Γειά σου παρέα όμορφη. Γειά σου Αχιλλέα λεβέντη. Να ζήσει η λεβεντογέννα Κρήτη μας. Να είσαστε καλά και να μας ανεβάζετε στον Ψηλορείτη με τα τραγούδια σας.
Μπορεί να πέσει ο ουρανός μπορεί ν'αλλάξει χρώμα μα δεν μπορεί να σ'αρνηθώ ώσπου να μπω στο χώμα Μπορεί η μοίρα το κορμί να το δικάσει πάλι μα δεν μπορεί που την καρδιά που σε 'χω να σε βγάλει Αυτός που δεν αγάπησε έστω για λίγο μόνο ούτε χαρά δεν ένιωσε ούτε μεγάλο πόνο Αυτός που ξέρει ν'αγαπά και να μισήσει ξέρει μα 'ναι η ζωή του πέλαγος χειμώνα-καλοκαίρι Μ'αρέσει η αγάπη σου μικρή μου πως μ'αρέσει κι ας είναι γύρω μου φωθιά κι εγώ κλαδί στη μέση Αρέσει μου να σ'αγαπώ ασχέτως πως γνωρίζω πως είναι κακοδιάβατος ο δρόμος που βαδίζω Θα σ'αγαπώ κι ας μην μπορώ να σε θωρώ όντε θέλω γιατί 'δεσα την τύχη μου με το δικό σου μέλλο Μικρή μου άνε χωρίσαμε καμιά φορά για πάντα ούτε ο ίδιος ο Θεός δε θα κατέχει γιάντα Σα χωριστούμε ζωντανοί μιαν ώρα δε θα ζήσω αφού γυναίκα ωσά κι εσέ άλλη δε θα γνωρίσω Εσύ 'σαι αιτία κι αφορμή κι έχει η καρδιά μου πόνο εγράθηκα στον ποταμό και μπλιο μου δε στεγνώνω Εσύ 'σαι αιτία κι αφορμή συ 'σαι αφορμή κι αιτία και θα το βάλω το κορμί βαθιά στην αμαρτία Αν είναι η αγάπη αμάρτημα μικρή μου έχω σφάλλει μα φταις κι εσύ που ήθελες την αδική μου αγκάλη Δε φταις εσύ που στη ζωή μ'έχεις γεμίσει πόνο μα φταίω εγώ που ήθελα κοντά να σου σιμώνω Εάν εσύ δεν ήσουνε βιόλα μου μυρωδάτη δε θέλαν έχω την καρδιά με μαχαιριές γεμάτη Εάν εσύ δεν ήσουνε μες τη ζωή μου βιόλα δε θέλαν έχουν νόημα ό,τι κι αν κάνω όλα Όσο θα ζω μες την καρδιά τόπος θα μου πομένει να σε φυτέψω ό,τι κι αν 'ρθεις βιόλα μου μυρισμένη Μόνο κοντά σου τσι ξεχνώ όσους καημούς κι αν έχω γι'αυτό και να χωρίσομε κερά μου δεν αντέχω Δεν μετανιώνω τον καιρό που έζησα μαζί σου λυπούμαι που δεν μπόρεσα να βρω καλύτερη σου Μπορεί να στεναχωρηθώ που φεύγεις και μ'αφήνεις όμως μπορεί και να χαρώ για δε με ξαναβρίνεις Μην κλαις μα δε γιατρεύεται ο πόνος με το κλάμα ο χωρισμός κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράμα Τι χωρισμός τι θάνατος η λέξη λάσσει μόνο αφού η καρδιά και για τα δυο νιώθει τον ίδιο πόνο Μ'έβαλες και σ'αγάπησα και τώρα μετανιώνεις ώσπου να ζεις το έγκλημα τσ'αγάπης θα πληρώνεις Σ'αγάπησα από καρδιάς μα δεν το μετανιώνω μου είναι ευχάριστο να ζω για σένα τόσο πόνο Δεν με πειράζει να πονώ για κάτι που μ'αρέσει μα πως να γιάνω την καρδιά που 'χει πληγή στη μέση
Αρέσει μου μπρε να γροικω Μίχαλο κι Αχιλλέα αχι και να τσι παντηχνα να καμωμε παρέα!!!! Γεια σας άντρες καλά Χριστούγεννα
Γειά σου παρέα όμορφη. Γειά σου Αχιλλέα λεβέντη. Να ζήσει η λεβεντογέννα Κρήτη μας. Να είσαστε καλά και να μας ανεβάζετε στον Ψηλορείτη με τα τραγούδια σας.
Γειά σου μιχαλε
Τι λόγια!!!
Μπορεί να πέσει ο ουρανός
μπορεί ν'αλλάξει χρώμα
μα δεν μπορεί να σ'αρνηθώ
ώσπου να μπω στο χώμα
Μπορεί η μοίρα το κορμί
να το δικάσει πάλι
μα δεν μπορεί που την καρδιά
που σε 'χω να σε βγάλει
Αυτός που δεν αγάπησε
έστω για λίγο μόνο
ούτε χαρά δεν ένιωσε
ούτε μεγάλο πόνο
Αυτός που ξέρει ν'αγαπά
και να μισήσει ξέρει
μα 'ναι η ζωή του πέλαγος
χειμώνα-καλοκαίρι
Μ'αρέσει η αγάπη σου
μικρή μου πως μ'αρέσει
κι ας είναι γύρω μου φωθιά
κι εγώ κλαδί στη μέση
Αρέσει μου να σ'αγαπώ
ασχέτως πως γνωρίζω
πως είναι κακοδιάβατος
ο δρόμος που βαδίζω
Θα σ'αγαπώ κι ας μην μπορώ
να σε θωρώ όντε θέλω
γιατί 'δεσα την τύχη μου
με το δικό σου μέλλο
Μικρή μου άνε χωρίσαμε
καμιά φορά για πάντα
ούτε ο ίδιος ο Θεός
δε θα κατέχει γιάντα
Σα χωριστούμε ζωντανοί
μιαν ώρα δε θα ζήσω
αφού γυναίκα ωσά κι εσέ
άλλη δε θα γνωρίσω
Εσύ 'σαι αιτία κι αφορμή
κι έχει η καρδιά μου πόνο
εγράθηκα στον ποταμό
και μπλιο μου δε στεγνώνω
Εσύ 'σαι αιτία κι αφορμή
συ 'σαι αφορμή κι αιτία
και θα το βάλω το κορμί
βαθιά στην αμαρτία
Αν είναι η αγάπη αμάρτημα
μικρή μου έχω σφάλλει
μα φταις κι εσύ που ήθελες
την αδική μου αγκάλη
Δε φταις εσύ που στη ζωή
μ'έχεις γεμίσει πόνο
μα φταίω εγώ που ήθελα
κοντά να σου σιμώνω
Εάν εσύ δεν ήσουνε
βιόλα μου μυρωδάτη
δε θέλαν έχω την καρδιά
με μαχαιριές γεμάτη
Εάν εσύ δεν ήσουνε
μες τη ζωή μου βιόλα
δε θέλαν έχουν νόημα
ό,τι κι αν κάνω όλα
Όσο θα ζω μες την καρδιά
τόπος θα μου πομένει
να σε φυτέψω ό,τι κι αν 'ρθεις
βιόλα μου μυρισμένη
Μόνο κοντά σου τσι ξεχνώ
όσους καημούς κι αν έχω
γι'αυτό και να χωρίσομε
κερά μου δεν αντέχω
Δεν μετανιώνω τον καιρό
που έζησα μαζί σου
λυπούμαι που δεν μπόρεσα
να βρω καλύτερη σου
Μπορεί να στεναχωρηθώ
που φεύγεις και μ'αφήνεις
όμως μπορεί και να χαρώ
για δε με ξαναβρίνεις
Μην κλαις μα δε γιατρεύεται
ο πόνος με το κλάμα
ο χωρισμός κι ο θάνατος
είναι το ίδιο πράμα
Τι χωρισμός τι θάνατος
η λέξη λάσσει μόνο
αφού η καρδιά και για τα δυο
νιώθει τον ίδιο πόνο
Μ'έβαλες και σ'αγάπησα
και τώρα μετανιώνεις
ώσπου να ζεις το έγκλημα
τσ'αγάπης θα πληρώνεις
Σ'αγάπησα από καρδιάς
μα δεν το μετανιώνω
μου είναι ευχάριστο να ζω
για σένα τόσο πόνο
Δεν με πειράζει να πονώ
για κάτι που μ'αρέσει
μα πως να γιάνω την καρδιά
που 'χει πληγή στη μέση