اول باید هدف از مباحثه مشخص بشه. باید بدونیم برای اظهار فضل و متمایز نشون دادن خودمون و منافع شخصی مون داریم جدل میکنیم یا این‌که هدف رسیدن به یک وحدت اندیشه و توافق نظر و یک ایده ی نوین هست. این‌که فرق بین یک جدل خصمانه و یک مباحثه ی اخلاق مدارانه رو بفهمیم و بتونیم این دو رو از هم تمییز بدیم. همچنین از کم آوردن هم نترسیم و جایی که دانش ما برای ادامه ی بحث کفاف نمیده، بی دانشی و محدودیت خودمون رو قبول کنیم....
اون قسمتی رو که گفته شد ایرانی ها یا خیلی مؤدب هستند یا خیلی بی ادب به شدت قبول دارم!!! من فکر میکنم بخاطر زبان فارسی و منابع ادبی ما هم هست. ما در زبانمون و در ادبیات مون یا یک نفر رو به طرز جنون آمیزی بالا می‌بریم و به قربان صدقه ش می‌پردازیم یا شروع میکنیم به فحاشی و ذمّ و نکوهش ناعادلانه(چیزی که حتی در شاهنامه هم به چشم میخوره) گفته شده که بالاترین درجه‌ی نادانی اغراق در مدح و ذم هست. مدح یعنی ستایش و تعریف و تمجید. ذم یعنی بد و بیراه گفتن و نکوهش
استفاد از کلمات و جملات فاخر در مباحثات
قصار یعنی مختصر ، کوتاه
درود بر شما
اول باید هدف از مباحثه مشخص بشه. باید بدونیم برای اظهار فضل و متمایز نشون دادن خودمون و منافع شخصی مون داریم جدل میکنیم یا این‌که هدف رسیدن به یک وحدت اندیشه و توافق نظر و یک ایده ی نوین هست. این‌که فرق بین یک جدل خصمانه و یک مباحثه ی اخلاق مدارانه رو بفهمیم و بتونیم این دو رو از هم تمییز بدیم. همچنین از کم آوردن هم نترسیم و جایی که دانش ما برای ادامه ی بحث کفاف نمیده، بی دانشی و محدودیت خودمون رو قبول کنیم....
اون قسمتی رو که گفته شد ایرانی ها یا خیلی مؤدب هستند یا خیلی بی ادب به شدت قبول دارم!!! من فکر میکنم بخاطر زبان فارسی و منابع ادبی ما هم هست. ما در زبانمون و در ادبیات مون یا یک نفر رو به طرز جنون آمیزی بالا می‌بریم و به قربان صدقه ش می‌پردازیم یا شروع میکنیم به فحاشی و ذمّ و نکوهش ناعادلانه(چیزی که حتی در شاهنامه هم به چشم میخوره) گفته شده که بالاترین درجه‌ی نادانی اغراق در مدح و ذم هست. مدح یعنی ستایش و تعریف و تمجید. ذم یعنی بد و بیراه گفتن و نکوهش
به این میگن مغلطه ی پیچیده گوی عمدی .
حسن عباسی زیاد از این مغلطه استفاده میکنه .
کلمات بزرگ، حتی نمی توانند مشکلات کوچک را حل کنند !!!