Ik ben bipolair. Wat wil je weten?
Вставка
- Опубліковано 10 лют 2025
- In 'Wat wil je weten?' tonen we de persoon achter de stempel aan de hand van jullie vragen.
Wil je Katleen eens in het echt ontmoeten voor een inspirerend gesprek? Dat kan in de levende bibliotheek van Citizenne: www.avansa-cit...
Volg ons hier:
🌱 TikTok / bruzzbe
🌱 Instagram /
🌱 Facebook /
🌱 Twitter / bruzzbe
🌱 Website www.bruzz.be/
❤ bipolair, je hebt het (aller) beste en het slechtste van beide werelden en alles wat er tussen ligt.
Ik ben ook bipolair (vind t een rot woord). Ik leg t vaak uit als verstoring in m’n energiehuishouding. Daarom goed voelen in je lijf wat energie geeft en wat energie slurpt. En daar goed naar handelen. Dat geldt trouwens voor iedereen. Zo blijf ik het best stabiel in elk geval. Sowieso bipolariteit kent vele nuances. Zoals hier uitgelegd klinkt ook wel wat klassiek.
Mooi gesprek!
Heel goed antwoord...dat je het niet moet schelen...wat of een ander er van vindt...het is inderdaad wat het is...en daar in moet je 💎 stralen💎...liefs
❤
Die allerlaatste zin blijft nazinderen. Alleen is het jammer dat je een stoornis steeds moet uitleggen terwijl fysieke letsels en afwijkingen vrijwel meteen waarneembaar zijn. Helaas zijn we nog niet op het punt dat je voor mentale gezondheidsproblemen op hetzelfde begrip kunt rekenen die andere ziektebeelden dan weer wel ontvangen.
Hoe dan ook vond ik de uitleg erg genuanceerd en goed gebracht. Dat stukje over hyperseksualiteit herkende ik sterk en deed me denken aan iemand die ik vroeger kende. Het is gemakkelijk om mensen te beoordelen op hun overspel, maar daarmee weet je natuurlijk niet wat hen hiertoe geleid heeft. Het is mooi en betuigd van veel sterkte wanneer koppels gezamenlijk aan een mentale gezondheidskwestie kunnen werken, al is het maar één iemand die ermee worstelt. Het ertoe in staat zijn om de persoon effectief te zien los van het bedrog en ergens ook los van de stoornis, beseffende dat die stoornis er altijd een deel van zal uitmaken. Liefde is een werkwoord, maar je moet dat maar kunnen, het is niet alle koppels gegeven.
Sterke madam!
De ervaring die ze omschrijft klinkt voor mij zo alsof ze voor een lange tijd aan de XTC zit (wat natuurlijk niet echt zo is), waarna ze maanden lang in de dinsdag-dip blijft hangen om weer op te laden.
Is er bekend of er in de hersenen echt een soortgelijk process aan de gang is?
Toen mijn schoonzus in een manie zat leek het ook erg alsof ze aan de xtc was. Volgens mij gaat dat wel om dezelfde soort afgifte van neurotransmitters in de hersenen.
Zo leg ik het ook vaak uit. (Ik ben ook bipolair.) Ik heb er geen literatuur over gelezen, maar als je zou willen kun je dat misschien zelf proberen te vinden, maar ik denk zeker dat er gelijkenissen zijn in je brein. In een manie heb je veel te veel van bepaalde stoffen en vervolgens raak je in een depressie omdat je uitgeput bent en de stoffen "op" zijn. XTC heeft niet hetzelfde (maar wel deels vergelijkbaar) effect als een manie, dus het zal niet om precies dezelfde stoffen gaan, maar bijv. serotonine is bij beide verhoogd. Ik zeg altijd dat ik lichaamseigen drugs aanmaak (met o.a. als nadelen dat je er dus niet voor kunt kiezen om het wel/niet te nemen, je niet weet hoe lang je gaat "trippen" en hoe heftig het wordt, en je dus ook het moment (bij. een feestje) niet kan kiezen. Zelfde geldt voor depressie.
Het recupereren duurt inderdaad langer dan de fijne maar slopende 'trip'...
Wat gebeurt is dat - zelfs zonder gebruik van gelijk welke drug en soms zonder schijnbaar grote oorzaak - enkele hormonen en/of neurotransmitters uit balans geraken. Het is lang geleden dat ik me echt verdiepte in de theorie maar dopamine is denk ik de belangrijkste, en dat is ook een stof die door drank en drugs beïnvloed wordt. Gelukshormoon zegt men wel eens. Het is de stof die vrijkomt en je een blij gevoel geeft wanneer je wint of iets koopt of seks hebt bvb.
Doordat we al wel eens vaker met een tekort aan dopamine zitten om ons goed genoeg te voelen, zijn we dus ook vatbaarder voor verslavingen. Drugs, drank en al die andere dingen die de aanmaak van dopamine bevorderen zijn aantrekkelijk in 2 richtingen: voel je je niet goed dan wil je je beter voelen + voel je je al wel heel goed dan wil je verder blijven drijven op meer en meer energie en zoek je in zekere zin naar een soort van eindeloze trip en hop je dus van de ene naar de andere dopamineshot (via gokken, eten, drugs, drank, seks, het opzoeken en verleggen/overschrijden van de eigen grenzen...).
Los hiervan kan ik zeggen dat ikzelf en de lotgenoten die ik persoonlijk ken de meeste dagen van het jaar hun kinderen opvoeden, werken, hun was en boodschapppen doen en daarnaast hobbyfotograaf, keukenprins of Thuis-kijker zijn. We hebben een défauke maar verder zijn we zo gemiddeld als elke mens hoor. ;-)
Goed verwoord haha
Bij onze familie zijn we Erfelijk Belast op Psychische Ziektens
Veel sterkte gewenst
@@RealGsbrotherhood Dank U Wel ❣️
Ik had een bipolaire vriendin. Ze had heel onverschillig en meedogenloze uitspraken. Ze was heel onderhevig aan vele prikkels (audio en visueel) ze had nog andere psychische aandoeningen geloof ik. En ze liet me van de ene dag vallen op de andere.
Hier net hetzelfde meegemaakt..... Al kwam ik pas na onze breuk tot de vaststelling dat zij bipolair was.... Al had ik de woorden voorheen al in mijn mond genomen
Mensen horen emoties te hebben maar wat is de probleem als niemand er last van heeft. Tegenwoordig heeft iedereen een diagnose bipolaire stoornis Ik ben 3 keer de grip op werkelijk verloren. Volgens een psychiater heb een bipolaire stoornis. Ik ben delerium achtig geworden na mijn bevalling en een keer bij een heftige gebeurtenis ook een keer blaas ontsteking. Nu ben ik bipolaire klinkt wel slecht. Ik denk dat ik gewoon mens ben. je moest eens weten wat de farmaceutische zorg in nerland opbrengt per jaar. Pillen en injecties zijn niet altijd de oplossing
Hoi. :) Medicatie is zeker niet altijd nodig, da's waar. :) 'Als niemand er last van heeft', zoals je schrijft, is misschien precies de vraag die gesteld moet worden om te bepalen of medicatie nodig is of niet? En met een goeie arts kan in onderling overleg alle richtingen op gedacht worden. Misschien volstaat therapie of een tijdelijke opname, misschien is medicatie nodig, misschien ook niet...
Moest je je meer willen verdiepen in wat je meemaakte na je bevalling dan kan ik je het stuk 'Mamamanie' van Julie Delrue aanraden. Zij heeft het daarin over de kraambedpsychose die ze meemaakte nadat ze haar eerste kindje kreeg. Uiterst herkenbaar voor mij (achteraf gezien de eerste uiting van mijn bipolariteit) en misschien ook voor jou.
Succes alleszins, met of zonder medicatie zijn we altijd 'gewoon mens'! x
Kleine edit: de ene soort medicatie is de andere ook niet natuurlijk. Stemmingsstabilisator, antidepressivum, slaapmiddel, kalmeermiddel, antipsychoticum, angstremmer,... Elk heeft een doelgerichte werking en elk kan mogelijk weer weggelaten worden na voldoende herstel of stabilisatie. Het zal altijd allemaal heel persoonsgebonden blijven. Maar ik volg je volledig in het idee dat medicatie niet altijd dé oplossing is. :-)
Whauw zo herkenbaar
Weak men, hard times.
Don't practice what you don't want to become...
En als kopp kind. Hoef je tegen mij niet te beginnen lullen over empathie. Of zijn we de covid empathie vergeten? Ja dacht ik al...
Zou nu wél eens willen weten waarom NORMAAL DOEN zo moeilijk is vóór deze tegenwoordig talrijke irritante aandacht trekkers ?????🤢🤮🤮🤮🤬
Met deze reactie betuig je dat je zelf niet tot de categorie "normaal" behoort. Enige menselijkheid zou je niet misstaan. Daarbij aansluitend is het nu eenmaal zo dat niet iedereen op dezelfde manier "gewired" is, dat zou het leven voor velen een pak draaglijker en gemakkelijker maken als dat wel zo was. De realiteit is helaas anders en deze verschillen, hoe klein ze soms kunnen zijn zoals chemische inbalansen in de hersenen, kunnen een gigantische impact hebben op het menselijk functioneren. Kijk naar AD(H)D, bipolariteit, alcohol -en drugafhankelijkheid, etc. Je hebt echt therapie nodig om hier goed mee te kunnen omgaan en een leefbaar leven te kunnen leiden, zeker omdat jouw beleving van dingen heel anders kan zijn ten opzichte van de belevingen van de gemiddelde persoon.
"Normaal" doen is erg gemakkelijk wanneer er niks mis is, het is niet alsof mensen bewust voor een stoornis kiezen en het bijbehorende gedrag daardoor steeds zelf in de hand hebben. Zij moeten hiermee leren omgaan en dit lukt nu eenmaal beter als er begrip en steun komt vanuit de omgeving. Een gezonde omgeving en positieve samenleving zou exact dit moeten doen. Jij bent duidelijk wat er mis is met onze samenleving, in tegenstelling tot wat je zelf denkt.
@@mandarani.rambutani 😴
@@rinussmans9070 met een emoji antwoorden want woorden zijn natuurlijk te moeilijk 😏Is dat niet het equivalent van een tiener die met zijn/haar ogen rolt? Iemand heeft duidelijk aandacht tekort.