet gülü bir efsanesi adam bedavadan terapi veriyor kanalında ❤
oh be seriyi terk etmemişsiniz, sevindim.
umutsuzluk içindeki arkadaşlar; bunu okuyorsanız aylar önce sizin durumunuzdayım demek isterim. gerekli yardımı almak için o kadar gecikmiştim ki fiziksel olarak yıkıcı durumlarda da kalmıştım ama inanın tedavi oluyor ve iyileşebiliyorsunuz. bu acı geçiyor ölmeden de. yani öyleymiş. ben de fark edeli çok olmadı. o yüzden umarım çıkışınızı hayatta bulursunuz. yalnız değilsiniz ve bunu atlatabilirsiniz. benim gibi çok örnek var. lütfen kendinize şans verin
@@renavatio140 profesyonel yardımla, doktora giderek ve ilaç tedavisiyle
@@alysanne23 teşekkür ederim majör depresyonda olan biri olarak kısacık yorum çok iyi geldi
İlaçlar bir sureeise yarıyor. Sonra yine kaldığın yerden devam... epigenetik şeylere sardım şimdi. Belki ise yarar..
İntihar hakkında videolar ararken bile böyle bi video bulamamıştım. Teşekkürler Alper hoca ve Flu tv
Süper bölüm olmuş. Alper hocaya va Flu tvye teşekkürler.
Yine çok güzel bir anlatımdı. Bir sonraki programı merakla bekliyorum.
Gerçekten özlemiştik.
Delirmek Normaldir serisinde etkilenmediğim, hayatı anlamlandırma çabama katkı sunmayan bir tek bölüm yok. Her bölümde Alper Hocaya saygım ve hayranlığım katlanarak artıyor. Keşke daha sık görebilsek Alper Hocayı. İyi ki varsın FluTV.
Yesss en iyi serilerden biri sonunda döndü
yavaş intahar konusuna değindiğinizde kendimi de aynı durumda gördüğümden dolayı o kısımda kulağım kabararak sizi dinledim ve benim de yaşadığım şeyleri profesyonel insanların dahi yaşayabildiğini gördüğümde acımı paylaşmış oldum ve eski düzenime geri gelme isteğim doğdu size çok teşekkür ederim iyi ki bu flu tv var benim bakış açımı değiştirdiğiniz ve kişiliğime yenilik kattığınız için çok teşekkür ederim.
Daha ciddi bir sunucu eşliğinde dinlemek izleriz Alper hocamızı. Mükemmel bir değer ve bilgi.
Alper Hocam yayınladığınız tüm videolar halka hizmet ediyor resmen. Harikasiniz sizi uzaktan da olsa tanimak büyük şeref, saygılar.
Ne kiymetli bir adam bu Alper Hoca, tesekkurler Flu TV….
Sizi tanıdığıma çok sevindim. Kitabınızı da aldım. Sevgiler. Saygılar ❤
Alper Bey sizi ilk kez izledim ve gördüm. Meslek ahlakını sıkı sıkıya oturtmuş, hastaya en üst düzeyde değer veren, onu anlamış, çok tatlı bir hekim gördüm. 2 kere izledim. Yine izleyeceğim. Ne güzel, sizin gibi insanların zor durumda, türlü yollarla çıkmazlara sürüklenmiş insanlara yardım ettiğini görmek ve bunu büyük bir titizlikle yaptığını gönül rahatlığıyla hissetmek, ne güzel aynı ülkede yaşamak. ❤
Daha bu sabah Woody Allen bölümünü tekrar izlerken Alper Hoca'nın serisi umarım sonlanmamıştır demiştim. Çok güzel sürpriz oldu.Teşekkürler.
Eline ağzınıza sağlık çok güzel bir bölüm olmuş. Yorumlarda çığlıklar cok fazla var umarım yardım alıyorlardır.
En sevdiğim programlardan 🥰 Daha çok bölüm gelir umarim 😊
Alper hoca her şeye o kadar net yanıt veriyor ki. İnsanın içini rahatlatıyor.Hayatimda hiç intihar etmeyi düşünmedim. Öyle bir noktaya gelemedim. Küçükcük şeylerden mutlu olabilirim. Ama bu his yani böyle olmak bir bakış açısı mi yoksa böyle hissetmek bir şans mı bilemiyorum. İnsanın kendini yok etmekten başka bir çaresinin olmaması çok acı ve zor. Ama bu videodan şunu anladım ki başka bir yol her zaman var. Teşekkürler Flu Tv
Alper hocam özlettiniz kendinizi ya... 😊
Enfes bir söyleşi, iyi ki varsınız.
Hiç beklemiyordum şaşkınlıktan sevinmeyi unuttum 😅en sevdiğim seri 🤩
İlker Bey'in sorduğu soruları her zaman beğenmişimdir ve bu sorular genelde can alıcı noktalara değinirler. Nedense bu sefer konuya müdahil olamamış ve sıradan sorularmış gibi hissettirdi.
Kişisel deneyimlerim, ilk hatanın kurtarıcıyı dışarıda bir yerlerde, başka bir insanda aramak olduğunu söylemekte. Bu ve bunun gibi çaresiz durumlarda, ister istemez, çevremizdeki kişilerden şefkat bekliyoruz. Ancak her beklenti içerisinde hayalkırıklıkları barındırır. Hayat bir bekleme olacak, ancak hiç beklemeden yaşacaksın. Bunu öğrendiğimden beri, hayata daha farklı bakmaya ve tutunmaya başladım. Bende zamanında intiharı çok düşünmüş ve hayattan tamamen çekilmek istemiştim. E. Cioran'ın dediği gibi; "Nereye gidersem gideyim aynı ait olmama ,boşunalık duygusu...Benim için hiçbir önemi olmayan şeye ilgi duyuyormuş gibi yapıyorum kendimi ya mekanik olarak ya da hayır sewerlikten, fakat hiçbir zaman bir yere varmadan çalıştırıyorum . Beni cezbeden başka bir yer ve ben bu yerin nerede olduğunu bilmiyorum.'' İntiharı aynı E. Cioran'ın yaptığı gibi, intiharı sürekli üstüne konuşarak, düşünerek ve yazarak yendim. Yaşamdan tiksindiğim kadar, ölümden de tiksiniyorum. Ancak yaşam ne kadar kepaze, ne kadar anlamsız ve ne kadar zor olursa olsun, 'yaşa-mak' bunlara rağmen güzel. Ben diri tutan motivasyon, insanlara dokunabildiğimi, onları harekete geçerebildiğimi farkettiğim andan itibaren başladı ve halen sürmekte. Var olmak, katılmak demektir.
Daha cok Alper Hasanoglu videolari gelecek mi? Olanlari defalarca izledim. Onu dinlemek cok keyifli ve ogretici psikolojiye felsefi yaklasimi bircok seyi anlamlandiriyor. Lutfen daha cok video bekliyoruz. Flutv tesekkurler
Hocam hoşgeldiniz özledik
Öncelikle bu programı yaptığınız için çok teşekkür ederim. Alper Bey’i oldukça ilgiyle dinledim ve neredeyse 6-7 senedir intiharı düşünen terapiye giden ve son 2 ay içinde bu düşüncelerim gittikçe arttığı için intihar etme girişiminde bulunduğum için bu videodaki bazı şeyler bana gerçekten çok anlamlı geldi. İyi ki bizimlesiniz iyi ki bu videoyu yaptınız. Alper Bey siz gerçekten çok iyi bir doktorsunuz, meslektaşlarınız yüzünden adeta intihar etmekten başka bir çare göremiyorken sizin gibi insanlar olduğunu bilmek, doğru doktoru seçmenin hayat kurtarıcı olabileceğini fark etmek de gerçekten umut verici ve hayat için çabalamaya itici bir şey benim için. İlker Bey gerçekten adeta bir defineci. Bizlere elmas niteliğinde videolar sunuyor. Kendisine de buradan çok teşekkür etmek istiyorum. Umarım kendisi hakkında yapılan boktan ve bi sike yaramayan yorumları takmıyordur ve videoları gelmeye devam edecektir. Teşekkürler ilker bey teşekkürler alper bey
İyi ki burada bizimlesin 🙏
İntihar etme baskısı çok şiddetli şekilde var mı?
Bu kadar yalın ve etkileyici anlattığınız için çok teşekkür ederim. Alper hocam harikasınız, dinlerken bile sakinleşiyor insan. Sizinle seans yapmak nasıl bir şey onu merak ettim şu anda ve kıskandım. Sevgiler.
Karanlık bir konu ancak bu kadar içten anlatılır. Samimiyeti güven verici, çok insani diyeceğim ama artık insan kötü birşey oldu. Bir yerlerde umudun titrek havkı hala yaşıyor.
Daha dinlemeden yorum yapıyorum. Flu tv, süpersiniz ama daha bol zamazingo bekliyorum, cok ihmal ediyorsunuz gelmiş geçmiş en iyi flu tv serisini.
Mahallede çok sevdiğimiz bi abimiz vardı, Seçkin abi. Baya sıkıntılı bi hayat yaşamış, kaçıp Eskişehir'e yerleşmişti. Kedisi kaçınca hepten bunalıma girip kıymış canına. Kedi alın diyince aklıma geldi :) toprağı bol olsun. Emeklerinize sağlık
Alper Hocam gerçekten insanların ruhuna dokunuyor , ruh var ise bilimcisi olabilir ❤️
Ppp
Ppp
Alper Hocayı çok özlemişim gerçektennnnn bu seriye bayılıyorum ❤❤❤❤
Hekimliği ve bilim insanlığı dışında (ki oraya saygım sonsuz) Alper hocam o kadar iyi bir anlatıcı ki, ne anlatsa dinlerim
Hocam agziniza saglik. Bir adet bipolar kiz arkadasim vardi ve direk intihar degil de olmekten cekinmeme ruh halindeydi. Her yere rahatca gidip geliyor, herkesle gorusuyor bulusuyordu. Risk almak onun icin var olmayan bir kavramdi. Bir kere twitterdan konustugu ve burs alabilecegi bir rastgele adama ev adresini verip, arabasina binip, sonra bi kafeye gidip oturup konustular. Ne konusuldu ne oldu bilmiyom bile ama eve dondu. Kimseden korkmuyordu. Fakat sizin bahsettiginiz gibi de olmeye karar verdigi icin gelen o rahatlama yoktu, hep depresifdi. Sonradan ogrendigim birkac sey daha oldu ama ondan beridir insanlara guvenmek ve yaklasmak benim icin baya zorlasti.
Olumden korkmadan yasamak iyi birsey cogu zaman ama olme ihtimaliyle birseyler yapmak apayri bir durum.
Ah çok çok ozledik her gün olsa her gün 🥰
Hocam özlendiniz. Bilgilendirme için teşekkürler.
Süper bir bölümdü Allah razı olsun 🙏🙏
Hoş bir sohbet olmuş. Alper hoca çok gerçekçi ve insancıl bir bakış açısına sahip. Soru soran kişinin her şeyle dalga geçme çabasını anlayamadım ve komik de değildi. Bu videoyu aratarak bulup izleyen bir insanın büyük dertleri veya çok az yaşama sevinci vardır. Çok hassas bir konu. Umarım bir yıl sonra bu yorumuma denk geldiğimde dünyaya çok başka gözlerle bakıyor olurum.
Yakınını intihara kaybetmis birisi olarak bu video beni zorlarken bir yandan da bana iyi geldi.
Muhteşemsiniz! Aşkla dinliyor ve izliyorummm sizi her seferinde 😍
Çok teşekkür ederim harika programınız için❤
Sevgiler❤
Çok sevdiğimiz, iyilikle, inceliklerle dolu, hep güler yüzlü, bu dünyada nadirâttan diyebileceğim bir akrabamız 52 yaşında arkasında 3 çocuk bırakıp gitti. Neredeyse bir sene olacak. Hâlâ hiçbirimiz tam anlamıyla atlatamadık. O aileyle bir araya geldiğimizde hepimiz de sanki hiç böyle bir şey yaşanmamış gibi davranıyoruz ama her an aklımızda... O çocuklara, eşine baktığımda hepimizin de aklına geliyor, biliyorum... Lütfen böyle bir acıyı insanlara yaşatmayın. 😢
Bu bölüm kendimin intiharı romantize ettiğimi fark ettim. Aydınlatıcıydı
Ana konuyu son zamanlarda çok düşünen biri olarak söylüyorum ki bu vidyo bana çok faydalı oldu teşekkürler.
Teşekkürler Alper bey 💜 iyi ki varsınız.
Depresyonun bir farklı sebebi hayatta bir anlam arayışıdır benim tecrübelerimde. Özellikle felsefeyle ilgilenen, rasyonel ve realist düşünen insanlar burada işin içinden çıkamayabiliyor. Ben içimde tasidigim acıyı Emil Cioran sayesinde sindirdim. Dünyada mutsuzlara da yer varmış, herkes mutlu olmak zorunda değilmiş, hayatta benim aradığım gibi bir anlam da yokmuş. Sadece bu gezegendeki varoluşuna bir anlam yüklemen yeterliymiş
Depresyon transakt analizde iç çocuğun tatmin olmayışıdır
@Fuzzy çürümenin kitabı
emil cioran yazar galiba, kitabının adı nedir
Ah efendim, kesinlikle ... intihar etmememi sağlayan tek şey, intihar düşüncesidir..
Şükür kavuşturana Alper hocam 🥰😍🥰
Ne çabuk bitti 😒
Yine harika bir bölüm. Keşke kirazın tadı filminden bahsedilse ve üzerine konuşulsaydı.
Lütfen daha çok Alper hasanoğlu
hayatımda her şey ters gidiyordu, sürekli olarak daha kötüsü olamaz derdim ve daha kötüsü olmaya devam ederdi ama bir yerden sonra aşırı bir sakin ruh halinde buldum kendimi. her şey ters gittiğinde aslında önemli olanın her şeyin gitmesi olduğunu anladım. artık başıma kötü şeyler gelse de hep şunu derim kendime bu da her şeyin gittiği gibi gidecek ve bitecek.
Özlemişiz gerçekten. 19 yaşımda nedenini bulamadığımız ağır bir depresyon geçirdim. 2 sene sürdü. O acı ve ızdırabı gerçekten kimse yaşamasın . Damarlarımdan bütün hayat enerjim çekilmiş gibiydi. Tek kurtuluş intihar gibi geliyordu. Ailem tarafından birkaç doktor ve hatta muska yazan bir hocaya bile götürüldüm. Bir şeyler iyi gelmiş olmalı birden iyileştim. O günden sonra tekrar o hastalığa yakalanmaktan korktuğum kadar ölümden korkmuyorum. Hatta Ölüm olağan geliyor. Şimdi 3 yaşında kızım var ve onun için hayatta kalmayı seçiyorum. Çünkü onu çok seviyorum .
❤️
cok tatlisiniz kizinizla size guzel bir omur diliyorum
@@blablab8la çok teşekkür ederim ❤️
@@burak1824 ❤️
Muskacınızın numarasını alabilr miyim?
sonuna kadar atlamdan sıkılmadan dinleyebildiğim tek program
Çok güzel bir yayındı. Çok iyi tavsiyeler aldım. Teşekkürler.
uzak bir akrabamız intihar ettiğinde - yüksek katlı bir binanın camından kafa üstü atlamıştı - aşağıdan olayı görenler, atlayan akrabamızın elektrik tellerine tutunmaya çalıştığını söylemişlerdi. can havli denen şey gerçek ve çok kuvvetli.
Üzerinde küçükbaş adak var
Boş yere 21:35'te adamın lafını kesmeseydiniz de intiharın adımlarını dinleyebilseydik. Çok lazımdı test sorusuyla dalga geçmek.
mükemmel bilgiler, sıcacık anlatım. sorular da bir o kadar nokta atış. teşekkürler.
Hocam muhabbetinize sağlık
Bu arada distimidye olduğumu öğrenmiş olabilirim
Yani saydığınız bütün özellikler bende var. Özellikle insanlar hakkında, yalnızlık hakkında ki anlattıklarınız.
Her gün yeni birşey öğrenmek adına
Kurulmuş bir yapı gibi bütün videolarınız.
Bunun için ayrıca teşekkür ederim.
Ve son olarak insan her gün birşey öğrenmeyi amaç haline dönüştürürse, sürekli bir mücadele içinde olucağında bu yolda ara ara mutlu anlar yakalayacağı için, intihar ihtimali aklına gelmeyebilir. Neyi alışkanlık edinceğin, nasıl kabulleneceğini belirler. Ve kabullenme şeklinde pes etmemeni. İntihar hiçbir zaman birşeyi çözme sadece mutlu olabilme ihtimalin olduğun halleri katletmektir.
Teşekkürler hocam 40 dk lik kaliteli sohbet için
Mükemmel detayınız eğitim anlamında.
Bu videodan anladığım ve herkesin anlamasını istediğim şey şu: Bizi intihara götürmek üzere olan, içinde yaşadığımız o duygu durum bozukluğu her ne ise, bu kesinlikle geçici.
yaşam da geçici zaten
Erkcan alper nevzat muhteşem üçlüydü o muhteşem üçlüyü aynı yayına çıkartıp bizi nirvanaya ulaştır ilker hocam
özellikle bu seriyi izlerken kendime dair çok şey fark ediyorum, çok teşekkür ederim iyi ki varsınız
Çok teşekkür ediyorum sevgili hocam .gözlerinizdeki ışık beyninizdeki parıltı sesinizdeki dinginlik o kadar iyi geliyor ki 😊
Bu kadar hassas bir konu konuşulurken sürekli alaycı bir tavır ve kahkahalarla konuşmaya müdahil olan sunucunun tavrı tam olarak saygısızlık. Sizin gibi insanlar yüzünden konuşmaktan kaçınır hale gelmişken şimdi de bilgi edinme çabamız ve hatta çözüm arayışımızın nafile olduğunu düşünmeye başladım.
Günümüzün ekonomik koşullarında ne yazık ki zihnimde psikoterapi seansı kurup günün belli anlarında zihnimdeki psikoloğuma hislerimi anlatıp rahatlıyorum:) iki kız çocuk annesi olarak hergün öyle tecrübesiz öyle kaygılı ki kalbim.
Online terapiler var, terapi merkezleri var daha uygun fiyatlı hatta pdr son sınıf öğrencilerinin yaptığı bedava danışmanlık hizmeti var. Daha bir çok imkan, birçok danışmanlık, terapi alabileceğiniz yer vardır elbette. Hiç yoktan iyidir. Olmadı uzmanların kitap ve videolarindan faydalanabilirsiniz. Kendi kendinize yaptığınız çaba da kayda değer tebrik ederim. Gönlünüz ferah olsun her şey geçiyor bir şekilde siz olabildiğince çevrenizde güvendiğiniz insanlara samimi bir şekilde açın kendinizi ve çözüm odaklı olun bunun da geçeceğine dair şüpheniz olmasın. Nice güzel yarınlara! Yarınlarınıza.
Annelik vesvese sanatı azizim, bizim hayatımız artık bu.
Evli misiniz? Yani bu sorunlarla tek başına mı uğraşıyorsunuz?
@parvin bashirova sıcacık bir yorum .çok naziksiniz teşekkürler 🥰
@@ilkekilicgercek nerede durmalıyım bilemiyorum bazen .öyle titrek ki kalbim ...
Her yeni bölümü heyecanla bekliyoruz.
Birçok kişi ölümden bahsetmiş, bölümü heyecanla bekliyoruzu, ölümü heyecanla bekliyoruz diye okudum, kısa bir şok geçirdim.
Alper Hoca çok sıcak, esprili, kıyak bir adam. Çok da dengeli. Keşke arkadasım olabilseymiş :)
Bunun ikincisini de yapsanız keşke.. intihar edenlerin yakınları için olabilir mesela… program cok güzel cok seviyorum ama sanki bunu da yapsanız tamamlanır.. yani kendi adıma bunu çok isterim
Çok iyi geldi sizi tekrar görmek😊 Açlık oruçlarında dışardan birşey kullanmadan ölebiliyor insanlar. Siz nefesini tutmak örneğini verirken aklıma geldi.
Açlık oruçları da genelde siyasi nedenlerle başvurulan bir yöntem. Bu nedenle amaç intihar etmek değil protest bir duruş sergilemek.
Hadi ya😂 Videonun bir kısmında dışarıdan birşey kıllanmadan insanın kendini öldürebilmesinden bahsediyor. O konuya örnek olarak verdim. Direkt intahara örnek değildi.
Personality types ile ilgili bölüm gelirse mükemmel olur bu testlerin doğruluğu ve mümkünatı
Keşe Alper hocayla oturup konuşabilsem, bir insanın seni anlayabileceğini bilebilmek müthiş bir şey
psikiyatri stajımı bitireli 1-2 hafta olmuştu. üstüne bu videoyu izleyince alper hocanın bahsettiği şeylere ufaktan vâkıf olmak, bildiklerimin üstüne eklemek nasıl güzel hissettirdi anlatamam, video için teşekkürler.
siz hangi alanda ilerlemeyi düşünüyorsunuz
@@ahu1941 karar vermiş sayılmam, bölümleri tek tek stajlarda tanıyıp ona göre karar verme aşamasındayım henüz
@@buketbeyazoglu4470 Lenny lapon: Beyaz önlüklü katiller güzel kitap.
Ben intiharın tedavi edilmesi gereken bir hastalık olduğunu düşünmüyorum. Eğer dinler çerçevesinden bakarsak, intihar sıkıntı teşkil edebilir ama dini bir inancı olmayan bir insan için intiharı iyi ya da kötü diye sınıflandırmak pek mümkün olmuyor. İntihar etmeyi düşünmüyorum ama eğer bir gün düşünürsem bunu en fazla, artık oynamaktan sıkıldığım bir oyunu kapatmak olarak görürdüm.
Aynı kanıdayım.Dinler bunun günah olduğunu söyler ama asla kesin bir çözüm sunamazlar.Öğütle nasihatle çözüm olaydı iyiydi.Allah dua edin der ama bir gün bir an hiç bişey değişmez.Kötü bir hayatta kalma mecburiyetimiz yok...
Allah diye birşey yokki varsa da kitaplar fela göndermedi dünyaya bu kadar basit
@@user-pv6pp7bc7vaynen bencede Allah yoj
Uzun yaşamayacağıma karşı inancım olduğunu ve ileriyi hayal edemediğimi çok genç yaşta fark etmiştim. Ölümü ve ölme isteğini kendi içimde çok düşündüğümü hatta normalleştirdiğimi, rutimin arasında sıkıştırdığımı fark ettim. Sonrasındaysa eyleme koyma düşüncesi gelişti tabi ki. "Başarısız" bir girişimim oldu. Olayın kendisinin başarısızlığı aslında olumlu birşeyken yapamamış olmaktan dolayı çok büyük öfke ve utanç duyduğumu hatırlıyorum. Öncesinde hep aklımın bir köşesinde olan bu düşünceyi aslında tam olarak sahiplenmediğimi de bundan sonra fark ettim (inancın getirdiği çekinmeyle). Herkes için aynı etkiyi yaratmayacaktır ama intiharın bir seçenek olduğunu kabul edip bunun üstüne yazarak, okuyarak daha iyi olabildim. İçimde sakladığım şeyi artık saklamayarak dürüstçe yazarak bir şekilde içimden atabildiğime inanıyorum. Hala çok kötü zamanlarım oluyor ama eskisi kadar boğmuyor beni.
Açık Radyo programında gizli kalmış yazarın adını öğrenmiş oldum.. Alper Hoca'nın sakin sakin anlatabilmesi de iyi olmuş. Orada çok şey havada kalmıştı.
intiharla ilgili bu kadar derli toplu bir anlatı sunduğu için Alper beyin ağzına sağlık. videonun başında kanala abone olup böyle içerikleri takip edeyim diye düşünürken sunucunun "dur vatandaş o kadar da kaliteli değiliz, önce benim esprilerimi ve yersiz kahkahalarıma tahammül et uyarısı ile videonun sonunu zor getirdim.
Dikkat: bu kısmı büyük harflerle yazılmış gibi okuyunuz lütfen: birini anlamak için aynı şeyleri yaşamanıza gerek yok, yüzyılın icadı empati sayesinde duygudaşlık kurabilirsiniz. (sunucuya ithafen yazılmıştır)
👏👏Hiç sormayın baydı resmen 😒
Hayat çok sıkıcı, bir de hayatın getirdiği stresler mevcut. Hiç depresyona girmedim, ciddi bir mental sorunum yok. Ama bir soru aklımdan çıkmıyor. "Ben bu eziyeti neden kendime yapıyorum? Neden ötenazi legal değil? Sıkıcı bir hayatı yaşamaya zorlanmak bir hapiste yaşamaktan hiç farklı değil. İnsanlar bu tiranlığı kuracak kadar neden kötü?"
Alper hoca konuşsun sabaha kadar dinlerim. Nolur daha çok bölüm gelsiiin
Harika bir program olmuş elinize sağlık