Zamanın en değerli şey olduğunu ve bunu aslında çok düşünerek harcadığımı görüyorum. Harekete geçmek zor olsa da, bence hiçbir şey durmak kadar yorucu olamaz. Videon bana ilham verdi. Teşekkür ederim 💙
videoyu izlerken ne kadar benzer şeyler yaşadığımı hissettim ya doğru mesleği bulamazsam ya para kazanmak için çıktığım yolda en iyisini bulmak için düşünürken bütün fırsatları kaçırırsam ve sonunda en istemediğim yerde yaşayıp en istemediğim işi yapıp en istemediğim kişi olursam düşünceleri var ama şimdi hepsinin olağan normal şeyler olduğuna inancım tam artık kitap okumak değil kitap yazmak istiyorum ve artık düşünceleri eyleme dökme zamanı
İzlerken üzüldüm, insanlara yüklenen sorumluluk duygusu gelecek kaygısı yüzünden herkes stresli, anksiyete oluşturuyor. Daha yaşın genç, hiçbir şeye geç kalmadın. Gerekirse 2 yılını hiçbir şey yapmadan geçir, geç kalmıyorsun. 33 yaşındayım, evli, 2 çocuklu ve öğretmenim(memurum). Hayalimdeki meslek bu değildi tamamen o günün şartlarına göre herkes KPSSye giriyor bende girmeliyim ile başladı her şey. Aslında bölümü bitirdikten sonra yüksek lisansa başladım ve istediğimin o olmadığını görüp KPSS’ye başvurdum. Sonrasında atandım, hayallerimden iyice uzaklaştım, şimdi herkesin atanamadığı dönemde atandın nasıl bırakırsına dönecekti çevre baskısı. Devam ettim, şimdi istifa etmem imkansızlaştı. Bu arada eşimin ya da kendi ailemin durumu iyi çalışmama gerek yok, ama ondan dolayı değil kendi paramı kendim kazanmalıyım hissi yüzünden her zaman çalışacağım. Dışarıdan keyfim çok yerinde ya da toplum tarafından bazı şeyleri başarmış rayında görünen bir hayatım var gibi görünüyor. Mutlu musun dersen hayır. Mesleğimi seviyorum bu arada. 3 gün dersim diğer günler boşum ama zaten 2 çocuk ev derken vakit yine bana kalmıyor. Neden anlattım bunları. Evlenip çoluk çocuğa karışıp 30lu yaşlara gelince hayatında radikal kararlar alamıyorsun. Şu an bekar ve yaşın genç olarak kendi hayatın tamamen senin elindeyken istediğini yap. Neye karar verirsen o yolda ilerle acele etme ne zaman o aydınlanma gelirse. Türkiye’de 30-40 lı yaşlarda mesleğini bırakıp tekrar üniversiteye dönmek istediğini okumak biraz zor, ancak mesleğini yaparken 2. Üniversite istersen olabilir. Amerika’da çevre baskısı olmadan özgürce yaşa sana en büyük tavsiyem. Başarılar dilerim hayatında, umarım mutlu olacağın bir meslekle hayatına devam edersin
Öncelikle yine harika bir video... "Aslında o kadar da önemli biri olmadığımız ortaya çıktığında neden üzülüyoruz ki hemen? Bunu temel bir aydınlama alanı olarak ele alabilsek daha iyi olmaz mı? İnanmak dediğimiz şey sonuçta insanın içinde başlattığı bir eylemdir." (Ahlat Ağacı - 2018)
daha önce duygularıma bu kadar tercüman olan bir video ile karşılaşmamıştım, bence çok güzel özetlemişsin 21. yüzyılın üzerinde yeterince konuşulmayan problemlerini ❤🩹
Karar verememe, seçenekler arasından en iyisini seçememe, yanlış yapmaktan korkma gibi sorunlar için örnek verdiğiniz analoji güzel. Bu durumu özetlemek için her zaman yaptığım bir alıntı vardır, düşüncelerinize ekleyebilirsiniz. Tutunamayanlar'dan: "Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."
"Tercih etmenin" aslında tercih edilebilir seçeneklerin 99unu red etmek olduğunu fark ediyoruz. Ağır basan tercih ettiğimiz seçenek değil etmediklerimiz olmaya başlıyor tam bu yaşlarda. Hatta tercih etmek zorunda olmak bu düşünceye itiyor bizi. Üniversite seçince, mezun olunca, okul bitince hayatımızın geleceğine dair ihtimaller yok oluyor, yıkılıyor. Okurken her ihtimalin hala mümkün olduğu duygusu iyi geliyor bize ve sonrasında artık bir titleımız bir etiketimiz oluyor. Bizim bir şeyleri seçerek yaşadığımız onca yılımız oluyor sırtımızda. Hayatımız tortulaşıyor, bir şeye benziyor. Aynı bebeklerin doğdukları anda 300den fazla kemiği varken yaşları ilerdikçe kemiklerinin birleşmesi şekillenmesiyle kemik sayısının 206 ya düşüp artık hareketlerinin kısıtlanması, esnekliklerinin azalması gibi...
New York gibi karmaşık ve kalabalık bir şehirden kapital duyguların dışında insanın anlam arayışını, kendini sorgulamayı bu kadar güzel ifade edebilen birinin hem de genç birinin olması önce beni şaşırttı sonra da keyifle dinledim. Yazarın "hissederim ama anlatamam" dediği şeyi siz anlatmışsınız adeta. Tebrik ediyorum...ve hemen kanala abone oluyorum :)
Amorf fati... Binlerce ihtimalden birkaçıyız belki de, ve aklımız karışıp duruyor bu ışıklı, rengarenk reklam ekranlarının olduğu, bize her şey olabileceğimizi söyleyen insanlarla dolu geniş, sonsuz ve aynı zamanda sonlu (ortalama bir ömür 80 yıl desek) yolda. Ben kendimizi, hayatı, akışı gözlemleme dinleme taraftarıyım. Daha çok okuma, izleme ve kendimizi besleme, artık neye ihtiyamız varsa o yönde ilerleme kafasındayım. Daha sonra da, o cılız iç sesimize kulak verip, onu dinleyebilir; o sesin fısıltılarını, aklın ve mantığın süzgecinden geçirip bir şeyler yapabilir, deneyebiliriz elbette. Başarısızlıklar yolumuzu daraltsın, sonsuz ihtimali kıssın ve Yazgımızı sevebilelim gönlümüzce.
hiç kimse olmanın kaçınılmaz rahatlığını biliyorum elbette. fakat, gerçekten bu kaçınılmaz bir rahatlık mı? sonuçta ben eğer hiç kimseysem üzerimde rahatlıktan evvel, ziyadesiyle hüzün çöker. esasında hüzün değil de.. gerçeklerin acısı. bir çerçeveye daha daha daha uzaktan baktığındaki o artık yepyeni bir şeye bakabiliyormuşsun da geç kalmışsın ve bunun için endişeleniyorsun hissi... bu hislerden dolayı ne zaman hiç kimse olsam asla kaçınılmaz bir rahatlık sürdüremeyeceğimi düşünüyorum. bu düşüncem niye böyle emin, kesin ve toy gözüküyor onu da biliyorum; ben gencim çünkü. bu olaya böyle bakabilen bir genç. yanlış da olabilir, doğru da olabilir. bu fikrim ileride mutasyonlara haylice de uğrayabilir fakat 17 yaşındaki ben; birisiyim. birisi olacağım.. en azından ben günlüğümde kendimi birisi olarak görmeye devam edeceğim :)
Ben senin hayatına küçük bir dokunuş yapabilirim yakında Amerikadayım inşallah bi şarkı bestem var Türkiye’ye söylicem Amerika’dan yanımda olabilirnnnn
Zamanın en değerli şey olduğunu ve bunu aslında çok düşünerek harcadığımı görüyorum. Harekete geçmek zor olsa da, bence hiçbir şey durmak kadar yorucu olamaz. Videon bana ilham verdi. Teşekkür ederim 💙
videoyu izlerken ne kadar benzer şeyler yaşadığımı hissettim ya doğru mesleği bulamazsam ya para kazanmak için çıktığım yolda en iyisini bulmak için düşünürken bütün fırsatları kaçırırsam ve sonunda en istemediğim yerde yaşayıp en istemediğim işi yapıp en istemediğim kişi olursam düşünceleri var ama şimdi hepsinin olağan normal şeyler olduğuna inancım tam artık kitap okumak değil kitap yazmak istiyorum ve artık düşünceleri eyleme dökme zamanı
İzlerken üzüldüm, insanlara yüklenen sorumluluk duygusu gelecek kaygısı yüzünden herkes stresli, anksiyete oluşturuyor. Daha yaşın genç, hiçbir şeye geç kalmadın. Gerekirse 2 yılını hiçbir şey yapmadan geçir, geç kalmıyorsun. 33 yaşındayım, evli, 2 çocuklu ve öğretmenim(memurum). Hayalimdeki meslek bu değildi tamamen o günün şartlarına göre herkes KPSSye giriyor bende girmeliyim ile başladı her şey. Aslında bölümü bitirdikten sonra yüksek lisansa başladım ve istediğimin o olmadığını görüp KPSS’ye başvurdum. Sonrasında atandım, hayallerimden iyice uzaklaştım, şimdi herkesin atanamadığı dönemde atandın nasıl bırakırsına dönecekti çevre baskısı. Devam ettim, şimdi istifa etmem imkansızlaştı. Bu arada eşimin ya da kendi ailemin durumu iyi çalışmama gerek yok, ama ondan dolayı değil kendi paramı kendim kazanmalıyım hissi yüzünden her zaman çalışacağım. Dışarıdan keyfim çok yerinde ya da toplum tarafından bazı şeyleri başarmış rayında görünen bir hayatım var gibi görünüyor. Mutlu musun dersen hayır. Mesleğimi seviyorum bu arada. 3 gün dersim diğer günler boşum ama zaten 2 çocuk ev derken vakit yine bana kalmıyor. Neden anlattım bunları. Evlenip çoluk çocuğa karışıp 30lu yaşlara gelince hayatında radikal kararlar alamıyorsun. Şu an bekar ve yaşın genç olarak kendi hayatın tamamen senin elindeyken istediğini yap. Neye karar verirsen o yolda ilerle acele etme ne zaman o aydınlanma gelirse. Türkiye’de 30-40 lı yaşlarda mesleğini bırakıp tekrar üniversiteye dönmek istediğini okumak biraz zor, ancak mesleğini yaparken 2. Üniversite istersen olabilir. Amerika’da çevre baskısı olmadan özgürce yaşa sana en büyük tavsiyem. Başarılar dilerim hayatında, umarım mutlu olacağın bir meslekle hayatına devam edersin
Çok teşekkür ederim yorumunuz ve güzel dilekleriniz için ❤️
50 yaşında üniversiteye gidip istediği bölümü okuyan insanlar var. hiçbir şey için geç değil.
Öncelikle yine harika bir video...
"Aslında o kadar da önemli biri olmadığımız ortaya çıktığında neden üzülüyoruz ki hemen? Bunu temel bir aydınlama alanı olarak ele alabilsek daha iyi olmaz mı? İnanmak dediğimiz şey sonuçta insanın içinde başlattığı bir eylemdir." (Ahlat Ağacı - 2018)
daha önce duygularıma bu kadar tercüman olan bir video ile karşılaşmamıştım, bence çok güzel özetlemişsin 21. yüzyılın üzerinde yeterince konuşulmayan problemlerini ❤🩹
Karar verememe, seçenekler arasından en iyisini seçememe, yanlış yapmaktan korkma gibi sorunlar için örnek verdiğiniz analoji güzel.
Bu durumu özetlemek için her zaman yaptığım bir alıntı vardır, düşüncelerinize ekleyebilirsiniz. Tutunamayanlar'dan:
"Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."
"Tercih etmenin" aslında tercih edilebilir seçeneklerin 99unu red etmek olduğunu fark ediyoruz. Ağır basan tercih ettiğimiz seçenek değil etmediklerimiz olmaya başlıyor tam bu yaşlarda. Hatta tercih etmek zorunda olmak bu düşünceye itiyor bizi. Üniversite seçince, mezun olunca, okul bitince hayatımızın geleceğine dair ihtimaller yok oluyor, yıkılıyor. Okurken her ihtimalin hala mümkün olduğu duygusu iyi geliyor bize ve sonrasında artık bir titleımız bir etiketimiz oluyor. Bizim bir şeyleri seçerek yaşadığımız onca yılımız oluyor sırtımızda. Hayatımız tortulaşıyor, bir şeye benziyor. Aynı bebeklerin doğdukları anda 300den fazla kemiği varken yaşları ilerdikçe kemiklerinin birleşmesi şekillenmesiyle kemik sayısının 206 ya düşüp artık hareketlerinin kısıtlanması, esnekliklerinin azalması gibi...
Çok güzel söylemişsin gerçekten öyle geride kalan ihtimaller hayallerin yıkılmasını izlemek gibi oluyor
büyüyecek kanal gibi duruyor. önden yerimizi aldık ama arşiv çok az olduğu için hızlı tükendi. keep up the good work!!
New York gibi karmaşık ve kalabalık bir şehirden kapital duyguların dışında insanın anlam arayışını, kendini sorgulamayı bu kadar güzel ifade edebilen birinin hem de genç birinin olması önce beni şaşırttı sonra da keyifle dinledim. Yazarın "hissederim ama anlatamam" dediği şeyi siz anlatmışsınız adeta. Tebrik ediyorum...ve hemen kanala abone oluyorum :)
Teşekkürler güzel yorumunuz için :)
Ne demek, zevkle...@@suveydagulec
Amorf fati... Binlerce ihtimalden birkaçıyız belki de, ve aklımız karışıp duruyor bu ışıklı, rengarenk reklam ekranlarının olduğu, bize her şey olabileceğimizi söyleyen insanlarla dolu geniş, sonsuz ve aynı zamanda sonlu (ortalama bir ömür 80 yıl desek) yolda. Ben kendimizi, hayatı, akışı gözlemleme dinleme taraftarıyım. Daha çok okuma, izleme ve kendimizi besleme, artık neye ihtiyamız varsa o yönde ilerleme kafasındayım. Daha sonra da, o cılız iç sesimize kulak verip, onu dinleyebilir; o sesin fısıltılarını, aklın ve mantığın süzgecinden geçirip bir şeyler yapabilir, deneyebiliriz elbette. Başarısızlıklar yolumuzu daraltsın, sonsuz ihtimali kıssın ve Yazgımızı sevebilelim gönlümüzce.
Denk geldiğim ilk videonuz. Birey olarak işte ben burdayım, gencim diyerek, toplum baskısının dışında var olmanın dayanılmaz hafifliğini hissettim.
Yürürken kumsalda bi şey farkettim. Sayısız kum tanesinin arasındaydım. Ve bi anlam aradım.
Yüzümde bi gülümsemeyle sevgi dalgasına daldım. 😊
Yine yine yine mukemmel bir video 🥳
Her videon birbirinden daha güzel 😍
bu video yapay zekayla olusturulmustur. insanlarin gorsellerinin hareketinden cok rahat anlasilabiliyor
aynen oyle sadece sen yakaladin
hiç kimse olmanın kaçınılmaz rahatlığını biliyorum elbette. fakat, gerçekten bu kaçınılmaz bir rahatlık mı? sonuçta ben eğer hiç kimseysem üzerimde rahatlıktan evvel, ziyadesiyle hüzün çöker. esasında hüzün değil de.. gerçeklerin acısı. bir çerçeveye daha daha daha uzaktan baktığındaki o artık yepyeni bir şeye bakabiliyormuşsun da geç kalmışsın ve bunun için endişeleniyorsun hissi... bu hislerden dolayı ne zaman hiç kimse olsam asla kaçınılmaz bir rahatlık sürdüremeyeceğimi düşünüyorum. bu düşüncem niye böyle emin, kesin ve toy gözüküyor onu da biliyorum; ben gencim çünkü. bu olaya böyle bakabilen bir genç. yanlış da olabilir, doğru da olabilir. bu fikrim ileride mutasyonlara haylice de uğrayabilir fakat 17 yaşındaki ben; birisiyim. birisi olacağım.. en azından ben günlüğümde kendimi birisi olarak görmeye devam edeceğim :)
güzel video
pardon nereye imza atıyoruz?
Nedense video Wong Kar Wai filminden çıkmış gibi.
Fallen Angels vibe
Çok teşekkür ederim ❤️ Bu yorumun beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin edemezsin ❤️
Ben senin hayatına küçük bir dokunuş yapabilirim yakında Amerikadayım inşallah bi şarkı bestem var Türkiye’ye söylicem Amerika’dan yanımda olabilirnnnn
keşke anlattıklarını hiç anlamasaydım, keşke bu kız ne diyo ya diyebilseydim, keşke hiç bilmeseydim
sıradandım ; birilerine göre birisi mi olmak gerekliydi ?
Bu kızın en yakın arkadaşı benim ve full böyle muhabbet ediyoruz kıskanın ağlayın ahahahahhahahaha
Şu anda japonlar da senin gibi düşünüyor onlar ormanları var😢😮