10 rzeczy, które robią TOKSYCZNI RODZICE
Вставка
- Опубліковано 3 чер 2024
- Kup moją książkę i kurs: ideaman.tv/ksiazka-pozegnaj-p...
Animacje na zlecenie: ideaman.tv/animacje/
Podcast: bit.ly/podcastDZ
Wspieraj kanał: / przeciętny człowiek
Konsultacje, mentoring i pytania biznesowe: leszek@ideaman.tv
#edukacja #wychowanie #rodzice
0:00 - Co robić z tym filmem jako rodzic i dziecko?
2:48 - 1 Nie kochają lub nie okazują miłości
6:15 - 2 Nie słuchają swojego dziecka
9:22 - 3 Umniejszają problemom dzieci
12:58 - 4 Są zazdrośni o dzieci
16:04 - 5 Nie szanuje granic
20:12 - 6 Nieprzewidywalność i chaotyczność w życiu
22:38 - 7 Żąda specjalnego traktowania
25:44 - 8 Parentyfikują swoje dzieci
28:52 - 9 Nie wspierają dążeń
32:20 - 10 Transfer przemocy i naruszanie cielesności
41:36 - Zmiana zdania nic nie kosztuje
Dla fanów klapsów przydatna metaanaliza kilkudziesięciu olbrzymich badań dot. przemocowego wychowania i normalizacji przemocy: www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/arti...
---
Fanpage Facebook: / nieprzecietneidee
Wszystkie treści, w tym nazwy własne i cytaty, są użyte w celach edukacyjnych. Zastosowanie logotypów ma charakter informacyjny. Żaden z elementów filmu nie jest i nie może być substytutem terapii lub indywidualnej porady psychologicznej.
![[柴犬ASMR]曼玉Manyu&小白Bai 毛发护理Spa asmr](http://i.ytimg.com/vi/0TsXQ7z2Dh4/mqdefault.jpg)
Najgorsi rodzice zdecydowanie nie słuchają mojego podcastu, który znajdziesz w playliście tutaj: bit.ly/podcastDZ
@@MT-do1wlnic nie trzeba zmieniać, żadnego systemu, zmieńmy tylko wlasne myślenie i podejście do różnych spraw, a wszystko wokół nie będzie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie ....pozdrawiam
W przypadku mojego wychowania, było tak samo.
Najgorsze dzieciństwo i młodość jest sprawione przez narcystyczną matkę, której cień rzuca się na całe życie nawet po jej śmierci. 😢
W skrócie:
1. Nie okazywanie miłości
2. Nie słuchanie
3. Umniejszanie problemów dziecka
4. Zazdrość lepszych czasów.
5. Brak szacunku do granic dziecka
6. Nieprzewidywalność i chaotyczność rodziców
7. Zadanie specjalnego traktowania przez rodziców.
8. Zarzucanie odpowiedzialnością dzieci nie adekwatne do wieku.
9. Nie wspieranie ambicji, zainteresowań dziecka.
10. Przemoc, agresja
Moja mama była wojennym dzieckiem, wychowanym w jednej izbie gdzie spało 10 ludzi. Babcia zajęta utrzymaniem rodziny nie poświęcała czasu dzieciom. Wydawała tylko polecenia. Moja mamusia postanowiła, że własne dzieci wychowa inaczej i słowa dotrzymała. Jednak w końcowej fazie jej życia bardzo dało znać o sobie to zaniedbane dziecko. Wręcz żebrała o atencję. Gdybym wiedziała wtedy z czego się to bierze uniknęłybyśmy obie wielu gorzkich słów. Udostępniam, bo to złoto. Dzięki Leszek.
No nie ma czegoś takiego jak czysty altruizm, zawsze jest coś za coś, taki rodzicielski "heroizm" często kończy się pretensjami na starość.
@ to nie jest ich wina szukanie winnych nie ma sensu jechali przecież na nieswiadomosci skąd mieli brac wiedzę? Wiele błędów jest ze strachu o to "co z dzieciaka wyrośnie" wojna strach o przetrwanie plus komunistyczne czasy nie inspirowaly do czułych relacji...nam.tez byłoby ciężej gdybyśmy się cofnęli w czasie bez dostępu do wiedzy i świAdomości która mamy teraz😑spróbujmy to zrozumieć
Slucham czytam i jestem przerazona bo uświadamiam sobie ze chcialam uchronić syna przed wieloma sytuacjami ale teraz widzę że to wszystko za mało
Teraz obserwuję jak wychowuje mojego wnuka nie mam odwagi powiedzieć że cos mi się nie podoba
Bo mogę usłyszeć że braklo mi odwagi jak on potrzebował wsparcia
Ale zaraz prześlę ten fantastyczny film może znajdzie chwilę i wysłucha
Tym bardziej że spodziewają się drugiego dziecka a wnuk bardzo przeżywa ta sytuacja jestem za daleko zeby go wysłuchać
Jak cos chcei powiedzieć to zaraz zaznacza ze mam rodzicom nie mówić i jestem w rozterce bo wykrzyczała bym że coś źle robia a chce zachować tajemnice wnuczka zeby mi ufal😪😪😪
Super materiał 😆🤩
Wielki szacun dla Twojej Mamy, że świadomie postanowiła nie powielać wzorca wychowawczego swojej mamy, a Twojej babci. Zazwyczaj dzieje się dokładnie na odwrót.
Całe moje dzieciństwo to pole minowe.
W zasadzie wszystkie punkty się pojawiły.. Obecne, bardzo dużo siły muszę wkładać w to, żeby moje codzienne funkcjonowanie było spokojne.
Dzieciństwo to fundamenty życia.
Dzięki za kolejny świetny film :)
Rozumiem.
Dobrze z kimś pogg kto ma podobnie. Zrozumie Cię, a nie wysmieje. Trzymaj się. 🤗
Pokochaj docenaj i rozpieszczaj siebie. Ufaj w prowadzenie "wyższej siły", uśmiechaj się, nawet do lustra. Będą dobre owoce
@@leszekjanaszek3749 Piękne słowa :) Dziękuję!
Hmmm mam podobnie , dzieciństwo fundamenty
Moja córcia wczoraj w szkole została poproszona o narysowanie tego, co najbardziej kocha. Inne dzieci narysowały np. dinozaura czy księżniczkę a ona swoją rodzinę. Aż mnie zatkało ze wzruszenia.
Ci z nas, którzy starają się być świadomymi rodzicami powinni oglądać takie filmiki jak ten. Łatwo zboczyć z dobrej ścieżki i coś zepsuć. Dzięki za dobry materiał.
No jest to bardzo wzruszające. Gratuluję :)
👍👍👍
Ale milo
Gratulacje ❤️
Ja mam podobnie, chociaż już jestem dorosła. Ale ja narysowałabym to w kategorii:,,Największe marzenia dzieciństwa,niemożliwe do spełninienia". Bo nieszczęśliwie od samego początku(od urodzenia) utknęłam z moimi psychopatycznymi rodzicami na zawsze i niestety w wielu sprawach ( ekonomiczno-gospodarczo- urzędowo - społecznych) nigdy sobie nie poradzę na własną rękę. Nie ogarniam tego! Ale do nich tylko ta druga rzecz dociera. Aż za bardzo. Dlatego na siłę i bez szczególnego powodu wydłużają mi życie. A potem zwalają wszystko na mnie. Bogu Dzięki nie jestem jedynaczką i mam chociaż jedną dwa lata starszą siovstrę. Tylko ona to rozumie bo ją też: rodzice:szantażowalk,szykanowali,bili,oczerniali,grozili oddaniem do najczęściej psychiatryka itp. No i jeszcze większe Bogu Dzięki od 8, prawie 9 roku życia mam zwierzaki(w przeważającej mierze świnki morskie). Dla mnie są one kimś ,znacznie,znacznie ważniejszym. Teraz mam jedną przyjaciółkę Niespodziankę( tak jest to kolejna moja świnka) i za nic. bym jej nie opuściła!!!!Nie wyobrażam sobie życia bez niej!!!!! Dziękuję,że ktoś ma odwagę poruszać tak drastyczne i głębokie dramaty!. Bóg panu zapłać za to.🤗
Mój sposób na krzyk u Mojego dziecka to przytulenie ....wiem że sobie nie radzi z emocjami wtedy pytam chcesz się przytulić? Odpowiada że tak ....i w ten sposób rozładowują się jej złe emocje...Bycie rodzicem to orka po ogorze i od nas zależy co wyrośnie ❤️
Moja mama wypełniła wszystkie te punkty w moim wychowaniu. I dziś ja ponoszę tego dalsze konsekwencje... Zaburzenia, terapię, leki...Wszystko po to, bym ja nie ciągnęła tego łańcuszka dalej wychowując moja Córkę. To w tym wszystkim boli mnie najbardziej, że to nie toksyczny rodzic ponosi tego konsekwencje...
W pewnym sensie ponosi. Odbija się to w relacji ze swoim dzieckiem.
@@voyski Ona nie ma kompetencji do autorefleksji. Wręcz przeciwnie... To typowy Narcyz.
ponosi, tylko nie jest tego świadomy
@@voyski ponosi, ale nie widzi przyczyny w sobie, tylko w tym dziecku.
zapytaj swoją córkę za 20 lat, zrobiłaś łańcuszek rodząc dziecko
Nie sztuką jest "zrobić" dziecko. Sztuką jest je dobrze wychować.
KAZDY DEBIL MOZE MIEC DZIECKO
Sztukmistrz się znalazł.
@@Xaxaxaxaxaxaxaxax firmę i nowe samochody? I co jeszcze masz nowego?
@@Xaxaxaxaxaxaxaxax To wspaniale.
@@Xaxaxaxaxaxaxaxax Wychowałeś się sam - widać. Tych braków już nie uzupełnisz. Patrząc na Twoją fascynację nowymi przedmiotami wydaje mi się, że mama wiedziała co robi:)
Jestem w połowie filmiku,a miałam wszystkie sytuacje które opisałeś.Przez to moje życie zaczęło się dopiero w 35 roku życia.I przez te trzy lata zrobiłam więcej niż do tego wieku,właśnie dlatego że się obudziłam i zaczęłam pracować nad całym bagażem otrzymanym od rodziców.
Potrzebny filmik.Dzięki.
Mnie nikt nigdy nie słuchał, uciszał, ryby i dzieci głosu nie mają! Dorośli rozmawiają! Cicho bądź!
😢
Największy , głupi stereotyp. Ale tych rodziców nikt nie uczył, oni nie mieli takich wskazówek , internetu . Większość, by była też zainteresowana tymi wskazówkami. Tak myślę.
Tak było wychowane całe nasze pokolenie
Ja, choć jestem już dorosłą osobą, nadal jestem traktowana bez szacunku (nie mam tutaj na myśli rodziców) przez dziadków, ciotki, gdzie jestem ciągnę wyzywana, traktowana, jak śmieć... Nie radzę sobie psychicznie z tym wszystkim. Mam niskie poczucie własnej wartości, uważam, że nie zasługuję na miłość, szacunek, bo przez te wszystkie lata od dziecka to słyszałam.
@@ilonkakrzyzyk4707 ale już nie jesteś dzieckiem i możesz sama o sobie decydować.
Wyjechalem za granicę mieszkam tu ponad 16 lat ... kontakt z rodzicami zerwałem. Jestem na terapii . Mam 40 lat zycie startuje na nowo stety niestety . Pozdrawiam
I brawo. Ja 19 lat za granicą, kontakt sporadyczny. Rodzice też źle wychowani wiec trochę trzeba im wybaczyć i zrozumieć. W nich też siedzą dzieci zaniedbane. A Ty dasz radę.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Ta sama historia, lat 45, niestety nie wybaczylam, nie potrafie
Szpital psychiatryczny, ciezka depresja, ale totalna niezaleznosc
Nigdy nie jest za pozno 👍
Kiedy zaczynasz rozumieć, że lepiej jest zadbać o siebie i samą siebie pokochać niż zabiegać o tą miłość od rodziców. Czasem to już dziecku chodzi nie o miłość, ale o podstawowy szacunek, którego brak. Mimo tego, że wiemy że oni też potrzebują miłości, bo są niby okropni ale w środku zranieni przez naszych dziadków, to jednak gdy nic się nie da zrobić warto odejść, odciąć się i postawić jasno granicę.
No tylko współczucie i litość, bo ktoś skrzywdził rodziców nie zmazuje i uzasadnia ich okrucieństwa jeśli są po prostu toksyczni. Nie wolno tego pomieszać, a czasem to się miesza u dzieci i biorą one odpowiedzialność za zło, które je spotyka.
@ to prawda. Trzeba być krytycznym
Niestety taka relacja często podchodzi pod Syndrom Sztokholmski...
Dlatego zawsze będę powtarzać, że nie każdy nadaje się na bycie rodzicem
Jak widać niektórzy absolutnie nie powinni nimi być
Na posiadanie dziecka powinny być robione testy , wywiady ,kursy, ludzie powinni dostawać pozwolenie na bycie rodzicem. Bo to co się da zaobserwować to jeden wielki armagedon
@@Edone85 zgadzam się
Nie zda testu- aborcja.
@@Ada_to_nie_ja .... chyba wyłącznie rodzica 0_o
@@a.w.7 aborcja rodzica albo egzaminy. A jakiś realny pomysł?
Nieprawda że dziecko roszczeniowe to takie które ma brak miłości. Moja córka cały dzień kręci się wokół swojego syna od jego urodzenia do dzisiaj. Trwa to już 5 lat. Karmiła go piersią do 4 roku życia bo on tak chciał. Wieczorami jest tak zmęczona uleganiem mu i bezustannym kręceniem się wokół niego, że czasami płacze, kiedy jest bardzo zmęczona jego pragnieniami wyssanymi z palca. A on ciągle coś wymyśla i wymyśla i wymyśla, aby tylko być w centrum zainteresowania wszystkich domowników. Do tego stopnia że jak ja ich odwiedzam i próbuję porozmawiać z córką lub zięciem, to wnuk zaczyna coś wymyślać, aby tylko mówić, i mówić coraz głośniej i głośniej, abyśmy nie mogli siebie słyszeć, ze sobą porozmawiając, i aby on był zawsze na piedestale w centrum i najważniejszy. A jak rozmawiam z córką przez telefon, to słyszę jak wnuk zaczyna coś mówić w tym momencie i coraz głośniej, aby przeszkadzać i odwrócić uwagę córki od rozmowy ze mną. A najlepiej gdyby się rozłączyła. A kiedy widzi że to nie przerywa naszej rozmowy, to zaczyna głośno coś śpiewać, aby córka jak najszybciej zakończyła rozmowę przez telefon. Pomimo że on i tak nie pptrzebuje w tym momencie nic dla siebie bo jest zajęty budowaniem z klocków. Ja rozumiem że każdy człowiek jest egoistą, ale ja moim dzieciom zwracałem uwagę na ich egoizm w podobnych ich zachowaniach, kiedy były w wieku mojego wnuka.
Dlatego nie zgadzam się z tą pana teorią o tym że dziecko jest mało kochane kiedy jest roszczeniowe. Bo mali i dorośli egoiści zawsze są roszczeniowi. Widzimy to w cały naszym życiu w relacjach. Uważam że powinniśmy tak wychowywać dzieci, aby rozumiały że szacunek dla innych ludzi należy okazywać nawet wtedy kiedy jest się np 4 latkiem, a nie tylko wtedy gdy jesteśmy bardzo dorośli. Któryś niemiecki filozof powiedział, że wolność jednego człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka i o tym pownniśmy mówić już np 4 latkom, i uczyć ich szacunku.
To smutne, jeszcze istotne jest jak rodzice traktują siebie wzajemnie, jak wpływa to na dziecko i jego przyszłe relacje z ludźmi. Kiedyś myślałam, że miałam szczęśliwe dzieciństwo i w pewnym stopniu na pewno tak było, ale nie dostrzegałam tego, że wiele zachowań nie jest normą. Ja i moje rodzeństwo jesteśmy zaburzeni psychicznie-jako tako wyszłam "najlepiej" z tego wychowania jeśli można tak powiedzieć. Ale chaotyczność i nieprzewidywalność rodziców jest czymś naprawdę niszczącym. Parentyfikacja u mnie wiązała się z obciążaniem historiami, których chyba nie powinnam słyszeć jako dziecko. Jeśli miałabym ocenić to nieprzewidywalność i nagłe wybuchy agresji były najgorsze.
Dziękuję za ten film.Wlasnie leczę depresje i stany lękowe.Nie chce kontaktu z rodzicami. Każdego dnia jest coraz lepiej.
Czyli to rodzice są przyczyną twojej choroby, a brak kontaktu z nimi pomaga Ci z nią walczyć? Pytam, żeby się upewnić czy dobrze zrozumiałem, bo ten temat jest mi niestety bliski.
Tak
Życzę zdrowia i spokoju ducha, wyznaczasz granicę w miejscu w którym potrzebujesz. Słusznie.
@@megsup167 to cholernie smutne, że osoby które teoretycznie powinny być dla nas najbliższe (przynajmniej do pewnego momentu), potrafią najbardziej zrujnować nam życie. A najgorsze jest chyba to uczucie, gdy się patrzy na rodziny, gdzie te relacje wyglądają zdrowo i normalnie. Smutek wymieszany z zazdrością, uczucia trudne do opanowania i zapomnienia. Dziękuję Ci za Twój komentarz bo myślę, że może on być inspiracją i motywacją dla osób zmagających się z podobnymi problemami. Życzę Ci dużo siły i pomyślności zarówno w walce z chorobą jak i trudną i bolesną przeszłością. Trzymaj się :)
@@darthnihilus6157 Zgadzam się. Niestety jako dzieci nie rozumieliśmy toksycznych zachowań swoich rodziców, a właśnie od nich byliśmy uzależnieni i oni kreowali nasz charakter i psychikę. Dlatego tak trudno potem to zrozumieć i bardzo ciężko jest z nimi zerwać kontakt. Bo przecież to mama lub tata.
Ja dopiero po czasie, gdy się wyprowadziłam z domu, zrozumiałam wiele ich zachowań, które tak naprawdę mnie wyniszczały. Np przez brak zrozumienia i olewanie. Moje zdanie się nie liczyło. A poza tym nałóg od alko u jednego z rodzica. Dopiero jak się wyjdzie z tego otoczenia, to wtedy człowiek zaczyna świadomie żyć.
Jest jedna prawda jeżeli chodzi o uczucia dzieci, miłość dostaje się za darmo,na niechęć trzeba zapracować.
110% prawdy
Potwierdzam
amen
Piękne!
Ja słyszałam : uczysz się dla siebie nie dla mnie... No ale jak przyniosłam 1 albo 2 do domu to było zdenerwowanie i krzyk. Jakby wcześniejsze słowa nie istnialy
Niestety u mnie było tak samo.
Ja zawsze słyszałam ,, rób po swojemu ", a jak już robiłam po swojemu ( czyli nie tak jak chciała moja matka ) to były krzyki i wrzaski i histeria, że jestem nienormalna , powinnam się leczyć i nie tak mnie wychowała ... A i najlepszy tekst ,, ty mnie kiedyś do grobu wprowadzisz ". Na szczęście nie robi już na mnie wrażenia .
Aż mam ochotę wysłać ten filmik moim rodzicom, ale mam obawy, że tego nie zrozumieją, bo oni też byli tak traktowani.
Zdecydowanie nie polecam. Kiedyś mojej mamie mówię, żeby pomyślała, zadbała o się siebie. Nie potrafiła zrozumieć co to znaczy. Słowa kocham cię mówi dzięki mnie, ale mówi to wyłącznie jak kończy ze mną rozmowę telefoniczną, jakby to było takie drugie "cześć" lub "pa".
Nic kur mac nie dotrze do zakutego łba, sorki .
Moim zdaniem to zależy od wieku. Mam ojca - 72 lata, który nie ma sobie nic do zarzucenia. Nasza historia jest trudna do zrozumienia, więc nie będę tego wszystkiego pisać. On nie widzi, że jest narcyzem, że jest wręcz toksyczny. Ja zrozumiałam to w liceum, kiedy on zaplanował mi już całe życie. Wyrwanie się spod klosza zajęło mi dużo czasu, nawet po tym jak wyprowadziłam się z domu. Przez jego zachowanie prawie straciłam relacje z mamą (choruje na schizofrenię, a dzięki jego słowom długo myślałam, że moja mama jest głupia i do niczego). Przez jego relacje z pierwszą żoną, dziś praktycznie nie mam żadnych relacji z moi przyrodnimi siostrami i praktycznie straciłam relacje z moim zmarłym już bratem. Nie widział, że krzywdził mnie tym, a także tą swoją nadopiekuńczością nie pozwolił mi zbudować poczucia własnej wartości. Nie chce zrozumieć, że bardzo mnie skrzywdził, wtedy kiedy najbardziej go potrzebowałam. Przestałam z nim rozmawiać na te tematy, bo on i tak się już nie zmieni i tak nie przeprosi, bo nie dopuszcza do siebie tego, że on mógł popełnić błąd. Nie mówię, że był całkowicie zły, ale to odbija się na mnie cały czas, na mojej rodzinie. Wiem jak chce wychować swoje dzieci, ale jest trudno, bo zauważam, że przejmuje się bardzo dużo zachowań od naszych rodziców i czasami nie jesteśmy tego świadomi.
Nigdy nie chcialam byc rodzicem, ale tak sie przydarzyło :p postanowilam jednak zakasać rękawy i uczynic mojemu dziecku 1000 razy lepsze dziecinstwo, niz sama mialam, pod wzgledem psychicznym. moja mama popelniala chyba wszystkie mozliwe bledy wychowawcze, ale najgorsze to bylo: bicie, przelewanie na mnie wlasnych lęków, traktowanie jako powiernicę, kompletna niestabilnosc emocjonalna, traktowanie toksycznych wzorcow jako słuszną normę. Cale szczescie ogarnelam sie, poszlam na terapie, postawilam na rozwoj osobisty i postanowilam, ze przenigdy nie zrobie tego samego wlasnemu dziecku, co robila moja mama. Chce, zeby mialo zdrowe, fajne dziecinstwo. Po prostu wyciagnelam wnioski z tej bardzo trudnej nauki i teraz jestem z siebie naprawde dumna, bo wszyscy znajomi mowia, ze jestem swietną mamą i mam super fajne dzieko 😊
Doskonale, dobra robota! Ile lat ma dziecko?
@ dziękuję :)) ma 10 lat, bylam mamą-studentką 😅 teraz uwazam, ze to byl strzał w dziesiątkę ;)
Niż dziwnie to zabrzmi, ale ja "nikt" dla Ciebie jestem z Ciebie dumna. 😁 Serce rośnie. Nikt nie rodzi się rodzicem, kiedyś były ciężkie czasy, brak edukacji, ale teraz to wstyd nie wyedukować się jak nie krzywdzić dzieci. To nie paprotki.
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Tak matka mi zadała bulu ze słowo mama nie przechodziło mi przez gardło ,dotyk mnie parzył, zniszczyła wszystko od malutkiego zostawiając mnie a później biorąc do siebie i traktować na każdym kroku jak obcą osobę ,przy wchodzeniu do kuchni mówiła że wchodzi szpieg ,nie dbała żeby moje włosy były czyste ,żeby się umuc ,żeby mi złożyć czyste rzeczy ,żeby było mi ciepło w domu ,łóżko moje było zapleśniałe, zatechnieta poduszka ,nikt nie mógł do mnie przyjść bo wstyd mi było, herbata zrobiona dzień wcześniej jak gnojówka i tyle do picia, wszystko źle, ciągła krytyka ,kłamstwa, obwinianie za wszystko oczywiście nie słuszne i do końca trwanie uparcie przy swoim.Tez udało mi się wytrwać przy swoim bo jak już zdechla to obietnicy potrafiłam dotrzymać i mnie tam nie było i mam nadzieję że w jednej setnej zazna tam mojego bulu który mi wyrządziła.Byla najgorsza szmata .Nie będę opisywać więcej bo po co ,za dużo tego złego było i zalety by to kilometry tekstu. Jeden się podniesie i mimo wszystko osiągnie dużo w moim przypadku było inaczej ,jakby mi ręce odcięli i z głowy mózg mi wyparował przez ciągle łzy.
To przykre, trzymaj się ♥️
To wszystko bardzo smutne. Nie wracaj do tego myślami. Szkoda cennego czasu. Życzę dużo szczęścia.
Świetny wykład. Każdy rodzic powinien tego wysłuchać.
Fajny wykład...widzę siebie jako dziecko i moich rodziców
Ale ....ale jestem też ja i moje dzieci
Nie ze wszystkim się zgadzam. Ogrom miłości, ale jak ona ma się wyrażać? Głaskaniem? Pobłażaniem? Sprawianiem cały czas przyjemności ? Tak, trzeba okazywać miłość, ale trzeba też wymagać od dziecka, a to już takie przyjemne nie jest. Dziecko uczy się jak coś widzi i coś robi. A zadaniem rodziców jest przygotować je do samodzielnego życia. Dziecko nieporadne nie będzie szczęśliwe. Oczywiście wymogi muszą być dostosowane do wieku i możliwości dziecka.
Dzieci mają też przeróżne pomysły i rodzice nie mogą być naiwni i myśleć, że to taka niewinna, głupiutka istotka i ojtam wyrośnie z tego. Dzieci nawet popełniają przestępstwa i to nie tylko te z patologicznych rodzin, ale i z tych, gdzie nagminnie rozwiązuje się za nich problemy. Wtedy im się wydaje, że cokolwiek zrobią, to i tak rodzice to załatwią. A więc obowiązuje czujność co do tego, czy to moje dziecko jest ofiarą, czy może właśnie agresorem.
- Poszanowanie granic. Obiektywnie biorąc, to dziecko ciągle narusza granice rodziców 😜 bo większość rzeczy robi źle, albo nic nie robi. Oczywiście do rodzica obowiązków należy cierpliwość, która przecież i tak ma granice.
- Dzieci się nie prosiły....No nikt się nie prosił. Tak już jest, ale cudzą pracę trzeba szanować.
Rodzic, to też nie jest jakiś Bóg wszystkowiedzący i doskonały. Większość ludzi może mieć dzieci, co wcale nie oznacza, że będą potrafili nauczyć je tego co trzeba, dać im tyle miłości ile potrzebują i nie urazić przy tym ich ego. Oni też mają swoją historię, swoje uwarunkowania i są jacy są. Życie nie jest sprawiedliwe i niestety dzieci dzielą uwarunkowania i los rodziców, przynajmniej do momentu dorosłości. To do jakiej rodziny trafimy, to loteria i musimy pracować takimi narzędziami jakie mamy na stanie. A różnych patologii, chorób psychicznych, czy po prostu braku wiedzy jest więcej niż nam się wydaje. I tu akurat się zgadzam, że jedyna rada to uświadamianie ludzi i ich praca nad sobą, aby stać się lepszym człowiekiem, ale na pewno, nie maszyną, która sama swoich uczuć nie ma i ma mniej energii od siedmiolatka biegającego cały dzień za piłką.
Rodzic jest odpowiedzialny za dziecko i bez niego ono nie przeżyje, więc obydwie strony nie mogą przekraczać swoich granic.
Nie można z dziecka też zrobić Piotrusia Pana.
Tak jak przejście po linie jest trudne, tak zachowanie równowagi, pomiędzy miłością i wymaganiami jest trudniejsze niż popadanie w skrajności.
Za biciem oczywiście nie jestem, ale widzę, że są ludzie, którzy jak się nie boją, to nic dobrego nie zrobią. Trudno mi jest powiedzieć, czy wynika to z ich charakteru, czy z wychowania. Geny również mają duży wpływ na osobowość i mogą się aktywować nawet te z kilku pokoleń wstecz.
Tak, że róbmy to co możemy i najlepiej jak potrafimy, pomimo tego, że może się to okazać niewystarczające
Łał. Widziałam wiele, bardzo wiele filmów z toksycznymi rodzicami ale żaden jednak nie opowiadał i nie uwzględniał tak wiele istotnych rzeczy . Podczas oglądania tego filmu czułam się jakby ktoś opisywał moje dzieciństwo i wychowanie mojej mamy (a także jej mamy, mojej babci). Nadal jestem osobą nieletnią i wiele słyszałam poruszonych kwestii z tego filmu od mojej rodziny. Chciałabym także pokazać film mojej mamie, ale w tym rzecz że ona pewnie nie będzie wstanie zrozumieć lub nie będzie chcieć to zrozumieć . Przez to może wyniknąć kolejna niepotrzebna kłótnia , a w tej "rozmowie" jakiekolwiek racjonalne argumenty nie przechodzą i pewnie mogłabym usłyszeć od rodzica że się "wymądrzam" lub po prostu "pyskuje".
Zawsze warto spróbować i nie zakładać z góry, co druga osoba może pomyśleć / zrozumieć , pisze z perspektywy rodzica 😊
Szczerze ratuj siebie i jak tylko dorośniesz i staniesz się samodzielna/lny Uciekaj! Odcinaj się od toksykow i ruszaj na terapię. Życzę zdrowia i pamiętaj życia nam nikt nie zwróci. A życie bez toksykow jest naprawdę piękne. Rodzina to czasem tylko nazwa nic nie znacząca a z ich strony nadużywany instrument.
Jak ja ci dziękuję za ten film. To ja bylam i jestem postrzegana przez pewną osobę za toksyczńego rodzica bo np. rozpieszczalam dzieci, podczas gdy ta osoba spełnia chyba wszystkie warunki bycia toksycznym rodzicem. Widzialam to wszystko i nie było sily, aby to skorygować 😔, tzn ja mialam i nadal mam, ale z drugiej strony był mur..Sama miałam toksyczych rodziców, a przynajmniej jednego. Teraz moje dzieci są już dorosłe, jedno nadal szuka uwagi ojca, drugie już niestety dawno zrezygnowało 😢. Dodała bym jeszcze do tej całej listy, że toksyczny rodzic nigdy nie przyzna się do swoich błędów.
Różne rady słyszałam od innych matek. Teściowa mi powiedziała że dziecko już jakieś się rodzi i nic nie zrobisz
Bicie i krzyki to nie są metody wychowawcze ale odreagowanie złych emocji bezradnych rodziców 😥
Dokładnie tak. I jednoczesnie tak ciężko przełamać schematy z dzieciństwa.
Pierdolenie, jak przeskrobalem cos dostalem "lejty", kar praktycznie nie mialem. Byla akcja/reakcja i co? Zero stresu bo wszystko odbywalo sie bez zbednych rozciagliwosci emocjonalnych, kocham moich rodzicow tak jak wielu z waszych dzieci nigdy was nie pokocha, do konca zycia beda mieli moja opieke bo dziekuje im za to jak mnie wychowali i co dla mnie robili. Mialem i mam w nich oparcie i nikt na tym kurwidolku-swiecie nie jest mnie w stanie zlamac majac takie wsparcie jakie mam. Dziekuje im za sposob w jaki mnie wychowali i nie ulelgi temu waszemu belkotowi. Nie wiem jak klaps ma sprawic ze poprzestawia wam sie cos w glowie, jak moze to byc jakas krzywda dla dziecka. Jezeli to co wy pieprzycie w tych komentarzach jest prawda to 99.9999999999% istot na swiecie powinno byc pozbawionych praw rodzicielskich :)))
Ja myślę, że jest to próba pójścia drogą na skróty. Przemocą można bardzo skutecznie wymusić na innych wiele postaw, zwłaszcza gdy ma się osobowość dominującą. Wówczas ofiara podporządkowuje się oprawcy, ale nie dlatego, że nagle została przekonana do pewnych racji, lecz dlatego, że na niej to wymuszono. Zewnętrzny skutek jest ten sam, tylko w środku zupełnie inaczej.
No ok to niech się wyszaleją gdzieś obok a nie na dzieci, walą w poduszkę czy coś. Moi byli okropnymi tyranami, robili mi wpiernicz o wszystko, ciągle krzyki. Balam się nawet jeść batonów ze zostawię nie daj Boże okruszki czy papierek. Do tego gnębienie w szkole, czasem po złej ocenie zastanawialam się poważnie żeby uciec z domu, pobłądzić czy cokolwiek żeby nie dostać pasem, kablem czy czymkolwiek. Teraz jako dorosła kobieta mam problem z emocjami, wielu nie potrafię zrozumieć i ich uspokoić, mam wrażenie że teraz wszystko się że mnie wydostaje. Nie wiem ile będzie to trwało, mam męża jestem szczęśliwa a mimo to wciąż nie radze sobie z sobą samą, czasem płaczę bez powodu po nocach.
@@ge7874 a moze zwyczajnie to problem z glowa nie zwiazany z wychowaniem......ja dostawalem "po dupie" i nie mam problemu z emocjami...sa wspanialymi rodzicami, dziadkami i zajebistymi tesciami dla mojej zony....malo tego twierdze ze w kilku kwestiach byli dla mnie zbyt poblazliwi, a nalezalo mi sie ostrzejsze potraktowanie....
trudny temat, przypuszczam, że jeszcze powrócę do ponownego odsłuchania. cieszę się, że na Pana trafiłam
Im więcej lat tym więcej daje cierpienie nieszczęśliwe dzieciństwo, bo niby rodzina choć rozwiedzioną to normalna, matka nie miała czasu dla mnie bo pracowała, a kochała , bo moja starsza siostra dostawała zawsze o co prosiła , brat również a ja dostawałam lanie bo byłam zawsze nie grzeczna.
Nigdy nie usłyszałam kocham cie, a kiedy wchodzilam w dorosłe życie to jak taki ślepiec, wszystkiego ucząc się na własnych błędach.
Staram się być szczęśliwa , ale nie jest łatwo.
Dziękuję 🌷 dzięki tym filmików zaczynam rozumieć moje problemy .
Wielu przemocowców ma problem z autorefleksją, odbijają piłeczkę, nie znoszą zmiany swojego zachowania. Chcą zmieniać innych. Zieją lękiem, wstydem i poczuciem winy. Penamentne wyparcia i zaprzeczenia! Nie łączą często faktu własnych ataków gniewu i furii z tym że to powoduje u lęk u dziecka.
Cudownie, że zrobiłeś na temat film. To jest bardzo ważny temat, który sprawia, że dzieci pozbawione potrzeb w dzieciństwie zachowują się tak, jak się zachowują w dorosłym życiu.
😀😍
Kiedy bylam dzieckiem, moji rodzice, szczegolnie matka, unikali takich rzeczy jak usciski, calusy, a na pewno slowa 'kocham'. Pamietam lubilam chodzic w niedziele do kosciola, bo ksiadz prefekt zawsze nas malych poglaskal po glowie przechodzac obok. Kiedy mialam ponad 18 lat, bylam znana jako 'podpuszczalska' bo chcialam te usciski i calusy ktorych nie mialam jako dziecko, ale nic wiecej, natomiast chlopcy tego nie rozumieli.
Świetnie uświadamiasz te sprawy. Często ludzie nie zastanawiają się nad tym o czym mówisz. Z pokolenia na pokolenie przekazują pewne wzorce. Miejmy nadzieję że te wykłady trafią do wielu powodując refleksje. 🍒
Ja podczas mojego dzieciństwa nigdy, absolutnie nigdy nie mogłem liczyć na ojca, w zasadzie do dziś nie mogę na niego liczyć, nie miałem ogólnie łatwego dzieciństwa, nie było usłane różami. Pewnie dlatego do dziś mój kontakt z ojcem jest w zasadzie żaden, a to wszystko z powodu nadużywania przez niego alkoholu, ja nie chcę popełnić tego samego błędu.
Nieraz nie warto nawet o tym wspominać
Nie słuchanie dziecka to też przemoc, długa nieobecność z powodu pracy to też przemoc.
Dlatego nie dam swoich dzieci do żłobków i opiekunek
To wszystko prawda. Zastanawia mnie to że nasi rodzice stosując te wszystkie manipulacje w ogóle było świadomi. Na ile zdawali sobie sprawę jak przenoszą własne mechanizmy na nas. Dziś poddaje się osądowi dosłownie wszystko. Ja sama byłam ofiarą nieudolności mojej matki, miałam żal o to. Sama na wlasne dzieci też przeniosłam wile błędów. Dziś będąc po gruntownej terapii, otworzyły mi się oczy i ukazał się wielopokoleniowy obraz patologicznego , zrozpaczonego i zagubionego świata. To bardzo smutne. Trudna przeszłość uczy że należy brać za siebie odpowiedzialnośc i szukania szczęścia w sobie . Czego życzę wszystkim
Kiedyś niestety nie było terapii. My też przecież bez postępu w wiedzy psychologicznej i zwiększeniu jej dostępności nie wiedzielibyśmy jak zmienić się na lepsze. Nie tylko dla naszych dzieci ale najpierw dla samego siebie
@@AnnaSenoje NAJLEPSZYM WZORCEM jest Syn Boży - Jezus Chrystus. On pokazał ludziom jak okazywać miłość, szacunek,troskę, empatię wobec każdego. Podał też wskazówki, jak dokładnie podążać - Jego ŚLADAMI. Syn Boży - gdy przebywał na Ziemi, mówił ludziom, że robi to , co robi Jego Ojciec. No i że mówi ludziom tylko to , co jemu Ojciec polecił. Dlatego Jego rady są doskonałe - ponieważ pochodzą od Samego Boga. Szczegółowo opisują to 4 Ewangelie w Piśmie Świętym ( Ewangelia : Mateusza, Marka , Łukasza i Jana - życie, postępowanie, działalność i nauki Jezusa Chrystusa ).Jak byłam dzieckiem, czytał mi Ewangelie mój ojciec, następnie ja już sama i staram się tak robić do dziś. Najważniejsze to wprowadzać w życie te rady. Samo czytanie nic nie wniesie w nasze zachowanie. Warto czytać też całe Pismo Święte, które jest Listem od Boga - dla ludzi ( wspaniałą Księgę Przysłów, Psalmy ... itd. ).
uświadom to swoim dzieciom ich przeproś za błędy. Gdyby moi rodzice to zrobili (przyznali do błędów i przeprosili), a przede wszystkim poszli na terapię i zrozumieli jaką krzywdę mi zrobili, to miałabym o nich lepsze zdanie i nie czułabym takiej nienawiści
Ja rozumiem ze 'bicie' odnosi sie tez do przesladowania psychicznego, vertbalnego. Moja matka mnie nie bila kiedy bylam dzieckiem, tylko sie nade mna znecala psychologicznie, Nawet sie chwalia ze ona mne nigdy nie uderzyla. Ja juz wtedy bylam gotowa blagac o szybkie bicie zamiast wielu godzin przesladowania verbalnego, ktore nie zostawialo sincow widocznych dla sasiadow.
To miałaś szczęście bo u nas było 2w1-to jest dopiero problem..
Cieszę się, że jako ojciec, jako ja. Jestem Najlepszym ojcem dla mojego dziecka. Cieszę się, że nie jestem jako stereotypowy ojciec, wręcz przeciwnie. Jestem z tego mega dumny. Mimo iż sam pochodzę z mega ciężkiego domu. I jak widzę ojców, którzy są nieczuli wobec swojego dziecka to aż mnie szlag trafia. Ale wiem, że nic z tym nie zrobię. Dziękuję za ten film Panie Leszku.
Nie zebym usprawiedliwiala lecz to jest szerszy temat...ja zrozumiałam moją mamę gdy zdalam sobie sprawę ze nasi rodzice też byli ofiarami swoich rodziców...ze to się toczy przez pokolenia bo najważniejsze było przetrwanie...poprzednie ustroje nie dawały możliwości wiedzy i szkol dla rodziców. Im odpalay się programy ich rodziców z powodu ich traum. Dopiero nasze pokolenie ma dostep do wiedzy w zasięgu ręki... my mamy zatem większą świadomość i nasi starsi juz rodzice tez się zmieniają mimo ze nam nie powiedzą pewnych juz rzeczy. Nasi rodzice ich zachowanie jakkolwiek to zabrzmi .... ich zachowanie tez moglo byc wołaniem o miłość i akceptację której nigdy nie dostali...i to sie odpala w obecności potrzeb własnych dzieci...traumy trzeba leczyć uświadomić je sobie... nie wiem czy szukanie winnych ma sens. Najważniejsze ze nasze pokolenie ma szansę przerwac koło przemocy...i rowniez wybaczyc nieswiadomosc poprzednikow...by nie przenosić tego dalej.Pozdrawiam serdecznie.
@@lucynabarbara893 zgadza się. To też jest warunkiem uczęszczania na terapię ;) na ktorą chodzę jako DDA.
@@lucynabarbara893 Pięknie Pani ujęła ten temat. Pozdrawiam serdecznie.
@@emmix3900 Dziękuję jestem milo zaskoczona również pozdrawiam 😘
Mój ojciec był bardzo nieczuły. Długo szukałam tej czułości w partnerze, wręcz na siłę. Teraz jestem sama i 30 lat mi zajęło zrozumienie, że wcale nie potrzebuje mężczyzny do bycia szczęśliwa.
Bardzo mądry film i ważny temat który dotyka większości dzieci w mniejszym lub większym stopniu. Na 10 sytuacji o których mówisz ja doświadczyłem 10 i mogę tylko potwierdzić że wywołują takie skutki jak przedstawiłeś.
Dzięki za materiał. Zapewne nieraz odsłucham. aż mam flashbacki z dzieciństwa.
Kolega dobrze mówi w natłoku spraw rodzice dają laptop i phone do zabawy i myslą ze to wystarczy,mam dwie córki jedna 20 lat i druga 13 lat całe zycie staram sie pytac o ich sprawy ich przyjaciół ich problemy poswiecilemim całe zycie ,jeazdy quadem rowerem wspólne wyjscia,wycieczki itp zeby jak najmniej czasu spedzały przed kopmpem i tv,starsza córka powiedziała mi kiedys Tato dziekuje Ci ze nas tak wychowałes,robi sie miło czlowiekowi.
Bardzo fajny i dobry materiał, dziękuję Ci za niego. Powiedziałeś dużo wartościowych rzeczy.
Doświadczenia naszych relacji (to jest Twoich i moich) wskazują, że nie zawsze się ze sobą zgadzamy (jakieś tam grupy na Facebooku), niemniej jednak robisz dobrą robotę. Dobrego dnia :)
Bycie rodzicem jest trudne. Ciężko nie przekroczyć granicy i to we wszystkim. Mój sposób na bycie rodzicem to traktować mój dziecko tak jak sama chce być traktowana, a jeśli po czasie zorientuję się że popełniłam błąd, przepraszam swoje dziecko. Chyba jest to dość dobry sposób bo nie raz już słyszałam że....Nie jesteś taką złą mamą...
Pani Nino - jest Pani mądrą osobą i mamą. Tak właśnie należy postępować. Dziecko wtedy rozumie, że rodzic i ono - są niedoskonali , ale DAŻĄ się WZAJEMNYM SZACUNKIEM i MIŁOŚCIĄ. Rodzice powinni kochać i szanować dzieci - to są LUDZIE w pierwszych i młodych latach swojego życia i potrzebują właściwych wzorców. Nie oczekiwać od siebie doskonałości ( ponieważ jest to niemożliwe) , ale wzajemnego szacunku, zrozumienia i miłości. No i Rodzice powinni troszczyć się o swoje dzieci - dopóki nie staną się one samodzielne - dojrzałe i dorosłe. Wtedy ich wzajemne - dobre relacje pozostaną między nimi , na całe życie. Tego powinni uczyć w szkołach - ponieważ - nie każdy rodzic - sam z siebie - potrafi budować takie relacje ze swoim dzieckiem, od jego najmłodszych lat ( nie każdy rodzic na własną rękę szuka wiedzy - na ten temat. Dlatego w wielu rodzinach powstają rany na całe życie ). Rodzice też popełniają błędy i choć to dla niektórych rodziców trudne - najlepiej przyznać się do tego przed dzieckiem i przeprosić dziecko. Ja też tak się starałam postępować.
@@toline2021
Dziekuję za tak budujące słowa. Uważam że bycie niedoskonałym nie jest "grzechem" trzeba sobie to tylko uświadomić tak jak trzeba sobie uświadomić że można nauczyć się bycia rodzicem od własnego dziecka. Ja jestem na etapie oswajania się z wychodzeniem swojego dziecka na imprezy(koszmar rodzica) Porozmawiałam z synem o moim strachu o niego a on zaproponował sam z siebie że poda mi numery telefonów do kolegów z ktorymi idzie, gdyby telefon się jemu rozładował albo najzwyczajniej by nie słyszał. Ja jestem spokojna a on dobrze się bawi bez ciągłych telefonów ode mnie i wszyscy są zadowoleni☺
@@toline2021 Darzyć.
każdy człowiek którego się poniża nie będzie darzył szacunkiem tego oprawcy. Kontakt z takimi osobami trzeba ograniczać. Moim zdaniem
Dziękuję za film czego nie robić. Możesz też zrobić film co robić,typy najleoszych rodziców. Wiem że częściowo o tym mówisz w tym filmie. Ale zawsze dodasz coś extra.
Dzień Dobry Panie Leszku.
Dzień Dobry słuchaczom pańskiego podkastu.
Chciałem szczerze Panu podziękować za pańska pracę włożoną w przygotowanie tego materiału i nie tylko, oczywiście inne podkasty widziałem i przesłuchałem . Chętnie wracam do nich co jakiś czas. Wielkie BRAWA za przypominanie prawdziwych zasad którymi powinno kierować się w życiu i paradygmatów z których się one wywodzą. 👏👏👏
Dla mnie za późno, ale córke jyz inaczej wychowuje niż mnie wychowywano. Jest pewna siebie, ale też nauczona patrzenia z innej perspektywy, czyli szanuje innych. Żaden nauczyciel nie ma prawa podnieść na nią głosu i to zakomunikowałam już w podstawówce. Na spokojnie. Od tej pory wie, że trzymam jej stronę, ale ona też ma być w porządku. Mnie gnebiono i w domu i w szkole. Bo byłam najstarsza z rodzeństwa, więc mnie olano. Dlatego mieszkam od rodziny daleko. W dalszym ciągu jestem na końcu hierarchii, choć od czasu do czasu zrobią gest na odległość.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Ile ma Pani lat?
Niektórzy rodzice nie powinni zastać rodzicami.
Nie ma sposobu by dobrze ocenić kto sobie dobrze da radę. Narodziny dziecka dla wielu to doświadczenie formujące i zmieniające (czasem na lepsze)
@ hmm to też prawda. Dopiero potem okazuje się kto jest to tego powołany
Na prawo jazdy trzeba robić badania psychologiczne a dziecko może na świat sprowadzić każda patologia . Powinno robić się badania psychiatryczne by sprawdzić czy kandydat na rodzica jest zrównoważony i nie posiada osobowości narcystycznej ,psychopatycznej ,sadystycznej czy innego upośledzenia na starcie dyskredytując potencjalnego kandydata do dysfuncyjnego rodzicielstwa. Świat byłby o wiele lepszym miejscem gdybyśmy mieli dorosłych którzy mieli bezpieczne i szczęśliwe dzieciństwo.
@@dakota4203 trzeba by takie badania robić każdej płodnej osobie i powtarzać wielokrotnie, ponieważ człowiek rozwija się, dojrzewa, dokształca. Należałoby kontrolować od kiedy młody człowiek jest zdolny rozmnażać się i od tego momentu objąć go obowiązkową antykoncepcją. Testy co miesiąc- to oczywiste. ;-)
Nie pierwszy raz słyszę/ czytam o tym, że nie każdy powinien mieć prawo być rodzicem. Kontrola jest tylko nad osobami z niepełnosprawnością intelektualną (też nie zawsze skuteczna). Reszta to takie gadanie...
@@dakota4203 to byłby faszyzm...selekcja...kto decydowałby, na takich warunkach...dobry fachowiec to niekoniecznie ten, który zna swoją dziedzinę tylko z książek...wszyscy robimy błędy i możemy nad sobą pracować...ludzkość niszczy sama siebie...wciąż wydajemy na zbrojenia - nikt nie musiałby głodować, chorować gdybyśmy inaczej rozdzielali nasze Ressourcen...jeszcze tak nie ewoluowaliśmy jako ludzkość...to potrwa...
Zmiana zdania na temat klapsów i swojego postępowania wbrew pozorom kosztuje bardzo dużo - wyjście poza swoje ego
Dziękuję za bardzo wartościowy materiał. Jestem aktualnie w ciąży i często myślę o tym jak poradzę sobie z trudami wychowania. Dzięki temu odcinkowi wiem, jakich błędów unikać. Oczywiście sama doświadczyłam kilku punktów w dzieciństwie. Chcą nie chcą, pewnie powielałabym w wychowaniu własnego dziecka. Dlatego samorozwój jest niezwykle ważny. Jeszcze raz dziękuję.
Jest bardzo trudno, bo gdy w grę wchodzi gniew i emocje, wtedy wychodzą z nas podświadomie te złe wzorce, właśnie wtedy, gdy ciężko się opanować. Myślę, że trzeba zająć się sobą, pójść na terapię i zapanować nad sobą.
@@ohskillah zdecydowanie trzeba nauczyć się panować nad emocjami. W moim rodzinnym domu tego zabrakło. I to był ogromny dla mnie stres. Nigdy nie wiedziałam jakiej reakcji się spodziewać po rodzicach. Dzisiaj staram się panować nad sobą, a u innych ludzi, właśnie opanowanie, wydaje mi się najbardziej atrakcyjną cechą.
Klarowne punkty 👍
Zapewne nikt nie lubi być nazwanym lub utożsamiać się z "toksycznym rodzicem". Przecież wszystko robi się dla "dobra" dziecka.
Nasze pokolenie cały czas się uczy. Nie mieliśmy zbyt dobrych przykładów w dzieciństwie, co niestety ma znaczący wpływ na wielu.
Cieszę się, że jednak coraz więcej dorosłych poszukuje nowych rozwiązań i ma większą świadomość, a tym samym zaczyna traktować dzieci jak ludzi.
Nie planuje dzieci, ale jestem wdzięczna za twoje materiały, bo dzięki nim uzdrawiam swoje dziecko wewnątrzne, przez co bardziej się rozumiem, dziękuję!
Tez bym chciala uzdrowic swoje wewnetrzne dziecko ale ilekroc probuje to zalewam sie lzami bo mi tego dzieciaka po prostu szkoda😢
@@rudaruda1848 Miałem bardzo nieprzyjemne, nerwowe dzieciństwo, ale nic by nie zmienił - boję się że bez tego mógłbym być mniej wyczulony na istotne sprawy. Mimo że to było negatywne - wyciągnąłem z tego jakąś dobrą naukę: czego nie robić innym ludziom, a w szczególności tym nieletnim. Nie czuje dziś nienawiści do ojca, nie pielęgnuje żalu do biernej matki. Nie umiem tego wyjaśnić, ale ani tego nie rozpamiętuje, ani mi nie jest żal aktualnie że tak było.
@@gracjantriglav6141 współczuje i łacze sie w bolu. I tak jak Ty, uwazam, ze gdyby nie te nieprzyjemne doswiadczenia, nie bylabym czlowiekiem takim, jakim jestem teraz. Uwrazliwionym na niektore sprawy i widzacym wiecej niz inni. Pałam żalem do niektorych doroslych, ale czasu nie da sie cofnac i trzeba isc dalej nie powielajac pewnych schematow. Pozdrawiam Cie 🎆
@@rudaruda1848 Nie ma czego współczuć. Było i nie ma. Trzeba się zdystansować i wszystko racjonalnie ocenić.
Rewelacyjny materiał, dziekuje ogromnie bo naprawde mi pomogło w uswiadomieniu sobie jak lepiej wychowywac moje dziecko 🙏
Leszku, jako świeżo upieczony ojciec i Twój widz od początków kanału bardzo proszę o jak najwięcej treściwych filmów związanych z Praktycznym Rodzicielstwem.
Trafna argumentacja na temat transferu przemocy i jej toksycznego wpływy , nie tylko na dzieci , bo wpływa ona toksycznie według mnie także na dorosłych. Ale zastanawiam się , jak wyznaczyć granicę i pozostać głową rodziny jednocześnie nie zaburzając nietykalności dzieci nawet werbalnie. Krótko mówiąc , dzieci bywają niesforne i czasem testują , ile uda im się "ugrać" z rodzicami. Tę strategię czasem zbliżają je , nie tylko do niekomfortowego poczucia samych rodziców , ale również do rzeczywistych strat materialnych. Czasem nawet doprowadzić mogą do sytuacji rzeczywistego zagrożenia zdrowia i / lub życia. Zabrakło mi w tej klasyfikacji przykładów , jak postawić takie granice bez tych środków. Rzeczywiście w domu jak i w życiu , czasem musimy się podporządkować i robić rzeczy (bądź ich nie robić) ponieważ są nieakceptowane , niedozwolone lub np. niebezpieczne. Krótko mówiąc , zwłaszcza starsze dzieci od czasu do czasu trzeba zmuszać np. żeby poszły do szkoły, pomimo tego , że nie mają na to ochoty , lub wstania wcześniej niz mają na to ochotę . Czasem musimy nasze dzieci (nawet wbrew naszej woli zmuszać do robienia rzeczy na które nie mają ochoty ). Skoro , strach odpada jak uniknąć poczucia bezkarności i pokusy przekroczenia wszelkich granic w poszukiwaniu tego co można , a czego należy unikać ? W końcu wszyscy jesteśmy też ofiarami strachu i przemocy np. ze strony władzy czy nawet naszych przełożonych w pracy. Nie zawsze da się wszystko przedyskutować. Mało kto zapewne dobrowolnie płaci mandaty albo podatki. Płacimy , bo napędza nas strach , przed konsekwencjami niepłacenia. Czy w związku z tym dzieci nie powinniśmy też wychowywać uświadamiając im, że jednak czasem jesteśmy zmuszeni się podporządkować nawet wbrew sobie i naszym emocjom ?🤔 Jak przekonać kogoś do zmiany bez propozycji lepszej alternatywy narzędzi wychowawczych. Wiele te kilka stwierdzeń , zostawia wiele pytań bez odpowiedzi. Co oczywiście nie zmienia faktu, że "...dzieci , po to są , żeby kochać je..." Więc choć zgadzam się z odpowiedziami , chętnie usłyszałbym co w zamian w sytuacjach, kiedy rodzic nie ma wyboru i zwyczajnie musi narzucić swoją wolę dziecku , tak jak jemu są narzucane pewne rzeczy.
Świetny filmik. Dziękuje za nagranie go. Dzięki tobie będę mogła uniknąć albo chociaż ograniczyć wiele błędów w wychowaniu dziecka
Czy Ty też jesteś rodzicem? Jeśli tak, to czy odtwarzacz podświadomie ich wzorce? Myślę, że tak, bo te wzorce są wpisane w ścieżki neuronowe. Ja odtwarzałam i gdy to do mnie dotarło , to przeprosiłam swoje dzieci.
Kiedyś to jadłeś kartofle z lasu sadzone dla dzika. Wyparłes to wspomnienie? 😁 Super materiał! Zawsze można coś poprawić w relacjach z dziećmi.
Wszystkie podpunkty odhaczone u mnie. Mogliby mi przynajmniej teraz zwrócić za terapię.
Spokojnie! Jest nas wiecej
Ja dorosła kobieta mająca prawie 30 lat dopiero teraz dostrzegam jak toksyczni są moi rodzice . Przez lata godziłam się na obrażanie mnie , śmianie z mojej wagi ( mam sporą nadwagę ) . Zawsze było dobrze dopóki robiłam to co moja matka uważała za słuszne , a jak robiłam coś na przeciw albo po swojemu to słyszałam, że ja jej nie słucham , jestem chora i powinnam się leczyć , nie tak mnie wychowała itp. Nawet faceta chciała mi wybierać . Nie rozumie że ten, z którym jestem jest mi dobrze. Najgorsze jest to, że nie rozumie swojego problemu . Ona zawsze jest najlepsza, guru , jej zdanie musi być na wierzchu.
Moja kochana mamusia - dokładnie takie samo zachowanie. Do tego obwinianie mnie za wsystkie swoje niepowodzenia, wyżywanie się psychiczne i fizyczne. Do teraz się z tej psychozy nie wyleczyłem i rzutuje to na moje relacje z ludzmi i pewnosc siebie.
Słuchałem z pewnym smutkiem - tak wiele rzeczy się zgadza (a może nawet wszystko) i do tego dochodzi jeszcze mieszkanie z rodzicami i młodszą siostrą w pokoju raczej nie większym na oko niż 12m kw. - tak do pełnoletności. Aż nawet nie chce mi się rozpisywać, jak ogromne niestety ma to przełożenie na jakość mojego dorosłego życia. I niestety takich ludzi jest całkiem sporo, a niektórzy mają jeszcze gorzej.
Super! Słuchać,myśleć I wdrażać.
Bardzo dziękuję za porcję, która zdecydowanie zmienia jakość życia. Pozdrawiam, wszystkiego dobrego.
Dziękuję za ten materiał. Najlepsze co w życiu usłyszałam. Przemyślałam wiele. A tak na marginesie to ma Pan bardzo ładny, uspakajający głos. Pozdrawiam
I ładne oczy.😉
@@aleksandrarybinska2574 😀😄😉
Serdecznie Ci dziekuje, otworzylo mi to oczy, niestety ale wszystko przede mna jako matka. Wiele mi to wyjasnilo. Jeszcze raz dziekuje ❤️😋
Może nie chodzi o dojrzałość , ale o odpowiedzialność . Różnie to bywa w różnych rodzinach , żeby dawać sobie radę same w różnych sytuacjach . Bo wiele rodziców robi wszystko za dzieci i pomaga w każdej sytuacji , a potem w dorosłym życiu wiele osób nie radzi sobie z małymi problemami .
jeżeli rodzic nauczy czyli pokaże jak sobie radzić to dziecko się nauczy. Ja też dałabym w pysk w obronie dziecka
popłakałam się w którymś momencie filmu, bo słuchając tego zaczęłam przypominać sobie jak wielki żal mam do moich rodziców. niesamowite że tylko 12 lat mieszkania z jakimś człowiekiem może doprowadzić cię do traumy, depresji i ptsd.
Pozdrawiamy serdecznie z Bielska! Mamy już wypisane z mężem top 10. W pół godziny ująłeś to, co jest fundamentem szczęśliwego dzieciństwa. Ja raczej nie mam dobrych wzorców wychowawczych, dlatego tak bardzo jestem zdeterminowana w ich poszukiwaniu. Tu jest esencja-to można wdrażać natychmiast, to tylko 10 pkt. Przeczytałam pare książek i polubiłam kilka kanałów na yt w temacie rodzicielstwa, to jednak powodowało, że nie umiałam później wykorzystać wiedzy "przyswojonej" w takich ilosciach. To jest dekalog dobrego rodzica.
Toksyczni rodzice przekazują swoim dzieciom pewne wzorce, które potem ujawniają się po latach…
Świetny materiał. Dobrze jest zobaczyć inna perspektywę. Edukuje się w tym temacie. Polecam książkę Alfie Kohn - Wychowanie bez nagród i kar. Rodzicielstwo bezwarunkowe.
szczerze myślałem do tego czasu, że sobie wymyślam te wszystkie złe nawyki rodziców. lecze sie psychiatrycznie, jest ciezko.
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Poczytaj nt totalnej biologii, konfliktów powodujących konkretne "choroby"
Dziękuję, uwielbiam ten kanał! 🙂👍
Słucham z przyjemnością ale i smutkiem! To co pan mówi, to takie prawdziwe. Tyle błędów zrobiłam i robię. Nie powinnam być rodzicem, wiem to odkad móje pierwsze dziecko się urodzilo. Czas choć trochę to naprawić👍👍👍
10:00 nie zgodzę się w pełni nie zawsze przyczyną nie zwracania się w pierwszej kolejności do rodzica z problemem jest nie ufność wywołana ignorancją lecz również rodzic może mieć odmienny pogląd na daną sprawę i nie widzieć drugiej strony bądź w ogóle ją źle zinterpretować w takiej sytuacji młodzi ludzie po prostu nie chcą się zwracać do rodzica z problemem bo boją się niezrozumienia i to co właśnie tutaj pisze to nie są jakieś bzdury tylko informacje z pierwszej ręki czyli najbardziej rzetelna opinia na temat tego powszechnego zamknięcia u dzieci.
14:56 NIE nie nie NIEEE
nie nie mają większej wiedzy nieeeee
Ale mocny material. Bardzo sie utozsamiam z 1-10 i dalabym wszystko, zeby moja matka chcialaby tego posluchac, ale ona uwaza ze zrobila najlepiej jak umiala i skupia sie przede wszsytkim na sobie w tym moim zalu.. Zabraklo mi 11 - wieczne krytykowanie, ze szklanka zle stoi, ze zle oddycham, ze inne dzieci ladniejsze, madrzejsze... a jak kujon klasowy. W te swieta zerwalam kontakt z matka, a mam 43 lata. Podrawiam noworocznie. Wysle podcast znajomym 👌🏻🙏🏻🚀🚀
Dobry materiał. Znamy już kij.
Teraz pokaż marchewkę.
Jak wychować właściwie. C tli co jest dobre. Bo zwykle wszędzie piszą/mówią co jest złe i niewłaściwe. Ale mało kto potrafi wyjaśnić jak zrobić to dobrze.
Mam wszystko robić za Ciebie? Zacznij np od poradników Jaspera Juula, zrozumiesz, że można inaczej. Do tego nie robiąc złych rzeczy niemal automatycznie wychowujesz lepiej.
@
Wszystko robić za mnie?
Jak to brzmi? Brnąc w to dalej powyższy materiał też nie powinien się pojawić bo przecież każdy mógł by sobie takie informacje sam znaleźć.
ja wiem ze można inaczej. Raczej miałem na celu ułatwienie poszukiwań dla potomnych bo moim zdaniem jest to łączna wiedza równie potrzebna.
W ramach wdzięczności przepraszam za moje śmiałe wymagania o Guru mądrości.
@@Artur_K jeśli faktycznie byś szukał odpowiedzi na to "jak wychowywać" to nie pytałbyś złośliwie, tylko faktycznie szukał. Odpowiedzi są, trzeba się schylić
@ Yyyyy ale ja nic złośliwego nie napisałem przecież🤔.
Przynajmniej nie miałem takiego celu. Przepraszam jeśli tak to odebrałeś. Słuchałem Twoich materiałów po kolei podczas pracy i odniosłem się do tego co mi utkwiło w głowie w danej chwili...
Troche dziwnie się Ciebie slucha, a później czyta posty. Jak by dwie różne osoby.
Postaram się już nie udzielać nadmiernie aby nie zostać źle odebranym.
Piszesz: fajnie, ale pokaż jak robić, a nie jak wszyscy krytykuj tylko złe modele. No więc pytam czy to serio takie trudne poszukać? Poradnikow jest cała masa, podałem przykład Jaspera Juula i w sumie fakt, że nie robiąc złych rzeczy automatycznie wychowanie jest lepsze. Trzeba się schylić po odpowiedzi, a nie zamawiać jak u kelnera w stylu "pokaż jak robić skoro taki mądry, wszyscy tylko krytykują". Tak to odbieram. Google na pewno Ci pomoże.
Pkt. 3. Całą szkołę podstawową przechodziłam nie powiedziawszy rodzicom o problemach z rówieśnikami w szkole chociaz trwały latami. Były to poważne ataki agresji w moja stronę. Nauczyciele tez im chyba nie powiedzieli - albo powiedzieli ale rodzicie to olali.
Bardzo współczuję
Miałam identyczną sytuację. Jako dziecko bałam się wszystkiego co było obce, i w końcu trzeba było nagle pójść do szkoły. W szkole bałam się do kogokolwiek odezwać, przez to byłam nękana przez kilka lat. Ja oczywiście nic nie mówiłam, ale nauczyciele wszystko widzieli - żaden nie zareagował. Pewnego razu jedna z moich rówieśniczek sama zauważyła że już to wszystko idzie za daleko i zgłosiła sprawę do szkolenego psychologa. Psycholog zadzwonił do rodziców.. no i cóż... ojciec gdy wrócił z pracy spytał się "przelotem" "Dorotka a Ciebie to tam w szkole nie wyzywają?" Nawet na mnie nie patrzył gdy to mówił, ja byłam na schodach a ojciec na dolnym piętrze. Odpowiedziałam oczywiście, że nie. Spytał się czy "na pewno?" (Wciąż byliśmy w innych pomieszczeniach XD) powtórzyłam że nie. I temat zniknął na zawsze. Obok była matka, która w tym momencie nawet się nie odezwała. Tak się moi rodzice przejmowali dziećmi ... A najlepsze było to że ci moi rodzice robili aferę o rzeczy które były mało istotne w stosunku do wyzywania mnie w szkole. Na przykład ja miałam w domu tak, że nie wolno mi było w nocy / wieczorem zejść z mojego pokoju po schodach do toalety... bo schody skrzypią. A tatuś musi wcześnie wstać bo idzie do pracy... Za takie rzeczy była w domu awantura. A jak mnie wyzywali w szkole to była cisza :,(
Idealny świat i idealni rodzice, gdy tego słucham myślę, że nikt z nas nie powinien zostać rodzicem, nie skończyliśmy szkoły dla rodziców, tylko paskudne życie nas wychowało i trzyma za kark .
Czasami wystarczy wczucie się w potrzeby drugiego człowieka, empatia bardzo nam pomaga.
@@ewazajac3103 tak zgadzam się w 100% - tach. Miłość i empatia to podstawa. Pozdrawiam.
Pięknie to opowiedziałeś. Warto wyciągać wnioski.
Mądrego aż miło posłuchać śle wiele błogosławieństw za to co robisz dla ludzkości :)
Bardzo wartościowy wykład. Żałuję, że wcześniej nie potrafiłam pojąć takich oczywistości.
Dzięki za ten film. Chyba wychodzi na to że wydawało mi się że jestem wzorem rodzica a tu dużo rzeczy robię bardzo źle.
Powinni o tym uczyć w szkole.Ja swojego rodzicielstwa uczyłam się na programach o niani,która zalecała karnego jeżyka...wtedy było to nawet ok,bo czasem miałam ochotę rozszarpać "te małe potwory" - nie będąc świadoma tego,że największym potworem jestem ja...Niestety stres,brak snu,brak miłości i wiedzy oraz własne doświadczenia z dzieciństwa,tworzą takich potworowatych rodziców...choć w porównaniu z moimi rodzicami wydawało mi się,że jestem niemalże aniołem dla swoich dzieci.Gdy rodzice nie czują się kochani i mają kiepski związek,zazwyczaj również ich dzieci na tym cierpią.
Świetny odcinek, dziękuje!
o! Dużo lepiej mi się Ciebie słucha, jak Cię widzę :) Nie lubiłam tego rysowania. Subskrybuję ;-)
Dzięki, dużo mi to daje do myślenia.
Bardzo ważny poruszony temat. DZIĘKUJEMY ❤️
Wow!! Chyba każdy rodzic powinien tego wysłuchać. Dziękuję i pozdrawiam #PrzeciętnyCzłowiek
Tak powinien.prawda.
Słuszny odcinek i bardzo potrzebny👍
Dziekuje za bardzo mądry, mocny i jasny przekaz uwypuklający błędy rodziców.Poruszyly mnie pańskie słowa,spostrzegawczość i dokładną analiza błędów zlych rodziców.Mam dorosłego już syna,mądrego i samodzielnego bardzo.Dziwi mnie to, gdyż popełniłam wiele błędów o których Pan mówi. Sama syna wychowywałam,lekko nie było. Podjęłam trud ponad swe siły, mimo tego wyrósł na dobrego, szlachetnego człowieka.Patrzac z perspektywy czasu na swe metody wychowawcze (oparte na radach z Biblii), oceniam je nie najlepiej. Były też dobre strony wychowania. No cóż, przyznawałam się do błędów i przepraszałam syna, nawet malutkiego za swe zle zachowanie.Om mi wybaczył szybko a ja się katowałam wyrzutami sumienia i poczuciem winy.Dawno zostawiliśmy za sobą gorzkie żale i mamy wspaniałe, kumpelskie czasem relacje. Śmiech,dowcip, radość z obcowania że sobą raz, dwa razy w roku daje nam wiele zadowolenia i szczęścia. Mamy codzienny kontakt internetowy pisemny,tez czasem na video. Szanujemy się nawzajem i nie wtrącamy się w swe spawy osobiste, znamy granice. Syn bardziej mnie,, magluje"pod wzgl. zdrowotnym, leczenia i wizyt lekarskich. Daje lub przesyła madre rady w mych sprawach życiowych, wspiera, mobilizuje, ponagla, przypomina, pilotuje p. rachunki. Mam sporo lat i słaba pamięć bieżącą, więc pilnuje np. terminów itp. Aż za dużo bierze na swe barki, lecz to jego decyzja i wybór, gdyż ma tylko mnie jako rodzica.Ma szczęśliwy związek, udane życie, dobrą pracę, więc i ja przez to jestem szczęśliwa. Będę od dziś sluchac Pana wykładów, gdyż są bardzo madre, praktyczne i cenne. Bardzo serdecznie i z całego serca Panu za nie DZIEKUJE ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Rodzice szanujcie swoje dzieci, oraz wychowujcie je z głową i miłością, nic cenniejszego w życiu nie osiągniecie jak wasze dzieci, pozdrawiam
Bardzo dobry materiał. Poproszę o film dla dzieci/młodzieży, jak mogą sobie radzić z toksycznymi rodzicami w trakcie procesu wychowawczego. Znam 13 letnie dziecko, które ma jednego rodzica bardzo toksycznego. Drugi rodzic nie reaguje. Dziecko ma olbrzymie problemy. Jak pomóc?
Dziecko ma bardzo mało opcji poza formalnym szukaniem pomocy. Niestety system zależności i nierównowaga w relacjach z rodzicem sprawia, że choćby było turbo asertywne, turbo inteligentne, to toksyczny rodzic dalej będzie szkodził. Formalne szukanie pomocy, to tak naprawdę szukanie pomocy bardziej dla rodzica, dożącej do przymusowego znormalizowania relacji ze strony rodzica. Tutaj niestety ciężko wyczarować cuda, można dziecko szkolić z umiejętności miękkich, ale tej nierównowagi w relacji to nie zmieni niestety :( Widzę małe pole do porad.
@ dziękuję za odpowiedź. Z przykrością potwierdzam, że miałam takie same odczucia, iż dzieci z rodzin z przemocą emocjonalną mają mało możliwości wsparcia i pomocy. Jest to bardzo smutne i myślę, że to jest pole do wypracowania w naszym państwie.
Pani Magdaleno. 13 latek to osoba, z którą można szczerze porozmawiać. Umówić się razem do psychologa w szkole i poprosić o pomoc. Psycholog może poprosić takiego rodzica o rozmowę - trzeba próbować pomóc nastolakowi. Nie zostawiać go samego, bez pomocy. Próbować nie być obojętnym. Ja tak robię. Jeżeli nie będzie chciał wsparcia i pomocy to trudno. Nic nie da się zrobić na siłę.
@@toline2021 tak. To jest trudne dla młodego człowieka zmierzyć się z rodzicami. Jednak działamy. Nie zostawiliśmy tego „na spokojnie”. My dorośli musimy reagować.
Świetny material😊. Absolutnie sie z tym zgadzam, nigdy nie bilam dzieci, bylam i wciaz jestem przykacielem dla mojej trojki dzieci. A dzieci...te 10 letnie otwieraja mi drzwi wychodzac z domu, otwieraja mi drzwi od auta, sprzataja z usmiechem na twarzy, o wszystkim mi opowoadaja, mamy cudowne relacje. Aaale wychowanie to MIŁOŚĆ, czas wspolny, przyjacielkskie, rowne relacje, szacunek i WYCHOWANIE dzieci , a to...jest robota do zrobienia 😉 Rozmowa, wskazywanie drog, mozliwosc wyboru i wspieranie. Jestem spelniona i szczesliwa mama. Taki model wychowania jest drogą do sukcesu rodzicielstwa. Polecam kazdemu. Sprawdzone 💪 Pozdrawiam serdecznie😊
Dziękuję Ci bardzo za ten film. Pozdrawiam
Wszystkie punkty dokładnie pasują do moich rodziców. Na szczęście ja dla swoich dzieci jestem zupełnie inna.
Często zdarza mi się słyszeć komentarze, kiedy przytulam córeczkę, całuje w główkę i mówię jej ze ja kocham, ze rozpuszczam dziecko i ze mi urośnie rozpieszczony dzieciak. Mimo tego nie odmawiam czułości córeczce
Moj syn ma 13 lat. z kazdym problemem przychodzi do nas - rodzicow. Bylo dla mnie bardzo wazne zeby wiedzial, ze wlasnie rodzice beda mu pomagac i wspierac we wszystkim, bo sama bylam pozostawiona na pastwe losu. Mama byla, ale czworka mlodszego rodzenstwa tez, wiec mi przypadly najgorsze czasy, podczas gdy najmlodsze wychowywaly sie w luksusach i wychowane na lajcie bez zadnych obowiazkow i kar. No coz, mi pozostalo przerwac te staromodne metody wychowawcze i staram sie z moim synem zyc, moze nie na stopie kolezenskiej, ale stoimy na rowni w wielu kwestiach. Nie mowie mu ze dzieci i ryby glosu nie maja. Slucham i rozmawiam jak z rownym sobie czlowiekiem. Stawiam jasne granice i jego granic tez nie przekraczam.
Moja matka w pigułce, dosłownie.Juz jako ojciec robię wszystko żeby nie spieprzyć dorosłości mojej córeczce.
Hej. Znam taki toksyczny "przypadek" i zastanawiam sie jak toksyczny rodzic ma zrozumiec ze jest toksyczny, bo prawda w twarz nie przynosi rezultatu
Niestety prawdopodobnie zrozumiał ale duma i ego broni się przed skruchą.
Mam taki sam problem. Jak tłumaczę moim rodzicom że robili to i to, i to wszystko było złe bo nie powinno się tak robić (nie używam bezpośrednio słowa "toksyczny rodzic", chyba sama nie jestem na to gotowa XD ) to w odpowiedzi słyszę tylko, że mam pretensje o nic, że oni nic takiego nie zrobili, że nie byli idealnymi rodzicami ale nikt nie jest idealny, że nikt nikogo nie bił, po czym wstają, wychodzą z pomieszczenia, i pod nosem mówią do siebie z pretensją w głosie coś w stylu "tak, ja jestem najgorszy! A za to, że tyle lat człowiek dziecko wychowywał i tyle pieniędzy w to wkładał to nikt mi nie podziękuję!" XD nie da się z takimi ludźmi rozmawiać. Moja matka ma jeszcze takie epizody, że patrzy się na mnie, uśmiecha się, i pyta "no, i co jeszcze Wam takiego strasznego robiłam ?" Masakra ...
No to tak z 7 to kwintesencja problemów mojego dzieciństwa.Dopiero jako osoba dorosła dzięki rozwojowi osobistemu ,duchowemu pozbierałam wszystkie swoje Ja z tego😉🤗
Nie mam pretensji do rodzicow-tacy mieli być ,żebym się obudziła😉
Dzięki za filmik🤗
"Nie mam pretensji do rodziców, tacy mieli być" :'( jeżeli rzeczywiście tak uważasz, to Ci bardzo współczuje. Rodzice nie mają być toksyczni dla dzieci po to, aby te dzieci się "obudziły" w którymś momencie. Rodzice mają być NORNALNYMI ludźmi po to, abyś od samego początku była... jak to nazwałaś ? "Przebudzona" ? (że sie tak wyrażę, cytując Twój opis stanu psychicznego, który to stan wg. Twojej wypowiedzi uznajesz za odpowiedni. Nie wiem czy zostanę dobrze zrozumiana ale też sama nie wiem czy dobrze rozumiem słowo "obudzić się" wplecione w Twój kokentarz, sorki za to :) ). Ale to tylko moje zdanie, jak coś.
Ten moment kiedy moi rodzice zaliczyli wszytskie 10 punktów... teraz widze jak bardzo toskycznie mam w domciu
@@speedtiger-xw6bg i szantaż emocjonalne. Totalnie rozumiem. Jebać ich, trzeba sie skupić na własnych celach a wszytskich innych olać
@@ifra5887 Jazda z kurwami
Dziekuje bardzo Panu 🥰