Το σχόλιο της Χρύσας για την Φρειδερίκη, την ώρα του ηλιοβασιλέματος στη Διώρυγα της Κορίνθου!

Το σχόλιο της κυρίας Χρύσας:
Δεκαετία του 60.
Η βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέπτεται το "σπίτι παιδιού" στο διπλανό χωριό. Η διέλευση πεζή για λίγο και από το κοντινό χωριό μας, απ' το ανηφοράκι που συνόρευε με το πατρικό μας.
Τα παιδάκια του σχολείου-και ήταν κάμποσα κείνα τα χρόνια της φτώχιας και της μετανάστευσης-με τα καλά τους, καλοχτενισμένα και γυαλιστερά, παρατεταμένα ένθεν κα κείθεν του καλοσκουπισμένου χωματόδρομου.
Στα χεράκια τους ένα καλαθάκι γεμάτο ροδοπέταλα. Δεν είχε μείνει άνθος ούτε στα βατόμουρα. Απογυμνώθηκαν όλως διόλου οι αυλές και έπαψαν να..."μοσχοβολούν οι γειτονιές βασιλικό κι ασβέστη"...
Είχαμε μεγάλη περιέργεια, ανάμεικτη με αγωνία, να δούμε, πώς είναι μια βασίλισσα...
"Νάτη, νάτη..!!!" ακούστηκε η φωνή του δασκάλου κι όλοι μαζί σαν καλοκουρντισμένα ρολόγια αρχίσαμε το χειροκρότημα...
Δεν θυμάμαι να μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Η μαμά μου ήταν πολύ πιο όμορφη όταν κάθε Κυριακή φορούσε το μοναδικό της καλό φουστάνι, τα κλειστά της πέδιλα και με χτενισμένα πίσω τα μαλλιά, πήγαινε στην εκκλησία...
Πέρασε η βασίλισσα, τελείωσε η "παράσταση" και μπήκαμε στο σπίτι.
Εκείνη την ώρα μπήκε κι ο πατέρας, ερχόμενος απ' το χωράφι. Κατάκοπος, ιδρωμένος και ψημένος απ' τον ήλιο, χωρίς τους δείκτες προστασίας.
Το μεσημεριανό τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο. Φακές στα πιάτα και το ψωμί στρογγυλό, φρεσκοψημένο στον φιλόξενο γειτονικό φουρνο της θείας Σουλτανιώς. Συνοδευτικό ένα μεγάλο κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα.
"Το ξύδι..?" ρωτάει ο πατέρας.
"Δεν έχει ξύδι" απαντάει η μητέρα "γιατί χρειαζόταν μισή δραχμή και δεν έχουμε και δεν θέλω να χρωστάμε στην κυρά Γεωργία την μπακαλαινα..."
Μετά απ' το χειροκρότημα της βασίλισσας ακολούθησε ένα πλούσιο γεύμα με φακές δίχως ξύδι, μα μ ένα παχουλό κρεμμύδι κι ένα όνειρο για τ αύριο...
Για ποιο αύριο άραγε..???
Ήταν στην δεκαετία του '60...
Τα πλάνα είναι στις 10 Ιουλίου 2024 και η μουσική του βίντεο είναι: Evening Melodrama - Kevin MacLeod