(4👈)🕋🕋👆🏼👆🏼🇸🇦🇸🇦🇸🇦 ● 2-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез: Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад. Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст. Аллоҳ мефармяод: وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141) Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст. Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ) Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст: Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад. Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст. Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим) Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд. ● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд. ● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султа и ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад. Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615)
САВОЛ ва ҶАВОБ أبُو مُحَمَد المَدنِي: Абдул- Латиф Оли Шайх гуфтанд: أهل الحق أتباع الرسل هم الأقلّون عدداً، الأعظمون عند الله قدرا. Аҳли ҳақ, пайравони Расулон онҳо шумораашон кам аст, аммо дар назди Аллоҳ қадру манзилаташон бузург аст. 📖 Дурар Сания 1/449 • Шайх Муҳаммад ибн Абдул-Ваҳҳоб гуфтанд: الحق إذا لاح واتضح لم يضره كثرة المخالف ولا قلة الموافق Ҳақ замонеки возеҳу аниқ мешавад, бисёр будани мухолифони ҳақ, ваё кам будани мувофиқони ҳақ наметавонад ҳеҷ зараре ба ба ҳақ расонад ». 📖 «ад-Дурар ас-санийя» 7/48 Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд: قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест. Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад. Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад». _ الاسنة الحداد 167 Шайх Абдуллаҳ ибн Абу Батин Гуфтанд: فالمدعي أن مرتكب الكفر متأولا, أو مجتهدا مخطئا , أو مقلدا، أو جاهلا: معذور. مخالف للكتاب والسنة والإجماع بلا شك. Ҳар касе бигуяд, ки анҷомдиҳандаи куфр аз сабаби таъвил, ваё иҷтиҳоди хато, ваё аз сабаби Муқаллид будан, ваё аз сабаби ҷаҳл маъзур аст. Бе шак ин суханаш мухолифи Қуръон ва Суннат ва Иҷмоъ аст. _ الانتصار لحزب الله الموحدين 1/37 Имам аль-Муқри (رحِمَهُ اللَّه) гуфт: Бидон, ки бадтарини уламо, уламои султон аст! "الإمام محمد المقري: "اعلم أن شر العلماء علماء السلاطين "Нафху ат-Тиб", 5/277.
بسم الله الرحمن الرحيم Посух ба як шубҳа! Баъзеҳо чунин гумон мекунанд, ки тақсими тавҳид ба қисматҳои сегона бидъате ҳаст ва аз тақсимоти ШайхулИслом ибни Таймия ва шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб мебошад. Барои посух додан ба ин шубҳа меравем ба суроғи гузаштагон (яъне салафи солеҳи ин уммат) ва мин ҷумла олимони ҳанафӣ, ки дар масоили эътиқодӣ таълифоте доранд. Яке аз донишмандони мутааххири ҳанафӣ, аллома ва муҳаддиси бузурги ҳанафӣ - Шоҳ Валийюллоҳи Деҳлавӣ дар китоби «Ҳуҷҷатул-лоҳил-болиға» мегӯяд: «Тавҳид - ва он бар се мартаба аст: Аввал - Тавҳиди ибодат. Пас тоғутҳоро парастиш нахоҳад кард, ва парастиши тоғутро бад хоҳад дид, ҳамчуноне, ки партоб шудан ва фиканда шудани худро бар оташ бад мебинад. Дуввум - Ҳеҷ қудрат ва қувваву чорае ҷуз барои Аллоҳ таъоло дар касе набинад. Ва дар ҷаҳони ҳастӣ, муассире набинад, ҷуз қудрати вуҷубия… Саввум - Муътақид бар ин бошад, ки Ҳақ таъоло муназзаҳ аст аз монандӣ ва мушобаҳат ба махлуқот. Ва сифоти Ӯ таъоло мисли сифоти махлуқот нест…». (Ҳуҷҷатуллоҳи болиға 2-248). Ва қабл аз аллома Валийюллоҳи Деҳлавӣ, низ ин тақсим вуҷуд доштаву дар кутуби аҳли суннат зикр шудааст: Матни аввал: Имом Абуҳанифа (раҳимаҳуллоҳ) дар китоби Фиқҳи Абсат гуфтааст: الله يدعى من أعلى لا من أسفل ، لأنَّ الأسفل ليس من وصف الربوبية والألوهية في شيء * فقوله : ( يدعى من أعلى لا من أسفل فيه إثبات العلو لله، وهو من توحيد الأسماء والصفات ) وفيه رد على الجهمية والمعتزلة والأشاعرة والماتريدية وغيرهم من نفاة العلو * وقوله : ( من وصف الربوبية ) فيه إثبات توحيد الربوبية * وقوله: ( والألوهية ) فيه إثبات توحيد الألوهية «Аллоҳ (субҳонаҳу ва таъоло)-ро аз тарафи Ъулувв (боло ва фавқ) мехонанд ва дуъо мекунанд, на аз тарафи поён ва зеру асфал. Зеро ки «асфал» (зеру поён) аз сифоти рубубият ва улуҳийят нест». Дар ин гуфтаи имом исботи ҳар се қисмати тавҳид аст. Дар исботи васфи «Ъулувв ва фавқийят» ки аз тавҳиди асмо ва сифот мебошад, раддест бар ҷаҳамия, муътазила ва ашоъираву мотуридия ва ғайраҳо, ки сифати ъулувро инкор мекунанд. Дар ибораи «аз сифоти рубубият» исботи тавҳиди рубубият аст. Ва дар ибораи «улуҳийят» исботи тавҳиди улуҳийят. Матни дуввум: Имом Абуабдуллоҳ Убайдуллоҳ Муҳаммад ибни Батта ал-Ъабкарӣ (ваф. 387 ҳ.) дар китоби худ Ал-Ибона мегӯяд: أصل الإيمان بالله الذي يجب على الخلق اعتقاده في إثبات الإيمان به ثلاثة أشياء أحدها: أن يعتقد العبد ربانيته ليكون بذلك مبايناً لمذهب أهل التعطيل الذين لا يثبتون صانعاً والثاني: أن يعتقد وحدانيته ليكون مبايناً بذلك مذاهب أهل الشرك الذين أقروا بالصانع وأشركوا معه في العبادة غيره والثالث: أن يعتقده موصوفاً بالصفات التي لا يجوز إلا أن يكون موصوفاً بها من العلم والقدرة والحكمة وسائر ما وصف به نفسه في كتابه «Асли имон ба Аллоҳ таъоло, ки эътиқод бар он воҷиб аст, то ки имон собит гардад, бар се чиз аст: Аввал: Эътиқод кунад раббонияти Ӯро, то ки бо ин эътиқоди худ аз мазҳаби аҳли таътил ҷудо гардад. Аҳли таътил, ки сонеъе (бар ин олам) намедонанд. Дуввум: Ваҳдонияти Ӯро муътақид бошад, токи аз мазоҳиби аҳли ширк ҷудо гардад. Онҳое, ки сонеъ ва созандае иқрор карданд, аммо дар парастиш ба Ӯ ширк варзиданд. Саввум: Муътақид бошад бар он, ки Ӯ таъоло мавсуф аст ба сифоте, ки ҷоиз нест магар инки муттасиф ба он бошад. Аз илму қудрат ва ҳикмат ва дигар сифатҳое ки хешро дар китоби худ васф кардааст». Имом ибни Батта, (номи пурраи китоб: الإبانة عن شريعة الفرقة الناجية ومجانبة الفرق المذمومة). Матни саввум: Имом Абуҷаъфари Таҳовӣ (ваф. 321) дар муқаддимаи матни хеш дар «Ақидаи Таҳовӣ» гуфтааст: إن الله واحد لا شريك له ، ولا شيء مثله ، ولا شيء يعجزه، ولا إله غيره * فقوله : ( ولا شي مثله )هذا من توحيد الأسماء والصفات وقوله : ( ولا شيء يعجزه ) هذا من توحيد الربوبية وقوله : (ولا إله غيره) هذا من توحيد الألوهية «Ба дурустӣ, ки Аллоҳ ягона ҳасту шарике надорад, ва ҳеҷ чизе монанди Ӯ нест, ва аз чизе оҷиз нест, ва маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест». Дар ибораи «чизе монанди Ӯ нест», исботи тавҳиди асмо ва сифот аст. Ва дар ибораи «аз чизе оҷиз нест», исботи тавҳиди рубубият аст. Ва дар ибораи «маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест» исботи тавҳиди улуҳийят мебошад. Ва ахиран ин посухро бо ояте аз китоби Аллоҳ хотима мебахшам, ки ин оят ҳар се навъ аз анвоъи тавҳидро дарбар гирифтааст: رَبُّ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَھُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتهِِ ھَلْ تَعْلَمُ لهَُ سَمِيّاً *** فقوله (ربُّ السموات والأرض وما بينهما) فيه إثبات الربوبية وقوله ( فاعبده) فيه إثبات توحيد العبادة وقوله ( هل تعلم له سميَّا ) فيه توحيد الأسماء الداله إلى معاني «Парвардигори осмонҳову замин ва ончӣ, ки миёни онҳост. Пас (ҳол онки чунин аст) танҳо Ӯро парастиш кун ва бар ибодату парастиши Ӯ шикебову бардавом бош. Оё шабиҳу ҳамонанде барои Ӯ (ки Холиқу Розиқ ва Олиму Қодир ва Ҳайю Қайюм… аст) пайдо хоҳӣ кард (то дасти ниёз ба сӯйи ӯ дароз кунӣ?)». (Сураи Марям 65) #abu_muhammad_madani
بسم الله الرحمن الرحيم. Баёни Рукнҳои ҳафтгонаи Рубубият, ки агар якеаш тарк шавад инсон ба Ширк дар Рубубият воқеъ мешавад. Рукнҳои Тавҳиди Рубубият: 1)- Имон ба вуҷуди Аллоҳ ва ба Камоли Ҳаёташ ва қайюмияташ. 2)- Имон ба Фълҳои Алллоҳ монанди Ал-Халқ, Ар-Ризқ, Пл-Имдод ва ғайра. 3)- Имон ба Асмо ва Сифоташ ва камоли Ҷалолаш ва Ҷамолаш. 4)- Имон ба Қазо ва Қадар ва мартабаҳои Қадар. 5)- Имон ба Шаръ ва Амр ва Ҳукми Аллоҳ ва Ҳалолу Ҳаромаш. 6)- Имон ба Ирсоли Расулону Анбиёву Малоикаҳо ва нозил шудани Китобҳо аз Ҷониби Аллоҳ. 7)- Имон ба дубора зинда шудан баъд аз марг, ва Ҳисоб шудан, ва дохил кардан бар Ҷаннату Нор ки ҳаммаш аз Аллоҳ аст ва танҳо асту якто аст. Яке аз ин Рукнҳо тарк шавад инсон мушрик дар Рубубият мегардад. Ҳамроҳ шавед ва дигаронро ҳамроҳ кунед ва паҳн намоед. Ҳаминҳам худ як даьват дар роҳи Аллоҳ аст. بارك الله فيكم.
فعن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال :«ما اجتمع قوم في بيت من بيوت الله يتلون كتاب الله ويتدارسونه فيما بينهم إلا نزلت عليهم السكينة، وغشيتهم الرحمة، وحفتهم الملائكة، وذكرهم الله فيمن عنده» رواه مسلم. وما أعظم أن يذكر الغني الجبار الله عباد الضعيف! ولذا ثبت في الصحيحين أنّ النبي صلى الله عليه وسلم لما قال لأبي: «إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي أَنْ أَقْرَأَ عَلَيْكَ». قَالَ أبيٌّ: آللَّهُ سَمَّانِي لَكَ؟ قَالَ: «اللَّهُ سَمَّاكَ لِي». قَالَ فَجَعَلَ أُبَيٌّ يَبْكِي. والسكينة الأمنة والطمأنينة. وثبت عن البراءِ بن عازِبٍ رضي اللهُ عنهما، قَالَ : كَانَ رَجُلٌ يَقْرَأُ سُورَةَ الْكَهْفِ، وَعِنْدَهُ فَرَسٌ مَرْبُوطٌ بِشَطَنَيْنِ، فَتَغَشَّتْهُ سَحَابَةٌ فَجَعَلَتْ تَدْنُو، وَجَعَلَ فَرَسُه يَنْفِرُ مِنْهَا، فَلَمَّا أصْبَحَ أتَى النَّبيَّ - صلى الله عليه وسلم - فَذَكَرَ ذَلِكَ لَهُ، فَقَالَ: «تِلْكَ السَّكِينَةُ تَنَزَّلَتْ لِلقُرْآنِ» متفقٌ عَلَيْهِ . والشطن: الحَبْلُ. وكل حرف من القرآن يُقرأ بعشر حسنات: فعن ابن مسعودٍ - رضي الله عنه -، قَالَ: قَالَ رسولُ اللهِ - صلى الله عليه وسلم -: « مَنْ قَرَأ حَرْفاً مِنْ كِتَابِ اللهِ فَلَهُ حَسَنَةٌ، وَالحَسَنَةُ بِعَشْرِ أمْثَالِهَا، لاَ أقول: {ألم} حَرفٌ، وَلكِنْ: ألِفٌ حَرْفٌ، وَلاَمٌ حَرْفٌ، وَمِيمٌ حَرْفٌ» رواه الترمذي. والتالون للكتاب أهل الله: فعن أنس رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «إِنَّ لِلَّهِ أَهْلِينَ مِنْ النَّاسِ». قَالُوا : يَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ هُمْ ؟ قَالَ: «هُمْ أَهْلُ الْقُرْآنِ، أَهْلُ اللَّهِ وَخَاصَّتُهُ» رواه النسائي وابن ماجة. وبتلاوته يحفظ الإنسان في الدنيا: فعن ابن عباس رضي الله عنهما قال: “من قرأ القرآن لم يرد إلى أرذل العمر؛ وذلك قوله تعالى: “ثم رددناه أسفل سافلين إلا الذين آمنوا …” قال : “الذين قرأوا القرآن” رواه الحاكم . وفي الأثر أنّ العمل من الإيمان. والتلاوة أمان من الغفلة: فعن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «من قرأ عشر آيات في ليلة لم يكتب من الغافلين» رواه الحاكم. وبالتلاوة يكون العبد في قائمة القانتين: فعن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «من حافظ على هؤلاء الصلوات المكتوبات لم يكتب من الغافلين، ومن قرأ في ليلة مائة آية كتب من القانتين» رواه ابن خزيمة في صحيحه. وبها تُنال شفاعة القرآن: فعن أَبي أُمَامَةَ رضي الله عنه، قَالَ: سَمِعْتُ رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يقول: «اقْرَؤُوا القُرْآنَ ؛ فَإنَّهُ يَأتِي يَوْمَ القِيَامَةِ شَفِيعاً لأَصْحَابِهِ» رواه مسلم. ومن هذه المحاجة: ما ثبت عن النَّوَّاسِ بنِ سَمْعَانَ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم يقولُ: «يُؤْتَى يَوْمَ القِيَامَةِ بِالقُرْآنِ وَأهْلِهِ الذينَ كَانُوا يَعْمَلُونَ بِهِ في الدُّنْيَا تَقْدُمُه سورَةُ البَقَرَةِ وَآلِ عِمْرَانَ، تُحَاجَّانِ عَنْ صَاحِبِهِمَا» رواه مسلم. ومن ذلك ما جاء عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «يَجِيءُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيَقُولُ: يَا رَبِّ حَلِّهِ -يريد صاحبه- فَيُلْبَسُ تَاجَ الْكَرَامَةِ، ثُمَّ يَقُولُ: يَا رَبِّ زِدْهُ، فَيُلْبَسُ حُلَّةَ الْكَرَامَةِ، ثُمَّ يَقُولُ: يَا رَبِّ ارْضَ عَنْهُ، فَيَرْضَى عَنْهُ، فَيُقَالُ لَهُ: اقْرَأْ وَارْقَ وَتُزَادُ بِكُلِّ آيَةٍ حَسَنَةً» [الترمذي]. والتلاوة تورث الدرجات العالية في جنة المأوى: وعن عبد اللهِ بن عمرو بن العاص رضي الله عنهما ، عن النبيِّ - صلى الله عليه وسلم - ، قَالَ : « يُقَالُ لِصَاحِبِ الْقُرْآنِ : اقْرَأْ وَارْتَقِ وَرَتِّلْ كَمَا كُنْتَ تُرَتِّلُ في الدُّنْيَا ، فَإنَّ مَنْزِلَتَكَ عِنْدَ آخِرِ آية تَقْرَؤُهَا » رواه أَبُو داود والترمذي. قال الحافظ رحمه الله في الفتح: “والمراد بالصاحب الذي ألفه، قال عيا : المؤالفة المصاحبة، وهو كقوله أصحاب الجنة، وقوله ألفه أي ألف تلاوته، وهو أعم من أن يألفها نظراً من المصحف أو عن ظهر قلب، فإن الذي يداوم على ذلك يُذَلُّ له لسانه ويسهل عليه قراءته، فإذا هجره ثقلت عليه القراءة وشقت عليه” [الفتح (9/79)] وصلى الله وسلم وبارك وأنعم على نبينا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين.
оленным запретное - когда есть единогласие на запрет этого - или сделал запретным дозволенное - когда есть единогласие на дозволенность этого - или заменил шариат - на котором есть единогласие - то тогда он становится кафиром вероотступником по единогласию факихов. И о подобном этому было ниспослано слово Всевышнего, опираясь на одно из двух мнений в тафсире этого аята: «Те же, которые не судят в соответствии с тем, что ниспослал Аллах, являются неверующими»(Трапеза 44). То есть, он является дозволяющим суждение не по тому, что ниспослал Аллах».
➖ اگر بداند که آنها دچار این نوع کفر شده اند و بعد از دانستن، تکفیرشان نکند تکفیر می شود، که امام ابن تیمیه در کتاب «الصارم المسلول» بر این قضیه اجماع را نقل می کند. می فرماید: «من لم يكفر من اعتقد الوهيه علي كفر». ➖ ترجمه: «هر کس، شخصی را که اعتقاد به الوهیت علی را دارد تکفیر نکند، تکفیر می شود». و هیچ شکی در کفر کسی که در این تکفیر توقف کند نیست، و دلالت می کند بر آن حديث مالک الاشجعی: «من قال : لا إله إلا الله وكفر بما يعبد من دون الله محترم ماله وده...» [صحيح مسلم] ترجمه: «هر کس لا إله إلا الله بگوید و به آنچه که بغیر از الله عبادت میشود کافر شود، خون و مالش حرام است...». ➖ اما وجه دلالت: خون و مال شخص حرام نمی شود تا اینکه به آنچه که به غير الله عبادت میشود کافر شود، تکفیر اهل عبادت غير الله جزو همین کفر به عبادت غیر الله است. قسم سوم: آن دسته از طائفه هایی که اختلاف در تکفیرشان است، مثل جهمیه، مثلا هرکس به اعتقاد آنها علم داشته باشد، در حالی که دلایل بر کفرشان دلالت می کنند، بر شخص واجب است تکفیرشان کند، اما اگر با این حال تکفیرشان نکرد این ناقض بر روی این شخص تطبیق داده میشود (یعنی شخص تکفیر میشود) اما کسی که راجح پیشش این است که بخاطر وجود مانعی از موانع تکفیر، تکفیر نمی شوند، مثلا آنها عوام هستند یا آنها تأویل دارند یا اینکه مسئله برایشان شبهه دار شده (التباس) یا اینکه جهل دارند، کسانی که این قول را دارند تکفیر نمی شوند و این ناقض برایشان تطبیق داده نمیشود. ➖ اما این گفته ی امام «المشرکین» الف و لام برای عهد است، و منظور از مشرکین در اینجا دو صنف است: ١. مشرك اصلیای که منتسب به اهل قبله نیست. ۲. مشرک مرتدی که کفرش ثابت شده و منتسب به اسلام است و از کسانی است که لا إله إلا الله می گویند. 📒 [مذكرة في شرح نواقض الإسلام] ➖ ترجمه: ابوالحسن الشافعی -رحمه الله-. @sadoi_shaykh ua-cam.com/video/AV9y-qifLl0/v-deo.html ⤴️⤴️☝☝☝🕋☝🕋☝
▫️عقیده ▫️حکم عاذر قسمت اول 📜 علّامه شیخ عبدالعزیز الطویلعي -رَحمهُ الله- از علمای ربّانی بود که پس از سالها تحمل زندان در سعودی و مجنون شدن بدلیل شکنجههای بسیار وحشتناك، در نهایت به همراه ٤٦ تن از علمای اهل سنت و جماعت توسط دولتِ طاغوت آل سعود اعدام گشت و جام شهادت باذن الله را سر کشید، نمونهی بارزی از یك عالم راستینِ ثابت قدم بر عقیده اهل سنت و جماعت بودند،ایشان در کتابش در شرح بر ناقض سوم از نواقضِ اسلام میفرماید: 📃 ناقض سوم: کسی که کفار را تکفیر نکند و یا در کفرشان شک کند و یا مذهبشان را صحیح بداند. ➖ این سومین ناقضی است که امام محمد بن عبد الوهاب -رحمه الله- در ضمن نواقض اسلام نام برده است و تمام اهل علم نیز بر صحت آن اجماع کرده اند. و مرجع این ناقض و ضابط، تصدیق نصوص شرعی و قبول احکام الهی است، به طوری که هرکس کسانی را که الله، کافر معرفی کرده تکفیر نکند در حقیقت حکم الله را رد نموده و از عمل به آن امتناع کرده و خبرش را تکذیب نموده و با امرش معاندت کرده است. ➖ همانا اهل علم این قاعده را در مسائل مختلفی ذکر کرده اند؛ همانند کسی که تکفیر نمی کند کسی را که علی بن ابی طالب را به فریاد می خواند، و یا کسی که نصیری ها را تکفیر نمی کند، و کسی که یهود و نصارا را تکفیر نمی کند و امثالشان. و هر کس که ضوابط این ناقض را فهم نکند، دچار «تسلسل در تکفیر» می گردد، چیزی که جماعتهایی از غلات به آن دچار شدند، به عنوان مثال بارزترین جماعتی که به این تسلسل دچار شد «جماعت مسلح اسلامی الجزایر» بود که بعد از انحراف مسیرش به آن دچار شده و با طواغیت صلح کرد تا بتواند با مجاهدان در راه خدا بجنگد. ➖ و باید گفت؛ کسی که کافری را تکفیر نمی کند ممکن است اصلا از حال او خبر نداشته باشد، مثلا نمیداند که شخصی به نام «تركي الحمد» کفرگویی کرده است، پس چنین شخصی که او را تکفیر نکند معذور است و اصلا در این قاعده داخل نیست. ولی اگر از حال طرف مقابل خبر داشته باشد، پس به وضعیت او بر حسب کافری که تکفیر نکرده و یا در کفرش شک کرده و یا مذهبش را صحیح دانسته، نگریسته می شود. و آن هم چند قسم است: ▪️ قسمت اول: اینکه کفر آن کافر از «مسائل معلوم من الدين بالضرورة» باشد، و هرکس آن را نداند از اهل اسلام نیست، همانند کسی که در کفر تمام بت پرستان و بودایی ها و تمام یهودیان و مسیحیان شک کند، پس هر کسی که در بعضی از این کفار هم شک کند او نیز همانند آنان کافر است ▪️ قسمت دوم: اینکه کفر آن کافر از «مسائل معلوم من الدين بالضرورة» نباشد، ولی نصوص و دلایل شرعی بر کفر بودن آن دلالت قطعی می کنند، پس هر کسی که در کفر چنین کفاری شک کند، برایش دلایل و نصوص بیان و آشکار می گردد، اگر بعد از آن قبول نکرده و نپذیرفت کافر می گردد. به عنوان مثال در این قسمت می توان قبرپرستانی که منتسب به اسلام هستند را ذکر کرد که قبرها را به دعا می خوانند و برایشان نذر کرده و به سویشان حج می کنند. پس هر کس که در کفر اینان شک کند، برایش دلایل بیان گشته و توضیح داده می شود و اگر سپس آنها را تکفیر نکرد کافر می گردد ▪️ قسمت سوم: اینکه تکفیر آن کافر، احتمال شبهه را داشته باشد، مانند حکامی که به غیر ما انزل الله حکومت می کنند و امثالشان، هرچند که کفر چنین کسانی نزد اهل تحقیق که این مساله را پژوهش کرده اند، واضح و آشکار است، ولی باز هم برای دیگران احتمال ورود شبهه وجود دارد. پس کسی که آنان را تکفیر نکند، تکفیر نمی شود تا اینکه بر او اقامهی حجت گردد و از او شبهه رفع گشته و زایل شود و بداند که حكم الله در مورد آنها تکفیر است ▪️ قسمت چهارم: اینکه تکفیرش محل اجتهاد و یکی از مسائل اجتهادی باشد که در آن مساله مسلمانان اختلاف کرده اند. ➖ همانا شیخ محمد بن عبدالوهاب -رَحِمهُ الله- در این ناقض سه صورت را ذکر کرده است: صورت اول: هرکس که کفار را تکفیر نکند، توضیح این صورت در مطالب قبلی گذشت. صورت دوم: هرکس که در کفر کفار شک کند، این صورت نیز مربوط به صورت قبلی است و به همان ضوابط ذکر شده مفید است، چرا که هرکس کافر را تکفیر نکند، به خاطر تکذیب خبر الله و رد آن تکفیر می گردد، و نیز هرکسی که کافر را تکفیر نکند بخاطر شک در خبر الله و عدم قبول آن تکفیر میگردد صورت سوم: هرکسی که مذهب کفار را تصحیح کند، در حقیقت این صورت در ناقض چهارم داخل می گردد، امام آن را بخاطر مشابهتش به این مساله در این ناقض ذکر کرده است، نه اینکه آن را صورتی از صورت های این ناقض بداند، و در مورد این مساله بعدا سخن خواهیم گفت 📒[مسائل في الإعتقاد، ص ٢٣] ⚠️ ترجمه سخنانِ شیخ الطویلعي منقول است. @sadoi_shaykh ua-cam.com/video/1DoW3sO34pM/v-deo.html ⤴️☝⤴️☝⤴️🕋☝🕋☝
▫️حکم عاذر (متوقف در تکفیر مشرکین) [۲] 🎙 توضيح شيخ على الخضير - فک الله اسره- پیرامون ناقض سوم 📜 شیخ على الخضير -فك الله أسره- می فرماید: ⚠️ ناقض سوم: تکفیر نکردن مشرکین؛ «من لم يكفر المشركين أو شك في كفرهم أو صحح مذهبهم كفر»؛ «کسی که مشرکان را کافر نداند یا در کفرشان شک کند یا مذهب و آیین آنان را درست بپندارد، کافر است». ➖ این ناقض شامل سه حالت است: ١. اینکه مشرکین را تکفیر نکند بخاطر اعتقاد نداشتن به کفر بودن کارهایشان و کافر نبودنشان، چنین حالتی داخل در قول امام می گردد با این همه که شرک آنها برایش واضح گشته است. ٢. اینکه در کفرشان شک کند و این قول امام که می فرماید: «أو»؛ (يا) که برای تنويع (انواع) آمده است دلالت می کند که این، نوع دیگر کفر است ٣. «صحح مذهبهم»؛ (صحیح دانستن مذهبشان) که این انواعی دارد، چراکه اولی اعتقادی است همچنین دومی هم اعتقادی است، اما سومی همراه با اعتقادی بودن، نسبت صحیح بودن را به مذهبشان می دهد، مثلا می گوید: «مذهبشان صحيح است» یا «آنها بر حق هستند» یا «دین شان باطل نیست». ➖ برای تکفیر کسی که مشرکان را تکفیر نمی کند، وجود دو شرط لازم است: شرط اول: اینکه از کتاب و سنت کفر آنها (مشرکان) برای شخص روشن می شود، اگر بعد از روشن شدن کفرشان، تکفیرشان نکند، تکفیر می شود، این را شیخ سلیمان بن عبدالله در مجموعة التوحید ذکر کرده است. شرط دوم: امثال این شخص، جاهل به کفر مشرکان نباشد، پس اگر امثال این شخص جاهل به کفرشان نباشد و بازهم تکفیرشان نکند، تکفیر می شود. ➖امام قاضی عیاض در کتابش «الشفاء جلد ۲ صفحه ی ۲۸۱» اجماع را نقل می کند بر کفر کسی که مشرکین را تکفیر نکند و همچنین شیخ سلیمان بن عبدالله در رساله ی «اوثق عرى الإيمان، صفحه ی ١٢٦» از کتاب مجموعة التوحید این اجماع را نقل می کند و شیخ الاسلام ابن تیمیه هم این اجماع را در «مجموع الفتاوی جلد ۲ صفحهی ٣٦٣» نقل می کند. ➖و اما کفاری که تکفیرشان واجب است بر دو قسم هستند: ١. آنهایی که اهل قبله نیستند و علماء بر کفرشان اجماع کرده اند، مانند یهود و نصاری و مجوس و سیکها (نوعی دین و اعتقاد در هند) و غیره. ٢. کسی که ادعای اسلام می کند، منتسب به اسلام و از اهل قبله است، در حالی که دچار کفری یا ناقضی شده است که تکفیر می شود، علماء اجماع کرده که با این کفر تکفیر می شود و همچنین اجماع کرده اند بر تکفیر کسی که این کفر را دارا باشد، مانند نصیریها که شیخ الاسلام فتوای تکفیرشان را داده است و می فرماید: «آنها از اکثر مشرکان کافرتر هستند». ▪️(قادیانی) که هیئت کبار علماء و همچنین علمای حکومت پاکستان فتوای کفرشان را صادر کردند. ▪️و همچنین همانند دروز و بهائیه و بابیه و رافضه و باطنیه مجموع الفتاوی جلد ۲ و در شرح البسام «نیل المآرب» در باب حکم مرتد، صفحهی ٥١٤. ▪️ و همچنین باز در مورد بهائیه و بابیه، مجمع فقهی اسلامی که در مکه مکرمه تشکیل شد، این مجمع تکفیرشان کرد. و تیجانی را لجنهی فتوا در فتوای شماره ی ٥٥٥٣ صفحه ی ۲۲۹ تکفیر کردند. ▪️(دروز) لجنهی فتوا در فتوای شماره ی ۱۱۸۰۰ جلد ۲ صفحه ی ۲۲۸ آنها را کفار ملحد ذکر کرده است. ▪️و اما علمانیهای (لائیک) زمان ما که فکر می کنند دین ناقص است و دین مانع پیشرفت است و اینکه سیاست داخل دین نیست، اینها کافر هستند و مثل شان آنهایی که جز اعضای ماسونی (شیطان پرستان) هستند و همچنین شیوعیها و آنهایی که مثل شیوعیها و بر اعتقادشان هستند، مانند اشتراکیها (کمونیستها) و قومیها (نژاد پرستها) بعثیها و همچنین رافضه، و قیاس می شود بر اینها هر طائفه ای که ادعای اسلام کند در حالی که دچار کفری شده اند که علماء اجماع کرده اند بر تکفیر کسی که دچار این کفر شود. ▫️کسی که این سه اقسام را تکفیر نکند در حکم آن تفصیل است: قسم اول: آنهایی که علماء بر کفرشان اجماع کرده اند و از اهل قبله نیستند، مثل یهود و نصاری و هندوس هر کس اینها را تکفیر نکند تکفیر می شود، در این مورد امام ابن تیمیه اجماع را ذکر کرده است. می فرماید: «من شک في كفر اليهود و النصارى والمشركين فإنه کافر». [مجموع الفتاوی، جلد ۲ صفحهی ۳۸۳]؛ ترجمه: هرکس در کافر بدون یهود و نصاری و مشرکان شک کند، همانا او کافر است ➖ و همچنین امام قاضی عیاض در الشفا، جلد ۲ صفحه ی ۲۸۱ اجماع را نقل می کند. می فرماید: «من لم يكفر احدا من النصارى و اليهود و تردد في كفرهم او شک فانه کافر»؛ ترجمه: «هر کس یک نفر از نصاری و یهود را تکفیر نکند یا در تکفیرش شک یا تردید کند، او کافر است». قسم دوم: از منتسبین به اسلام کسی که لا إله إلا الله می گوید و سپس دچار کفری شده است، علماء اجماع کرده اند بر تکفیر او که دچار این کفر شده باشد که در این قسم تفصیل هست: @sadoi_shaykh 👇👇👇 ua-cam.com/video/JUxENalMbzI/v-deo.html ⤴️☝⤴️☝⤴️🕋☝🕋☝
Сказал Шейх Али аль-Худейр (فك الله أسره): Помощь и поддержка (муслимов против кафиров) является одной из основ таухида и она из самых великих основ отречения (бара) и куфра в тагут и из самых великих основ религии Иброхима, и эта ненависть к кафирам и вражда с ними, если же кто-то станет помогать кафирам против муслимов это будет указывать на две вещи: 1) На то что ушло дружелюбие к муслимам 2) На то что ушло отречение от кафиров И этим действием (помощью кафиров) разрушаются эти две основы и в эти двух основах нет оправдания по невежеству и ошибочному толкованию (таъвилю) («Ат-Тибян фи куфри ман а`аналь амрикан» 15)
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн بسم الله الرحمن الرحيم Дар ҳақиқат ҳамаи ҳамду ситоишҳо хоси Аллоҳи ягона аст! Аз Ӯ талаби ёрӣ, ҳидоят ва омӯрзиш мекунем. Ба сӯйи Аллоҳ аз нафсҳои бадамон ва аз кирдорҳои нописандамон паноҳ мебарем. Касеро Аллоҳ ҳидоят кунад, пас ӯро касе гумроҳ намекунад ва касеро Аллоҳ гумроҳ кунад, пас ӯро касе ҳидоят намекунад. Ва гувоҳи медиҳам ин ки маъбуди ҳаққе нест, магар Аллоҳи ягона, ки Ӯро шарике нест ва гувоҳӣ медиҳам, ки Муҳаммад ﷺ банда ва паёмбари Аллоҳ аст. Аммо баъд: Албатта яке аз ҳама муҳимтарин воҷиботе, ки таълим гирифтани он барои ҳар банда лозим аст, ақида мебошад. Бо мурури замон, тағйирёбии шаҳрҳо ва даромадани файласуфони зиндиқ, ки илова бар заъиф будани забони арабиашон, барои ҳар мусалмони суннӣ гирифтани ақида аз манбаъи соффӣ аввала, ки аз ҳар гуна (ақидаҳои) омехта холӣ аст, воҷиб шуд. Ҳар гоҳе, ки банда ақидаро аз сарчашмаи соффӣ беолоиши аввала, ки аз ақидаи мутааххиринҳо ва муосиринҳо хело дур аст, гирифтанро давом медиҳад, пас ҳамин чиз барои банда саломаттар ва амнтар аст ва аз манҳаҷи афроди лағжидаи гумроҳшуда дуртар аст. Китобҳои аввала барои чанг задан ва ба онҳо пайравӣ кардан лоиқтар ва авлотаранд. Огоҳ бошед, ки (ҳамин ақидаи соффӣ беолоиш) ин ақидаи саҳобагон розияллоҳу анҳум мебошад. Чи гунае, ки аз Ирбот ибни Сария розияллоҳу анҳу нақл шудааст, ки мегӯяд: «Рӯзе Росулаллоҳ ﷺ ҳамроҳи мо намози субҳро хонданд. Сипас ба сӯйи мо нигаристанд ва мав'изаи таъсирбахше карданд, ки аз чашмҳо ашк мерехт ва қалбҳо маҳзун мешуд. Шахсе гуфт: Эй Росулаллоҳ, гуё ки ин мав'изаи видо бошад, пас моро насиҳате бикун. Росулаллоҳ ﷺ фармуданд: «Шуморо ба тарс аз Аллоҳ ва гӯш кардан ва итоъат кардани (амири мусалмонон) насиҳат мекунам, агарчи ӯ бардаи ҳабашӣ бошад ҳам. Ҳар ки баъд аз ман зиндагӣ кард, ба зуди ихтилофҳои зиёдеро мебинад. Пас барои худ суннати ман ва суннати хулафои рошидро лозим бидоред. Онро бо дандонҳои курсиатон мустаҳкам доред. Ва аз чизҳои нав пайдошуда дур бошед, чунки ҳамаи чизҳои нав пайдошуда бидъат аст. Ва ҳамаи бидъатҳо гумроҳист». Ривояти имом Аҳмад 17145 Чи гунае, ки имом Ҳарб ибн Исмоил ал-Кирманӣ роҳимаҳуллоҳ иҷморо нақл кардаанд, ки мегӯянд: و الدين إنما هو: كتاب الله عز وجل، و آثار،و سنن،و روايات صحاح عن الثقات بالأخبار الصحيحة القوية المعروفة المشهورة. يرويها الثقة الأول المعروف عن الثاني الثقة المعروف. يصدق بعضهم بعضا ،حتى ينتهي ذلك إلى النبي صلى الله عليه وسلم، أو أصحاب النبي، أو التابعيـــن، أو تابع التابعين، أو من بعدهم من الأئمة المعروفين المقتدى بهم ،المتمسكين بالسنة ،و المتعلقين بالأثر، الذين لا يعرفون ببدعة، و لا يطعن عليهم بكذب، و لا يرمون بخلاف. و ليسوا أصحاب قياس،و لا رأى ؛ ﻷن القياس في الدين باطل، و الرأى كذلك، و أبطل منه. Ва Дин ин: - Китоби Аллоҳ ﷻ, осор, суннатҳо ва ривоятҳои саҳеҳе, ки аз тарафи ровиёни сиққо, ки бо ривоятҳои саҳеҳу қавӣ ва маъруфу машҳур нақл карда шудаанд. Ин ривоятҳои саҳеҳро ровиёни сиққои машҳури аввала аз ровиёни сиққои машҳури дуввум ривоят кардаанд. Яке дигареро тасдиқ кардаанд, ҳатто, ки ин то Набиӣ ﷺ ё асҳоби ӯ ё тобеъинҳо ё табаъа тобеъинҳо ва ё касоне, ки баъди онҳо аз ҷумлаи имомони машҳур, ки ба онҳо иқтидо карда мешавад, мерасад. Ва ин имомҳо пойбанди Суннат буда, ба осорҳо мутааллиқ буданд ва бо бидъат маъруф набуданд. Ва онҳо касонеанд, ки бо ягон дурӯғ таъна карда нашудаанд, ва онҳо бар мухолифат напариданд (аз дин баромада нарафтаанд). Ва онҳо аз аҳли қиёс ва аҳли рой набуданд, зеро қиёс кардан дар Дин ботил аст ва рой низ ҳамин тавр, ҳатто (аз қиёс дида) ботилтар аст. Китоби «Сунна мин Масоил»-и Имом Ҳарб ал-Кирмонӣ
Абу Муҳаммад Абдурроҳман ибни Аби Ҳатим(1) роҳимаҳуллоҳ гуфт: «Аз падарам ва Абу Зуръа(2) роҳимаҳумаллоҳ дар бораи мазҳаби аҳли Сунна дар усули Дин(3) пурсидам. Ва он чи ки уламоҳоро дар тамоми минтақаҳо дарёфтанд ва эътиқоди худи онҳоро дар ин бора чист, пурсидам?». Гуфтанд: Уламоҳоро дар тамоми минтақаҳо дарёфтем, аз ҷумлаи онҳо Ҳиҷоз, Ироқ, Шом ва Яман буда, мазҳаб(4) (эътиқоди) онҳо чунин буд: ___ ✍ Шарҳ: (1) Абу Муҳаммад Абдурроҳман ибни Муҳаммад ибни Идрис ал-Ҳанзолӣ ар-Розӣ (ваф:327). Машҳур бо номи Ибн Аби Ҳатим. Падари ӯ Абу Ҳатим ар-Розӣ яке аз имомони аҳли Суннат ва яке аз ҳофизон мебошад. Аммо номи Розӣ ба шаҳри ар-Рой нисбат дода шудааст. Ва ӯ тафсири маъруфи бо асар навишташуда ва китоби «Илал» дорад. (2) Муҳаммад ибни Идрис ибни Мунзир ал-Ҳанзолӣ ар-Розӣ. Муҳаддис ва яке аз уламоҳои ҷарҳ ва таъдил мебошад. Кунияи ӯ Абу Ҳатим буда, аз асҳоби имом Аҳмад ибни Ҳанбал ва имом Исҳоқ ибни Роҳувейҳ мебошад. Дар соли 195 ҳиҷрӣ ба дунё омада, дар соли 277 ҳиҷрӣ аз олам чашм пӯшидааст. Ва ӯ дар Суннат ва эътиқод имом мебошад. Аммо Абу Зуръа, ӯ Убайдуллоҳ ибн Абдулкарим ар-Розӣ мебошад. Соли 200 ҳиҷрӣ таваллуд ёфта, соли 264 ҳиҷрӣ аз олам чашм пӯшидааст. Муҳаддиси шаҳри Рой ва аз олимони иснод ва ҳофизони сиққот мебошад. Ӯ китоби «Зуъафа» дорад, ва ӯ дар Суннат, эътиқод, ҳадис, илми шахсшиносӣ ва илал, имом мебошад. (3) Усули суннат низ меноманд, он гунае, ки имом Аҳмад ва Кирманӣ гуфтаанд. Усули Дин ва усули Суннат ҳарду як маъно доранд. (4) Эътибор деҳ! Ин рисола нақли иҷмои ақидавӣ буда, ҳар як ҷумлаи он ба ту имкон фароҳам меорад, ки ӯро ҳамчун ҳуҷҷат истифода барӣ ва бигӯи ки ҳамин иҷмо аст. [١] أن الإيمان قول وعمل، يزيد وينقص. [1] Имон қавл ва амал буда(5), зиёд ва кам мешавад(6) __ ✍ Шарҳ: (5) Маъно ин аст, ки албатта имон аз ду ҷузъ таркиб ёфтааст: қавл ва амал. Ва яке бидуни дигаре, саҳеҳ намешавад, он гунае ки имом Шофеъӣ ва дигарон иқрор кардаанд. Ва ибораи саҳеҳ - амал ҷузъе аз имон аст - гуфтан аст. Ва ибораи амал шарти имон аст гуфтан - дуруст нест. Касе, ки бигӯяд: Амал аз имон нест, пас ӯ мурҷияи бидъатчӣ аст. Ва ҳамин гуна, касе ки бигӯяд: Имон қавл ва амал аст, лекин амал шарти камоли имон аст, ӯ низ мурҷия аст. Ва касе, ки бигӯяд: Имон танҳо маърифат аст, яъне танҳо шинохти Аллоҳ таъоло бо қалб аст, пас ӯ ҷаҳмии кофар мебошад. (6) Имом Аҳмад роҳимаҳуллоҳ гуфтанд: Имон зиёда мегардад, ҳатто то болои осмони ҳафтум мерасад. Ва кам мегардад, ҳатто то таги замини ҳафтум мерасад. Ва маъно ин аст, ки ҳар қадар Аллоҳ хост зиёда мегардад ва кам мешавад, ҳатто ки аз ӯ чизе боқӣ намемонад. 👇👇 @Aslhoi_din
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн [٢] والقرآن كلام الله غير مخلوق بجميع جهاته [2] Қуръон каломи Аллоҳ аст ва аз ҳама ҷиҳатҳояш махлуқ намебошад.(1) [٣] والقدر خيره وشره من الله عز و جل [3] Қадари хайр ва шар аз ҷониби Аллоҳи азза ва ҷалла мебошад.(2) [٤] و خير هذه الأمة بعد نبيها عليه الصلاة والسالم، أبو بكر الصديق، ثم عمر بن الخطاب الفاروق، ثم عثمان بن عفان ثم علي بن أبي طالب رضي الله عنهم، و هم الخلفاء الراشدون المهديون رضي الله عنهم. [4] Беҳтарини ин Уммат баъд аз Паёмбараш ﷺ Абубакр ас-Сиддиқ, сипас Умар ибн ал-Хаттоб (ал-Форуқ), сипас Усмон ибни Аффон, сипас Алӣ ибни Аби Толиб розияллоҳу анҳум мебошанд. Ва онҳо хулафои рошид ва ҳидоятшудагонанд.(3) [٥] و أن العشره الذين سماهم رسول الله و شهد لهم بالجنة على ما شهد به رسول الله ﷺ و قوله الحق [5] Он даҳ нафаре, ки Росулаллоҳ ﷺ онҳоро ном бурданд ва ба ҷаннати будани онҳо шаҳодат доданд ва бар он чӣ Росулаллоҳ ﷺ шаҳодат додааст, ва қавли ӯ ҳақ аст.(4) [٦] والترحم على جميع أصحاب محمد ﷺ و على آله والكف عما شجر بينهم [6] Ва хостори раҳмати Аллоҳ бар тамоми саҳобагони Муҳаммад ﷺ ва бар аҳли байти эшон ва забон нигаҳ доштан дар мавриди лағжишҳое, ки байни онҳо руҳ додааст.(5) ___ ✍ Шарҳ: (1) Маънои ин танбеҳот он гунаест, ки имом Ибни Батто роҳимаҳуллоҳ гуфтаанд: Қуръон илме аз илми Ӯ Таъоло буда, махлуқ нест. Ҳар гунае, ки хонад шавад ё навишта шавад ё тиловат карда шавад ва дар кадом мавзеъе бошад, хоҳ дар осмон ё хоҳ дар замин пайдо карда шавад, хоҳ дар лавҳул маҳфуз ё хоҳ дар мусҳафҳо бошад, хоҳ дар лавҳҳои кӯдакон бошад ё хоҳ дар сангҳо нашқнигорӣ шуда бошад, дар кадом ҳолат ва дар ҳар кадом тарафе, ки набошад, ӯ каломи Аллоҳ буда, махлуқ нест. Ва аз ҳамаи ин таъбирҳо барои ту гуфтани он гунае, ки Розияйн гуфтаанд, басанда аст: «Қуръон каломи Аллоҳ аст, ва аз ҳама ҷиҳатҳояш махлуқ намебошад». Ва дар лафз, тиловат ва овоз ва монанди ин, тафсилот мадеҳ, пас худ дар мазҳаби лафзия воқеъ мешавӣ. (2) Аллоҳ азза ва ҷалла он Зотест, ки хайр ва шарро офарида ва гуноҳҳоро тақдир кардааст. Касе ки хилофи инро бигӯяд, пас ӯ қадарии хабис аст.
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн [٧] وأن الله عز و جل على عَرشِهِ ، بائنٌ مِن خَلقِهِ، كما وَصَفَ نَفْسَهُ في كتابه، وعلى لسان رسوله بلا كيف أحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلمًا، {لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ} [الشورى: ۱۱] [7] Ба дурусти, ки Аллоҳ Таъоло бар болои Арши Худ аст ва аз халқаш ҷудо мебошад. Ҳамон гуна ки Худашро дар китобаш ва забони росулаш ﷺ бидуни кайфият васф кардааст. Ва Ӯ зот бо илми Худ бар ҳама чиз иҳота дорад. «Ҳеҷ чиз монанди Ӯ нест ва Ӯ Шунавову Биност». (Шӯро/11) (1) [٨] و الله تبارك و تعالى يرى في الآخرة و يراه أهل الجنة بأبصارهم و يسمعون كلامه كيف شاء و كما شاء. [8] Ва Аллоҳ Табарок ва Таъала дар охират дида мешавад(2). Ва аҳли Ҷаннат Ӯро бо чашмони худ мебинанд ва каломашро мешунаванд, чи тавре, ки хост ва чи гунае, ки хост(3). [٩] والجنة حق والنار حق و هما مخلوقتان لا يفنيان أبدا، فالجنة ثواب لأوليائه والنار عقاب لأهل معصيته إلا من رحم الله عز وجل [9] Ҷаннат ҳақ аст ва дӯзах ҳақ аст, ва ҳардуи инҳо махлуқоне ҳастанд(4), ки ҳаргиз нобуд намешаванд(5). Ҷаннат подоше барои дӯстонаш аст ва дӯзах бошад уқубате барои аҳли маъсияташ, ба истиснои касе, ки Аллоҳ азза ва ҷалла барои ӯ раҳм кардааст(6). _ ✍ Шарҳ: (1) Аллоҳ азза ва ҷалла аз халқи Худ ҷудо аст, яъне байни Ӯ ва байни махлуқонаш ҳад аст. Аллоҳ Таъоло дар осмон аст, ва илми Ӯ дар ҳамаи макон аст. Он гунае, ки имом Молик роҳимаҳуллоҳ гуфтанд: «Ҳеҷ ҷое аз илми Ӯ холӣ нест». Аз ибн ал-Муборак роҳимаҳуллоҳ нақл мешавад, ки ба ӯ гуфта шуд: «Парвардигори хешро чи гуна бишносем? Гуфт: «Аллоҳ бар болои осмони ҳафтум бар болои Арши Худ аст бо ҳад». Имом Аҳмад гуфтанд, ки мо низ ҳамин гуна мегӯем. Барои ҳамин ҷаҳмиҳо ҳад ва ҷудогии байни Аллоҳ ва халқашро ба сабаби таътил (яъне исм ва сифатҳои Аллоҳро инкор кардан) ва ҳулул (Аллоҳ дар ҳамаи макон ҳаст гуфтан) инкор мекунанд. (2) Чи гунае, ки дар ҳадис омадааст: «Албатта шумо бо Парвардигоратон азза ва ҷалла рӯбарӯ карда мешавед. Пас Ӯро мебинед, он гунае, ки ин моҳро мебинед. Дар дидори Ӯ якдигарро халал намерасонед». Касе, даъво кунад, ки Аллоҳ азза ва ҷалла дар рӯзи Қиёмат дида намешавад, пас ба таҳқиқ ӯ ба Аллоҳ кофир шудааст, ва Қуръонро ба дурӯғ баровардааст ва амри Аллоҳро рад кардааст. Пас ӯ, ҷаҳмии кофир аст ва тавба кунонида мешавад. Агар тавба кард, кард, ва агар тавба накард, пас қатл мешавад. Аллоҳ Таъоло дар дунё дида намешавад, вале дар охират дида мешавад.
САВОЛ ва ҶАВОБ أبُو مُحَمَد المَدنِي: Абдул- Латиф Оли Шайх гуфтанд: أهل الحق أتباع الرسل هم الأقلّون عدداً، الأعظمون عند الله قدرا. Аҳли ҳақ, пайравони Расулон онҳо шумораашон кам аст, аммо дар назди Аллоҳ қадру манзилаташон бузург аст. 📖 Дурар Сания 1/449 • Шайх Муҳаммад ибн Абдул-Ваҳҳоб гуфтанд: الحق إذا لاح واتضح لم يضره كثرة المخالف ولا قلة الموافق Ҳақ замонеки возеҳу аниқ мешавад, бисёр будани мухолифони ҳақ, ваё кам будани мувофиқони ҳақ наметавонад ҳеҷ зараре ба ба ҳақ расонад ». 📖 «ад-Дурар ас-санийя» 7/48 Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд: قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест. Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад. Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад». _ الاسنة الحداد 167 Шайх Абдуллаҳ ибн Абу Батин Гуфтанд: فالمدعي أن مرتكب الكفر متأولا, أو مجتهدا مخطئا , أو مقلدا، أو جاهلا: معذور. مخالف للكتاب والسنة والإجماع بلا شك. Ҳар касе бигуяд, ки анҷомдиҳандаи куфр аз сабаби таъвил, ваё иҷтиҳоди хато, ваё аз сабаби Муқаллид будан, ваё аз сабаби ҷаҳл маъзур аст. Бе шак ин суханаш мухолифи Қуръон ва Суннат ва Иҷмоъ аст. _ الانتصار لحزب الله الموحدين 1/37 Имам аль-Муқри (رحِمَهُ اللَّه) гуфт: Бидон, ки бадтарини уламо, уламои султон аст! "الإمام محمد المقري: "اعلم أن شر العلماء علماء السلاطين "Нафху ат-Тиб", 5/277.
بسم الله الرحمن الرحیم Кадом вақт Аллоҳ Таъоло шахсро ё гурӯҳро ё ҷамоатеро ё қавмеро ё миллатеро дӯст медорад? Аллоҳ Таъоло дар Қуръони Карим ошкорро фармуда аст, танҳо киро дуст медорам. Ва хуб таваҷҷӯҳ кунед ба ин ояти Қуръони! قال الله تعالی: ﴿قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ٣١﴾ [آل عمران: ۳۱]. «ای پیامبر ص بگو: اگر شما خداوند یکتا را دوست دارید، از من پیروی کنید که در این صورت خداوند نیز شما را دوست خواهد داشت و گناهان شما را خواهد آمرزید و خدا، آمرزنده و مهربان است». Тарҷума: (Ай Паёмбар صلی الله علیه وسلم) Бигӯ: Агар шумо Аллоҳ Таъоло дуст доред, пас пайрави аз ман кунед ки дар ин сурат Аллоҳ Таъоло низ шуморо дуст хоҳад дошт ва гуноҳони шуморо мебахшад ва Аллоҳ Таъоло омурзанда ва меҳрубон аст. Сураи Оли Имрон ояти 31: Ай уммати Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم каме ҳушёр шавед ва ба ин ояти Қуръони андеша кунед, чунки дӯсти бо Аллоҳ Таъоло пайрави ва итоат аз Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم аст! وقال تعالی: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرۡتَدَّ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ يُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوۡمَةَ لَآئِمٖۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ٥٤﴾ [المائدة: ۵۴]. «ای کسانی که ایمان آوردهاید! هر کس از شما از آیین خود باز گردد (کوچکترین زیانی به خداوند نمیرساند و) در آینده خداوند جمعیتی را (به جای آنان بر روی زمین) خواهد آورد که خداوند آنان را دوست دارد و آنها هم خداوند را دوست دارند و ایشان نسبت به مؤمنان نرمخو و فروتن بوده و در برابر کافران سرسخت و با عزت میباشند. در راه خدا جهاد میکنند و از ملامت هیچ ملامتگری، هراسی به خود راه نمیدهند، این هم فضل خداست و خداوند آن را به هر کس که بخواهد، عطا میکند و خداوند دارای فضل فراوان و (از مستحقان آن) آگاه است». Тарҷума: Ай касоне ки имон овардаед! Ҳар касе аз шумо аз дини худ боз гардад ( кӯчактарин зиёне ба Аллоҳ Таъоло намерасонад ва ) дар оянда Аллоҳ Таъоло ҷамъиятиро ( ба ҷои онон бар рӯйи замин ) хоҳад овард ки Аллоҳ Таъоло инсонро дӯст дорад ва онҳо ҳам Аллоҳ Таъоло ро дуст медоранд, ва онҳо нисбат бар мӯъминон фурӯхтан буда ва дар баробари кофирон сарсахт мебошанд, ва дар роҳи Аллоҳ Таъоло ҷиҳод мекунанд, ва аз маломате ҳеҷ маломатгаре наметарсанд, ин ҳам фазли Аллоҳ Таъоло аст, ва Аллоҳ Таъоло онро ба ҳар касе хоҳад ато мекунад, ва Аллоҳ Таъоло дорои фазли бисёр ва доно аст. Сураи Моида ояти 54: Бародарон ва Хоҳарони Азизам ҳар як мусалмон вазифаи имонияш ин аст ки аз Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم итоат кунанд то бо Аллоҳ Таъоло дӯсти барқарор кунад, Чунки бе итоати Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه و бо Аллоҳ Таъоло дӯсти кардан ғайри имкон аст. Ва бисёр мардума мебинем дар ҳоле ки даъво бо забонашон мекунанд ва мегӯянд Аллоҳ Таъоло ро дуст медорем ва дар амал муқобили гуфтаҳои худ амал мекунанд ки дар асл рафторашон нишон медиҳад ки онҳо Аллоҳ Таъоло ро дуст намедоранд. Аллоҳ Таъоло ҳеҷ вақт ин гурӯҳҳоро дуст намедорад. 1: Кофирон. 2: Мунофиқон. 3: Золимон. 4: Фосиқон. 5 : Камбағали муттакабир. 6: Ва шахсоне таҷовуз корон ки ба гуноҳ бисёр майл доранд. Ва Аллоҳ Таъоло танҳо муъминонро дуст медорад ки баъд аз имон овардан пайрави Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم бошанд! Ва қазоват бар шумо бародарон бубинед аз кадом гурӯҳ ҳастед! Дар ҳақи банда дуо гӯй бошед. ua-cam.com/video/9dHRs-dEd7I/v-deo.html ua-cam.com/video/Ax2No-kvDGI/v-deo.html ua-cam.com/video/hw0t0yAAplc/v-deo.html ua-cam.com/video/qJPcNag_Ko0/v-deo.html
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат Ислом овардани Алӣ ибн Абу Толиб родияллоҳу анҳу. ثم إنَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ جاء بعد ذلك بيَومَينِ فوجدَهما يُصلِّيان، فقال عليٌّ: ما هذا یا محمّد؟ فقال النّبيُّ ﷺ: دينُ اللّٰه الذي اصطفى لنفسِه وبعث به رسلَه، فأدعوك إلى الله وحدَه، و إلى عبادتهِ، و كفرٍ بلّاتِ و العزّى. فقال له علٌّي: هذا أمرٌ لم أسمع به قبلَ اليوم فلستُ بقاضٍ أمراً حتى أحدِّث أبا طالبٍ، فكرِه رسولُ اللّٰه ﷺ أن يفشي عليه سرّه قبلَ أن يستعلن أمره، فقال له: يا عليُّ إذا لم تُسلم فاكثم، فمكث عليٌّ تلك الليلة، ثم إن الله أوقعَ في قلب عليٍّ الإسلامَ، فأصبحَ غادياً إلى رسول الله ﷺ حتَّى جاءه فقال: ما عرضتَ عليَّ يا محمّد؟ فقال له رسول الله ﷺ تشهدُ ألا إله إلا الله وحده لا شريك له، وتكفُرُ باللَّات والعُزى، وتبرأ من الأنداد، ففَعَل عليٌّ وأسلَمَ، ومكث عليٌّ يأتيه على خوفٍ من أبي طالب، وكتمَ عليٌّ إسلامَه ولم يظَهر به. «... Сипас баъд аз ду рӯз Алӣ ибн Абу Толиб ба назди онҳо омад ва онҳоро [Набиӣ ﷺ ва Хадидҷа]-ро дар ҳоли намозхонӣ пайдо кард. Сипас гуфт: «Ин чист эй Муҳаммад?» Набиӣ ﷺ гуфтанд: «Динест, ки Аллоҳ вайро барои Худ баргузида ва бо ҳамин дин Паёмбаронашро фиристодааст. Туро ба сӯйи Аллоҳи ягона ва ба сӯйи ибодати Ӯ ва куфр варзидан ба Лоту Уззо даъват мекунам. Алӣ гуфт: «Ин чизро қабл аз ин рӯз нашунида будам. Ҳеҷ кореро анҷом нахоҳам дод то замоне, ки воқеаро ба Абу Толиб хабар надиҳам. Набий ﷺ аз он ки сирри ӯ пеш аз оғоз шудани даъват, ифшо шавад, ин сухани Алиро кареҳ дид ва ба ӯ гуфт: «Эй Алӣ агар Ислом наёварӣ, пас сукут бикун». Сипас Алӣ шабро дар ҳамон ҷо гузаронд. Ва Аллоҳ азза ва ҷалла Исломро дар қалби Алӣ дохил кард. Саҳар буд, ки назди Росулаллоҳ ﷺ омаду гуфт: «(Дирӯз) аз ман чӣ мехости эй Муҳаммад?». Росулаллоҳ ба ӯ гуфтанд: «Гувоҳӣ медиҳи, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ки ягона асту шарике надорад. Ба Лоту Уззо куфр меварзӣ. Ва аз ҳамаи он чизе, ки ба Аллоҳ баробар мекунанд, бароъат мекунӣ». Ва Алӣ ҳамчунин кард ва Ислом овард»». Дар сираи Муҳаммад ибн Исҳоқ ал-Матувфӣ зикр шудааст. قال سُفيانُ: «أفضلُ العلم العلم بالله، والعلم بأمر الله، فإذا كان العبد عالما بالله، وعالما بأمر الله فقد بلغ، ولم تصل إلى العباد نعمة أفضل من العلم بالله، والعلم بأمر الله، ولم يصل إليهم عقوبة أشدُّ من الجهل بالله، والجهلِ بأمر اللّه» Суфён ас-Саврӣ роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Афзалтарин илм - ин шинохтани Аллоҳ ва шинохтани амрҳои Ӯ мебошад. Агар банда Аллоҳ ва амрҳои Ӯро шиносад, пас ба дурусти ки ҳидоят ёфтааст. Аз шинохтани Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида, неъмати бузургтаре ба бандагон намерасад. Ва инчунин аз нашинохтан ва ҷоҳил мондан аз Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида ба бандагон азобу уқубати сахте намерасад». قال مالك بن دينار: «خرج أهلُ الدنيا من الدنيا ولم يذوقوا أطيب شيءٍ فيها» قالوا: ومَا هو يا أبا يَحيَى؟ قال: «مَعرِفَةُ اللّٰه تَعَالَى» Молик ибн Дийнор мегӯяд: «Аҳли дунё [беҳтарин] ва покизатарин неъмати вайро начашида дунёро тарк карда рафтанд. Гуфтанд: «Чист вай эй Абу Яҳё? Гуфт: «Маърифатуллоҳ [яъне шинохтани Аллоҳ ва Тавҳиди Ӯ]»». Ба ҳамин монанд дар асари дигар низ аз ибн Муборак роҳимаҳуллоҳ ривоят мешавад. سمعتُ ابنَ المبارك، يقول: «أهلُ الدنيا خرجوا من الدنيا قبلَ أن يَتطعَّموا أطيبَ ما فيها»، قيل له: وما أطيبُ ما فِيهَا؟ قال: «المَعرفةُ باللهِ عزَّ وجلَّ» Ибн ал-Муборак мегӯяд: «Аҳли дунё қабл аз он ки покизатарин неъмати вайро бичашанд, аз дунё баромада рафтанд. Ба ӯ гуфта шуд: «Покизатарин неъмати вай чист? Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла»». Ривояти Абу Нуъайм дар «Ҳилятул авлия». أخبرنا سفيان قال: كتب إلي حجاج بن الفرافصة قال: قال بُدَيلٌ: «مَن عَرَفَ رَبَّهُ أحَبَّهُ، ومَن عَرَفَ الدنيا زَهِدَ فيها، ... Будайл мегӯяд: «Касе, ки Робби худро шинохт, пас Ӯро дӯст доштааст. Ва касе, ки дунёро шинохт, пас дар вай зуҳд кардааст». «Зуҳд»-и ибн Муборак سمعتُ أحمد بن عاصم الأنطاكي، يقول: «منْ كانَ بالله أعرفَ كانَ منَ اللهِ أخْوَفَ»، قال أحمدُ: صَدَقَ وَاللهِ. Аҳмад ибн Осим ал-Антокиро шунидам ки чунин мегуфт: «Касе, ки Аллоҳро бештар шиносад, пас ӯ бештар аз Аллоҳ метарсад». Аҳмад гуфт: «Қасам ба Аллоҳ ҳақ аст». «Таъзиму қодрус-солат»-и Марвазӣ.
Сказал имам Мухаммад Ибн Абдуль Ваххаб: والشبهة التي دخلت عليك من أجل هذه البضّيعة التي في يدك تخاف أن تضيع أنت وعيالك إذا تركت بلد المشركين وشاك في رزق الله، وأيضاً قرناء السوء وانت والعياذ بالله تنزل درجة أول مرة في الشك وبلد الشرك وموالاتهم والصلاة خلفهم "Шубха, которая зашла к тебе - это то что ты боишься за свое имущество, которое у тебя есть, и боишься за себя и свою семью если ты оставишь страну мушриков, и сомневаешься в ризке Аллаха! И также, причина - твои плохие товарищи. И ты да упасет Аллах - падаешь все ниже и ниже, сомневаясь, и проявляя уаля к стране ширка, и молишься за мушриками". "Такфир аль-муаййан", 5.
Шейх ‘Абдур-Рахман ибн Хасан говорил: “Опровержение того, кто противоречит Корану и Сунне, является обязательным, как это сказал Ибн ‘Аббас, аш-Шафи’и, Малик и Ахмад. И в этом вопросе они были единодушны!” См. “Фатхуль-Маджид” 344. Ибн Абу Заманин сказал: «Приверженцы Сунны не переставали порицать заблудших приверженцев страстей, запрещать находиться с ними, предостерегать от их искушений и сообщать об их натурах. И они не считали это ни гъибой, ни поношением по отношению к ним» См. «Усулю-Ссунна» 293.
Мурджииты хуже, чем лицемеры ! Имам Ибн Батта аль Укбари, да помилует его Аллах, сказал: «Лицемеры лучше, чем мурджииты, потому что лицемеры отрицали деяния, но совершали их, а мурджииты признали дела словами, но отрицают их посредством оставления деяний по ним». См. Аль Ибана аль Кубра: (2[790). P.s. мурджииты те же лицемеры просто более опасные..
Говорят что поняли таухид и дружат с лицемерами , кого вы хотите обмануть?! Аль-А’маш сказал: “Саляфы задавали о человеке только три вопроса: где он ходит, к кому он заходит и кого из людей он любит”. Ибн Батта в “аль-Ибана” 2/452. Ибн Мас’уд - да будет доволен им Аллах- сказал : «Действительно, человек сопровождает и ходит рядом с тем кого он любит и тому кому он подобен» аль Ибана (2/476) Абу ад Дарда - да будет доволен им Аллах- сказал : «Это часть фикха (понимание человека) что бы человек выбирал с тем кем он ходит, кого он посещает и с тем кем он садится.» аль Ибана (2/477)
АЛЛОҲ ДАР БОЛОИ АРШ АСТ, ВА АЛЛОҲ- РО ЛО-МАКОН ГУФТАН, ВА ИНКОР НАМУДАНИ ДАР БОЛО БУДНИ АЛЛОҲ, БА ИҶМОЪИ УЛАМО КУФР АСТ.!! Исботи Истивои Аллоҳ таъоло бар АРШ. Исботи Истиво дар мазҳаби имом АбуҲанифа (раҳматуллоҳи алайҳ): 1) Имом АбуҲанифа (раҳимаҳуллоҳ) гуфтааст: قال الإمام أبو حنيفة: ونقر بأن الله تعالى على العرش استوى من غير أن يكون له حاجة. «Мо қабул дорем, ки Аллоҳ бар Арш қарор гирифтааст, бидуни он ки мӯҳтоҷ ба Арш бошад». (Шарҳул-Васия саҳ.10) 2) Имом АбуҲанифа мӯътақид аст, ки Аллоҳ дар Осмон аст, ин ҳам қавли худи ӯ: الإمام أبو حنيفة رحمه الله يعتقد أن الله في السماء. دل على هذا قوله: «من قال لا أعرف ربي في السماء أم في الأرض فقد كفر، وكذا من قال إنه على العرش، ولا أدري العرش أفي السماء أم في الأرض« «Агар касе бигӯяд, ки намедонам Аллоҳ ( Маъбуди) ман дар осмон аст ё дар замин, кофир шудааст. Ва ҳамчунин агар бигӯяд, ки Ӯ таъоло бар Арш аст, вале намедонам, ки оё Арш дар осмон аст ё дар замин кофир шуда аст.» («Фиқҳи Абсат» саҳ.49 ва «Шарҳи Таҳовӣ» ибни АбилЪизз саҳ. 301 ва ҳамчунин Заҳабӣ дар «Ъулув».) #abu_muhammad_madani
من الميت أمورا يريدها منه في الدنيا ، أما الثالث فهو يريدها في الآخرة ولذا قال الشفاعة وهي أخروية . Разница между вторым и третьим в том, что второй просит у мертвого дела мирские, а третий просит из дел ахирата и поэтому он сказал шафаа, а шафаа их дел ахирата. وكل الثلاث السابقة شرك أكبر في الألوهية بالقرآن والسنة والإجماع ، Все эти три вида большой ширк в улюхии, по доказательству Корана, Сунны и иджма. مع ملاحظة أنه استعان برسول الله أو أي ولي من الأولياء الميتين سواء عند قبورهم أو بعيداً عنها ، Важное примечание: Истиана к посланнику Аллаха или к какому-либо аулия из мёртвых (будет ширком большим) все равно у их могил просить у них или же из далека. والدليل على ذلك نقل جمع من أهل العلم عن ابن تيمية قوله : من جعل بينه وبين الله وسائط يدعوهم ويسألهم الشفاعة كفر إجماعاً. И доказательство на это (иджма) передала группа из обладателей знания от ибн Теймии как слова его: Тот, кто сделает между собой и Аллахом посредников и будет взывать к ним и просить у них шафаата станет кафиром по иджма. Источник: (см. Аль-Васит фи шархи аввали рисалятин фи маджмуъ ат-таухид 60)
Сказал Халид аль-Гъомиди: "من جعل الكفر العملي المجمع عليه خلافيا أو أنه كفر أصغر أو أنه ليس بكفر إلا إذا قارنه الاستحلال ، كمن يقول أن دعاء غير الله أو تشريع القوانين أو مظاهرة الكفار شرك أصغر و مجرد معصية فهو كافر " «Кто посчитал куфр, совершенный делами, на котором есть единогласие вопросом разногласия, или что это малый куфр или что вовсе не куфр, кроме как, если человек посчитает это дозволенным (истихляль), подобно тому, кто говорит, что дуа помимо Аллаха, или установление законов или помощь кафирам, против мусульман малый ширк или просто грех, то он кафир». (Истинная суть куфра)
л лишь о вопросах В которых может скрыться от них далиль, и не выявиться В то время как вы проявили к ним уаля, по причине вашей тупости И стали они в безопасности, а вы - стали их войском И это - лишь по причине упрямства Ведь в чем же иначе причина вашего порочения и опровержения? И это - если вы не сделали это для довольства тех, кто построили зло, и крепко стояли ради него! Так очнитесь же, нет отца вашим отцам! И перестаньте порочить, о люди, ведь уже разьяснился путь благоразумия" Источник: "Кашф аш Шубхатейн", 24-25 Сказал имам Сулейман Ибн Сахман: إنه لا يتوقف الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ومباداة أعداء الله ورسوله وأعداء دينه بالعداوة والبغضاء على كون أعداء الله ورسوله لا يقولون لأحد شيئاً "Призыв к одобряемому, и запрет порицаемого, и выявление врагам Аллаха и Его Посланника и врагам религии вражды и ненависти - не зависит от того, что они не говорят ничего против кого то из нас" Источник: "Кашф аш шубхатейн", 33 Сказал имам Мухаммад Ибн Абдуль Ваххаб, обьясняя свою акыду: أرى هجر أهل البدع، ومباينتهم حتى يتوبوا، وأحكم عليهم بالظاهر، وأَكِلُ سرائرهم إلى الله "И я убежден в обязательности бойкота приверженцев нововведений до тех пор, пока они не покаются, и выношу на них хукм согласно их внешнему состоянию, оставляя их скрытое Аллаху" Источник: "Ад-Дурар ас-Сания", 1/33 Сказал имам Ибн Муфлих аль Ханбали в книге "Аль-Адаб аш Шар'ия": فَصْلٌ ( فِي وُجُوبِ إبْطَالِ الْبِدَعِ الْمُضِلَّةِ ، وَإِقَامَةِ الْحُجَّةِ عَلَى بُطْلَانِهَا ) . قَالَ فِي نِهَايَةِ الْمُبْتَدَئِينَ : وَيَجِبُ إنْكَارُ الْبِدَعِ الْمُضِلَّةِ ، وَإِقَامَةُ الْحُجَّةِ عَلَى إبْطَالِهَا سَوَاءٌ قَبِلَهَا قَائِلُهَا ، أَوْ رَدَّهَا ، وَمَنْ قَدَرَ عَلَى إنْهَاءِ الْمُنْكَرِ إلَى السُّلْطَانِ أَنْهَاهُ ، وَإِنْ خَافَ فَوْتَهُ قَبْلَ إنْهَائِهِ أَنْكَرَهُ هُوَ . وَقَالَ الْقَاضِي أَبُو الْحُسَيْنِ فِي الطَّبَقَاتِ فِي تَرْجَمَةِ أَبِيهِ : وَقَالَ الْمَرُّوذِيُّ : قُلْت لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ يَعْنِي إمَامَنَا أَحْمَدَ : رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ تَرَى لِلرَّجُلِ أَنْ يَشْتَغِلَ بِا...
тановится ясным, что самой великой причиной того, что человек становится наихудшим творением, это отсутствие стремления в изучении религии! Шейх аль-Ислам, Муджаддид Мухаммад ибн ‘Абд аль- Ваххаб ибн Сулайман ат-Тамими (да смилостивится над ними Аллах, обширной милостью). См. «ад-Дурар ас-Сания» 9/399
Шейх Исхак Ибн ‘Абду Ррахман в послании "Личностный такфир" говорит следующее: «Дошло до нас, и мы услышали от группы из числа тех, кто заявляет о знании и приверженности к религии, который по его утверждению следует за шейхом Мухаммад ибн ‘Абдуль Ваххабом. Этот человек заявляет, что тот, кто совершил ширк в отношении Аллаха и стал поклоняться идолам, что на такого не опускается куфр и ширк личностно, причиной этому послужило то, что тот, кто заявил мне об этом, услышал от одного из братьев, что он назвал мушриком и кафиром человека, который взывал к пророку ﷺ и просил у него о помощи. А этот (оппонент) сказал ему (брату): «Не называй его кафиром, пока не разъяснишь ему»». («Фатава ль-Аиммати Ннадждиййа», 3/116). ‘Али бин Худейр давая анализ и оценку словам Исхака говорит: «Разве могут быть слова яснее чем эти в том, что нет оправдания по невежеству». Послание аль-Мутаммима.
@@user-jf7gd1fs5z ту якбор курону хадиса хон ва гуш кун ба хакиката мефахми и суфихои елок ика мушрикан и хабисо сабаб шид ки мардум ай курону сунат дур мондан
@@user-jf7gd1fs5z شراب ابْنَ عُمَرَ، يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " لُعِنَتِ الْخَمْرُ عَلَى عَشَرَةِ أَوْجُهٍ: بِعَيْنِهَا، وَعَاصِرِهَا، وَمُعْتَصِرِهَا، وَبَائِعِهَا، وَمُبْتَاعِهَا، وَحَامِلِهَا، وَالْمَحْمُولَةِ إِلَيْهِ، وَآكِلِ ثَمَنِهَا، وَشَارِبِهَا، وَسَاقِيهَا "(سنن ابن ماجه 3380) از ابن عمر رضى الله عنهما روایت است که: پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: «شراب از ده جهت لعنت شده است: خود شراب، کسی که شراب را درست میکند، کسی که به درخواست او شراب گرفته میشود، فروشنده، خریدار، حمل کننده، کسی که شراب برای او حمل میشود، خورنده پول آن و خورنده خود آن و ساقی آن». قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْخَمْرُ أُمُّ الْخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَهَا لَمْ تُقْبَلْ صَلَاتُهُ أَرْبَعِينَ يَوْمًا، فَإِنْ مَاتَ وَهِيَ فِي بَطْنِهِ مَاتَ مَيْتَةً جَاهِلِيَّةً»( ألبانی درصحیح الجامع 3344) پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند:«شراب ام الخبائث (اساس پلیدیها) است، پس هر کس آن را بنوشد تا چهل روز نمازش قبول نمی شود و اگر بمیرد در حالی که شراب در شکمش باشد، به مرگ جاهلیت مرده است».
Мурджииты_не_будут_подпущены_к_Водоёму_КАВСАР Хадис: «Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему: къадариты и мурджииты!» » صِنْفَانِ مِنْ أُمَّتِي لا يَرِدَانِ عَلَى الْحَوْضِ ، الْقَدَرِيَّةُ وَالْمُرْجِئَةُ » . Сообщается, что посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, сказал: «Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему: къадариты и мурджииты». Этот хадис передали аль-‘Укъайли в «Ду’афаъ» (стр. 156), ат-Табари в «ат-Тахзиб» (2/180/1472), Ибн Абу ‘Асым в «ас-Сунна» (949), аль-Лялякаи в «Шарх-ус-Сунна» (4/142/1157) со слов Абу Лейля аль-Ансари.hasan-1 Ат-Табарани в «аль-Аусат» (4/281) передал со слов Анаса о том, что посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, сказал: : «Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему и не войдут в рай: къадариты и мурджииты». В другой версии сказано: «Къадариты и мурджииты - огнепоклонники (маджусы) этой общины! Если они заболеют - не навещайте их, а если они умрут - не присутствуйте на их (похоронах)». Аль-Хайсами (7/207) сказал: «Его передал ат-Табарани в “аль-Аусат” и его передатчики те, от которых приводятся хадисы в “Сахихе”, кроме Харуна ибн Мусы аль-Фарви, а он заслуживающий доверия». Шейх аль-Албани назвал хадис хорошим. См. «ас-Сильсиля ас-сахиха» 2748. @darsoi_aqida
Сказал шейх Мухаммад ибн Абдуль-Ваххаб (да помилует его Аллах): «Аллах, описал неверующих в многочисленых аятах. И по этому нужно выносить такфир так как это связанно с шахадой “Ля иляха илля Ллах” и это истинные слова. И не примется это шахада кроме как с такфиром мушриков, как об этом упоминается в достоверном хадисе: “Неприкосновенны имущество и жизнь того, кто сказал {нет божества, кроме Аллаха} и отрёкся от поклонения всему, кроме Аллаха. Он будет держать ответ пред Аллахом…” и слова: “отрёкся от поклонения всему, кроме Аллаха” т.е Имущество и жизнь человека будут неприкосновенны лишь тогда, когда всё указанное выше будет дополнено полным отвержением всех объектов поклонения, кроме Аллаха. Любое же сомнение или колебание лишает неприкосновенности имущество и жизнь человека». Источник: (см. "Ад-Дурар ас-Сания", 2/206)
Скажи: «Он, Аллах (Бог, Господь), - Один [нет иных богов, божеств, помимо Него]. Аллах (Бог, Господь) - Вечен [только Он есть Тот, в Котором все до бесконечности будут нуждаться]. Не родил и не был рожден. И никто не может равняться с Ним [быть похожим на Него; нет ничего подобного Ему]». 112 сура Корана
Дарси 12-ум Асли сеюм: Шинохти банда паёмбараш Муҳаммад ﷺ-ро: Ин асл низ масъалоеро дар бар мегирад: Донистани ному насаби Муҳаммад ﷺ: У Муҳаммад писари Абдуллоҳ писари Абдулмуталиб писари Ҳошим мебошад. Ҳошим аз Қурайш аст ва Қурайш аз араб ва араб аз зурияи Исмоил писари Иброҳими ХалилуЛлоҳ аст. Муҳаммад ﷺ дар шаҳри макка тавалуд шуд, дар батни модараш буданда падараш Абдулло вафот кард ва дар сини 6-солагиаш модараш вафот кард, Дар 40-солагиаш бо калимаи “бихон - إقرأ“ ба паёмбарӣ мабъус шуда ва бо фармони “ал-Муддассир - المدثر” росулуЛлоҳ шуд . Ӯ шасту се (63) сол умр дидааст аз ин умр чиҳил солаш қабл аз паёмбарӣ буда ва бисту се соли дигари (умри муборак) дар паёмбарӣ гузаштааст. Ва у росулуЛлоҳ соҳиби ҳафт (7) фарзанд буд, чор (4) духтар ва се (3) писар, ки шаштояш (6) аз модарамон Хадиҷа (р) буд ва якташ (1) аз марям буд. Пеш аз ҳиҷрат карданаш ба шаҳри мадина, 13-сол ба Тавҳид даъват кард, ва дар мадина 10-соли дигар умрдид ва баъд аз дунё вафот кард. МУХТАСАР АЗ СИРА Муҳаммад ﷺ Бо ҳамин усули сегонаро ба поён мерасонем. 🍀🌱🌼🌸🌿☘🍃🍂🌳
С..! Оё шаҳодати аввал, ки ашҳаду алло илоҳа иллаллоҳ аст бешаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ қабул мешавад....? Ҷ..! Банда дар дин дохил намешавад, магар ба ҳамин ду шаҳодат ин ду шаҳодат ба ҳам вобастагии сахт доранд.Шартҳои шаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ (ﷺ) чист...? Шартҳои шаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ (ﷺ) ҳамон шартҳои «Ло илоҳа иллаллоҳ» аст, яъне илм, яқин, ихлос, сидқ, муҳаббат, инқиёд итоъат кардан ва қабул....! ___________________________________ Якум: Илм яъне шинохтани Паёмбар, Муҳаммад (ﷺ), ки Ӯ-ро Аллоҳ фиристод то мардум-ро аз зулматҳо ба сӯи нур аз куфр ба сӯи имон аз ширк ба сӯи тавҳид ва аз ҷаҳолат ба сӯи илму маърифат барорад...! ____________________________________ Дуввум: Яқин Расулуллоҳ (ﷺ) фармудаанд: { Шоҳиди медиҳам, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ва дар ҳақиқат Ман расули Аллоҳ ҳастам банда бо ин ду шаҳодат Аллоҳ-ро вонамехурад, ки дар ин ду шаҳодат шак надорад магар ки дохили Ҷаннат мешавад }. "Муслим: Ҷ. 27. С. 44-45". ___________________________________ Сеюм: Ихлос, яъне ихлос дар мутобиати Расулуллоҳ (ﷺ) ва маънояш ин ки дар иттибои Расул алайҳис салоту ва-с-салом холис бошӣ ба ин ки дар шариаташ чизе наафзоӣ, ки аз он нест ва аз шариаташ чизе кам накунӣ, ки аз он аст. Аз шариат камкунанда муқассир аст ва гоҳо фосиқ мешавад ва зиёдкунанда мубтадиъ аст пас дин комил аст эҳтиёҷ ба навоварӣ надорад. Пас ихлоси мутобиат ба Расулуллоҳ (ﷺ) зарур аст ва ба ин шаҳодати "алло илоҳа иллаллоҳ ва анна Муҳаммад-ар Расулуллоҳ" мутаҳаққиқ мешавад...! ____________________________________ Чорум: Сидқ, Муъоз ибни Ҷабал (рз) аз Расулуллоҳ (ﷺ) ривоят намудааст: { Нафаре нест, ки аз сидқи қалбаш шоҳиди диҳад, ки нест маъбуди барҳақ магар Аллоҳ ва ин ки Муҳаммад банда ва расули Ӯст магар, ки Аллоҳ вай-ро бар оташ ҳаром мегардонад }. "Бухорӣ: 128 ва Муслим: 32/53". ____________________________________ Панҷум: Муҳаббат албатта муҳаббати Расул (ﷺ) асли бузурги имон аст, пас мусалмон дар зумраи мӯъминони наҷотёфта дохил намешавад то ки Расул (ﷺ) дар наздаш аз ҷонаш ва ҳамаи мардум дӯстдоштатар бошад. Далелҳои ин мавзӯъ дар Қуръону Суннат бисёр аст Аллоҳ субҳонаҳу ва таъоло мефармояд: ____________________________________ { قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ }. Бигў: { Агар падарони шумову писарони шумо ва бародарони шумову занони шумо ва хешовандони шумо ва он молҳое, ки онро касб кардаед ва тиҷорате, ки аз касоди он метарсед ва манзилҳое, ки онро писанд мекунед, назди шумо аз Аллоҳ ва Пайғамбари Ӯ ва аз ҷиҳод дар роҳи Ӯ дўстдоштатар бошанд, пас нигарон бошед то он ки Аллоҳ уқубати худро биёрад ва Аллоҳ ба гурӯҳи фосиқон роҳ наменамояд }. "Тавба ояти: 24". ____________________________________ Далелҳо аз Суннат: عن أبي هريرة رضي االله عنه أنَّ رسول االله صلى االله عليه وسلم قال: { فوالذي نفسي بيده لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحبَّ إليه من والده وولده }. Аз Абӯҳурайра разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Паёмбари Аллоҳ (ﷺ) фармуданд: { Савганд ба Зоте, ки ҷонам дар дасти Ӯст, имони шахс комил намешавад то он вақт, ки Ман дар наздаш аз падар ва фарзандаш маҳбубтар бошам }. "Бухорӣ". ____________________________________ عن أنس رضي االله عنه قال: { قال رسول االله صلى االله عليه وسلم:" لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحب إليه من والده وولده والناس أجمعين }. Аз Анас разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Паёмбари Аллоҳ (ﷺ) фармуданд: { Имони шахс комил намешавад то он вақт, ки Ман дар наздаш аз падар ва фарзандаш ва аз ҳамаи мардумон маҳбубтар бошам }. "Бухорӣ". ____________________________________ وعن أنس رضي االله عنه قال: { قال رسول االله صلى االله عليه وسلم " ثلاث من كن فيه وجد ن حلاوة الإيمان: من كان االله ورسوله أحب إليه مما سواهما ومن أحب عبدا لا يحبه إلا الله ومن يكره أن يعود في الكفر بعد أن أنقذه االله منه كما يكره أن يلقى في النار }. Анас разиялллоҳу анҳу гуфт, Расулуллоҳ
Худован махсуми зубайдулло рахмат кунад овозат хаста нашава домулло махруф
Илохо худованд махсуми Зубайдуллора худованд рахмат куна чоша чанат куна
Аллох умри хазрати Домуллои устода Маъруфулора дароз гардонад омин
Машаллах
(3) Албатта Аллоҳ дар рӯзи Қиёмат бо бандагонаш сухан мекунад. Онҳо суханони Ӯро бо ҳарф ва садо мешунаванд ва миёни онҳо ва Аллоҳ тарҷумоне намешавад. Касе даъво кунад, ки Аллоҳ суханкунанда нест, пас ӯ Қуръонро рад кардааст, ва касе ки ояте аз китоби Аллоҳро инкор кунад, ба таҳқиқ кофир аст.
(4) Ҳамчуноне ки аз Росули Аллоҳ ﷺ ривоят аст, ки гуфтаанд: «Ба Ҷаннат даромадам, қасрро дидам ва кавсарро дидам. Ба Ҷаннат нигоҳ кардам ва дидам, ки аксари аҳли он фалон ва фалон буданд. Ва ба дӯзах нигоҳ кардам ва дидам, ки бештари аҳли он фалон ва фалон буд...». Касе даъво кунад, ки он ду (биҳишт ва дӯзах) ҳанӯз офарида нашудаанд, пас ӯ ба дурӯғ барорандаи Қуръон ва ҳадисҳои Росули Аллоҳ ﷺ мебошад.
(5) Ҷаннат ва дӯзах ҳарду ҷовидонанд ва ҳеҷ гоҳ нобуд намешаванд. Азоби дӯзах абади аст ва лаззати Ҷаннат абади аст ва ин дар нусусҳои (ҳуҷҷатҳои) шаръӣ зикр шудааст ва аҳли Суннат дар ин чиз иҷмо кардаанд. Ҳар кӣ гӯяд, ки яке аз он ду, ё чизе, ки дар онҳо ҳаст, нобуд мешавад пас ӯ ҷаҳмӣ аст.
(6) Ҷаннат фазлест (ба бандагон) аз ҷониби Аллоҳи мутаъол. Ӯ дар осмони ҳафтум аст, ва сақфи ӯ Арш мебошад. Дӯзах адолате аз ҷониби Аллоҳи мутаъол буда, ӯ дар таги қабати ҳафтуми замин мебошад. Дар ҳақиқат, Аллоҳ таъоло адади аҳли Ҷаннат ва касоне, ки ба онҷо дохил мешаванд ва адади аҳли дӯзах ва касоне, ки ба онҷо дохил мешаванд, донист. Ин ду ҳеҷ гоҳ нобуд нахоҳанд шуд. Онҳо ҳарду бо бақои Аллоҳ Таъоло абадул-абидин дар даҳруд-даҳирин боқӣ хоҳанд монд.
👇👇
ХУДОИ БУЗУРГ Домуллора нигох дора вокеан яке аз шахсиятхои бофазилат ва олимхои бузурги олами ислом хастан Домулло Маъруфулло олими шариат ва дар илми тарикат монанди бахри беканоранд Худои таоло аз баракати эшон моро бархурдор намояд омин
Як олими дарбория
Худо нигахбонт боша домулло маъруфулло
Худованд ин домулои бузурга дар хифзу химояи хеш нигобон бошад бенихоят илми пурсамар дорад
Бесавод.тарин.при.алоҳ.ҳидоядт.кна
(4👈)🕋🕋👆🏼👆🏼🇸🇦🇸🇦🇸🇦
● 2-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез:
Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад.
Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст.
Аллоҳ мефармяод:
وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا
Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141)
Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст.
Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ)
Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст:
Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад.
Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст.
Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим)
Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд.
● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд.
● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султа и ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад.
Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615)
5)☝️☝️🇸🇦🇸🇦🇸🇦🕋🕋
● 5- Эҳтироми ҳуқуқи башар: Шакке нест, ки Аллоҳ барои мо одилонатарин ва беҳтарин ҳукмҳоро шариъат гузоштааст, пас ба ҳар як шахс он чиро ки мустаҳиққу лоиқ аст додааст ва ин таъаҷҷубовар нест, чаро ки Ӯ - Холиқ ва Донандаи ҳамаи корҳои махлуқоташ аст. Аллоҳ таъоло мефармояд:
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
Оне ки халқ кардааст оё намедонад, ҳол он ки Ӯ борикбину огоҳ (аз ҳама чиз) аст. (Сураи Мулк, ояти 14)
Ва албатта Аллоҳ таъоло байни дӯстону душманонаш фарқ гузоштааст, ва низ дар ҳуқуқи байни марду зан фарқият гузошта, ҳар касро ончӣ ки мустаҳиққу сазовор аст додааст. Ба таҳқиқ, хоре гулӯи мушриконро банд кардааст (яъне бениҳоят сахт нороҳат шудаанд), нисбати дини Ислом, дар муъомила бо мардум бар асоси дину ақида буданаш. Ва он чиро, ки шариъат дар бобати ҳудуд ва ҷиноятҳо овардааст, нохуш шумориданд ва низ он чиро, ки дар нисбати ҳуқуқ ва меъёрҳое, ки дар байни марду зан шариъат мушаххас намудааст, инкор карданд. Пас, фикреро гузоштанд, ки ба номи "ҳуқуқи башар" ном гузошта таъсис оварданд, то аҳкоми динро зишт ҷилва дода, мардумро аз ақидаи "Ал-валаъ вал-Бароъ" каҷ намуданд ва мусалмоноро аз аҳкомҳои шаръӣ ба нафрат овардаанд.
Мақсад аз калимаи эҳтироми ҳуқуқи инсон (дар демократия) ин:
• Муъомила бо мардум бар асоси инсоният ва асли башар будан ва дур аз асосиёт ва сутунҳои динӣ ва ақидавӣ мебошад.
• Инкори ҳудудҳои шаръи: монади ҳадди қасос, қатъ кардани дасти дузд, сангсор намуданд ва дарра задани (зинокорон)-ро рад намуданд, бо эътибори инки инҳо бо фаҳмиши инсоният мухолиф аст.
• Фарқият байни зану мард дар ҳуқуқе, ки шариъат гузоштааст онро инкор намуданд мисли: талоқ, мерос, дия ва хунбаҳо ва монанди инҳоро аз ин лиҳоз, ки зану мард дар инсоният дохил буда, дар ҳуқуқ муштарак ҳастанд, (фарқиятҳои ҳуқуқи зану мардро) рад намуданд.
Ва ин се нуқтае, ки гузашт ҳар яктои он куфр мебошад, чун ки дурӯғ шуморидани Қуръон ва инкор намудани ҳукмҳои он ҳисобида мешавад. Ва албатта Уммат бар ин иҷмоъ ва иттифоқ ҳастанд, ки касе инкор кунад ва ё дурӯғ шуморад чизе аз Қуръонро - пас ӯ кофир аст.
Имом Исҳоқ ибни Роҳавайҳ (раҳимаҳуЛлоҳ) гуфтааст: Иҷмоъи мусалмонҳо аст, бар ин ки касе РасулуЛлоҳ (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам)-ро дашном диҳад ва ё ончи, ки Аллоҳ нозил кардааст рад намояд ва ё паёмбаре аз паёмбаронро бикушад (яке аз ин ҷурмҳоро гирифтор шавад) гарчанде ҳамаи ончӣ, ки Аллоҳ нозил кардааст иқрор дошта бошад ҳам, кофир аст. (Ас-сорим ал-Маслул 1/9)
● 6- Ҳокимияти қонун бар болои ҳама: Яъне сарчашмаи асосие, ки тибқи он давлат ҳаракат мекунад ин қонун (конститутсия ва дигар қонунҳо) аст ва касе ҳуқуқ надорад, ки аз он хориҷ шавад ё болотар аз он қудрат дошта бошад, чун сарчашмаи аслии низоми кофир бо он барпо буда ва бар мегардад ба сӯи он, ва содир мешавад ҳар ҳукме аз қонун. Пас (сар) қонун - ҳукмгузор ва он маъбуде аст, ки итоат ва пайравӣ шуда, сархам намудан ва таслим шудан бар ҳукми он ва боз гаштан дар ҳамаи корҳо ба сӯи онро лозим гардонидааст.
Ва ин аз бузургтарин шикананда (нобудкунанда) ва ботил кунандаи Тавҳид ва шаҳодат додани "Муҳаммадун РасулуЛлоҳ" мебошад.
■ Бино бар ин асосҳо, бидуни шак "демократия" бо мазмунҳои воқеии он - Тоғуте ҳисобида мешавад, ки ғайр аз Аллоҳ парастиш мешавад. Пас куфр варзидан ба ин тоғут ва безорӣ ҷустан аз он ва кофир шуморидани аҳли он, безорӣ ҷустану душманӣ варзидан бар зидди онон - фарз аст.
Пас, Аллоҳ ба Расулаш (алайҳиссалоту вассалом) ва барои муъминин (барои мову шумо) чӣ амр мекунад?
وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ
Ва миёнашон бар мувофиқи он чӣ Аллоҳ нозил кардааст (Қуръону Суннат), ҳукм кун (эй Муҳаммад) ва аз хостаҳояшон пайравӣ макун ва аз онҳо бипарҳез, ки мабодо бифиребандат, то аз баъзе аз чизҳое, ки Аллоҳ бар ту нозил кардааст, рӯй бигардонӣ. (Сураи Моида, ояти 49)
Вақте дар Қуръон хитоба ба Расулуллоҳ (салл Аллоҳу ъалайҳи ва саллам) меояд, пас бидонед, ки он хитоби Аллоҳ ба тамоми мо - мусалмонон аст, чигунае муфассирин аз саҳобагону тобеъин ва уламои баъдӣ онро шарҳ додаанд. Ҳамчунин онро дар тафсири Ибн Касир (раҳимаҳуллоҳ) пайдо карда метавонед.
Борак Аллоҳу фикум.
Валҳамду лиЛлаҳи Роббил ъаламин.
#abu_muhammad_madani
Зинда бошен хазратон
Худованд домуллора умраш дароз кунад
САВОЛ ва ҶАВОБ أبُو مُحَمَد المَدنِي:
Абдул- Латиф Оли Шайх гуфтанд:
أهل الحق أتباع الرسل هم الأقلّون عدداً، الأعظمون عند الله قدرا.
Аҳли ҳақ, пайравони Расулон онҳо шумораашон кам аст, аммо дар назди Аллоҳ қадру манзилаташон бузург аст.
📖 Дурар Сания 1/449
• Шайх Муҳаммад ибн Абдул-Ваҳҳоб гуфтанд:
الحق إذا لاح واتضح لم يضره كثرة المخالف ولا قلة الموافق
Ҳақ замонеки возеҳу аниқ мешавад, бисёр будани мухолифони ҳақ, ваё кам будани мувофиқони ҳақ наметавонад ҳеҷ зараре ба ба ҳақ расонад ».
📖 «ад-Дурар ас-санийя» 7/48
Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд:
قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها
Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест.
Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад.
Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад».
_ الاسنة الحداد 167
Шайх Абдуллаҳ ибн Абу Батин Гуфтанд:
فالمدعي أن مرتكب الكفر متأولا, أو مجتهدا مخطئا , أو مقلدا، أو جاهلا: معذور. مخالف للكتاب والسنة والإجماع بلا شك.
Ҳар касе бигуяд, ки анҷомдиҳандаи куфр аз сабаби таъвил, ваё иҷтиҳоди хато, ваё аз сабаби Муқаллид будан, ваё аз сабаби ҷаҳл маъзур аст. Бе шак ин суханаш мухолифи Қуръон ва Суннат ва Иҷмоъ аст.
_ الانتصار لحزب الله الموحدين 1/37
Имам аль-Муқри (رحِمَهُ اللَّه) гуфт:
Бидон, ки бадтарини уламо, уламои султон аст!
"الإمام محمد المقري: "اعلم أن شر العلماء علماء السلاطين
"Нафху ат-Тиб", 5/277.
Шартҳои «Ла илаҳа иллаллоҳ»
Зикри «Ла илаҳа иллаллаҳ» барои одам нафъе намерасонад, магар ин ки мафҳуми ин ҳашт шарти зерин таҳаққуқ пайдо накунад:
1. Илм зидди ҷаҳл аст.
2. Яқин зидди шак.
3. Ихлос зидди ширк.
4. Ростӣ зидди дуруғ.
5. Муҳабат зидди душманию кина.
6. Пойбандӣ зидди сарпечию тарк намудан.
7. Қабул намудан зидди рад кардан.
8. Куфр варзидан ба он чизе, ки ғайр аз Аллоҳ парастида мешавад.
Аллох нигахбонт боша хазрат
3)👆🏼🕋🕋🇸🇦🇸🇦🕋👆🏼
Ва оётҳо дар ин мавзуъ, алҳамдулиЛлаҳ, хеле зиёданд. Аммо барои шахсе ки Аллоҳ шуъур ва басират додааст, камтарини он кофӣ аст, то ҳаққро аз ботил ҷудо карда, итоати ҳаққ ва дурӣ аз ботил ҷӯяд.
ДЕМОКРАТИЯ, дар истилоҳи худи демократҳо, ҳукумати мардумӣ ва табодулоти сиёсии мусолиматомез аз тариқи сандуқҳои интихобот ва ҷудоии султаҳо (яъне дин аз давлат ҷудо аст) ва мустақил будани ҳукми қазоватӣ ва эҳтироми ҳуқуқи башар ва қонун бар болои ҳама, маънидод мешавад.
Ҳар ҷумлае, ки маънои "демократия"-ро маънидод карда гузашт "бо фаҳмиши демократӣ", куфри ҷудогона буда ва шарҳи муфассали он, ин гуна мебошад:
● 1- Ҳукумати мардумӣ яъне, ҳукм ва қонунгузорӣ аз они мардум аст ва ба Аллоҳ таъоло барнамегардад. Пас мардум, худ ҳар чиро, ки ихтиёр мекунанд ҳукм мекунанд ва ҳар қонуне, ки хоҳанд мегузоранд, ҳар чиро хоҳанд ҳалол мекунанд ва ҳар чиро хоҳанд ҳаром мекунанд ва инро (мардум) аз тариқи намояндагоне, ки дар маҷлисҳои қонунгузории куфрӣ ҳастанд, мегузоранд.
Ва маҷлисҳои қонунгузорӣ, маҷлисҳои куфрӣ ва тоғутӣ аст, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ буда, шариъати Аллоҳро масхара мекунад ва худро дар ҳукмгузорӣ байни мардум, шарики Аллоҳ месозанд ва дар рубубияту улуҳият ва дар номҳо ва сифатҳои Аллоҳ шарик меоранд.
Аллоҳ таъоло мефармояд:
أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
Огоҳ бошед, ки танҳо аз они Аллоҳ аст халқ кардан ва фармондиҳӣ, пурбаракат аст Аллоҳе, ки Парвардигори ҷаҳониён аст. (Сураи Аъроф, ояти 54)
Ва низ мефармояд:
وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
Ва Парвардигорат ҳар чиро ки боҳад меофарад ва ихтиёр мекунад ва онҳоро ихтиёре нест, Аллоҳ поку муназзаҳ ва боло аст аз он чизе, ки ширк меоранд. (Сураи Қасас, ояти 68)
Ва Ӯ (Раббул ъиззати вал Ҷалол) ҳамчунин фармуд:
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
Оё барои онҳо (мушрикон) шариконе ҳаст, ки барояшон аз дин чизеро ки Аллоҳ рухсат надодааст шариъат гузоранд? Ва агар ваъдаи файсала кардан намебуд, албатта, миёни онҳо файсала карда мешуд, ва ба дурустӣ золимонро азоби дарддиҳандае аст. (Сураи Шуро, ояти 21)
Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ҳамоно Аллоҳ - Ҳакам (ҳукмкунанда) аст ва ҳукм кардан ба сӯи Ӯст. (Ривояти Абу Довуд бо санади саҳеҳ)
Пас, Аллоҳ - Холиқи ҳамаи чизҳост ва Ӯст, ки амр мекунад ва қонун мегузорад ва Ӯ - Ҳакам аст, ки ҳукм мекунад дар миёни бандагонаш ва барои ҳеҷ кас раво нест, ки дар қонунгузорӣ худро ба Аллоҳ шарик гардонад ва ё он чиро, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ аст ихтиёр кунад. Пас ҳар касе, ки ин корро анчом диҳад, ҳукми Аллоҳро рад ва дафъ намудааст ва худро шарик гардонидааст барои Аллоҳ ва тоғут қарор додааст, чунки ғайри Аллоҳ парастиш шудааст. Аз ин лиҳоз, Аллоҳ таъоло дар поёни он оят мефармояд: Аллоҳ поку муназзаҳ ва болост аз ончӣ, ки шарик қарор медиҳанд. (Сураи Қасас, ояти 68)
Имом Исҳоқ ибни Роҳавайҳ (раҳимаҳуЛлоҳ) - устоди Имом Бухорӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) гуфтааст: Мусалмонон иҷмоъ ва иттифоқ бар ин ҳастанд: касе, ки ҳар чизе Аллоҳ нозил кардаро рад кунад, кофир мешавад, гарчанде, ки ба ҳамаи ончи, ки Аллоҳ нозил кардааст иқрор дошта бошад ҳам. (Ас-сорим Ал-маслул 1/9)
Имом Шинқитӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) мегӯяд: Вақте, ки қонунгузорӣ ва ҳамаи ҳукмҳо, чи шаръӣ бошад чи кавнӣ қадарӣ, аз хусусиятҳои Аллоҳ аст, ҳар кас аз қонуне ғайр аз қонуни Аллоҳ пайравӣ кунад, он қонунгузорро илоҳ қарор додааст ва ҳамроҳи Аллоҳ шарик гардонидааст. (Адваул Баян 7/169)
Ва низ гуфтааст: Барои Аллоҳ шарик қарор додан дар ҳукмаш ва шарик қарор додан барои ӯ дар ҳамаи ибодатҳо як маъноро дарбар гирифтааст, ва ҳаргиз дар байнашон фарқе нест. Пас оне ки пайравӣ мекунад низом ва қонуни ғайре аз қонуни Аллоҳ ва ҳукме ғайр аз ҳукми Аллоҳро - монади касест, ки бутпараст аст ва барои бут саҷда мекунад, ва ҳеҷгоҳ байнашон фарқияте аз ягон лиҳоз вуҷуд надорад ва он ду яке ҳастанд ва гирифтор шавандаи ҳар дуи онҳо (тобеъи қонуни ғайри Аллоҳ ва ё бутпараст) мушрик ба Аллоҳ ҳастанд. (Адваул Баян 7/162)
1) 👆🏼🇸🇦🇸🇦🕋🕋ДЕМОКРАТИЯ - ТОҒУТИ ЗАМОНИ ОХИР
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим. Алҳамду лиЛлаҳи Роббил ъаламин, вассалату вассаламу ъала ашрафил анбияи вал мурсалин - саййидина ва ҳабибина Муҳаммадин ва ъала аалии ва саҳбиҳи аҷмаъин.
Аммо баъд:
Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ, бародарони азизам. Борак Аллоҳу фикум! Дар ҳалқаҳои гузашта мову шумо дар бораи мафҳуми Тавҳид ва рукнҳои он, ки “Имон ба Аллоҳ” ва “Куфр бар Тоғут” мебошанд, кӯтоҳ бо далелҳо аз Қуръону Суннат ва иҷмоъи Уламои Аҳли Суннат ва Ҷамоъат ҳамроҳ омӯхтем ва фаҳмидем. Ва дар охири рукни дуввуми Тавҳид - яъне “Куфр бар Тоғут варзидан” нисбати намудҳои Тоғут аз қавли уламои Наҷд, алалхусус аз кутуби Шайхул Ислом Муҳаммад ибн Абдул Ваҳҳоб (раҳимаҳуллоҳу таъала) - 5 гурӯҳи Тоғутҳоро кӯтоҳ бо мисолҳо дида баромадем. Мавзӯъи муҳими дигаре дар рукни «Куфр варзидан ба Тоғут», ки ба он панҷгонаи намудҳои Тоғут дохил мешавад - ин низоми идоракунӣ тавассути Демократия мебошад. Чуноне, ки дар намуди Панҷум (аз қавли шайх) омӯхтем - “Касе (ё гурӯҳе), ки ба ғайри ҳукми нозил кардаи Аллоҳ (яъне Қуръон ва Суннат) ҳукм мекунад - Тоғут аст.”
Яъне, ДЕМОКРАТИЯ - яке аз тоғутҳои нав ба вуҷуд омада дар замони охир мебошад, ки шинохтану донистанаш ва куфр варзидан бар он, бар ҳар шахси мусалмон воҷиб аст. Чун ин масъалаи рукни аслии Тавҳид аст. Ва Ислому Имони шахсе, ки ҳарду Рукнҳои Тавҳидро дар қавлу амалу эътиқодаш татбиқ наменамояд, барояш нафъ намерасонад. Чигунае, ки дар ин бора дар ҳалқаҳои гузашта далелҳоро аз Қавли Аллоҳ (субҳанаҳу ва таъоло), аз ҳадисҳои саҳеҳ ва иҷмоъи уламои ин Уммат ҳамрох хондем ва омӯхтем. Борак Аллоҳу фикум.
СУОЛИ қаблии мо ба шумо чунин буд:
Демкоратия чист ва чаро он Тоғут аст? Ва чигуна ба он куфр варзем, то ки Тавҳиди мо (Исломи мо) комил гардаду нобуд нашавад?
Барои посух додан ба ин суол, шахси муваҳҳид бояд қаблан бидонад ва яқин дошта бошад, ки «Ҳукм кардан ҳаққ ва сифати Аллоҳ аст, чун Ӯ Холиқ ва Ҳакам аст ва ғайри ҳукми Аллоҳ - тамоме ҳукму қарорҳое, ки хилофи ҳукми Аллоҳ ҳастанд - куфру ширки акбар аст!». Ба далелҳои зерин бодиққат руҷуъ кунед.
Аллоҳ субҳонаҳу ва таъоло мефармояд:
وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ
Ва (ту эй Муҳаммад) ҳар гоҳ пас аз он ки ба ту илм (Қуръон ва Суннат) омад, дар пайи хоҳишҳои онҳо (мушрикон) биравӣ, (пас ту) аз ҷумлаи ситамкорон хоҳӣ буд. (Сураи Бақара, ояти 145)
بسم الله الرحمن الرحيم
Посух ба як шубҳа!
Баъзеҳо чунин гумон мекунанд, ки тақсими тавҳид ба қисматҳои сегона бидъате ҳаст ва аз тақсимоти ШайхулИслом ибни Таймия ва шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб мебошад.
Барои посух додан ба ин шубҳа меравем ба суроғи гузаштагон (яъне салафи солеҳи ин уммат) ва мин ҷумла олимони ҳанафӣ, ки дар масоили эътиқодӣ таълифоте доранд.
Яке аз донишмандони мутааххири ҳанафӣ, аллома ва муҳаддиси бузурги ҳанафӣ - Шоҳ Валийюллоҳи Деҳлавӣ дар китоби «Ҳуҷҷатул-лоҳил-болиға» мегӯяд:
«Тавҳид - ва он бар се мартаба аст:
Аввал - Тавҳиди ибодат. Пас тоғутҳоро парастиш нахоҳад кард, ва парастиши тоғутро бад хоҳад дид, ҳамчуноне, ки партоб шудан ва фиканда шудани худро бар оташ бад мебинад.
Дуввум - Ҳеҷ қудрат ва қувваву чорае ҷуз барои Аллоҳ таъоло дар касе набинад. Ва дар ҷаҳони ҳастӣ, муассире набинад, ҷуз қудрати вуҷубия…
Саввум - Муътақид бар ин бошад, ки Ҳақ таъоло муназзаҳ аст аз монандӣ ва мушобаҳат ба махлуқот. Ва сифоти Ӯ таъоло мисли сифоти махлуқот нест…». (Ҳуҷҷатуллоҳи болиға 2-248).
Ва қабл аз аллома Валийюллоҳи Деҳлавӣ, низ ин тақсим вуҷуд доштаву дар кутуби аҳли суннат зикр шудааст:
Матни аввал:
Имом Абуҳанифа (раҳимаҳуллоҳ) дар китоби Фиқҳи Абсат гуфтааст:
الله يدعى من أعلى لا من أسفل ، لأنَّ الأسفل ليس من وصف الربوبية والألوهية في شيء
*
فقوله : ( يدعى من أعلى لا من أسفل فيه إثبات العلو لله، وهو من توحيد الأسماء والصفات ) وفيه رد على الجهمية والمعتزلة والأشاعرة والماتريدية وغيرهم من نفاة العلو
*
وقوله : ( من وصف الربوبية ) فيه إثبات توحيد الربوبية
*
وقوله: ( والألوهية ) فيه إثبات توحيد الألوهية
«Аллоҳ (субҳонаҳу ва таъоло)-ро аз тарафи Ъулувв (боло ва фавқ) мехонанд ва дуъо мекунанд, на аз тарафи поён ва зеру асфал. Зеро ки «асфал» (зеру поён) аз сифоти рубубият ва улуҳийят нест».
Дар ин гуфтаи имом исботи ҳар се қисмати тавҳид аст.
Дар исботи васфи «Ъулувв ва фавқийят» ки аз тавҳиди асмо ва сифот мебошад, раддест бар ҷаҳамия, муътазила ва ашоъираву мотуридия ва ғайраҳо, ки сифати ъулувро инкор мекунанд.
Дар ибораи «аз сифоти рубубият» исботи тавҳиди рубубият аст.
Ва дар ибораи «улуҳийят» исботи тавҳиди улуҳийят.
Матни дуввум:
Имом Абуабдуллоҳ Убайдуллоҳ Муҳаммад ибни Батта ал-Ъабкарӣ (ваф. 387 ҳ.) дар китоби худ Ал-Ибона мегӯяд:
أصل الإيمان بالله الذي يجب على الخلق اعتقاده في إثبات الإيمان به ثلاثة أشياء
أحدها: أن يعتقد العبد ربانيته ليكون بذلك مبايناً لمذهب أهل التعطيل الذين لا يثبتون صانعاً
والثاني: أن يعتقد وحدانيته ليكون مبايناً بذلك مذاهب أهل الشرك الذين أقروا بالصانع وأشركوا معه في العبادة غيره
والثالث: أن يعتقده موصوفاً بالصفات التي لا يجوز إلا أن يكون موصوفاً بها من العلم والقدرة والحكمة وسائر ما وصف به نفسه في كتابه
«Асли имон ба Аллоҳ таъоло, ки эътиқод бар он воҷиб аст, то ки имон собит гардад, бар се чиз аст:
Аввал: Эътиқод кунад раббонияти Ӯро, то ки бо ин эътиқоди худ аз мазҳаби аҳли таътил ҷудо гардад. Аҳли таътил, ки сонеъе (бар ин олам) намедонанд.
Дуввум: Ваҳдонияти Ӯро муътақид бошад, токи аз мазоҳиби аҳли ширк ҷудо гардад. Онҳое, ки сонеъ ва созандае иқрор карданд, аммо дар парастиш ба Ӯ ширк варзиданд.
Саввум: Муътақид бошад бар он, ки Ӯ таъоло мавсуф аст ба сифоте, ки ҷоиз нест магар инки муттасиф ба он бошад. Аз илму қудрат ва ҳикмат ва дигар сифатҳое ки хешро дар китоби худ васф кардааст». Имом ибни Батта, (номи пурраи китоб: الإبانة عن شريعة الفرقة الناجية ومجانبة الفرق المذمومة).
Матни саввум:
Имом Абуҷаъфари Таҳовӣ (ваф. 321) дар муқаддимаи матни хеш дар «Ақидаи Таҳовӣ» гуфтааст:
إن الله واحد لا شريك له ، ولا شيء مثله ، ولا شيء يعجزه، ولا إله غيره
*
فقوله : ( ولا شي مثله )هذا من توحيد الأسماء والصفات
وقوله : ( ولا شيء يعجزه ) هذا من توحيد الربوبية
وقوله : (ولا إله غيره) هذا من توحيد الألوهية
«Ба дурустӣ, ки Аллоҳ ягона ҳасту шарике надорад, ва ҳеҷ чизе монанди Ӯ нест, ва аз чизе оҷиз нест, ва маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест».
Дар ибораи «чизе монанди Ӯ нест», исботи тавҳиди асмо ва сифот аст.
Ва дар ибораи «аз чизе оҷиз нест», исботи тавҳиди рубубият аст.
Ва дар ибораи «маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест» исботи тавҳиди улуҳийят мебошад.
Ва ахиран ин посухро бо ояте аз китоби Аллоҳ хотима мебахшам, ки ин оят ҳар се навъ аз анвоъи тавҳидро дарбар гирифтааст:
رَبُّ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَھُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتهِِ ھَلْ تَعْلَمُ لهَُ سَمِيّاً
***
فقوله (ربُّ السموات والأرض وما بينهما) فيه إثبات الربوبية
وقوله ( فاعبده) فيه إثبات توحيد العبادة
وقوله ( هل تعلم له سميَّا ) فيه توحيد الأسماء الداله إلى معاني
«Парвардигори осмонҳову замин ва ончӣ, ки миёни онҳост. Пас (ҳол онки чунин аст) танҳо Ӯро парастиш кун ва бар ибодату парастиши Ӯ шикебову бардавом бош. Оё шабиҳу ҳамонанде барои Ӯ (ки Холиқу Розиқ ва Олиму Қодир ва Ҳайю Қайюм… аст) пайдо хоҳӣ кард (то дасти ниёз ба сӯйи ӯ дароз кунӣ?)». (Сураи Марям 65)
#abu_muhammad_madani
💚💚💚
*ҲАҚРО ЛОЗИМАИ ХУД БИГИР* *ВА АЗ КАМ БУДАНИ АҲЛИ ҲАҚ ДАР ВАҲШАТ МАБОШ* ‼
*Ҳофиз Абубакр Байҳақии Нишопурӣ раҳимаҳуллоҳ {соли вафоташ 1066-и мелодӣ} ривоят мекунад, ки:*
قَالَ سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ: «الْزَمِ الْحَقَّ، وَلَا تَسْتَوْحِشْ لِقِلَّةِ أَهْلِهِ»
*Имом Суфён Ибни Уяйна раҳимаҳуллоҳ {соли вафоташ 815-и мелодӣ} фармуданд:*
*"Бар ҳақ бимон ва натарс аз кам будани касоне, ки дар роҳи ҳақ ҳастанд."*
1. "Зуҳди Кабир"-и Байҳақи асари таҳти рақами 238
➖➖➖➖➖➖
*Таълиқ :*🛑 👇🏻👇🏻
*Ҳақ будан мутаассифона назди бархе аз инсонҳо ин зиёд будани ҳамон ҷамоъат ё ҳамон гуруҳ мебошад, дар ҳоле ки ин Тоифа намедонанд,ки аксари мардум кофиранд, аксари мардум мушриканд, аксари мардум панд намегиранд, аксари мардум ношукранд, аксари мардум ба ақлу андеша намеоянд.*
*пас аӣ бародари азиз аз ин достони Қуронӣ панд бигир, ки як гуруҳи кучак дар муқобили як груҳи бузург чигуна ғолиб гаштанд:*
*Ва Аллоҳ Ъазза Ваҷал мефармояд:*
ۚفَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو اللَّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ
*Ва он гоҳ, ки Толут ва мӯъминони ҳамроҳи ӯ аз ҷӯй гузаштанд, гуфтанд: «Имрӯз моро ба муқобили Ҷолут ва лашкарҳои ӯ тавоноие нест». Онон, ки медонистанд бо Аллоҳ мулоқот хоҳанд кард, гуфтанд: «Басо гурӯҳи андак, ки ба иродаи Аллоҳ бар гурӯҳи бисёр ғолиб шуд. Ва Аллоҳ бо Собирон аст».*
(Сураи Бақара ояти 249)
*Мухтасари Қиссаи Толут ва Ҷолут дар ин аст, ки Лашкари Толут, ки ҳамон Лашкари муъминон буданд, бинобар амри Аллоҳ ба алаӣҳи лашкари Ҷолут ки ҳамон куффор буданд азми ҷанг бо онҳоро карданд, ва Аллоҳ таъала дар миёни роҳ муъминонро имтиҳон кард, ва яке аз он имтиҳонҳош ҳамин буд, ки вақте лашкари Ҷолутро муъминон диданд,Гуфтанд мо тоқати Ҷанг бо инҳоро надорем, аммо он муъминое,ки Яқини комил бар мулоқот будани Аллоҳро доштанд, гуфтанд:*
*ЧИ ҚАД АЗ ГУРУҲИ КУЧАК АСТ,КИ БАР АЛАӢҲИ ГУРУҲИ ЗИЁД ВА БУЗУРГ ҒОЛИБ МЕГАРДАНД, БА ИЗНИ АЛЛОҲ ВА АЛЛОҲ ҲАМРОҲИ СОБИРОН АСТ.*
*ва дар идомаи Қисса Аллоҳ таъала мефармояд:*👇🏻👇🏻
*وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ*
*Ва он гоҳ, ки барои ҷанги Ҷолут ва лашкарҳои вай (ба майдон) омаданд, гуфтанд:(яъне ҳамон муъминоне, ки имонашон комил буд, ва яқини муҳкам доштанд,ки мулоқоти Аллоҳро мекунанд.) «Эй Парвардигори мо, бар мо Сабру шакибои бибахш ва қадамҳои моро муҳкам кун ва моро бар гурӯҳи кофирон ғалаба деҳ».*
*Баъди ин дуъо Аллоҳ* *таъала бар ин гуруҳи хурд*
*Нусрат ва пирузи дод,*
*Ва дар ривоятҳо меояд,ки дар миёни роҳ Довуд алаӣҳис салам бо ин лашкари хурд яъне лашкари Толут алаӣҳис салам якҷо шуда Ҷолутро дар марҳалаи аввали ҷанг шикаст дода ба қатл расонид,*
*чуноне ,ки Аллоҳ таъала худаш мефармояд;*
*فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ*
*Пас, ба Изни Аллоҳ онҳоро шикаст доданд; (Муъминон) ва Довуд Ҷолутро кушт. Ва Аллоҳ ба Довуд подшоҳию илм дод ва аз он чи мехост, ӯро биомӯхт. Ва агар Аллоҳ гурӯҳе мардумонро ба дасти гурӯҳе дур намекард, ҳамоно замин табоҳ мешуд, валекин Аллоҳ бар оламиён Соҳиби фазл (бахшоиш) аст.*
➖➖➖➖➖➖
💚💚💚👇🏻👇🏻👇🏻
*Фоидаҳои аз ин Қиссаи Қуронӣ*
--------------------------------------
① *Имтиҳони муъминон дар чунин ҳолатҳои сахт то Аллоҳ содиқинро аз Козибин яъне дуруғгуён ҷудо кунад.*
② *Яқини қавӣ барои мулоқоти Аллоҳ доштанд, инсонро дар Имтиҳонҳо ва сахтиҳо пирузи ва наҷот медиҳад.*
③ *Меъёри Ҳақ ва Пирузи дар Зиёд будан нест,балки дар сабру имондори аст.*④ *тасалли барои муъминон,ки Чи қад аз гуруҳҳои кучак дар муқобили груҳҳои зиёд ва Қави Пируз шуданд.*
⑤ *Сабр ва натиҷаи он ин ҳамон асли Пирузи аст ва натиҷаи сабр ин ҳамон ба даст овардани Муҳҳаббати Аллоҳ аст ва Аллоҳ собиронро дуст медорад.*
⑥ *Дуъо дар ҳангоми Ҷанг бо куффор яке аз асбоби Пирузи аст.*
⑦ *Куштаи Шудани як ТОҒУТИ бузург ба номи ҶОЛУТ ба дасти як МУВАҲҲИДИ бузург ба номи ДОВУД алаӣҳис салам*
⑧ *Баъд аз пирузи илм ва иқтисод қави мегардад, Чуноне,ки Аллоҳ фармуд Аллоҳ баъди пирузи Подшоҳиву Илм бар Довуд алаӣҳис салам додем.*
⑨ *Агар як теъдоде аз мардуми Ҳақ теъдоди дигари аз мардуми ботилро аз баӣн набаранд, Аллоҳ таъала мегуяд ҳамаи замин фасод мегардад ,яъне ин Қонун ва Суннати Илоҳи аст, ки ҳатман дар муқобили Ширку фасод ва Зулму таҷовуз як теъдоде аз мардуми ҳақро дар муқобилишон қарор медиҳад, то ҳамаи замин фасод нагардад.*
➖➖➖
Муҳсин Муҳаҷир ✍🏻
1 /01 2021.
☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋
Аллоҳ Таъоло дар васфи муъминон мефармояд: « مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ»(فتح 29) *Яъне Муҳаммад﴿ﷺ﴾ фиристодаи Аллоҳ аст; ва касоне ки, бо ӯ ҳастанд дар баробари куфор сарсахт ва дар миёни худ меҳрубонанд;* « إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ » (الحجرات*: 10). *>* *Пас бар мусалмон воҷиб аст ки, дӯсти ва душманиаш барой Аллоҳ бошад ба хотири Аллоҳ дуст дошта бошад ва ба хотири ӯ аз касе мутанафир бошад пас мусалмонро дуст дошта бошад ва онҳоро ёри кунад* *Ва душмани кофирон мунофиқон ва мухолифони Ислом бошад ва аз онҳо мутанафир ва безор бошад ва аз онҳо дури кунад.* ❌❌❌❌❌❌❌❌❌ *Пас, ҳаргиз пуштибони кофирон набош!* وَمَا كُنتَ تَرۡجُوٓاْ أَن يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبُ إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرٗا لِّلۡكَٰفِرِينَ * وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بَعۡدَ إِذۡ أُنزِلَتۡ إِلَيۡكَۖ وَٱدۡعُ إِلَىٰ رَبِّكَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ *Ва [пеш аз биъсат] ту орзу надоштӣ, ки ин китоб [-и осмонӣ] бар ту нозил шавад. [Ин набуд] Магар раҳмате аз ҷониби Парвардигорат. Пас, ҳаргиз пуштибони кофирон набош * Ва мабодо [кофирон] туро аз [таблиғи] оёти илоҳӣ - пас аз он ки бар ту нозил шуд - боздоранд! Ва [мардумро] ба сӯйи Парвардигорат даъват кун ва ҳаргиз аз мушрикон набош.* -Сура Аль-Касас, аят 86-87) ☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️ ua-cam.com/video/2YzKjKf4da4/v-deo.html
بسم الله الرحمن الرحيم.
Баёни Рукнҳои ҳафтгонаи Рубубият, ки агар якеаш тарк шавад инсон ба Ширк дар Рубубият воқеъ мешавад.
Рукнҳои Тавҳиди Рубубият:
1)- Имон ба вуҷуди Аллоҳ ва ба Камоли Ҳаёташ ва қайюмияташ.
2)- Имон ба Фълҳои Алллоҳ монанди Ал-Халқ, Ар-Ризқ, Пл-Имдод ва ғайра.
3)- Имон ба Асмо ва Сифоташ ва камоли Ҷалолаш ва Ҷамолаш.
4)- Имон ба Қазо ва Қадар ва мартабаҳои Қадар.
5)- Имон ба Шаръ ва Амр ва Ҳукми Аллоҳ ва Ҳалолу Ҳаромаш.
6)- Имон ба Ирсоли Расулону Анбиёву Малоикаҳо ва нозил шудани Китобҳо аз Ҷониби Аллоҳ.
7)- Имон ба дубора зинда шудан баъд аз марг, ва Ҳисоб шудан, ва дохил кардан бар Ҷаннату Нор ки ҳаммаш аз Аллоҳ аст ва танҳо асту якто аст.
Яке аз ин Рукнҳо тарк шавад инсон мушрик дар Рубубият мегардад.
Ҳамроҳ шавед ва дигаронро ҳамроҳ кунед ва паҳн намоед.
Ҳаминҳам худ як даьват дар роҳи Аллоҳ аст.
بارك الله فيكم.
⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔
*КАДОМ ОЛИМРО ГУШ МЕКУНИ ВА ОЁ АЗ АҚИДААШ БО ХАБАР ҲАСТИ* ‼️⁉️
ua-cam.com/video/kAIUPr9TLIE/v-deo.html
*Имруз ақида дар назди аксарияти ҷавонон ҳеҷ арзиши надорад ,аз ҳамин ҷиҳад солҳои тулони як домло ё як муллоро гуш мекунан,ва баъд мефаҳман,ки он домло ё ақидаи шиъаиги дошт, ё ақидаи бирлавигӣ дошт (онҳое,ки меган паёмбар нур аст ва зинда аст) ё ақидаи қабр парасти дошт, ё ақидаи демократи парасти дошт,пас аӣ бародар ва хоҳарам ҳоло бингар ба яке аз он домлоҳое,ки ҳатман яке аз хонаводаҳоимо онро қабул дорад акнун бингар, ки чи қад дар гумроҳият ҳастан мардум, ба сабаби дуриашон аз ақидаи исломӣ.*
ua-cam.com/play/PLjFsVMPmJpP6QNXIJly1VDP2UWouWk905.html
*ЗАЛОЛАТ ВА ГУМРОҲИҲОИ ДОМУЛЛО ҲИКМАТУЛЛОҲИ ТОҶИКОБОДӢ ДАР МАСОИЛИ ЭЪТИҚОДӢ:*
ua-cam.com/video/6XYejD0xKZ8/v-deo.html
*1) Ба қавли Ҳикматуллоҳ ширки акбар ин фақат ибодати бутҳо аст. Ва дар ин уммат ширк вуҷуд надорад (ҷавшани Амон саҳ.22), дар ҳоле ки* паёмбар ﷺ мегуяд :
لا تقوم الساعة حتى يلحق حي من أمتي المشركين، وحتى تعبد فئام من أمتي الأوثان، رواه الترمذي
*То он даме, ки қавме аз уммати ман ба мушрикон напайвандад ва то гурӯҳе аз умматонам бутҳоро парастиш накунанд, қиёмат барпо намешавад.*ua-cam.com/video/u9gUsghhVJ8/v-deo.html
ua-cam.com/video/o7bZKkyDxHQ/v-deo.html
*2) Мегӯяд: парастиши мазор, ё ибодати санг ё гумбази мазор ширк нест.*
(Ҷашни Амон с.27)
ua-cam.com/video/x9lJ-7fs-Hw/v-deo.html
*Ва боз мегӯяд тавофи қабр хуб нест ва аммо агар касе тавоф кард қабрро, пас ӯро муҷрим ва гунаҳгор гуфта намешавад*.
(Ҷавшани амон саҳ.299)
ua-cam.com/video/pSi8IDIFNc8/v-deo.html
*Ва боз мегӯяд: намоз дар қабристон ҷоиз аст ва дар масҷид дафн кардани мурда боке надорад.*
(Ҷавшани амон саҳ. 289)
ua-cam.com/video/Eo_ywElEIQc/v-deo.html
*3) Ва мегӯяд, ки пайғамбарон ва авлиёҳо ғайбро медонанд, ва ғайбро мешунаванд.*
(Ҷавшани амон саҳ.134)
ua-cam.com/video/kQMkD0DcUTQ/v-deo.html
قُل لَّا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ
(Ал Анъом - 50)
*Бигӯ; «Ба шумо намегӯям, ки хазинаҳои Худо назди ман аст. Ва илми ғайб ҳам намедонам. Ва намегӯям, ки фариштае ҳастам. Танҳо ба чизе пайравӣ мекунам.*
*Аз дидгоҳи бузургони ҳанафӣ:*
*Дар Баҳрур-роиқ 5/134 ва фатовои Ҳиндия 2/615 ва қозихон 1/164 ва ғайра омада аст, ки ҳар ки гӯяд паёмбар ғайбро медонад кофир аст ва касе гӯяд руҳи валӣ ғайбро медонад кофир аст.*
قال علماءنا: من قال أرواح المشائخ حاضرة تعلم يكفر.
و يكفر لاعتقاده ان النبي يعلم الغيب.
*4) Ва боз мегӯяд, ки нидо кардани ҳазрати Ғарибшо ва фарзандонаш ширк нест ва кароҳиятҳам надорад.*
*Ва нидо кардани ғайри Аллоҳ ширк нест мисли ё пирам, ё Али гуфтан*
( Ҷавшани амон саҳ. 33 ва 308)
ua-cam.com/play/PL1vpxr9xLeEq9Q3cMysRPxuNGrY9So7mW.html
*5) Ва бузургон мегӯянд авлиёҳо ва анбиёҳо (пайғамбарон) лашкари ғайбие ҳастанд, барои кӯмак ва устувории инсон*
(Ҷавшани амон саҳ. 66)
ua-cam.com/video/X5n9VuLAXs8/v-deo.html
*Ва боз мегӯяд: мадад ва кумак гирифтан аз аҳли қубур ҷоиз аст*
(Ҷавшани амон саҳ. 165)
ua-cam.com/video/AiUKZM8AFxQ/v-deo.html
*6) Ва мефармояд дар вақти дарди кудак задани занон ба чор тараф бо номи бузургон нон додан (садақа кардан) ширк нест, агар ба шаш ҷиҳат бидиҳад хубтар аст*
ua-cam.com/play/PLPk5qKnp1p2libRZcr-e9q9gY4cOmC22o.html
(Ҷавшани амон саҳ. 223)
ua-cam.com/video/kfZD5zx3pwg/v-deo.html
*7)Ва боз мегӯяд, ки он чи дар дил мегузарад валӣ онро дар меёбад.* (ҷавшани амон саҳ 187)
ua-cam.com/video/e4OtNYQ_3uM/v-deo.html
*8) Ҷашни мавлуд суннат аст ва қиём кардан дар мавлуди шариф ишколе надорад ва пайғамбар бо ҷисмаш иштирок мекунад.*
( ҷавшани амон саҳ. 261)
ua-cam.com/video/o-ijescVl0s/v-deo.html
*9) Ва ҳозиру нозир донистан пайғамбар ҷурме нест.*
(Ҷавшвни амон саҳ. 239)
ua-cam.com/video/OfzjfwzhZlI/v-deo.html
*Аз дидгоҳи олимони ҳанафӣ:*
*Ъаллома лакнавӣ ва ибни нуҷайми ҳанафӣ ин ақидаро куфр гуфтанд*.
ua-cam.com/video/o7bZKkyDxHQ/v-deo.html
*10) Се рӯзагӣ ва панҷшанбегӣ ва чилу сол мубоҳ ва мустаҳаб аст.*
(Ҷавшани амон саҳ 274)
ua-cam.com/video/kQMkD0DcUTQ/v-deo.html
*11) Аз тафсири Руҳу алмаъонии Ъалома Олусии Ҳанафӣ ва тафсири ибни Касир ва амсоли чизе нагиред.*
(Ҷавшани амон саҳ 155)
*Ва даъват мекунад ба мутолиъаи китобҳои тоифаи Бирлавиҳои қабр парасти гумроҳ ва матҳу ситоиш мекунад, пешвои онҳоро ки инҳам бошад Аҳамад Ризохони Бирлавӣ ҳаст.*
(ҷавшани амон саҳ 422)
ua-cam.com/play/PLiNZVHUmy8w9Y-heAmzk9iaiqxIoQ2TYs.html
*12) Ва дар ин китоб " ҶАВШАНИ АМОН"* *Ҳадисҳои заиф ва сохта ва мавзӯъ бисёр аст, ва ин китоб даъват намекунад магар фақат бар сӯи тавасулҳои бидъатӣ ва ба сӯи қабр парастӣ ва пир парастӣ ва навовариҳо дар дин, ва қиссаҳои беасосу бофта ва аз ҷумлаи онҳо:*
*"ДАР НАЗДИ МАСОҶИДИ *МУЛОҲАЗА: ИН АҚИДАҲО АЗ ДИДГОҲИ 4 МАЗҲАБИ АҲЛИ СУННАТ, ХОССАТАН ҲАНАФИҲО ҲАМА ХАТО, БОТИЛ ВА КУФР АСТ.*
*НИГАР: КИТОБИ ШАМШЕРИ БУРРОН АЗ УМАРИ САРБОЗӢ ВА КИТОБҲОИ ИМОМ САРҲАНДИ МУҶАДДИДИ АЛФИ СОНӢ ВА ШОҲ ДЕҲЛАВӢ ВА ЪАЛЛОМА ЛАКНАВӢ ВА ҒАЙРА.*
➖➖➖➖➖➖
*Пас аӣ бародар ва аӣ хоҳарам бингар, ки ту дунболаи чигуна уламо ҳасти, ва бингар, ки ту динатро аз кадом олимон мегири, Аллоҳ бар ту дастур додааст, ки аз паёмбараш итоъат куни, ва рузи қиёмат, ҳеҷ вақт аз ту намепурсан,ки чаро аз фалони олим паӣрави накарди, бале паӣрави аз олим инҳам амри Аллоҳ аст, аммо кадом олимон* ‼? *Олимоне,ки онҳо *хилофи гуфтаи Аллоҳ ва паёмбараш намекунанд.*
*Шояд як тарафдори домло аз таъассубият инро инкор кунад, аммо ягон ҷои инкор нест ин ақидаи ҳазрати домло буд ,бояд ҷавонон аз ақоиди куфри он огоҳ бошанд ва биллаҳ тавфиқ.*
"*Толиб ИЛМ"*САБЪА САНГЕ БУД, КИ ҲАР ЗАН БАР ОН МЕНИШАСТ ҲОМИЛА МЕШУД"*
ua-cam.com/video/aBNXX7ddJdc/v-deo.html
(Ҷавшани амон саҳ 291)
ua-cam.com/video/FKmIbUanr4I/v-deo.html
ua-cam.com/video/Iva8O4V8Vx4/v-deo.html
ua-cam.com/video/HnTjv0of9eI/v-deo.html
ua-cam.com/play/PLPk5qKnp1p2libRZcr-e9q9gY4cOmC22o.html
Акай Мавлави Маъруфлора худочон нигохбон боша икадар олимай дар даврай союз ду нафар будан ин олимои бокуват акаш раматии Мавлави Орифуло казо кард дар сини 28 солагиш чикадар шогирдо буровардан хизмати бехад зиед кардан хазрати домуло ин гуна олим дар руй замин нест зиди фатвои Юсуф Карзови китоб навишт хазрати домуло ингуна олим нест дигар худочон умри акай домулора зиед гардона фарзандомона мисли чаноби шумо олими Ханафи мазхаб гардона омин
Суфиҳо
Машаллох
فعن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال :«ما اجتمع قوم في بيت من بيوت الله يتلون كتاب الله ويتدارسونه فيما بينهم إلا نزلت عليهم السكينة، وغشيتهم الرحمة، وحفتهم الملائكة، وذكرهم الله فيمن عنده» رواه مسلم.
وما أعظم أن يذكر الغني الجبار الله عباد الضعيف! ولذا ثبت في الصحيحين أنّ النبي صلى الله عليه وسلم لما قال لأبي: «إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي أَنْ أَقْرَأَ عَلَيْكَ». قَالَ أبيٌّ: آللَّهُ سَمَّانِي لَكَ؟ قَالَ: «اللَّهُ سَمَّاكَ لِي». قَالَ فَجَعَلَ أُبَيٌّ يَبْكِي.
والسكينة الأمنة والطمأنينة.
وثبت عن البراءِ بن عازِبٍ رضي اللهُ عنهما، قَالَ : كَانَ رَجُلٌ يَقْرَأُ سُورَةَ الْكَهْفِ، وَعِنْدَهُ فَرَسٌ مَرْبُوطٌ بِشَطَنَيْنِ، فَتَغَشَّتْهُ سَحَابَةٌ فَجَعَلَتْ تَدْنُو، وَجَعَلَ فَرَسُه يَنْفِرُ مِنْهَا، فَلَمَّا أصْبَحَ أتَى النَّبيَّ - صلى الله عليه وسلم - فَذَكَرَ ذَلِكَ لَهُ، فَقَالَ: «تِلْكَ السَّكِينَةُ تَنَزَّلَتْ لِلقُرْآنِ» متفقٌ عَلَيْهِ .
والشطن: الحَبْلُ.
وكل حرف من القرآن يُقرأ بعشر حسنات:
فعن ابن مسعودٍ - رضي الله عنه -، قَالَ: قَالَ رسولُ اللهِ - صلى الله عليه وسلم -: « مَنْ قَرَأ حَرْفاً مِنْ كِتَابِ اللهِ فَلَهُ حَسَنَةٌ، وَالحَسَنَةُ بِعَشْرِ أمْثَالِهَا، لاَ أقول: {ألم} حَرفٌ، وَلكِنْ: ألِفٌ حَرْفٌ، وَلاَمٌ حَرْفٌ، وَمِيمٌ حَرْفٌ» رواه الترمذي.
والتالون للكتاب أهل الله:
فعن أنس رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «إِنَّ لِلَّهِ أَهْلِينَ مِنْ النَّاسِ». قَالُوا : يَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ هُمْ ؟ قَالَ: «هُمْ أَهْلُ الْقُرْآنِ، أَهْلُ اللَّهِ وَخَاصَّتُهُ» رواه النسائي وابن ماجة.
وبتلاوته يحفظ الإنسان في الدنيا:
فعن ابن عباس رضي الله عنهما قال: “من قرأ القرآن لم يرد إلى أرذل العمر؛ وذلك قوله تعالى: “ثم رددناه أسفل سافلين إلا الذين آمنوا …” قال : “الذين قرأوا القرآن” رواه الحاكم .
وفي الأثر أنّ العمل من الإيمان.
والتلاوة أمان من الغفلة:
فعن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «من قرأ عشر آيات في ليلة لم يكتب من الغافلين» رواه الحاكم.
وبالتلاوة يكون العبد في قائمة القانتين:
فعن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «من حافظ على هؤلاء الصلوات المكتوبات لم يكتب من الغافلين، ومن قرأ في ليلة مائة آية كتب من القانتين» رواه ابن خزيمة في صحيحه.
وبها تُنال شفاعة القرآن:
فعن أَبي أُمَامَةَ رضي الله عنه، قَالَ: سَمِعْتُ رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يقول: «اقْرَؤُوا القُرْآنَ ؛ فَإنَّهُ يَأتِي يَوْمَ القِيَامَةِ شَفِيعاً لأَصْحَابِهِ» رواه مسلم.
ومن هذه المحاجة:
ما ثبت عن النَّوَّاسِ بنِ سَمْعَانَ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم يقولُ: «يُؤْتَى يَوْمَ القِيَامَةِ بِالقُرْآنِ وَأهْلِهِ الذينَ كَانُوا يَعْمَلُونَ بِهِ في الدُّنْيَا تَقْدُمُه سورَةُ البَقَرَةِ وَآلِ عِمْرَانَ، تُحَاجَّانِ عَنْ صَاحِبِهِمَا» رواه مسلم.
ومن ذلك ما جاء عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «يَجِيءُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيَقُولُ: يَا رَبِّ حَلِّهِ -يريد صاحبه- فَيُلْبَسُ تَاجَ الْكَرَامَةِ، ثُمَّ يَقُولُ: يَا رَبِّ زِدْهُ، فَيُلْبَسُ حُلَّةَ الْكَرَامَةِ، ثُمَّ يَقُولُ: يَا رَبِّ ارْضَ عَنْهُ، فَيَرْضَى عَنْهُ، فَيُقَالُ لَهُ: اقْرَأْ وَارْقَ وَتُزَادُ بِكُلِّ آيَةٍ حَسَنَةً» [الترمذي].
والتلاوة تورث الدرجات العالية في جنة المأوى:
وعن عبد اللهِ بن عمرو بن العاص رضي الله عنهما ، عن النبيِّ - صلى الله عليه وسلم - ، قَالَ : « يُقَالُ لِصَاحِبِ الْقُرْآنِ : اقْرَأْ وَارْتَقِ وَرَتِّلْ كَمَا كُنْتَ تُرَتِّلُ في الدُّنْيَا ، فَإنَّ مَنْزِلَتَكَ عِنْدَ آخِرِ آية تَقْرَؤُهَا » رواه أَبُو داود والترمذي.
قال الحافظ رحمه الله في الفتح: “والمراد بالصاحب الذي ألفه، قال عيا : المؤالفة المصاحبة، وهو كقوله أصحاب الجنة، وقوله ألفه أي ألف تلاوته، وهو أعم من أن يألفها نظراً من المصحف أو عن ظهر قلب، فإن الذي يداوم على ذلك يُذَلُّ له لسانه ويسهل عليه قراءته، فإذا هجره ثقلت عليه القراءة وشقت عليه” [الفتح (9/79)]
وصلى الله وسلم وبارك وأنعم على نبينا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين.
Э Рутсиëх казоб дуруг гу
*1 - Никоҳ бидуни валӣ ботил аст.*
*2 - Касоне, ки бидуни валӣ никоҳро мехоганд хилофи шариъат мекунанд.*
*3 - Духтарон ба интихоби ҳамсари худ ихтиëр доранд, аммо бо иҷозаи валӣ на ба танҳои.*
*4 - Духтарҳо зуд фиреб мехуранд ба ҳамин хотир шариъат иҷозаи валиро ҳам шарт қарор дода аст.*
*5 - Хайри ҳамаи ману шумо дар мутобиқати шариъат ва тамоми бадбахтиҳо ва бадномиҳо дар хилофи шариъат аст.*
✏️ *Расулуллоҳ салаллоҳу ъалайҳи ва саллам фармуданд:*
*(لَا نِكَاحَ إِلَّا بِوَلِيٍّ).*
*Никоҳ намешавад магар ба ( иҷозаи ) валӣ.*
📓 Ривояти Абу Довуд (2085).📕 Ва Тирмизӣ ( 1101 ).
📙 Ва Ибнӣ Моҷа ( 1881 )
Ровии ҳадис Абу Мусои Ашъарӣ разияллоҳу ъанҳу ва ҳадис саҳеҳ аст.
✏️ *Ва қавли Набӣ салаллоҳу ъалаҳи ва саллам:*
*(لَا نِكَاحَ إِلَّا بِوَلِيٍّ وَشَاهِدَيْ عَدْلٍ).*
*Никоҳ нест магар ба ҳузури валӣ ва ду шоҳиди бо ъадл ( фосиқ набошанд )*
📚 Ривоятӣ Байҳақӣ.
Ин ҳадис аз ривояти Имрон ва Айиша разияллоҳу ъанҳумо аст.
Ва тасҳеҳ намуда Албонӣ дар Саҳеҳ - ул - Ҷомеъ ба шумораи ( 7557 ).
✏️ *Ва қавли Набӣ салаллоҳу ъалаҳи ва саллам:*
*( أَيُّمَا امْرَأَةٍ نَكَحَتْ بِغَيْرِ إِذْنِ وَلِيِّهَا فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ ، فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ ، فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ).*
*Ҳар зане, ки бидуни иҷозаи валӣ никоҳ кунад, никоҳаш ботил аст, никоҳаш ботил аст, никоҳаш ботил аст.*
📚 Ривоятӣ Аҳмад ( 24417 ),
📚 Абу Довуд ( 2083 ),
📚 Тирмизӣ ( 1102 ),
📚 Албонӣ дар Саҳеҳ - ул - Ҷомеъ ба рақамӣ ( 2709 ) тасҳеҳ намуда аст.
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
оленным запретное - когда есть единогласие на запрет этого - или сделал запретным дозволенное - когда есть единогласие на дозволенность этого - или заменил шариат - на котором есть единогласие - то тогда он становится кафиром вероотступником по единогласию факихов. И о подобном этому было ниспослано слово Всевышнего, опираясь на одно из двух мнений в тафсире этого аята: «Те же, которые не судят в соответствии с тем, что ниспослал Аллах, являются неверующими»(Трапеза 44). То есть, он является дозволяющим суждение не по тому, что ниспослал Аллах».
2)🇸🇦🇸🇦🕋🕋🕋👆🏼
Ва Аллоҳ (ъазза ва ҷалла) мефармояд:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا
Оё ононро намебинӣ, ки мепиндоранд, ки ба он чи бар ту (эй Муҳаммад) нозил шуда (яъне Қуръон) ва он чи пеш аз ту нозил шудааст, имон овардаанд, вале мехоҳанд, ки Тоғутро ҳакам (ва довар) қарор диҳанд, дар ҳоле, ки ба онҳо амр карда шуд, ки ба он (ба Тоғут) куфр биварзанд (онро инкор кунанд). Ва Шайтон мехоҳад онҳоро гумроҳашон созад ва аз ҳақ дур бигардонад. (Сураи Нисо, ояти 60)
Ва дар ояти баъдӣ Аллоҳ мефармояд:
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا
Ва чун онҳоро гӯянд, ки ба он чӣ Аллоҳ нозил карда (Қуръон) ва ба паёмбараш (Суннат) рӯй оред, мунофиқонро мебинӣ, ки сахт аз ту рӯйгардон мешаванд. (Сураи Нисо, ояти 61)
Дар ояти 65 ҳамин Сура, Аллоҳ мегӯяд:
فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
Пас На, қасам ба Парвардигорат, ки (онҳо) имон наёваранд, магар он, ки дар низоъе, ки миёни онҳост, туро довар қарор диҳанд ва аз ҳукме, ки ту медиҳӣ (аз Қуръону Суннат), ҳеҷ дилтанг нашаванд ва саросар таслими он гарданд. (Сураи Нисо, ояти 65)
Пас, бародарони азизам, ҳукми онҳое, ки ғайри Қуръону Суннат равиши ҳокимиятдориву, қарорқабулкунӣ ва довариро пеша мекунанд, чӣ аст?
Аллоҳ ба ин суол посухи ошкор медиҳад:
وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ ال
ْكَافِرُونَ
Ва ҳар кӣ мувофиқи оёте, ки Аллоҳ нозил кардааст, ҳукм накунад, кофир аст. (Сураи Моида, ояти 44)
➖ اگر بداند که آنها دچار این نوع کفر شده اند و بعد از دانستن، تکفیرشان نکند تکفیر می شود، که امام ابن تیمیه
در کتاب «الصارم المسلول» بر این قضیه اجماع را نقل می کند. می فرماید: «من لم يكفر من اعتقد الوهيه علي كفر».
➖ ترجمه: «هر کس، شخصی را که اعتقاد به الوهیت علی را دارد تکفیر نکند، تکفیر می شود».
و هیچ شکی در کفر کسی که در این تکفیر توقف کند نیست، و دلالت می کند بر آن حديث مالک الاشجعی: «من قال : لا إله إلا الله وكفر بما يعبد من دون الله محترم ماله وده...» [صحيح مسلم]
ترجمه: «هر کس لا إله إلا الله بگوید و به آنچه که بغیر از الله عبادت میشود کافر شود، خون و مالش حرام است...».
➖ اما وجه دلالت: خون و مال شخص حرام نمی شود تا اینکه به آنچه که به غير الله عبادت میشود کافر شود، تکفیر اهل عبادت غير الله جزو همین کفر به عبادت غیر الله است.
قسم سوم: آن دسته از طائفه هایی که اختلاف در تکفیرشان است، مثل جهمیه، مثلا هرکس به اعتقاد آنها علم داشته باشد، در حالی که دلایل بر کفرشان دلالت می کنند، بر شخص واجب است تکفیرشان کند، اما اگر با این حال تکفیرشان نکرد این ناقض بر روی این شخص تطبیق داده میشود (یعنی شخص تکفیر میشود)
اما کسی که راجح پیشش این است که بخاطر وجود مانعی از موانع تکفیر، تکفیر نمی شوند، مثلا آنها عوام هستند یا آنها تأویل دارند یا اینکه مسئله برایشان شبهه دار شده (التباس) یا اینکه جهل دارند، کسانی که این قول را دارند تکفیر نمی شوند و این ناقض برایشان تطبیق داده نمیشود.
➖ اما این گفته ی امام «المشرکین» الف و لام برای عهد است، و منظور از مشرکین در اینجا دو صنف است:
١. مشرك اصلیای که منتسب به اهل قبله نیست.
۲. مشرک مرتدی که کفرش ثابت شده و منتسب به اسلام است و از کسانی است که لا إله إلا الله می گویند.
📒 [مذكرة في شرح نواقض الإسلام]
➖ ترجمه: ابوالحسن الشافعی -رحمه الله-.
@sadoi_shaykh
ua-cam.com/video/AV9y-qifLl0/v-deo.html
⤴️⤴️☝☝☝🕋☝🕋☝
▫️عقیده
▫️حکم عاذر قسمت اول
📜 علّامه شیخ عبدالعزیز الطویلعي -رَحمهُ الله- از علمای ربّانی بود که پس از سالها تحمل زندان در سعودی و مجنون شدن بدلیل شکنجههای بسیار وحشتناك، در نهایت به همراه ٤٦ تن از علمای اهل سنت و جماعت توسط دولتِ طاغوت آل سعود اعدام گشت و جام شهادت باذن الله را سر کشید، نمونهی بارزی از یك عالم راستینِ ثابت قدم بر عقیده اهل سنت و جماعت بودند،ایشان در کتابش در شرح بر ناقض سوم از نواقضِ اسلام میفرماید:
📃 ناقض سوم: کسی که کفار را تکفیر نکند و یا در کفرشان شک کند و یا مذهبشان را صحیح بداند.
➖ این سومین ناقضی است که امام محمد بن عبد الوهاب -رحمه الله- در ضمن نواقض اسلام نام برده است و تمام اهل علم نیز بر صحت آن اجماع کرده اند. و مرجع این ناقض و ضابط، تصدیق نصوص شرعی و قبول احکام الهی است، به طوری که هرکس کسانی را که الله، کافر معرفی کرده تکفیر نکند در حقیقت حکم الله را رد نموده و از عمل به آن امتناع کرده و خبرش را تکذیب نموده و با امرش معاندت کرده است.
➖ همانا اهل علم این قاعده را در مسائل مختلفی ذکر کرده اند؛ همانند کسی که تکفیر نمی کند کسی را که علی بن ابی طالب را به فریاد می خواند، و یا کسی که نصیری ها را تکفیر نمی کند، و کسی که یهود و نصارا را تکفیر نمی کند و امثالشان. و هر کس که ضوابط این ناقض را فهم نکند، دچار «تسلسل در تکفیر» می گردد، چیزی که جماعتهایی از غلات به آن دچار شدند، به عنوان مثال بارزترین جماعتی که به این تسلسل دچار شد «جماعت مسلح اسلامی الجزایر» بود که بعد از انحراف مسیرش به آن دچار شده و با طواغیت صلح کرد تا بتواند با مجاهدان در راه خدا بجنگد.
➖ و باید گفت؛ کسی که کافری را تکفیر نمی کند ممکن است اصلا از حال او خبر نداشته باشد، مثلا نمیداند که شخصی به نام «تركي الحمد» کفرگویی کرده است، پس چنین شخصی که او را تکفیر نکند معذور است و اصلا در این قاعده داخل نیست. ولی اگر از حال طرف مقابل خبر داشته باشد، پس به وضعیت او بر حسب کافری که تکفیر نکرده و یا در کفرش شک کرده و یا مذهبش را صحیح دانسته، نگریسته می شود. و آن هم چند قسم است:
▪️ قسمت اول: اینکه کفر آن کافر از «مسائل معلوم من الدين بالضرورة» باشد، و هرکس آن را نداند از اهل اسلام نیست، همانند کسی که در کفر تمام بت پرستان و بودایی ها و تمام یهودیان و مسیحیان شک کند، پس هر کسی که در بعضی از این کفار هم شک کند او نیز همانند آنان کافر است
▪️ قسمت دوم: اینکه کفر آن کافر از «مسائل معلوم من الدين بالضرورة» نباشد، ولی نصوص و دلایل شرعی بر کفر بودن آن دلالت قطعی می کنند، پس هر کسی که در کفر چنین کفاری شک کند، برایش دلایل و نصوص بیان و آشکار می گردد، اگر بعد از آن قبول نکرده و نپذیرفت کافر می گردد. به عنوان مثال در این قسمت می توان قبرپرستانی که منتسب به اسلام هستند را ذکر کرد که قبرها را به دعا می خوانند و برایشان نذر کرده و به سویشان حج می کنند. پس هر کس که در کفر اینان شک کند، برایش دلایل بیان گشته و توضیح داده می شود و اگر سپس آنها را تکفیر نکرد کافر می گردد
▪️ قسمت سوم: اینکه تکفیر آن کافر، احتمال شبهه را داشته باشد، مانند حکامی که به غیر ما انزل الله حکومت می کنند و امثالشان، هرچند که کفر چنین کسانی نزد اهل تحقیق که این مساله را پژوهش کرده اند، واضح و آشکار است، ولی باز هم برای دیگران احتمال ورود شبهه وجود دارد. پس کسی که آنان را تکفیر نکند، تکفیر نمی شود تا اینکه بر او اقامهی حجت گردد و از او شبهه رفع گشته و زایل شود و بداند که حكم الله در مورد آنها تکفیر است
▪️ قسمت چهارم: اینکه تکفیرش محل اجتهاد و یکی از مسائل اجتهادی باشد که در آن مساله مسلمانان اختلاف کرده اند.
➖ همانا شیخ محمد بن عبدالوهاب -رَحِمهُ الله- در این ناقض سه صورت را ذکر کرده است:
صورت اول: هرکس که کفار را تکفیر نکند، توضیح این صورت در مطالب قبلی گذشت.
صورت دوم: هرکس که در کفر کفار شک کند، این صورت نیز مربوط به صورت قبلی است و به همان ضوابط ذکر شده مفید است، چرا که هرکس کافر را تکفیر نکند، به خاطر تکذیب خبر الله و رد آن تکفیر می گردد، و نیز هرکسی که کافر را تکفیر نکند بخاطر شک در خبر الله و عدم قبول آن تکفیر میگردد
صورت سوم: هرکسی که مذهب کفار را تصحیح کند، در حقیقت این صورت در ناقض چهارم داخل می گردد، امام آن را بخاطر مشابهتش به این مساله در این ناقض ذکر کرده است، نه اینکه آن را صورتی از صورت های این ناقض بداند، و در مورد این مساله بعدا سخن خواهیم گفت
📒[مسائل في الإعتقاد، ص ٢٣]
⚠️ ترجمه سخنانِ شیخ الطویلعي منقول است.
@sadoi_shaykh
ua-cam.com/video/1DoW3sO34pM/v-deo.html
⤴️☝⤴️☝⤴️🕋☝🕋☝
▫️حکم عاذر (متوقف در تکفیر مشرکین) [۲]
🎙 توضيح شيخ على الخضير - فک الله اسره- پیرامون ناقض سوم
📜 شیخ على الخضير -فك الله أسره- می فرماید:
⚠️ ناقض سوم: تکفیر نکردن مشرکین؛ «من لم يكفر المشركين أو شك في كفرهم أو صحح مذهبهم كفر»؛ «کسی که مشرکان را کافر نداند یا در کفرشان شک کند یا مذهب و آیین آنان را درست بپندارد، کافر است».
➖ این ناقض شامل سه حالت است:
١. اینکه مشرکین را تکفیر نکند بخاطر اعتقاد نداشتن به کفر بودن کارهایشان و کافر نبودنشان، چنین حالتی داخل در قول امام می گردد با این همه که شرک آنها برایش واضح گشته است.
٢. اینکه در کفرشان شک کند و این قول امام که می فرماید: «أو»؛ (يا) که برای تنويع (انواع) آمده است دلالت می کند که این، نوع دیگر کفر است
٣. «صحح مذهبهم»؛ (صحیح دانستن مذهبشان) که این انواعی دارد، چراکه اولی اعتقادی است همچنین دومی هم اعتقادی است، اما سومی همراه با اعتقادی بودن، نسبت صحیح بودن را به مذهبشان می دهد، مثلا می گوید: «مذهبشان صحيح است» یا «آنها بر حق هستند» یا «دین شان باطل نیست».
➖ برای تکفیر کسی که مشرکان را تکفیر نمی کند، وجود دو شرط لازم است:
شرط اول: اینکه از کتاب و سنت کفر آنها (مشرکان) برای شخص روشن می شود، اگر بعد از روشن شدن کفرشان، تکفیرشان نکند، تکفیر می شود، این را شیخ سلیمان بن عبدالله در مجموعة التوحید ذکر کرده است.
شرط دوم: امثال این شخص، جاهل به کفر مشرکان نباشد، پس اگر امثال این شخص جاهل به کفرشان نباشد و بازهم تکفیرشان نکند، تکفیر می شود.
➖امام قاضی عیاض در کتابش «الشفاء جلد ۲ صفحه ی ۲۸۱» اجماع را نقل می کند بر کفر کسی که مشرکین را تکفیر نکند و همچنین شیخ سلیمان بن عبدالله در رساله ی «اوثق عرى الإيمان، صفحه ی ١٢٦» از کتاب مجموعة التوحید این اجماع را نقل می کند و شیخ الاسلام ابن تیمیه هم این اجماع را در «مجموع الفتاوی جلد ۲ صفحهی ٣٦٣» نقل می کند.
➖و اما کفاری که تکفیرشان واجب است بر دو قسم هستند:
١. آنهایی که اهل قبله نیستند و علماء بر کفرشان اجماع کرده اند، مانند یهود و نصاری و مجوس و سیکها (نوعی دین و اعتقاد در هند) و غیره.
٢. کسی که ادعای اسلام می کند، منتسب به اسلام و از اهل قبله است، در حالی که دچار کفری یا ناقضی شده است که تکفیر می شود، علماء اجماع کرده که با این کفر تکفیر می شود و همچنین اجماع کرده اند بر تکفیر کسی که این کفر را دارا باشد، مانند نصیریها که شیخ الاسلام فتوای تکفیرشان را داده است و می فرماید: «آنها از اکثر مشرکان کافرتر هستند».
▪️(قادیانی) که هیئت کبار علماء و همچنین علمای حکومت پاکستان فتوای کفرشان را صادر کردند.
▪️و همچنین همانند دروز و بهائیه و بابیه و رافضه و باطنیه مجموع الفتاوی جلد ۲ و در شرح البسام «نیل المآرب» در باب حکم مرتد، صفحهی ٥١٤.
▪️ و همچنین باز در مورد بهائیه و بابیه، مجمع فقهی اسلامی که در مکه مکرمه تشکیل شد، این مجمع تکفیرشان کرد.
و تیجانی را لجنهی فتوا در فتوای شماره ی ٥٥٥٣ صفحه ی ۲۲۹ تکفیر کردند.
▪️(دروز) لجنهی فتوا در فتوای شماره ی ۱۱۸۰۰ جلد ۲ صفحه ی ۲۲۸ آنها را کفار ملحد ذکر کرده است.
▪️و اما علمانیهای (لائیک) زمان ما که فکر می کنند دین ناقص است و دین مانع پیشرفت است و اینکه سیاست داخل دین نیست، اینها کافر هستند و مثل شان آنهایی که جز اعضای ماسونی (شیطان پرستان) هستند و همچنین شیوعیها و آنهایی که مثل شیوعیها و بر اعتقادشان هستند، مانند اشتراکیها (کمونیستها) و قومیها (نژاد پرستها) بعثیها و همچنین رافضه، و قیاس می شود بر اینها هر طائفه ای که ادعای اسلام کند در حالی که دچار کفری شده اند که علماء اجماع کرده اند بر تکفیر کسی که دچار این کفر شود.
▫️کسی که این سه اقسام را تکفیر نکند در حکم آن تفصیل است:
قسم اول: آنهایی که علماء بر کفرشان اجماع کرده اند و از اهل قبله نیستند، مثل یهود و نصاری و هندوس هر کس اینها را تکفیر نکند تکفیر می شود، در این مورد امام ابن تیمیه اجماع را ذکر کرده است. می فرماید: «من شک في كفر اليهود و النصارى والمشركين فإنه کافر». [مجموع الفتاوی، جلد ۲ صفحهی ۳۸۳]؛ ترجمه: هرکس در کافر بدون یهود و نصاری و مشرکان شک کند، همانا او کافر است
➖ و همچنین امام قاضی عیاض در الشفا، جلد ۲ صفحه ی ۲۸۱ اجماع را نقل می کند. می فرماید: «من لم يكفر احدا من النصارى و اليهود و تردد في كفرهم او شک فانه کافر»؛ ترجمه: «هر کس یک نفر از نصاری و یهود را تکفیر نکند یا در تکفیرش شک یا تردید کند، او کافر است».
قسم دوم: از منتسبین به اسلام کسی که لا إله إلا الله می گوید و سپس دچار کفری شده است، علماء اجماع کرده اند بر تکفیر او که دچار این کفر شده باشد که در این قسم تفصیل هست:
@sadoi_shaykh 👇👇👇
ua-cam.com/video/JUxENalMbzI/v-deo.html
⤴️☝⤴️☝⤴️🕋☝🕋☝
Сказал Шейх Али аль-Худейр (فك الله أسره):
Помощь и поддержка (муслимов против кафиров) является одной из основ таухида и она из самых великих основ отречения (бара) и куфра в тагут и из самых великих основ религии Иброхима, и эта ненависть к кафирам и вражда с ними, если же кто-то станет помогать кафирам против муслимов это будет указывать на две вещи:
1) На то что ушло дружелюбие к муслимам
2) На то что ушло отречение от кафиров
И этим действием (помощью кафиров) разрушаются эти две основы и в эти двух основах нет оправдания по невежеству и ошибочному толкованию (таъвилю)
(«Ат-Тибян фи куфри ман а`аналь амрикан» 15)
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн
بسم الله الرحمن الرحيم
Дар ҳақиқат ҳамаи ҳамду ситоишҳо хоси Аллоҳи ягона аст! Аз Ӯ талаби ёрӣ, ҳидоят ва омӯрзиш мекунем. Ба сӯйи Аллоҳ аз нафсҳои бадамон ва аз кирдорҳои нописандамон паноҳ мебарем. Касеро Аллоҳ ҳидоят кунад, пас ӯро касе гумроҳ намекунад ва касеро Аллоҳ гумроҳ кунад, пас ӯро касе ҳидоят намекунад. Ва гувоҳи медиҳам ин ки маъбуди ҳаққе нест, магар Аллоҳи ягона, ки Ӯро шарике нест ва гувоҳӣ медиҳам, ки Муҳаммад ﷺ банда ва паёмбари Аллоҳ аст.
Аммо баъд:
Албатта яке аз ҳама муҳимтарин воҷиботе, ки таълим гирифтани он барои ҳар банда лозим аст, ақида мебошад. Бо мурури замон, тағйирёбии шаҳрҳо ва даромадани файласуфони зиндиқ, ки илова бар заъиф будани забони арабиашон, барои ҳар мусалмони суннӣ гирифтани ақида аз манбаъи соффӣ аввала, ки аз ҳар гуна (ақидаҳои) омехта холӣ аст, воҷиб шуд. Ҳар гоҳе, ки банда ақидаро аз сарчашмаи соффӣ беолоиши аввала, ки аз ақидаи мутааххиринҳо ва муосиринҳо хело дур аст, гирифтанро давом медиҳад, пас ҳамин чиз барои банда саломаттар ва амнтар аст ва аз манҳаҷи афроди лағжидаи гумроҳшуда дуртар аст. Китобҳои аввала барои чанг задан ва ба онҳо пайравӣ кардан лоиқтар ва авлотаранд. Огоҳ бошед, ки (ҳамин ақидаи соффӣ беолоиш) ин ақидаи саҳобагон розияллоҳу анҳум мебошад.
Чи гунае, ки аз Ирбот ибни Сария розияллоҳу анҳу нақл шудааст, ки мегӯяд: «Рӯзе Росулаллоҳ ﷺ ҳамроҳи мо намози субҳро хонданд. Сипас ба сӯйи мо нигаристанд ва мав'изаи таъсирбахше карданд, ки аз чашмҳо ашк мерехт ва қалбҳо маҳзун мешуд. Шахсе гуфт: Эй Росулаллоҳ, гуё ки ин мав'изаи видо бошад, пас моро насиҳате бикун. Росулаллоҳ ﷺ фармуданд: «Шуморо ба тарс аз Аллоҳ ва гӯш кардан ва итоъат кардани (амири мусалмонон) насиҳат мекунам, агарчи ӯ бардаи ҳабашӣ бошад ҳам. Ҳар ки баъд аз ман зиндагӣ кард, ба зуди ихтилофҳои зиёдеро мебинад. Пас барои худ суннати ман ва суннати хулафои рошидро лозим бидоред. Онро бо дандонҳои курсиатон мустаҳкам доред. Ва аз чизҳои нав пайдошуда дур бошед, чунки ҳамаи чизҳои нав пайдошуда бидъат аст. Ва ҳамаи бидъатҳо гумроҳист».
Ривояти имом Аҳмад 17145
Чи гунае, ки имом Ҳарб ибн Исмоил ал-Кирманӣ роҳимаҳуллоҳ иҷморо нақл кардаанд, ки мегӯянд:
و الدين إنما هو:
كتاب الله عز وجل، و آثار،و سنن،و روايات صحاح عن الثقات بالأخبار الصحيحة القوية المعروفة المشهورة.
يرويها الثقة الأول المعروف عن الثاني الثقة المعروف. يصدق بعضهم بعضا ،حتى ينتهي ذلك إلى النبي صلى الله عليه وسلم، أو أصحاب النبي، أو التابعيـــن، أو تابع التابعين، أو من بعدهم من الأئمة المعروفين المقتدى بهم ،المتمسكين بالسنة ،و المتعلقين بالأثر، الذين لا يعرفون ببدعة، و لا يطعن عليهم بكذب، و لا يرمون بخلاف.
و ليسوا أصحاب قياس،و لا رأى ؛ ﻷن القياس في الدين باطل، و الرأى كذلك، و أبطل منه.
Ва Дин ин:
- Китоби Аллоҳ ﷻ, осор, суннатҳо ва ривоятҳои саҳеҳе, ки аз тарафи ровиёни сиққо, ки бо ривоятҳои саҳеҳу қавӣ ва маъруфу машҳур нақл карда шудаанд. Ин ривоятҳои саҳеҳро ровиёни сиққои машҳури аввала аз ровиёни сиққои машҳури дуввум ривоят кардаанд. Яке дигареро тасдиқ кардаанд, ҳатто, ки ин то Набиӣ ﷺ ё асҳоби ӯ ё тобеъинҳо ё табаъа тобеъинҳо ва ё касоне, ки баъди онҳо аз ҷумлаи имомони машҳур, ки ба онҳо иқтидо карда мешавад, мерасад. Ва ин имомҳо пойбанди Суннат буда, ба осорҳо мутааллиқ буданд ва бо бидъат маъруф набуданд. Ва онҳо касонеанд, ки бо ягон дурӯғ таъна карда нашудаанд, ва онҳо бар мухолифат напариданд (аз дин баромада нарафтаанд).
Ва онҳо аз аҳли қиёс ва аҳли рой набуданд, зеро қиёс кардан дар Дин ботил аст ва рой низ ҳамин тавр, ҳатто (аз қиёс дида) ботилтар аст.
Китоби «Сунна мин Масоил»-и Имом Ҳарб ал-Кирмонӣ
📗📘📗📘📗📘📗📘📗📘📗📘📗
📘📗
بسم الله و الصلاة والسلام على رسول الله و على آله و صحبه و من والاه.
Сухани шарҳдиҳанда:
Ин китоб таълиқи (шарҳи) мухтасар, барои рисолаи ақидаи Розияйн буда, дар худ мағзи маъно ва фаҳми дурусти ақидаро гирифтааст. Барои он чунин номида шудааст, чунки дар ин китоб далел, асар ва нақлҳоро зикр накарда, балки иллатҳои ақидавиро ёдрас шудааст. Инчунин усулҳо ва ҷумлаҳои душворро шарҳ додааст. Ба сабаби он далелҳоро зикр накардааст, ки то хонанда барои асл ва боб, маънои умумиро барои худ гирад ва азёд карданаш осон шавад ва он чизе ки дар дохили китоб аст, онро бе душвори фаҳмад. Агар касе, ки далелҳоро бо тафсилот хоҳад, пас ба китобҳои Суннаи салафҳо руҷӯъ кунад.
Албатта инҷо аз мағзи маъно ва қаймоқи сухан мақсад ин аст, ки толибилми ибтидоӣ тавонад, усули суннат ва манҳаҷӣ салафро бо осони дарк намояд, ва ин рисола барои осонфаҳм кардани китобҳои калони Суннат ба ӯ ёри расонад, ин шаа Аллоҳ.
Дар ҳақиқат, ин китобро «Мағзи ақидаи Розияйн» номидам. Ва аз Аллоҳ Таъоло умед кардам, ки ин китоб ба хонандаи худ манфиъат расонад ва савобашро бинависад ва барои ваҷҳи Каримаш холис гардонад. Амин!
Абу Муҳаммад Абдурроҳман ибни Аби Ҳатим(1) роҳимаҳуллоҳ гуфт: «Аз падарам ва Абу Зуръа(2) роҳимаҳумаллоҳ дар бораи мазҳаби аҳли Сунна дар усули Дин(3) пурсидам. Ва он чи ки уламоҳоро дар тамоми минтақаҳо дарёфтанд ва эътиқоди худи онҳоро дар ин бора чист, пурсидам?». Гуфтанд: Уламоҳоро дар тамоми минтақаҳо дарёфтем, аз ҷумлаи онҳо Ҳиҷоз, Ироқ, Шом ва Яман буда, мазҳаб(4) (эътиқоди) онҳо чунин буд:
___
✍ Шарҳ:
(1) Абу Муҳаммад Абдурроҳман ибни Муҳаммад ибни Идрис ал-Ҳанзолӣ ар-Розӣ (ваф:327). Машҳур бо номи Ибн Аби Ҳатим. Падари ӯ Абу Ҳатим ар-Розӣ яке аз имомони аҳли Суннат ва яке аз ҳофизон мебошад. Аммо номи Розӣ ба шаҳри ар-Рой нисбат дода шудааст. Ва ӯ тафсири маъруфи бо асар навишташуда ва китоби «Илал» дорад.
(2) Муҳаммад ибни Идрис ибни Мунзир ал-Ҳанзолӣ ар-Розӣ. Муҳаддис ва яке аз уламоҳои ҷарҳ ва таъдил мебошад. Кунияи ӯ Абу Ҳатим буда, аз асҳоби имом Аҳмад ибни Ҳанбал ва имом Исҳоқ ибни Роҳувейҳ мебошад. Дар соли 195 ҳиҷрӣ ба дунё омада, дар соли 277 ҳиҷрӣ аз олам чашм пӯшидааст. Ва ӯ дар Суннат ва эътиқод имом мебошад.
Аммо Абу Зуръа, ӯ Убайдуллоҳ ибн Абдулкарим ар-Розӣ мебошад. Соли 200 ҳиҷрӣ таваллуд ёфта, соли 264 ҳиҷрӣ аз олам чашм пӯшидааст. Муҳаддиси шаҳри Рой ва аз олимони иснод ва ҳофизони сиққот мебошад. Ӯ китоби «Зуъафа» дорад, ва ӯ дар Суннат, эътиқод, ҳадис, илми шахсшиносӣ ва илал, имом мебошад.
(3) Усули суннат низ меноманд, он гунае, ки имом Аҳмад ва Кирманӣ гуфтаанд. Усули Дин ва усули Суннат ҳарду як маъно доранд.
(4) Эътибор деҳ! Ин рисола нақли иҷмои ақидавӣ буда, ҳар як ҷумлаи он ба ту имкон фароҳам меорад, ки ӯро ҳамчун ҳуҷҷат истифода барӣ ва бигӯи ки ҳамин иҷмо аст.
[١] أن الإيمان قول وعمل، يزيد وينقص.
[1] Имон қавл ва амал буда(5), зиёд ва кам мешавад(6)
__
✍ Шарҳ:
(5) Маъно ин аст, ки албатта имон аз ду ҷузъ таркиб ёфтааст: қавл ва амал. Ва яке бидуни дигаре, саҳеҳ намешавад, он гунае ки имом Шофеъӣ ва дигарон иқрор кардаанд. Ва ибораи саҳеҳ - амал ҷузъе аз имон аст - гуфтан аст. Ва ибораи амал шарти имон аст гуфтан - дуруст нест. Касе, ки бигӯяд: Амал аз имон нест, пас ӯ мурҷияи бидъатчӣ аст. Ва ҳамин гуна, касе ки бигӯяд: Имон қавл ва амал аст, лекин амал шарти камоли имон аст, ӯ низ мурҷия аст. Ва касе, ки бигӯяд: Имон танҳо маърифат аст, яъне танҳо шинохти Аллоҳ таъоло бо қалб аст, пас ӯ ҷаҳмии кофар мебошад.
(6) Имом Аҳмад роҳимаҳуллоҳ гуфтанд: Имон зиёда мегардад, ҳатто то болои осмони ҳафтум мерасад. Ва кам мегардад, ҳатто то таги замини ҳафтум мерасад. Ва маъно ин аст, ки ҳар қадар Аллоҳ хост зиёда мегардад ва кам мешавад, ҳатто ки аз ӯ чизе боқӣ намемонад.
👇👇
@Aslhoi_din
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн
[٢] والقرآن كلام الله غير مخلوق بجميع جهاته
[2] Қуръон каломи Аллоҳ аст ва аз ҳама ҷиҳатҳояш махлуқ намебошад.(1)
[٣] والقدر خيره وشره من الله عز و جل
[3] Қадари хайр ва шар аз ҷониби Аллоҳи азза ва ҷалла мебошад.(2)
[٤] و خير هذه الأمة بعد نبيها عليه الصلاة والسالم، أبو بكر الصديق، ثم عمر بن الخطاب الفاروق، ثم عثمان بن عفان ثم علي بن أبي طالب رضي الله عنهم، و هم الخلفاء الراشدون المهديون رضي الله عنهم.
[4] Беҳтарини ин Уммат баъд аз Паёмбараш ﷺ Абубакр ас-Сиддиқ, сипас Умар ибн ал-Хаттоб (ал-Форуқ), сипас Усмон ибни Аффон, сипас Алӣ ибни Аби Толиб розияллоҳу анҳум мебошанд. Ва онҳо хулафои рошид ва ҳидоятшудагонанд.(3)
[٥] و أن العشره الذين سماهم رسول الله و شهد لهم بالجنة على ما شهد به رسول الله ﷺ و قوله الحق
[5] Он даҳ нафаре, ки Росулаллоҳ ﷺ онҳоро ном бурданд ва ба ҷаннати будани онҳо шаҳодат доданд ва бар он чӣ Росулаллоҳ ﷺ шаҳодат додааст, ва қавли ӯ ҳақ аст.(4)
[٦] والترحم على جميع أصحاب محمد ﷺ و على آله والكف عما شجر بينهم
[6] Ва хостори раҳмати Аллоҳ бар тамоми саҳобагони Муҳаммад ﷺ ва бар аҳли байти эшон ва забон нигаҳ доштан дар мавриди лағжишҳое, ки байни онҳо руҳ додааст.(5)
___
✍ Шарҳ:
(1) Маънои ин танбеҳот он гунаест, ки имом Ибни Батто роҳимаҳуллоҳ гуфтаанд: Қуръон илме аз илми Ӯ Таъоло буда, махлуқ нест. Ҳар гунае, ки хонад шавад ё навишта шавад ё тиловат карда шавад ва дар кадом мавзеъе бошад, хоҳ дар осмон ё хоҳ дар замин пайдо карда шавад, хоҳ дар лавҳул маҳфуз ё хоҳ дар мусҳафҳо бошад, хоҳ дар лавҳҳои кӯдакон бошад ё хоҳ дар сангҳо нашқнигорӣ шуда бошад, дар кадом ҳолат ва дар ҳар кадом тарафе, ки набошад, ӯ каломи Аллоҳ буда, махлуқ нест. Ва аз ҳамаи ин таъбирҳо барои ту гуфтани он гунае, ки Розияйн гуфтаанд, басанда аст: «Қуръон каломи Аллоҳ аст, ва аз ҳама ҷиҳатҳояш махлуқ намебошад». Ва дар лафз, тиловат ва овоз ва монанди ин, тафсилот мадеҳ, пас худ дар мазҳаби лафзия воқеъ мешавӣ.
(2) Аллоҳ азза ва ҷалла он Зотест, ки хайр ва шарро офарида ва гуноҳҳоро тақдир кардааст. Касе ки хилофи инро бигӯяд, пас ӯ қадарии хабис аст.
(3) Ва ба ту воҷиб мешавад, ки ба ҳамин тартиб имон биёварӣ ва мегӯи ки Абӯбакр, сипас Умар, сипас Усмон, сипас Алӣ розияллоҳу анҳум ва бо Алӣ ададро ба чаҳор мерасони. Касе, ки бар Абӯбакр ва Умар шахси дигарро муқаддам кунад, пас ӯ рофизӣ аст. Ва касе, ки Алиро бар Усмон муқаддам кунад, пас ӯ ши'аи бидъатчӣ мебошад.
(4) Ва онҳо: Абӯбакр ас-Сиддиқ ва Умар ва Усмон ва Алӣ ва Толҳа ибни Убайдуллоҳ ва Зубайр ибни Аввом ва Саъд ибни Аби Ваққос ва Саид ибни Зайд ибни Амр ва Абдурроҳман ибни Авф ва Абу Убайд ал-Ҷарроҳ розияллоҳу анҳум мебошанд. Аз Суннат аст, ки бидуни шак ва тардид ба ҷаннати будани онҳо шаҳодат бидиҳи. Баъзе инсонҳо гуфтанд, ки гуфта намешавад «шаҳодат медиҳем», балки гуфта мешавад «мегӯем». Ин суханро имом Аҳмад ибни Ҳанбал хато гуфтаанд.
(5) Ва дар ҳаққи саҳобагон раҳмат хостан (яъне розияллоҳу анҳум ё роҳимаҳуллоҳ) гуфтан, суннат аст. Кадоме аз ин ҳардуро ки хости мегӯи. Ва дар бораи ҳодисаҳое, ки дар байнашон шуда гузаштааст, сухан гуфтан ё ки аз хондани ва назар кардан ҳазар кун. Ӯро на барои худ ва на барои дигар кас нанавис. Ӯро на аз ягон кас ривоят бикун ва на барои ягон кас хонда деҳ. Ва касе ки дар ин бора ривоят мекунад, ӯро гӯш макун. Ва дар ҳамин чиз уламоҳои кибори ин Уммат иттифоқ кардаанд. Барои ҳамин аҳли ҳадис ҳабарҳои марфуъи бо исноде, ки аз онҳо ривоят ёфтаанд, ки дар он зикри лағжишҳои саҳобагон дарҷ ёфтааст, онҳоро «Ҳадисҳои бад» номиданд ва инчунин ҷамъ кардан ва ривояти кардани онҳоро низ манъ намуданд.
👇👇
#Ҷавҳар_ва_мағзи_маънои_ақидаи_Розияйн
[٧] وأن الله عز و جل على عَرشِهِ ، بائنٌ مِن خَلقِهِ، كما وَصَفَ نَفْسَهُ في كتابه، وعلى لسان رسوله بلا كيف أحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلمًا، {لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ} [الشورى: ۱۱]
[7] Ба дурусти, ки Аллоҳ Таъоло бар болои Арши Худ аст ва аз халқаш ҷудо мебошад. Ҳамон гуна ки Худашро дар китобаш ва забони росулаш ﷺ бидуни кайфият васф кардааст. Ва Ӯ зот бо илми Худ бар ҳама чиз иҳота дорад. «Ҳеҷ чиз монанди Ӯ нест ва Ӯ Шунавову Биност». (Шӯро/11) (1)
[٨] و الله تبارك و تعالى يرى في الآخرة و يراه أهل الجنة بأبصارهم و يسمعون كلامه كيف شاء و كما شاء.
[8] Ва Аллоҳ Табарок ва Таъала дар охират дида мешавад(2). Ва аҳли Ҷаннат Ӯро бо чашмони худ мебинанд ва каломашро мешунаванд, чи тавре, ки хост ва чи гунае, ки хост(3).
[٩] والجنة حق والنار حق و هما مخلوقتان لا يفنيان أبدا، فالجنة ثواب لأوليائه والنار عقاب لأهل معصيته إلا من رحم الله عز وجل
[9] Ҷаннат ҳақ аст ва дӯзах ҳақ аст, ва ҳардуи инҳо махлуқоне ҳастанд(4), ки ҳаргиз нобуд намешаванд(5). Ҷаннат подоше барои дӯстонаш аст ва дӯзах бошад уқубате барои аҳли маъсияташ, ба истиснои касе, ки Аллоҳ азза ва ҷалла барои ӯ раҳм кардааст(6).
_
✍ Шарҳ:
(1) Аллоҳ азза ва ҷалла аз халқи Худ ҷудо аст, яъне байни Ӯ ва байни махлуқонаш ҳад аст. Аллоҳ Таъоло дар осмон аст, ва илми Ӯ дар ҳамаи макон аст. Он гунае, ки имом Молик роҳимаҳуллоҳ гуфтанд: «Ҳеҷ ҷое аз илми Ӯ холӣ нест». Аз ибн ал-Муборак роҳимаҳуллоҳ нақл мешавад, ки ба ӯ гуфта шуд: «Парвардигори хешро чи гуна бишносем? Гуфт: «Аллоҳ бар болои осмони ҳафтум бар болои Арши Худ аст бо ҳад». Имом Аҳмад гуфтанд, ки мо низ ҳамин гуна мегӯем. Барои ҳамин ҷаҳмиҳо ҳад ва ҷудогии байни Аллоҳ ва халқашро ба сабаби таътил (яъне исм ва сифатҳои Аллоҳро инкор кардан) ва ҳулул (Аллоҳ дар ҳамаи макон ҳаст гуфтан) инкор мекунанд.
(2) Чи гунае, ки дар ҳадис омадааст: «Албатта шумо бо Парвардигоратон азза ва ҷалла рӯбарӯ карда мешавед. Пас Ӯро мебинед, он гунае, ки ин моҳро мебинед. Дар дидори Ӯ якдигарро халал намерасонед». Касе, даъво кунад, ки Аллоҳ азза ва ҷалла дар рӯзи Қиёмат дида намешавад, пас ба таҳқиқ ӯ ба Аллоҳ кофир шудааст, ва Қуръонро ба дурӯғ баровардааст ва амри Аллоҳро рад кардааст. Пас ӯ, ҷаҳмии кофир аст ва тавба кунонида мешавад. Агар тавба кард, кард, ва агар тавба накард, пас қатл мешавад. Аллоҳ Таъоло дар дунё дида намешавад, вале дар охират дида мешавад.
УЛАМО МЕРОСБАРОНИ РАСУЛАЛЛОҲ صلى الله عليه و سلم ҲАСТАНД, КИ МАНУ ШУМОРО БА АЛЛОҲ МЕРАСОНАНД.
Расулаллоҳ صلى الله عليه و سلم гуфтаанд:
العلماء ورثة الانبياء (حديث صحيح)
Уламо мерос барони Расулаллоҳصلى الله عليه و سلم мебошанд, ва аз Расулаллоҳ динору дирҳам мерос нагирфта, балки илм мерос гирифтаанд.
Иълм- Шинохти Аллоҳу Расулаллоҳ صلى الله عليه و سلم ва Дин, ки ин ҳама ба воситаи Қуръону Суннат ва Уламои Салафи ин Уммат шинохта мешавад, ва роҳи дигаре вуҷуд надорад, ва ҳар роҳки бидуни иълм бошад оқибаташ гумроҳист.
Аллоҳ баён уард
فاعلم انه لا اله الا الله فاستغفر لذنبك.
Бидон ( Биомуз) ки нест Маъбуди бар ҳақ ба ҷуз Аллоҳ ва сипас талаби магфирати гуноҳонат намо.
Аввалин Олими ин Уммат Расуллаоҳ صلى الله عليه و سلم буданд , ки ҳамеша ба шогирдонашон Тавҳид ва ҳалолу ҳаромро меомузониданд.Аз кучактарин масоили ҳат шуруъ карда то бузургтарин масоили Аллоҳ шиноси баён намудаанд.
Аммо имруз иддае доран мегуянд, ки мо ҳоҷате ба омузиш надорем ва худамон ба Аллоҳ наздик мешавем.Номақул кардаед ва ин сухани шумо қадами аввалин ба гумроҳи ва хурофоти шудани шумост.
Шинохти Аллоҳ ва наздик Шудан ба Аллоҳ ба воситаи Қуръон ва Суннат аст, ва уламо ҳастанд ки мардумро ба Аллоҳ мерасонанд.
Бе омузиш, худ ба худ ба даст овардани Илм номумкин буда, ин ақидаи фасоду ботил,ки комилан мухолифи ақл аст, манҳаҷи суфиҳост.
Яҳуду Насоро Мушрикҳо Рофизаю Суфиҳо низ аз Муҳаббати Аллоҳ ашк мерезанд, боди самое ба машомашон мерасад, худашонро бениҳоят наздиктарин ашхос ба Аллоҳ меҳисобанд.Аммо бечорагон мушриканд, ва ин ширкашон ширки акбар буда ҳамеша ба ҷаҳаннам воридашон хоҳад кард.
Ва ин ҳама ҳамоқат аз ҷаҳл аст, аз руйтофтан бар Уламои ҳақ гу аст, ва аз беэътинои ба омухтани Тавҳид ва шинохти Аллоҳ аст.
Эҳтиёт бошед, ки шайтони лаъин инсони ҷоҳилро бо фирефта шудан ба нафс гумроҳ мекунад.
Ягона роҳеки шуморо ба Аллоҳ мерасонад ин Қуръону Суннат аст ки бояд ба фаҳми Саҳобагон фаҳмида шавад, ва ин фаҳмро Уламои Раббонии Аҳли Суннат ба шумо мерасонанд.
Бисёранд касонеки Аллоҳро дуст доранд аммо Аллоҳ онҳоро дуст надорад, Агар шумо воқеъан Аллоҳро дуст доред пайрави ва Мутобеъат аз Расулаллоҳ صلى الله عليه و سلم намоед чигунаеки Аллоҳ дар Қуръон хабар додааст.
Ҳар миллатеки Уламои Худро, ки аз Аҳли Суннат ҳастанд қадр дони накард шикаставу хору, ва дарбадару хок басар хоҳад шуд.
✍Абу Муҳаммад Маданӣ.
بسم الله الرحمن الرحيم
Қисмҳои Уламо.
Уламо ба се қисм тақсим мешаванд:
1)-.Уламои уммат ва Уламои Шариьат.
Ҳамин Уламои ҳақгуву бо шуҷоат ҳастанд,ки дар тамоми ҳолат ва дар тамоми замону макон Ҳақро ба мардум мерасонанд. Ин уламоро тоифаи нусратёфта ва тоифаи ноҷия гуфтамешавад,душманону бадкороне,ки қасди зарар ва хор кардани онҳоро доранд ба онҳо зараре ва хорие расонида наметавонанд,ин уламо аҳли дину аҳли тақво ва аҳли ҳақ ҳастанд,ва онҳо нури дидаи мусалмонон мебошанд,ва барои ҳамчунин уламо гуфта мешавад,ки гушташон заҳрнокаст.
Маьнои сухани мо ин нестки онҳо хатогие надоранд,онҳо маьсум нестанд маьсумон танҳо Анбиёву Расулон буданд, уламо хатоги доранд аммо хатогияшон аз илму иҷтиҳод аст,на пайрави аз ҳавову ҳавас,ва аз шаҳвату муқаддам донистани маслаҳаи шахсии худ аз маслаҳаи уммати ислом. Саҳобагон низ хато кардаанд رضي الله عنهم جميعا,ва тобеьн низ хато кардаанд,аммо хатоашон қасдан ва аз пайравии ҳавову ҳавас ва шаҳват набуд балки аз илму иҷтиҳоди онҳо буд.
2)-Қисми Дуввум:Уламои ҷумҳур ё мардуми.
Ин қисм аз уламо на уламои шариат,ва на уламои Салотин мебошанд.
Инҳо уламоеҳастанд ки гушкунандагонашон аз онҳо чигуна фатвоеро талаб намояд ҳамон гуна мувофиқи хост ва ҳавои ҳаваси онҳо фатво содир мекунанд,ва боҳамин роҳ ҷамоат ва обу руйи худро нигаҳ медоранд.
Зиёд ҷамшудани мардун дар назди як шайх ин маьнои онро надорадки ин шайх дар роҳи ҳақ аст!шояд ҳақ бошад ва шояд ҳақ набошад. Сабаб ҳаминаст ки онҳоро уламои ҷумҳур мегуянд.Дар ҳолати фатво содир кардан на аз Аллоҳ метарсанд ва на пайрави аз Расулаллоҳ мекунанд,тамоми мақсади онҳо ин рози кардани шунавандагон ва касонеки ба онҳо мухлиси мекунад,дар ҳолати фатво назар мекунанд,ки оё ҷумҳури мардум аз онҳо рози мешавад ё на?
Ин намуд аз уламо бо чунин қоидаҳои дини меоянд.
1)-фиқҳи воқеь ва фиқҳи тайсир(осони)
2)-Дин осони ва раҳмат аст.
3)-Дин ин бахшиш ва меҳрубонист.
Аммо бояд донем ки фиқҳи тайсир(осони)ва самоҳату бахшиш ва фиқҳи воқе,ин ҳама ба ихтиёр ва хости инсонҳо истифода карда намешавад балки бахуд қоидаву завобит ва шарту шурутҳоро дорад.
قال الله عز وجل ﴿ماكان لهم الخيرة﴾
Аллоҳ Таьоло гуфт:
Барои онҳо ихтиёре нест .
Осон нишондодани шариат бо хосту иҷтиҳоди мо нест,балки мувофиқи он далелҳое мебошад,ки аз Қурьону Суннат ва бо қоидаҳои гузоштаи уламо омадааст.
3)-Қисми севвуми Уламо:
Уламои Салотин.
Фатвои инҳо мувофиқи хости султон содир мешавад,ҳар ончироки ба онҳо султонашон амр кард,ба он фатво медиҳанд,ва ҳарончизероки наҳй кард бар наҳйю мань будани он фатво содир мекунанд.
САВОЛ ва ҶАВОБ أبُو مُحَمَد المَدنِي:
Абдул- Латиф Оли Шайх гуфтанд:
أهل الحق أتباع الرسل هم الأقلّون عدداً، الأعظمون عند الله قدرا.
Аҳли ҳақ, пайравони Расулон онҳо шумораашон кам аст, аммо дар назди Аллоҳ қадру манзилаташон бузург аст.
📖 Дурар Сания 1/449
• Шайх Муҳаммад ибн Абдул-Ваҳҳоб гуфтанд:
الحق إذا لاح واتضح لم يضره كثرة المخالف ولا قلة الموافق
Ҳақ замонеки возеҳу аниқ мешавад, бисёр будани мухолифони ҳақ, ваё кам будани мувофиқони ҳақ наметавонад ҳеҷ зараре ба ба ҳақ расонад ».
📖 «ад-Дурар ас-санийя» 7/48
Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд:
قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها
Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест.
Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад.
Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад».
_ الاسنة الحداد 167
Шайх Абдуллаҳ ибн Абу Батин Гуфтанд:
فالمدعي أن مرتكب الكفر متأولا, أو مجتهدا مخطئا , أو مقلدا، أو جاهلا: معذور. مخالف للكتاب والسنة والإجماع بلا شك.
Ҳар касе бигуяд, ки анҷомдиҳандаи куфр аз сабаби таъвил, ваё иҷтиҳоди хато, ваё аз сабаби Муқаллид будан, ваё аз сабаби ҷаҳл маъзур аст. Бе шак ин суханаш мухолифи Қуръон ва Суннат ва Иҷмоъ аст.
_ الانتصار لحزب الله الموحدين 1/37
Имам аль-Муқри (رحِمَهُ اللَّه) гуфт:
Бидон, ки бадтарини уламо, уламои султон аст!
"الإمام محمد المقري: "اعلم أن شر العلماء علماء السلاطين
"Нафху ат-Тиб", 5/277.
بسم الله الرحمن الرحیم
Кадом вақт Аллоҳ Таъоло шахсро ё гурӯҳро ё ҷамоатеро ё қавмеро ё миллатеро дӯст медорад?
Аллоҳ Таъоло дар Қуръони Карим ошкорро фармуда аст, танҳо киро дуст медорам.
Ва хуб таваҷҷӯҳ кунед ба ин ояти Қуръони!
قال الله تعالی:
﴿قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ٣١﴾ [آل عمران: ۳۱].
«ای پیامبر ص بگو: اگر شما خداوند یکتا را دوست دارید، از من پیروی کنید که در این صورت خداوند نیز شما را دوست خواهد داشت و گناهان شما را خواهد آمرزید و خدا، آمرزنده و مهربان است».
Тарҷума:
(Ай Паёмбар صلی الله علیه وسلم)
Бигӯ: Агар шумо Аллоҳ Таъоло дуст доред, пас пайрави аз ман кунед ки дар ин сурат Аллоҳ Таъоло низ шуморо дуст хоҳад дошт ва гуноҳони шуморо мебахшад ва Аллоҳ Таъоло омурзанда ва меҳрубон аст.
Сураи Оли Имрон ояти 31:
Ай уммати Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم каме ҳушёр шавед ва ба ин ояти Қуръони андеша кунед, чунки дӯсти бо Аллоҳ Таъоло пайрави ва итоат аз Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم аст!
وقال تعالی:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرۡتَدَّ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ يُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوۡمَةَ لَآئِمٖۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ٥٤﴾ [المائدة: ۵۴].
«ای کسانی که ایمان آوردهاید! هر کس از شما از آیین خود باز گردد (کوچکترین زیانی به خداوند نمیرساند و) در آینده خداوند جمعیتی را (به جای آنان بر روی زمین) خواهد آورد که خداوند آنان را دوست دارد و آنها هم خداوند را دوست دارند و ایشان نسبت به مؤمنان نرمخو و فروتن بوده و در برابر کافران سرسخت و با عزت میباشند. در راه خدا جهاد میکنند و از ملامت هیچ ملامتگری، هراسی به خود راه نمیدهند، این هم فضل خداست و خداوند آن را به هر کس که بخواهد، عطا میکند و خداوند دارای فضل فراوان و (از مستحقان آن) آگاه است».
Тарҷума:
Ай касоне ки имон овардаед!
Ҳар касе аз шумо аз дини худ боз гардад ( кӯчактарин зиёне ба Аллоҳ Таъоло намерасонад ва ) дар оянда Аллоҳ Таъоло ҷамъиятиро ( ба ҷои онон бар рӯйи замин ) хоҳад овард ки Аллоҳ Таъоло инсонро дӯст дорад ва онҳо ҳам Аллоҳ Таъоло ро дуст медоранд, ва онҳо нисбат бар мӯъминон фурӯхтан буда ва дар баробари кофирон сарсахт мебошанд, ва дар роҳи Аллоҳ Таъоло ҷиҳод мекунанд, ва аз маломате ҳеҷ маломатгаре наметарсанд, ин ҳам фазли Аллоҳ Таъоло аст, ва Аллоҳ Таъоло онро ба ҳар касе хоҳад ато мекунад, ва Аллоҳ Таъоло дорои фазли бисёр ва доно аст.
Сураи Моида ояти 54:
Бародарон ва Хоҳарони Азизам ҳар як мусалмон вазифаи имонияш ин аст ки аз Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم итоат кунанд то бо Аллоҳ Таъоло дӯсти барқарор кунад,
Чунки бе итоати Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه و бо Аллоҳ Таъоло дӯсти кардан ғайри имкон аст.
Ва бисёр мардума мебинем дар ҳоле ки даъво бо забонашон мекунанд ва мегӯянд Аллоҳ Таъоло ро дуст медорем ва дар амал муқобили гуфтаҳои худ амал мекунанд ки дар асл рафторашон нишон медиҳад ки онҳо Аллоҳ Таъоло ро дуст намедоранд.
Аллоҳ Таъоло ҳеҷ вақт ин гурӯҳҳоро дуст намедорад.
1: Кофирон.
2: Мунофиқон.
3: Золимон.
4: Фосиқон.
5 : Камбағали муттакабир.
6: Ва шахсоне таҷовуз корон ки ба гуноҳ бисёр майл доранд.
Ва Аллоҳ Таъоло танҳо муъминонро дуст медорад ки баъд аз имон овардан пайрави Расули Аллоҳ Таъоло صلی الله علیه وسلم бошанд!
Ва қазоват бар шумо бародарон бубинед аз кадом гурӯҳ ҳастед!
Дар ҳақи банда дуо гӯй бошед.
ua-cam.com/video/9dHRs-dEd7I/v-deo.html
ua-cam.com/video/Ax2No-kvDGI/v-deo.html
ua-cam.com/video/hw0t0yAAplc/v-deo.html
ua-cam.com/video/qJPcNag_Ko0/v-deo.html
МАЪНОИ САЛАФ ДАР ЛУҒАТ ВА ИСТИЛОҲ
{وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}
*Ва ин аст роҳи рости Ман. Аз он пайравӣ кунед ва ба роҳҳои гуногун маравед, ки шуморо аз роҳи Аллоҳ пароканда месозад. Инҳост он чӣ Аллоҳ шуморо ба он супориш мекунад, шояд парҳезгор шавед!»*
[ Сураи Анъом ояти:153 ]
*Салаф дар луғат ба маънои ГУЗАШТА РО гуянд.*
Ва дар истилоҳ:
*Салафият роҳу равиши Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи васаллам аст, салафият роҳу равиши Асҳоб разияллоҳу ъанҳум мебошад,*
*салафият пайрави аз Қур'он ва Суннат аст ва ба салафиҳо лақаби ҳанбалият ва ибни таймия ва ваҳҳобият ва ҷомият ва мадахиля дода намешавад, ба ғайр аз суннат ҳеҷ исме надоранд зеро салафиҳо ба ҳеҷ касе нисбате надоранд магар вобастаги онон бо суннат аст ва барои ҳеҷ касе таъуссуб ба харҷ намедиҳанд магар ба Қурон ва суннати Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи васаллам ва агар мардум дар рузи қиёмат бо таъасубиҳояшон фаро хонда шаванд, пас ризоияти салафиҳо ба во бастагии онҳо бо Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи васаллам аст.*
Шайх Тақиюддин ҳилоли раҳимаҳуллоҳ мефармояд: *Моро ба ваҳҳобият нисбат медиҳанд, ба, беҳтарин бандагони Аллоҳ, ва чи хуш аст, ки ба суи ваҳҳобият нисбат дода шавам, гироми бидор, ваҳҳобиятро гироми бидор, ин гуруҳи салафе, ки шоҳ роҳи Қуро'н ва Суннатро паймуда аст, ва умури бидъат ва ҳар навпайдои дар дин мавриди инкори аҳли хирад мебошад. Ва агар ъайби мо дар ин аст, ки бидъатҳоро инкор мекунем, пас аз ин ъайб истиқбол мекунем.*
*Пас салафият роҳу равиши Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи васаллам ва асҳобаш мебошад ва роҳи салафу солеҳ аз тобеъин ва пайрави тобеъин аст.*
1 - 👉 Имом Молик раҳимаҳуллоҳро дуст дорем ва Ӯро бузург мешуморем ва аз Ӯ пайрави мекунем,
2 - 👉 Имом Шофеъи раҳимаҳуллоҳро дуст дорем ва Ӯро бузург мешуморем ва аз Ӯ пайрави мекунем,
3 - 👉 Имом Аҳмад ибни ҳанбал раҳимаҳуллоҳро дуст дорем ва Ӯро бузург мешуморем ва аз Ӯ пайрави мекунем,
4 - 👉 Имом Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳро дуст дорем ва Ӯро бузург мешуморем ва аз Ӯ пайрави мекунем.
Ва ҳамчунин мо ду Суфиён ( Суфиёни Саври ва Суфиёни Ъуйяйнаро ) ва ду Ҳаммод ва Имом Зуҳри ва Ъумар ибни Ъабдул Ъазиз ва Ъабдурраҳмон ибни маҳди ва Яҳё ибни Саъид ва Яҳё ибни Муъин ва Аҳмад ибни ҳанбал ва Имом Бухорӣ ва Муслим ва Насои ва Абу Довуд ва Тирмизи ва ибни Моҷа ва тамоми имомони суннат ва ҳадис дар тамоми ъасрҳо ва амокинро дуст дорем, ва онон салафу солеҳи мо ҳастанд, ва ҳеҷ таъассуби нисбат ба онҳо надорем ва чархиши мо бо чархиши суннат аст ( суннат ба кадомҷо ва ба кадом тараф, ки тоб бихурад мо низ думболи суннат ба ҳамон тараф тоб мехурем ) ва ин салафият аст ва салафияти ҳақиқи аст, ва салафият амният ва ҳидоят аст ба суи нур аз торикиҳову гумроҳиҳо.
Салафиро хуб бо далелош бушуносен
ua-cam.com/play/PLiNZVHUmy8w8HfOPL4Gg3VwV276sdEqAZ.html
بسم الله الرحمن الرحيم
Муқаддимаи даҳгона,ки фаҳмидан ва донистанаш пеш аз омухтани иьлми ақида зарур аст,то илми ақидаро саҳеҳу дуруст омузем.
【1】масдар ва сарчашмаи иьлми Ақида,ин Қурон ва Суннат аст.
Замонеки эьтиқоди аксари мусалмонон аз илми калом,ва фалсафаву мантиқ маншаь гирифт,ва фаҳми саҳеҳи Қурьону Суннат дар байни мардум кам боқи монд,Аллоҳ мусалмононро ба зиллату хори гирифторашон кард.
Ин Уммат ислоҳ намешавад магар ба ончиеки аввали ин уммат ба он ислоҳшуда буд.
Ба суи Қурьону Суннат биштобед то наҷот ёбед.
【2】Бояд тамоми суханҳо ва амалҳо ба сӯи Қурону Суннат гардонида ва санҷида шавад.
Афуски солҳост мусалмонон мушкилот ва камбуди ва нофаҳмиҳои худро ба сӯи қонуни демокротии яҳуди арза мекунанд то мушкилоти худро бо ин роҳ ҳаллу фасл намоянд.
【3】Дараҷа ва маконати ақл дар шариьат дар доираи ва ҳудуди муайян кардаи Аллоҳ ва расулаш аст.
Ва истифодаи ақл берун аз доира ва ҳудуди шариат ин фасод ва фитнаи бузургеро ба уммати ислом меорад.
Аз аҳли калом ва ақлониёнеки аз Қурьону Суннат бехабаранд, ва ба ҷуз сафсата ва шубҳа афкани хайре надоран бипарҳезед то дин ва эьтиқоди шумо солим бимонад.
【4】Ӣттифоқ дар лафз, маьнияш ин нест ки иттифоқ дар тамоми далолатҳо бошад.
Вақтеки аҳли бидьат аз ин қоидаи бузург бехабар монданд,ба фитнаи таҳрифу тамсил ва таьтилу такйиф даст заданд ва Асмо ва Сифатҳои Аллоҳро рад карданд ё сифатҳои Аллоҳ ро ташбеҳ ба махлуқот карданд ва ин фаҳми хато сабаби куфрашон гашт.
【5】Тамоми чизҳоеки муқтазо ва сабабаш дар ҳаёти паёмбар вуҷуд дошт аммо расулалоҳ ва баьд аз ӯ Саҳобагон ин амалро анҷом надоданд пас ин амал аз дин нест.
Бамонанди ҷашн гирифтани мавлуди Набави,ки имруз аҳли бидьат анҷом медиҳанд,
мехуранду мерақсанд ва ширкиётро анҷом медиҳанд боз гумон мекунандки амал ба суннати Расулаллоҳ доранд, Аллоҳ ва Расулаш аз ширки мушрикон бариву пок ҳаст.
【6】фаҳми маьнои калимаҳои муродиф(ҳаммаьно)
Донистани маьнои калимаҳои муродиф сабаб мешавад ки инсон масаларо дуруст ва саҳеҳ фаҳмад.
【7】Аллоҳ ба Расулаллоҳ (صلي الله عليه و سلم)ҷавомеул калимро ато кард(ҷумлаи каму пур маьно) то умматашро бо возеҳтарин ва ошкортарин баён хитоб кунад ва амрҳо ва наҳйҳои Аллоҳро ба бандагогаш бирасонад.
Бузургтарин амри Аллоҳ ба бандагонаш ин амр ба тавҳид аст,ва бузургтарин наҳйи Аллоҳ ин наҳй аз ширк аст,аммо аҳли ҳавову ҳавас ва бидьат бехабаранд.
【8】Тасдиқу имон овардан бачизе,лозим намешуморад ки ин чиз дида ва чигунагияш фаҳмида шавад.
Ин қоидаи бузург ақидаи ҳаряк мусалмон аст,ва рад бар мулҳидону шак овардагон мебошад,ки ба рузи охират ва ба зинда шудани дубора ва ба ғайбиёт имон наовардаанд, онҳо фақат ба чизҳои маҳсус имон меоранд ва ба ғайбиёт аслан қоил нестанд,ки албатта ин куфр аст.
【9】Имон овардан ба ғайбиёт,ба вуҷудаш ва асарҳояш мебошад.
Шарти имон овардан ба ғайбиёт ин аст,ки бояд инсон эьтиқод кунад,ки ҳоло ғайб вуҷуд дорад ва асарҳояшҳам ҳаст,ба монанди имон овардан ба ҷаннат ва ҷаҳаннам,ки ҳоло вуҷуд дорад ва чиқадаре амали хуб карди маконат дар ҷаннат зеботар омодакарда хоҳад шуд,ё имон ба фариштаҳо,ки ҳоло вуҷуд дорад ва ҳаряки онҳо ба вазифаҳои худ машғул ҳастанд.
【10】Уммати ислом мукаллаф ба омухтани илм ва таблиғаш ҳастанд.
Кофирон ва душманони дин фаҳмидандки, замонеки мусалмонҳо аз иьлму фарҳанг ва аз фаҳми дурусту саҳеҳи Қурьон ва Суннат дур мешаванд ҳамеша мағлубанд ва дарин ҳолат кофирон бар болои онҳо тасаллут ва ғолиб мегардад,ва баҳаиин хотир бо ҳазорҳо нақшав ва фиребу дасисаҳо намегузоранд то қишри ҷавонони ин уммати мазлум аз илму фарҳанг ва эьтиқоди софу беғубор ва аз шуҷоатмандии аҷдоду гузаштагонашон бохабар бошанд.
Илм биомузед,маьбуд ва расул ва дини худро бишносед,ва амалнамоед ва то қадри тавони худ омухтаатонро ба мардум расонед,ва дар ин роҳ собит ва собир бошед,то Аллоҳ иззати рафтаи мусалмононро дубора баргардонад.
Амииин яааа роббал аламин.
ua-cam.com/play/PLiNZVHUmy8w8cQwRH4F-nofdJ_OWCefF-.html
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
بِسمِ اللّٰه الرَّحمَنِ الرَّحِيم
إن الحمد لله نحمده و نستعينه و نستغفره و نعوذ بالله من شرور أنفسنا
و من سيئات أعمالنا من يهده الله فلا مضل له و من يضلل فلا هادي له وأشحد أن
لا إله إلا الله وحده لا شريك له و أشهد أن محمدا عبده ورسوله
أما بعد:
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ
«Эй касоне, ки имон овардаед, он чунон ки шоистаи тарс аз они Аллоҳ аст аз Ӯ битарсед ва дар ҳоли мусалмони бимиред». [Оли имрон 102]
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُوا۟ رَبَّكُمُ ٱلَّذِی خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسࣲ وَ ٰحِدَةࣲ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالࣰا كَثِیرࣰا وَنِسَاۤءࣰۚ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ٱلَّذِی تَسَاۤءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَیۡكُمۡ رَقِیبࣰا
«Эй мардум! Битарсед аз Парвардигоратон, Он ки шуморо аз як тан ва аз он як тан ҳамсари ӯро биёфарид ва аз он ду мардуми бисёр падид овард. Ҳамоно аз шунидани номи Ӯ аз якдигар чизе мехоҳед пас аз Аллоҳ ва алоқаи хешованди битарсед. Албатта, Аллоҳ назораткунандаи шумост»! [Ниса 1]
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَقُولُوا۟ قَوۡلࣰا سَدِیدࣰا
یُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَـٰلَكُمۡ وَیَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِیمًا
«Эй касоне, ки иймон овардаед аз Аллоҳ битарсед ва сухани ҳақ бигӯед! Ӯ корҳои шуморо ба салоҳ оварад ва гуноҳонатонро биёмӯрзад. Ва ҳар ки ба Аллоҳ ва Расули Ӯ итоъат бикунад, ба дурусти ки ба комёбии бузурге даст ёфтааст». [Аҳзаб 70-71]
Ҳамоно, каломи ҳақ танҳо каломи Аллоҳ таъоло аст. Роҳи мустақим ин роҳи Набий ﷺ мебошад. Аз ҳама кори зишт дар Дин навоварӣ овардан аст. Ҳама гуна навоварӣ бидъат аст ва ҳар як бидъат залолату гумроҳист. Ва ҳар як залолату гумроҳӣ дар оташ аст.
____
بسم الله الرحمن الرحيم
Ҳамду ситоиши зиёд Аллоҳро ки меҳрубон ва ниҳоят бораҳм аст. Ӯ аз лутфу марҳамати беохири Худ боз як фурсати дигаре барои банда ато намуд. Имрӯз хостам ба мавзӯъи муҳиме бипардозам, ки ҳаллу фасли масъалаҳою мушкилотҳои ҷомеъаи инсони маҳз ба ҳамин чиз алоқа дошта, ҳеҷ мушкилии ҷомеъавӣ роҳи ҳаллу фасли худро наёбад, магарам дар асоси ин калима. Ва ин калимаи Тавҳид аст, ки бартарафии ранҷу мушкилотҳо ва хушбахтию наҷотёбии инсон махсус дар омӯзиш ва таҳқиқӣ ҳамин калима аст. Аз ин рӯ мо худ ҳаррӯза шоҳид бар он ҳастем, ки дар ҷомеъаи инсони ширку куфр, бидъату хурофот, зулму ноадолати мунташир аст. Ин замоне, ки мо дар вай қарор дорем, аз ҳама замони зулму ноадолатӣ, туғёни ҳадди илоҳӣ, пур аз ширку куфру бидъат ва ғайра мебошад, ки таърихи инсоният ҳеҷ чунин замонеро ба ёд надорад. Вале бештари мардум аз ин дар ғафлат ҳастанд. Ҳамоно Аллоҳ бо лутфу марҳамати Худ ҳар киро аз байни мардум бихоҳад, барояш Нур ва лаззати Тавҳидро ато намуда, ӯро аз торикиҳои зулумот ба сӯйи равшанию ҳидоят роҳнамоӣ намуда, фаҳмиши Динашро барои ӯ осон мегардонад. Яқин аст, ки Ӯ Таъоло муваҳиддинро бо сабаби таҳқиқу омӯзиши ин калимаи олӣ дар дунёву охират собитқадаму сарбаланд мегардонад.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
یُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا وَفِی ٱلۡـَٔاخِرَةِۖ
«Аллоҳ касонеро, ки ба қавли дуруст [яъне Ла илаҳа иллаЛлоҳ] имон овардаанд, дар дунёву охират собитқадам мегардонад....» (Иброҳим:27)
Набий ﷺ мефармоянд:
«Ҳамеша дар Уммати ман гурӯҳе аз мардум пайравӣ роҳи ҳақанд, ва пирӯзу нусратёфтаанд. Ва зарар намерасонад, онҳоро касоне, ки кумаки худро намегузоранд, ва онҳое ки муқобили онҳо мегарданд. Ва то ваъда ва раҳмати Аллоҳ қоим нагардад, дар ҳамаи ҳолат тобеъ ба ин роҳанд».
Ривояти Абу Дауд, Насоӣ, имом Аҳмад.
Дар зеҳни нафаре чунин савол омаданаш мумкин аст. Оё имрӯз инсонҳо Аллоҳро ягона ибодат карда истодаанд. Ва ё ба амру фармонҳои Ӯ тобеъ ҳастанд?! Ҷавоб: Асло, балки рӯйи заминро ширк зер кардааст. Аксари инсонҳо бо ҳар гуна роҳу равишҳо ё билкул ғайри Аллоҳро ибодат карда истодаанд ва ё дар ибодаташон ба Аллоҳ чизеро ё касеро шарик қарор дода истодаанд. Чунон рӯйи заминро ширк зер кардааст, ки аксари мардум амалҳои ширкиро ибодат дониста, амалҳои ҳаррӯза анҷом медодаашон қариб ки ҳама ширк аст. Аз омӯзишу таҳқиқи илми Тавҳид рӯй гардонда, ба ин гумонанд, ки гузаштагонамон ҳама мусалмон буданд ва мо фарзандони онҳоем. Дар динашон ба падарҳояшон пайравӣ намуда, Исломро танҳо ду ракъат намоз гузоштан, рӯза гирифтан, ба касе хайр кардан, қалби ҳеҷ касро наранҷондан ва амсоли инҳо медонанду халос. Ҳол он ки касе ки агар Тавҳидро надонад, ӯ мусалмон нест, балки мушрик аст, агарчӣ ӯ шабу рӯз амалҳои нек анҷом бидиҳад, вале амалҳояш ба ӯ ҳеҷ фойдае надиҳанд, балки ҳамааш мисли заррае чанг несту нобуд гарданд.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
وَقَدِمۡنَاۤ إِلَىٰ مَا عَمِلُوا۟ مِنۡ عَمَلࣲ فَجَعَلۡنَـٰهُ هَبَاۤءࣰ مَّنثُور
«Ва ба амали (неке) ки карданд, қасд кунем ва ҳамаро чун заррае (чанг) барбод диҳем» (Фурқон:23)
Инчунин Ӯ Таъоло ҳар касеро ки ирода ё бихоҳад, ӯро ба ҳақ ва касеро, ки ирода ё бихоҳад ӯро ба гумроҳию асорат мебарад. Ин адолати Ӯст. Ва Ӯ Робби мост!
لَا یُسۡـَٔلُ عَمَّا یَفۡعَلُ وَهُمۡ یُسۡـَٔلُونَ
«Ӯ дар баробари ҳеҷ як аз корҳое, ки мекунад, пурсида намешавад, вале мардум пурсида мешаванд». [Анбиё,23]
قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاۤءُ وَیَهۡدِیۤ إِلَیۡهِ مَنۡ أَنَابَ
Бигӯ: «Ҳаройина, Аллоҳ ҳар киро хоҳад гумроҳ мекунад ва ҳар киро ки ба сӯйи Вай руҷӯъ кунад, ҳидоят мекунад». [Роъд:27]
1⃣ Фазилатҳои илми Тавҳид ва таҳқиқу омӯзиши он.
Афзалтарин илм - ин ягона шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла ва донистани Тавҳиди Ӯ мебошад. Ва ин бузургтарин чизест, ки барои омӯхтан ва талаб карданаш, саъю талош карда мешавад. Табиист, ки ҳамин илми Тавҳид, Аллоҳ Таъоло ва Дини Ӯро барои ҳар як талабкунандаи худ омӯзонда, муаррифи менамояд. Моҳияти офариниши фарзандони Одам низ маҳз ҳамин Тавҳид аст.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ
«Ман ҷинну инсро наофаридам, магарам танҳо барои ибодати Худ». [Зарият:56]
Ва ин илмест, ки инсон аввал ба сӯйи ҳамин даъват карда мешавад. На ба сӯйи намоз, закот, ҳаҷ, эҳтироми волидайн, хайру эҳсон ва ғайра. Чунки бе Тавҳид инҳо ҳама ба соҳибаш ҳеҷ фойдае надиҳанд.
Дар саҳеҳи Бухорӣ аз Муъоз ибн Ҷабал родияллоҳу анҳу ривоят аст:
أنَّ رسولَ الله ﷺ لمَّا بَعثَ مُعَاذا رضي الله عنه عَلَى اليَمَن، قال: «إنَّكَ تَقدم على قَومٍ أهل كِتَاب، فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلِيهِ عِبَادَةُ اللّهِ، فَإذَا عَرَفُوا اللّهَ، فَأخبِرهُم أنَّ الله قَد فَرَضَ عَلَيهِم خَمسَ صَلَوَاتٍ فِي يَومِهِم وَلَيلَتِهِم ...
Ба дурусти Росулаллоҳ ﷺ замоне, ки Муозро ба Яман фиристоданд, ба ӯ гуфтанд: «Албатта ту ба назди қавме аз аҳли Китоб меравӣ. Бигзор аввалин чизе, ки ту онҳоро ба вай даъват мекунӣ, ягона ибодат кардани Аллоҳ бошад. Агар Аллоҳро шинохтанд, пас онҳоро хабар деҳ, ки албатта Аллоҳ барояшон дар як шабонарӯз панҷ вақт намоз гузоштанро амр кардааст...»
Дар ривояти дигар:
فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلَى أنْ يُوَحِّدُوا اللّهَ تَعَالَى ...
«Аввалин чизе, ки онҳоро ба сӯяш даъват мекунӣ, бигзор Аллоҳро [дар ибодаташон] ягона бикунанд...»
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
Ислом овардани Алӣ ибн Абу Толиб родияллоҳу анҳу.
ثم إنَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ جاء بعد ذلك بيَومَينِ فوجدَهما يُصلِّيان، فقال عليٌّ: ما هذا یا محمّد؟ فقال النّبيُّ ﷺ: دينُ اللّٰه الذي اصطفى لنفسِه وبعث به رسلَه، فأدعوك إلى الله وحدَه، و إلى عبادتهِ، و كفرٍ بلّاتِ و العزّى.
فقال له علٌّي: هذا أمرٌ لم أسمع به قبلَ اليوم فلستُ بقاضٍ أمراً حتى أحدِّث أبا طالبٍ، فكرِه رسولُ اللّٰه ﷺ أن يفشي عليه سرّه قبلَ أن يستعلن أمره، فقال له: يا عليُّ إذا لم تُسلم فاكثم،
فمكث عليٌّ تلك الليلة، ثم إن الله أوقعَ في قلب عليٍّ الإسلامَ، فأصبحَ غادياً إلى رسول الله ﷺ حتَّى جاءه فقال: ما عرضتَ عليَّ يا محمّد؟
فقال له رسول الله ﷺ تشهدُ ألا إله إلا الله وحده لا شريك له، وتكفُرُ باللَّات والعُزى، وتبرأ من الأنداد، ففَعَل عليٌّ وأسلَمَ، ومكث عليٌّ يأتيه على خوفٍ من أبي طالب، وكتمَ عليٌّ إسلامَه ولم يظَهر به.
«... Сипас баъд аз ду рӯз Алӣ ибн Абу Толиб ба назди онҳо омад ва онҳоро [Набиӣ ﷺ ва Хадидҷа]-ро дар ҳоли намозхонӣ пайдо кард. Сипас гуфт: «Ин чист эй Муҳаммад?» Набиӣ ﷺ гуфтанд: «Динест, ки Аллоҳ вайро барои Худ баргузида ва бо ҳамин дин Паёмбаронашро фиристодааст. Туро ба сӯйи Аллоҳи ягона ва ба сӯйи ибодати Ӯ ва куфр варзидан ба Лоту Уззо даъват мекунам. Алӣ гуфт: «Ин чизро қабл аз ин рӯз нашунида будам. Ҳеҷ кореро анҷом нахоҳам дод то замоне, ки воқеаро ба Абу Толиб хабар надиҳам. Набий ﷺ аз он ки сирри ӯ пеш аз оғоз шудани даъват, ифшо шавад, ин сухани Алиро кареҳ дид ва ба ӯ гуфт: «Эй Алӣ агар Ислом наёварӣ, пас сукут бикун».
Сипас Алӣ шабро дар ҳамон ҷо гузаронд. Ва Аллоҳ азза ва ҷалла Исломро дар қалби Алӣ дохил кард. Саҳар буд, ки назди Росулаллоҳ ﷺ омаду гуфт: «(Дирӯз) аз ман чӣ мехости эй Муҳаммад?». Росулаллоҳ ба ӯ гуфтанд: «Гувоҳӣ медиҳи, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ки ягона асту шарике надорад. Ба Лоту Уззо куфр меварзӣ. Ва аз ҳамаи он чизе, ки ба Аллоҳ баробар мекунанд, бароъат мекунӣ». Ва Алӣ ҳамчунин кард ва Ислом овард»».
Дар сираи Муҳаммад ибн Исҳоқ ал-Матувфӣ зикр шудааст.
قال سُفيانُ: «أفضلُ العلم العلم بالله، والعلم بأمر الله، فإذا كان العبد عالما بالله، وعالما بأمر الله فقد بلغ، ولم تصل إلى العباد نعمة أفضل من العلم بالله، والعلم بأمر الله، ولم يصل إليهم عقوبة أشدُّ من الجهل بالله، والجهلِ بأمر اللّه»
Суфён ас-Саврӣ роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Афзалтарин илм - ин шинохтани Аллоҳ ва шинохтани амрҳои Ӯ мебошад. Агар банда Аллоҳ ва амрҳои Ӯро шиносад, пас ба дурусти ки ҳидоят ёфтааст. Аз шинохтани Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида, неъмати бузургтаре ба бандагон намерасад. Ва инчунин аз нашинохтан ва ҷоҳил мондан аз Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида ба бандагон азобу уқубати сахте намерасад».
قال مالك بن دينار: «خرج أهلُ الدنيا من الدنيا ولم يذوقوا أطيب شيءٍ فيها» قالوا: ومَا هو يا أبا يَحيَى؟ قال: «مَعرِفَةُ اللّٰه تَعَالَى»
Молик ибн Дийнор мегӯяд: «Аҳли дунё [беҳтарин] ва покизатарин неъмати вайро начашида дунёро тарк карда рафтанд. Гуфтанд: «Чист вай эй Абу Яҳё? Гуфт: «Маърифатуллоҳ [яъне шинохтани Аллоҳ ва Тавҳиди Ӯ]»».
Ба ҳамин монанд дар асари дигар низ аз ибн Муборак роҳимаҳуллоҳ ривоят мешавад.
سمعتُ ابنَ المبارك، يقول: «أهلُ الدنيا خرجوا من الدنيا قبلَ أن يَتطعَّموا أطيبَ ما فيها»، قيل له: وما أطيبُ ما فِيهَا؟ قال: «المَعرفةُ باللهِ عزَّ وجلَّ»
Ибн ал-Муборак мегӯяд: «Аҳли дунё қабл аз он ки покизатарин неъмати вайро бичашанд, аз дунё баромада рафтанд. Ба ӯ гуфта шуд: «Покизатарин неъмати вай чист? Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла»».
Ривояти Абу Нуъайм дар «Ҳилятул авлия».
أخبرنا سفيان قال: كتب إلي حجاج بن الفرافصة قال: قال بُدَيلٌ: «مَن عَرَفَ رَبَّهُ أحَبَّهُ، ومَن عَرَفَ الدنيا زَهِدَ فيها، ...
Будайл мегӯяд: «Касе, ки Робби худро шинохт, пас Ӯро дӯст доштааст. Ва касе, ки дунёро шинохт, пас дар вай зуҳд кардааст».
«Зуҳд»-и ибн Муборак
سمعتُ أحمد بن عاصم الأنطاكي، يقول: «منْ كانَ بالله أعرفَ كانَ منَ اللهِ أخْوَفَ»، قال أحمدُ: صَدَقَ وَاللهِ.
Аҳмад ибн Осим ал-Антокиро шунидам ки чунин мегуфт: «Касе, ки Аллоҳро бештар шиносад, пас ӯ бештар аз Аллоҳ метарсад». Аҳмад гуфт: «Қасам ба Аллоҳ ҳақ аст».
«Таъзиму қодрус-солат»-и Марвазӣ.
Пас бидон Аллоҳ мову туро раҳм бикунад. Касе, ки аз Аллоҳ азза ва ҷалла тарсида, барои нафси худ хайрро хостааст, ӯро воҷиб аст то барои омӯхтан ва фаҳмидани ин амр [яъне тавҳидуЛлоҳ], саъю кӯшиш ба харҷ диҳад. Дар акси ҳол ба худ зиён карда ва худ бехабар аст.
Ва бидон ки ибодатҳо қабул намешавад, магар ба тавҳид. Пас он шарти дурустии ибодатҳо ва асоси қабули он аст. Ва ибодат, ибодат номида намешавад, магар бо тавҳид, ҳамчуноне ки намоз, намоз номида намешавад, магар бо таҳорат. Пас ҳаргоҳ дар ибодат ширк дохил шавад, ибодат фосид мешавад, ҳамчуноне ки бетаҳоратӣ дар таҳорат дохил шавад. Ва ибодат бетавҳид ширк мегардад, ки амалро фосиду бекор месозад ва соҳибаш аз ҷумлаи ҳамешагонӣ дар Дӯзах мегардад. Тавҳид сабаби амну ҳидоят дар дунё ва охират аст. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост:
ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَلَمۡ یَلۡبِسُوۤا۟ إِیمَـٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ
«Онон, ки имон оварданд ва имони худро ба зулм наёлуданд,
амн аз они онҳост ва онҳо ҳидоятшудагонанд». (Анъом:82)
Ва мурод ба зулм дар инҷо ширк аст. Пас касе тавҳидро ба ваҷҳи пурра биорад, пас амну ҳидоят аз они ӯст. Ва ширк зулмтарини зулм ва тавҳид адлтарини адл аст. Тавҳид сабаби дохил шудани Ҷаннат ва наҷот аз оташи Дӯзах мебошад.
سفيان إبن عيين قال: ما أنعم الله على العباد نعمة أفضل من أن عرفهم لا إله إلا الله فإنّ لا اله إلا الله لهم في الأخرة كالماءِ في الدنيا
Суфён ибн Уяйна мегӯяд: «Аллоҳ барои бандагон ҳеҷ неъматеро афзалтар аз Ла илаҳа иллаЛлоҳ дида инъом накардааст. Ба дарусти, ки Ла илаҳа иллаЛлоҳ дар охират барои онҳо ба монанди обест дар дунё».
Мақсуд аз сухан ин ки инсон дар дунё чӣ қадар ба об эҳтиёҷ дошта бошад, дар охират ҳам ба Ла илаҳа иллаЛлоҳ мӯҳтоҷ мешавад, ҳатто аз об дида зиёдтар.
Пас расулон фиристода нашудан ва китобҳо нозил карда нашудан ва қонунҳо гузошта нашуданд ва халқ офарида нашуд, магар ки Аллоҳ ба ягонагияш парастида ва ибодат карда шавад, на ғайри Ӯ.
Имрӯзҳо чӣ гунае, ки ба мо маълум аст, ин душманони Қуръон ва Суннат аз қабили ҷаҳмию мурҷия, суфию қабрпарасту рофизӣ, демократу ҳизби ва ғайра шабу рӯз кӯшиши худро ба харҷ дода истодаанд, ки мардумро аз омӯзиш ва таҳқиқи илми Тавҳид мунҳариф (каҷрав) созанд. Тавҳидро аз дафтари даъват хат зада, муқобили манҳаҷи Қуръон ва Суннат амал карда истодаанд. Бо ин кирдорашон мардумро ба сӯйи ширку куфр ва бидъат даъват намуда ба сӯйи ҷаҳаннам бурда истодаанд.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
إِنَّ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ یُنفِقُونَ أَمۡوَ ٰلَهُمۡ لِیَصُدُّوا۟ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِۚ فَسَیُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیۡهِمۡ حَسۡرَةࣰ ثُمَّ یُغۡلَبُونَۗ
«Ҳаройина, кофирон молҳои худро харҷ мекунанд, то мардумро аз роҳи Аллоҳ боз доранд. Пас зуд бошад, ки моли худро харҷ кунанд, сипас мағлуб шаванд, пас он харҷи кардашуда бар онҳо афсӯс бошад...». [Анфол: 36]
Чи гунае, ки аз оятҳою ҳадисҳо ва аз қавли салафи солеҳи ин Уммат ба мо маълум гашт, Тавҳид ин хазинаи пур аз ганҷест, ки агар ҳамаи хазинаҳои рӯйи дунёро якҷо ҷамъ биёваранд дар назди вай ҳеҷ аст. Пас биё Тавҳидро биёмӯз, Робби худро бишнос ва дар ғафлат намон, то аз азоби Ӯ дар амон бимонӣ. Ва Тавфиқу роҳнамоии мо аз ҷониби Аллоҳи мутаъол аст.
Бо хости Аллоҳи таъоло дар мавзӯъҳои баъди дар бораи чӣ будани Ла илаҳа иллаЛлоҳ, рукнҳо ва шарҳои вай, Васфи калимаи Ислом аз ҷониби Набий ﷺ ва дигар мавзӯъҳо маълумоти муфассалтар хоҳем овард. Ин шаа Аллоҳ
Дар нарш намудани тавҳид саҳми худро бигузоред ва дар аҷру савоб кутоҳдасти накарда, барномаи моро ба дигарон ирсол намоед.
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
2⃣ Таърифи Тавҳид (Ла илаҳа иллаЛлоҳ)
Тавҳид дар луғат:«Масдари ваҳҳада юваҳҳид-уш-шайъ иза
ҷаъалаҳу ваҳидан», яъне он чизро якто қарор дод, вақте ки онро
якто мегардонад.
Мисол, вақте гӯйи: «Аз маҷлис ягон нафар нахезад, магар танҳо
Холид». Ту Холидро дар хестани аз маҷлис танҳо қарор додӣ.
Тавҳид дар шариат: Аллоҳ Таъолоро дар:
1- Рубубият (Парвардигорӣ).
2- Улуҳият (ягона кардан дар ибодат)
3- Ва асмо (номҳо) ва сифоташ ягона эътиқод карда, ибодат кардан мебошад.
Қисмҳои тавҳид
Тавҳид ба се қисм тақсим мешавад:
1-Тавҳиди рубубият.
2-Тавҳиди улуҳият.
3-Тавҳиди асмо ва сифот (номҳо ва сифатҳо).
Ин қисмҳои сегонаи тавҳид сахт боҳам вобастаанд, ҳар як навъи он аз дигараш ҷудо намешавад, пас нафаре ба навъе аз он имон орад ва ба навъи дигараш имон наорад, муваҳҳид (яктопараст) намебошад.
Бояд донист, ки кофироне, ки бо онҳо Росулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҷангиданд, ба тавҳиди рубубият (парвардигорӣ) иқрор доштанд. Пас онҳо эътироф доштанд, ки Аллоҳ ҳамон офаридгор, рӯзидиҳанда, зинда гардонанда, миронанда, нафъовару зарардиҳанда аст, ки ҳамаи умурро идора мекунад ва ин эътирофашон онҳоро дар Ислом дохил накард. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост:
قُلۡ مَن یَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَاۤءِ وَٱلۡأَرۡضِ أَمَّن یَمۡلِكُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَـٰرَ وَمَن یُخۡرِجُ ٱلۡحَیَّ مِنَ ٱلۡمَیِّتِ وَیُخۡرِجُ ٱلۡمَیِّتَ مِنَ ٱلۡحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَۚ فَسَیَقُولُونَ ٱللَّهُۚ فَقُلۡ أَفَلَا تَتَّقُونَ
Бигӯ: «Чӣ касе шуморо аз осмон ва замин рӯзӣ медиҳад? Кист, ки
молики шунавоӣ ва биноиҳост? Ва чӣ касе зиндаро аз мурда берун меоварад ва мурдаро аз зинда берун меоварад? Ва чӣ касе кори (ҷаҳон)-ро тадбир мекунад? Пас бедаранг хоҳанд, гуфт: «Аллоҳ». Пас бигӯ: «Оё (аз Ӯ) наметарсед!?". (Юнус:31)
وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ یُؤۡفَكُونَ
Агар онҳоро бипурси: «Чӣ Касе замину осмонҳоро офаридааст, ва офтобу моҳро мусаххар гардондааст, бедаранг хоҳанд гуфт: «Аллоҳ». Пас чӣ гуна (аз роҳи Тавҳид) гардонида мешаванд? (Анкабут:61)
وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَاۤءِ مَاۤءࣰ فَأَحۡیَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ مَوۡتِهَا لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا یَعۡقِلُونَ
Ва агар онҳоро бипурсӣ: «Чӣ Касе аз осмон обро фурӯ овард, ба сабаби он заминро баъд аз мурдани он зинда сохт?», албатта бигӯянд: «Аллоҳ». Бигӯ: «Ҳамд Аллоҳрост». Балки бештари онҳо ба ақл дарнамеёбанд. (Анкабут: 63)
Акнун таърифи ҳар қисми он бо баёни далелаш.
Навъи тавҳид: Тавҳиди рубубият. Таърифи он: «Аллоҳ азза ва
ҷалларо дар Офариниш ва Мулк ва идора кардан ягона эътиқод намудан аст. Ё мегӯем: Аллоҳ азза ва ҷалларо дар феълҳояш ягона эътиқод кардан аст. Мисолҳо бар феълҳояш: Офаридан, Ризқ додан, Зинда гардонидан, Миронидан, Шариъатсоз ё Шариъатгузор (яъне қонунбарор, ҳарому ҳалол кунанда), Фурӯ овардани борон, Рӯйёнидани дарахт...ва ғайри ин. Далели он:
أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ
«Огоҳ бошед, ки Офариниш ва Фармонравоӣ аз они Ӯст, Муборак аст Аллоҳ Робби ҷаҳониён». (Аъроф:54)
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ
«Ва Фармонравоии осмонҳо ва замин аз они Аллоҳ аст». (Оли Имрон:189)
Навъи тавҳид: Тавҳиди улуҳият (ягона донистани Аллоҳ дар ибодат, хос намудани ҳама намуди ибодатҳо танҳо барои Ӯ).
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
Таърифи он: «Ягона донистани Аллоҳ азза ва ҷалла дар ибодат». Ба монанди ибодатҳои нусукӣ, аз қабили: «Намоз, рӯза, ҳаҷ, закот, қурбонӣ, таваккул, назр, тарс, умед, муҳаббат...ва ғайри ин. Далелҳо аз Қуръон ва Суннат:
Аллоҳ азза ва ҷалла мефармояд:
وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ
«Ва Ман ҷинну инсро наёфаридаам, магар барои ин ки Маро ибодат кунанд». (Зариёт:56)
وَٱعۡبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُوا۟ بِهِۦ شَیۡـࣰٔاۖ
«Ва Аллоҳро бипарастед ва чизеро бо Ӯ шарик қарор надиҳед». (Нисо:36)
Набий ﷺ ба Муъоз ибн Ҷабал (رضِیَ الله عنه) фармуданд:
أ تَدْرِي ما حقُّ اللّٰهِ على العِبَادِ؟
«Эй Муъоз! Оё медонӣ Ҳаққи Аллоҳ бар бандагонаш чист?». Гуфтам: «Аллоҳ ва Росулаш беҳтар медонанд».
أن يَعْبُدُوهُ ولَا يُشرِكُوا بِهِ شَيئًا
Ӯ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуданд: «Ҳаққи Аллоҳ бар болои бандагонаш ҳамин ки онҳо Ӯ Таъолоро ягона ибодат кунанд ва (дар ибодаташон) ҳеҷ чизро шарики Ӯ қарор надиҳанд».
أتَدْري ما حقُّ العِبَادِ على اللّٰه إذا فَعلُوا ذلك؟ أن لَا يُعذبَهم
«Оё медони ҳаққи бандагон бар Аллоҳ чист? Агар онҳо (ширк анҷом надода бошанд), пас Аллоҳ онҳоро азоб накунад».
Ман гуфтам, эй Расулаллоҳ, оё инро ба мардум хабар надиҳам?
Фармуданд: «На, хабар надеҳ, вагарна хотирҷамъ шаванд, (яъне ба ҳамин чиз такя карда мемонанд»
Ривояти Бухорӣ ва Муслим
وَمَاۤ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِیۤ إِلَیۡهِ أَنَّهُۥ لَاۤ إِلَـٰهَ إِلَّاۤ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
«Мо пеш аз ту ҳеҷ паёмбареро нафиристодем, магар он ки ба ӯ ваҳй кардем, ки маъбуди (ҳаққе) ҷуз Ман нест, пас танҳо Маро ибодат кунед». (Анбиё:25)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنۡحَرۡ
«Пас хос барои Парвардигорат намоз гузор ва барои Ӯ қурбонӣ кун».(Кавсар:2)
. قُلۡ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُكِی وَمَحۡیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ لَا شَرِیكَ لَهُۥۖ
Бигӯ: «Ҳаройина намози ману қурбонии ман ва зиндагии ману марги ман барои Аллоҳ - он Парвардигори оламиён аст. Ӯро шарике нест». (Анъом:162-163)
قال عَبدُ اللّٰهِ بن مَسعُودٍ رَضِي اللّٰهُ عَنهُ :لَا يَبلُغُ عَبدُ الكُفْرَ ولإشرَاكَ حَتَّى يذبح لِغَيرِ اللّٰهِ أو يُصَلِّيَ لِغَيرِ اللّٰهِ أو يَدعُو غَيرَ اللّٰهِ
Абдуллоҳ ибн Масъуд родияллоҳу анҳу гуфт: «Банда кофир ва мушрик намешавад (яъне ба дараҷаи куфр ва ширк намерасад) то замоне, ки ба ғайри Аллоҳ ба дигаре қурбонӣ накунад ё ба ғайри Аллоҳ намоз нагузорад ё ба ғайри Ӯ ба дигаре дуо накунад».
[Ривояти Яҳё ибн Саллам дар тафсири худ]
Аз Алӣ родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки ӯ гуфт: «Расулаллоҳ ﷺ маро ба чор калима сухан кард: Аллоҳ лаънат кард касеро, ки барои ғайри Аллоҳ мол мекушад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки падару модарашро лаънат мекунад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки бидъаткореро ҷой медиҳад, Аллоҳ лаънат
кард касеро, ки аломатҳои заминро тағйир медиҳад». (Ривояти Муслим)
Аз Ториқ ибн Шиҳоб родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Расулаллаҳ ﷺ фармуданд: «Марде ба хотири пашшае дохили Ҷаннат гардид ва марди дигаре ба хотири пашшае дохили Дӯзах гардид. Асҳоб гуфтанд: Эй Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ин чӣ гуна аст? Фармуд: «Ду мард ба назди қавме гузаштанд, ки онон буте доштанд. Касе аз назди он қавм намегузашт, то барои он бут чизе қурбонӣ кунад. Пас ба якеашон гуфтанд: Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман чизе надорам, ки қурбонӣ кунам.
Барояш гуфтанд: «Агарчи пашшае ҳам бошад, қурбонӣ кун! Пас пашшае қурбонӣ кард, пас ӯро раҳо карданд, пас дохили оташи
Дӯзах шуд. Ва барои дигарияш гуфтанд: «Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман
барои ягон чиз ба ҷуз Аллоҳ қурбонӣ накардаам, пас гарданашро заданд, пас дохили Ҷаннат шуд. (Ривояти имом Аҳмад)
Сказал имам Мухаммад Ибн Абдуль Ваххаб:
والشبهة التي دخلت عليك من أجل هذه البضّيعة التي في يدك تخاف أن تضيع أنت وعيالك إذا تركت بلد المشركين وشاك في رزق الله، وأيضاً قرناء السوء وانت والعياذ بالله تنزل درجة أول مرة في الشك وبلد الشرك وموالاتهم والصلاة خلفهم
"Шубха, которая зашла к тебе - это то что ты боишься за свое имущество, которое у тебя есть, и боишься за себя и свою семью если ты оставишь страну мушриков, и сомневаешься в ризке Аллаха! И также, причина - твои плохие товарищи. И ты да упасет Аллах - падаешь все ниже и ниже, сомневаясь, и проявляя уаля к стране ширка, и молишься за мушриками".
"Такфир аль-муаййан", 5.
Шейх ‘Абдур-Рахман ибн Хасан говорил: “Опровержение того, кто противоречит Корану и Сунне, является обязательным, как это сказал Ибн ‘Аббас, аш-Шафи’и, Малик и Ахмад. И в этом вопросе они были единодушны!” См. “Фатхуль-Маджид” 344.
Ибн Абу Заманин сказал: «Приверженцы Сунны не переставали порицать заблудших приверженцев страстей, запрещать находиться с ними, предостерегать от их искушений и сообщать об их натурах. И они не считали это ни гъибой, ни поношением по отношению к ним»
См. «Усулю-Ссунна» 293.
И чи бо гуфтестай?
Мурджииты хуже, чем лицемеры ! Имам Ибн Батта аль Укбари, да помилует его Аллах, сказал: «Лицемеры лучше, чем мурджииты, потому что лицемеры отрицали деяния, но совершали их, а мурджииты признали дела словами, но отрицают их посредством оставления деяний по ним». См. Аль Ибана аль Кубра: (2[790). P.s. мурджииты те же лицемеры просто более опасные..
Говорят что поняли таухид и дружат с лицемерами , кого вы хотите обмануть?! Аль-А’маш сказал: “Саляфы задавали о человеке только три вопроса: где он ходит, к кому он заходит и кого из людей он любит”. Ибн Батта в “аль-Ибана” 2/452.
Ибн Мас’уд - да будет доволен им Аллах- сказал :
«Действительно, человек сопровождает и ходит рядом с тем кого он любит и тому кому он подобен»
аль Ибана (2/476)
Абу ад Дарда - да будет доволен им Аллах- сказал :
«Это часть фикха (понимание человека) что бы человек выбирал с тем кем он ходит, кого он посещает и с тем кем он садится.»
аль Ибана (2/477)
Покайтесь и веруйте в евангелие так проповедовал Христос
Кадом мачит боша ича
Машаллох
Масчиди панчвактаи дехаи кандаки шахри Рогун.
сухан аз забони чоплусо хушаст😆😄😆😄😆😄😆
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
*БОБИ ЭЪТИСОМ БА ҚУРЪОН ВА СУННАТ ВА ДУРӢ ҶУСТАН АЗ БИДЪАТ*
- 1 -
🔶 *Имом Бухорӣ ва Муслим раҳимаҳумуллоҳ ва дигарон ривоят мекунанд, ки :*
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌّ»
📘 *Аз Оиша разияллоҳу анҳо ривоят аст, ки гуфт : Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: "Ҳар касе, ки дар дини мо чизеро падид оварад, ки аз он набошад, мардуд аст."*
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Бухори" ҳ-т-р 2697
2. "Саҳеҳи Муслим" ҳ-т-р 1718
3. "Саҳеҳи Ҳиббон" ҳ-т-р 26-27
4. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 4606
5. "Сунани Ибни Моҷа" ҳ-т-р 14
6. "Сунани Дорқутнӣ" ҳ-т-р 4534
7. "Сунани Сағир"-и Байҳақи ҳ-т-р 3253
8. "Сунани Кубро"-и Байҳақи ҳ-т-р 20536
9. "Муснад"-и Имом Аҳмад ҳ-т-р 24450-26329
10. "Муснад"-и Абуяъло ҳ-т-р 4594
11. "Муснад"-и ибни Шиҳоб ҳ-т-р 359
12. "Мунтақо"-и Ибни Ҷоруд ҳ-т-р 1002
13. "Мустахраҷ"-и Абуъавона ҳ-т-р 6408
14. "Муҳалло"-и ибни Ҳазми Андалусӣ 9/307
15. "Маърифатус-Сунан"-и Байҳақи ҳ-т-р 19771
16. "Шарҳи Сунна"-и Бағавӣ ҳ-т-р
🔵 Ин ҳадис "САҲЕҲ" аст.
💠 *Имом Шотибӣ раҳимаҳуллоҳ мефармояд, ки :*
وَهَذَا الْحَدِيثُ عَدَّهُ الْعُلَمَاءُ ثُلُثَ الْإِسْلَامِ
📙 *"Ва ин ҳадисро уламо сеяки ислом номидаанд."*
📚Баргирифта шуда аз китоби :
1. "Эътисом"-и Шотибӣ 1/107
🔷 *Ҳофиз Шарафиддини Нававӣ раҳимаҳуллоҳ дар шарҳи "Саҳеҳи Муслим" мефармояд, ки :*
وَهَذَا الْحَدِيثُ قَاعِدَةٌ عَظِيمَةٌ مِنْ قَوَاعِدِ الْإِسْلَامِ وَهُوَ مِنْ جَوَامِعِ كَلِمِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَإِنَّهُ صَرِيحٌ فِي رَدِّ كُلِّ الْبِدَعِ وَالْمُخْتَرَعَاتِ
📗 *"Ва ин ҳадис қоидаи бузурге аз қоидаҳои ислом аст. Ин ҳадис аз ҷавомиъи калими Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳаст. Ба дурустӣ ҳамин ҳадис дар радди ҳар як бидъате ва ҳар як ихтирооте сареҳ аст."*
📚Баргирифта шуда аз китоби :
1. "Ал-Минҳоҷ"-и Нававӣ 12/16
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
⏫⏫⏫⏫⏫⏫⏫⏫⏫
📮Расулуллоҳ ﷺ фармуданд :
✅ - *Агар касе мардумро ба сӯйи ҳидоят (кори хайр ва суннат) даъват кунад,* *ба андозаи савоби ононе,* *ки аз ӯ пайравӣ кардаанд*
*савоб дода мешавад* *савоби ин аз савоби онҳо чизеро кам намегардонад*
🚫 - *Ва ҳамчунин агар касе мардумро ба сӯйи гумроҳи даъват кунад, ба андозаи гуноҳи ононе ки аз ӯ пайравӣ кардаанд* *гуноҳ дода*
*мешавад, гуноҳи ин аз гуноҳи онҳо чизеро кам намегардонад.*
📚(Саҳеҳ Муслим № 6980)
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
АЛЛОҲ ДАР БОЛОИ АРШ АСТ, ВА АЛЛОҲ- РО ЛО-МАКОН ГУФТАН, ВА ИНКОР НАМУДАНИ ДАР БОЛО БУДНИ АЛЛОҲ, БА ИҶМОЪИ УЛАМО КУФР АСТ.!!
Исботи Истивои Аллоҳ таъоло бар АРШ. Исботи Истиво дар мазҳаби имом АбуҲанифа (раҳматуллоҳи алайҳ):
1) Имом АбуҲанифа (раҳимаҳуллоҳ) гуфтааст:
قال الإمام أبو حنيفة: ونقر بأن الله تعالى على العرش استوى من غير أن يكون له حاجة.
«Мо қабул дорем, ки Аллоҳ бар Арш қарор гирифтааст, бидуни он ки мӯҳтоҷ ба Арш бошад».
(Шарҳул-Васия саҳ.10) 2)
Имом АбуҲанифа мӯътақид аст, ки Аллоҳ дар Осмон аст, ин ҳам қавли худи ӯ:
الإمام أبو حنيفة رحمه الله يعتقد أن الله في السماء. دل على هذا قوله: «من قال لا أعرف ربي في السماء أم في الأرض فقد كفر، وكذا من قال إنه على العرش، ولا أدري العرش أفي السماء أم في الأرض«
«Агар касе бигӯяд, ки намедонам Аллоҳ ( Маъбуди) ман дар осмон аст ё дар замин, кофир шудааст.
Ва ҳамчунин агар бигӯяд, ки Ӯ таъоло бар Арш аст, вале намедонам, ки оё Арш дар осмон аст ё дар замин кофир шуда аст.»
(«Фиқҳи Абсат» саҳ.49 ва «Шарҳи Таҳовӣ» ибни АбилЪизз саҳ. 301 ва ҳамчунин Заҳабӣ дар «Ъулув».)
#abu_muhammad_madani
*Одати салаф ин буд, ки агар касе ононро аз айбҳояшон бохабар мекард дӯсташ медоштанд, вале алъон назди мо мабғузтарин фард касе аст, ки айби моро ба мо муаррифи мекунад.*
▫️ابنقدامه (رحمهالله)
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
عَنْ زَيْدِ بْنِ ثَابِتٍ قَالَ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ : " نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا حَدِيثًا فَحَفِظَهُ حَتَّى يُبَلِّغَهُ ؛ فَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ، وَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ لَيْسَ بِفَقِيهٍ ".
سنن أبي داود ٣٦٦٠
سنن الدارمي ٢٣٥
سنن الترمذي ٢٦٥٦
مسند الإمام أحمد ٢١٥٩٠
سنن ابن ماجه ٢٣٠
📌 Ҳифзи илм ва расонидани он
Аз Зайд ибни Собит Аллоҳ аз Ӯ рози бод ривоят аст, ки гуфт: Шунидам Расулуллоҳ Саллаллоҳу ъалайҳи ва салламро мегуфтанд:
《Шод дорад Аллоҳ шахсеро, ки аз мо чизеро шунид ва онро чунончи шунид бирасонад; чибасо донишро барои касе бибарад, ки аз вай донотар бошад ва чибасо, ки ҳомилони фиқҳ ки худашон онро дар намеёбанд.》
📘 Сунани Абу Довуд /3660
📘 Сунани Доримӣ /235
📘 Сунани Тирмизи /2656
📘 Муснади Имом Аҳмад /21590
📘 Сунани ибни Моҷа /230
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
♻️ Нашр кунед ва дар хайр шарик шавед💎👇
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
من الميت أمورا يريدها منه في الدنيا ، أما الثالث فهو يريدها في الآخرة ولذا قال الشفاعة وهي أخروية .
Разница между вторым и третьим в том, что второй просит у мертвого дела мирские, а третий просит из дел ахирата и поэтому он сказал шафаа, а шафаа их дел ахирата.
وكل الثلاث السابقة شرك أكبر في الألوهية بالقرآن والسنة والإجماع ،
Все эти три вида большой ширк в улюхии, по доказательству Корана, Сунны и иджма.
مع ملاحظة أنه استعان برسول الله أو أي ولي من الأولياء الميتين سواء عند قبورهم أو بعيداً عنها ،
Важное примечание: Истиана к посланнику Аллаха или к какому-либо аулия из мёртвых (будет ширком большим) все равно у их могил просить у них или же из далека.
والدليل على ذلك نقل جمع من أهل العلم عن ابن تيمية قوله : من جعل بينه وبين الله وسائط يدعوهم ويسألهم الشفاعة كفر إجماعاً.
И доказательство на это (иджма) передала группа из обладателей знания от ибн Теймии как слова его: Тот, кто сделает между собой и Аллахом посредников и будет взывать к ним и просить у них шафаата станет кафиром по иджма.
Источник: (см. Аль-Васит фи шархи аввали рисалятин фи маджмуъ ат-таухид 60)
Акачон домло бехад амри маруфи хуб каден ма ешони иброхим бачаи ешони олимчон❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ бобичонма рахмат кна
Ту кадом эшони олима бачаши ? Эшони олими бачаи рахматии Хазрат ?
Сказал Халид аль-Гъомиди:
"من جعل الكفر العملي المجمع عليه خلافيا أو أنه كفر أصغر أو أنه ليس بكفر إلا إذا قارنه الاستحلال ، كمن يقول أن دعاء غير الله أو تشريع القوانين أو مظاهرة الكفار شرك أصغر و مجرد معصية فهو كافر "
«Кто посчитал куфр, совершенный делами, на котором есть единогласие вопросом разногласия, или что это малый куфр или что вовсе не куфр, кроме как, если человек посчитает это дозволенным (истихляль), подобно тому, кто говорит, что дуа помимо Аллаха, или установление законов или помощь кафирам, против мусульман малый ширк или просто грех, то он кафир».
(Истинная суть куфра)
Холид гомидии такфири ё ки ягон гомидии дигарам хаст????
л лишь о вопросах
В которых может скрыться от них далиль, и не выявиться
В то время как вы проявили к ним уаля, по причине вашей тупости
И стали они в безопасности, а вы - стали их войском
И это - лишь по причине упрямства
Ведь в чем же иначе причина вашего порочения и опровержения?
И это - если вы не сделали это для довольства тех, кто построили зло, и крепко стояли ради него!
Так очнитесь же, нет отца вашим отцам!
И перестаньте порочить, о люди, ведь уже разьяснился путь благоразумия"
Источник: "Кашф аш Шубхатейн", 24-25
Сказал имам Сулейман Ибн Сахман:
إنه لا يتوقف الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ومباداة أعداء الله ورسوله وأعداء دينه بالعداوة والبغضاء على كون أعداء الله ورسوله لا يقولون لأحد شيئاً
"Призыв к одобряемому, и запрет порицаемого, и выявление врагам Аллаха и Его Посланника и врагам религии вражды и ненависти - не зависит от того, что они не говорят ничего против кого то из нас"
Источник: "Кашф аш шубхатейн", 33
Сказал имам Мухаммад Ибн Абдуль Ваххаб, обьясняя свою акыду:
أرى هجر أهل البدع، ومباينتهم حتى يتوبوا، وأحكم عليهم بالظاهر، وأَكِلُ سرائرهم إلى الله
"И я убежден в обязательности бойкота приверженцев нововведений до тех пор, пока они не покаются, и выношу на них хукм согласно их внешнему состоянию, оставляя их скрытое Аллаху"
Источник: "Ад-Дурар ас-Сания", 1/33
Сказал имам Ибн Муфлих аль Ханбали в книге "Аль-Адаб аш Шар'ия":
فَصْلٌ ( فِي وُجُوبِ إبْطَالِ الْبِدَعِ الْمُضِلَّةِ ، وَإِقَامَةِ الْحُجَّةِ عَلَى بُطْلَانِهَا ) .
قَالَ فِي نِهَايَةِ الْمُبْتَدَئِينَ : وَيَجِبُ إنْكَارُ الْبِدَعِ الْمُضِلَّةِ ، وَإِقَامَةُ الْحُجَّةِ عَلَى إبْطَالِهَا سَوَاءٌ قَبِلَهَا قَائِلُهَا ، أَوْ رَدَّهَا ، وَمَنْ قَدَرَ عَلَى إنْهَاءِ الْمُنْكَرِ إلَى السُّلْطَانِ أَنْهَاهُ ، وَإِنْ خَافَ فَوْتَهُ قَبْلَ إنْهَائِهِ أَنْكَرَهُ هُوَ .
وَقَالَ الْقَاضِي أَبُو الْحُسَيْنِ فِي الطَّبَقَاتِ فِي تَرْجَمَةِ أَبِيهِ : وَقَالَ الْمَرُّوذِيُّ : قُلْت لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ يَعْنِي إمَامَنَا أَحْمَدَ : رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ تَرَى لِلرَّجُلِ أَنْ يَشْتَغِلَ بِا...
тановится ясным, что самой великой причиной того, что человек становится наихудшим творением, это отсутствие стремления в изучении религии!
Шейх аль-Ислам, Муджаддид Мухаммад ибн ‘Абд аль- Ваххаб ибн Сулайман ат-Тамими (да смилостивится над ними Аллах, обширной милостью).
См. «ад-Дурар ас-Сания» 9/399
Шейх Исхак Ибн ‘Абду Ррахман в послании "Личностный такфир" говорит следующее:
«Дошло до нас, и мы услышали от группы из числа тех, кто заявляет о знании и приверженности к религии, который по его утверждению следует за шейхом Мухаммад ибн ‘Абдуль Ваххабом. Этот человек заявляет, что тот, кто совершил ширк в отношении Аллаха и стал поклоняться идолам, что на такого не опускается куфр и ширк личностно, причиной этому послужило то, что тот, кто заявил мне об этом, услышал от одного из братьев, что он назвал мушриком и кафиром человека, который взывал к пророку ﷺ и просил у него о помощи.
А этот (оппонент) сказал ему (брату): «Не называй его кафиром, пока не разъяснишь ему»».
(«Фатава ль-Аиммати Ннадждиййа», 3/116).
‘Али бин Худейр давая анализ и оценку словам Исхака говорит: «Разве могут быть слова яснее чем эти в том, что нет оправдания по невежеству».
Послание аль-Мутаммима.
Уламой Суъ (бад)
Эмом ибни Касир (рҳаҳмуҳаллоҳ) мефармояд:
*Эй уламои Суъ (бад) шумо дунёро бар болои саратон ва охиратро зери поҳоятон қарор додаед.*
*Суханонатон зебо ва шифо диҳанда аст ва амалатон ҳард ( маризи) аст.*
*Мисли дархте "дафле" аст ки*
*Касе шох ва баргҳоятонро бубинад* *мутаъаҷҷиб ва шигифт зада мешавад, аммо агар касе ки бо шумо ба хурд кунад (яъне мурҷиъатон қарор диҳад) кушта* *мешавад қатъан беҳтарин мардум назди Аллоҳ;*
*олиме аст, ки дунёро бо илмаш талаб мекунад*
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfvБар ҳазар бошед аз муллоҳои шикам параст ба Аллоҳ қасам инҳо зоҳиран либоси мулогиро пушидаанд дар асл инҳо ғоратгарони молҳои мардуман.инҳо сабаб шудан ки мо мусалмонон ақиб мондем хор шудем.
Муҳаммад бин Идрис шофеъи мефармояд:
لا يكون الصوفي صوفياً حتی يكون فيه أربع خصال: كسولٌ أكولٌ، نئوم، كثير الفضول
"Суфи, суфи намешавад то инки дар ӯ чаҳор хислат бошад танбали, пурхури, хоболу (пурхоб) ва бисёр фузул ва пур ҳарф"
📚[مناقب الشافعي از امام بیهقی، جلد ۲ صفحه ۲۰۷]
Лозим ба зикр аст, муроди мо суфиҳои қубури, (қабрпараст) ширки ва олуда шуда ба ширк, бидъат ва хурофот аст, амсоли тариқати Қодирия ва Тиҷония ва ..... ки дар рӯзҳои охир шоҳиди рафторҳои хилофи шаръ ва ақл тавассути онҳо будем ва ҳастем
Ба Аллоҳ паноҳ мебарем, аз шари суфиҳои қаврпараст, Аллоҳ ҳидояташон кунад
Ээээ ту бадбахти гумроҳ чира медони салафии гумроҳ
@@user-jf7gd1fs5z ту якбор курону хадиса хон ва гуш кун ба хакиката мефахми и суфихои елок ика мушрикан и хабисо сабаб шид ки мардум ай курону сунат дур мондан
*✏️ Ҳаром будани Сигарет, Калиян ва Нос.*
✅ *_Далоили возеҳ аз Қуръони карим ва аҳодиси Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам ба ҳаром будани онҳо ишорат доранд._*
🖋 قال الله تعالی:وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ [الأعراف ١۵٧]
✒️ *Касоне, кӣ аз Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам пайравӣ мекунанд, ӯ ( Расулуллоҳ ) покизаҳоро барояшон ҳалол ва нопокиҳоро бар онҳо ҳаром месозад.*
( Аъроф 157 )
🖋️ قال الله تعالی:وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکمْ إِلَى التَّهْلُکه[البقره ١٩۵]
✒️ *Худро бо дастони худ ҳалок насозед.*
( Бақара 195 ).
🖋 وقال الله تعالی:وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَکمْ [النساء ٢٩]
✒️ *Худкуши накунед ва хуни ҳамдигарро нарезонед.*
( Нисо 29 ).
🖋 وَإِثْمُهُمَا أَکبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا [البقره ٢١٩]
✒️ *Ва гуноҳи ин ҳар ду аз нафъи онҳо сахттар аст.(Яъне: ҳароманд ва аз манфиатҳои онҳо сарфи назар бояд кард).*
( Бақара 219 )
🔺 *Дуди сигор зарар аст.*
🖋 و قال الله تعالی:وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا * إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ .......( الإسراء 26/27).
✒️ *Ва ҳаргиз исроф накун*
( 26 ). *Ба рости, ки исроф кунандагон бародарони Шаëтин ҳастанд ва Шайтон нисбат ба Парвардигораш бисёр носипос аст.*
( Исро 27 ).
🔹 *Аллоҳи мутаъол дар бораи ғизои ҷаҳаннамиён мефармояд;*
🖋 َیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ * لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ( الغاشیه ۶ - ٧)
✒️ *Онҳоро ҳеҷ таоме набошад, магар аз гиёҳи хордор,ки на фарбеҳ кунад ва на дафъи гуруснагӣ намояд.*
( Ғошия 6/7 ).
✏️ *Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам мефармояд;*
« لاَ ضَرَرَ وَلاَ ضِرَارَ »
🔺 *На ба худ зарар гиред ва на ба дигарон зарар расонед,* *яъне ( ҳаром аст) зарар расондан ба худ ва ба дигарон*
🔺 *Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам мефармояд; " Рузи қиёмат шумо қадам аз қадам бар намедоред то ин кӣ ба ҷаҳор савол ҷавоб диҳед "*
*Яке аз онҳо ин аст, кӣ Молатро аз чи роҳе ба даст оварди ва дар чи роҳе сарф карди ?*
*Шахси сигоркаш ки моли худро ба дуд табдил карда аст дар муқобили ин савол чи ҷавобе дорад?*
🔹 *Шариъат барои ҳифзи,*
*Дин, нафс, ақл, обу-руй, Мол, таъкиди зиёд карда аст.*
*Пас эӣ сигор каш ва эӣ касе,ки ба ин чизҳоҳои ҳаром машғул ҳасти, акнун далелҳо бароят возеҳ расонида шуд,пас Ба хотири он Аллоҳе,ки туро ҷисми солим дод,ва туро барои ъибодаташ халқ кард, аз инкорҳоят даст бикаш,Зеро ту дигар дар пеши Аллоҳ ҳеҷ узр ва баҳонае дигар надори, ва тавба кун Аллоҳ бандаи тавбагузорашро дуст медорад.*
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
@@user-jf7gd1fs5z شراب
ابْنَ عُمَرَ، يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " لُعِنَتِ الْخَمْرُ عَلَى عَشَرَةِ أَوْجُهٍ: بِعَيْنِهَا، وَعَاصِرِهَا، وَمُعْتَصِرِهَا، وَبَائِعِهَا، وَمُبْتَاعِهَا، وَحَامِلِهَا، وَالْمَحْمُولَةِ إِلَيْهِ، وَآكِلِ ثَمَنِهَا، وَشَارِبِهَا، وَسَاقِيهَا "(سنن ابن ماجه 3380)
از ابن عمر رضى الله عنهما روایت است که: پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: «شراب از ده جهت لعنت شده است: خود شراب، کسی که شراب را درست میکند، کسی که به درخواست او شراب گرفته میشود، فروشنده، خریدار، حمل کننده، کسی که شراب برای او حمل میشود، خورنده پول آن و خورنده خود آن و ساقی آن».
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْخَمْرُ أُمُّ الْخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَهَا لَمْ تُقْبَلْ صَلَاتُهُ أَرْبَعِينَ يَوْمًا، فَإِنْ مَاتَ وَهِيَ فِي بَطْنِهِ مَاتَ مَيْتَةً جَاهِلِيَّةً»( ألبانی درصحیح الجامع 3344)
پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند:«شراب ام الخبائث (اساس پلیدیها) است، پس هر کس آن را بنوشد تا چهل روز نمازش قبول نمی شود و اگر بمیرد در حالی که شراب در شکمش باشد، به مرگ جاهلیت مرده است».
@@user-jf7gd1fs5z *ШАРОБ (АРАҚ ПИВА) ВА ҲАР ОНЧИЗЕ КИ МАСТ КУНАНДА АСТ.ҲАРОМ АСТ. БИНОБАР ИН ДАЛЕЛҲО*👇🏻👇🏻👇🏻
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ.
*Эй мӯъминон, ҷуз ин нест, ки хамр ва қимор ва нишонаҳои маъбудони ботил ва тирҳои фол палид ва аз кирдори Шайтон аст; пас, аз вай дурӣ кунед, то бувад ки растагор шавед.*
⛔⛔⛔⛔
*ҲАРОМ БДАНИ ПИВА ВА ВИНО*
*١- [عن عبدالله بن عمر:] عن النَّبيِّ ﷺ بِمِثْلِهِ [أيْ: حَديثِ: كُلُّ مُسكِرٍ* *حَرامٌ، وكُلُّ مُسكِرٍ خَمرٌ].*
شعيب الأرنؤوط (ت ١٤٣٨)، تخريج المسند ٦٢١٩ • صحيح • أخرجه مسلم (٢٠٠٣) باختلاف يسير، وأبو داود (٣٦٧٩)، والترمذي (١٨٦١)
*Аз абдуллоҳ ибни Умар( р) ривоят аст ки Паёмбар (с а в) фармуданд. ҲАР ЧИЗИ МАСКУНАНДА ҲАРОМ АСТ ВА ҲАР МУСКИР ( МАСТ КУНАНДА) ШАРОБ АСТ.*
*ДАЛЕЛИ ДИГАР*
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْخَمْرُ أُمُّ الْخَبَائِثِ فَمَنْ شَرِبَهَا لَمْ تُقْبَلْ صَلَاتُهُ أَرْبَعِينَ يَوْمًا، فَإِنْ مَاتَ وَهِيَ فِي بَطْنِهِ مَاتَ مَيْتَةً جَاهِلِيَّةً»( ألبانی درصحیح الجامع 3344)
*Паёмбар с а в) фармуданд Шароб Модари Палидиҳо аст пас ҳар касе нушид онро То чил руз намози он қабул намегардад,*
*ва агар мурд ва шароб дар шикамаш бошад мурдааст ба марги ҷоҳилият ..*
chat.whatsapp.com/Jr5p3ufKZc9AhQg5bynvfv
МУНОЗАРАИ ИМОМ ШОФЕЪИ БО ЯКЕ АЗ МУРҶИЪАҲО:
Имом Шофеъи ба мурҷиъа гуфт: Аз куҷо гуфти, ки амал ба имон дохил намешавад?
َ
️Мурҷиъа гуфт: Аз Каломи Аллоҳ Таъоло:
{ ﺇﻥ ﺍﻟﺬﻳﻦ آﻣﻨﻮﺍ "ﻭ" ﻋﻤﻠﻮا ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ }
Ҳамоно онҳоке имон оварданд "ва" амалҳои солеҳро анҷом доданд.
Дар ин Оят ҳарфи "вов" ҷудокунанда байни "имон" ва "амал" омадааст. Бинобарин имон қавл аст ва амалҳо шароеъ аз фуруъот аст.
Имом Шофеъи гуфт: Дар назди ту ҳарфи "вов" фасл кунанда аст ( ҷудокунанда ) ??
Мурҷиъа гуфт: Бале Оре.
Имом Шофеъи гуфт: Пас агар чунин бошад, ту ду илоҳро (Маъбуд) ибодат мекардаи: Илоҳе дар машриқ, ва Илоҳе дар мағриб!!
Зеро ҳамоно, ки Аллоҳ мегуяд
ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻳﻘﻮﻝ : { ﺭﺏّ ﺍﻟﻤﺸﺮﻗﻴﻦ
"ﻭ" ﺭﺏّ ﺍﻟﻤﻐﺮﺑﻴﻦ } !!
Робби ду машриқ "ва" Робби ду мағриб.
Мурҷиъи дар ҳол ба ғазаб омаду гуфт: Субҳана Аллоҳ ! Оё маро васани ( мушрик ) қарор доди ?!
Имом Шофеъи гуфт: Балки ту нафсатро ҳамчунин қарор доди.
Мурҷиъа гуфт : Чигуна ?
Имом Шофеъи гуфт : Ба ҳамон даъвои кардаат, ки гуфти ҳарфи "вов" фасл ( ҷудокунанда) аст.
Мурҷиъа гуфт : Ман тавба менамоям азон чизеки гуфтам, ва ҳамоно, ки ман Робби ягонаро иъбодат менамоям, ва баъд аз им руз ҳеҷгоҳ ҳарфи "Вов"-ро фасл намегуям.
Мегуям: Имон қавл аст ва Амал аст, ва зиёду кам мешавад.
Абу Муҳаммад Маданӣ.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ﺣﻠﻴﺔ ﺍﻷﻭﻟﻴﺎﺀ ﻭﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﻷﺻﻔﻴﺎﺀ ؛ ﻷﺑﻲ ﻧﻌﻴﻢ اﻷﺻﺒﻬﺎﻧﻲ ( ١١٠/٩) .
Мурҷиъаи_асри_ҳозир
Дар ин замон низ мурҷиъаҳо ин Умматро аз зарари худ холӣ нагузоштанд, балки заҳмат ва кушишҳояшон барои паҳн намудани мазҳаби Мурҷиъа хело ҳам шиддат
гирифтааст. Услубҳо, найрангу фиреб ва дасисаҳои онҳо аз услуб ва дасисаҳои
пешгузаштагонашон сахттар асту камтар нест.
Мурҷиъаҳои замони имруз инҳоянд:
• Ашъариҳо;
• Мотуридиҳо;
• Суфиҳо;
• Ҳизбиҳо (амсоли Ихвон, Фараҳ, Нур, Ҳизби Исломӣ дар Молайзиё, Банглодеш
ва Туркия, ҳамчунин Ҳизби Наҳзати Исломии Тоҷикистон). Ҳамаи ҳизбҳое, ки
худро ба Ислом нисбат додаанд - мурҷиъа ҳастанд. Дини мубини Ислом ва
мусалмонон аз ин ҳизбҳо барӣ (пок) ҳастанд ва ҳамаи ин ҳизбҳо имони саҳеҳро
то ба ҳол нафаҳмида, аз шинохти куфр ва кофирону тоғут фарсахҳо дуранд.
Барои ҳамин аст, ки то имруз ҷуз зарар ва фасод аз дасти онҳо хайре барои Уммат нарасидааст.
Абу Муҳаммади Маданӣ حفظه الله
@darsoi_aqida
МУРҶИЪА_ЧИГУНА_ФИРҚАЕСТ:
Мурҷиъаҳо як фирқаи гумроҳ гашта ҳастанд ки мегуянд:
1)- Имону Тавҳид Эътиқоди ва забони аст, ё фақат эътиқоди аст ё фақат забони, Амалро аз Имон намедонанд.
Яъне: Як инсон бо дилаш динро қабул кунад ё танҳо бо забонаш Калимаи Тавҳиро бигуяд барои мусалмон шуданаш ҳамин кофист, амалҳои куфру ширк ба имони инсон зарар надорад.
2)-Мурҷиъаҳо: Куфру Ширки Амалиро қабул надоранд ё қавлироҳам қабул надоранб.
Куфру ширк дар назди Мурҷиъа фақат эхтиқоди аст.
Дар назди Мурҷиъа Ҳамонвақт инсон кофир мешавад, ки эътиқоди Истиҳлол ( Ҳаромро ҳалол шуморад) Такзиб ( Динро дуруғ шуморад) Ҷаҳд ( Рад намояд).
Аз ҳамин ҷиҳат мурҷиъаҳо Мушрикро мушрик намешуморад ё касеки ба шиканандаҳои Исломи муҷмаъ алайҳ воқеъ шудааст муртад намедонад, балки Аҳли Суннатро, ки Мушрикро мушрик мегуянд ё касонеки ба шиканандаҳои Ислом воқеъ шудааст муртад мегуянд мурҷиъаҳо Таъна ба Хавориҷ мезананд ва худашон Тоғут параст шуда куфр бар тоғутро баҷо наовардаанд.
Дар назди Мурҷиъаҳо кофир вуҷуд надорад зеро онҳо ҳамаро мусалмон медонанд.
3)-Мурҷиъаҳо онҳое ҳастанд ки Амалро аз имон намедонанд, агар амалро аз имон донандҳам мукаммилоти имон медонанд.
Аз ҳамин ҷиҳат тавҳиди ҳукм ё ҳокимият, ва Тавҳиди Мутобеъат ва шиканандаҳои ин ду Тавҳидро инкор мекунанд ва дар ҳамин асос Ҳокимони биғайри мо Анзала Аллоҳро Валиюл Амр медонанд агарчи ба ҳамаи намудҳои ширк ва шиканандаҳои Ислом воқеъ шуда бошадҳам.
4)-Мурҷиъаҳо касоне ҳастанд ки Такфири Муайянро ба номи иҷтиҳод инкор мекунанд, ки ин ақидаи ботилашон мухолифи Иҷмоъи Саҳоба ва Уламои Аҳли Суннат аст.
Ва бо ҳамин асос ин фирқаи гумроҳгашта мурҷиъаву меҳрубон нисбати Тоғутҳо мешаванд, аммо нисбати Аҳли Тавҳид хавориҷанд.
Ҳатто кор ба ҷое расидааст ки Мурҷиъаҳои ҷаҳми Мадхалиҳову Ҷомиҳову раслониҳову ва шогирдони Ёсири Бурҳони ва ҳизбиҳо ки худро ба Ислом нисбат медиҳанд баъзе аз призиденти давлатҳои ғарбироки Аҳли Китоб аст такфир накарда тоаташро воҷиб гуфтаанд.
5)-Мурҷиъаҳо: Вало ва баро ро аз имон намедонанд, ва ин ибодат ки аз Асли Имон аст бар хилофи ҳақ истифода мебаранд
Яъне: Бо Муваҳҳидин душмани мекунанду туҳмату буҳтон гуи, аммо бо тоғутҳову Муртадҳо меҳрубониву лутфу мурҷиаги.
Аз ҳамин ҷиҳат Уламои Аҳли Суннат гуфтаанд:
Мурҷиъаҳо Хавориҷанд нисбати Аҳли Тавҳид, ва Мурҷиъа ҳастанд нисбати Тоғутҳову Мушрику Муртад.
Ё ба ибораи дигар:
Нисбати Тоғут Меҳрубону мурҷиъа , Нисбати Аҳли Тавҳид Хавориҷу таъна кунанда ҳастанд.
Уламои Салаф ба монанди:
Суфёни Саври, Саъид бин Ҷубайр, Саъид бин Мусайиб, Исҳоқ бин Роҳавейҳ, Абдуллоҳ бин Муборак, Муҳаммад бин Сирин,Авзоъи ва ғайраҳо ва уламои Наҷд ва уламои Асри ҳозирки ҳазорҳо ҳастанд Зарари ин фирқаии бидъатиро баён намуда ва таълифҳои кардаанд ва ҳатто Фирқаи Мурҷиъаро хабистар аз ғулоти Хавориҷ азориқа гуфтаанд.
ҚАДАРИЯ:
Фирқаеки қазову қадари Аллоҳро инкор мекунад ва бандаро холиқи амалҳои худ медонад.
Абу Муҳаммад Мадани حفظه الله
@darsoi_aqida
Мурджииты_не_будут_подпущены_к_Водоёму_КАВСАР
Хадис: «Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему: къадариты и мурджииты!»
» صِنْفَانِ مِنْ أُمَّتِي لا يَرِدَانِ عَلَى الْحَوْضِ ، الْقَدَرِيَّةُ وَالْمُرْجِئَةُ » .
Сообщается, что посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, сказал:
«Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему: къадариты и мурджииты».
Этот хадис передали аль-‘Укъайли в «Ду’афаъ» (стр. 156), ат-Табари в «ат-Тахзиб» (2/180/1472), Ибн Абу ‘Асым в «ас-Сунна» (949), аль-Лялякаи в «Шарх-ус-Сунна» (4/142/1157) со слов Абу Лейля аль-Ансари.hasan-1
Ат-Табарани в «аль-Аусат» (4/281) передал со слов Анаса о том, что посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, сказал: : «Две категории людей из моей общины не будут подпущены к моему водоему и не войдут в рай: къадариты и мурджииты».
В другой версии сказано: «Къадариты и мурджииты - огнепоклонники (маджусы) этой общины! Если они заболеют - не навещайте их, а если они умрут - не присутствуйте на их (похоронах)».
Аль-Хайсами (7/207) сказал: «Его передал ат-Табарани в “аль-Аусат” и его передатчики те, от которых приводятся хадисы в “Сахихе”, кроме Харуна ибн Мусы аль-Фарви, а он заслуживающий доверия».
Шейх аль-Албани назвал хадис хорошим. См. «ас-Сильсиля ас-сахиха» 2748.
@darsoi_aqida
﷽ 🌷✨
8⃣ Хатари ширкро дар Қуръони ъазимушаън ва аҳодиси Расулуллоҳ ﷺ бидонем:
Ширк яке аз гуноҳони бузурге мебошад, ки нисбат ба тамоми гуноҳон бисёр хатарнок аст, ки хатари ширкро метавон дар оёти Қуръони ъазимушаън ва аҳодиси Расулуллоҳ ﷺ ба диққат мулоҳиза намуд:
🔺Хатарҳои ширк дар Қуръони азимушаън:
🔺 Дар Қуръони ъазимушаън
хатарҳои ширк чунин баён гардида аст:
🔴 Хатари аввал: ъадами бахшиши ширк бидуни тавба:
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала мефармояд:
яқинан, ки Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала ширкро намебахшад ва мебахшад поёнтар аз онро барои касе, ки хоста бошад.
🔺Хатари дуюм:
🔺ширк бузурктарин зулм аст:
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала мефармояд:
Яқинан ки ширк зулми бисёр бузург аст.
🔺Хатари сеюм: ширк тамоми аъмоли ҳасанаро аз байн мебарад:
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала мефармояд:
яқинан, ки барои Ту ва соири Паёмбароне, ки қабл аз Ту
буданд ваҳӣ шуда аст, ки ҳаргоҳе ширк биоварӣ ҳатман-ҳатман-ҳатман тамоми аъмоли Ту нобуд мегардад, ва ҳатман-ҳатман-ҳатман аз ҷумлаи
хусрон кунандагон хоҳӣ буд.
🔺Хатари чорум:
🔺ширк суқути бузурге аз мақоми имон мебошад:
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала мефармояд:
бандагони холиси Аллоҳи Мутаъол бошед! Ҳеҷгуна шарике барои У қоил нашавед! Ва ҳар касе барои Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала шарике қарор диҳад мисли ин, ки аз осмон суқут карда ва парандагон (дар васати (миёнаи) ҳаво) Уро мерабоянд ва ё тундбоде Уро ба ҷойи дурдасте партоб мекунад!
🔴 Хатарҳои ширк дар аҳодиси Расулуллоҳ ﷺ :
дар аҳодиси Расулуллоҳ ﷺ
низ хатарҳои ширкро дар нуқоти зайл метавон мулоҳиза намуд:
🔸1-адами байъат (аҳду паймон, роҳбарии касеро пазируфтан) бо
касе, ки аломате аз ширк дар вуҷудаш буд:
Уқба бин Омир Ҷаҳанӣ мегуяд, ки даҳ-шахс ба назди Расулуллоҳ ﷺ омаданд, Расулуллоҳ ﷺ ба нуҳ-танӣ онон байъат (аҳду
паймон) намуд, ва бо яке аз онон байъат накард гуфтанд: Ин шахс чи мушкил дорад, ки бо вай байъат на-намудӣ?
Расули гиромии ислом ﷺфармуд, ки дар бозуйи (дасти) вай таъвизе
(туморе) ҳаст он шахс таъвизро аз бозуяш дур намуд сипас Расулуллоҳ ﷺ ба ҳамроҳияш байъат намуд, сипас фармуд ҳар касе чунин ашёеро овезон намояд ширк овардааст.
🔸2-мамониъат аз лафзи ширкомез: Дар маснади Аҳмад бин Ҳанбал ривоят шудааст:
Шайх Албанӣ дар силсилаи саҳиҳа онро ҳадиси саҳеҳ гуфтааст.
Аз Абдуллоҳ бин Аббос ривоят аст, ки шахсе фармуд:
Эй Расулуллоҳ ﷺончиро Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала ва ту бихоҳӣ.
Расулуллоҳ ﷺ фармуд:
Маро барои Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала шарик сохтаниӣ, балки бигу, ончи, ки Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала ба танҳоӣ бихоҳад.
🔸3-баёни лаънат бар касоне, ки амали ширкӣ мекунанд:
Оиша ( Р А) мегуяд: Расулуллоҳ ﷺ дар бемории вафоти худ,
фармуданд:
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала яҳуд ва насороро лаънат кунад, онон қубури (қабри) анбиёи Худоро саҷдагоҳ қарор доданд)).
Оиша (Р А) мегуяд: агар, ин эҳтимол вуҷуд намедошт, қабри Расулуллоҳ
ﷺ- ро ошкор мекарданд (яъне дар ҳуҷра қарор намедоданд). Вале метарсам, ки мардум онро масҷид қарор диҳанд.
🔸4- ширкро яке аз ҳалоккунандаҳо медонад:
Аз Абу Ҳурайра р а ривоят аст, ки Набйи Акрам ﷺ фармуд:
аз ҳафт гуноҳи ҳалок кунанда иҷтиноб (дурӣ) кунед.
Гуфтанд: Эй Расулуллоҳ ﷺонҳо кадоманд?
❗❗Фармуд: ширк ба Аллоҳ (), сеҳр, куштани инсони бегуноҳ, хурдани суд, хурдани моли ятим, фирор аз ҷиҳод ва туҳмати зино ба занони покдоман ва бехабар аз фасод.
•┈┈┈┈┈•✿💚✿•┈┈┈┈┈•
Ба саҳифаи мо аъзо шуду аз аҳкомоти Дини Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таъала ва аҳодиси Расулаллоҳ ﷺ огоҳи ҳосил кунед .
╭┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈╮
◌ ོ| @talibilma🌸
╰┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈╯ua-cam.com/play/PLiNZVHUmy8w9Bfa5ObLAOF_SkGZowAsxJ.html
Дарси 20
Навоқизи Ислом (шиканандаҳои ислом)
Мақсад аз навоқиз аз байн барандагон ва фосидкунандагони ислом мебошад, ки онҳо хело зиёданд, вале аз ҳама хатарноктар ва бештар воқеъшавандаи онҳо даҳто мебошанд:
1. Ширк дар ибодати Худованд:
Аз ҷумлаи ширк дар ибодати Аллоҳ, забҳу қурбонӣ намудан барои ғайри Аллоҳ, ки онҳо барои ҷин ё қабр анҷом дода мешаванд, маҳсуб мегардад. Далел:
إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ
«Албатта, Аллоҳ гуноҳи касонеро, ки ба у ширк оваранд, намебахшад ва гуноҳони дигарро барои ҳар ки бихоҳад, меомурзад.» (Сураи нисо, ояти: 116)
Далелҳо
Аль анкабут ояти 65, 41-42
Аль джин 18
Аль ан'ам 71, 162
Аз зумар 3, 38, 44
Йунус 18
Йунус 106
Аш шу'аро 72-73, 213
Аль касос 88
Аль а'роф 29, 37, 55, 56, 180, 197
Аль исро 57, 67, 110,
Гофир 60, 65, 73-74
Ан нисо 117, 172
Ар ро'д 14
Фусилат 48
Ан нахль 20-21
Фатыр 13-14
Йа син 23
Аль хаджж 12-13
Аль фуркан 68
Аль кахф 14
Худ 101
Аль му'минун 117
2. Васила қарор додани чизе барои наздик шудан ба Аллоҳ:
Ҳар кас, ки байни худ ва Аллоҳ воситаҳое қарор диҳад, (бар ивази Аллоҳ) онҳоро фаро хонад ва аз онҳо шафоат талаб намояду бар онҳо таваккул намояд, ингуна шахс ба иттифоқи уламо кофир шудааст.
Далелҳо
Бакара 255
Ан наджм 26
Саба' 23
Йунус 3
Марьям 87
Аз зухруф 86
3. Кофир нашуморидани мушрикҳо, бутпарастон ва яҳуду, насоро:
Ҳар кас, ки мушриконро кофар надонад ва ё ба куфри ишон шакке дошта бошад ва ё роҳашонро дуруст шуморад, худ кофир мешавад.
Далелҳо
Аль Бакара 256, 217-ридда
Аль Мумтахана 4
Аль кафирун -
Ат тауба 3
Аль ан'ам 19
Хуб 54
Аль имрон 67, 90-91
Аль беййина 6-1
Ат Тавба 113, 84, 74
Ин гӯспанд ки бошад?
Кси зан кери домуло дар кси зант
Сказал шейх Мухаммад ибн Абдуль-Ваххаб (да помилует его Аллах):
«Аллах, описал неверующих в многочисленых аятах. И по этому нужно выносить такфир так как это связанно с шахадой “Ля иляха илля Ллах” и это истинные слова. И не примется это шахада кроме как с такфиром мушриков, как об этом упоминается в достоверном хадисе:
“Неприкосновенны имущество и жизнь того, кто сказал {нет божества, кроме Аллаха} и отрёкся от поклонения всему, кроме Аллаха. Он будет держать ответ пред Аллахом…” и слова: “отрёкся от поклонения всему, кроме Аллаха” т.е Имущество и жизнь человека будут неприкосновенны лишь тогда, когда всё указанное выше будет дополнено полным отвержением всех объектов поклонения, кроме Аллаха. Любое же сомнение или колебание лишает неприкосновенности имущество и жизнь человека».
Источник: (см. "Ад-Дурар ас-Сания", 2/206)
Суфихой кубури пирпараст
Почему вы Христа за Сына Божьего не принимаете Почему как в Бога не веруете
Скажи: «Он, Аллах (Бог, Господь), - Один [нет иных богов, божеств, помимо Него]. Аллах (Бог, Господь) - Вечен [только Он есть Тот, в Котором все до бесконечности будут нуждаться]. Не родил и не был рожден. И никто не может равняться с Ним [быть похожим на Него; нет ничего подобного Ему]».
112 сура Корана
Ин суфихо Девонаанд мушрико кабр параст
m.ua-cam.com/video/kQMkD0DcUTQ/v-deo.html рад ба суфихои мушрик
Рукнҳои шаҳодат: Муҳаммад расулуллоҳ
Шаҳодат ду рукн дорад:
1. Эътироф намудан ба паёмбарии Муҳаммад ﷺ.
Далелаш ин сухани Аллоҳ аст, ки мефармояд:
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ
«Муҳаммад расули Аллоҳ аст...»(Сураси Фатҳ, ояти 29)
2. Эътиқод доштан ба ин ки Муҳаммад ﷺ бандаи Аллоҳ аст. Далелаш ин аст, ки Аллоҳ уро дар шарофатмандтарини мақоми бандагӣ васф намудааст. Ва он мақом, мақоми дуъо (ва фарохонӣ) мебошад. Аллоҳ мефармояд:
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا
«Чун бандаи Аллоҳ (Муҳаммад) барои парастиши Аллоҳ бар пой истод, гирди уро (ҷинҳо) гирифтанд.» (Сураи Ҷин, ояти: 19)
Муҳаммад ﷺ паёмбарест, ки дуруғ намегуяд ва бандаест, ки парастида намешавад.
Шурут ва талаботи шаҳодат:
Шурут ва талаботи ин шаҳодат 4 мебошад:
1. Тасдиқ намуданаш ба он чизе, ки хабар додааст.
2. Итоат намуданаш ба он чизе амр намудааст.
3. Дурӣ ҷустан аз он чизе, ки боздоштааст.
4. Ва бояд он тавре, Аллоҳро ибодат намуд, ки муҳаммад ﷺ роҳнамоӣ кардааст.⚘💐🌹🥀🌺🌹🍁🌾🪴🌻🌳
Дарси 12-ум
Асли сеюм: Шинохти банда паёмбараш Муҳаммад ﷺ-ро:
Ин асл низ масъалоеро дар бар мегирад:
Донистани ному насаби Муҳаммад ﷺ:
У Муҳаммад писари Абдуллоҳ писари Абдулмуталиб писари Ҳошим мебошад. Ҳошим аз Қурайш аст ва Қурайш аз араб ва араб аз зурияи Исмоил писари Иброҳими ХалилуЛлоҳ аст.
Муҳаммад ﷺ дар шаҳри макка тавалуд шуд, дар батни модараш буданда падараш Абдулло вафот кард ва дар сини 6-солагиаш модараш вафот кард,
Дар 40-солагиаш бо калимаи “бихон - إقرأ“ ба паёмбарӣ мабъус шуда ва бо фармони “ал-Муддассир - المدثر” росулуЛлоҳ шуд .
Ӯ шасту се (63) сол умр дидааст аз ин умр чиҳил солаш қабл аз паёмбарӣ буда ва бисту се соли дигари (умри муборак) дар паёмбарӣ гузаштааст.
Ва у росулуЛлоҳ соҳиби ҳафт (7) фарзанд буд, чор (4) духтар ва се (3) писар, ки шаштояш (6) аз модарамон Хадиҷа (р) буд ва якташ (1) аз марям буд.
Пеш аз ҳиҷрат карданаш ба шаҳри мадина, 13-сол ба Тавҳид даъват кард, ва дар мадина 10-соли дигар умрдид ва баъд аз дунё вафот кард.
МУХТАСАР АЗ СИРА Муҳаммад ﷺ
Бо ҳамин усули сегонаро ба поён мерасонем.
🍀🌱🌼🌸🌿☘🍃🍂🌳
Дарси 5️⃣-ум
Муҳаммад расулуллоҳ - محمد رسول الله
Гувоҳи додан ба ин ки Муҳаммад фиристодаи Аллоҳ аст.
Далелҳо:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ
«Албатта, паёмбаре аз худи шумо бар шумо фиристода шуд, ҳар он чи шуморо ранҷ медиҳад бар у гарон меояд. Сахт ба шумо дилбаста аст ва бо муъминон мушфиқу меҳрубон аст.» (Сураи Тавба, ояти: 128)
Ҷои дигаре мефармояд:
...وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ ...
«Албатта, Аллоҳ медонад, ки (эй Муҳаммда ﷺ) ту паёмбараш ҳастӣ.» (Сураи Мунофиқун, ояти: 1)
Маъно:
Аз самими қалб боварии комил доштан ва ин ки (он боварӣ ва тасдиқ) бо қавли забон мувофиқ бошад, ки Муҳаммда ﷺ бандаи Аллоҳ ва фиристодаи у ба суи тамоми инсу ҷин мебошад.
С..!
Оё шаҳодати аввал, ки ашҳаду алло илоҳа иллаллоҳ аст бешаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ қабул мешавад....?
Ҷ..!
Банда дар дин дохил намешавад, магар ба ҳамин ду шаҳодат ин ду шаҳодат ба ҳам вобастагии сахт доранд.Шартҳои шаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ (ﷺ) чист...? Шартҳои шаҳодати Муҳаммад Расулуллоҳ (ﷺ) ҳамон шартҳои «Ло илоҳа иллаллоҳ» аст, яъне илм, яқин, ихлос, сидқ, муҳаббат, инқиёд итоъат кардан ва қабул....!
___________________________________
Якум:
Илм яъне шинохтани Паёмбар, Муҳаммад (ﷺ), ки Ӯ-ро Аллоҳ фиристод то мардум-ро аз зулматҳо ба сӯи нур аз куфр ба сӯи имон аз ширк ба сӯи тавҳид ва аз ҷаҳолат ба сӯи илму маърифат барорад...!
____________________________________
Дуввум:
Яқин Расулуллоҳ (ﷺ) фармудаанд:
{ Шоҳиди медиҳам, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ва дар ҳақиқат Ман расули Аллоҳ ҳастам банда бо
ин ду шаҳодат Аллоҳ-ро вонамехурад, ки дар ин ду шаҳодат шак надорад магар ки дохили Ҷаннат мешавад }.
"Муслим: Ҷ. 27. С. 44-45".
___________________________________
Сеюм:
Ихлос, яъне ихлос дар мутобиати Расулуллоҳ (ﷺ) ва маънояш ин ки дар иттибои Расул алайҳис салоту ва-с-салом холис бошӣ ба ин ки дар
шариаташ чизе наафзоӣ, ки аз он
нест ва аз шариаташ чизе кам накунӣ,
ки аз он аст. Аз шариат камкунанда
муқассир аст ва гоҳо фосиқ мешавад
ва зиёдкунанда мубтадиъ аст пас дин комил аст эҳтиёҷ ба навоварӣ надорад. Пас ихлоси мутобиат ба Расулуллоҳ (ﷺ) зарур аст ва ба ин шаҳодати "алло илоҳа иллаллоҳ ва анна Муҳаммад-ар Расулуллоҳ" мутаҳаққиқ мешавад...!
____________________________________
Чорум:
Сидқ, Муъоз ибни Ҷабал (рз) аз
Расулуллоҳ (ﷺ) ривоят намудааст:
{ Нафаре нест, ки аз сидқи қалбаш шоҳиди диҳад, ки нест маъбуди барҳақ магар Аллоҳ ва ин ки Муҳаммад банда ва расули Ӯст магар, ки Аллоҳ вай-ро бар оташ ҳаром мегардонад }.
"Бухорӣ: 128 ва Муслим: 32/53".
____________________________________
Панҷум:
Муҳаббат албатта муҳаббати Расул (ﷺ) асли бузурги имон аст, пас мусалмон дар зумраи мӯъминони наҷотёфта дохил намешавад то ки Расул (ﷺ) дар наздаш аз ҷонаш ва ҳамаи мардум дӯстдоштатар бошад.
Далелҳои ин мавзӯъ дар Қуръону
Суннат бисёр аст Аллоҳ субҳонаҳу ва
таъоло мефармояд:
____________________________________
{ قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ }.
Бигў:
{ Агар падарони шумову писарони шумо ва бародарони шумову занони шумо ва хешовандони шумо ва
он молҳое, ки онро касб кардаед ва тиҷорате, ки аз касоди он метарсед ва манзилҳое, ки онро писанд мекунед, назди шумо аз Аллоҳ ва Пайғамбари Ӯ ва аз ҷиҳод дар роҳи Ӯ
дўстдоштатар бошанд, пас нигарон бошед то он ки Аллоҳ уқубати худро биёрад ва Аллоҳ ба гурӯҳи фосиқон роҳ наменамояд }.
"Тавба ояти: 24".
____________________________________
Далелҳо аз Суннат:
عن أبي هريرة رضي االله عنه أنَّ رسول االله صلى االله عليه وسلم قال:
{ فوالذي نفسي بيده لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحبَّ إليه من والده وولده }.
Аз Абӯҳурайра разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Паёмбари
Аллоҳ (ﷺ) фармуданд:
{ Савганд ба Зоте, ки ҷонам дар дасти Ӯст, имони шахс комил намешавад то он вақт, ки Ман дар наздаш аз падар ва фарзандаш маҳбубтар бошам }.
"Бухорӣ".
____________________________________
عن أنس رضي االله عنه قال:
{ قال رسول االله صلى االله عليه وسلم:" لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحب إليه من والده وولده والناس أجمعين }.
Аз Анас разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Паёмбари Аллоҳ (ﷺ) фармуданд:
{ Имони шахс комил намешавад то он вақт, ки Ман дар наздаш аз падар
ва фарзандаш ва аз ҳамаи мардумон маҳбубтар бошам }.
"Бухорӣ".
____________________________________
وعن أنس رضي االله عنه قال:
{ قال رسول االله صلى االله عليه وسلم " ثلاث من كن فيه وجد ن حلاوة الإيمان: من كان االله ورسوله أحب إليه مما سواهما ومن أحب عبدا لا يحبه إلا الله ومن يكره أن يعود في الكفر بعد أن أنقذه االله منه كما يكره أن يلقى في النار }.
Анас разиялллоҳу анҳу гуфт, Расулуллоҳ
(ﷺ) фармуд:
{ Се хислат аст дар ҳар касе, ки бошад он кас ширинии имон-ро мечашад. Касе, ки Аллоҳ ва расули Ӯ-ро бештар аз дигарон дӯст дошта
бошад ва касе, ки бо касе дӯстӣ кунад дар ҳоле, ки ӯро дӯст намедорад магар ба хотири ризои Аллоҳ ва касе, ки бозгаштан ба куфрро бад бинад баъди ин ки Аллоҳ ӯро аз куфр наҷот дода аст,ҳамчуноне ки бад мебинад, ки дар оташ партофта шавад }.
"Бухорӣ".
____________________________________
Агар шахсе гӯяд ман Паёмбар (ﷺ)-ро на дӯст медорам ва на бад мебинам, ҳукми ин шахс чист...?
Ин шахс кофир мешавад, зеро муҳаббати Паёмбар (ﷺ) зарури аст. Ин шахс мегӯяд ман Аллоҳ-ро на дӯст медорам ва на бад мебинам ва Ислом-ро на дӯст медорам ва на бад мебинам, маънои ин суханаш чист..?
Чи гуна Расул (ﷺ)-ро дӯст намедорӣ, чи туро аз дӯст доштанаш манъ мекунад..?
Ман гумон мекунам, ки ин шахс дурӯғгӯ ва мунофиқ аст, зеро суолаш- ро мепӯшонад. Агар мӯъмин мебуд ҳароина Паёмбар (ﷺ)-ро аз ҷонаш, фарзандаш, аҳлаш ва аз ҳамаи мардум бештар дӯст медошт....!
____________________________________
Абдуллоҳ Давлатов.
Пир чин чинпарастхои хабиси мушрик ин Халка худи шумо гумрох кардед
Иблиси т