Բա Տաթևի ձիթհանը☺️։ Ուղղակի կտավհատի, քունջութի, մանանեխի ու նման սերմերի ձեթ է եղել։ Թեև իհարկե դուք շատ ճիշտ եք, հիմնականում յուղ են կիրառել։ Ձեթերը ավելի շուտ որպես դեղ են կիրառել,մեռոնի մեջ անգամ պետք է։
Տատիկս Լոռեցի էր: Այնտեղ, Դեբեդ գյուղում, ձեթ էին ստանում մի եռանյունաձեւ տեսակի սերմերից, որոնք կոչվում էին խոզի հաճար, ծառն էլ' հաճարենի: Գյուղում մի ձիթհան կար, որից օգտվում էին մի քանի գյուղերի բնակիչներ: Աշնանը, ընկած բլրի վրայի անտառները, գյուղացիները հատ- հատ եւ բռերով այդ հաճարն էին հավաքում պարկերի մեջ, այնուհետեւ' տանը բովում ու տանում, որպեսզի ձեթը ճզմեն, հանեն եւ իրենց տան: Որպես տուրք էլ, հաճարի մի մասը թողնում էին աշխատողներին, քամի որ փողը շատ արժեք չուներ:Ասում են, որ շատ ավելի համեղ ձեթ է ստացվել, քան, օրինակ, արեւածաղկի ձեթը: Պատերազմի տարիներին հենց այդպես են գյուղացիներն ու իրենց ընտանիքները գոյատեւել. վայրի բույսեր հավաքելով, կարտոֆիլ աճեցնելով, խոզի հաճար ուտելով եւ դրանից ձեթն օգտագործելով: Ի դեպ, այդ հաճարից բոված վիճակում կերել եմ. ո'չ մի արեւածաղկի սերմի եւ անգամ ընկույզի հետ չեմ փոխի, այնքան համեղ է: Պարզապես, եռանկյունի կճեպը շատ դժվար էր մաքրել' անգամ բովված վիճակում: 👍😋🤗
Շատ հրաշալի հետաքրքիր և ռւսռւ ողական հաղորդռւմ է շնորհակալ եմ ես սոխառԾը պատրաստռւմ եմ առատ կարագից պատրաստած յռւղով և ճաշակռւմ սխտոր մսծռւնով քանիոր չռւնեմ չորաթան
Ժողովուրդ ջան ես իհարկե կուրսի չեմ չեմ էլ հետաքրքրվում նման բաներով էտ իմ հոբին չի բայց մի հատ բան կա որ հետաքրքրեց եթե հին Հայկական ուտեստա էտ դեպքում խիա անունը 😂 ընենց տպավորությունա որ թուրքական անունա շատ անդուր ու ոչ Հայկական անուն ֆակտերով կարաք ինձ ասեք ոնց կարա նման անունով ուտեստը կոչվի Հայկական?
Եթե ձեզ իրոք հետաքրքրում է ուտեստի ծագումնաբանությունը, մենք անպայման կպատասխանենք բոլոր հավաստի տվյալներով, բայց հավատացեք ստեղծագործող ամբողջ թիմը 100 տոկոսանոց հայեր են և բացարձակ դեմ ենք թրքացմանը։ Եվ ավելացնեմ որ եթե ձեզ իրոք անհանգստացնում են նման հարցերը, կխնդրենք որ դուք էլ բացահայտեք թե ինչպես կարող է Հայաստանու լինել Թումանյանի շաուրմա, երևի կպատկերացնեք ինչ նկատի ունենք😉
Շատ հասարակ։ Ոնց հայ երեխաները Օֆելիա ու Համլետ ու Էրիկ ու Արտյոմ են, նույն ձևով բազում ուտեստներ արաբական ու թրքական անունով ենք սկսել կոչել` նրանց, ում լծի տակ դարերով եղել ենք։ Իմալբայադի ( սմբուկով խաշու կամ եփուկ, երևի) , նաշարաբ (նռան խտանյութ) , չարազ (ընդեղեն) , սուջուխ ( քաղցր շարոց) և այլն։
՜Արբի ջան ապրես👍բայց միայն արդար յուղով ,ոչ թէ ձեթ ,մեր նախնիները չգիտեին ձեթը ինչ է😂❤️🇦🇲🇺🇸
Բա Տաթևի ձիթհանը☺️։ Ուղղակի կտավհատի, քունջութի, մանանեխի ու նման սերմերի ձեթ է եղել։ Թեև իհարկե դուք շատ ճիշտ եք, հիմնականում յուղ են կիրառել։ Ձեթերը ավելի շուտ որպես դեղ են կիրառել,մեռոնի մեջ անգամ պետք է։
Տատիկս Լոռեցի էր: Այնտեղ, Դեբեդ գյուղում, ձեթ էին ստանում մի եռանյունաձեւ տեսակի սերմերից, որոնք կոչվում էին խոզի հաճար, ծառն էլ' հաճարենի: Գյուղում մի ձիթհան կար, որից օգտվում էին մի քանի գյուղերի բնակիչներ: Աշնանը, ընկած բլրի վրայի անտառները, գյուղացիները հատ- հատ եւ բռերով այդ հաճարն էին հավաքում պարկերի մեջ, այնուհետեւ' տանը բովում ու տանում, որպեսզի ձեթը ճզմեն, հանեն եւ իրենց տան: Որպես տուրք էլ, հաճարի մի մասը թողնում էին աշխատողներին, քամի որ փողը շատ արժեք չուներ:Ասում են, որ շատ ավելի համեղ ձեթ է ստացվել, քան, օրինակ, արեւածաղկի ձեթը: Պատերազմի տարիներին հենց այդպես են գյուղացիներն ու իրենց ընտանիքները գոյատեւել. վայրի բույսեր հավաքելով, կարտոֆիլ աճեցնելով, խոզի հաճար ուտելով եւ դրանից ձեթն օգտագործելով: Ի դեպ, այդ հաճարից բոված վիճակում կերել եմ. ո'չ մի արեւածաղկի սերմի եւ անգամ ընկույզի հետ չեմ փոխի, այնքան համեղ է: Պարզապես, եռանկյունի կճեպը շատ դժվար էր մաքրել' անգամ բովված վիճակում: 👍😋🤗
Իմ ընտանիքի ամենա սիրված ճաշերից է
Տատիկս սոխառածը ղավուրմայով էր անում ու վերջում ավելացնում չոր ծիտրոն։
Գոհար ջան, դրան (ղավուրմային) մենք հայերս ասում ենք տհալ
Շատ հրաշալի հետաքրքիր և ռւսռւ ողական հաղորդռւմ է շնորհակալ եմ ես սոխառԾը պատրաստռւմ եմ առատ կարագից պատրաստած յռւղով և ճաշակռւմ սխտոր մսծռւնով քանիոր չռւնեմ չորաթան
Ընտիր ու ախորժելի տեսք ունի։ Անպայման կպատրաստեմ։
Oshakanum en shat patrastumm
Պաշտում եմ🙃☺️։ Ահավոր ախորժելի տեսք ունի։ Պասի օրերին հոլովակը նայելը ուղղակի գայթակղություն է🙃☺️
vaxe patrastem .shat chnorakal em.❤
menk patrastum enk hamaria nujne aranc vospi. vospi texe chechil panir enk lcnum ev shat hamova linum
որ պատրաստեք խնդրում եմ գրեք մեզ ինչպես ստացվեց, շնորհակալություն մեզ հետևելու համար
Քալագյոշին ինչ ոսպ կարողա նոր ռեցեպտա։
es qyalagyosh shat em kerel. u shat hamova🤤🤤
Արբի ջան դու մի ուրիշ, անուշ համ ու հոտ ես տալիս հաղորդմանը։
Շնորհակալություն❤️🤗
Im kerac qyalangyosh@
Maralotiov e ev aranc vospi
Shat shat hamex e
Մածունով չի լինի?
👌👌👌
Խնդրռւմ եմ ասեք եթե չորաթան չռւնեմ ինչպես պատրաստեմ սպաս կանխավ շնորհակալ եմ
Գայանե ջան սպաս պետք է պատրաստել ընդամենը առանց ձավարի և համեմի, իսկ չորաթանը ջրով բացելուց հետո ընդամենը 3 ից 4 ճաշի գդալ պետքե ավելացնել սպասի մեջ։
@@LuysProduction շատ շնորհակալ եմ
Մենք ենք շնորհակալ մեզ հետևելու համար❤️🤗
Իսկական քյալագյոշը ղավուրմայովա ու ոսպը չորաթանի հետեն եփում ու ուտում են սխտորով✌️🤟👍😉
Օձաձուկով ճաշի ձեվ առաջարկեք,խնդրում ենք
Հաղորդումտ շատ լակոնիկ է,ապրիս
barev dzez isk kaseq te Yerevanum vortexic karox em dzerq berel choratan?
Մենք գնել ենք գումի շուկաից, բայց բոլոր շուկաներից էլ կարող եք ձեռք բերել
@@LuysProduction shat shnorhakal em
tesqe @ntira👍
Բա որ համը փորձեի՛ք😀🤗
Choratany inch e???🤔🤔🤔
hy.wikibooks.org/wiki/%D4%B5%D6%83%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B8%D6%82%D5%AD:%D5%89%D5%B8%D6%80%D5%A1%D5%A9%D5%A1%D5%B6
Թանը չորացրած
Ժողովուրդ ջան ես իհարկե կուրսի չեմ չեմ էլ հետաքրքրվում նման բաներով էտ իմ հոբին չի բայց մի հատ բան կա որ հետաքրքրեց եթե հին Հայկական ուտեստա էտ դեպքում խիա անունը 😂 ընենց տպավորությունա որ թուրքական անունա շատ անդուր ու ոչ Հայկական անուն ֆակտերով կարաք ինձ ասեք ոնց կարա նման անունով ուտեստը կոչվի Հայկական?
Եթե ձեզ իրոք հետաքրքրում է ուտեստի ծագումնաբանությունը, մենք անպայման կպատասխանենք բոլոր հավաստի տվյալներով, բայց հավատացեք ստեղծագործող ամբողջ թիմը 100 տոկոսանոց հայեր են և բացարձակ դեմ ենք թրքացմանը։ Եվ ավելացնեմ որ եթե ձեզ իրոք անհանգստացնում են նման հարցերը, կխնդրենք որ դուք էլ բացահայտեք թե ինչպես կարող է Հայաստանու լինել Թումանյանի շաուրմա, երևի կպատկերացնեք ինչ նկատի ունենք😉
Շատ ուրախ կլինեք եթե հայերեն անուններ օգտագործեք։
Շատ հասարակ։ Ոնց հայ երեխաները Օֆելիա ու Համլետ ու Էրիկ ու Արտյոմ են, նույն ձևով բազում ուտեստներ արաբական ու թրքական անունով ենք սկսել կոչել` նրանց, ում լծի տակ դարերով եղել ենք։ Իմալբայադի ( սմբուկով խաշու կամ եփուկ, երևի) , նաշարաբ (նռան խտանյութ) , չարազ (ընդեղեն) , սուջուխ ( քաղցր շարոց) և այլն։
Ի դեպ, նույն տիպի կերակրատեսակը պանրով կոչվում է պանրախաշ։ Ըստ ամենայնի ոսպախաշ(ու) է հայկական անվանումը։
Վանեցիներն այս ուտեստը անվանել են "Վանա խաշ"։