Διαβάζοντας νεότερος την ασκητική του Καζαντζακη νόμισα ότι έχω βρει ότι καλύτερο μπορούσα να βρω,όταν διάβασα τον Ζαρατουστρα του Νίτσε κατάλαβα ότι η ασκητική είναι ένα κακέκτυπο του Ζαρατουστρα και το ίδιο συνέβη και με όλα τα αλλά βιβλία του καζαντακη που διάβασα νεότερος όταν ήρθα σε επαφή με πραγματικά μεγάλους συγγραφείς όπως ο Κάφκα ο Ντοστογέφσκι και ο Τολστόι ,γενικά καλός είναι ο καζαντζακης αλλά μέχρι ενός σημείου για να πας παρακάτω,την καλύτερη κριτική και την πιο σκληρή του έχουν κάνει ο Λιαντινης και ο Ρένος Αποστολιδης και μάλλον έχουν δίκαιο,πάντως το βίντεο που ανέβασες είναι ενδιαφερον
Προσωπικά δεν κάνω συγκρίσεις διότι διαβάζω κάθε φορά για να πάρω κάτι από τον εκάστοτε συγγραφέα. Το τι προτιμάει ο καθένας είναι και σε μεγάλο βαθμό θέμα γούστου. Αν με ρωτήσεις, μου αρέσει περισσότερο ο Νίτσε αλλά θα μπορούσε ένας να πει ότι ο Καζαντζάκης είχε πιο ευρύ συγγραφικό ρεπερτόριο (εννοώντας ότι δεν έγραφε μόνο φιλοσοφικά έργα). Όσον αφορά τον Ζαρατούστρα, είναι έργο που δύσκολα συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο, όχι μόνο με την Ασκητική. Αυτός είναι ο λόγος που το μελετάμε και σήμερα και θα το μελετάνε και στο μέλλον. Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Η ιδέα της αιώνιας επαναφοράς, μοιάζει τρομακτική και βαθιά αλλόκοτη. Είναι κάτι που πίστευαν και οι Στωϊκοι αν και ξέρω οτι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα. Αν ολα ξανα γίνουν ακριβώς όπως έγιναν λοιπόν, ποια θα μπορούσε να είναι η λογική που κρύβεται πίσω από αυτή την πραγματικότητα και τι μένει να αλλάξουμε εμείς αφού όλα επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα; Το πως νοηματοδοτούμε όσα συμβαίνουν• και ίσως μέσα απο αυτό ο άνθρωπος τελειώνετε.. και θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε και άλλο την σκέψη μας. Οι Στωϊκοί μας λένε πως στο χέρι μας δεν είναι τα όσα συμβαίνουν, αλλά οι κρίσεις για αυτά. Και αυτό είναι το έργο μας. Να διορθώνουμε τις κρίσεις μας Αν η ζωή μας είναι μια θεατρική παράσταση που το σενάριο το έγραψες άλλος και εμείς καλούμαστε να το ερμηνεύσουμε στην σκηνή που λέγετε ζωή, κάποτε, αυτή η παράσταση θα παιχτεί με την απόλυτη ερμηνεία!
Στο πόνημα σου θα είχε ενδιαφέρον να εξετάσεις και τον καπετάν Μιχάλη ως μια καζαντζακικη εκδοχή του υπερανθρώπου που, όμως, είναι εγκλωβισμένος στο καθήκον
Εξαιρετικό! Θελουμε περισσότερες αναλύσεις ιδεών με αναφορές σε βιογραφικά στοιχεία μεγάλων στοχαστών! Θα ήταν ενδιαφέρον να ακολουθήσει ο Καμυ!
Καλή ιδέα !
Στέλιο πολύ καλή ιδέα το θέμα. Σε ευχαριστώ για το βίντεο. Θα μου άρεσε να ακούσω κ άλλα τέτοια βιντεάκια.
Χαίρομαι που σου άρεσε Kle, σκοπεύω τα βίντεο να τα κάνω περισσότερο σε τέτοιο στυλ όσο περνάει ο καιρός
Διαβάζοντας νεότερος την ασκητική του Καζαντζακη νόμισα ότι έχω βρει ότι καλύτερο μπορούσα να βρω,όταν διάβασα τον Ζαρατουστρα του Νίτσε κατάλαβα ότι η ασκητική είναι ένα κακέκτυπο του Ζαρατουστρα και το ίδιο συνέβη και με όλα τα αλλά βιβλία του καζαντακη που διάβασα νεότερος όταν ήρθα σε επαφή με πραγματικά μεγάλους συγγραφείς όπως ο Κάφκα ο Ντοστογέφσκι και ο Τολστόι ,γενικά καλός είναι ο καζαντζακης αλλά μέχρι ενός σημείου για να πας παρακάτω,την καλύτερη κριτική και την πιο σκληρή του έχουν κάνει ο Λιαντινης και ο Ρένος Αποστολιδης και μάλλον έχουν δίκαιο,πάντως το βίντεο που ανέβασες είναι ενδιαφερον
Προσωπικά δεν κάνω συγκρίσεις διότι διαβάζω κάθε φορά για να πάρω κάτι από τον εκάστοτε συγγραφέα.
Το τι προτιμάει ο καθένας είναι και σε μεγάλο βαθμό θέμα γούστου. Αν με ρωτήσεις, μου αρέσει περισσότερο ο Νίτσε αλλά θα μπορούσε ένας να πει ότι ο Καζαντζάκης είχε πιο ευρύ συγγραφικό ρεπερτόριο (εννοώντας ότι δεν έγραφε μόνο φιλοσοφικά έργα). Όσον αφορά τον Ζαρατούστρα, είναι έργο που δύσκολα συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο, όχι μόνο με την Ασκητική. Αυτός είναι ο λόγος που το μελετάμε και σήμερα και θα το μελετάνε και στο μέλλον. Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Πολυ ωραιο βιντεο
Η ιδέα της αιώνιας επαναφοράς, μοιάζει τρομακτική και βαθιά αλλόκοτη. Είναι κάτι που πίστευαν και οι Στωϊκοι αν και ξέρω οτι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα. Αν ολα ξανα γίνουν ακριβώς όπως έγιναν λοιπόν, ποια θα μπορούσε να είναι η λογική που κρύβεται πίσω από αυτή την πραγματικότητα και τι μένει να αλλάξουμε εμείς αφού όλα επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα; Το πως νοηματοδοτούμε όσα συμβαίνουν• και ίσως μέσα απο αυτό ο άνθρωπος τελειώνετε.. και θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε και άλλο την σκέψη μας. Οι Στωϊκοί μας λένε πως στο χέρι μας δεν είναι τα όσα συμβαίνουν, αλλά οι κρίσεις για αυτά. Και αυτό είναι το έργο μας. Να διορθώνουμε τις κρίσεις μας
Αν η ζωή μας είναι μια θεατρική παράσταση που το σενάριο το έγραψες άλλος και εμείς καλούμαστε να το ερμηνεύσουμε στην σκηνή που λέγετε ζωή, κάποτε, αυτή η παράσταση θα παιχτεί με την απόλυτη ερμηνεία!
τι λες ;; την ασκητική την έγραψε επηρεασμένος από τον νιτσε;γιατί πιάνεις κάτι το οποίο είδες ρηχα;
Το ότι επηρεάστηκε από τον Νίτσε δεν μειώνει την αξία του έργου και του συγγραφέα...
@@SteliosPapagrigoriou μα η ασκητική δεν είναι επηρεασμένη από τον Νίτσε.οπως και πάρα πολλά πράγματα που είπε και διατύπωσε.
Στο πόνημα σου θα είχε ενδιαφέρον να εξετάσεις και τον καπετάν Μιχάλη ως μια καζαντζακικη εκδοχή του υπερανθρώπου που, όμως, είναι εγκλωβισμένος στο καθήκον