"Masz jedno fantastyczne niepowtarzalne Życie i Twoim zadaniem jestw tym Życiu sie odnaleźć. I nie musisz Teraz odnaleźć się na Zawsze. Teraz musisz odnaleźć sie na Teraz." Slowa jak miod na moje dzisiejsze zagubienie.Dziękuję.
Jakbym sluchala o sobie :) Mam 38 lat, skonczylam szkole w jednym kierunku, potem studia o zupelnie innym profilu.. A potem zaczelam jedna, druga, trzecia ....prace. Oczywiscie moje prace nie byly wogole zwiazane ze szkolami ktore skonczylam. Cale moje zycie miotalam sie nie wiedzac co ze soba zrobic. A wszystko dlatego, ze moi rodzice nie zgadzili sie na szkole ktora ja wybralam.... I dopiero teraz wrocilam do tego!!!! zaczynam od podstaw ale kocham kazdy dzien mojej drogi i na teraz nie wyobrazam sobie robic niczego innego. Nie wiem jak daleko zajde ale wiem ze ide w dobrym kierunku.. Pani Beatko dziekuje za ten i wszystkie inne filmiki. Kocham kocham kocham
Szukałam długo swojej drogi zawodowej. Skończyłam dwa kierunki studiów. Odnalazłam się po 40-tce. Wykonuję zawód, do którego nie potrzebuję wyższego wykształcenia. Wykonuję zawód asystenta osoby niepełnosprawnej i opiekuna osób starszych. Przeszłam długą drogę, by znaleźć pracę, w której czuję się najlepiej. Dużo znajomych się dziwi, nie dowierzają, krytykują. Uważają, że stać mnie na inną, ambitniejszą pracę. Ale ja wiem, że ta praca przynosi mi dużo satysfakcji. Nie zważam już na to. Robię swoje. Tak powstał mój blog nieocenioneopiekunki.com, w której piszę o sobie i mojej pracy. :)
Pani Beato, spadła mi Pani z tym filmem jak z nieba. Jestem na etapie "odcinania pępowiny" od moich rodziców. Nie podoba im się to, że nie chcę, by kierowali moim życiem. Bardzo boli mnie to, że straciłam z nimi kontakt, ale z drugiej strony jest to jedyny sposób na to, żebym miała troche spokojniejszy dzień. Zbliżają się święta, a ja nie wiem, co mam robić. Mam wrażenie, ze totalnie mnie nie szanują i nie rozumieją, że może ja chce sama pokierować swoim życiem. Tata już w głowie widzi, jak po remoncie będzie wyglądać moje mieszkanie. Niedawno się zaręczyłam, ale mam wrażenie, że dla moich rodziców to jest ICH ślub a nie mój. Nie mogli sobie pozwolić na zrobienie własnego, ok, ale nie pozwolę, żeby zaprosili 50 osób, których nie zmam tylko dlatego, że oni mają wobec nich poczucie, ze muszą być zaproszeni. Generalnie nie chcą mnie słuchać, bo przecież oni są starsi, szacunek do rodziców itp. A ja jestem mimo to indywidualistką i okropnie czuje się, gdy ktoś tak mną pomiata jak marionetką bo wie lepiej...
A czy to mieszkanie sama kupilas za swoje zarobione pieniadze? Jak tak, to w czym problem? Niech sie tatus nie martwi o remont. Przeprowadzasz/acie sie do siebie i juz Organizujecie slub po swojemu, placicie sami za wszystko i zapszaszacie rodzicow. Koniec kropka.
Ja również rzuciłam swoje pierwsze studia po 2 miesiącach. Czułam, że nie chcę tam być i marnuję swój czas. Później miałam rok czy dwa przerwy, teraz kończę studia które mnie interesują i satysfakcjonują, łączę je z pracą. Z perspektywy czasu wiem, że dobrze zrobiłam, a świadomość tego czego robić nie chcemy też jest już jakąś informacją. Pozdrawiam :)
Od dzieciństwa wiedziałam co chcę w życiu robić, na jakie iść studia, co jest moim celem i wymarzoną pracą. Wszystko co chciałam osiągnęłam, nawet pracuję w konkretnym miejscu, w którym marzyłam pracować. Po 2 latach pracy w mojej branży zaczęłam wątpić czy to jest to co chcę robić w życiu, coraz częściej jestem rozczarowana moją pracą, obowiązkami, napotykanymi trudnościami. Przez pierwszy rok byłam przeszczęśliwa, że pracuje w moim zawodzie, po 1,5 roku już zaczęło mnie to wszystko przytłaczać i mocno zastanawiam się nad zmianą zawodu, na zrezygnowaniu z tego co robię. Problem w tym, że kompletnie nie wiem co innego mogłabym robić, gdyż wszystkie swoje plany i nadzieje pokładałam w tym marzeniu...a teraz jestem troszkę tą pracą rozczarowana, inaczej wyglądała ona w moich wyobrażeniach, które zderzyły się z rzeczywistością. Już od dłuższego czasu myślę jak inaczej mogłabym moje życie zawodowe poprowadzić, ale kompletnie nie wiem jak odkryć co by to mogło być, abym była w 100% spełniona i z radością wykonywała swoje obowiązki. Może ktoś z Was był albo jest w podobnej sytuacji i mógłby mi coś poradzić?
Pani Beata mówi co zrobić w takiej sytuacji, zapytać siebie. I od siebie dodam, że czasem odpowiedź nie przychodzi natychmiast, ale przychodzi, czasem w dziwny i niespodziewany sposób.
Mam wrażenie, że oczekujesz od życia, że jak już znajdziesz ten wymarzony zawód, to wszystko będzie się ładnie układać, będziesz w 100% spełniona, szczęśliwa i wszystko będzie cacy. A to tak nie działa. Odpowiedni zawód nie oznacza, że nie będzie problemów i trudności. Odpowiedni zawód oznacza, że problemy traktujesz jak wyzwania, że mimo trudności nie chciałabyś zamienić go na żaden inny, że podoba ci się to co robisz pomimo wszystko. Szukanie ideału to strata czasu, życie zweryfikuje każde zajęcie. Zresztą, wg mnie, życie bez wyzwań i pokonywania trudności na początku mogłoby wydawać się idealne, ale po czasie zaczęłoby być po prostu nudne.
Dziękuje za to, nienawidzę swojego życia obecnie, czekam aż przyjdzie matura i zakończe to co zacząłem 3 lata temu. Mam nadzieję, ze nigdy już nie wpakuję się w ten tryb życia.
Beata jestem Twoja wielka fanka. Ale nie wiem czy sugerowanie komus rzucenie studiow do dobry pomysl? No wlasnie w Australii psychologowie tez w srednich szkolach sugerowali mlodym ludziom zeby robili to co lubia, to co ich pasjonuje itd. I wyroslo pokolenie fotografow, malarzy i pasjonatow jazdy konnej. Po niedlugim czasi ta cala ekipa przez prozaiczne problemy zycia, czyli znalezienie pracy w tym co ich fascynuje i zarobienie na siebie.....przeksztalcila sie w pokolenie depresantow. Potem sie okazalo, ze wcale nie ma pracy dal fotografow ani malarzy. A rachunki trzeba placic. Oczywiscie sa wyjatki, ale jest ich malo. Bardzo malo.
Super słowa super przekaz uwielbiam panią :* czuć że to o czym pani mowi płynie z głębi serca i że wie pani o czym mówi całuje gorąco i pozdrawiam życzę cudownego dnia Kasia z Konina ;*
fajny film, już faraon uczył ciemnoty a w Grecji zakładano uczelnie pierwsze w europie i co dziśaj robi Grecki uczony! !!!!! Podróżuje tak jak ty i bardzo dziękuję ci za audycje radiowe raz się spotkaliśmy w Koszalinie może pamiętasz, mam znajomych profesorów brak słów i szacunku. Nie zaczęłem studiować tylko na własnej skórze uczyłem się życia bardzo się ciesze i opowiadam o tym z wielką przyjemnością innym. Jesteś wielka za odwagę i energia otacza przez cały czas twoje pole. Ja to kiedyś doświadczyłem i zaczynam się tym cieszyć z innymi. Mogę opowiadać i pisać a to dopiero początek. Cudo było tu zawsze jest wszędzie. 🍎🍆🌶🌼🌲🌻🌱🐛🐞🐝
Ja rzuciłem studia na 3 roku została mi obrona i jedne ćwiczenia do zaliczenia i zostawiłem... Wiedziałem że nie będę pracował w tym zawodzie - fizjoterapia bo sytuacja finansowa nie pozwalał na zmianę pracy. Ale nie żałuję bo czego się nauczyłem, to mam dla siebie i korzystam z tego
Po trzech latach doświadczenie masz jednak. Możesz sprzedawać sprzęt medyczny, możesz pracować w zawodach paramedycznych. Służba dla innych to najlepszy sposób na przekonanie się na co nas stać. Kasa to nie wszystko. Moja znajoma jest nieszczęśliwą stomatolożką
Nie rozumiem paru rzeczy. Po pierwsze: co to była za nawigacja? Po drugie: skąd dokąd była ta trasa? Po trzecie: skąd ma nawigacja wiedzieć, co się wydarzy na drodze? Jeżeli mamy nawigację google z internetem, to jeśli wydarzy się jakiś wypadek czy coś, to nawigacja zmieni trasę i ominie ten wypadek.
prosze beatka nagraj film co zrobic jak wszystko sie wali jak pomoc tacie w ciezkiej chorobie,mamie ktora sie tym zalamuje,ja jestem jedynaczka ,mam swoje zycie ktore probuje ogarniac a nie moge sie zajac soba bo czuje ze musze teraz z mama byc niewiem jak to ogarnac wszystko
pokochac siebie bezwarunkowo i wybrac siebie,nie jest pani w stanie zajac sie wszystkim problemami swoich rodzicow,to ich zycie,pani ma swoje i ma pani prawo do szczescia.
Nie rozumiem, z czego Pani się cieszy. Że niby nawigacja jest od Kant d*y potłuc? Nawigacja to super narzędzie, ułatwiające życie i oszczędzajace wielu niepotrzebnych stresów. Ile bym dał, gdyby istniała ta nawigacja zyciowa.
Nawigacja samochodowa a nawigacja od Stwórcy za sprawą ducha świętego to dwie różne nawigacje: drogowa zwana satelitarną może nas wywieźć na manowce ale tą Boża za sprawą ducha świętego nigdy nas nie zwiedzie... pozdrawiam.
No i właśnie bardzo szkoda, że nie skończyła pani żadnych studiów. Niestety to widać. Dlatego wydaje się pani, że wie wszystko o wszystkim, wydaje podręczniki do nauki języków, których nie zna, książki kucharskie, różne poradniki psychologiczne, nie mając pojęcia o psychologii, dziesiątki książek rocznie nie mając pojęcia o niczym i uprawiając 100% dyletantyzm. Te wszystkie new agowe wywody, to się kupy nie trzyma, ale jest takie pozytywne, ze ludzie spragnieni czegoś pozytywnego, dobrego i w złotym papierku, łykają to bez dyskusji, mimo że między pozytywami jest i trucizna duchowa. Gdyby skończyła pani studia zobaczyłaby pani, że to co tworzy to radosna twórczość a nie jakieś "prawdy objawione".
Bo studia są różne. Takie które niczego nie uczą i takie które czegoś uczą. Zawsze ze studiów jakiś pożytek można odnieść, wszystko zależy od podejścia. Jak program i profesorowie są do kitu, to trzeba samodzielnie szukać wiedzy na własną rękę. Zawsze się ma dostęp do biblioteki uniwersyteckiej, do różnych mediów i technologii niedostępnej ludziom spoza środowiska. Można też poznać ludzi, którzy chcą coś osiągnąć w życiu i przyłączyć się do nich. A jak jest zupełnie bez sensu to zmienić kierunek.
koma Zeby byc madrym zyciowo to nie trzeba konczyc zadnych stodiow. Pani Beata jest tego najlepszym przykładem. Czasami ludzie po studiach,zyciowo sa na poziomie 5 latka. Sama takich znam. To nie studia sa wyznacznikiem zyciowej madrosci. Ludzie dochodzili do wielkich majatkow majac pare klas.To inteligencja emocjonalna czyni człowieka.
"Masz jedno fantastyczne niepowtarzalne Życie i Twoim zadaniem jestw tym Życiu sie odnaleźć. I nie musisz Teraz odnaleźć się na Zawsze.
Teraz musisz odnaleźć sie na Teraz."
Slowa jak miod na moje dzisiejsze zagubienie.Dziękuję.
To bardzo mądre co Pani mówi. Zgadzam się z tym w zupełności. Dziękuję za tę filmiki. Życzę pogodnych spokojnych Świat w gronie najbliższych.
Tak, bo kto inny jak nie Ty przeżyjesz swoje życie. Dziekuję
Jakbym sluchala o sobie :) Mam 38 lat, skonczylam szkole w jednym kierunku, potem studia o zupelnie innym profilu.. A potem zaczelam jedna, druga, trzecia ....prace. Oczywiscie moje prace nie byly wogole zwiazane ze szkolami ktore skonczylam. Cale moje zycie miotalam sie nie wiedzac co ze soba zrobic. A wszystko dlatego, ze moi rodzice nie zgadzili sie na szkole ktora ja wybralam.... I dopiero teraz wrocilam do tego!!!! zaczynam od podstaw ale kocham kazdy dzien mojej drogi i na teraz nie wyobrazam sobie robic niczego innego. Nie wiem jak daleko zajde ale wiem ze ide w dobrym kierunku..
Pani Beatko dziekuje za ten i wszystkie inne filmiki. Kocham kocham kocham
Szukałam długo swojej drogi zawodowej. Skończyłam dwa kierunki studiów. Odnalazłam się po 40-tce. Wykonuję zawód, do którego nie potrzebuję wyższego wykształcenia. Wykonuję zawód asystenta osoby niepełnosprawnej i opiekuna osób starszych. Przeszłam długą drogę, by znaleźć pracę, w której czuję się najlepiej. Dużo znajomych się dziwi, nie dowierzają, krytykują. Uważają, że stać mnie na inną, ambitniejszą pracę. Ale ja wiem, że ta praca przynosi mi dużo satysfakcji. Nie zważam już na to. Robię swoje. Tak powstał mój blog nieocenioneopiekunki.com, w której piszę o sobie i mojej pracy. :)
NIE MA BARIER , KTÓRYCH NIE MOŻNA POKONAĆ. BLOKADY SĄ TYLKO W GŁOWIE. TO STRACH I BRAK WIARY W SIEBIE. PIĘKNE PRZESŁANIE PANI BEATO. POZDRAWIAM
Świetna wypowiedź! Ogromny drogowskaz dla wszystkich tych, którzy stoją przed tzw. "życiowym wyborem "
Pani Beato, spadła mi Pani z tym filmem jak z nieba. Jestem na etapie "odcinania pępowiny" od moich rodziców. Nie podoba im się to, że nie chcę, by kierowali moim życiem. Bardzo boli mnie to, że straciłam z nimi kontakt, ale z drugiej strony jest to jedyny sposób na to, żebym miała troche spokojniejszy dzień. Zbliżają się święta, a ja nie wiem, co mam robić. Mam wrażenie, ze totalnie mnie nie szanują i nie rozumieją, że może ja chce sama pokierować swoim życiem. Tata już w głowie widzi, jak po remoncie będzie wyglądać moje mieszkanie. Niedawno się zaręczyłam, ale mam wrażenie, że dla moich rodziców to jest ICH ślub a nie mój. Nie mogli sobie pozwolić na zrobienie własnego, ok, ale nie pozwolę, żeby zaprosili 50 osób, których nie zmam tylko dlatego, że oni mają wobec nich poczucie, ze muszą być zaproszeni. Generalnie nie chcą mnie słuchać, bo przecież oni są starsi, szacunek do rodziców itp. A ja jestem mimo to indywidualistką i okropnie czuje się, gdy ktoś tak mną pomiata jak marionetką bo wie lepiej...
A czy to mieszkanie sama kupilas za swoje zarobione pieniadze? Jak tak, to w czym problem? Niech sie tatus nie martwi o remont. Przeprowadzasz/acie sie do siebie i juz Organizujecie slub po swojemu, placicie sami za wszystko i zapszaszacie rodzicow. Koniec kropka.
Szacunek musi być obustronny, jak go nie ma to nie masz obowiązku szanować rodziców, jeżeli oni tobą pomiatają i mają cię w d*pie.
Fajnie że nie ma decyzji na całe życie!! Dzięki temu zawsze jest szansa że znajdziemy trampolinę. Dzięki!
Wniosek z tego filmu: trzeba sobie radzić sam. Nikt ci nie pomoże.
Ja również rzuciłam swoje pierwsze studia po 2 miesiącach. Czułam, że nie chcę tam być i marnuję swój czas. Później miałam rok czy dwa przerwy, teraz kończę studia które mnie interesują i satysfakcjonują, łączę je z pracą. Z perspektywy czasu wiem, że dobrze zrobiłam, a świadomość tego czego robić nie chcemy też jest już jakąś informacją. Pozdrawiam :)
Od dzieciństwa wiedziałam co chcę w życiu robić, na jakie iść studia, co jest moim celem i wymarzoną pracą. Wszystko co chciałam osiągnęłam, nawet pracuję w konkretnym miejscu, w którym marzyłam pracować. Po 2 latach pracy w mojej branży zaczęłam wątpić czy to jest to co chcę robić w życiu, coraz częściej jestem rozczarowana moją pracą, obowiązkami, napotykanymi trudnościami. Przez pierwszy rok byłam przeszczęśliwa, że pracuje w moim zawodzie, po 1,5 roku już zaczęło mnie to wszystko przytłaczać i mocno zastanawiam się nad zmianą zawodu, na zrezygnowaniu z tego co robię. Problem w tym, że kompletnie nie wiem co innego mogłabym robić, gdyż wszystkie swoje plany i nadzieje pokładałam w tym marzeniu...a teraz jestem troszkę tą pracą rozczarowana, inaczej wyglądała ona w moich wyobrażeniach, które zderzyły się z rzeczywistością. Już od dłuższego czasu myślę jak inaczej mogłabym moje życie zawodowe poprowadzić, ale kompletnie nie wiem jak odkryć co by to mogło być, abym była w 100% spełniona i z radością wykonywała swoje obowiązki. Może ktoś z Was był albo jest w podobnej sytuacji i mógłby mi coś poradzić?
Pani Beata mówi co zrobić w takiej sytuacji, zapytać siebie. I od siebie dodam, że czasem odpowiedź nie przychodzi natychmiast, ale przychodzi, czasem w dziwny i niespodziewany sposób.
Zadaje sobie to pytanie, zastanawiam się, ale odpowiedzi nie widać...
Mam wrażenie, że oczekujesz od życia, że jak już znajdziesz ten wymarzony zawód, to wszystko będzie się ładnie układać, będziesz w 100% spełniona, szczęśliwa i wszystko będzie cacy. A to tak nie działa. Odpowiedni zawód nie oznacza, że nie będzie problemów i trudności. Odpowiedni zawód oznacza, że problemy traktujesz jak wyzwania, że mimo trudności nie chciałabyś zamienić go na żaden inny, że podoba ci się to co robisz pomimo wszystko. Szukanie ideału to strata czasu, życie zweryfikuje każde zajęcie. Zresztą, wg mnie, życie bez wyzwań i pokonywania trudności na początku mogłoby wydawać się idealne, ale po czasie zaczęłoby być po prostu nudne.
Ogladam Pani filmiki dopiero od niedawna i bardzo mi sie podoba cieply i zyczliwy sposob w jaki sie Pani wypowiada.
Dziękuje za to, nienawidzę swojego życia obecnie, czekam aż przyjdzie matura i zakończe to co zacząłem 3 lata temu. Mam nadzieję, ze nigdy już nie wpakuję się w ten tryb życia.
Beata jestem Twoja wielka fanka. Ale nie wiem czy sugerowanie komus rzucenie studiow do dobry pomysl? No wlasnie w Australii psychologowie tez w srednich szkolach sugerowali mlodym ludziom zeby robili to co lubia, to co ich pasjonuje itd. I wyroslo pokolenie fotografow, malarzy i pasjonatow jazdy konnej. Po niedlugim czasi ta cala ekipa przez prozaiczne problemy zycia, czyli znalezienie pracy w tym co ich fascynuje i zarobienie na siebie.....przeksztalcila sie w pokolenie depresantow. Potem sie okazalo, ze wcale nie ma pracy dal fotografow ani malarzy. A rachunki trzeba placic. Oczywiscie sa wyjatki, ale jest ich malo. Bardzo malo.
Super słowa super przekaz uwielbiam panią :* czuć że to o czym pani mowi płynie z głębi serca i że wie pani o czym mówi całuje gorąco i pozdrawiam życzę cudownego dnia Kasia z Konina ;*
Dziękuję za mądre filmiki .Życzę pogodnych i bajkowych Świat w gronie najbliższych.
fajny film, już faraon uczył ciemnoty a w Grecji zakładano uczelnie pierwsze w europie i co dziśaj robi Grecki uczony! !!!!! Podróżuje tak jak ty i bardzo dziękuję ci za audycje radiowe raz się spotkaliśmy w Koszalinie może pamiętasz, mam znajomych profesorów brak słów i szacunku. Nie zaczęłem studiować tylko na własnej skórze uczyłem się życia bardzo się ciesze i opowiadam o tym z wielką przyjemnością innym. Jesteś wielka za odwagę i energia otacza przez cały czas twoje pole. Ja to kiedyś doświadczyłem i zaczynam się tym cieszyć z innymi. Mogę opowiadać i pisać a to dopiero początek. Cudo było tu zawsze jest wszędzie. 🍎🍆🌶🌼🌲🌻🌱🐛🐞🐝
W wieku 20 lat człowiek sam nie wie czego chce. Trzeba naprawdę mocno się nad tym zastanowić co robić i jak żyć.
Są tacy, co już mają po 18 lat i wiedzą czego chcą. To rodzice piorą nam mózg i dlatego mamy trudności by samego siebie odkrywać =/
Witam serdecznie chciałam zapytać jak można do Pani napisać? Pozdrawiam serdecznie. Joanna.☺
Myśle, że pierwszy poważny wybór w życiu człowieka to wybór szkoły średniej
Ja rzuciłem studia na 3 roku została mi obrona i jedne ćwiczenia do zaliczenia i zostawiłem... Wiedziałem że nie będę pracował w tym zawodzie - fizjoterapia bo sytuacja finansowa nie pozwalał na zmianę pracy. Ale nie żałuję bo czego się nauczyłem, to mam dla siebie i korzystam z tego
Po trzech latach doświadczenie masz jednak. Możesz sprzedawać sprzęt medyczny, możesz pracować w zawodach paramedycznych. Służba dla innych to najlepszy sposób na przekonanie się na co nas stać. Kasa to nie wszystko. Moja znajoma jest nieszczęśliwą stomatolożką
Pani Beato w momencie 3:54 mówiła Pani o swojej samodzielnej nauce, ale ze to temat na inny film, czy taki film może już powstał? :)
Dziękuję ❤
Jak będzie studiował,prawdopodobnie może liczyć na wsparcie finansowe rodziców,a jak rzuci studia,będzie musiał iść do pracy...;)
Dzięki
Gdzie można do Pani napisac?
Nie rozumiem paru rzeczy. Po pierwsze: co to była za nawigacja? Po drugie: skąd dokąd była ta trasa? Po trzecie: skąd ma nawigacja wiedzieć, co się wydarzy na drodze? Jeżeli mamy nawigację google z internetem, to jeśli wydarzy się jakiś wypadek czy coś, to nawigacja zmieni trasę i ominie ten wypadek.
prosze beatka nagraj film co zrobic jak wszystko sie wali jak pomoc tacie w ciezkiej chorobie,mamie ktora sie tym zalamuje,ja jestem jedynaczka ,mam swoje zycie ktore probuje ogarniac a nie moge sie zajac soba bo czuje ze musze teraz z mama byc niewiem jak to ogarnac wszystko
pokochac siebie bezwarunkowo i wybrac siebie,nie jest pani w stanie zajac sie wszystkim problemami swoich rodzicow,to ich zycie,pani ma swoje i ma pani prawo do szczescia.
Anna Szczesny jedzenie na surowo
Może to jest właśnie Twoje najważniejsze zadanie w życiu?
Ja też jestem szczęśliwym człowiekiem 💕
Bardzo Pani schudła. Oczywiście zazdroszczę, ale czy to zdrowe?
Pozdrawiam serdecznie Pani Beatko.
Nie rozumiem, z czego Pani się cieszy. Że niby nawigacja jest od Kant d*y potłuc? Nawigacja to super narzędzie, ułatwiające życie i oszczędzajace wielu niepotrzebnych stresów. Ile bym dał, gdyby istniała ta nawigacja zyciowa.
Nawigacja samochodowa a nawigacja od Stwórcy za sprawą ducha świętego to dwie różne nawigacje: drogowa zwana satelitarną może nas wywieźć na manowce ale tą Boża za sprawą ducha świętego nigdy nas nie zwiedzie... pozdrawiam.
Zależy jakie masz relacje z sobą samym.
Aniutqa relacje z samym sobą są bardzo ważne (sumienie) ale ważniejsze są nasze relacje z Bogiem na podstawie Jego Słowa.
Żeby mieć zdrowe i dobre relacje z Bogiem najpierw trzeba mieć relacje z samym sobą i kochać siebie, inaczej Boga będzie się postrzegać jako tyrana.
Aniutqa dlatego też nie powinniśmy zapominać o tym że mamy miłować Boga całym sercem...a bliźniego swego tak jak siebie samego. Pozdrawiam.
No i właśnie bardzo szkoda, że nie skończyła pani żadnych studiów. Niestety to widać. Dlatego wydaje się pani, że wie wszystko o wszystkim, wydaje podręczniki do nauki języków, których nie zna, książki kucharskie, różne poradniki psychologiczne, nie mając pojęcia o psychologii, dziesiątki książek rocznie nie mając pojęcia o niczym i uprawiając 100% dyletantyzm. Te wszystkie new agowe wywody, to się kupy nie trzyma, ale jest takie pozytywne, ze ludzie spragnieni czegoś pozytywnego, dobrego i w złotym papierku, łykają to bez dyskusji, mimo że między pozytywami jest i trucizna duchowa. Gdyby skończyła pani studia zobaczyłaby pani, że to co tworzy to radosna twórczość a nie jakieś "prawdy objawione".
Dziwny ten Twój głos
A ja skończyłam studia i nie zauważyłam, żebym była po nich cokolwiek mądrzejsza.
Bo studia są różne. Takie które niczego nie uczą i takie które czegoś uczą. Zawsze ze studiów jakiś pożytek można odnieść, wszystko zależy od podejścia. Jak program i profesorowie są do kitu, to trzeba samodzielnie szukać wiedzy na własną rękę. Zawsze się ma dostęp do biblioteki uniwersyteckiej, do różnych mediów i technologii niedostępnej ludziom spoza środowiska. Można też poznać ludzi, którzy chcą coś osiągnąć w życiu i przyłączyć się do nich. A jak jest zupełnie bez sensu to zmienić kierunek.
koma
Zeby byc madrym zyciowo to nie trzeba konczyc zadnych stodiow.
Pani Beata jest tego najlepszym przykładem.
Czasami ludzie po studiach,zyciowo sa na poziomie 5 latka.
Sama takich znam.
To nie studia sa wyznacznikiem zyciowej madrosci.
Ludzie dochodzili do wielkich majatkow majac pare klas.To inteligencja emocjonalna czyni człowieka.
ua-cam.com/video/Wdh0mCTlzfk/v-deo.html
Prawda?