10 yillik ogretmenim.bu gune kadar 6 farkli ozel okulda calistim. Keske anlattiklarinizin birine katilmiyorum diyebilsem. Keske size 10 senede gorduklerimi yasadiklarimi anlatabilsem.ben ki ne buyuk askla ogretmenlik yapan bir insandım. Ne gecem vardi ne gunduzum. Ama suan.. tam da suan dediginiz gibi ogretmenlikten baska ne yapabilirimi dusundugum bir evredeyim.dunyada ogretmenligi birakmayi en son dusunecek insandim.Bırakın hak edileni almayı, suan butun ozel okullardaki ogretmenlerin umutsuzca bekledigi bir aciklama var ki o da şu: asgari ucretin altinda kalan ogretmen maaslari ne olacak? Ben 89 dogumluyum ve okulda 65 dogumlu ogretmenle, 2001 dogumlu ogretmenle ayni maasi aliyorum. İnanmasi cok guc belki ama ozel sektordeki ogretmenlerinin yarısı asgari ucrete ve altina calisiyor... Evinize buzdolabinin en iyisini aliyorsunuz ki yiyeceklerinizi korusun diye ama cocugunuzu sabahtan aksama kadar emanet ettiginiz ogretmeniniz nasil o cocugunuzun aklini ahlakini nasil koruyacak ne olur bunu da sorgulayin. Siz o süslü süslü binalara milyarlarca parayi odeyince sadece okullar zengin oluyor ogretmenler mutlu olmuyor edilmiyor. Bunlari sorgulayin olur mu..
Cok yazik, ne kadar haklisiniz. Hollanda'da yasiyoruz. Burda ogretmenler greve gidiyor zaman zaman maaslari cok dusuk oldugu icin. Avrupa'da olmaz deriz ama burda bile ogretmenlik gereken özeni ve itibarı alamiyor. Cocugumu butun gun egiten, eglendiren, duygu dunyasi ustunde cok buyuk etkisi olan ogretmenlerinin maas gibi temel bir ihtiyacinin bile karsilanmamasi cok üzücü.
@@nazlimedeni5828 bir gun bir seyin devrimi olsa o sey egitim olsa , ozel okula cocugunu gondermis insanlarin %90 'ı dilini yutardı. Ben isini hakkaniyetle yapan, ogretmenine deger verdigi gibi, velisine de gercekten şeffaf olan hic cok azınlık olan ozel okullarin hakkini yemek istemem. Ama yorumlarimiz da tipki videodaki gibi ogretmenlerin genel durumu uzerine. Benim artik aklim almiyor cogu seyi gercekten almiyor Okulun havuzuna, bale salonuna, sinifin mevcuduna bu kadar onem veren velilerimizin "her sey iyi de havuz benim cocuguma yuzme ogretmeyecek, bale salonu dans ettirmeyecek, asil butun bu yatiririmizin en onemli parcasi ogretmenler "dememesine ben hayret ediyorum. Aslinda ediyord demem daha dogru olur. Cunku 8. Okuldan sonra artik şaşırma duygumu kaybedip bir farkindalik olusumuyla kendime coktan baska yollar aramaya basladim.
İlk defa bizimle empati kuran, bizi anlayan bir program olmuş. Gerçekten tüketiyoruz,o kadar çok üstümüze geliniyor ki,ülkedeki herkesin öğretmenlik mesleği ile ilgili fikri var,4 saat dersim olduğu gün bile ölü gibi geliyorum eve. Beğenmiyorsan istifa et diyecek olanlara da peşinen söyleyeyim,bir insan 42 yaşında hayatında çok büyük değişiklik de yapamıyor malesef.
aşırı resmi evrak yükü var. masa başı memurların yaptığı kadar evrak yapmamız ve derse girmemiz üstüne de öğrenci takip etmemiz bekleniyor. bunun asıl sebebinin başımızdaki müdürlüklerin sayıca fazla olması diye düşünüyorum. evet şuan Üsküdar'da kiracıyım ve ev değişirsem gitmem gerekecek başka bir köye..
Tıp yazmayıp sınıf öğretmenliği yazdım ideallerim uğruna, kpss de derece yaptım merkezde çalışıyorum, hizmet puanı alamadığım için sürekli norm fazlası oldum 6 sene boyunca.. Yaş geldi 40 a heyecanımı şevkimi her geçen gün kaybediyorum, velilerin dengesiz davranışları, hakkımızda iftira atıp arkasını dönüp gidiyorlar ve hicbir yaptırımı yok , dediklerini yapmış olsak zaten akşama ana haber de görürüz kendimizi.. ne yazık ki... Siz iki kıymetli insanı gördükçe teselli buluyorum sizlerden...
Değerli büyük öğretmenim, idealleriniz ile hemhal olup, ufkunuzu sezinlemiş bir öğrenci olarak.Yaşadıklarınız bizlere taşıdığı, ihtimaller oluşturduğu; yolculuğunuztaki umutsuzlukların, kırılmaların dahi ardınızdan gitmek için bizlere şevk, önlerimize yaşam özü serdiği için çokça şükranlarımı sunarım. Sizlerin temsil ettiğinin bir yaşamdan, bir devrin çarpık dinamiklerinden, densiz baskılardan, bunların uğraşından fazlası olduğuna inanıyorum; sizler geleceğin izlerisiniz..Aşkınlığınız göremeyeceğiniz nesillerde bile tecelli edecek. Gayem de bu ulu vasfınızı en revnak halinde bir mütamedi ilham olarak devr etmek. En içten sevgilerimle ve umut dileklerimle, çok değerli öğretmenim.Umuyorum ki şevkinizin a'mâ'ların gözlerinden değil, bir gençlik bir insanlık düşünden okunduğunu da göreceğiz
@@lutufdolaner5243 Bu güzel ve yüceltici sözler için teşekkür ederim. Ben öğretmen değilim ancak bu bakış ile ifade ettiğiniz gerçekler öğretmen, öğrenci veya diğer tüm meslekleri icra eden insanlarımız tarafından okunup , anlaşılması gerekli. Bu yüzden bu yorumu çok kıymetli buldum ve kendimce bir katkı sağlamak istedim. Saygılar sunarım...
Böyle bir toplumda tıp yazabilecekken ideali olan sınıf öğretmenliğini yazabilen meslektaşım,sizi sırf bunun için kutlamalı,umarım kıymetinizi bilenlerle karşılaşın🙂
Sınıf öğretmenliği son sınıf öğrencisiyim, böyle şeyleri duya duya hocalarla konuşa konuşa gerçekten bölümden soğudum. Keşke tercih dönemine dönebilsem en büyük pişmanlıklarımdan biridir öğretmenlik yazmak. Şuan hayatımda hiç olmadığım kadar mutsuzum.
@@gayegaliba o kadar korkunç değil, severek yaparsan dünyanın en güzel mesleği, o safi, temiz kalplere bir dokunuş yaptığını bilmen , ömür boyu senin öğretilerinle hayata bakacak olduklarını bilmen ve "ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı taktirde fani dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme " sözünün hakikatini bilmen , bütün maddi ,psikolojik vs..vs.. zorluklarına mani olacaktır... ve o mesleği sevmen için yeter bir sebeptir..
Bir öğretmen olarak nasıl teşekkür etsem bilemiyorum.Bizi birilerinin anlaması, anlayıp dile getirerek dile tercuman olması nasıl rahatlattı, nasıl ogretmen gruplarında dolaşıyorsunuz bir bilseniz,ben zaten sürekli sizi takip ediyordum dinleyip tavsiye ediyordum,bugun baktım benden once biri ogretmen grubuna atmış..Cansınız sağolun varolun, teşekkürler...
İlkokullar için yazıyorum: 1. Tam gün ısrarından vazgeçilmeli, eskisi gibi sabahçı/öğlenci olmalı. (Sınıf mevcudu azalır, çocuklara oyun için öğretmene dinlenmek için zaman kalır) 2. Whatsapp grupları yasaklanmalı, öğretmenin cep telefonu kesinlikle veliler ile paylaşılmamalı 3. İdareye okuldan atma yetkisi verilmeli
Yıllardır içimde biriktirdiğim bütün başlıkları konuşup bizi bu kadar yakın tanımışlığınızla içimden "oh be bir anlayan çıktı nihayet" dedirttiniz bana. Teşekkür ederim. Yalnız konuşulanlar buzdağının üst kısmı.
Sınıf içinde sadece bakıcıyız😢Sistem öğrencilerin eline demir sopa vermiş, öğretmenin ellerini arkadan bağlamış, öğrenci, veli ve idareye dövdürüyorlar. Toplantıya gelmeyen veliler, öğretmeni elinde sihirli sopa olup, çocuklarını süper child e çevireceklerini sanıyorlar. Veliler büyük yanılgı içindeler ve bizi en çok da bu durum tüketiyor. Yoksa gerisine zaten katlanıyorduk😕
Diyarbakır'da bir köyde 5 yıl çalıştım.O köydeki çocuklar Türkçe'doğru dürüst bilmiyorlardı.Buna rağmen sistem onları Nişantaşı'ndaki çocuklarla yarıştırıyordu.Her sene okuma yazma bilmeyen en az 100 öğrenciyi 8.sınıftan mezun ediyorduk.Mesleği öğretmenlik olmayan bir sürü ücretli öğretmenin de katkısı büyüktü tabiki de...Bir gün öğrencinin biri ''öğretmenim biz denizin kelekine gittik'' dedi.onu tam olarak anlıyordum ama ''kenar'' anlamına gelen
Türkçe kelimeyi bulmasını bekledim ama olmadı.Sonra bu sınıfta işi gücü bırakıp şiir ezberlemelerini istedim uzun süre öyle yaptılar.Ardından hikaye okudum,tamamlamalarını istedim,onu da yaptılar.Sene sonunda çok kötü şiveyle de olsa Türkçe konuşabiliyorlardı.Çocukların ağır müfredata kurban edilmesi de tartışılmalı.Aksi takdirde hiçbir şey öğrenmeden cahilce mezun olmaları onları yanlışa sürüklemeye devam edecek.
Bir öğretmen olarak yazıyorum. Tükenmemizin temel nedeni öğrenciler değil sistem sorunu. Çocukları sabah 8 den öğleden sonra 3 e kadar tahta sıraların üzerine oturtup hareketsiz bir şekilde bizi pür dikkat dinlemelerini bekliyoruz. Sınav sistemi iyi ezber yapan ekonomik anlamda varlıklı insanların bir sürü paralar verip özel derslerle desteklenen çocuklara hizmet eder olmuş. Devlet okullarında sadece öğretmenlerde değil öğrencilerde de ciddi tükenmişlik sendromu yaşadıklarını düşünüyorum. Fırsat eşitliği adına hiç bir şey kalmamış durumda. Öğrenci okusak ne olacak hocam üniversite okusak yine asgari ücretle çalışma ihtimalimiz çok yüksek, dört yıl niye dirsek çürütelim hakkı sersenişlerde bulunuyorlar. Sadece öğretimin yapılmaya çalışıldığı okulların ciddi revizyonlara ihtiyacı var. Bu çocuklar öğrenirken eğitilebilmeleri için sosyal olanaklara ve mesleki gelişime ciddi önem verilmeli ki meslek liselerimiz ayrı facia. Maaştan geçtim sistemi düzenleyin. Tükenmişlik sendromunun temelinde cevher gibi giren çocukların bomboş ezberci sistemin hezimetine uğramış öğrenciler halinde uğurlanması öğretmenlerinde umudunu kaybetmeye başlıyor. Yani daha maaşlara gelemedim görüyorsunuz.
Öğretmenlerin tükenmişliği konusunu ele alan değerli insanlar olduğunu görmek umut verici. 13 yıllık tecrübesi olan bir öğretmen olarak bu tükenmişliği yaratan en önemli etkenlerden birinin “yönetici” olduğunu düşünüyorum. Siz de yönetici meselesine değinmişsiniz, ama çok üstünde durmamışsınız. Yönetici derken de bakan vb üst düzey yöneticilerden bahsetmiyorum. Bizzat okulu idare eden yöneticilerden bahsediyorum. Türkiye’nin doğusunda dokuz farklı okulda ve on bir farklı idareciyle çalışmış biri olarak meslek hayatımda motivasyonumu en çok etkileyen idareci faktörü oldu. Bu süreçte birlikte çalıştığım ve farklı kurumlarda çalışan arkadaşlarımla münasebetlerim neticesinde idareci tutumlarının öğretmen üzerinde nasıl fark yarattığını kendim gözlemleme fırsatım oldu. Hem ücretli hem kadrolu olarak mesleğimi yaptığım süreçte idarecilerin tutum ve davranışlarının bir öğretmenin motivasyonunu göklere çıkarabildiği gibi yerin dibine de indirdiğini gördüm. Tabi ki her öğretmenin sadece idareciler sebebiyle tükenmişlik yaşadığını iddia etmiyorum;ama idealist öğretmenlerin onlara destek olacak idarecilerle karşılaştığında bir okulun, bir şehrin lokomotifi olacağını iddia ediyorum. Her öğretmen aynı meslek aşkına sahip olmayabilir ama bu süreçte öğretmenlerin şevkini en çok da onlara destek olması gereken idarecilerin kırdığını gördüm. Açıkçası her idareci müthiş bir vizyona sahip olsun gibi bir umudum yok. Sadece “Şevk nasıl kırılmaz?” tüm idarecilere bu öğretilse dahi büyük bir adım atılmış olacak bence. Çünkü bu sistemi kurtaracak olan o idealist öğretmenler ve onların şevklerini yiyip bitiren idarecilerden korunması gerek! Yani bakanlık idarecileri sadece sınavla seçmek yerine belli kişilik özelliklerine göre seçecek bir sistem geliştirebilmeli. Kaldı ki pek çok idareci kadrosu vekaleten koltuğu doldurduğu halde bir yerlere geldiğini zanneden vasıfsızlarla dolu. Bu arada sürekli bir mücadele halinde olmama rağmen tam bir tükenmişlik sendromu yaşıyor muyum, bilmiyorum.Ama pek çok umutsuz öğretmenin aksine ben çocuklardan yana ümidimi hiç kaybetmedim. Bunu da çoğunlukla kendi çabalarım ve az da olsa yüreğine dokunduğumu hissettiğim öğrencilerim sayesinde başarıyorum.
Sizin gibi öğretmenler o kadar azaldı ki .😣 O kadar katılıyorum ki yorumunuza. Oğlumu yazdırdığım ortaokul inanilmaz başarılara imza atmış , özel okullardan kaydını alıp bu okula kayıt yaptıranları duyduğum bir okuldu. Ancak oğlumu yazdırdığım yıl müdür değişti ve herşey değişti. Aynı ögretmenlerle biz çok sıkıntı yaşadık. Mezun olanlardan neler neler duyduk eski müdür ile ilgili ne güzel uygulamalar. Lgs de başarı oranı çok yüksek bir yerken ve çok dinamik, mutlu öğretmen ve öğrenci profili jet hızıyla değişti ne yazık ki. İdareci çok çok onli ve öneriniz gerçekten çok gerekli. İdarecilerin idealist insanlar olması bir ülkeyi sahlandirir 10 15 yıl gibi bir sürede. Güzel idarecilerle birlikte olmanızı tüm kalbimle diliyorum 🙏🤲💞
Çözülemeyecek bir sorun yok, ama çözmek isteyen de yok. Belki de bile isteye görmezden geliyorlar . Bizler yine de herkese ve herşeye rağmen sınıflarımız da en iyisini yapmak için çırpınıyoruz. Herkes için , herkese karşı.... Birilerinin bizleri anladığını bilmek ,dinlemek bile çok iyi geldi. Teşekkürler....(21 yıllık naif bir sınıf öğretmeni 🙂)
Çocukluk arkadaşlarımın yarısı bankacı diğer yarısı öğretmen. Hepsinde tükenmişlik sendromu var. Öğretmenler de ise fazladan bir durum daha söz konusu. İdealist olanların ideallerini kaybettiklerini görüyorum.
Çiçeği burnunda sayılacak 3 yıllık öğretmenim. Pandemide göreve başladım. Benimle başlayan hangi arkadaşımla konuşsam hepsi tükendim, keşke tatil daha çok olsa diye şikayetçi. Ben de dahil. Bazen sorun mu bende diyorum ama hayır öğretmenler genel olarak gerçekten tükendi. Gelen neslin ihtiyaçlarını sınıftaki tek öğretmen karşılayamıyor. Bir sınıfta 25-30 çocuğu geçtim artık günümüzde 13-14 bile çok bence. Çocuğu geçtim, MEB, yönetici, veli isteklerini de karşılamaya gücümüz yetmiyor. Tespitleriniz çok güzel ve yerinde. Bu konuyu ele aldığınız için çok teşekkür ederim. Tükendim artık dediğim bir zamanda birilerinin bizi düşünmüş olması çok iyi geldi ☺️
Nerden tutsak elimizde kalan bir sistemin çarkları içinde çaresizce kıvranıyoruz . Sanki birileri oturmuş eğitimi en kötü hâle nasıl getirebiliriz ,diye düşünmüş ve öğrenciyi,öğretmeni ve velileri bu çarkın içine atmış gibi geliyor.Tükenmişliğimize bu da bir etken bence.Ne yaparsan yap emeklerinin boşa gitmesi ihtimali çok yüksek.Buna rağmen başa dönüp yeniden bir meslek seçme şansım olsa yine öğretmenliği seçerdim. Minicik bir kalbin size içten bir gülümsemesi çok güzel bir duygu.Umarım hep böyle hissetmeye devam edebilirim.
Yanlış egitim sisteminin kusurları öğretmen üzerinden giderilmek isteniyor ama olmuyor. Gömleğin düğmesi baştan yanlış iliklendigi için düzelme olmuyor tam tersi kötüye gidiş var. Egitimde kalite düştükçe toplum daha kötüye gidiyor. 12 yillik bir öğretmen olarak ben de gördüğüm sistem sorunlari ve çözüm önerilerinin bir kısmını paylaşmak isterim. 1.) Öncelikle ilkokul hariç herkese zorunlu akademik eğitim anlayışının kaldırılması gerek. En temel sorun bu zannımca çünkü eğitim talep işi o yüzden öğrenciye eskiden talebe denilirdi. ( ilkokul mezuniyetide cocuk özelinde tedbir kararı uygulanabilir ve devamı sağlanabilir. ) Okumak istemeyeni zorla okul sıralarına alınca bu seferde cocuk orada bulunmak istemedigi için sorun çıkarmaya başlıyor ve bu seferde okumak isteyenin hakkına girilmiş oluyor. Malesef ülkenin beyin takımını yetistiremiyoruz. Çünkü onlara nitelikli eğitim veremiyoruz. Zeki çocukları da bu sistem vasatlastiriyor. Ülkenin beyin takımını yetistiremiyoruz. Akademik eğitim almak istemeyen çocuğu da zorla dört duvarın arasında tutuyoruz. O da alması gereken mesleki egitimi alamıyor. Zaman kaybı yasiyor. Meslek öğrenmesi gereken zamanı geciriyor ve 18 yasinda liseden mezun oluyor isine yarayacak hiç bir bilgiyi ogrenemeden. ( meslek liseleri var ancak niteliği de yeterli değil ailelerde göndermek istemiyor yoğunluk düz liselerde ) 2 . ) Benim de çalıştığım ikili eğitimin yapıldığı 40 kisilik sınıflarda eğitim, eğitim olmaktan çıkıp eziyete dönüşüyor. Hem öğretmen için hem cocuk için bunun da bir an önce çözülmesi gerekiyor. 3.) Aslında hafta 35 saat yerine 30 saat egitimde kalite açısından daha iyi olur. Bu da günlük 6 saat ders demektir. Öğrencinin oyuna zamanı olur, öğretmenlerin de kendilerini yenileyecek kafalarını dinleyecek zamanı olur. Bu bile biraz olsun rahatlama sağlar. En azından ikili eğitim yapılan okullarda bu uygulamaya geçilmesi lazım. Çünkü sabahcilar 07.30 da derse başlıyor daha kışın güneşin doğmasına 1 saat var. Oglecilerde 19. 00 da bitirmek zorunda kalıyor. Ne sabahcilarin ilk dersi ne de oglecilerin son dersi verimli geçiyor. Çocukların gelişimi içinde yanlış bir uygulama. Eğer eğitim çocuklar içinse tabi.... ( çünkü egitimde saatlerin uzaması kaliteyi arttırmıyor malesef, ögrenci de ve öğretmen de bıkkınlık oluşturmaktan baska bir işe yaramıyor.) Daha müfredata değinemedim yoksa daha da uzar bu yorum orası ayrı bir başlık tabi ki çok önemli çocuklara neyi ne kadar ogretmemiz gerektiği... İnşallah bu yazdıklarımız eğitim yöneticileri tarafından dikkate alınır. Bunlar düzeltilmeden pek bir çözüm bulunacağını düşünmüyorum.... Tabi ki öğretmenin egitimi, kendini güncellemesi, hayat standardının makul düzeyde olması bunlar da önemli başlıklar... konu cooook uzun ama istenirse çözülebilir bu sorunlar... Bu sorunlar çözümlememesi öğretmenlerde tükenmislige neden oluyor... Toplumda da tükenmeye neden oluyor. Eğitim meselesi çok önemli ....
Temel ihtiyaçlarını karşılamakta güçlük çeken bir meslek grubunun motivasyonsuzlugunu tartışmayı doğru bulmuyorum. Günümüz şartlarında öğretmenlik karın tokluğuna yapılan bir toplum hizmetinden başka bir şey değildir. Yolun başında olan genç arkadaşlara tavsiyem: Öğretmen olmayı asla düşünmeyin! Sistem değişmedikçe sizin bireysel çabalarınız sizi yıpratmaktan başka bir işe yaramayacaktır. Daha iyisini hakediyoruz.
22 yıllık bir öğretmen olarak bizleri bu kadar anlayan başka bir sohbet/konuşma dinlemedim. Geçen kuzenim aradı, EYT sana vurdu mu, diye. Hayır, dedim. Vursa da sen emekli olmazdın, mesleğini çok seviyorsun, dedi. Tek dk durmazdım, hemen emekli olurdum, dedim! Bu sistem içinde yoruldum! Pandemiden sonra daha çok!
15 yıldır meslek lisesinde öğretmenim. derslerde gençleri üniversite sınavına hazırlanmaları için motive etmeye çalıyorum. bir kaç sınıfta son zamanlarda şöyle diyaloglarımız oldu. hocam 2 yıllık üniversiteye gitsek, yine bizi asgari ücretle çalışmaya başlatacaklar. 2 yıllık eğitim masraflarımız da cabası. 4 yıllık kazansak yine öyle atanma, iş bulma telaşesi. hem asgari ücretle, öğretmenin, mühendisin vb. ücretleri bu kadar birbirine yakınken bu kadar masrafa değer mi? şimdi asgari ücretle bir işe girsek 4 yıl sonra o işte ustulaşabiliriz hem de asgari ücret olmaz diyorlar. inanın gençleri motive edemiyorum çalışmaya. ve bunun üzerine bugün çalıştığım yere üniversite sınavına hazırlık noktasında motivasyon konuşması için ünlü birisini getirdiler(isim vermek istemiyorum). seminer saati benim dersime denk geldiği için ilgili sınıfa benim nezaret etmemi söyleyip kültür salonuna ben götürdüm 12. sınıf öğrencilerimi. ben de yukarıda derslerde bana söyledikleri şeyleri gelen konuşmacıya sorabilirsiniz, seminer sonunda soru alacaktır. eğer çekinirseniz sormaya sizin adınıza ben sorarırım dedim. gençler seminer sonunda sorusu olan var mı deyince kimse parmak kaldırmadı salonda. ne bizim öğrenciler ne başka okulun. ben el kaldırdım söz istedim ve yukarıda söylediğim şekilde benim öğrencilerim bunları söylüyorlar vs. ne zaman soruyu sorarken asgari ücret böyle vs kısmına geldim. sözümü kesti konuşmacı. korktu zannetti ki siyasi provakosyon yapacağım. gençler böyle söylüyorlar ve ben sizin tecrübenizden istifade etmek istiyorum dedim. öyle yanlış anladı ki salondu mikrofona. hocam siz öğrencilerin motivasyonunu bozuyorsunuz. güya ben öğrencilere asgari ücretle-memur öğretmen mühendis maaşı arasında az bir fark var bu fark için üniversite okumaya değmez demişim. bunu duyuncu, söz istedim, çarpıtıyorsunuz diye. salon panikledi. söz hakkını zar zor aldım. hemen konferansı sonlandırdı. bu tarz konferans ve seminerler fen liseli, üniversite amacı olan gençlere yapılınca faydalı oluyor. salonun yüzde yetmiş sekseni ise meslek lisesi gibi. meslek liseli öğrencilerin hem akademik, hem sosyal o kadar problemleri var ki? gördüğüm kadarıyla böyle konuşmacılar, kişisel gelişimciler meslek liseli gençlere yönelik çalışma yapmıyorlar. altını çizerek çalışmak gerek diyor konuşmacı, öğrencimiz sınavda kalemim yok diyor. bu tarz seminerler okuma isteği olup metot isteyen öğrencilere faydalı oluyor. inanın meslek liselerinde öyle hikayeler var ki. öğretim boyutunu değil gençlerimizi kendilerine, çevrelerine maddi ve manevi hiç bir zarar vermeden hayata hazırlamaya çalışmak o kadar sabır istiyor ki. bence görünmeyen ve paspasın altına sürekli serpiştirilen bir toplumsal, düşünmemiz gereken bir durum var. gençlerin ekser çoğunluğu fen liseli, ya da özel liseli değil. bu gençlerimiz için bir şeyler yapmalı.
Meslek lisesi öğrencileri için üniversite yada akademik kariyer gibi konulara girmeye gerek yok. Eğerki üniversite isteyenler varsa yönlendirilir ve rehberlik yapılır. Meslek lisesinin amacı çocuğa iş imkanı sağlamaktır. Okula işyeri temsilcisi gelip konuşsa yada mezun olup işe girenler konuşsa daha etkili olur.
Cok haklilar bence ogrenciler. Bu tarz bi seyi ogretmen arkadasim demsiti ozelde calisiyoruz asgarinin altindayiz dediki ailem beni bosuna dort yil okutmus
Meslek lisesi öğrencisinin üniversiteye gitmesine gerek yok. Amaç liseden Meslek sahibi olup çalışma hayatına başlaması. Ara eleman yetişmesi. Neden üniversiteye gitsinler ki? Ama meb' de okullara özellikle Meslek liselerine kaç öğrenci sınava girdi, kaçı kazandı, sınava girmeyen neden girmedi gibi saçma sorular sormayı bırakmalı.
meslek lisesinin adını anadolu teknik diye değiştirince okullara, zeki, başarılı öğrenciler gelecek sandılar, ama gelen öğrenci profili okulu sevmeyen (özellikle kültür derslerini) öğrencileri üniversiteye gitmeye zorlayan hale geldik. birde hesap soruyorlar ki bu öğrenciler neden matematikten 2 net yapıyor diye
Bir öğretmen gözüyle bakabilen program görmek güzel. Hep öğretmene ne yapması gerektiği söyleniyor, biz öğretmenler için ne yapmalıyız diye başlamalı soru!
İlkokul ve ortaokul öğretmenleri tükenmişliği en çok yaşayan öğretmen grubu dediniz. Katılıyorum fakat keşke okulöncesi öğretmenlerini de ansaydınız! En zor ve Türkiye'de değeri hiç anlaşılamamış branşlardan birisidir çünkü. Hakettiği değeri görmeyen öğretmen yaşıyorsa bu tükenmişliği, bunların en başında okulöncesi öğretmenleri var. Mesleği icra ederken sürekli genç ve dinamik kalmak zorunda olan bir okulöncesi öğretmeni olarak 26 yıl çalıştım ve emekli oldum. Şu anda yerimden dahi kalkmak istemiyorum! Tükenmişliği şimdi yaşıyorum çünkü çalışırken tükenmişlik hissetmek bizler için lükstür! Ertelenmiş lüksümü şimdi yaşıyorum!
Merhaba değerli hocalarım, özellikle eğitim ve eğitimin kilit taşı olan öğretmenleri ve onların sorunlarını dile getirmeniz ve bir kamuoyu farkındalığı oluşturduğunuz için sonsuz teşekkür ediyorum. Saygılarımla ellerinizden öpüyorum.
Kamuda 21 yildir öğretmenim ama inanın öğrencilerime asla ogretmen olmayın diliyorum cok sıkıcı ve tatminsiz ve yorucu bir meslek, kendi işimi yapmak istiyorum.
Lisede öğretmenim ve tam da o noktada herkes gerçekten.Motivasyonsuz öğretmen derste ne kadar heyecan yaratabilir ki?Bu konuya değinmeniz bile acayip kıymetli hocam.💖Her noktaya katılıyorum.Güzel düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederiz.🌸
Hay Allah razı olsun halimize tercüman oldunuz. Bu sohbetiniz hiçbir sonuca etki etmese bile birilerinin bizi anladığını hissettirdiniz bu bile o kadar değerli ki çok teşekkür ederim.
Öncelikle öğretmenin tek görevinin ders anlatmak olduğu, öğrenci ne yaparsa yapsın sınıfı geçeceği algısını değiştirmekle başlamalıyız. Öğrenme sorumluluğunun öğrencide olduğunu öğrenci ve velilerin farketmesi gerekiyor. Öğretmen bu süreci kolaylaştıran, öğrencinin potansiyelini açığa çıkaran ve potansiyelini geliştirmesine yardımcı olan uzmanlar gözüyle baktığımızda eğitimde birçok sorunun çözüleceği kanatindeyim. Bütün sorumlulukların öğretmene yüklendiği, başarısızlığın tek sorumlusunun öğretmen olduğu, işini nasıl yapması gerektiği konusunda sürekli yönlendirmelere maruz kaldığı bir durumda öğretmende tükenmişlik kaçınılmaz olmaktadır.
22 yıllık öğretmenim öğretmenlik birinci tercihimdi.Ben hukuk fakültesi yerine öğretmenliği seçtim.Şu an adını yazan öğretmen oluyor!Türkiye'de eğitim sistemi ideolojik ve verimli değil yap boza dönmüş durumda!2012den bu yana eğitimin kalitesi sürekli düşüyor.Bireysel mücadele ile eğitim düzeltilemez sadece!Çok iyi bir sistem olmalı.Doğru kişiyi doğru yerde çalıştırmak son derece önemlidir.Ben sürekli kendimi geliştirmeye çalışırım.Bu yıl 127 kitap okudum mesela.Fakat okulda dur susla uğraşıyorum asıl işimiz geride kalıyor.Oysa sosyal bilimler, fen liseleri olsa çok verimli olabilirim.Ama proje okulu adı altında torpille öğretmen alınıyor buralara eskiden sınavla alınırdı bu daha adildi.Kısaca benim düşüncem şu:Toplumun cahil kalması devletin, siyasilerin bir politikası bence yoksa bu kadar yanlış yapılmaz!
3 kardeşide öğretmen olan biri olarak,tespitleriniz %100 doğru,aynı konuşmalar bizim günlük rutin sohbetlerimiz.Velilere çok iş düşüyor,siz öğretmeni bakıcı olarak nitelendirirseniz ve çocuk bunu görerek okula gelirse,onun öğretmene ne saygısı olur,nede o öğretmenden birşey alabilir.Bizim kuşakta ki ben 51 yaşındayım,babamdan korkmazdım öğretmenimden çekindiğim kadar,korku derken yanlış anlaşılmasın,saygılıydık ve öğretmenlerimize kendimizi kanıtlayabilmek için çaba sarfederdik.Bizim kuşak şanslıydı,şimdiki öğrencilerede,öğretmenlerede ve eğitim olmayan eğitim sistemimizede üzülüyorum.Yazık oluyor yeni nesle.
Helal olsun cok önemli bir konuya, bir soruna degindiniz, ilgiyle izledim. Bazen de insanlar tükenmisligin icinde olup, ama bunun yine de farkina varamadiklari bir durumla da karsi karsiya kalabiliyorlar. Disaridan biri gösterince , "Evet ya.. yahu bu yasananlar hic de normal degil!" diyor.. Cünkü yasananlar normallestiriliyor ve bizler hayat kosusturmacasinda bunu farkedemeye biliyoruz. (yurddisinda egitimciyim)
O kadar haklısınız ki resmen iç sesim oldunuz. Bir öğretmen adayı olarak ya da atanamadığım için toplumda öğretmen adayı bile değilken bütün heyecanımı, hayallerimi, hedeflerimi ve kendimce birçok mutluluğumu bir sınav uğruna yitirdim ve ileride sadece maaş için öğretmenlik yapacağım bir hedef olarak kaldı o da ekonomik açıdan ki birçok öğretmen adayının da öyle olduğunu düşünüyorum.
Evet, kitap yazmaya başladıktan sonra sınıfa daha mutlu girmeye başladım. Öğrencilerin de gözünde yermin farklılaştığını görüyorum. Ama her öğretmen kendini gerçekleştirecek farklı alanlara yönelemeyebilir. Öğretmen, öğretmen olarak da saygıyı fazlasıyla hak ediyor. Şu unutulmasın öğrencilerin ilk psikoloğu sırdaşı öğretmenidir. İlla öğretim olması gerekmiyor.
Sadece bir senelik bir öğretmen olarak bile ben tükendim. İstanbulda hicbir okula gidemedi bari buraya gitsin denerek çocukların gönderildiği bir okuldayım hem de. Tatilde bu tükenmişlik ve yıpranmışlığı rafa kaldırabiliyorum evet. Ama bazen ders aralarında veya okuldan eve gidince çöküyor üstüme. Tükenmeye başlamamın ilk sebebi bize verilen onur kırıcı maaşlar. İnsanı yoğurmak kolay sananlar eleştiriyor hep ve bu seslere kulağımı tıkamakta zorlanıyorum. Toplum genelinde yükselen okumuş insan düşmanlığı da artık yoruyor bizi. Diğer sebepler ise velilerin ilgisiz ve çocukların anlayışsız olması. Çocuklar ahlak sınırlarını zorlayan şeyler yapsalar da elimiz kolumuz bağlı kalıyor. Okula çakı, kelebek, silah getiren çocuklar sanki masummuş gibi bizim ufak bir kızmamızla ayağa kalkıyor veliler. Ki bu veliler yüzünden çocuk o hale gelmiş oluyor genellikle. İnsanlar öğretmene hadi çocuğumu düzeltsin diye emanet ediyor öğrenciyi. Ailede kibarlık, saygı görmemiş çocuğu öğretmen yoğuramıyor. Ona bir şey katamıyor.
Yaşadığımız sorunları ne güzel ifade etmişsiniz. Pandemi döneminde uzak egitim yoluyla derslerimizi işlemeye çalıştık.Gunluk 7 saat 10'ar dk.aralarla ders anlattigimi hatırlıyorum. Bunu yapmak hiç kolay degildi. Çünkü küçük bir çocuğum vardı. Ona bakacak kimse yoktu.Ama sonra şunu da duydum.Acikca pandemide yaptığımız söylendi.Maaslarimiz zaten içler acısı. Kadrolu bir hizmetliyle aynı maaşı alıyoruz. Ek dersler biraz durumu değiştiriyor. Bu çok kırıcı. Tum meslek grupları öğretmenlerin elinden geçiyor ana en cok elestirilip degersizlestirilenler öğretmenler....Söyleyecek çok şey var ama duyması gerekenler bizi duymuyor ,görmüyor
Pandemide pek çok sağlık ocağı doktoru cam arkasından ya da bahçeye gönderdiği hemşiresi aracılığıyla hasta muayene etti. Meb Bağımsız anaokullarında çalışan Okul öncesi öğretmenleri maske takmayan öğretmenin yüzüne hapşırıp öksüren 3-6 yaş çocuklarla çalıştı. Üstelik 0-10 yaş çocuğu olan anneler valilik kararıyla uzaktan çalışırken… Eşim özel sektörde ben devlette çalışıyorum, 2009da maaşlarımız arasında 1000 tl fark vardı şu an eşim benim üç katım maaş alıyor… Yazacak daha çok şey var aslında…
Рік тому+1
Çok teşekkür ederiz.O kadar güzel değin mişsiniz ki, daha saatlerce konuşsanız bitmez eminim.
Mesleğimiz itibarsızlaştırıldı. Toplumdaki saygınlığımızı yitirdik. Okuduğumuz okulun aldığımız eğitimin hiçbir önemi kalmadı. Maaşımız askeri ücrete yaklaştı. Gerçekten tükenmişlik yaşıyoruz.
Öğretmen askla yaparsa işini , genel anlamda saygı duyulan bir meslek olmasa bile , şahıs olarak o saygiyi alırsınız . Yeterlilik konusunda çoğu öğretmen gerekli kriterleri taşımıyor. İnsan ve çocuk sevgisi, idealist bir yaklaşım , esneklik , yaşam sevinci ve ülke sevgisi vb. Pek çok özelliği barındırması gerek öğretmenin. İtibari yüksek diye meslek seçenler o mesleğin itibarını zedeler . İşini iyi yapan kişi isterse çöpçü olsun itibarını kazanır.
Okul idaresi o kadar önemliki. Okul idaresi bir sorun olduğunda öğretmenin haklı olduğunu çok iyi bildiği halde öğretmeni değil de veliyi savunuyorsa, bir de velinin yanında sizi çocuk gibi azarlıyorsa tüketir.
Maalesef devlet dezavantajlı bölgelerde 3+1 sistemi ile eşinden çocuğundan ayrı olarak öğretmeni yaşamaya mahkum bırakıyor. Ya eşinden ve çocuğundan ayrılacaksın yada bu işi yapmayacaksın seçeneği sunuyor. Bu maddi imkanlarla çalışmama imkanı maalesef olmadığı gibi kişi emek verdiği okuduğu işi de yapmak için ayrı kalmak zorunda kalıyor. Peki ben eşimden ve çocuğumdan ayrı, çocuğum her gün ağlayıp anne yada baba yokluğu yaşarken nasıl mutlu olabilirim? Başka çocuklara nasıl umut olabilirim? Benim umudum mutluluğum mu kalmış ki ? Maddi manevi şartların iyileştirilmesiyle çözülebilecek bir sorunu böyle çözmek..
Eğitim yöneticileri de sisteme eli kolu kafayı kaptırmış durumda. Balık baştan kokar durumu, en yüksek baş kokmuşken, bu milletin işi çok çok çok zor.. . Derken millet de kalmadı diye üzülüyorum. Sonra kendime, üzülmeyi bırak, elinden gelenin en iyisini yapmaya devam et diyorum. Sabırla, dayanıklılıkla, iradeyle ve hevesle. Sonuçta iyilik kazanacak, çünkü hayat devam edecek.
7 yıldır ücretli öğretmenlik yapıyorum. Açıkçası mesleğimi hiç severek yapmıyordum ilk başta sonra çalıştığım okul bölgesini değiştirdim şehre uzak bir yerde başladım .çocuklar sevgisi ve kitap okumaya olan aşkım sayesinde öğretmenliği çok sevmeye başladım. Ve çocuk pskilolojisi alanında okumalar yaptıkça çocuklar üstündeki etkimi farkedince kendimi iyi hissettim .ama çocuklara birşey verememek beni öldürüyor ve o okulda bunu hissettiğimde çalışmak istemiyorum sürekli kavga ortamı beni meslegimden soğutuyor.maaşların düşük olması birde .🙃
Şahsi olarak ve bir eğitimci olarak da söyleyim. Tükenmişlik yaşamayan biri olarak ben her koşulda öğretim ve eğitimin mümkün olabileceğini, insanlara bir şekilde katkı ve fayda sunmaya devam edebildiğimi görmek beni bu meslekte diri tutmakta. İnsanları sevmek de cabası.
Öğretmenlik, mesleğe başlandığı andan emekli olana dek mesai dışında dahi çalışılan ve mesai yapılan bir meslek. Bunu farketmiyor insanların çoğu. Hem öğretmenlik hem de üniversitede öğretim görevlisi olarak çalışan biri olarak söylüyorum öğretmenlik bir aşk olmalı yapabilmek ve tükenmişlik sendromu yaşamamak için. Ancak bunun yanında da gerçekten öğrenci ve toplum tarafından da değer verilen saygı duyulan bir meslek olmalı. Yoksa 7/24 mesai gibi hazırlıklı ve aktif olunan bir işte çalışmak insanı tabiki aşırı derecede yorar ve tüketir.
Yorumunuza kesinlikle katılıyorum. Şu an öğretmenligin meslek olarak değer kaybettiği bir dönemdeyiz. Ancak bunda genel öğretmen kalitesinin çok büyük etkisi oldu. Şu an yeterli değeri , saygıyı görmüyoruz , derken öğretmenlerin sadece işini aşkla yapan kesimini haklı bulabilirim. Öğretmenlik çok kutsal ve ortalama insanların yapamayacağı bir meslek olarak tekrar kaliteye önem verilmesi gerekiyor. Herşeyden önce insan sevgisi olmalı . Herhangi bir meslekteki gibi yeterli bilgiye sahip tamam öğretmen olabilir gibi bir yaklaşım öğretmen imajının buralara gelmesini sağladı. Çocuğumun toplantısına gittigimde gördüğüm öğretmen profillerinin nerdeyse tamaminda bir ofis çalışanı gibi işini ortalama yapıp maaşını alma zihniyeti görüyorum. İnsan sevgisi, meslek aşkı , idealist bir bakış göremiyorum. Velilerin saygısız davranmalarini kesinlikle tasvip edemem ama öyle yetersiz öğretmenler var ki , veli de öğrenci de saygı duyamıyor. Öğretmenlik gerçekten herkesin yapabileceği bir iş değil.
@@ozlem4882 aynı fikirdeyim. Öğretmenler kendini geliştirebilmeli ve çocuklara öğrencilere ezbere bir şey anlatmak öğretmek değildir. Öğretmen, hocalarımızın da dediği gibi rehber olabilmeli keşfettirebilmeli, çocuklara öğrenme ortamını eğlenceli ve merak uyandırıcı bir hale getirmeli. Müfredat yetiştirmek derdi olmamalı öğretmenlik veya anlattım yazdırttım konutu deftere bitti de değil. Yine eğitim fakültelerinden mezun olurken her öğrenci konu anlatım öğretim tecrübesini edinmeli yıldı veya dört yılda bir değil her dönem en az 3-4 kere. Ders dizaynı da öyle olmalı. Öğretmenlik bölümü kolay kazanılan bir bölüm olmamalı. Kpss ile de alınmamalı, öyle bir mezun edilmeli ki öğrenciler mezun olan görev yapabilecek seviyede olabilsin. Hadi olmadı uygulamalı sınav olmalı, süreçte evrak kontrolü işi olmamalı müfettişllerin görevi. Öğretmenin nasıl eğitim verdiğini gözlemlemeli madem kalite ölçülecek. Öğretmenler de sevmedikleri öğrenciden not kıran sevdiklerini kayıran türden etik olmayan davranışlar sergilememeli tabi. İşin özü, öğretmen olabilmek için önce iyi bir insan olmalı ve iyi eğitilmeli insan. İş yine aileye varıyor ve yine eğitime. Kısır bir döngü işte.
Benim motivasyon kaynaklarım canım öğretmenlerimsinizzz🎉 İyi ki öğretenler var, öğretirken öğrenen, öğrenirken eğlenen ve eğlendiren eğitimciler varrrr☘️😇
İsterdim ki bu ikili sohbete milli eğitim bakanıda zorla da olsa zincirlere bağlanarak yanınızda bu sözleri dinlemeye mahkum bırakılsın. Bu sadece içime bir nebze su serperdi gerçi bilirim ki bazı insanlar değer vermediği şeyleri duysa dahi bir kulaktan öbürüne geçer buhar olur giderdi o sözler
Dünya'da öğretmenliği bırakacak en son insan iken 10. yılıma doğru giderken başka meslek arıyorum. Kira için yaşamak saçmalık oldu. Arkadaşlarımı zorla İstanbul'a sözleşmeli olarak kitlediler. Çünkü insanlar kaçacak yer arıyor. Diyeceklerim daha çok da bunu bile anlatacak hevesim kalmadı.
Norm fazlalığı konusuna da değinseniz güzel olurdu. Bir dönem orada bir dönem burada, bir yıl şurada bir yıl burada hatta branş dışı görevlerde olmak çok yıpratıcı bir süreç. Benim bulunduğum yer büyük bir ilçe öğrenci sayısı çok fazla, sınıflar 40 kişilik, köy okullarını hep kapattılar! Norm fazlası öğretmen dolu her yer ben de onlardan biriyim. Sınıflar 20 kişilik olabilse ve köyler tekrar açılsa herkes rahatlayacak ama nerde...
Yorumlar gerçek ve içim karardı iyice. 2019 yılında sınıf öğretmenliği bölümünü kazandım bir allahın kulu da dur demedi. Bir insan kendiyle alakasız bu kadar anca uzak bir bölüm tercih edebilir. Her geçen gün haberler, hocaların anlattıkları vs daha çok karamsarlığa itti. Ben bu mesleği asla yapmak istemiyorum. Her geçen gün değeri Türk parası gibi azalıyor.
Ali Bey hala rol kesiyor. Samimiyet önemli. Pandemiden çok öncesi var bu tükenmişliğin. Birden olmadı bu çöküş, kendisi de bu sürecin içindeydi, ülkedeki öğretmenin sınıftaki durumunu göz önüne almadan eğitimpediada ütopik şeyler paylaşıp duruyordu. Ülke gerçeklerinden bayağı uzaktı.Ayakları yere basmış desem pek inandırıcı gelmedi.
Orta okulda bir müzik öğretmenim vardı ne yaşamıştı bilmiyorum müzikle ne derdi vardı yada istemeyerek mi yapıyordu, onu görünce bile okulda yolumuzu değistirirdik korkumuzdan titrerdik . Müziği enstrümanları çok sevmeme rağmen sanki çook uzak birşey gibi dokununca biri kızacakmis gibi yaşadım hep. Öğretmen çok önemli gerçekten. Çocuğuma da okulda öğretmen seçerken bilindiği üzere okullar bunu yapıyor belli bir bağış karşılığı ilk okul önemli deyip naif bir öğretmen istedim çok şükür Naif sevgi dolu bir öğretmenimiz var. Herkes otoriter olsun çok ödev versin peşindeydi garip bir şekilde bir anne baba niye böyle birşey ister ki hiç mi ders çıkarmaz bazı şeylerden. Bizim de ilk çocuğumuz olduğu ve geçmişimizdeki bazı mutsuz öğretmenler ortada olduğu için böyle bir karar almıştık. Hiç pişman değilim. Öğretmenlerime kızmıyorum belki farklı hayalleri vardı onlarda aile baskısı gördüler bilemem ama silsile böyle devam etti bizde.
Görevini layıkıyla yapan öğretmenlere sözüm yok,ancak 4.sinif oglum okuldan nefret ediyor,öğretmeni hakaret ediyor cocuklsra ,bastırıyor,ben üzerime düşeni yapmaya çalışıyorum ama tek tarafla olmuyor, bu işi aşkla yapmak gerekiyor,saat doldurmak için değil..
Özel okulda felsefe dersine girip hem rehber öğretmen ve hemde yöneticilik yapan, haftanin 6 günü 50 saat asgari ücret düzeyinde çalışan 8 yillik bir öğretmen olarak yazıyorum.özel okullarda öğretmenlerin durumu içler acısı. Emeğinin karşılığıni alamadığı gibi işsiz kalmamak için psikolojik ekonomik şiddete mobing birçok entrikaya , yüksek not verme ,nitelik değil düşük ücrete göre baz alinmasi ,ders performansı değil yaranabilme perf. Bu gibi baskılara maruz kalıyor.nede olsa dışarıda mezun öğretmen çok. Bu ticarethane mantığınin diger mağdurları ise bu adaletsiz ,zorunlu ve zor koşullarda çalıştırılan bir öğretmenden verim performans bekleyen öğrenci ve yüksek meblağ ödeyen velilerdir. çocuklarınızı özel okul a yazdırırken o okuldaki öğretmenin koşullarını araştırın sorgulayin .hem çocuklara hem paranıza emeğinize yazık.tüm bunlara göz yuman MEB e de çok çok yazık.
Öğretmenin söz hakkı karar mekanizması yok ki... Boşa kürek çeken bir meslek grubuna dönüştü. İdareye birileri ne derse idare öğretmene ne derse o oluyor öğretmen özgür değil. Yetkisiz bir mesleğe dönüştü. Hâl böyleyken nasıl bir verimlilik bekleyelim.
3. sınıf öğretmenlik öğrencisi olarak çok güzel konulara parmak basmışsınız. Daha ben mezun bile olmadan bu sorunların farkındayken bu işi düzeltmesi gerekenler nasıl farkında değil veya görmezden geliyorlar anlamıyorum.
Hem ozel okulda calismis hemde devlet okulunda calisan bir öğretmen olarak dile getiriyorum. Hic umut yok, umudum da yok. 7 zayıfı olan öğrenciye sınıf geçirtiyoruz. Sınıfta kalma olursa soruşturma ihtimali var çünkü. Öğrenciler de ogretmeni bir ogretmen olarak görmüyor doğal olarak. 90 lar 2000 li yılların velilerinde gerçekten talihsiz bir cahillik var. Üstten bakma,istediği herseyi yaptırma, ben biliyorum edasi var. Çocuklarının kotu davranislarini asla kabullenmiyorlar. En önemlisi bu aileler çocuklarını eğitemiyor. Ahlak, yemek yeme, etik, konusma adabi bile öğretmiyorlar. Bazıları kendi çocuklarına bile bakmıyorlar. Sizden sihirbazlık bekliyorlar. Biraz ozelestiri yapayim. Liyakatsiz, disiplinsiz mudurler ve mudur yardimcilari cabası. Tabi tek derdi "ek ders " olan ogretmenler de mevcut. Özetle denetimsizlik, sistemsizlik, liyakatsizlik, yozlasan toplum döngüsündeyiz. Gecmis olsun.
Alan sınavında Türkiye derecesi yaparak atandım, 9 senelik tecrübem var. En önemlisi idealleri olan bir öğretmenim. Şuan ne mi yapıyorum. Norm fazlası denen sistemin içine sıkışıp kaldım masa başında evrak işi verdiler görevlendirme olarak. Veliler, bakanlık, maaş hepsi parça parça götürüyor öğretmenden.
Görülme ihtiyacına çok güzel değinmişsiniz. Ancak kendini gerçekleştirme ihtiyacına yönelik çalışma yapan öğretmenler maalesef diğer meslektaşları tarafından "sen daha yenisin zamanla sende bıkarsın." "bu çalışmalar için neden bu kadar zaman harcıyorsun." "boşa çalışıyorsun." vb. gibi çalışma isteklerini kırıcı bir çok eleştiriye maruz kalıyor. Aynı gemideki kişiler tarafından maruz bırakılan bu eleştiriler de zamanla tükenmiş sendromuna sebep olabiliyor. Tabi ki bu işeri yapma hevesini kırmıyor ancak anlık olumsuz etki bırakıyor. Muhteşem yayın için teşekkürler. (UA-cam kanalı ile ders anlatan, kendi etkinliklerini yapan, dersinde deneye sürekli yer veren bir öğretmen olarak tecrübe ettiğim için söylüyorum.)
Genelde o işlerini maaş için yapan öğretmenler yüzünden mesleğin itibari düştü .Ayrıca sizin olması gerektiği gibi bir öğretmen olmanız onları rahatsız ettiği, kendilerini kötü hissetmelerine sebep olduğunuz için sizleri jet hızı ile kendilerine benzetmeye çalışıyorlar
Öğretmenlik yapmak mı? Öğretmen olmak mı? Sevgili Hocamız Doğan Cüceloğlu’nu rahmetle anarken Öğretmenlik yaptırtmak mı? Öğretmenlik oldurtmak mı? diye bir ekleme yapalım•
Ağzınıza sağlık.Öğretmenin yaşadığı bir cehalet,iki ihanettir bu ülkede.Düşününki farkında olmadan derse artık beş karış suratla giriyormuşuz,başka gün çocuklar aa bugün güldünüz hocam diyor bunun bizi nekadar üzdüğünü kaç kişi anlayabilir?:((Sizin gibi eğitimli insanlar ne kadar ses getirir bilmem ama düzenin hızla değişmesini bekliyoruz.
2006 yılında göreve başlamış bir beden eğitimi öğretmeniyim ve bu gün de dahil olmak üzere işimi yapabilmek için sürekli kavga etmek zorundayım. Okullar korkak idarecilerle dolu.velilerde okulların müdürü. Sistemin ne kadar berbat olduğunu anlatmaya gerek yok.
Bir eğitimci olarak kendimizi gelistirebilecek imkanlarin bize verilmemesi,maddi ve manevi değer görememek vs.. ama en önemlisi eğitimde eşitliğin olmaması.devlet okullarinda düzenlemeler yapilmasi gerekirken ( sınıf mevcudu,dersliklerin yetersizliği,gereken maddi destegin okullara verilmemesi vs...) müfredatin yeniden yapilandirilmasi gerekirken özel okullara bu kadar akın edilmesi hiç doğru degil....gelecek nesilleri yetiştiren biz öğretmenlerin diger bütün meslek gruplarindan ayri tutulmasi ve kendini yetistirebilme adına diger ulkelerdeki (bizden daha ileri seviyede olan hem refah hem eğitim anlaminda...) Eğitim Metotlarıni ve şartlarını da görmesi gerekmektedir... umarım bir gün öğretmenlere verilmesi gereken değer verilir... çünkü hergun yüzlerce çocuk bizim gözlerimizin icine bakıyor...
İlk defa öğretmenleri takdir ettiğinizi görüyorun. Olsun. Zararın neresinden dönsen kardır. 😊 Tabi ki öğretmenler de mükemmel demiyorum, eksikleri de var muhakkak. Ama ezmek yerine motivasyonları olsa onları da tamamlamak için çabalarlar.
Sizi dinlerken konuyla hic alakasi olmayan bisey farkettim kendimde.Ben ev isi yapmaktan nefret ederim.Ama sizi dinleyerek butun evi temizleyebilirim.Çocuklar oyunla da boyle ogreniyorlar iste.Hiç sevmedikleri bir dersi alttan alttan çaktırmadan öğretiveriyorsunuz.Öğretmenim bu arada.
Cok mutsuz bi ogretmenim. Sadece sinifta mutluyum ogretmenligi cok sevmeme ragmen mutsuzum uzgunum😣(ozelde calisiyorum kurumumun velilerimin ogrencilerimin sevdigi begendigi bir ogretmem olmama ragmen)
8 yıllık eğitimin zorunlu olması en büyük saçmalık bence.8.siniflara giriyorum sadece gün doldurmaya çalışıyorlar.belki yüzde onluk bir kisim merak ediyor öğrenmek istiyor.onlarin hatırına tukenmedim,ayaktayım💪💪💪
Devlet okullarının tamamı özelleştirilmeli. Devlet okulları sadece kimsesiz çocuklar için olmalı. Zorunlu eğitim ve devam zorunluğu kalkmalı. Sadece isteyen ve parasını veren okula gelmeli. O zaman eğitim düzelir.
hepsi degıl elbette ama bir kısmı gerçekten de okulların arada açılmasına bile tepki duydular(pandemide). gecen sene ücretli öğretmenlık yaptığım okulda derse vaktinde gitmek bile zul geliyordu coguna. nöbet yerinizde bulunun sözü bile mobbing olarak algılanıyordu.insan derse 15 dakika gec gider mi her gün. elbette hepsi böyle degıl öğretmenlerin ama lisedeki profil buydu.
Kıymetli hocalarım her sözünüze tamamen katılıyorum ve sadece şunu eklemek istiyorum. 25 yıllık sınıf öğretmeni olarak gördüğüm en büyük problemlerde biride öğretmenler maalesef iğneyi kendilerine asla batırmıyorlar.
👏👏👏👏 Kesinlikle haksız olabilmeleri mümkün değil ama bu dedikleriniz öğretmen değil öğretmencikler. Fakat bir dönem ogretmenden çok bu 2. Tipler çoğaldı ve mesleğin itibari şimdi ortada malesef.
10 yillik ogretmenim.bu gune kadar 6 farkli ozel okulda calistim. Keske anlattiklarinizin birine katilmiyorum diyebilsem. Keske size 10 senede gorduklerimi yasadiklarimi anlatabilsem.ben ki ne buyuk askla ogretmenlik yapan bir insandım. Ne gecem vardi ne gunduzum. Ama suan.. tam da suan dediginiz gibi ogretmenlikten baska ne yapabilirimi dusundugum bir evredeyim.dunyada ogretmenligi birakmayi en son dusunecek insandim.Bırakın hak edileni almayı, suan butun ozel okullardaki ogretmenlerin umutsuzca bekledigi bir aciklama var ki o da şu: asgari ucretin altinda kalan ogretmen maaslari ne olacak? Ben 89 dogumluyum ve okulda 65 dogumlu ogretmenle, 2001 dogumlu ogretmenle ayni maasi aliyorum. İnanmasi cok guc belki ama ozel sektordeki ogretmenlerinin yarısı asgari ucrete ve altina calisiyor... Evinize buzdolabinin en iyisini aliyorsunuz ki yiyeceklerinizi korusun diye ama cocugunuzu sabahtan aksama kadar emanet ettiginiz ogretmeniniz nasil o cocugunuzun aklini ahlakini nasil koruyacak ne olur bunu da sorgulayin. Siz o süslü süslü binalara milyarlarca parayi odeyince sadece okullar zengin oluyor ogretmenler mutlu olmuyor edilmiyor. Bunlari sorgulayin olur mu..
Bahar Eriş bu konuda farkındalık oluşturabilmek adına paylaşımlarda bulunmuştu sonuç degismedi:(
Cok yazik, ne kadar haklisiniz. Hollanda'da yasiyoruz. Burda ogretmenler greve gidiyor zaman zaman maaslari cok dusuk oldugu icin. Avrupa'da olmaz deriz ama burda bile ogretmenlik gereken özeni ve itibarı alamiyor. Cocugumu butun gun egiten, eglendiren, duygu dunyasi ustunde cok buyuk etkisi olan ogretmenlerinin maas gibi temel bir ihtiyacinin bile karsilanmamasi cok üzücü.
@@nazlimedeni5828 bir gun bir seyin devrimi olsa o sey egitim olsa , ozel okula cocugunu gondermis insanlarin %90 'ı dilini yutardı. Ben isini hakkaniyetle yapan, ogretmenine deger verdigi gibi, velisine de gercekten şeffaf olan hic cok azınlık olan ozel okullarin hakkini yemek istemem. Ama yorumlarimiz da tipki videodaki gibi ogretmenlerin genel durumu uzerine. Benim artik aklim almiyor cogu seyi gercekten almiyor
Okulun havuzuna, bale salonuna, sinifin mevcuduna bu kadar onem veren velilerimizin "her sey iyi de havuz benim cocuguma yuzme ogretmeyecek, bale salonu dans ettirmeyecek, asil butun bu yatiririmizin en onemli parcasi ogretmenler "dememesine ben hayret ediyorum. Aslinda ediyord demem daha dogru olur. Cunku 8. Okuldan sonra artik şaşırma duygumu kaybedip bir farkindalik olusumuyla kendime coktan baska yollar aramaya basladim.
İlk defa bizimle empati kuran, bizi anlayan bir program olmuş. Gerçekten tüketiyoruz,o kadar çok üstümüze geliniyor ki,ülkedeki herkesin öğretmenlik mesleği ile ilgili fikri var,4 saat dersim olduğu gün bile ölü gibi geliyorum eve. Beğenmiyorsan istifa et diyecek olanlara da peşinen söyleyeyim,bir insan 42 yaşında hayatında çok büyük değişiklik de yapamıyor malesef.
aşırı resmi evrak yükü var. masa başı memurların yaptığı kadar evrak yapmamız ve derse girmemiz üstüne de öğrenci takip etmemiz bekleniyor. bunun asıl sebebinin başımızdaki müdürlüklerin sayıca fazla olması diye düşünüyorum.
evet şuan Üsküdar'da kiracıyım ve ev değişirsem gitmem gerekecek başka bir köye..
Tıp yazmayıp sınıf öğretmenliği yazdım ideallerim uğruna, kpss de derece yaptım merkezde çalışıyorum, hizmet puanı alamadığım için sürekli norm fazlası oldum 6 sene boyunca..
Yaş geldi 40 a heyecanımı şevkimi her geçen gün kaybediyorum, velilerin dengesiz davranışları, hakkımızda iftira atıp arkasını dönüp gidiyorlar ve hicbir yaptırımı yok , dediklerini yapmış olsak zaten akşama ana haber de görürüz kendimizi.. ne yazık ki...
Siz iki kıymetli insanı gördükçe teselli buluyorum sizlerden...
Değerli büyük öğretmenim, idealleriniz ile hemhal olup, ufkunuzu sezinlemiş bir öğrenci olarak.Yaşadıklarınız bizlere taşıdığı, ihtimaller oluşturduğu; yolculuğunuztaki umutsuzlukların, kırılmaların dahi ardınızdan gitmek için bizlere şevk, önlerimize yaşam özü serdiği için çokça şükranlarımı sunarım. Sizlerin temsil ettiğinin bir yaşamdan, bir devrin çarpık dinamiklerinden, densiz baskılardan, bunların uğraşından fazlası olduğuna inanıyorum; sizler geleceğin izlerisiniz..Aşkınlığınız göremeyeceğiniz nesillerde bile tecelli edecek.
Gayem de bu ulu vasfınızı en revnak halinde bir mütamedi ilham olarak devr etmek.
En içten sevgilerimle ve umut dileklerimle, çok değerli öğretmenim.Umuyorum ki şevkinizin a'mâ'ların gözlerinden değil, bir gençlik bir insanlık düşünden okunduğunu da göreceğiz
@@lutufdolaner5243 Bu güzel ve yüceltici sözler için teşekkür ederim. Ben öğretmen değilim ancak bu bakış ile ifade ettiğiniz gerçekler öğretmen, öğrenci veya diğer tüm meslekleri icra eden insanlarımız tarafından okunup , anlaşılması gerekli. Bu yüzden bu yorumu çok kıymetli buldum ve kendimce bir katkı sağlamak istedim. Saygılar sunarım...
Böyle bir toplumda tıp yazabilecekken ideali olan sınıf öğretmenliğini yazabilen meslektaşım,sizi sırf bunun için kutlamalı,umarım kıymetinizi bilenlerle karşılaşın🙂
Sınıf öğretmenliği son sınıf öğrencisiyim, böyle şeyleri duya duya hocalarla konuşa konuşa gerçekten bölümden soğudum. Keşke tercih dönemine dönebilsem en büyük pişmanlıklarımdan biridir öğretmenlik yazmak. Şuan hayatımda hiç olmadığım kadar mutsuzum.
@@gayegaliba o kadar korkunç değil, severek yaparsan dünyanın en güzel mesleği, o safi, temiz kalplere bir dokunuş yaptığını bilmen , ömür boyu senin öğretilerinle hayata bakacak olduklarını bilmen ve "ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı taktirde fani dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme " sözünün hakikatini bilmen , bütün maddi ,psikolojik vs..vs.. zorluklarına mani olacaktır... ve o mesleği sevmen için yeter bir sebeptir..
Bir öğretmen olarak nasıl teşekkür etsem bilemiyorum.Bizi birilerinin anlaması, anlayıp dile getirerek dile tercuman olması nasıl rahatlattı, nasıl ogretmen gruplarında dolaşıyorsunuz bir bilseniz,ben zaten sürekli sizi takip ediyordum dinleyip tavsiye ediyordum,bugun baktım benden once biri ogretmen grubuna atmış..Cansınız sağolun varolun, teşekkürler...
İlkokullar için yazıyorum:
1. Tam gün ısrarından vazgeçilmeli, eskisi gibi sabahçı/öğlenci olmalı. (Sınıf mevcudu azalır, çocuklara oyun için öğretmene dinlenmek için zaman kalır)
2. Whatsapp grupları yasaklanmalı, öğretmenin cep telefonu kesinlikle veliler ile paylaşılmamalı
3. İdareye okuldan atma yetkisi verilmeli
WhatsApp grupu ömrümü yedi
Ağzınıza emeğinize sağlık iyi ki varsınız bir öğretmen eşi olarak böyle bir konuyu işlediğiniz için çok teşekkür ediyorum 😊💐
Yıllardır içimde biriktirdiğim bütün başlıkları konuşup bizi bu kadar yakın tanımışlığınızla içimden "oh be bir anlayan çıktı nihayet" dedirttiniz bana. Teşekkür ederim. Yalnız konuşulanlar buzdağının üst kısmı.
Sınıf içinde sadece bakıcıyız😢Sistem öğrencilerin eline demir sopa vermiş, öğretmenin ellerini arkadan bağlamış, öğrenci, veli ve idareye dövdürüyorlar. Toplantıya gelmeyen veliler, öğretmeni elinde sihirli sopa olup, çocuklarını süper child e çevireceklerini sanıyorlar. Veliler büyük yanılgı içindeler ve bizi en çok da bu durum tüketiyor. Yoksa gerisine zaten katlanıyorduk😕
Diyarbakır'da bir köyde 5 yıl çalıştım.O köydeki çocuklar Türkçe'doğru dürüst bilmiyorlardı.Buna rağmen sistem onları Nişantaşı'ndaki çocuklarla yarıştırıyordu.Her sene okuma yazma bilmeyen en az 100 öğrenciyi 8.sınıftan mezun ediyorduk.Mesleği öğretmenlik olmayan bir sürü ücretli öğretmenin de katkısı büyüktü tabiki de...Bir gün öğrencinin biri ''öğretmenim biz denizin kelekine gittik'' dedi.onu tam olarak anlıyordum ama ''kenar'' anlamına gelen
Türkçe kelimeyi bulmasını bekledim ama olmadı.Sonra bu sınıfta işi gücü bırakıp şiir ezberlemelerini istedim uzun süre öyle yaptılar.Ardından hikaye okudum,tamamlamalarını istedim,onu da yaptılar.Sene sonunda çok kötü şiveyle de olsa Türkçe konuşabiliyorlardı.Çocukların ağır müfredata kurban edilmesi de tartışılmalı.Aksi takdirde hiçbir şey öğrenmeden cahilce mezun olmaları onları yanlışa sürüklemeye devam edecek.
Öğretmenlerin seviye sınavına değil sürekli hizmet içi eğitime, psikolojik bilişsel motivasyonel eğitime desteğe ihtiyaçları var bence..
Yanlış cevap verince öğrenciye kızan veya eksi veren öğretmenlerimiz var..bu nedenle parmak kaldırmaya çekinen öğrenciler...
Bunu söyledim diye bir Veli beni şikayet etti
Bir öğretmen olarak yazıyorum. Tükenmemizin temel nedeni öğrenciler değil sistem sorunu. Çocukları sabah 8 den öğleden sonra 3 e kadar tahta sıraların üzerine oturtup hareketsiz bir şekilde bizi pür dikkat dinlemelerini bekliyoruz. Sınav sistemi iyi ezber yapan ekonomik anlamda varlıklı insanların bir sürü paralar verip özel derslerle desteklenen çocuklara hizmet eder olmuş. Devlet okullarında sadece öğretmenlerde değil öğrencilerde de ciddi tükenmişlik sendromu yaşadıklarını düşünüyorum. Fırsat eşitliği adına hiç bir şey kalmamış durumda. Öğrenci okusak ne olacak hocam üniversite okusak yine asgari ücretle çalışma ihtimalimiz çok yüksek, dört yıl niye dirsek çürütelim hakkı sersenişlerde bulunuyorlar. Sadece öğretimin yapılmaya çalışıldığı okulların ciddi revizyonlara ihtiyacı var. Bu çocuklar öğrenirken eğitilebilmeleri için sosyal olanaklara ve mesleki gelişime ciddi önem verilmeli ki meslek liselerimiz ayrı facia. Maaştan geçtim sistemi düzenleyin. Tükenmişlik sendromunun temelinde cevher gibi giren çocukların bomboş ezberci sistemin hezimetine uğramış öğrenciler halinde uğurlanması öğretmenlerinde umudunu kaybetmeye başlıyor. Yani daha maaşlara gelemedim görüyorsunuz.
O kadar haklısınızki ne desem bilemiyorum
Öğretmenlerin tükenmişliği konusunu ele alan değerli insanlar olduğunu görmek umut verici.
13 yıllık tecrübesi olan bir öğretmen olarak bu tükenmişliği yaratan en önemli etkenlerden birinin “yönetici” olduğunu düşünüyorum. Siz de yönetici meselesine değinmişsiniz, ama çok üstünde durmamışsınız. Yönetici derken de bakan vb üst düzey yöneticilerden bahsetmiyorum. Bizzat okulu idare eden yöneticilerden bahsediyorum.
Türkiye’nin doğusunda dokuz farklı okulda ve on bir farklı idareciyle çalışmış biri olarak meslek hayatımda motivasyonumu en çok etkileyen idareci faktörü oldu. Bu süreçte birlikte çalıştığım ve farklı kurumlarda çalışan arkadaşlarımla münasebetlerim neticesinde idareci tutumlarının öğretmen üzerinde nasıl fark yarattığını kendim gözlemleme fırsatım oldu.
Hem ücretli hem kadrolu olarak mesleğimi yaptığım süreçte idarecilerin tutum ve davranışlarının bir öğretmenin motivasyonunu göklere çıkarabildiği gibi yerin dibine de indirdiğini gördüm.
Tabi ki her öğretmenin sadece idareciler sebebiyle tükenmişlik yaşadığını iddia etmiyorum;ama idealist öğretmenlerin onlara destek olacak idarecilerle karşılaştığında bir okulun, bir şehrin lokomotifi olacağını iddia ediyorum. Her öğretmen aynı meslek aşkına sahip olmayabilir ama bu süreçte öğretmenlerin şevkini en çok da onlara destek olması gereken idarecilerin kırdığını gördüm.
Açıkçası her idareci müthiş bir vizyona sahip olsun gibi bir umudum yok. Sadece “Şevk nasıl kırılmaz?” tüm idarecilere bu öğretilse dahi büyük bir adım atılmış olacak bence. Çünkü bu sistemi kurtaracak olan o idealist öğretmenler ve onların şevklerini yiyip bitiren idarecilerden korunması gerek!
Yani bakanlık idarecileri sadece sınavla seçmek yerine belli kişilik özelliklerine göre seçecek bir sistem geliştirebilmeli. Kaldı ki pek çok idareci kadrosu vekaleten koltuğu doldurduğu halde bir yerlere geldiğini zanneden vasıfsızlarla dolu.
Bu arada sürekli bir mücadele halinde olmama rağmen tam bir tükenmişlik sendromu yaşıyor muyum, bilmiyorum.Ama pek çok umutsuz öğretmenin aksine ben çocuklardan yana ümidimi hiç kaybetmedim. Bunu da çoğunlukla kendi çabalarım ve az da olsa yüreğine dokunduğumu hissettiğim öğrencilerim sayesinde başarıyorum.
Sizin gibi öğretmenler o kadar azaldı ki .😣 O kadar katılıyorum ki yorumunuza. Oğlumu yazdırdığım ortaokul inanilmaz başarılara imza atmış , özel okullardan kaydını alıp bu okula kayıt yaptıranları duyduğum bir okuldu. Ancak oğlumu yazdırdığım yıl müdür değişti ve herşey değişti. Aynı ögretmenlerle biz çok sıkıntı yaşadık. Mezun olanlardan neler neler duyduk eski müdür ile ilgili ne güzel uygulamalar. Lgs de başarı oranı çok yüksek bir yerken ve çok dinamik, mutlu öğretmen ve öğrenci profili jet hızıyla değişti ne yazık ki. İdareci çok çok onli ve öneriniz gerçekten çok gerekli. İdarecilerin idealist insanlar olması bir ülkeyi sahlandirir 10 15 yıl gibi bir sürede. Güzel idarecilerle birlikte olmanızı tüm kalbimle diliyorum 🙏🤲💞
Çözülemeyecek bir sorun yok, ama çözmek isteyen de yok. Belki de bile isteye görmezden geliyorlar . Bizler yine de herkese ve herşeye rağmen sınıflarımız da en iyisini yapmak için çırpınıyoruz. Herkes için , herkese karşı.... Birilerinin bizleri anladığını bilmek ,dinlemek bile çok iyi geldi. Teşekkürler....(21 yıllık naif bir sınıf öğretmeni 🙂)
Çocukluk arkadaşlarımın yarısı bankacı diğer yarısı öğretmen. Hepsinde tükenmişlik sendromu var. Öğretmenler de ise fazladan bir durum daha söz konusu. İdealist olanların ideallerini kaybettiklerini görüyorum.
Annem ve babam sınıf öğretmeni. Bu söylediklerinizi pandemide ailemde gördüm. Neyseki toparladılar, ya da gömdüler hissettiklerini.
Çiçeği burnunda sayılacak 3 yıllık öğretmenim. Pandemide göreve başladım. Benimle başlayan hangi arkadaşımla konuşsam hepsi tükendim, keşke tatil daha çok olsa diye şikayetçi. Ben de dahil. Bazen sorun mu bende diyorum ama hayır öğretmenler genel olarak gerçekten tükendi. Gelen neslin ihtiyaçlarını sınıftaki tek öğretmen karşılayamıyor. Bir sınıfta 25-30 çocuğu geçtim artık günümüzde 13-14 bile çok bence. Çocuğu geçtim, MEB, yönetici, veli isteklerini de karşılamaya gücümüz yetmiyor.
Tespitleriniz çok güzel ve yerinde. Bu konuyu ele aldığınız için çok teşekkür ederim. Tükendim artık dediğim bir zamanda birilerinin bizi düşünmüş olması çok iyi geldi ☺️
Böyle bir videonun var olması bile bir öğretmen olarak beni çok mutlu etti. Emeği geçen herkese çok teşekkür ederim.
O kadar güzel ifade ettiniz ki .🙏Anlaşılıyor olmak beni mutlu etti.Teşekkür ederim.(24 yıllık bir öğretmen. )
Nerden tutsak elimizde kalan bir sistemin çarkları içinde çaresizce kıvranıyoruz . Sanki birileri oturmuş eğitimi en kötü hâle nasıl getirebiliriz ,diye düşünmüş ve öğrenciyi,öğretmeni ve velileri bu çarkın içine atmış gibi geliyor.Tükenmişliğimize bu da bir etken bence.Ne yaparsan yap emeklerinin boşa gitmesi ihtimali çok yüksek.Buna rağmen başa dönüp yeniden bir meslek seçme şansım olsa yine öğretmenliği seçerdim. Minicik bir kalbin size içten bir gülümsemesi çok güzel bir duygu.Umarım hep böyle hissetmeye devam edebilirim.
Yanlış egitim sisteminin kusurları öğretmen üzerinden giderilmek isteniyor ama olmuyor.
Gömleğin düğmesi baştan yanlış iliklendigi için düzelme olmuyor tam tersi kötüye gidiş var.
Egitimde kalite düştükçe toplum daha kötüye gidiyor.
12 yillik bir öğretmen olarak ben de gördüğüm sistem sorunlari ve çözüm önerilerinin bir kısmını paylaşmak isterim.
1.) Öncelikle ilkokul hariç herkese zorunlu akademik eğitim anlayışının kaldırılması gerek.
En temel sorun bu zannımca çünkü eğitim talep işi o yüzden öğrenciye eskiden talebe denilirdi.
( ilkokul mezuniyetide cocuk özelinde tedbir kararı uygulanabilir ve devamı sağlanabilir. )
Okumak istemeyeni zorla okul sıralarına alınca bu seferde cocuk orada bulunmak istemedigi için sorun çıkarmaya başlıyor ve bu seferde okumak isteyenin hakkına girilmiş oluyor.
Malesef ülkenin beyin takımını yetistiremiyoruz. Çünkü onlara nitelikli eğitim veremiyoruz.
Zeki çocukları da bu sistem vasatlastiriyor. Ülkenin beyin takımını yetistiremiyoruz.
Akademik eğitim almak istemeyen çocuğu da zorla dört duvarın arasında tutuyoruz. O da alması gereken mesleki egitimi alamıyor.
Zaman kaybı yasiyor.
Meslek öğrenmesi gereken zamanı geciriyor ve 18 yasinda liseden mezun oluyor isine yarayacak hiç bir bilgiyi ogrenemeden. ( meslek liseleri var ancak niteliği de yeterli değil ailelerde göndermek istemiyor yoğunluk düz liselerde )
2 . ) Benim de çalıştığım ikili eğitimin yapıldığı 40 kisilik sınıflarda eğitim, eğitim olmaktan çıkıp eziyete dönüşüyor. Hem öğretmen için hem cocuk için bunun da bir an önce çözülmesi gerekiyor.
3.)
Aslında hafta 35 saat yerine 30 saat egitimde kalite açısından daha iyi olur. Bu da günlük 6 saat ders demektir. Öğrencinin oyuna zamanı olur, öğretmenlerin de kendilerini yenileyecek kafalarını dinleyecek zamanı olur. Bu bile biraz olsun rahatlama sağlar.
En azından ikili eğitim yapılan okullarda bu uygulamaya geçilmesi lazım. Çünkü sabahcilar 07.30 da derse başlıyor daha kışın güneşin doğmasına 1 saat var.
Oglecilerde 19. 00 da bitirmek zorunda kalıyor. Ne sabahcilarin ilk dersi ne de oglecilerin son dersi verimli geçiyor.
Çocukların gelişimi içinde yanlış bir uygulama. Eğer eğitim çocuklar içinse tabi.... ( çünkü egitimde saatlerin uzaması kaliteyi arttırmıyor malesef, ögrenci de ve öğretmen de bıkkınlık oluşturmaktan baska bir işe yaramıyor.)
Daha müfredata değinemedim yoksa daha da uzar bu yorum orası ayrı bir başlık tabi ki çok önemli çocuklara neyi ne kadar ogretmemiz gerektiği...
İnşallah bu yazdıklarımız eğitim yöneticileri tarafından dikkate alınır.
Bunlar düzeltilmeden pek bir çözüm bulunacağını düşünmüyorum....
Tabi ki öğretmenin egitimi, kendini güncellemesi, hayat standardının makul düzeyde olması bunlar da önemli başlıklar... konu cooook uzun ama istenirse çözülebilir bu sorunlar...
Bu sorunlar çözümlememesi öğretmenlerde tükenmislige neden oluyor...
Toplumda da tükenmeye neden oluyor. Eğitim meselesi çok önemli ....
Temel ihtiyaçlarını karşılamakta güçlük çeken bir meslek grubunun motivasyonsuzlugunu tartışmayı doğru bulmuyorum. Günümüz şartlarında öğretmenlik karın tokluğuna yapılan bir toplum hizmetinden başka bir şey değildir. Yolun başında olan genç arkadaşlara tavsiyem: Öğretmen olmayı asla düşünmeyin! Sistem değişmedikçe sizin bireysel çabalarınız sizi yıpratmaktan başka bir işe yaramayacaktır. Daha iyisini hakediyoruz.
22 yıllık bir öğretmen olarak bizleri bu kadar anlayan başka bir sohbet/konuşma dinlemedim. Geçen kuzenim aradı, EYT sana vurdu mu, diye. Hayır, dedim. Vursa da sen emekli olmazdın, mesleğini çok seviyorsun, dedi. Tek dk durmazdım, hemen emekli olurdum, dedim! Bu sistem içinde yoruldum! Pandemiden sonra daha çok!
15 yıldır meslek lisesinde öğretmenim. derslerde gençleri üniversite sınavına hazırlanmaları için motive etmeye çalıyorum. bir kaç sınıfta son zamanlarda şöyle diyaloglarımız oldu. hocam 2 yıllık üniversiteye gitsek, yine bizi asgari ücretle çalışmaya başlatacaklar. 2 yıllık eğitim masraflarımız da cabası. 4 yıllık kazansak yine öyle atanma, iş bulma telaşesi. hem asgari ücretle, öğretmenin, mühendisin vb. ücretleri bu kadar birbirine yakınken bu kadar masrafa değer mi? şimdi asgari ücretle bir işe girsek 4 yıl sonra o işte ustulaşabiliriz hem de asgari ücret olmaz diyorlar. inanın gençleri motive edemiyorum çalışmaya. ve bunun üzerine bugün çalıştığım yere üniversite sınavına hazırlık noktasında motivasyon konuşması için ünlü birisini getirdiler(isim vermek istemiyorum). seminer saati benim dersime denk geldiği için ilgili sınıfa benim nezaret etmemi söyleyip kültür salonuna ben götürdüm 12. sınıf öğrencilerimi. ben de yukarıda derslerde bana söyledikleri şeyleri gelen konuşmacıya sorabilirsiniz, seminer sonunda soru alacaktır. eğer çekinirseniz sormaya sizin adınıza ben sorarırım dedim. gençler seminer sonunda sorusu olan var mı deyince kimse parmak kaldırmadı salonda. ne bizim öğrenciler ne başka okulun. ben el kaldırdım söz istedim ve yukarıda söylediğim şekilde benim öğrencilerim bunları söylüyorlar vs. ne zaman soruyu sorarken asgari ücret böyle vs kısmına geldim. sözümü kesti konuşmacı. korktu zannetti ki siyasi provakosyon yapacağım. gençler böyle söylüyorlar ve ben sizin tecrübenizden istifade etmek istiyorum dedim. öyle yanlış anladı ki salondu mikrofona. hocam siz öğrencilerin motivasyonunu bozuyorsunuz. güya ben öğrencilere asgari ücretle-memur öğretmen mühendis maaşı arasında az bir fark var bu fark için üniversite okumaya değmez demişim. bunu duyuncu, söz istedim, çarpıtıyorsunuz diye. salon panikledi. söz hakkını zar zor aldım. hemen konferansı sonlandırdı. bu tarz konferans ve seminerler fen liseli, üniversite amacı olan gençlere yapılınca faydalı oluyor. salonun yüzde yetmiş sekseni ise meslek lisesi gibi. meslek liseli öğrencilerin hem akademik, hem sosyal o kadar problemleri var ki? gördüğüm kadarıyla böyle konuşmacılar, kişisel gelişimciler meslek liseli gençlere yönelik çalışma yapmıyorlar. altını çizerek çalışmak gerek diyor konuşmacı, öğrencimiz sınavda kalemim yok diyor. bu tarz seminerler okuma isteği olup metot isteyen öğrencilere faydalı oluyor. inanın meslek liselerinde öyle hikayeler var ki. öğretim boyutunu değil gençlerimizi kendilerine, çevrelerine maddi ve manevi hiç bir zarar vermeden hayata hazırlamaya çalışmak o kadar sabır istiyor ki. bence görünmeyen ve paspasın altına sürekli serpiştirilen bir toplumsal, düşünmemiz gereken bir durum var. gençlerin ekser çoğunluğu fen liseli, ya da özel liseli değil. bu gençlerimiz için bir şeyler yapmalı.
Kesinlikle benimle de aynı diyaloglar yaşandı
Meslek lisesi öğrencileri için üniversite yada akademik kariyer gibi konulara girmeye gerek yok. Eğerki üniversite isteyenler varsa yönlendirilir ve rehberlik yapılır. Meslek lisesinin amacı çocuğa iş imkanı sağlamaktır. Okula işyeri temsilcisi gelip konuşsa yada mezun olup işe girenler konuşsa daha etkili olur.
Cok haklilar bence ogrenciler. Bu tarz bi seyi ogretmen arkadasim demsiti ozelde calisiyoruz asgarinin altindayiz dediki ailem beni bosuna dort yil okutmus
Meslek lisesi öğrencisinin üniversiteye gitmesine gerek yok. Amaç liseden Meslek sahibi olup çalışma hayatına başlaması. Ara eleman yetişmesi. Neden üniversiteye gitsinler ki? Ama meb' de okullara özellikle Meslek liselerine kaç öğrenci sınava girdi, kaçı kazandı, sınava girmeyen neden girmedi gibi saçma sorular sormayı bırakmalı.
meslek lisesinin adını anadolu teknik diye değiştirince okullara, zeki, başarılı öğrenciler gelecek sandılar, ama gelen öğrenci profili okulu sevmeyen (özellikle kültür derslerini) öğrencileri üniversiteye gitmeye zorlayan hale geldik. birde hesap soruyorlar ki bu öğrenciler neden matematikten 2 net yapıyor diye
Bir öğretmen gözüyle bakabilen program görmek güzel. Hep öğretmene ne yapması gerektiği söyleniyor, biz öğretmenler için ne yapmalıyız diye başlamalı soru!
Sevgili hocalarım, hissettiklerime yüzde yüz tercüman oldunuz.Tam da bugünlerde hissettiklerim....
Bir öğretmen olarak “Umut var.’” cümlenizde bile gözlerim doldu. Bu zamanları da en kısa zamanda umarım atlatırız…
Oh be sonunda öğretmeni anlayan birileri çıktı, teşekkürler 🤗
Her kelimesine katiliyorum. Her 10 öğretmenden en az 7-8 nin motivasyonu yok.
İlkokul ve ortaokul öğretmenleri tükenmişliği en çok yaşayan öğretmen grubu dediniz. Katılıyorum fakat keşke okulöncesi öğretmenlerini de ansaydınız! En zor ve Türkiye'de değeri hiç anlaşılamamış branşlardan birisidir çünkü. Hakettiği değeri görmeyen öğretmen yaşıyorsa bu tükenmişliği, bunların en başında okulöncesi öğretmenleri var. Mesleği icra ederken sürekli genç ve dinamik kalmak zorunda olan bir okulöncesi öğretmeni olarak 26 yıl çalıştım ve emekli oldum. Şu anda yerimden dahi kalkmak istemiyorum! Tükenmişliği şimdi yaşıyorum çünkü çalışırken tükenmişlik hissetmek bizler için lükstür! Ertelenmiş lüksümü şimdi yaşıyorum!
Okul öncesi öğretmeniyim. İlk calistigim köyde çocukları eglendirmeye geldiğimi yüzüme söylemişlerdi köyden biri
@@ebrub.6678 Ahh ahh! Neler duydu bu kulaklar velisinden, idarecisinden anlatmakla bitmez:) Kolaylıklar diliyorum öğretmenim.
Çok teşekkürler hocam. Emekliliğinizde huzur mutluluk dilerim. Allah size de kolaylık versin
@@ebrub.6678 Çok teşekkürler. Size de nasip olsun sağlıklı bir emeklilik inşallah
Ben de atama bekleyen okul öncesi öğretmeniyim. Çok uğraşlarla iyi bir puan aldım fakat bu yorumlar beni üzmeye başladı oysa çok da heyecanlıyım 😢
Merhaba değerli hocalarım, özellikle eğitim ve eğitimin kilit taşı olan öğretmenleri ve onların sorunlarını dile getirmeniz ve bir kamuoyu farkındalığı oluşturduğunuz için sonsuz teşekkür ediyorum. Saygılarımla ellerinizden öpüyorum.
Kamuda 21 yildir öğretmenim ama inanın öğrencilerime asla ogretmen olmayın diliyorum cok sıkıcı ve tatminsiz ve yorucu bir meslek, kendi işimi yapmak istiyorum.
Lisede öğretmenim ve tam da o noktada herkes gerçekten.Motivasyonsuz öğretmen derste ne kadar heyecan yaratabilir ki?Bu konuya değinmeniz bile acayip kıymetli hocam.💖Her noktaya katılıyorum.Güzel düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederiz.🌸
Hay Allah razı olsun halimize tercüman oldunuz. Bu sohbetiniz hiçbir sonuca etki etmese bile birilerinin bizi anladığını hissettirdiniz bu bile o kadar değerli ki çok teşekkür ederim.
Öncelikle öğretmenin tek görevinin ders anlatmak olduğu, öğrenci ne yaparsa yapsın sınıfı geçeceği algısını değiştirmekle başlamalıyız. Öğrenme sorumluluğunun öğrencide olduğunu öğrenci ve velilerin farketmesi gerekiyor. Öğretmen bu süreci kolaylaştıran, öğrencinin potansiyelini açığa çıkaran ve potansiyelini geliştirmesine yardımcı olan uzmanlar gözüyle baktığımızda eğitimde birçok sorunun çözüleceği kanatindeyim. Bütün sorumlulukların öğretmene yüklendiği, başarısızlığın tek sorumlusunun öğretmen olduğu, işini nasıl yapması gerektiği konusunda sürekli yönlendirmelere maruz kaldığı bir durumda öğretmende tükenmişlik kaçınılmaz olmaktadır.
22 yıllık öğretmenim öğretmenlik birinci tercihimdi.Ben hukuk fakültesi yerine öğretmenliği seçtim.Şu an adını yazan öğretmen oluyor!Türkiye'de eğitim sistemi ideolojik ve verimli değil yap boza dönmüş durumda!2012den bu yana eğitimin kalitesi sürekli düşüyor.Bireysel mücadele ile eğitim düzeltilemez sadece!Çok iyi bir sistem olmalı.Doğru kişiyi doğru yerde çalıştırmak son derece önemlidir.Ben sürekli kendimi geliştirmeye çalışırım.Bu yıl 127 kitap okudum mesela.Fakat okulda dur susla uğraşıyorum asıl işimiz geride kalıyor.Oysa sosyal bilimler, fen liseleri olsa çok verimli olabilirim.Ama proje okulu adı altında torpille öğretmen alınıyor buralara eskiden sınavla alınırdı bu daha adildi.Kısaca benim düşüncem şu:Toplumun cahil kalması devletin, siyasilerin bir politikası bence yoksa bu kadar yanlış yapılmaz!
3 kardeşide öğretmen olan biri olarak,tespitleriniz %100 doğru,aynı konuşmalar bizim günlük rutin sohbetlerimiz.Velilere çok iş düşüyor,siz öğretmeni bakıcı olarak nitelendirirseniz ve çocuk bunu görerek okula gelirse,onun öğretmene ne saygısı olur,nede o öğretmenden birşey alabilir.Bizim kuşakta ki ben 51 yaşındayım,babamdan korkmazdım öğretmenimden çekindiğim kadar,korku derken yanlış anlaşılmasın,saygılıydık ve öğretmenlerimize kendimizi kanıtlayabilmek için çaba sarfederdik.Bizim kuşak şanslıydı,şimdiki öğrencilerede,öğretmenlerede ve eğitim olmayan eğitim sistemimizede üzülüyorum.Yazık oluyor yeni nesle.
Saygılar hocam
Helal olsun cok önemli bir konuya, bir soruna degindiniz, ilgiyle izledim. Bazen de insanlar tükenmisligin icinde olup, ama bunun yine de farkina varamadiklari bir durumla da karsi karsiya kalabiliyorlar. Disaridan biri gösterince , "Evet ya.. yahu bu yasananlar hic de normal degil!" diyor.. Cünkü yasananlar normallestiriliyor ve bizler hayat kosusturmacasinda bunu farkedemeye biliyoruz.
(yurddisinda egitimciyim)
O kadar haklısınız ki resmen iç sesim oldunuz. Bir öğretmen adayı olarak ya da atanamadığım için toplumda öğretmen adayı bile değilken bütün heyecanımı, hayallerimi, hedeflerimi ve kendimce birçok mutluluğumu bir sınav uğruna yitirdim
ve ileride sadece maaş için öğretmenlik yapacağım bir hedef olarak kaldı o da ekonomik açıdan ki birçok öğretmen adayının da öyle olduğunu düşünüyorum.
Duygularımıza tercüman olmuşsunuz, bu güzel söyleşi için teşekkürler...
Kısa bir süreliğine iyi hissettirdiniz. Teşekkürler. Yarın tükenmiş bir şekilde okulumun yolunu tutmaya devam edeceğim.
Evet, kitap yazmaya başladıktan sonra sınıfa daha mutlu girmeye başladım. Öğrencilerin de gözünde yermin farklılaştığını görüyorum. Ama her öğretmen kendini gerçekleştirecek farklı alanlara yönelemeyebilir. Öğretmen, öğretmen olarak da saygıyı fazlasıyla hak ediyor. Şu unutulmasın öğrencilerin ilk psikoloğu sırdaşı öğretmenidir. İlla öğretim olması gerekmiyor.
Disiplin çok büyük problem. Önüne geleni döven, söven zorbalara sistem sahip çıkıyor, rehabilite filan etmiyor. Öğretmen yalnız.
Sadece bir senelik bir öğretmen olarak bile ben tükendim. İstanbulda hicbir okula gidemedi bari buraya gitsin denerek çocukların gönderildiği bir okuldayım hem de.
Tatilde bu tükenmişlik ve yıpranmışlığı rafa kaldırabiliyorum evet. Ama bazen ders aralarında veya okuldan eve gidince çöküyor üstüme. Tükenmeye başlamamın ilk sebebi bize verilen onur kırıcı maaşlar. İnsanı yoğurmak kolay sananlar eleştiriyor hep ve bu seslere kulağımı tıkamakta zorlanıyorum. Toplum genelinde yükselen okumuş insan düşmanlığı da artık yoruyor bizi. Diğer sebepler ise velilerin ilgisiz ve çocukların anlayışsız olması. Çocuklar ahlak sınırlarını zorlayan şeyler yapsalar da elimiz kolumuz bağlı kalıyor. Okula çakı, kelebek, silah getiren çocuklar sanki masummuş gibi bizim ufak bir kızmamızla ayağa kalkıyor veliler. Ki bu veliler yüzünden çocuk o hale gelmiş oluyor genellikle. İnsanlar öğretmene hadi çocuğumu düzeltsin diye emanet ediyor öğrenciyi. Ailede kibarlık, saygı görmemiş çocuğu öğretmen yoğuramıyor. Ona bir şey katamıyor.
Yaşadığımız sorunları ne güzel ifade etmişsiniz. Pandemi döneminde uzak egitim yoluyla derslerimizi işlemeye çalıştık.Gunluk 7 saat 10'ar dk.aralarla ders anlattigimi hatırlıyorum. Bunu yapmak hiç kolay degildi. Çünkü küçük bir çocuğum vardı. Ona bakacak kimse yoktu.Ama sonra şunu da duydum.Acikca pandemide yaptığımız söylendi.Maaslarimiz zaten içler acısı. Kadrolu bir hizmetliyle aynı maaşı alıyoruz. Ek dersler biraz durumu değiştiriyor. Bu çok kırıcı. Tum meslek grupları öğretmenlerin elinden geçiyor ana en cok elestirilip degersizlestirilenler öğretmenler....Söyleyecek çok şey var ama duyması gerekenler bizi duymuyor ,görmüyor
Şuanki ruh halimi tanımlayan bir başlık gördüm nefes almadan dinliyorum özel sektörde bir öğretmen olarak tükenmişliğin zirvesindeyim🙄
Bir öğretmen olarak ne kadar doğru teşhisler teşekkür ediyoruz böyle bir konu üzerine değindiniz için.
Bir öğretmen olarak hayatına verim katıp işimi hakkıyla yapmaya çalışıyorum uzun vadede bu tükenmişliği yaşamak istemiyorum
Pandemide pek çok sağlık ocağı doktoru cam arkasından ya da bahçeye gönderdiği hemşiresi aracılığıyla hasta muayene etti. Meb Bağımsız anaokullarında çalışan Okul öncesi öğretmenleri maske takmayan öğretmenin yüzüne hapşırıp öksüren 3-6 yaş çocuklarla çalıştı. Üstelik 0-10 yaş çocuğu olan anneler valilik kararıyla uzaktan çalışırken… Eşim özel sektörde ben devlette çalışıyorum, 2009da maaşlarımız arasında 1000 tl fark vardı şu an eşim benim üç katım maaş alıyor… Yazacak daha çok şey var aslında…
Çok teşekkür ederiz.O kadar güzel değin mişsiniz ki, daha saatlerce konuşsanız bitmez eminim.
Mesleğimiz itibarsızlaştırıldı. Toplumdaki saygınlığımızı yitirdik. Okuduğumuz okulun aldığımız eğitimin hiçbir önemi kalmadı. Maaşımız askeri ücrete yaklaştı. Gerçekten tükenmişlik yaşıyoruz.
Öğretmen askla yaparsa işini , genel anlamda saygı duyulan bir meslek olmasa bile , şahıs olarak o saygiyi alırsınız . Yeterlilik konusunda çoğu öğretmen gerekli kriterleri taşımıyor. İnsan ve çocuk sevgisi, idealist bir yaklaşım , esneklik , yaşam sevinci ve ülke sevgisi vb. Pek çok özelliği barındırması gerek öğretmenin. İtibari yüksek diye meslek seçenler o mesleğin itibarını zedeler . İşini iyi yapan kişi isterse çöpçü olsun itibarını kazanır.
@@ozlem4882 👏👏👏
"Askeri" ücret kelimesini sehven yazdığınızı umuyorum. Aksini bir öğretmen için kabul edilebilir bulmuyorum.
Okul idaresi o kadar önemliki. Okul idaresi bir sorun olduğunda öğretmenin haklı olduğunu çok iyi bildiği halde öğretmeni değil de veliyi savunuyorsa, bir de velinin yanında sizi çocuk gibi azarlıyorsa tüketir.
Maalesef devlet dezavantajlı bölgelerde 3+1 sistemi ile eşinden çocuğundan ayrı olarak öğretmeni yaşamaya mahkum bırakıyor. Ya eşinden ve çocuğundan ayrılacaksın yada bu işi yapmayacaksın seçeneği sunuyor. Bu maddi imkanlarla çalışmama imkanı maalesef olmadığı gibi kişi emek verdiği okuduğu işi de yapmak için ayrı kalmak zorunda kalıyor. Peki ben eşimden ve çocuğumdan ayrı, çocuğum her gün ağlayıp anne yada baba yokluğu yaşarken nasıl mutlu olabilirim? Başka çocuklara nasıl umut olabilirim? Benim umudum mutluluğum mu kalmış ki ? Maddi manevi şartların iyileştirilmesiyle çözülebilecek bir sorunu böyle çözmek..
Hocam,ağzınıza,ürəyinizə sağlık.Əllərinizdən öpürəm.Kaş bizim Eğitim Bakanı sizin söylediklərinizi duysa
Eğitim yöneticileri de sisteme eli kolu kafayı kaptırmış durumda. Balık baştan kokar durumu, en yüksek baş kokmuşken, bu milletin işi çok çok çok zor.. . Derken millet de kalmadı diye üzülüyorum. Sonra kendime, üzülmeyi bırak, elinden gelenin en iyisini yapmaya devam et diyorum. Sabırla, dayanıklılıkla, iradeyle ve hevesle. Sonuçta iyilik kazanacak, çünkü hayat devam edecek.
7 yıldır ücretli öğretmenlik yapıyorum. Açıkçası mesleğimi hiç severek yapmıyordum ilk başta sonra çalıştığım okul bölgesini değiştirdim şehre uzak bir yerde başladım .çocuklar sevgisi ve kitap okumaya olan aşkım sayesinde öğretmenliği çok sevmeye başladım. Ve çocuk pskilolojisi alanında okumalar yaptıkça çocuklar üstündeki etkimi farkedince kendimi iyi hissettim .ama çocuklara birşey verememek beni öldürüyor ve o okulda bunu hissettiğimde çalışmak istemiyorum sürekli kavga ortamı beni meslegimden soğutuyor.maaşların düşük olması birde .🙃
Çocuk psikoloji için tavsiye ettiğiniz kitaplar var mı hocam?
@@hatice5980 hocam o kadar okudum ki aklıma gelenler doğan Cüceloğlu Tuba karacan/ tugba Coşkuner /
Tesekkür ederim mesleğim adına yaptığınız tespitlerden ötürü…Tükendik..
Ciddi emek harcadığınız çalışmanızı paylaştığınız için teşekkürler 🙏
İçimizi okudunuz söyledikleriniz o kadar doğru ki sanki bizim öğretmenler odasında sohbet ediyorsunuz.
Şahsi olarak ve bir eğitimci olarak da söyleyim. Tükenmişlik yaşamayan biri olarak ben her koşulda öğretim ve eğitimin mümkün olabileceğini, insanlara bir şekilde katkı ve fayda sunmaya devam edebildiğimi görmek beni bu meslekte diri tutmakta. İnsanları sevmek de cabası.
Siz o nadir bulunan eski tip değerli öğretmenlerden siniz demek ki👏👏👏
İstisna!
Öğretmenlik, mesleğe başlandığı andan emekli olana dek mesai dışında dahi çalışılan ve mesai yapılan bir meslek. Bunu farketmiyor insanların çoğu. Hem öğretmenlik hem de üniversitede öğretim görevlisi olarak çalışan biri olarak söylüyorum öğretmenlik bir aşk olmalı yapabilmek ve tükenmişlik sendromu yaşamamak için. Ancak bunun yanında da gerçekten öğrenci ve toplum tarafından da değer verilen saygı duyulan bir meslek olmalı. Yoksa 7/24 mesai gibi hazırlıklı ve aktif olunan bir işte çalışmak insanı tabiki aşırı derecede yorar ve tüketir.
Yorumunuza kesinlikle katılıyorum. Şu an öğretmenligin meslek olarak değer kaybettiği bir dönemdeyiz. Ancak bunda genel öğretmen kalitesinin çok büyük etkisi oldu. Şu an yeterli değeri , saygıyı görmüyoruz , derken öğretmenlerin sadece işini aşkla yapan kesimini haklı bulabilirim. Öğretmenlik çok kutsal ve ortalama insanların yapamayacağı bir meslek olarak tekrar kaliteye önem verilmesi gerekiyor. Herşeyden önce insan sevgisi olmalı . Herhangi bir meslekteki gibi yeterli bilgiye sahip tamam öğretmen olabilir gibi bir yaklaşım öğretmen imajının buralara gelmesini sağladı. Çocuğumun toplantısına gittigimde gördüğüm öğretmen profillerinin nerdeyse tamaminda bir ofis çalışanı gibi işini ortalama yapıp maaşını alma zihniyeti görüyorum. İnsan sevgisi, meslek aşkı , idealist bir bakış göremiyorum. Velilerin saygısız davranmalarini kesinlikle tasvip edemem ama öyle yetersiz öğretmenler var ki , veli de öğrenci de saygı duyamıyor. Öğretmenlik gerçekten herkesin yapabileceği bir iş değil.
@@ozlem4882 aynı fikirdeyim. Öğretmenler kendini geliştirebilmeli ve çocuklara öğrencilere ezbere bir şey anlatmak öğretmek değildir. Öğretmen, hocalarımızın da dediği gibi rehber olabilmeli keşfettirebilmeli, çocuklara öğrenme ortamını eğlenceli ve merak uyandırıcı bir hale getirmeli. Müfredat yetiştirmek derdi olmamalı öğretmenlik veya anlattım yazdırttım konutu deftere bitti de değil. Yine eğitim fakültelerinden mezun olurken her öğrenci konu anlatım öğretim tecrübesini edinmeli yıldı veya dört yılda bir değil her dönem en az 3-4 kere. Ders dizaynı da öyle olmalı. Öğretmenlik bölümü kolay kazanılan bir bölüm olmamalı. Kpss ile de alınmamalı, öyle bir mezun edilmeli ki öğrenciler mezun olan görev yapabilecek seviyede olabilsin. Hadi olmadı uygulamalı sınav olmalı, süreçte evrak kontrolü işi olmamalı müfettişllerin görevi. Öğretmenin nasıl eğitim verdiğini gözlemlemeli madem kalite ölçülecek. Öğretmenler de sevmedikleri öğrenciden not kıran sevdiklerini kayıran türden etik olmayan davranışlar sergilememeli tabi. İşin özü, öğretmen olabilmek için önce iyi bir insan olmalı ve iyi eğitilmeli insan. İş yine aileye varıyor ve yine eğitime. Kısır bir döngü işte.
Benim motivasyon kaynaklarım canım öğretmenlerimsinizzz🎉
İyi ki öğretenler var, öğretirken öğrenen, öğrenirken eğlenen ve eğlendiren eğitimciler varrrr☘️😇
İsterdim ki bu ikili sohbete milli eğitim bakanıda zorla da olsa zincirlere bağlanarak yanınızda bu sözleri dinlemeye mahkum bırakılsın. Bu sadece içime bir nebze su serperdi gerçi bilirim ki bazı insanlar değer vermediği şeyleri duysa dahi bir kulaktan öbürüne geçer buhar olur giderdi o sözler
Almanyada okudugum bir makalede ögretmenlerin genelde emekli yasina gelmeden isten ayrildiklari belirtiliyordu
Dünya'da öğretmenliği bırakacak en son insan iken 10. yılıma doğru giderken başka meslek arıyorum. Kira için yaşamak saçmalık oldu. Arkadaşlarımı zorla İstanbul'a sözleşmeli olarak kitlediler. Çünkü insanlar kaçacak yer arıyor. Diyeceklerim daha çok da bunu bile anlatacak hevesim kalmadı.
Norm fazlalığı konusuna da değinseniz güzel olurdu. Bir dönem orada bir dönem burada, bir yıl şurada bir yıl burada hatta branş dışı görevlerde olmak çok yıpratıcı bir süreç. Benim bulunduğum yer büyük bir ilçe öğrenci sayısı çok fazla, sınıflar 40 kişilik, köy okullarını hep kapattılar! Norm fazlası öğretmen dolu her yer ben de onlardan biriyim. Sınıflar 20 kişilik olabilse ve köyler tekrar açılsa herkes rahatlayacak ama nerde...
O idealist şekilde devam eden kitledenim öğretmenliği çok seviyorum evet zorluğu çok ama ben pes etmemeyi seciyorum ❤️💕
Yorumlar gerçek ve içim karardı iyice. 2019 yılında sınıf öğretmenliği bölümünü kazandım bir allahın kulu da dur demedi. Bir insan kendiyle alakasız bu kadar anca uzak bir bölüm tercih edebilir. Her geçen gün haberler, hocaların anlattıkları vs daha çok karamsarlığa itti. Ben bu mesleği asla yapmak istemiyorum. Her geçen gün değeri Türk parası gibi azalıyor.
Motivasyonum bitmisken can oldunuz. Tesekkurler.
Şu videoya gelen yorumları okuyunca büyük bir çıkmaz içinde olduğumuzu rahatlıkla görüyorsunuz,çok üzülüyorum çok😔
Pandemide çok kolay haracanabildiğimizi tablet dağıtmaya yolladıklarında anlamıştım.
Ali Bey hala rol kesiyor. Samimiyet önemli. Pandemiden çok öncesi var bu tükenmişliğin. Birden olmadı bu çöküş, kendisi de bu sürecin içindeydi, ülkedeki öğretmenin sınıftaki durumunu göz önüne almadan eğitimpediada ütopik şeyler paylaşıp duruyordu. Ülke gerçeklerinden bayağı uzaktı.Ayakları yere basmış desem pek inandırıcı gelmedi.
Çocuklar evden eğitimli, saygıyı öğrenmiş gelmeli…Çılgınlar
Ağzınıza sağlık, tüm bunların daha yüksek sesle konuşulması gerekiyor.
Orta okulda bir müzik öğretmenim vardı ne yaşamıştı bilmiyorum müzikle ne derdi vardı yada istemeyerek mi yapıyordu, onu görünce bile okulda yolumuzu değistirirdik korkumuzdan titrerdik . Müziği enstrümanları çok sevmeme rağmen sanki çook uzak birşey gibi dokununca biri kızacakmis gibi yaşadım hep. Öğretmen çok önemli gerçekten. Çocuğuma da okulda öğretmen seçerken bilindiği üzere okullar bunu yapıyor belli bir bağış karşılığı ilk okul önemli deyip naif bir öğretmen istedim çok şükür Naif sevgi dolu bir öğretmenimiz var. Herkes otoriter olsun çok ödev versin peşindeydi garip bir şekilde bir anne baba niye böyle birşey ister ki hiç mi ders çıkarmaz bazı şeylerden. Bizim de ilk çocuğumuz olduğu ve geçmişimizdeki bazı mutsuz öğretmenler ortada olduğu için böyle bir karar almıştık. Hiç pişman değilim. Öğretmenlerime kızmıyorum belki farklı hayalleri vardı onlarda aile baskısı gördüler bilemem ama silsile böyle devam etti bizde.
Görevini layıkıyla yapan öğretmenlere sözüm yok,ancak 4.sinif oglum okuldan nefret ediyor,öğretmeni hakaret ediyor cocuklsra ,bastırıyor,ben üzerime düşeni yapmaya çalışıyorum ama tek tarafla olmuyor, bu işi aşkla yapmak gerekiyor,saat doldurmak için değil..
Özel okulda felsefe dersine girip hem rehber öğretmen ve hemde yöneticilik yapan, haftanin 6 günü 50 saat asgari ücret düzeyinde çalışan 8 yillik bir öğretmen olarak yazıyorum.özel okullarda öğretmenlerin durumu içler acısı. Emeğinin karşılığıni alamadığı gibi işsiz kalmamak için psikolojik ekonomik şiddete mobing birçok entrikaya , yüksek not verme ,nitelik değil düşük ücrete göre baz alinmasi ,ders performansı değil yaranabilme perf. Bu gibi baskılara maruz kalıyor.nede olsa dışarıda mezun öğretmen çok.
Bu ticarethane mantığınin diger mağdurları ise bu adaletsiz ,zorunlu ve zor koşullarda çalıştırılan bir öğretmenden verim performans bekleyen öğrenci ve yüksek meblağ ödeyen velilerdir. çocuklarınızı özel okul a yazdırırken o okuldaki öğretmenin koşullarını araştırın sorgulayin .hem çocuklara hem paranıza emeğinize yazık.tüm bunlara göz yuman MEB e de çok çok yazık.
Merhaba hocalarım, beni tarif etmişsiniz.
Ne güzel tespitler. 💖💖
Öğretmenin söz hakkı karar mekanizması yok ki... Boşa kürek çeken bir meslek grubuna dönüştü. İdareye birileri ne derse idare öğretmene ne derse o oluyor öğretmen özgür değil. Yetkisiz bir mesleğe dönüştü. Hâl böyleyken nasıl bir verimlilik bekleyelim.
3. sınıf öğretmenlik öğrencisi olarak çok güzel konulara parmak basmışsınız. Daha ben mezun bile olmadan bu sorunların farkındayken bu işi düzeltmesi gerekenler nasıl farkında değil veya görmezden geliyorlar anlamıyorum.
Hem ozel okulda calismis hemde devlet okulunda calisan bir öğretmen olarak dile getiriyorum. Hic umut yok, umudum da yok. 7 zayıfı olan öğrenciye sınıf geçirtiyoruz. Sınıfta kalma olursa soruşturma ihtimali var çünkü. Öğrenciler de ogretmeni bir ogretmen olarak görmüyor doğal olarak. 90 lar 2000 li yılların velilerinde gerçekten talihsiz bir cahillik var. Üstten bakma,istediği herseyi yaptırma, ben biliyorum edasi var. Çocuklarının kotu davranislarini asla kabullenmiyorlar. En önemlisi bu aileler çocuklarını eğitemiyor. Ahlak, yemek yeme, etik, konusma adabi bile öğretmiyorlar. Bazıları kendi çocuklarına bile bakmıyorlar. Sizden sihirbazlık bekliyorlar. Biraz ozelestiri yapayim. Liyakatsiz, disiplinsiz mudurler ve mudur yardimcilari cabası. Tabi tek derdi "ek ders " olan ogretmenler de mevcut. Özetle denetimsizlik, sistemsizlik, liyakatsizlik, yozlasan toplum döngüsündeyiz. Gecmis olsun.
Alan sınavında Türkiye derecesi yaparak atandım, 9 senelik tecrübem var. En önemlisi idealleri olan bir öğretmenim. Şuan ne mi yapıyorum. Norm fazlası denen sistemin içine sıkışıp kaldım masa başında evrak işi verdiler görevlendirme olarak. Veliler, bakanlık, maaş hepsi parça parça götürüyor öğretmenden.
Nerde norm fazlasısiniz halk eğitim mi bende ayniyimda iki yıldır
@@ozlemtemizyurek3600 MEM ' de özel büroya görevlendirildim, norm fazlası olmak can sıkıcı bir durum gerçekten.
Ne iş yapiyosunuz masa başı zormu
@@ozlemtemizyurek3600 Memuriyet gibi. 8-5 masa başı.
Çok teşekkür ederim. Ciddiye alınmak iyi hissettirdi.
Acaba bu söyleşiyi hiç meb ve veliler izledimi ? Çünkü çok ihtiyaçları var
Ağlayarak dinleyebilirim.😓
Üç çocuk annesi bir öğretmen olarak tükenmişliğin dibini sıyırmam lazım o zaman😅
Bizi anlayan birilerinin olması ne güzel, bizi anlayanların bu kadar az olması ise…
Görülme ihtiyacına çok güzel değinmişsiniz. Ancak kendini gerçekleştirme ihtiyacına yönelik çalışma yapan öğretmenler maalesef diğer meslektaşları tarafından "sen daha yenisin zamanla sende bıkarsın." "bu çalışmalar için neden bu kadar zaman harcıyorsun." "boşa çalışıyorsun." vb. gibi çalışma isteklerini kırıcı bir çok eleştiriye maruz kalıyor. Aynı gemideki kişiler tarafından maruz bırakılan bu eleştiriler de zamanla tükenmiş sendromuna sebep olabiliyor. Tabi ki bu işeri yapma hevesini kırmıyor ancak anlık olumsuz etki bırakıyor. Muhteşem yayın için teşekkürler. (UA-cam kanalı ile ders anlatan, kendi etkinliklerini yapan, dersinde deneye sürekli yer veren bir öğretmen olarak tecrübe ettiğim için söylüyorum.)
Genelde o işlerini maaş için yapan öğretmenler yüzünden mesleğin itibari düştü .Ayrıca sizin olması gerektiği gibi bir öğretmen olmanız onları rahatsız ettiği, kendilerini kötü hissetmelerine sebep olduğunuz için sizleri jet hızı ile kendilerine benzetmeye çalışıyorlar
24:40 o kadar güzel bir tespit ki...
Öğretmenlik yapmak mı? Öğretmen olmak mı? Sevgili Hocamız Doğan Cüceloğlu’nu rahmetle anarken Öğretmenlik yaptırtmak mı? Öğretmenlik oldurtmak mı? diye bir ekleme yapalım•
velilerimizin ağzından duyduğumuz bir cümleyi paylaşmak istiyorum. Cocugunun gelecegi hakkinda soyle soyledi: "Hiç olmazsa öğretmen olsun." Yorum sizin.
Ağzınıza sağlık.Öğretmenin yaşadığı bir cehalet,iki ihanettir bu ülkede.Düşününki farkında olmadan derse artık beş karış suratla giriyormuşuz,başka gün çocuklar aa bugün güldünüz hocam diyor bunun bizi nekadar üzdüğünü kaç kişi anlayabilir?:((Sizin gibi eğitimli insanlar ne kadar ses getirir bilmem ama düzenin hızla değişmesini bekliyoruz.
2006 yılında göreve başlamış bir beden eğitimi öğretmeniyim ve bu gün de dahil olmak üzere işimi yapabilmek için sürekli kavga etmek zorundayım. Okullar korkak idarecilerle dolu.velilerde okulların müdürü. Sistemin ne kadar berbat olduğunu anlatmaya gerek yok.
Bir eğitimci olarak kendimizi gelistirebilecek imkanlarin bize verilmemesi,maddi ve manevi değer görememek vs.. ama en önemlisi eğitimde eşitliğin olmaması.devlet okullarinda düzenlemeler yapilmasi gerekirken ( sınıf mevcudu,dersliklerin yetersizliği,gereken maddi destegin okullara verilmemesi vs...) müfredatin yeniden yapilandirilmasi gerekirken özel okullara bu kadar akın edilmesi hiç doğru degil....gelecek nesilleri yetiştiren biz öğretmenlerin diger bütün meslek gruplarindan ayri tutulmasi ve kendini yetistirebilme adına diger ulkelerdeki (bizden daha ileri seviyede olan hem refah hem eğitim anlaminda...) Eğitim Metotlarıni ve şartlarını da görmesi gerekmektedir... umarım bir gün öğretmenlere verilmesi gereken değer verilir... çünkü hergun yüzlerce çocuk bizim gözlerimizin icine bakıyor...
İlk defa öğretmenleri takdir ettiğinizi görüyorun. Olsun. Zararın neresinden dönsen kardır. 😊 Tabi ki öğretmenler de mükemmel demiyorum, eksikleri de var muhakkak. Ama ezmek yerine motivasyonları olsa onları da tamamlamak için çabalarlar.
Harika tespitler👏👏👏
Sizi dinlerken konuyla hic alakasi olmayan bisey farkettim kendimde.Ben ev isi yapmaktan nefret ederim.Ama sizi dinleyerek butun evi temizleyebilirim.Çocuklar oyunla da boyle ogreniyorlar iste.Hiç sevmedikleri bir dersi alttan alttan çaktırmadan öğretiveriyorsunuz.Öğretmenim bu arada.
Cok mutsuz bi ogretmenim. Sadece sinifta mutluyum ogretmenligi cok sevmeme ragmen mutsuzum uzgunum😣(ozelde calisiyorum kurumumun velilerimin ogrencilerimin sevdigi begendigi bir ogretmem olmama ragmen)
8 yıllık eğitimin zorunlu olması en büyük saçmalık bence.8.siniflara giriyorum sadece gün doldurmaya çalışıyorlar.belki yüzde onluk bir kisim merak ediyor öğrenmek istiyor.onlarin hatırına tukenmedim,ayaktayım💪💪💪
Devlet okullarının tamamı özelleştirilmeli. Devlet okulları sadece kimsesiz çocuklar için olmalı.
Zorunlu eğitim ve devam zorunluğu kalkmalı. Sadece isteyen ve parasını veren okula gelmeli. O zaman eğitim düzelir.
Tam zamanında emekli olmuşum galiba...
hepsi degıl elbette ama bir kısmı gerçekten de okulların arada açılmasına bile tepki duydular(pandemide). gecen sene ücretli öğretmenlık yaptığım okulda derse vaktinde gitmek bile zul geliyordu coguna. nöbet yerinizde bulunun sözü bile mobbing olarak algılanıyordu.insan derse 15 dakika gec gider mi her gün. elbette hepsi böyle degıl öğretmenlerin ama lisedeki profil buydu.
Kıymetli hocalarım her sözünüze tamamen katılıyorum ve sadece şunu eklemek istiyorum. 25 yıllık sınıf öğretmeni olarak gördüğüm en büyük problemlerde biride öğretmenler maalesef iğneyi kendilerine asla batırmıyorlar.
👏👏👏👏 Kesinlikle haksız olabilmeleri mümkün değil ama bu dedikleriniz öğretmen değil öğretmencikler. Fakat bir dönem ogretmenden çok bu 2. Tipler çoğaldı ve mesleğin itibari şimdi ortada malesef.