Anadolu'da Konutun Öyküsü | 2. Bölüm (1984)
Вставка
- Опубліковано 3 тра 2022
- Yönetmen: Suha Arın, Yönetmen Yrd.: Hasan Özgen, Müzik: Ekrem Zeki Ün, Anlatan: Süreyya Arın.
“Anadolu’da Konutun Öyküsü” adlı belgesel film, 1984 yılında Suha Arın’ın yönetiminde ve Kent-Koop’un sponsorluğunda gerçekleştirildi. “İlk İzler” ve “Yeni Umutlar” adlı iki bölümden oluşan ve toplam süresi 70 dakika olan belgesel, altı ayda tamamlandı.
Üç ayrı kamera ekibinin 40 ilde toplam 25 bin kilometre yol katederek çektiği Anadolu’da Konutun Öyküsü, o güne kadar yeterince işlenmemiş olan “konut” olgusuna, anıtsal mimariden çok halkın yaratıp zenginleştirdiği “konut” ve konuta ilişkin kültürel miras açısından yaklaşıyor.
Günümüzden yaklaşık 25 bin yıl önce Divrit Dağı’ndan fışkıran lavlardan kaçan insanın ardında bıraktığı izlerle başlayan belgesel, Anadolu topraklarından gelip geçen uygarlıkların geride bıraktığı konut örnekleriyle ve kuşaktan kuşağa aktarılıp konut içine kadar yansıyan ilginç ritüellerle sürüyor.
Türklerin Anadolu’ya gelişi ile konutta başlayan farklılaşmaları ve malzeme kullanımındaki çeşitliliği vurgulayarak süren belgesel, Batılılaşma hareketleri ve Cumhuriyet döneminin etkilerini irdeledikten sonra, konut sorununa ilişkin çağdaş çözüm çabaları ie noktalanıyor.
Yönetmenliğini Suha Arın’ın, yönetmen yardımcılığını Hasan Özgen’in yaptığı ve Süreyya Arın’ın seslendirdiği filmin müziği ise Ekrem Zeki Ün’e ait.
16 mm master filmden ve orijinal ses kayıtlarından dijital restorasyonu yapılan “Anadolu Konutun Öyküsü”, Suha Arın Belgeselleri kanalında iki bölüm olarak yayınlanıyor. - Фільми й анімація
24:55 den sonra Ankaradan görseller görmemde ayrı bir mutlu etti. Ankaranın yerleşimi içinde "Hızla yaratılan ve aynı hızla yok edilen bir mimari süreç yaratılır " demesi sıkıntıyı anlatmış.
Şimdi filmde görünce hatırladım. Bir eve 5 dakika için de uğrasan kolonya dökülüp, şeker ikram ediliyordu. Şekerler konusunda uzmandım (çocuktum) şekerler toplasan 15 - 20 çeşidi geçmiyordu. Kimin evinde ikram edilirse edilsin benzer şekerlerdi. Bazıları favorimdi. Bir de çocuklara da büyük insan gibi nasılsın diye hatır sormadan geçilmezdi. Hatır sorma faslı vardı. Misafir amuda kalksa hoş karşılanırdı. Ev sahibi misafir ne yapsa onaylar ve hep güler yüzlü olurdu. Misafir çocuk yaramazlik yapar, çocuğun annesi müdahale eder, ev sahibi bırak cocuk o yaramazlık yapsın derdi. Hatta yap çocuğum yap demesi şaşılacak bir şey değildi :) Bir eve çat kapı bile gitsen salonlar her zaman tertemiz 10 dakika önce temizlenmiş gibi olurdu. Samimiyetin derecesine yahut yaşam alaninın daginiklik durumuna göre gelenler salona alınırdı. Ama yine de ev sahibi, ev hâli, dağınıklığın kusuruna bakmayın derdi. Uzunca oturulursa o evde birsey yenmeden, karın doymadan çıkılmazdı. Evlerde insan sıcaklığı vardı. Eşyalar en iyi evde bile bugünkünün yanında berbattı. Mobilya sektörü gelişmemisti. Dekor, dekorasyon kavramı büyük sehirlerdeki üst tabaka dışında bilinmiyordu bile. Yapılar da kalitesizdi. İnşaat malzemeleri sınırlı ve kabaydı. Ustalık berbattı. duvarların zeminden tavana 10 15 cm eğimli olması sıradan bir durumdu. Yani evler döküntü ve tika basa dolu ve uyumsuzluk abidesiydi ama dert değildi. Ne çok gülünürdü.
👏👏👏👏👏👏😍😍
Dekorasyon demişken, bu alanda azalarak biten bir durum: el işleri. Sanat tarihinde kadınların ürettiği çoğu şeyin sanat olarak görülmemesinden bahsedilir. Gerçekten de Türk kadınının yıllarca el emeği, göz nuru, yaşam alanlarını güzelleştirmek için hazırladıkları kanaviçe, dantel, etamin, vb el işleri önce erkeklerin serzenişleri arasında üretildi, akabinde genç nesil tarafından alaya alındı, sonra hazır Çin malları yerlerini aldı, en sonunda da tamamen yok oldu.
Her biri emek kokan, bizi geçmişin saklı gizli olan unutulmaması gereken konutların durumunu harikulade bir anlatım ve belgesel haline gelmiş hali ile bize ulaştıran Sevgili Süha Arın. Emeğiniz büyük varolun🙏
Huzur buldum vala aynen
Sevgili Süha Arın hocaya rahmetler dileğimle,bu güzel eseri gün ışığna yeniden kazandıran Evren Arın kardeşime çok teşekkür ederiz....
Ev yapımızı, gelenek ve göreneklerimizi gitgide kaybediyoruz. Ardından çok özleyeceğiz şimdiden hissediyorum fakat herşey gibi giden geri dönmeyecek!
Film zaten çok güzel, restorasyonla yeniden izleyici ile buluşturanlara, emek verenlere teşekkürler, ellerine, yüreklerine, emeklerine sağlık🙏🙏🙏
Tüm emeği geçenlere teşekkürler
Ne varsa eski medeniyetlerimizde var bence...sagolun
Emeklerinize sağlık
Teşekkürler
Muhteşem bir bayram hediyesi.
Yine yeniden efsane bir bölüm
Yine çok guzel bir eser teşekkürler emeğiniz için
Şad ol güzel Ustam. Kalbimizde yaşıyorsun...
Uzun gölün eski halini görünce hüzünlendim🥺
çok güzel olmuş emeğinize sağlık
Nostalji yapalım dedik. :)
Güzel içerik,teşekkürler.
harikaydı.
Anadolu Anadolu Anadolu, teşekkürler..
Herkes aynı tastan birşey içti. 30 kişi kesin, ama tahminim 50 kişi civarı aynı tastaki aynı sıvıdan birer yudum aldı.
16:10 daki ayak öpme nedir acaba alevilikte kadın erkek eşit diye biliyordum ayak öptürme olayını ilk defa gördüm bilen varsa açıklayabilir mi?
Çekimler, montaj, müzikler, anlatım, açılar yani teknik yapım harika; ancak verilen bilgilerin çoğu hatalı. Yorumlarda belgesele bu kadar övgüler yağdırılmasının tek sebebi de aslında belgeselin beğenilmesi değil geçmişe duyulan özlem.
Hangi bilgiler hatalı?
hatali bilgileri yaz ogrenelim
Ahşap sektörünün kasıtlı yok edildiğine inanıyorum. Tıpkı organik doğal gıda üretimi gibi. Bunlar pahalı denilerek bahane öne sürüldü. Ama bu sadece bahane çünkü ahşap betondan, organik tarım da kimyasal tarımdan pahalı değil hatta ucuz bile.