Πρίγκηπος Πριγκηπόνησα Θάλασσα του Μαρμαρά 24/4/22 Prigipos Prigkiponissa Sea of Marmara

Η Πρίγκηπος είναι το μεγαλύτερο από τα 9 Πριγκηπονήσια της θάλασσας του Μαρμαρά.
Έχει έκταση περίπου 5 τ.χλμ. μόνιμο πληθυσμό 7500 κατοίκους ενώ απέχει 1.5 ν.μ από τα ασιατικά παράλια και μόλις μισό μίλι από την Χάλκη.
Το νησί ανήκε στον αυτοκράτορα Ιουστίνο τον Β τον Κουροπαλάτη πήραν και την ονομασία Πριγκηπονήσια.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει το νησί σαν Δημόνησο , πιθανόν από τεχνίτη της εποχής που είχε καταφέρει να αξιοποιήσει τα μεταλλεύματα, κυρίως χαλκό που εξόρυσσαν από τον βυθό.
Η ονομασία Πιτιώδης και Πιτυούσα , δηλαδή κατάφυτη με Πεύκα , συναντάται σε πολλές ιστορικές αναφορές.
Διαχρονικά στην ιστορία της η Πρίγκηπος, δεχόταν επιθέσεις κυρίως από αυτούς που πολιορκούσαν την Κωνσταντινούπολη με κατάληξη πολλές φορές τις λεηλασίες , τις πυρπολήσεις αλλά και τις σφαγές του πληθυσμού.
Ο κεντρικός οικισμός του νησιού , οι Καρυές , στον κολπίσκο του Αγίου Νικολάου, κατοικούνταν κυρίως από αλιείς που γινόταν βασικός στόχος των Σλάβων , Αράβων , Ρως , αλλά και των σταυροφόρων που το 1182 κατέκαψαν τον οικισμό και την μονή σε βαθμό που η φωτιά ήταν ορατή από την Κωνσταντινούπολη.
Η Πρίγκηπος όπως και τα άλλα Πριγκηπόνησα έγιναν πολλές φορές τόπος εξορίας και φυλάκισης πολλών αξιωματούχων , ευγενών και ιερωμένων .
Ο αρχιεπίσκοπος Αρμενίας, Ναρσής Α΄ , ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ευτύχιος , ο νόθος γιος του Ηράκλειου Αταλάριχος , αλλά και ο υπέρμαχος των εικόνων Θεόδωρος Στουδίτης με συγγενείς και μαθητές του, εκτοπίστηκαν εδώ.
Η πριγκίπισσα Ευφροσύνη κόρη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΣΤ' έζησε έγκλειστη στο γυναικείο μοναστήρι αλλά και οι αυτοκράτειρες Ζωή η Πορφυρογέννητη καθώς η Άννα Δαλασσινή εξορίστηκαν εδώ.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης κατά την οθωμανική κατοχή έχουν γίνει έργα οχύρωσης και περαιτέρω ανάπτυξης του νησιού.
Σύμφωνα με την παράδοση το 963 μ.Χ, ένας βοσκός του νησιού είδε σε όνειρο τον Άγιο Γεώργιο να του λέει να ανέβει στον ψηλό λόφο και να σκάψει εκεί που θα ακούσει τα κουδούνια . Ο βοσκός έσκαψε και βρήκε την άφθαρτη εικόνα του Αγίου η οποία και
αφιερώθηκε στην ομώνυμη μονή.
Τον 19ο αιώνα σχεδόν όλα τα σπίτια καταστράφηκαν από μεγάλη πυρκαγιά οδηγώντας στην συνέχεια σε μεγάλη ανάπτυξη. Έτσι άρχισαν να χτίζονται αρχοντικά από πλούσιους κατοίκους της Πόλης που χρησιμοποιούσαν το νησί σαν μέρος αναψυχής.
Επίσης σταδιακά το εργασιακό , οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο του νησιού αναπτύσεται και η τάξη των αγροτών, αλιέων και κτηνοτρόφων εμπλουτίζεται με εύπορους εμπόρους , πλοιοκτήτες και αξιωματούχους διαφορετικών εθνικοτήτων.
Έτσι πρεσβευτές και πρόξενοι μεγάλων δυνάμεων της εποχής , Αρμένιοι , Εβραίοι και κυρίως μια μεγάλη κοινότητα 15.000 Ελλήνων δημιουργούν την αναγέννηση του νησιού , με βίλες, πολυτελή θέρετρα, καταστήματα , αλλά και νέα σχολεία , παρθεναγωγεία καθώς και με υπηρεσίες στήριξης ορφανών , ηλικιωμένων και ανήμπορων .
Με την έναρξη των βαλκανικών πολέμων το 1912 και αποκορύφωση τα τραγικά γεγονότα του 1922 , αρχίζει η παρακμή του ελληνισμού για την Πρίγκηπο.
Αρχικά εκατοντάδες ορφανά και πρόσφυγες από την μικρασιατικά παράλια και την ενδοχώρα βρίσκουν καταφύγιο στις μονές και στις δομές του νησιού .
Από το 1923 όμως αρχίζει η μετεγκατάσταση τουρκικού πληθυσμού στο νησί με ταυτόχρονο εξαναγκασμό αποχώρησης Ελλήνων αφού το τουρκικό κράτος απαλλοτρίωσε υποχρεωτικά τις περιουσίες τους.
Ο μεγάλος μαρασμός βέβαια στο νησί ήρθε με τα γεγονότα του 1955 και του 1964 όπου οι μαζικές απελάσεις των Κωνσταντινουπολιτών παρέσυραν και την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αριθμός των νέων παιδιών μαθητών και μαθητριών που από 430 το 1908 , έφτασαν στους 55 το 1970 ενώ σήμερα σε σύνολο 7.500 κατοίκων μόλις 500 είναι Έλληνες που κρατούν άσβεστη την διαχρονική ιστορία αιώνων παρουσίας ελληνισμού στο νησί .
Ενα σημαντικό τοπόσημο του νησιού από πλευράς ιστορικότητας αλλά και μεγέθους είναι το ελληνικό ορφανοτροφείο , το οποίο είναι το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο στην ευρώπη και αντίστοιχα το δεύτερο στον κόσμο.
Ο Γάλλος αρχιτέκτονας Αλεξάντερ Βαλορί σχεδίασε και επιμελήθηκε την κατασκευή του εξαώροφου ξύλινου κτηρίου το1898 ενώ απο το 1964 που εγκαταλείφθηκε , δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα ουσιαστικές εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης του.
Στην ημερήσια εκδρομή μας στο νησί, περιηγηθηκαμε σε ένα μεγάλο τμήμα του με την χρήση ηλεκτροκίνητου μίνι μπας με μικρό κόστος περίπου 10€.
Έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε όλα τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά που σε μετέφεραν σε ένα παρελθόν και μνήμες που δεν μπόρεσαν να σβηστούν .
Το νησί ήταν πλημμυρισμένο από τουρίστες αλλά και κατοίκους της Κωνσταντινούπολης που με ένα μηδαμινό κόστος , μπορούν να αποδράσουν από τους έντονους ρυθμούς της πόλης σε έναν επίγειο παράδεισο.
Η εμπειρία μας στο νησί συνεχίστηκε στην παραλιακή προμενάδα όπου δεκάδες καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, όπως εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, και καφετέριες προσφέρουν φθηνές αλλά ποιοτικές επιλογές .
Κατά την επίσκεψη μας η χαμηλή ισοτιμία λίρας ευρώ , έκανε ένα πολύ πλούσιο τραπέζι δύο ατόμων να στοιχίζει μόλις 25€!

[@LondonPower]

Τα μαγαρισαν όλα