"Biliyorum ki ben, Ruhumdan akıp gelmek isteyen düşünceler dışında hiçbir şeye sahip değilim. Biliyorum ki ben, Tatlı bir sevgiyi, küçük bir sevinci tattığım anlar dışında, hiçbir şeye sahip değilim." Bu da o anlardan birisi :) Roj baş Êvarhat :))
Kaşan şehrindenim Fena sayılmaz halim, Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım, İğne ucu kadar da zevkim. Annem var, ağaç yaprağından daha güzel, Dostlar, akan sudan daha iyiVe Allah, burada yakındadır, Şebboylar arasında, uzun çamın altında Suyun bilincinde, Bitkilerin kanununda.Ben müslümanım. Kıblem bir kırmızı güldür, Namazlığım bir pınar, Mührüm ışıktır, Ova seccadem. Penceremi titreştiren ışık ile abdest alırım. Namazımın içinden ay geçer, tayf geçer, Namazımın bütün zerreleri billurlaşır, Namaz kaybolur taş görünür, Rüzgâr, selvilerin üstünde ezan okuduğunda, Namaz kılarım ben. Otların tekbirinden sonra, Denizdeki dalganın kamedinden sonra Namaz kılarım.Kâbem su kıyısında, Kâbem akasyaların altındadır. Kâbem bir esinti gibi bahçeden bahçeye, Şehirden şehre gider.Hacerülesvetim bahçenin aydınlığıdır.Kaşan şehrindenim. İşim resim yapmaktır. Bazen bir kafas boyar, Size satarım. Orda mahpus çayırkuşu, sesiyle Yalnız gönlünüzü tazelesin diye. Bu bir hayal, bu bir hayal, … Biliyorum, Tuvalim cansızdır, İyi biliyorum, Çizdiğim havuz balıksızdır.Kaşan şehrindenim. Soyum belki Hint’de bir bitkiden gelir, Belki “Sialk” toprağından yapılmış bir çömlekten, Soyum belki de Buharalı bir fahişeden gelir.Babam, kırlangıçların iki kere gelmelerinden önce, İki kardan önce Babam terastaki iki uykudan önce, Babam zamanlar önce ölmüştü. Babam öldüğü zaman, gökyüzü maviydi. Annem birden kalktı uykudan, kızkardeşim güzelleşti Babam öldüğü zaman, bekçilerin hepsi şairdi. Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana. Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?Babam ressamdı Saz yapar, saz çalardı. Üstelik iyi bir hattattı.Bahçemiz bilginin gölgesindeydi. Bahçemiz duyguyla bitkinin karıştığı yerdi. Bahçemiz bakışın, aynanın ve kafesin kesiştiği noktaydı. Bahçemiz belki de yeşil saadet çemberinin bir parçasıydı. Tanrının ham meyvasını çiğniyordum o gün uykuda, Suyu felsefesiz içiyor, Dutu, bilgisiz topluyordum.Nar dalında yarıldığında, Elim tutkudan bir şadırvan olurdu. Çayırkuşu şakıdığında, Gönlüm dinleme hazzıyla yanardı. Kâh yalnızlık, yüzünü camın arkasına dayar, Kâh heyecan, elini duygunun boynuna dolardı. Düşünce oyun oynardı. Bayram yağmuru gibi bir şeydi yaşam, Sığırcıklarla dolu bir çınar. Işık ve taşbebek alayıydı yaşam, Bir kucak özgürlük idi, Yaşam, musıki havuzuydu o zaman.Çocuk yavaş yavaş uzaklaştı yusufçuklar sokağından. Kendi yükümü bağlayıp, Hafif hayallerin şehrinden çıktım, Yüreğim yusufçuk gurbetiyle dolu.Ben dünya misafirliğine gittim. Ben sıkıntı ovasına, Ben irfan bağına, Ben bilim ışığının balkonuna gittim. Dinin basamaklarını çıktım.Şüphe sokağının sonuna kadar, Gönül doygunluğunun serin havasına, Islak sevda akşamına kadar. Ben birini görmeye gittim, Aşkın öbür ucuna Gittim, gittim kadına kadar, Lezzet ışığına kadar, Tutkunun sessizliğine, Yalnızlığın kanat sesine kadar.Yer üstünde neler gördüm: Bir çocuk gördüm ay kokluyordu. Kapısız bir kafes gördüm, İçinde, aydınlık kanat çırpıyordu. Bir merdiven gördüm, Üzerinde aşk melekler âlemine çıkıyordu. Bir kadın gördüm, havanda ışık dövüyordu. Öğle, onların sofrasında ekmekti, Sebzeydi, şebnem tepsisiydi, Sıcak sevda kâsesiydi.Bir dilenci gördüm, çayırkuşundan bir şarkı için, Kapı kapı dolaşıp, dileniyordu. Bir çöpçü, kavun kabuğuna secde ediyordu.Bir kuzu gördüm, uçurtmayı yiyordu. Bir eşek gördüm yoncayı anlıyordu. “Nasihat” otlağında bir inek gördüm, doymuştu.Bir şair gördüm, konuşurken bir zambağa “siz” diyordu.Bir kitap gördüm, kelimeleri billurdan. Bir kâğıt gördüm, ilkbahardan. Müze gördüm yeşillikten uzak, Cami gördüm sudan uzak. Umutsuz bir fakih gördüm, Başucunda sorularla dolu bir testi vardı.Bir katır gördüm yazı ile yüklü. Bir deve gördüm, “nasihat ve misal”in boş sepetiyle yüklü. Bir arif gördüm “ya hu” ile yüklü.Aydınlık götüren bir tren gördüm, Fıkıh götüren bir tren gördüm, Nasıl da yavaş gidiyordu. Siyaset götüren bir tren gördüm, (ne de boş gidiyordu) Nilüfer tohumları ve kanarya şarkıları götüren bir tren gördüm, ve bir uçak, binlerce metre yüksekteyken Penceresinden toprak göründü; Hüthüt kuşunun tepeliği, Kelebek kanatlarının benekleri, Kurbağanın havuzdaki aksi, Ve yalnızlık sokağından bir sineğin geçişi.Bir serçenin çınardan yere indiğindeki arayış.Ve güneşin ergenliği, Ve oyuncak bebeğin sabah ile kucaklaşmasıBasamaklar şehvet serasına gidiyordu. Basamaklar içki mahzenine iniyordu. Basamaklar kırmızı gülün fesat kanununa Ve hayat matematiğinin anlamına Basamaklar aydınlanmanın damına, Basamaklar tecelli kürsüsüne gidiyordu.Aşağıda, annem, Nehrin hatırasında çay bardaklarını yıkıyordu.Şehir görünüyordu: Büyüyen çimento, demir, taş geometrisi, Güvercin taşımayan yüzlerce otobüs. Çiçekçi çiçeklerini mezata götürüyordu. İki yasemin ağacı arasına, Salıncak kuruyordu bir şair, Çocuğun biri okul duvarına taş atıyordu. Bir diğeri erik çekirdeğini, Babasının renksiz seccadesine tükürüyordu Ve bir keçi haritadaki “Hazar”dan su içiyordu.Çamaşır ipi göründü, sallanan bir sutyen.Bir at arabasının tekerleği, atın durmasına hasret, At, arabacının uykusuna hasret, Arabacı ölüme hasret.Aşk göründü, dalga göründü. Kar göründü, dostluk göründü. Kelime göründü. Su göründü, eşyaların sudaki aksi… Kanın sıcaklığında, hücrelerin serin gölgeleri. Hayatın rutubetli tarafı. Sıkıntılı Doğu insanının yaratılışı. Kadın sokağında serserilik mevsimi. Mevsim sokağında yalnızlık kokusu.Yazın eli bir yelpaze gibi göründü.Tohumun çiçeğe, Sarmaşığın evden eve, Ayın, havuza yolculuğu, Hasret çiçeğinin topraktan fışkırışı. Körpe asmanın duvardan dökülüşü. Şebnemin uyku köprüsü üstüne yağışı. Neşenin ölüm hendeğinden atlayışı. Sözün ardında geçen hadise.Bir pencere ile ışığın savaşı. Bir basamak ile güneşin büyük ayağının savaşı. Yalnızlık ile bir şarkının savaşı. Armutlar ile boş bir sepetin güzel savaşı. Nar ile dişlerin kanlı savaşı. “Naziler” ile naz çiçeğinin sapının savaşı. Papağan ile güzel konuşmanın savaşı. Alın ile soğuk mührün savaşı.Camideki çinilerin secdeye saldırışı. Sabun köpüğünün yükselmesine rüzgârın saldırışı. Kelebek ordusunun “ilaçlama” programına Yusufçuk alayının kanal işçilerine saldırışı. Kamış kalem taburunun kurşun harflere saldırışı. Kelimenin şairin çenesine saldırışı.Bir devrin fethi, bir şiir eliyle, Bir bahçenin fethi, bir sığırcık eliyle, Bir sokağın fethi, iki selam eliyle, Bir şehrin fethi, üç dört tahta süvari eliyle, Bir bayramın fethi, iki oyuncak bebek ve bir top eliyle.Bir çıngırağın katli, ikindi yatağının başında, Bir hikâyenin katli, uyku sokağının başında, Bir hüznün katli, bir şarkı emriyle, Ayışığının katli, neonların emriyle, Bir söğüdün katli, devlet eliyle, Bir umutsuz şairin katli, bir kar çiçeği eliyle.Yeryüzü tümüyle belirdi: Yunan sokağında düzen gidiyordu. Başkuş “Babil bahçelerinde” ötüyor, Rüzgâr, Hayber yamacından, doğuya Tarihin çer çöpünü sürüklüyordu. Durgun “Negin” gölünde bir kayık çiçek götürüyor, Benares’te her sokağın başında ebedi ışık yanıyordu.Halklar gördüm. Şehirler gördüm. Ovalar, dağlar gördüm. Suyu gördüm, toprağı gördüm. Işık ve karanlık gördüm. Bitkileri ışıkta ve bitkileri karanlıkta gördüm. Hayvanları ışıkta ve hayvanları karanlıkta gördüm. Ve insanı ışıkta ve insanı karanlıkta gördüm.Kaşan şehrindenim Ama, benim şehrim değil Kaşan. Benim şehrim kayboldu. Telaşla ve pür heyecan, Gecenin öbür tarafına bir ev yaptım.Ben bu evde, Kimsenin adını bilmediği nemli otlara yakınım. Bahçenin nefesini duyuyorum. Ve karanlığın sesini bir yapraktan düştüğünde. Ağacın arkasında aydınlığın öksürük sesini.
Her taşın deliğinde suyun aksırığını. Baharın çatısında kırlangıcın sesini. Ve açıp kapanan yalnızlık penceresinin saf sesini. Ve müphem aşkın deri değiştirmesinin temiz sesini. Kanatta uçmak zevkinin toplanmasını, Ruhun kendi kendini tutarken çatlamasını.Ben tutkunun adımlarını duyuyorum. Ve damardaki kan kanununun Ayak sesini duyuyorum. Güvercinler kuyusunda seher çırpıntısı Cuma gecesinin kalp çarpıntısı, Düşüncede karanfil çiçeğinin akışı Hakikatin, uzaktan saf kişnemesi. Ben uçuşan maddenin sesini duuyorum. Ve coşku sokağında inanç ayakkabısının sesini. Ve aşkın ıslak gözkapakları üstündeki, Ergenliğin hüzünlü musıkisi üstündeki, Nar bahçelerinin türküsü üstündeki yağmurun sesini. Ve gece içinde neşe şişesinin kırılmasının, Güzelliğin kâğıt gibi parçalanmasının Gurbet kâsesinin rüzgârdan dolup boşalmasının sesini.Ben dünyanın başlangıcına yakınım. Çiçeklerin nabzını tutuyorum. Suyun ıslak kaderine, Ağacın yeşil olma adetine aşinayım.Ruhum nesnelerin tazeliklerine akar, Benim ruhum, gençtir. Ruhum bazen heyecandan kekeler, Benim ruhum, işsizdir: Yağmur damlalarını, duvardaki tuğlaları sayar, Ruhum bazen yol ağzında duran bir taş gibi gerçektir.Ben birbirine düşman iki çam görmedim, Gölgesini yere satan bir söğüt de görmedim Karaağaç kovuğunu bağışlar kargaya. Nerde bir yaprak varsa, içim açılır. Afyon çiçeği yıkadı beni varoluşun selinde.Bir böcek kanadı gibi, seherin ağırlığını biliyorum. Bir saksı gibi,yeşermenin musıkîsini dinliyorum. Bir sepet dolusu meyva gibi, Olgunlaşmak için sabırsızlanıyorum. Uyuşukluk sınırında bir meyhane gibiyim. Deniz kenarında bir bina gibi, Ebedi dalgalardan endişeliyim.İstediğin kadar güneş, istediğin kadar bağlılık, İstediğin kadar çoğalma.Ben bir elmayla hoşnutum, Ve bir papatyanın kokusundan. Ben bir ayna, bir saf bağlılıkla yetiniyorum. Bir balon patlasa, gülmüyorum, Bir felsefe ay’ı ikiye bölerse, gülmüyorum. Ben bıldırcın tüylerinin sesini tanıyorum, Toy kuşunun karnındaki renkleri, Dağ keçisinin ayak izlerini. Nerde ravent yetişir, iyi biliyorum. Sığırcık ne zaman gelir, keklik ne zaman öter, Şahin ne zaman ölür, Çölün uykusunda ay nedir, Tutku sapındaki ölüm. Ve sevişmenin ağızda bıraktığı ahududu lezzeti.Yaşam hoş bir adettir, Yaşamın ölüm genişliğinde kanatları vardır, Aşk kadar sıçrayabilir, Yaşam, alışkanlık rafına kaldırıp Unutulacak bir şey değildir. Yaşam elin çiçek koparma isteğidir. Yaşam turfanda siyah incirdir, Yazın ağzında buruk bir tat. Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur. Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir. Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur. Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür, Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir. Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi, Ayın yalnızlığına dokunuş, Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.Yaşam bir tabak yıkamaktır.Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır. Yaşam aynanın “karesi”dir. Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur. Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır. Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.Nerede olursam olayım Gökyüzü benimdir. Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir. Ne önemi var Bazen büyürse Gurbetin mantarları?Bilmiyorum, neden “At soylu hayvandır, güvercin güzeldir.” derler? Ve neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor. Yoncanın ne eksiği var kırmızı laleden. Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli. Kelimeleri yıkamalı. Kelime rüzgâr olmalı, yağmur olmalı.Şemsiyeleri kapatmalı. Yağmur altında yürümeli. Düşünceleri, hatıraları yağmur altına getirmeli. Şehir bütün halkıyla yağmur altına gitmeli. Dostu yağmur altında görmeli. Aşkı yağmur altında aramalı. Yağmur altında bir kadınla sevişmeli. Yağmur altında oyun oynamalı. Yağmur altında yazmalı, konuşmalı, nilüfer dikmeli. Yaşam sürekli ıslanmaktır. Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.Çıkaralım giysileri: Suya bir adım var.Aydınlığı tadalım. Bir köy gecesini, ahunun uykusunu tartalım. Leylek yuvasının sıcaklığını hissedelim. Çimenlerin kanununu çiğnemeyelim. Bağbozumunu tadalım. Ve eğer ay çıkarsa ağzımızı açalım Ve gecenin uğursuz olduğunu söylemeyelim. Ateş böceğinin bahçenin bilgeliğinden Yoksun olduğunu sanmayalım.Sepeti getirelim Biraz kırmızı biraz yeşil toplayalım.Sabahları ekmekle ebegümeci yiyelim. Her sözün başında bir fidan, İki hecenin arasında sessizlik tohumu ekelim.İçinde rüzgâr esmeyen kitabı okumayalım, Ve içinde ıslak şebnem yüzeyi olmayan kitabı Hücreleri canlı olmayan kitabı okumayalım ve Sineğin tabiatın parmağından uçmasını istemeyelim. Ve panterin yaratılış kapısından dışarı çıkmasını. Ve eğer solucanlar öldüyse, Yaşamda bir şeyin eksildiğini bilelim. Eğer ağaçbiti yoksa, ağaç kanunları zarar görmüştür. Ve eğer ölüm olmasaydı, neyin peşine koşacaktık. Ve eğer ışık olmasaydı, uçuşun mantığı değişecekti. Ve mercandan önce Denizlerin düşüncelerinde boşluk vardı.Ve nerdeyiz diye sormayalım, Hastahanenin taze çiçeklerini koklayalım.Ve geleceğin fıskiyesi nerde diye sormayalım, Ve neden hakikatın kalbi mavidir diye Ve dedelerimizin esintileri nasıl, geceleri nasıldı Diye sormayalım.Geçmiş artık canlı değil. Geçmişte kuş şakımıyor. Geçmişte rüzgâr esmiyor. Geçmişte çamın yeşil penceresi kapalı. Geçmişte bütün kâğıt fırıldakların yüzü tozlu. Geçmişte tarihin yorgunluğu kaldı. Geçmiş dalganın hatırasında, Sahile vurmuş hareketsiz soğuk sedeflerdir.Deniz kıyısına gidelim, Sulara ağ atalım, Suların tazeliğini çekelim.Yerden bir çakıl taşı alıp, Varolmanın ağırlığını hissedelim.Eğer ateşimiz çıkarsa ayışığına söylenmeyelim. (Bazen ateşim varken ay’ın aşağı indiğini görürüm, Elimin melekler katına eriştiğini, İspinozun daha iyi öttüğünü. Ayağımdaki yara, Yerin inişli çıkışlı olduğunu öğretti bana. Çiçeğin hacmi kaç misline çıktı, hasta yatağımda, Daha da büyüdü turuncun çapı, fenerin ışığı) Ve ölümden korkmayalım, (ölüm güvercinin sonu değildir.) Bir cırcır böceğinin ters dönmesi ölüm değildir. Ölüm akasyanın aklından geçer. Ölüm düşüncenin güzel ikliminde yaşar. Ölüm köy gecesi derinliğinde sabahı anlatır. Ölüm üzüm salkımı ile gelir ağzımıza. Ölüm gırtlağın kızıl hançeresinde fısıldaşır. Ölüm kelebek kanatlarındaki güzellikten sorumludur. Ölüm bazen reyhan koparır. Ölüm bazen votka içer. Bazen gölgede oturur ve bize bakar. Ve hepimiz lezzetin ciğerinin, Ölüm oksijeni ile dolu olduğunu biliriz.Çitlerin arkasında yaşayan sesi var kaderin Yüzüne kapıyı kapatmayalım.Perdeyi açalım: Bırakalım duygular soluk alsın. Bırakalım ergenlik her ağacın altında yuva kursun. Bırakalım içgüdü oyun oynasın. Yalınayak mevsimlerin peşinde, Çiçeklerin üstünde uçsun. Bırakalım yalnızlık, Türkü söylesin, Birşeyler yazsın, Sokaklara çıksın.İçten olalım. İçten olalım, Bankada da bir ağacın altında da içten olalım.Bizim işimiz değil kırmızı gülün sırrını anlamak. Bizim işimiz belki de: Kırmızı gülün büyüsünde yüzmektir. Bilimin ötesine çadır kuralım, Bir yaprağın cezbesiyle elimizi yıkayıp Sofraya oturalım, Sabah güneş doğarken doğalım, Heyecanları serbest bırakalım, Uzayın, rengin, sesin, pencerenin Anlamını tazeleyelim, Varlığın iki hecesi arasına, gökyüzünü yerleştirelim, İçimizi ebediyetle doldurup boşaltalım, Bilimin yükünü kırlangıçların sırtından alıp yere koyalım, Bulutların, çınarın, sivrisineğin, yazın ismini geri alalım, Sevdayı yağmurun ıslak basamaklarından Yükseltelim, Kapıyı insana ve ışığa ve bitkiye ve böceğe açalım.Bizim işimiz belki de, Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında, Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.
“Bizim işimiz değil kırmızı gülün sırrını anlamak. Bizim işimiz belki de: Kırmızı gülün büyüsünde yüzmektir. ... Bizim işimiz belki de, Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında, Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.”🌹
@@kafiyelimavi asıl güzel olan bence, en son bir yıldan fazla zaman önce dinlediğim bir şiiri tekrar aklıma getirmen ;) baştan sona güzel ama en çok beğendiğim; bazı dizeleri bir ömrün sonunda fark edilen, hayatın özüne dair bilgeliği vakit henüz geçmemişken önüme seriyor olması.
Farkındalığın farkını en sade ve en anlamlı kelimeleri ustalıkla bir araya getirerek anlatan fevkin fevki anlatımıdır....... Çözümlemek için dinlemek değil anlamak gerekir her saniyesinde
Yaşam alışkanlık rafına kaldırılıp unutulacak bir şey değildir Yaşam sürekli ıslanmaktır. Yaşam şimdi havuzunda suya girmektir. 👏👏👏👍🎼🚙🎶📖Harika Müthiş duru ve lezzetli.
Merhaba hocam Farsça eserleri var fakat Türkçeye çevrilmemiş ben kitapçılarda bulamadım Türkçesini,Türkiye’de çok da tanınmıyor sanırım,suyun ayak sesi kitabı var,bulunur muhtemelen lakin başka kitabı yok diye biliyorum🤷♂️
ve ben siir yurekli biri olarak siir dinlemeyi siirde ses ve duyguyu icimdr hissetigim iki sese saygilar sunuyorum..ibrahim sadri ve siz eser gokay bey iyiki varsiniz
kanununda.Ben müslümanım. Kıblem bir kırmızı güldür, Namazlığım bir pınar, Mührüm ışıktır, Ova seccadem. Penceremi titreştiren ışık ile abdest alırım. Namazımın içinden ay geçer, tayf geçer, Namazımın bütün zerreleri billurlaşır, Namaz kaybolur taş görünür, Rüzgâr, selvilerin üstünde ezan okuduğunda, Namaz kılarım ben. Otların tekbirinden sonra, Denizdeki dalganın kamedinden sonra Namaz kılarım.Kâbem su kıyısında, Kâbem akasyaların altındadır. Kâbem bir esinti gibi bahçeden bahçeye, Şehirden şehre gider.Hacerülesvetim bahçenin aydınlığıdır.Kaşan şehrindenim. İşim resim yapmaktır. Bazen bir kafas boyar, Size satarım. Orda mahpus çayırkuşu, sesiyle Yalnız gönlünüzü tazelesin diye. Bu bir hayal, bu bir hayal, … Biliyorum, Tuvalim cansızdır, İyi biliyorum, Çizdiğim havuz balıksızdır.Kaşan şehrindenim. Soyum belki Hint’de bir bitkiden gelir, Belki “Sialk” toprağından yapılmış bir çömlekten, Soyum belki de Buharalı bir fahişeden gelir.Babam, kırlangıçların iki kere gelmelerinden önce, İki kardan önce Babam terastaki iki uykudan önce, Babam zamanlar önce ölmüştü. Babam öldüğü zaman, gökyüzü maviydi. Annem birden kalktı uykudan, kızkardeşim güzelleşti Babam öldüğü zaman, bekçilerin hepsi şairdi. Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana. Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?Babam ressamdı Saz yapar, saz çalardı. Üstelik iyi bir hattattı.Bahçemiz bilginin gölgesindeydi. Bahçemiz duyguyla bitkinin karıştığı yerdi. Bahçemiz bakışın, aynanın ve kafesin kesiştiği noktaydı. Bahçemiz belki de yeşil saadet çemberinin bir parçasıydı. Tanrının ham meyvasını çiğniyordum o gün uykuda, Suyu felsefesiz içiyor, Dutu, bilgisiz topluyordum.Nar dalında yarıldığında, Elim tutkudan bir şadırvan olurdu. Çayırkuşu şakıdığında, Gönlüm dinleme hazzıyla yanardı. Kâh yalnızlık, yüzünü camın arkasına dayar, Kâh heyecan, elini duygunun boynuna dolardı. Düşünce oyun oynardı. Bayram yağmuru gibi bir şeydi yaşam, Sığırcıklarla dolu bir çınar. Işık ve taşbebek alayıydı yaşam, Bir kucak özgürlük idi, Yaşam, musıki havuzuydu o zaman.Çocuk yavaş yavaş uzaklaştı yusufçuklar sokağından. Kendi yükümü bağlayıp, Hafif hayallerin şehrinden çıktım, Yüreğim yusufçuk gurbetiyle dolu.Ben dünya misafirliğine gittim. Ben sıkıntı ovasına, Ben irfan bağına, Ben bilim ışığının balkonuna gittim. Dinin basamaklarını çıktım.Şüphe sokağının sonuna kadar, Gönül doygunluğunun serin havasına, Islak sevda akşamına kadar. Ben birini görmeye gittim, Aşkın öbür ucuna Gittim, gittim kadına kadar, Lezzet ışığına kadar, Tutkunun sessizliğine, Yalnızlığın kanat sesine kadar.Yer üstünde neler gördüm: Bir çocuk gördüm ay kokluyordu. Kapısız bir kafes gördüm, İçinde, aydınlık kanat çırpıyordu. Bir merdiven gördüm, Üzerinde aşk melekler âlemine çıkıyordu. Bir kadın gördüm, havanda ışık dövüyordu. Öğle, onların sofrasında ekmekti, Sebzeydi, şebnem tepsisiydi, Sıcak sevda kâsesiydi.Bir dilenci gördüm, çayırkuşundan bir şarkı için, Kapı kapı dolaşıp, dileniyordu. Bir çöpçü, kavun kabuğuna secde ediyordu.Bir kuzu gördüm, uçurtmayı yiyordu. Bir eşek gördüm yoncayı anlıyordu. “Nasihat” otlağında bir inek gördüm, doymuştu.Bir şair gördüm, konuşurken bir zambağa “siz” diyordu.Bir kitap gördüm, kelimeleri billurdan. Bir kâğıt gördüm, ilkbahardan. Müze gördüm yeşillikten uzak, Cami gördüm sudan uzak. Umutsuz bir fakih gördüm, Başucunda sorularla dolu bir testi vardı.Bir katır gördüm yazı ile yüklü. Bir deve gördüm, “nasihat ve misal”in boş sepetiyle yüklü. Bir arif gördüm “ya hu” ile yüklü.Aydınlık götüren bir tren gördüm, Fıkıh götüren bir tren gördüm, Nasıl da yavaş gidiyordu. Siyaset götüren bir tren gördüm, (ne de boş gidiyordu) Nilüfer tohumları ve kanarya şarkıları götüren bir tren gördüm, ve bir uçak, binlerce metre yüksekteyken Penceresinden toprak göründü; Hüthüt kuşunun tepeliği, Kelebek kanatlarının benekleri, Kurbağanın havuzdaki aksi, Ve yalnızlık sokağından bir sineğin geçişi.Bir serçenin çınardan yere indiğindeki arayış.Ve güneşin ergenliği, Ve oyuncak bebeğin sabah ile kucaklaşmasıBasamaklar şehvet serasına gidiyordu. Basamaklar içki mahzenine iniyordu. Basamaklar kırmızı gülün fesat kanununa Ve hayat matematiğinin anlamına Basamaklar aydınlanmanın damına, Basamaklar tecelli kürsüsüne gidiyordu.Aşağıda, annem, Nehrin hatırasında çay bardaklarını yıkıyordu.Şehir görünüyordu: Büyüyen çimento, demir, taş geometrisi, Güvercin taşımayan yüzlerce otobüs. Çiçekçi çiçeklerini mezata götürüyordu. İki yasemin ağacı arasına, Salıncak kuruyordu bir şair, Çocuğun biri okul duvarına taş atıyordu. Bir diğeri erik çekirdeğini, Babasının renksiz seccadesine tükürüyordu Ve bir keçi haritadaki “Hazar”dan su içiyordu.Çamaşır ipi göründü, sallanan bir sutyen.Bir at arabasının tekerleği, atın durmasına hasret, At, arabacının uykusuna hasret, Arabacı ölüme hasret.Aşk göründü, dalga göründü. Kar göründü, dostluk göründü. Kelime göründü. Su göründü, eşyaların sudaki aksi… Kanın sıcaklığında, hücrelerin serin gölgeleri. Hayatın rutubetli tarafı. Sıkıntılı Doğu insanının yaratılışı. Kadın sokağında serserilik mevsimi. Mevsim sokağında yalnızlık kokusu.Yazın eli bir yelpaze gibi göründü.Tohumun çiçeğe, Sarmaşığın evden eve, Ayın, havuza yolculuğu, Hasret çiçeğinin topraktan fışkırışı. Körpe asmanın duvardan dökülüşü. Şebnemin uyku köprüsü üstüne yağışı. Neşenin ölüm hendeğinden atlayışı. Sözün ardında geçen hadise.Bir pencere ile ışığın savaşı. Bir basamak ile güneşin büyük ayağının savaşı. Yalnızlık ile bir şarkının savaşı. Armutlar ile boş bir sepetin güzel savaşı. Nar ile dişlerin kanlı savaşı. “Naziler” ile naz çiçeğinin sapının savaşı. Papağan ile güzel konuşmanın savaşı. Alın ile soğuk mührün savaşı.Camideki çinilerin secdeye saldırışı. Sabun köpüğünün yükselmesine rüzgârın saldırışı. Kelebek ordusunun “ilaçlama” programına Yusufçuk alayının kanal işçilerine saldırışı. Kamış kalem taburunun kurşun harflere saldırışı. Kelimenin şairin çenesine saldırışı.Bir devrin fethi, bir şiir eliyle, Bir bahçenin fethi, bir sığırcık eliyle, Bir sokağın fethi, iki selam eliyle, Bir şehrin fethi, üç dört tahta süvari eliyle, Bir bayramın fethi, iki oyuncak bebek ve bir top eliyle.Bir çıngırağın katli, ikindi yatağının başında, Unutulacak bir şey değildir. Yaşam elin çiçek koparma isteğidir. Yaşam turfanda siyah incirdir, Yazın ağzında buruk bir tat. Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur. Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir. Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur. Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür, Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir. Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi, Ayın yalnızlığına dokunuş, Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.Yaşam bir tabak yıkamaktır.Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır. Yaşam aynanın “karesi”dir. Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur. Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır. Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.Nerede olursam olayım Gökyüzü benimdir. Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir. Ne önemi var Bazen büyürse Gurbetin mantarları?Bilmiyorum, neden “At soylu hayvandır, güvercin güzeldir.” derler? Ve neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor. Yoncanın ne eksiği var kırmızı laleden. Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli. Kelimeleri yıkamalı. Kelime rüzgâr olmalı, yağmur olmalı.Şemsiyeleri kapatmalı. Yağmur altında yürümeli. Düşünceleri, hatıraları yağmur altına getirmeli. Şehir bütün halkıyla yağmur altına gitmeli. Dostu yağmur altında görmeli. Aşkı yağmur altında aramalı. Yağmur altında bir kadınla sevişmeli. Yağmur altında oyun oynamalı. Yağmur altında yazmalı, konuşmalı, nilüfer dikmeli. Yaşam sürekli ıslanmaktır. Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.Çıkaralım giysileri: Suya bir adım var.Aydınlığı tadalım. Bir köy gecesini, ahunun uykusunu tartalım. Leylek yuvasının sıcaklığını hissedelim. Çimenlerin kanununu çiğnemeyelim. Bağbozumunu tadalım. Ve eğer ay çıkarsa ağzımızı açalım Ve gecenin uğursuz olduğunu söylemeyelim. Ateş böceğinin bahçenin bilgeliğinden Yoksun olduğunu sanmayalım.Sepeti getirelim Biraz kırmızı biraz yeşil toplayalım.Sabahları ekmekle ebegümeci yiyelim.
Ne hissettigimi anlatamiyorum ya da bilmiyorum belki, kararsizliklar ve caresizliklerle dolu bir gecedeyim yine kafamda intihar senaryolari kendimi bir siirde kaybetmek istiyorum
Çeviri:Şirin Mehran, Işık Tabar Gençer
Altyapı: Hatırla Sevgili (Işık Yaşar Sahne Müziği)
Bende bu müthiş şiirin çevirisini kimin yaptığını merak ediyordum.şiirin çevirisi böyle ise,kim bilir özü nasıl? Yorum da efsane...
Uyumadan bi doz alalım yine. Ne güzel ses, ne güzel yorum ne muhteşem şiir.
fakatbu
"Biliyorum ki ben,
Ruhumdan akıp gelmek isteyen düşünceler dışında hiçbir şeye sahip değilim.
Biliyorum ki ben,
Tatlı bir sevgiyi, küçük bir sevinci tattığım anlar dışında,
hiçbir şeye sahip değilim."
Bu da o anlardan birisi :)
Roj baş Êvarhat :))
Hîç in em
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel. 💜
"Nerede olursam olayım,
gökyüzü benimdir.
Pencere,fikir, hava,aşk, yeryüzü benimdir!"
Kalbimin çok kırıldığı bi gün kalbimi kıran kişi bana açmıştı bu şiiri. Bu kadar güzel bir şiirin kirletilmesine izin vermeyeceğim.
Babam öldüğü zaman bekçilerin hepsi şairdi.
Silav û rêz ji bo dostê ji dil û can Êvarhat re.🌾
21/11/20
Slav u rez
Bir şair gördüm konuşurken, zambağa ‘siz’ diyordu..🌼💜
Nerde olursam olayım gökyüzü benimdir.Sen de burda yadediyorsun beni zaman zaman. Keşke hiç suya bir adım olmasaydı.
Kaşan şehrindenim
Fena sayılmaz halim,
Bir lokma ekmeğim var, biraz aklım,
İğne ucu kadar da zevkim.
Annem var, ağaç yaprağından daha güzel,
Dostlar, akan sudan daha iyiVe Allah, burada yakındadır,
Şebboylar arasında, uzun çamın altında
Suyun bilincinde,
Bitkilerin kanununda.Ben müslümanım.
Kıblem bir kırmızı güldür,
Namazlığım bir pınar,
Mührüm ışıktır,
Ova seccadem.
Penceremi titreştiren ışık ile abdest alırım.
Namazımın içinden ay geçer, tayf geçer,
Namazımın bütün zerreleri billurlaşır,
Namaz kaybolur taş görünür,
Rüzgâr, selvilerin üstünde ezan okuduğunda,
Namaz kılarım ben.
Otların tekbirinden sonra,
Denizdeki dalganın kamedinden sonra
Namaz kılarım.Kâbem su kıyısında,
Kâbem akasyaların altındadır.
Kâbem bir esinti gibi bahçeden bahçeye,
Şehirden şehre gider.Hacerülesvetim bahçenin aydınlığıdır.Kaşan şehrindenim.
İşim resim yapmaktır.
Bazen bir kafas boyar,
Size satarım.
Orda mahpus çayırkuşu, sesiyle
Yalnız gönlünüzü tazelesin diye.
Bu bir hayal, bu bir hayal, …
Biliyorum,
Tuvalim cansızdır,
İyi biliyorum,
Çizdiğim havuz balıksızdır.Kaşan şehrindenim.
Soyum belki
Hint’de bir bitkiden gelir,
Belki “Sialk” toprağından yapılmış bir çömlekten,
Soyum belki de
Buharalı bir fahişeden gelir.Babam, kırlangıçların iki kere gelmelerinden önce,
İki kardan önce
Babam terastaki iki uykudan önce,
Babam zamanlar önce ölmüştü.
Babam öldüğü zaman, gökyüzü maviydi.
Annem birden kalktı uykudan, kızkardeşim güzelleşti
Babam öldüğü zaman, bekçilerin hepsi şairdi.
Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana.
Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?Babam ressamdı
Saz yapar, saz çalardı.
Üstelik iyi bir hattattı.Bahçemiz bilginin gölgesindeydi.
Bahçemiz duyguyla bitkinin karıştığı yerdi.
Bahçemiz bakışın, aynanın ve kafesin kesiştiği noktaydı.
Bahçemiz belki de yeşil saadet çemberinin bir parçasıydı.
Tanrının ham meyvasını çiğniyordum o gün uykuda,
Suyu felsefesiz içiyor,
Dutu, bilgisiz topluyordum.Nar dalında yarıldığında,
Elim tutkudan bir şadırvan olurdu.
Çayırkuşu şakıdığında,
Gönlüm dinleme hazzıyla yanardı.
Kâh yalnızlık, yüzünü camın arkasına dayar,
Kâh heyecan, elini duygunun boynuna dolardı.
Düşünce oyun oynardı.
Bayram yağmuru gibi bir şeydi yaşam,
Sığırcıklarla dolu bir çınar.
Işık ve taşbebek alayıydı yaşam,
Bir kucak özgürlük idi,
Yaşam, musıki havuzuydu o zaman.Çocuk yavaş yavaş uzaklaştı yusufçuklar sokağından.
Kendi yükümü bağlayıp,
Hafif hayallerin şehrinden çıktım,
Yüreğim yusufçuk gurbetiyle dolu.Ben dünya misafirliğine gittim.
Ben sıkıntı ovasına,
Ben irfan bağına,
Ben bilim ışığının balkonuna gittim.
Dinin basamaklarını çıktım.Şüphe sokağının sonuna kadar,
Gönül doygunluğunun serin havasına,
Islak sevda akşamına kadar.
Ben birini görmeye gittim,
Aşkın öbür ucuna
Gittim, gittim kadına kadar,
Lezzet ışığına kadar,
Tutkunun sessizliğine,
Yalnızlığın kanat sesine kadar.Yer üstünde neler gördüm:
Bir çocuk gördüm ay kokluyordu.
Kapısız bir kafes gördüm,
İçinde, aydınlık kanat çırpıyordu.
Bir merdiven gördüm,
Üzerinde aşk melekler âlemine çıkıyordu.
Bir kadın gördüm, havanda ışık dövüyordu.
Öğle, onların sofrasında ekmekti,
Sebzeydi, şebnem tepsisiydi,
Sıcak sevda kâsesiydi.Bir dilenci gördüm, çayırkuşundan bir şarkı için,
Kapı kapı dolaşıp, dileniyordu.
Bir çöpçü, kavun kabuğuna secde ediyordu.Bir kuzu gördüm, uçurtmayı yiyordu.
Bir eşek gördüm yoncayı anlıyordu.
“Nasihat” otlağında bir inek gördüm, doymuştu.Bir şair gördüm, konuşurken bir zambağa “siz” diyordu.Bir kitap gördüm, kelimeleri billurdan.
Bir kâğıt gördüm, ilkbahardan.
Müze gördüm yeşillikten uzak,
Cami gördüm sudan uzak.
Umutsuz bir fakih gördüm,
Başucunda sorularla dolu bir testi vardı.Bir katır gördüm yazı ile yüklü.
Bir deve gördüm, “nasihat ve misal”in boş sepetiyle yüklü.
Bir arif gördüm “ya hu” ile yüklü.Aydınlık götüren bir tren gördüm,
Fıkıh götüren bir tren gördüm,
Nasıl da yavaş gidiyordu.
Siyaset götüren bir tren gördüm,
(ne de boş gidiyordu)
Nilüfer tohumları ve kanarya şarkıları götüren
bir tren gördüm,
ve bir uçak, binlerce metre yüksekteyken
Penceresinden toprak göründü;
Hüthüt kuşunun tepeliği,
Kelebek kanatlarının benekleri,
Kurbağanın havuzdaki aksi,
Ve yalnızlık sokağından bir sineğin geçişi.Bir serçenin çınardan yere indiğindeki arayış.Ve güneşin ergenliği,
Ve oyuncak bebeğin sabah ile kucaklaşmasıBasamaklar şehvet serasına gidiyordu.
Basamaklar içki mahzenine iniyordu.
Basamaklar kırmızı gülün fesat kanununa
Ve hayat matematiğinin anlamına
Basamaklar aydınlanmanın damına,
Basamaklar tecelli kürsüsüne gidiyordu.Aşağıda, annem,
Nehrin hatırasında çay bardaklarını yıkıyordu.Şehir görünüyordu:
Büyüyen çimento, demir, taş geometrisi,
Güvercin taşımayan yüzlerce otobüs.
Çiçekçi çiçeklerini mezata götürüyordu.
İki yasemin ağacı arasına,
Salıncak kuruyordu bir şair,
Çocuğun biri okul duvarına taş atıyordu.
Bir diğeri erik çekirdeğini,
Babasının renksiz seccadesine tükürüyordu
Ve bir keçi haritadaki “Hazar”dan su içiyordu.Çamaşır ipi göründü, sallanan bir sutyen.Bir at arabasının tekerleği, atın durmasına hasret,
At, arabacının uykusuna hasret,
Arabacı ölüme hasret.Aşk göründü, dalga göründü.
Kar göründü, dostluk göründü.
Kelime göründü.
Su göründü, eşyaların sudaki aksi…
Kanın sıcaklığında, hücrelerin serin gölgeleri.
Hayatın rutubetli tarafı.
Sıkıntılı Doğu insanının yaratılışı.
Kadın sokağında serserilik mevsimi.
Mevsim sokağında yalnızlık kokusu.Yazın eli bir yelpaze gibi göründü.Tohumun çiçeğe,
Sarmaşığın evden eve,
Ayın, havuza yolculuğu,
Hasret çiçeğinin topraktan fışkırışı.
Körpe asmanın duvardan dökülüşü.
Şebnemin uyku köprüsü üstüne yağışı.
Neşenin ölüm hendeğinden atlayışı.
Sözün ardında geçen hadise.Bir pencere ile ışığın savaşı.
Bir basamak ile güneşin büyük ayağının savaşı.
Yalnızlık ile bir şarkının savaşı.
Armutlar ile boş bir sepetin güzel savaşı.
Nar ile dişlerin kanlı savaşı.
“Naziler” ile naz çiçeğinin sapının savaşı.
Papağan ile güzel konuşmanın savaşı.
Alın ile soğuk mührün savaşı.Camideki çinilerin secdeye saldırışı.
Sabun köpüğünün yükselmesine rüzgârın saldırışı.
Kelebek ordusunun “ilaçlama” programına
Yusufçuk alayının kanal işçilerine saldırışı.
Kamış kalem taburunun kurşun harflere saldırışı.
Kelimenin şairin çenesine saldırışı.Bir devrin fethi, bir şiir eliyle,
Bir bahçenin fethi, bir sığırcık eliyle,
Bir sokağın fethi, iki selam eliyle,
Bir şehrin fethi, üç dört tahta süvari eliyle,
Bir bayramın fethi, iki oyuncak bebek ve bir top eliyle.Bir çıngırağın katli, ikindi yatağının başında,
Bir hikâyenin katli, uyku sokağının başında,
Bir hüznün katli, bir şarkı emriyle,
Ayışığının katli, neonların emriyle,
Bir söğüdün katli, devlet eliyle,
Bir umutsuz şairin katli, bir kar çiçeği eliyle.Yeryüzü tümüyle belirdi:
Yunan sokağında düzen gidiyordu.
Başkuş “Babil bahçelerinde” ötüyor,
Rüzgâr, Hayber yamacından, doğuya
Tarihin çer çöpünü sürüklüyordu.
Durgun “Negin” gölünde bir kayık çiçek götürüyor,
Benares’te her sokağın başında ebedi ışık yanıyordu.Halklar gördüm.
Şehirler gördüm.
Ovalar, dağlar gördüm.
Suyu gördüm, toprağı gördüm.
Işık ve karanlık gördüm.
Bitkileri ışıkta ve bitkileri karanlıkta gördüm.
Hayvanları ışıkta ve hayvanları karanlıkta gördüm.
Ve insanı ışıkta ve insanı karanlıkta gördüm.Kaşan şehrindenim
Ama, benim şehrim değil Kaşan.
Benim şehrim kayboldu.
Telaşla ve pür heyecan,
Gecenin öbür tarafına bir ev yaptım.Ben bu evde,
Kimsenin adını bilmediği nemli otlara yakınım.
Bahçenin nefesini duyuyorum.
Ve karanlığın sesini bir yapraktan düştüğünde.
Ağacın arkasında aydınlığın öksürük sesini.
Her taşın deliğinde suyun aksırığını.
Baharın çatısında kırlangıcın sesini.
Ve açıp kapanan yalnızlık penceresinin saf sesini.
Ve müphem aşkın deri değiştirmesinin temiz sesini.
Kanatta uçmak zevkinin toplanmasını,
Ruhun kendi kendini tutarken çatlamasını.Ben tutkunun adımlarını duyuyorum.
Ve damardaki kan kanununun
Ayak sesini duyuyorum.
Güvercinler kuyusunda seher çırpıntısı
Cuma gecesinin kalp çarpıntısı,
Düşüncede karanfil çiçeğinin akışı
Hakikatin, uzaktan saf kişnemesi.
Ben uçuşan maddenin sesini duuyorum.
Ve coşku sokağında inanç ayakkabısının sesini.
Ve aşkın ıslak gözkapakları üstündeki,
Ergenliğin hüzünlü musıkisi üstündeki,
Nar bahçelerinin türküsü üstündeki yağmurun sesini.
Ve gece içinde neşe şişesinin kırılmasının,
Güzelliğin kâğıt gibi parçalanmasının
Gurbet kâsesinin rüzgârdan dolup boşalmasının sesini.Ben dünyanın başlangıcına yakınım.
Çiçeklerin nabzını tutuyorum.
Suyun ıslak kaderine,
Ağacın yeşil olma adetine aşinayım.Ruhum nesnelerin tazeliklerine akar,
Benim ruhum, gençtir.
Ruhum bazen heyecandan kekeler,
Benim ruhum, işsizdir:
Yağmur damlalarını, duvardaki tuğlaları sayar,
Ruhum bazen yol ağzında duran bir taş gibi gerçektir.Ben birbirine düşman iki çam görmedim,
Gölgesini yere satan bir söğüt de görmedim
Karaağaç kovuğunu bağışlar kargaya.
Nerde bir yaprak varsa, içim açılır.
Afyon çiçeği yıkadı beni varoluşun selinde.Bir böcek kanadı gibi, seherin ağırlığını biliyorum.
Bir saksı gibi,yeşermenin musıkîsini dinliyorum.
Bir sepet dolusu meyva gibi,
Olgunlaşmak için sabırsızlanıyorum.
Uyuşukluk sınırında bir meyhane gibiyim.
Deniz kenarında bir bina gibi,
Ebedi dalgalardan endişeliyim.İstediğin kadar güneş, istediğin kadar bağlılık,
İstediğin kadar çoğalma.Ben bir elmayla hoşnutum,
Ve bir papatyanın kokusundan.
Ben bir ayna, bir saf bağlılıkla yetiniyorum.
Bir balon patlasa, gülmüyorum,
Bir felsefe ay’ı ikiye bölerse, gülmüyorum.
Ben bıldırcın tüylerinin sesini tanıyorum,
Toy kuşunun karnındaki renkleri,
Dağ keçisinin ayak izlerini.
Nerde ravent yetişir, iyi biliyorum.
Sığırcık ne zaman gelir, keklik ne zaman öter,
Şahin ne zaman ölür,
Çölün uykusunda ay nedir,
Tutku sapındaki ölüm.
Ve sevişmenin ağızda bıraktığı ahududu lezzeti.Yaşam hoş bir adettir,
Yaşamın ölüm genişliğinde kanatları vardır,
Aşk kadar sıçrayabilir,
Yaşam, alışkanlık rafına kaldırıp
Unutulacak bir şey değildir.
Yaşam elin çiçek koparma isteğidir.
Yaşam turfanda siyah incirdir,
Yazın ağzında buruk bir tat.
Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür,
Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir.
Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi,
Ayın yalnızlığına dokunuş,
Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.Yaşam bir tabak yıkamaktır.Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır.
Yaşam aynanın “karesi”dir.
Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur.
Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır.
Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.Nerede olursam olayım
Gökyüzü benimdir.
Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir.
Ne önemi var
Bazen büyürse
Gurbetin mantarları?Bilmiyorum, neden
“At soylu hayvandır, güvercin güzeldir.” derler?
Ve neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor.
Yoncanın ne eksiği var kırmızı laleden.
Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli.
Kelimeleri yıkamalı.
Kelime rüzgâr olmalı, yağmur olmalı.Şemsiyeleri kapatmalı.
Yağmur altında yürümeli.
Düşünceleri, hatıraları yağmur altına getirmeli.
Şehir bütün halkıyla yağmur altına gitmeli.
Dostu yağmur altında görmeli.
Aşkı yağmur altında aramalı.
Yağmur altında bir kadınla sevişmeli.
Yağmur altında oyun oynamalı.
Yağmur altında yazmalı, konuşmalı, nilüfer dikmeli.
Yaşam sürekli ıslanmaktır.
Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.Çıkaralım giysileri:
Suya bir adım var.Aydınlığı tadalım.
Bir köy gecesini, ahunun uykusunu tartalım.
Leylek yuvasının sıcaklığını hissedelim.
Çimenlerin kanununu çiğnemeyelim.
Bağbozumunu tadalım.
Ve eğer ay çıkarsa ağzımızı açalım
Ve gecenin uğursuz olduğunu söylemeyelim.
Ateş böceğinin bahçenin bilgeliğinden
Yoksun olduğunu sanmayalım.Sepeti getirelim
Biraz kırmızı biraz yeşil toplayalım.Sabahları ekmekle ebegümeci yiyelim.
Her sözün başında bir fidan,
İki hecenin arasında sessizlik tohumu ekelim.İçinde rüzgâr esmeyen kitabı okumayalım,
Ve içinde ıslak şebnem yüzeyi olmayan kitabı
Hücreleri canlı olmayan kitabı okumayalım ve
Sineğin tabiatın parmağından uçmasını istemeyelim.
Ve panterin yaratılış kapısından dışarı çıkmasını.
Ve eğer solucanlar öldüyse,
Yaşamda bir şeyin eksildiğini bilelim.
Eğer ağaçbiti yoksa, ağaç kanunları zarar görmüştür.
Ve eğer ölüm olmasaydı, neyin peşine koşacaktık.
Ve eğer ışık olmasaydı, uçuşun mantığı değişecekti.
Ve mercandan önce
Denizlerin düşüncelerinde boşluk vardı.Ve nerdeyiz diye sormayalım,
Hastahanenin taze çiçeklerini koklayalım.Ve geleceğin fıskiyesi nerde diye sormayalım,
Ve neden hakikatın kalbi mavidir diye
Ve dedelerimizin esintileri nasıl, geceleri nasıldı
Diye sormayalım.Geçmiş artık canlı değil.
Geçmişte kuş şakımıyor.
Geçmişte rüzgâr esmiyor.
Geçmişte çamın yeşil penceresi kapalı.
Geçmişte bütün kâğıt fırıldakların yüzü tozlu.
Geçmişte tarihin yorgunluğu kaldı.
Geçmiş dalganın hatırasında,
Sahile vurmuş hareketsiz soğuk sedeflerdir.Deniz kıyısına gidelim,
Sulara ağ atalım,
Suların tazeliğini çekelim.Yerden bir çakıl taşı alıp,
Varolmanın ağırlığını hissedelim.Eğer ateşimiz çıkarsa ayışığına söylenmeyelim.
(Bazen ateşim varken ay’ın aşağı indiğini görürüm,
Elimin melekler katına eriştiğini,
İspinozun daha iyi öttüğünü.
Ayağımdaki yara,
Yerin inişli çıkışlı olduğunu öğretti bana.
Çiçeğin hacmi kaç misline çıktı, hasta yatağımda,
Daha da büyüdü turuncun çapı, fenerin ışığı)
Ve ölümden korkmayalım,
(ölüm güvercinin sonu değildir.)
Bir cırcır böceğinin ters dönmesi ölüm değildir.
Ölüm akasyanın aklından geçer.
Ölüm düşüncenin güzel ikliminde yaşar.
Ölüm köy gecesi derinliğinde sabahı anlatır.
Ölüm üzüm salkımı ile gelir ağzımıza.
Ölüm gırtlağın kızıl hançeresinde fısıldaşır.
Ölüm kelebek kanatlarındaki güzellikten sorumludur.
Ölüm bazen reyhan koparır.
Ölüm bazen votka içer.
Bazen gölgede oturur ve bize bakar.
Ve hepimiz lezzetin ciğerinin,
Ölüm oksijeni ile dolu olduğunu biliriz.Çitlerin arkasında yaşayan sesi var kaderin
Yüzüne kapıyı kapatmayalım.Perdeyi açalım:
Bırakalım duygular soluk alsın.
Bırakalım ergenlik her ağacın altında yuva kursun.
Bırakalım içgüdü oyun oynasın.
Yalınayak mevsimlerin peşinde,
Çiçeklerin üstünde uçsun.
Bırakalım yalnızlık,
Türkü söylesin,
Birşeyler yazsın,
Sokaklara çıksın.İçten olalım.
İçten olalım,
Bankada da bir ağacın altında da içten olalım.Bizim işimiz değil kırmızı gülün sırrını anlamak.
Bizim işimiz belki de:
Kırmızı gülün büyüsünde yüzmektir.
Bilimin ötesine çadır kuralım,
Bir yaprağın cezbesiyle elimizi yıkayıp
Sofraya oturalım,
Sabah güneş doğarken doğalım,
Heyecanları serbest bırakalım,
Uzayın, rengin, sesin, pencerenin
Anlamını tazeleyelim,
Varlığın iki hecesi arasına, gökyüzünü yerleştirelim,
İçimizi ebediyetle doldurup boşaltalım,
Bilimin yükünü kırlangıçların sırtından alıp yere koyalım,
Bulutların, çınarın, sivrisineğin, yazın ismini geri alalım,
Sevdayı yağmurun ıslak basamaklarından
Yükseltelim,
Kapıyı insana ve ışığa ve bitkiye ve böceğe açalım.Bizim işimiz belki de,
Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında,
Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.
Kıpkrallll
Şüphe sokağının sonuna kadar gittim halbuki şüphe inkara sebepti, ben ise senden gayrı herşeyi inkar ettim zira herşey sensin.
Yıkılma sakın kendime dediğim gibi atıyorum kendimi buraya iyi geliyorsun çünkü.
“Bizim işimiz değil kırmızı gülün sırrını anlamak.
Bizim işimiz belki de:
Kırmızı gülün büyüsünde yüzmektir.
...
Bizim işimiz belki de,
Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında,
Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.”🌹
Kendimi hüzünlü hissetiğim günlerden ve hüznüme ortak olsun diye dinlemeye geldiğim şiir.
13/06/2024
Şiir zaten güzel ama seslendirmek ve o sesle yüreğe geçmek çok ayrı bi sızı umarım bu ses hak ettiği değeri bulur ❤️
katılıyorum sana tüm şiirleri cok güzel yorumluyor
Bu şairi anadiliyle okumak isterdim, verdiği hazzı yüze katlayacağına eminim.
Sırf bu şiir için öğrenilir dil
@@kafiyelimavi sabahın bu saatinde dinliyorsan öğrenirsin
@@mazhardemirel7504 güzel cevap :)
@@kafiyelimavi asıl güzel olan bence, en son bir yıldan fazla zaman önce dinlediğim bir şiiri tekrar aklıma getirmen ;) baştan sona güzel ama en çok beğendiğim; bazı dizeleri bir ömrün sonunda fark edilen, hayatın özüne dair bilgeliği vakit henüz geçmemişken önüme seriyor olması.
Bu şiir hakikaten başka... Hatırlatmış olmaktan memnuniyet duydum.
Farkındalığın farkını en sade ve en anlamlı kelimeleri ustalıkla bir araya getirerek anlatan fevkin fevki anlatımıdır....... Çözümlemek için dinlemek değil anlamak gerekir her saniyesinde
Sîmûrg ! Min pirsî, gelo gramên dilxweşahî çiqasî ye..
Dilê hevalan û rêzikên helbestvan besin ji kesan.. :)
@@jixwe560 Google pir xweşik verger kirye 😊
Bu şiiri her dinlediğimde ayrı bir anlam katıyor bana.
Yalnız değilsiniz 🙂
neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor diye soracağına bülbülleri , kafeslerden hürriyete salıyoruz diyen şiirlere doğru
….
Bir kitap gördüm kelimeleri billurdan.
Aydınlık götüren bir tren gördüm.
Yaşam alışkanlık rafına kaldırılıp unutulacak bir şey değildir
Yaşam sürekli ıslanmaktır.
Yaşam şimdi havuzunda suya girmektir. 👏👏👏👍🎼🚙🎶📖Harika Müthiş duru ve lezzetli.
Sohrap muazzam bir şair,Farsça siir kitabını İran’dan aldığımda o kadar mutlu olmustum ki yazdığı dille şiirini okumak!!😍😍
Hocam merhaba bu şairin Türkçeye çevrilmiş şiir kitabı var mı ve şu kitabını oku diyebileceğiniz. Saygılar selamlar
Merhaba hocam Farsça eserleri var fakat Türkçeye çevrilmemiş ben kitapçılarda bulamadım Türkçesini,Türkiye’de çok da tanınmıyor sanırım,suyun ayak sesi kitabı var,bulunur muhtemelen lakin başka kitabı yok diye biliyorum🤷♂️
@@emrahcelik1690 eyvallah hocam teşekkür ederim
Ne güzel bir şiir yorumu 🥹 En sevdiğim şairin şiirini sizden dinlemek ruhumu iyileştirdi❤
Bir şair gördüm zambağa 'siz' diyordu.🍁🌼
27.03.2021
Yaşam, yer "çarpı" yüreğimizin çarpıntısıdır...
Mütemadiyen dinliyoruz,en iyisi çıkana kadar en iyisi bu👍
Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli ..
İnsan şiirlerin götürdüğü yerde yaşamalı...
ve ben siir yurekli biri olarak siir dinlemeyi siirde ses ve duyguyu icimdr hissetigim iki sese saygilar sunuyorum..ibrahim sadri ve siz eser gokay bey iyiki varsiniz
kanununda.Ben müslümanım.
Kıblem bir kırmızı güldür,
Namazlığım bir pınar,
Mührüm ışıktır,
Ova seccadem.
Penceremi titreştiren ışık ile abdest alırım.
Namazımın içinden ay geçer, tayf geçer,
Namazımın bütün zerreleri billurlaşır,
Namaz kaybolur taş görünür,
Rüzgâr, selvilerin üstünde ezan okuduğunda,
Namaz kılarım ben.
Otların tekbirinden sonra,
Denizdeki dalganın kamedinden sonra
Namaz kılarım.Kâbem su kıyısında,
Kâbem akasyaların altındadır.
Kâbem bir esinti gibi bahçeden bahçeye,
Şehirden şehre gider.Hacerülesvetim bahçenin aydınlığıdır.Kaşan şehrindenim.
İşim resim yapmaktır.
Bazen bir kafas boyar,
Size satarım.
Orda mahpus çayırkuşu, sesiyle
Yalnız gönlünüzü tazelesin diye.
Bu bir hayal, bu bir hayal, …
Biliyorum,
Tuvalim cansızdır,
İyi biliyorum,
Çizdiğim havuz balıksızdır.Kaşan şehrindenim.
Soyum belki
Hint’de bir bitkiden gelir,
Belki “Sialk” toprağından yapılmış bir çömlekten,
Soyum belki de
Buharalı bir fahişeden gelir.Babam, kırlangıçların iki kere gelmelerinden önce,
İki kardan önce
Babam terastaki iki uykudan önce,
Babam zamanlar önce ölmüştü.
Babam öldüğü zaman, gökyüzü maviydi.
Annem birden kalktı uykudan, kızkardeşim güzelleşti
Babam öldüğü zaman, bekçilerin hepsi şairdi.
Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana.
Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?Babam ressamdı
Saz yapar, saz çalardı.
Üstelik iyi bir hattattı.Bahçemiz bilginin gölgesindeydi.
Bahçemiz duyguyla bitkinin karıştığı yerdi.
Bahçemiz bakışın, aynanın ve kafesin kesiştiği noktaydı.
Bahçemiz belki de yeşil saadet çemberinin bir parçasıydı.
Tanrının ham meyvasını çiğniyordum o gün uykuda,
Suyu felsefesiz içiyor,
Dutu, bilgisiz topluyordum.Nar dalında yarıldığında,
Elim tutkudan bir şadırvan olurdu.
Çayırkuşu şakıdığında,
Gönlüm dinleme hazzıyla yanardı.
Kâh yalnızlık, yüzünü camın arkasına dayar,
Kâh heyecan, elini duygunun boynuna dolardı.
Düşünce oyun oynardı.
Bayram yağmuru gibi bir şeydi yaşam,
Sığırcıklarla dolu bir çınar.
Işık ve taşbebek alayıydı yaşam,
Bir kucak özgürlük idi,
Yaşam, musıki havuzuydu o zaman.Çocuk yavaş yavaş uzaklaştı yusufçuklar sokağından.
Kendi yükümü bağlayıp,
Hafif hayallerin şehrinden çıktım,
Yüreğim yusufçuk gurbetiyle dolu.Ben dünya misafirliğine gittim.
Ben sıkıntı ovasına,
Ben irfan bağına,
Ben bilim ışığının balkonuna gittim.
Dinin basamaklarını çıktım.Şüphe sokağının sonuna kadar,
Gönül doygunluğunun serin havasına,
Islak sevda akşamına kadar.
Ben birini görmeye gittim,
Aşkın öbür ucuna
Gittim, gittim kadına kadar,
Lezzet ışığına kadar,
Tutkunun sessizliğine,
Yalnızlığın kanat sesine kadar.Yer üstünde neler gördüm:
Bir çocuk gördüm ay kokluyordu.
Kapısız bir kafes gördüm,
İçinde, aydınlık kanat çırpıyordu.
Bir merdiven gördüm,
Üzerinde aşk melekler âlemine çıkıyordu.
Bir kadın gördüm, havanda ışık dövüyordu.
Öğle, onların sofrasında ekmekti,
Sebzeydi, şebnem tepsisiydi,
Sıcak sevda kâsesiydi.Bir dilenci gördüm, çayırkuşundan bir şarkı için,
Kapı kapı dolaşıp, dileniyordu.
Bir çöpçü, kavun kabuğuna secde ediyordu.Bir kuzu gördüm, uçurtmayı yiyordu.
Bir eşek gördüm yoncayı anlıyordu.
“Nasihat” otlağında bir inek gördüm, doymuştu.Bir şair gördüm, konuşurken bir zambağa “siz” diyordu.Bir kitap gördüm, kelimeleri billurdan.
Bir kâğıt gördüm, ilkbahardan.
Müze gördüm yeşillikten uzak,
Cami gördüm sudan uzak.
Umutsuz bir fakih gördüm,
Başucunda sorularla dolu bir testi vardı.Bir katır gördüm yazı ile yüklü.
Bir deve gördüm, “nasihat ve misal”in boş sepetiyle yüklü.
Bir arif gördüm “ya hu” ile yüklü.Aydınlık götüren bir tren gördüm,
Fıkıh götüren bir tren gördüm,
Nasıl da yavaş gidiyordu.
Siyaset götüren bir tren gördüm,
(ne de boş gidiyordu)
Nilüfer tohumları ve kanarya şarkıları götüren
bir tren gördüm,
ve bir uçak, binlerce metre yüksekteyken
Penceresinden toprak göründü;
Hüthüt kuşunun tepeliği,
Kelebek kanatlarının benekleri,
Kurbağanın havuzdaki aksi,
Ve yalnızlık sokağından bir sineğin geçişi.Bir serçenin çınardan yere indiğindeki arayış.Ve güneşin ergenliği,
Ve oyuncak bebeğin sabah ile kucaklaşmasıBasamaklar şehvet serasına gidiyordu.
Basamaklar içki mahzenine iniyordu.
Basamaklar kırmızı gülün fesat kanununa
Ve hayat matematiğinin anlamına
Basamaklar aydınlanmanın damına,
Basamaklar tecelli kürsüsüne gidiyordu.Aşağıda, annem,
Nehrin hatırasında çay bardaklarını yıkıyordu.Şehir görünüyordu:
Büyüyen çimento, demir, taş geometrisi,
Güvercin taşımayan yüzlerce otobüs.
Çiçekçi çiçeklerini mezata götürüyordu.
İki yasemin ağacı arasına,
Salıncak kuruyordu bir şair,
Çocuğun biri okul duvarına taş atıyordu.
Bir diğeri erik çekirdeğini,
Babasının renksiz seccadesine tükürüyordu
Ve bir keçi haritadaki “Hazar”dan su içiyordu.Çamaşır ipi göründü, sallanan bir sutyen.Bir at arabasının tekerleği, atın durmasına hasret,
At, arabacının uykusuna hasret,
Arabacı ölüme hasret.Aşk göründü, dalga göründü.
Kar göründü, dostluk göründü.
Kelime göründü.
Su göründü, eşyaların sudaki aksi…
Kanın sıcaklığında, hücrelerin serin gölgeleri.
Hayatın rutubetli tarafı.
Sıkıntılı Doğu insanının yaratılışı.
Kadın sokağında serserilik mevsimi.
Mevsim sokağında yalnızlık kokusu.Yazın eli bir yelpaze gibi göründü.Tohumun çiçeğe,
Sarmaşığın evden eve,
Ayın, havuza yolculuğu,
Hasret çiçeğinin topraktan fışkırışı.
Körpe asmanın duvardan dökülüşü.
Şebnemin uyku köprüsü üstüne yağışı.
Neşenin ölüm hendeğinden atlayışı.
Sözün ardında geçen hadise.Bir pencere ile ışığın savaşı.
Bir basamak ile güneşin büyük ayağının savaşı.
Yalnızlık ile bir şarkının savaşı.
Armutlar ile boş bir sepetin güzel savaşı.
Nar ile dişlerin kanlı savaşı.
“Naziler” ile naz çiçeğinin sapının savaşı.
Papağan ile güzel konuşmanın savaşı.
Alın ile soğuk mührün savaşı.Camideki çinilerin secdeye saldırışı.
Sabun köpüğünün yükselmesine rüzgârın saldırışı.
Kelebek ordusunun “ilaçlama” programına
Yusufçuk alayının kanal işçilerine saldırışı.
Kamış kalem taburunun kurşun harflere saldırışı.
Kelimenin şairin çenesine saldırışı.Bir devrin fethi, bir şiir eliyle,
Bir bahçenin fethi, bir sığırcık eliyle,
Bir sokağın fethi, iki selam eliyle,
Bir şehrin fethi, üç dört tahta süvari eliyle,
Bir bayramın fethi, iki oyuncak bebek ve bir top eliyle.Bir çıngırağın katli, ikindi yatağının başında,
Unutulacak bir şey değildir.
Yaşam elin çiçek koparma isteğidir.
Yaşam turfanda siyah incirdir,
Yazın ağzında buruk bir tat.
Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür,
Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir.
Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi,
Ayın yalnızlığına dokunuş,
Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.Yaşam bir tabak yıkamaktır.Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır.
Yaşam aynanın “karesi”dir.
Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur.
Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır.
Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.Nerede olursam olayım
Gökyüzü benimdir.
Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir.
Ne önemi var
Bazen büyürse
Gurbetin mantarları?Bilmiyorum, neden
“At soylu hayvandır, güvercin güzeldir.” derler?
Ve neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor.
Yoncanın ne eksiği var kırmızı laleden.
Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli.
Kelimeleri yıkamalı.
Kelime rüzgâr olmalı, yağmur olmalı.Şemsiyeleri kapatmalı.
Yağmur altında yürümeli.
Düşünceleri, hatıraları yağmur altına getirmeli.
Şehir bütün halkıyla yağmur altına gitmeli.
Dostu yağmur altında görmeli.
Aşkı yağmur altında aramalı.
Yağmur altında bir kadınla sevişmeli.
Yağmur altında oyun oynamalı.
Yağmur altında yazmalı, konuşmalı, nilüfer dikmeli.
Yaşam sürekli ıslanmaktır.
Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.Çıkaralım giysileri:
Suya bir adım var.Aydınlığı tadalım.
Bir köy gecesini, ahunun uykusunu tartalım.
Leylek yuvasının sıcaklığını hissedelim.
Çimenlerin kanununu çiğnemeyelim.
Bağbozumunu tadalım.
Ve eğer ay çıkarsa ağzımızı açalım
Ve gecenin uğursuz olduğunu söylemeyelim.
Ateş böceğinin bahçenin bilgeliğinden
Yoksun olduğunu sanmayalım.Sepeti getirelim
Biraz kırmızı biraz yeşil toplayalım.Sabahları ekmekle ebegümeci yiyelim.
Bu günler hatırlatılacak !
13.11.2020 cuma... Yes kankiiiiiii🐸
Arzu deniz KARTAL ahahah beq
@@evarhat1507 her yerde beq🐸🐸
Hatırlanacak dünler..
Ji'xwe :)
Yaşam hoş bir adettir...
Sordum Gönül hoşluğunun gramı kaça🤍🪞
Bu şiir, bu yorumlama hayatım boyunca aramışım sanki şu videoyu. Keşfettirenden ve bu işe niyetlenen herkesten Allah razı olsun 🍀
"Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir."
Sesinize, emeğinize sağlık :') Okurken de çok sevmiştim bu şiiri ama dinlemek başka bir his.
Beni burdan görebilirsin gönül ...
Ne güzel tercüme etmis
Ağzına yüreğine sağlık... hem şiir hem okuyan güzel.... hayatı iyi özetlemiş... teşekkürler....
Sohrap Sepehri 🤍🤍
huzur verdiğin için minnettarım.
Büyük şair, büyük şiir...
Ne hissettigimi anlatamiyorum ya da bilmiyorum belki, kararsizliklar ve caresizliklerle dolu bir gecedeyim yine kafamda intihar senaryolari kendimi bir siirde kaybetmek istiyorum
Babam terastaki iki uykudan önce , babam zamanlar önce ölmüştü...
Şiir güzel, çeviri mükemmel, yoyum güzel👏👏👏
Babam öldüğü zaman gökyüzü mavi idi..
♥️güzel öğretmenimden en güzel hediye . Teşekkür ederim Yasemin Hocam🥰😘😍
Mizgin arkadaşımdan güzel bir hediye...Teşekkürler💙
@@lamekan19 🤍 umarım beğenmişsindir, kardeşim.😇
@@mizgin6684 Çok güzeldi...😍
RTEÜ'den mi :)❤
@@nesibeyldrm2692 yok, lise yıllarımdan☺️
Çok güzel...🎈
Ne güzel yorumuna denk gelmek
Muhteşem
Çok güzel tercumanlık yapılmısş aynı zaman harika ses tonu
"Yer üstünde neler gördüm."
Gözleri yıkamalı başka türlü görmeli
Kelimeleri yıkamalı
Kelime rüzgar olmalı yağmur olmalı
Ağzınıza sağlıkk mükemmel yorumlamışsınız🙇
Gönül hoşluğunun gramı kaça?
Ah...
Ayın 14'üne...
müthiş şiir derinden sarsan bi şiir
Yaşam alışkanlık rafına kaldırılıp unutulacak birşey değildir.
Mükemmel ✌️
Yer üstünde neler gördüm ..
Mevsimlik sokağında yalnızlık korkusu..
Mükemmel
Bir şair gördüm Bir zambağa siz diyordu...
Yaşam , aşkın sıçrayışı kadardır
Çölün uykusunda "ay" nedir 👏
Bizleri bu şiirde buluşturan neydi acaba?
❤
Ustam , sevgilim
اهل کاشانم
روزگارم بد نیست ...
Sana bır soru neden bazen hıc yokken aglamak ıstersın sn freud hayaletı 👻♥️☀️
Benim şehrim kayboldu...
❤❤❤❤
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌱🌹🌱🌹🍀🌹🌱🌲🌲🌲🌲🍀🌹🌱🍀🌹🌱🌷🌷🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍂🍃🌺🌷🌺🌷🌺🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌴🌴🌴🌴🌹🌱🍀🌹🌱🍀🌹🌱🌷
🎉❤
Lütfen biri de müziğin ismini yazsın
Bir kadın gördüm, havanda ışık dövüyordu.
Aka plandaki müziğin ismi ne acaba?
Altyapı: Hatırla Sevgili (Işık Yaşar Sahne Müziği)
@@menekse3194 evet
Nede zor şiirleri anlamak
buradakilerde
:)
😂😂😂😂😂😂😂
Gönül hoşluğunun gramı kaça?