Αυτό το “αχ” δεν είν’ φωθιά να πιω νερό να σβήσει, μόνο ‘ναι πόνος στην καρδιά και θα με βασανίσει. Ω, την παντέρμη τη ζωή, ίντα λογιώς γυρίζει ‘ποσπέρας να ‘ναι αστροφεγγιά και το πρωί χιονίζει. Σιναποβλασταράκι μου, πεύκο μου δροσερό μου ποιος σου ‘πε πως δε σ’ αγαπώ και γίνηκες εχθρός μου.
Αυτό το “αχ” δεν είν’ φωθιά
να πιω νερό να σβήσει,
μόνο ‘ναι πόνος στην καρδιά
και θα με βασανίσει.
Ω, την παντέρμη τη ζωή,
ίντα λογιώς γυρίζει
‘ποσπέρας να ‘ναι αστροφεγγιά
και το πρωί χιονίζει.
Σιναποβλασταράκι μου,
πεύκο μου δροσερό μου
ποιος σου ‘πε πως δε σ’ αγαπώ
και γίνηκες εχθρός μου.