Οκτώ χρόνια πια. Γερμανία. Εντελώς διαφορετικός κόσμος. Να επιστρέψω στην Ελλάδα? Δεν υπάρχει λόγος. Έχω εργασία. Ανεξαρτησία. Χρήματα. Βοηθάω τους δικούς μου. Προσφέρω κάτι. Πέρασα χρόνια δύσκολα. Όπως πολλοί. Όταν ξέσπασε η κρίση, κόλλησα. Ένιωσα το τίποτα. Έπεσα στο κενό. Ήταν προσαρμογή η Γερμανία. Τρία χρόνια έκανα αυτό που κάνεις. Ονειρεύτηκα χαρά, ευτυχία, ομορφιά. Βρήκα τέσσερις τείχους, μοναξιά, ένα κενό. Πόνεσα ψυχικά. Κλείστηκα. Βρήκα στην δουλειά μου λύτρωση. Δωδεκαώρα. Υπερωρίες. Αλλά αποξενώθηκα από τον εαυτό μου. Χριστούγεννα 2016. Έβαλα στόχο να αλλάξω το είναι μου. Έκανα ένα ταξίδι αστραπή στην Ελλάδα. Γύρισα δυναμωμένος. Ξεκίνησα να μπαίνω σε συλλόγους. Να κάνω πράγματα για μένα. Ορειβασία, μαθήματα μαγειρικής, καφενείο επιτραπέζιων. Γνώρισα κόσμο. Έμαθα καλύτερα την γλώσσα. Αγάπησα, αγαπήθηκα. Άλλαξα! Φέτος θα γιορτάσω Πρωτοχρονιά πρώτη φορά χωρίς την οικογένεια μου. Θα έρθουν 10 φίλοι. Σε νιώθω. Σας νιώθω. Αλλά δεν φταίει πάντα το περιβάλλον. Φταίει τι κάνεις με την ζωή σου. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.
σίγουρα αλλά το στάδιο της προσαρμογής είναι δύσκολο και ανάλογα με τη ιδιοσυγκρασία άλλοτε διαρκεί λίγο άλλοτε πολύ.... Κι εγώ αυτή τη φάση περιμένω που θα μπορώ να πάω σε συλλόγους, να έχω χόμπυ , να γνωρίσω κόσμο και εκτός δουλειάς και να μάθω καλά τη γλώσσα. Αλλά τα οικονομικά είναι ακόμα δύσκολα και δεν είναι εφικτά όλα αυτά. Έχει στιγμές που πέφτεις ψυχολογικά και στιγμές που συνέρχεσαι. Είναι μια μάχη.
Φιλε αν εισαι μαγκας δημιουργησε στην ελλαδα. Αυτο με την κριση που λετε δεν ειναι λογος να πας εξωτερικο. Αλλωστε η κριση γενναει κροισους. Ξερω ατομα που εγιναν μαγκες στην ελλαδα και και αλλους που βγαζουν 1000ευρω και ειναι κομπλε. Οποτε εξωτερικο δεν υπαρχει λογος να πας
@@vasileiossimantirakis6325 μαλλον δεν εχεις δουλεψει ελλαδα. Αμα δουλευεις σε γνωστους για να σε σεβαστουν, ή πλατες για να μη σε πολυνοιαζουν τα χρηματα, εχει καλως. Αν δεν τα εχεις, ειναι πολυ δυσκολο να παρεις σπιτι και να ορθοποδησεις κτλ
Σπούδασα για συγκεκριμένο λόγο. Γιατί αγαπώ αυτό που κάνω. Γιατί το γουστάρω. Γιατί ξέρω ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος. Θέλω να ζω με αξιοπρέπεια. Να συνεχίζω, να αγαπώ αυτό που κάνω. Αυτό μία χώρα συνεχώς σε κρίση, δεν μπορεί να μου το προσφέρει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και είναι ο μάγκας του εαυτού του. Υπάρχουν λόγοι που έχει φύγει ο μισός πληθυσμός έξω. Η κρίση γεννά κροίσους γιατί οι περισσότεροι τους πατάνε επί πτωμάτων. Γιατί δεν δίνουν αορίστου συμβάσεις, γιατί εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, γιατί σε βάζουν να δουλέψεις για 10 ώρες και να πληρώνεσαι για τις 6. Τα ζήσαμε, τα ακούμε, τα συζητάμε μεταξύ μας. Οι περισσότερες επιχειρήσεις που έχουν ανοίξει, πατάνε σε προγράμματα στήριξης και δανειοδοτήσεις. Το τι όφελος έχει αυτό για μία κοινωνία, το είδαμε το 2009. Καλή χρονιά.
c Vorschlag οχι δεν ειναι μάγκας για αυτό και πήγε στο εξωτερικό για να δημιουργήσει. Εκεί δε δημιουργούν οι μάγκες όπως στην Ελλάδα οπότε έχει μια ελπίδα κι αυτός ο έρμος....
Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο εύστοχα και ειλικρινή βίντεο για τη ζωή του έλληνα σε μια ξενη χώρα όπου δε γνωρίζει κανέναν. Δυστυχώς πολλοί Έλληνες που δεν έχουν μεταναστεύσει ποτέ θεωρούν ότι το εξωτερικό είναι η γη της επαγγελίας, κι ότι εμείς που το επιχειρήσαμε είμαστε για κάποιο λόγο ‘τυχεροί’. Δε γνωρίζουν όμως ότι αυτό είναι μια τεράστια θυσία για ένα καλύτερο μέλλον. Οι άνθρωποι στο βορρά είναι διαφορετικοί, πιο κλειστοί και πιο μετρημένοι και δυστυχώς πολύ συχνά δεν κολλάμε μαζί τους, σε αντίθεση με τους μεσογειακούς λαούς. Επιπλέον, το να πηγαίνεις για δουλειά αντί για σπουδές περιοριζει τις δυνατότητες κοινωνικοποίησης με άτομα της ηλικίας μας. Οι περισσοτεροι έχουν ήδη τη ζωή τους και δύσκολα θα εντάξουν κάποιον ‘ξένο’. Οι μικρές και συννεφιασμένες μέρες συνδέονται με μια μορφή κατάθλιψης στην οποία ειδικεύονται ψυχολόγοι στη βόρεια Ευρώπη, καθώς ακόμα και ντόπιοι πάσχουν από αυτή. Κι εδώ έρχονται και οι πρακτικές δυσκολίες: εκεί που στην Ελλάδα έχεις έναν ανεκτό καιρό για να πας στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ και σε κοινωνικές δραστηριότητες, σε άλλες χώρες οι ίδιες διαδικασίες φαντάζουν μαρτύριο. Κρύο, αέρας και βροχή/χιονι σχεδόν το μισό χρόνο σε κάνουν να μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που βγήκες, αλλά έχεις άλλη επιλογή; Φυσικά, θα προτιμήσεις να μείνεις μέσα αντί να πας για μπυρα και το ίδιο θα κάνουν και οι γνωστοί σου. Κι όταν έρχεται η περίοδος των γιορτών καλή ώρα...ξέρεις ότι πρέπει να σκάσεις ένα μεγάλο μέρος των οικονομιών σου για να κατέβεις Ελλάδα, μιας και δε μπορείς να πάρεις άδεια κανα μήνα για να αποφύγεις τις ακριβές ημερομηνίες. Παράλληλα ξέρεις ότι θα χάσεις κι άλλες ‘σημαντικές’ ημερομηνίες. Γενεθλια οικογένειας και φίλων, γάμους και βαφτίσεις, μιας και δε γίνεται να ανεβοκατεβαίνεις όλη την ώρα. Τελικά βέβαια, σχεδόν όλες σου οι άδειες καταναλώνονται στο αυτονόητο, δηλαδή να πας σπίτι σου. Κι ακόμα και τότε, συνειδητοποιείς ότι έχεις χάσει επεισόδια. Στο τέλος της μέρας αναρωτιέσαι αν αξίζει όλο αυτό μετά από λίγο. Ακόμα κι αν βγάζεις καλά λεφτά (μετά από ενοίκια, λογαριασμούς, βασικά έξοδα κι αρκετή οικονομία), το οποίο από μόνο του είναι μια πρόκληση, είναι αρκετά για να ισοφαρίσουν όλα αυτά που χάνεις; Πιστεύω ότι το εξωτερικό είναι μια καλή εμπειρία υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις: να πας σε μια χώρα ‘φιλική’ προς τον έλληνα κι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη χώρα σου με οικονομικές πτήσεις. Να πας σε μια χώρα που έχεις ήδη κάποιους ανθρώπους ώστε να αναπληρωσεις το κοινωνικό κενό που αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί μακριά απ την οικογένεια και τους φίλους σου στην Ελλάδα. Να πας σε μια χώρα για την εμπειρία με σκοπό να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα και να αξιοποιήσεις την εμπειρία σου αυτή ώστε να εξασφαλίσεις κάτι καλύτερο. Το δέλεαρ των πολλων χρημάτων δεν είναι ικανό να σε κρατήσει κάπου. Οπότε μετά από λίγο εξέτασε τις επιλογές σου και τι είναι αυτό που θεωρείς πιο σημαντικό στη ζωή. Σίγουρα η εμπειρία σου εκεί θα σε ωφελήσει σε επαγγελματικο επίπεδο είτε στην Ελλάδα είτε κάπου αλλού.
Δε διαφωνώ αλλά αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Έτσι σκεφτόμουν τη πρώτη φορά που έφυγα και άντεξα μόνο λίγους μήνες. Τώρα, μετά από 7 χρόνια ούτε για διακοπές θέλω να πάω.
Αργησα ενα χρονο :)) αλλα δεν βαριεσαι. Όντας απόφοιτος εξωτερικου για 6 Χρονια, (εχω γυρισει Ελλαδα για στρατο και μετα ποιος ξερει) αυτο που συνειδητοποιώ ειναι πως οτι ανθρωπος και να σαι, εκει που πας αργα η γρηγορα πρεπει να κανεις φιλους, και αρκετα ιδανικα ενα συντροφο. Οσα να ναι και τα λεφτα, οσο και να γουσταρεις τη δουλεια η τη σχολη, το να σκέφτεσαι οτι οι δικοι σου ειναι αλλου, χωρις να φτιαξεις σχεσεις που θα το ισορροπήσουν στο μερος που εισαι, θα σε τρωει. Ετσι ειμαστε φτιαγμενοι, οι σχεσεις ειναι αυτες που θα κανουν ενα μερος σπιτι σου και θα σε δέσουν. Να περνατε μαζι τα ωραια και τα δυσκολα.
Ένα βίντεο αφιερωμένο σε όλους εμάς που σταθήκαμε δυνατοί και καταφέραμε να βγούμε έξω για σπουδές ή εργασία. Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φαίνεται. Δεν είναι μόνο ωραία στορις στο ινστα ούτε φωτογραφίες με χασταγκς. Είσαι μακριά από γονείς, συγγενείς, φίλους. Όταν όλοι οι φίλοι σου στην Ελλάδα έχουν έτοιμο φαγητό και σίγουρο πλυντήριο στη μαμά τους, εμείς δίνουμε καθημερινή μάχη. Όμως αυτό είναι που μας δίνει δύναμη. Η πίστη στον εαυτό μας! Είστε πολύ δυνατοί που το καταφέρνετε. Μην πτοείστε!
Σιγα εσυ που δινεις μαχη με τα λεφτα του μπαμπα που σου πληρωσουν τις σπουδες.τι να πουν τα παιδια που δουλευουν δωδεκαωρα για 700 ευρω και προσπαθουν ταυτοχρονα να βγαλουν και μια σχολη
Απίστευτα δυνατο βίντεο είχα καιρό να δω βίντεο έτσι ίσως γιατί όλοι το κάνουν σαν επάγγελμα και εδώ είναι μια μικρή γωνιά ανθρώπου που το κάνει από αγαπη.
Αγαπητέ Zoopy. Ζω στην Αγγλία εδώ και δύο χρόνια λόγω των σπουδών μου. Διαβάζω τα σχόλια που έχουν γράψει κάποιοι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και βλέπω και την δική σου εξέλιξη στην Ισλανδία και μπορώ να πω πως εγώ δεν έχω την ίδια εμπειρία διότι πιστεύω ακράδαντα πως όλα εξαρτώνται από το άτομο και μόνο. Εγώ στην Ελλάδα δεν έχω πολλούς φίλους. Δεν έτυχε να δεθώ με κάποιον τόσο ώστε να τον θεωρώ φίλο μου έως και σήμερα. Γενικά είμαι ένα εσωστρεφές άτομο που η μοναξιά δεν με ενοχλεί. Στην Αγγλία δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να κάνω παρέα με Ελληνες, ούτε μου έλειψε η ζωή στην Ελλάδα. Εγώ ζω εδώ πέρα με το αγόρι μου, ο οποίος και αυτός είναι ξένος και τα πάμε πολύ καλά. Έχω κάνει φίλους από πολλές χώρες του κόσμου αλλά δεν μπορώ να πω πως έχω κάνει δυνατές φιλίες που θα κρατήσουν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου θέμα το οποίο δεν με αφορά και πολύ η αλήθεια είναι. Ο καιρός δεν με ενοχλεί. Δεν με νοιάζει που βρέχει πιο συχνά από την Ελλάδα, ούτε με πειράζει που μπορεί να ξυπνήσω το Σαββατοκύριακο στις 2 το μεσημέρι και να επικρατεί σκοτάδι από εκείνη την ώρα. Πηγαίνω στο γυμναστήριο, κάνω yoga, κάνω εθελοντισμό, δουλεύω στο πανεπιστήμιο ... Έχω βρει τον εαυτό μου εδώ πέρα και μου αρέσει που οι άνθρωποι δεν είναι τόσο... ανήσυχοι όσο στην Ελλάδα. Το μόνο που μου λείπει είναι η οικογένεια μου, αφάνταστα. Τους βλέπω μόνο Χριστούγεννα και καλοκαίρι αν και το καλοκαίρι συνήθως κάνω σεζόν και έτσι και πάλι δεν τους βλέπω και πολύ. Παρόλα αυτά είμαι καλά, και δεν σκοπεύω να γυρισω στην Ελλάδα!Το μόνο που ίσως σκεφτώ είναι το να πάω σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα μετα την αποφοίτηση μου!
Είμαι 25 χρονών.Έφυγα πρίν περίπου 4 χρόνια από την Ελλάδα. Έζησα 3 χρόνια περιπου στη Σκωτία όπου δούλευα εκεί, τώρα εδώ και 1 χρόνο και κάτι ζώ στην Ελβετία. Η ζωή μου στην Σκωτία ήταν αρχικά καλή ή τουλάχιστον κατάφερα να επιβιώσω, να έχω κάποιους φίλους, να έχω καλές δουλειές που μου προσέφεραν ένα καλό βιογραφικό. Τον τελευταίο χρόνο πρίν φύγω, άρχισε να με πιάνει ένα είδος κατάθλιψης, άρχισαν να μου φταίνε όλα ο καιρός, λες και ποτέ ήταν ηλιόλουστο το μέρος, οι άνθρωποι που μου φαινόντουσαν άδειοι, παγωμένοι, με κενό βλέμμα, αισθανόμουν ότι έχανα κάτι από τη λάμψη μου, απο μένα, αισθανόμουν ότι δεν είχε να μου προσφέρει κάτι το μέρος πια, είχα στασιμότητα, ήθελα να κάνω κάποια αλλαγη στη ζωή μου. Τελικά άλλαξα χώρα με μια προσφορά εργασίας που ήρθε το διάστημα που αισθανόμουν όλο αυτό. Δεν ξέρω αν ήταν σημάδι από το σύμπαν ή απλή σύμπτωση. Έκανα το μεγάλο βήμα, άφησα μια μόνιμη εργασία στη Σκωτία και 3 χρόνια ζωής, μετακόμισα στην Ελβετία, τον Νοέμβριο έκλεισα 1 χρόνο εδώ. Προσπάθησα πολύ να ισορροπήσω και να προσαρμοστώ εδώ, καινούρια μου ήταν όλα. Οι απαιτήσεις ήταν πολλές στην νεα μου εργασία, κάποια πράγματα με δυσκόλεψαν ξανα. Καποια στιγμή πρόσφατα, έπαθα κρίσεις άγχους, είχα συχνούς πονοκεφάλους, αυπνίες, ψυχολογικές μεταπτώσεις και καποια μορφή νευροπίεσης. Κάθισα και σκέφτηκα και είπα πως δεν μπορώ να ζω έτσι. Και αφού δεν μπορούσα να διαχειριστώ τελείως μόνη μου την κατάσταση, σκέφτηκα βοήθεια ψυχολόγου. Δεν έχω κάνει πολλές συνεδρίες ακόμα, αλλά από όσες έχω κάνει κατάλαβα ότι έχω μέσα μου πολλά που μου έμειναν από όταν έμενα στη Σκωτία. Τα οποία όπως μου είπε νόμιζα ότι τα ξεπέρασα. Στην ουσία όμως τα έθαψα βαθιά και δημιούργησα μια άλλη εικόνα προκειμένου να επιβιώσω και να προχωρήσω παρακάτω. Ξέρω ότι πολλοί θεωρούν τον ψυχολόγο ταμπού, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι είναι κάτι είναι σωστό. Προχωράω και βλέπω....Είμαι ένας δυνατός άνθρωπος με θέληση ακόμα και αν με παίρνει από κάτω κάποιες στιγμές, ξέρω πως να επανέρθω. Ο λόγος που έγραψα όλο αυτό το κείμενο είναι για να σου δείξω ότι δεν είσαι ο μόνος που νιώθει ο,τι νιώθει, υπάρχουν και άλλοι τόσοι εκεί έξω. Μπορεί καποια πράγματα να γίνονται δύσκολα, αλλά πρέπει να είμαστε ικανοί να καταλαβαίνουμε έγκαιρα τα προβλήματα και να κοιτάμε πώς μπορούμε να τα ξεπεράσουμε, όχι να χανόμαστε μέσα σε αυτά. Και όταν τα ξεπεράσουμε, γινόμαστε τόσο δυνατοί πια μέσα μας όσο δεν ήμασταν ποτέ πρίν.
Όλα είναι στο μυαλό μας και πολλές φορές ένας ψυχολόγος είναι χρήσιμος. Αλλά αν ξέρεις ποιός/ποιά είσαι και τι θές από τη ζωή όλα είναι ευκολότερα. Θα σε συμβούλευα να βρεις ένα μέντορα ή ένα life coach που σου ταιριάζει. ( η λάθος επιλογή του δεν αποφέρει αποτελέσματα)
Μένω Γερμανία τα τελευταία χρόνια και πριν Ελβετία. Τον πρώτο χρόνο της μετανάστευσης έβλεπα ελληνικές εκπομπές (ενώ δεν έβλεπα πριν), άκουγα ελληνικά τραγούδια (ενώ δεν άκουγα σχεδόν ποτέ) και μαγείρευα μόνο ελληνικά φαγητά, ώστε να νιώθω ασφάλεια. Παρατήρησα όμως ότι αυτό ήταν που τελικά με δυσκόλευε υπερβολικά, γιατί με κρατούσε "δέσμια" και ενίσχυε τη νοσταλγία μιας Ελλάδας που, λόγω απόστασης, φάνταζε υπέροχη. Είχα γίνει σαν τους Έλληνες του '60 που πήγαιναν Αμερική και άκουγαν Καζαντζίδη και αναστέναζαν. Ξεχνούσα τους λόγους για τους οποίους έφυγα και έβρισκα τα πάντα άθλια στο εξωτερικό. Κρίσεις πανικού είχα ανέκαθεν (απ' τα 16 μου), οπότε δεν ήταν κάτι καινούριο, σταμάτησαν όμως όταν σιγά-σιγά υιοθέτησα έναν τρόπο ζωής χωρίς έντονα στοιχεία ελληνικής κουλτούρας. Πίστεψέ με, βοηθάει απεριόριστα, ίσως σου φαίνεται κουτή συμβουλή, αλλά είναι τόσο μα τόσο σημαντική. Συνεχίζω με συμβουλές αν και δεν είσαι ακόμη δεκτικός.. Για τις κρίσεις πανικού η ψυχοθεραπεία είναι σωτήρια (μπορείς να κάνεις και μέσω Skype με Έλληνες), δυστυχώς δεν αρκεί να κάνεις γυμναστική (τρομερό, βέβαια, το πώς φτιάχνει τη διάθεση), να πίνεις πολύ νερό και βιταμίνη D (δοκίμασε τις σταγόνες αντί των χαπιών, έχει καλύτερη απορρόφηση). Το θέμα είναι πιο βαθύ. Έχω έρθει Ισλανδία και θα ξαναέρθω γιατί τη σκέφτομαι συνεχώς, αλλά αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις. Η αίσθηση της απομόνωσης είναι σοκαριστική. Θα πάνε όλα καλά. Γιατί πρέπει να πάνε και γιατί το αξίζεις! Είσαι πολίτης του κόσμου, μην το ξεχνάς αυτό.
@@Kostas-lj5fu Γερμανία έχω βρει πολλούς Έλληνες και όντως βοηθάει! Αρκεί να είναι άτομα που δεν κάνω "αναγκαστική" παρέα, γιατί είναι και αυτό παγίδα..
Είμαι 20.Έπαθα την πρώτη μου κρίση πανικού στα 14.Ακόμη ψιλό παλεύω.Χαίρομαι που μοιράζονται άνθρωποι τις ιστορίες τους με αυτό και δεν νιώθω κι εγώ μόνη ή περίεργη ή υπερευαίσθητη.Εύχομαι τα καλύτερα.Καλή δύναμη 🙏
Στα 11 μου χρόνια χάσαμε την αδερφή μου σε τροχαίο. Το 2016,στα 23 μου,οι κρίσεις πανικού μου χτύπησαν την πόρτα. Είχα ένα μήνα να δω ήλιο, ένα μήνα να βγω από το σπίτι. Ήταν ένας κατασταλτικός παράγοντας και στο να βρω εργασία. Σήμερα έχω φτάσει σε ένα καλό στάδιο ώστε να μπορώ να ζω και να έχω ελπίδα μέσα μου. Πάντα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, αλλά ποτέ δεν σταματάς να προσπαθείς να αγαπάς τον εαυτό σου και να τον προσέχεις. Μην σταματήσεις να ζεις! Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου!
Η αληθεια ειναι ο καθε ανθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά και τις κρίσης πανικού και την μετανάστευση!Μενω 6 χρονια στην Αγγλια!περασα παρα πολλα στάδια!Στην αρχη επρεπε να λύσω θέματα επιβίωσης,αργοτερα ένιωθα χαρουμενη και περήφανη που τα κατάφερα,στη συνεχεια νοσταλγία για την Ελλαδα και την οικογενεια,φίλους!!Ολα αυτα τα σκαμπανεβάσματα με τάραζαν και ακομη δηλαδή!!!Η λύση θεωρώ πως ειναι να μιλησουμε με τους εαυτούς μας και να βρούμε τι πραγματικα μας λειπει που αν το ειχαμε θα είμασταν ευτυχησμενοι και οταν καταλήξουμε τι ειναι αυτο να το ακολουθήσουμε!!Μονο ετσι πιστευω ερχεται η λύτρωση!!!
Τόσο αληθινό, με τεράστια απήχηση σε ότι βίωσα κ εγώ εδώ στην Αγγλία τα πρώτα χρόνια. Συνέχισε να μοιράζεσαι αυτό που νιώθεις κ θα δεις την όλη πραγματικότητα με νέα μάτια. Είσαι παιδί του ήλιου κ αυτή η μονοτονία σε τρομάζει αλλά να ξέρεις ότι έχει διπλή όψη το νόμισμα κ θα μπορέσεις να δεις κ την άλλη πλευρά κάποια στιγμή. Πίστεψε με θα είναι πολύ όμορφη! 'Ολο αυτό που ζεις τώρα θα είναι μιά μακρινή ανάμνηση, που θα σε έχει διδάξει πολλά... μπράβο για το βίντεο σου αυτό, συνέχισε να παλεύεις...
Γλυκέ μου πόσο σε νιώθω, είμαι δύο χρόνια Βέλγιο, το πρώτο χρόνο έτσι ήμουν.. Μπράβο σου που το μοιράζεσαι, αυτή τη στιγμή μπορεί να βοηθάς κάποιον.. Οι άνθρωποι φοβούνται να επικοινωνήσουν τα συναισθήματα σου. Είσαι υπέροχος, καλή χρονιά να έχεις
Μην στεναχωριέσαι καλέ μου το έχω περάσει και με την βοήθεια των ειδικών το έχω ξεπεράσει αλλά το κυριότερο είναι να δουλέψεις εσύ με τα θέλω σου και τον εαυτό σου. Είσαι ευαίσθητος γιατί το περνάς αλλα μην μασάς μόνο σε παρακαλώ πήγαινε σε ειδικό για να σε βοηθήσει.Καλες γιορτές με υγεία.
Zoopy μου έλειψες παρά πολύ νομίζα ότι δεν θα ξανά ανέβαζες βίντεο στο UA-cam. Καλά Χριστούγεννα. Είσαι ο καλύτερος. Μην στεναχωριέσαι όλα θα πάνε καλά. Καλό μήνα. Θα ξανά έρθεις στην Ελλάδα; ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Κάποιες φορές χανόμαστε στο σκοτάδι μας και κάποιες φορές βρισκόμαστε στο φως μας. Όταν θα περάσει ο καιρός "γνωριμίας" με εσένα, θα νιώσεις πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, από όλα και από όλους. Είναι ζόρικα τα νερά που επέλεξες, αλλά είναι το σημαντικότερο πράγμα που θα έχεις κάνει για εσένα. Μπράβο σου αγαπημένε. Σε φιλώ.
Είσαι το αγαπημένο μου κανάλι, δν υπάρχεις!!!!!!! Κάθε βίντεο σου και ενα νέο μάθημα, μας παρακινείς σε τόσα πράγματα... Θετικά Πράγματα.. Μας δίνεις δύναμη.. Μας δείχνεις τόσο όμορφα μέρη.. Είσαι απίστευτα ομορφο άτομο και σε ευχαριστουμε πάρα πολύ για όλα!!!!!!!!!!
Χαίρομαι πολύ να βλέπω τόσο ειλικρινή βίντεο από Έλληνες του εξωτερικού. Σε καταλαβαίνω απίστευτα, μετανάστευσα στο Μόντρεαλ, Κεμπέκ, το 2015 για μεταπτυχιακές σπουδές. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν πολυάριθμες: διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικό κλίμα, διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα και διαφορετικοί άνθρωποι. Τα 4 χρόνια που πέρασαν είχαν πολλά downs, με κατάληξη τις κρίσεις πανικού και τη διαταραχή άγχους. Χρειάστηκα να πάρω break από τις σπουδές για 1 χρόνο. Ταξίδεψα, δούλεψα πολύ πάνω στον εαυτό μου, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο τρόπος σκέψης και τα τραύματα του παρελθόντος επηρεάζουν τη καθημερινότητά μας, το έβαλα στόχο να μην αφήσω να με πάρει από κάτω ξανά και άρχισα να ανακαλύπτω τον -αληθινό- εαυτό μου. Όχι αυτόν τον εαυτό που η κοινωνία ή η οικογένειά μου καθόρισε. Αυτό άλλαξε πολλά μέσα μου και πήρα τη κατεύθυνση που ήθελα. Έκτοτε είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση και συνεχίζω να βελτιώνομαι καθημερινά. Εύχομαι σε όσους περνάνε τα ίδια να προσέχουν τον εαυτό τους, να σας αγαπάτε και να εξαλείψετε τις πεποιθήσεις που σας κρατάνε πίσω. Όλα θα φτιάξουν, αυτό που περνάτε είναι παροδικό και είναι ένας τρόπος του σώματός μας να μας προειδοποιεί ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Lots of love, Μαρία.
Άκου φίλε, πέρασα ότι παιρνάς πριν από 25 χρόνια, όταν πήγα στην Γερμανία για σπουδές. Συμβαίνουν πολλά και τα καλύτερα θα έρθουν! Εμένα μου ήρθαν και δεν σταματούν. Μια συμβουλή φιλικά και με λίγα λόγια: ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ...!
Αγαπητέ μου Zoopy, σου έχω στέιλει παλιότερα ενθαρρυντικά μηνύματα γιατί μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα. Μου άρεσε ο άνθρωπος που καταλάβαινα , έστω και λίγο, πως είσαι. Σε θεωρώ κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό μέσα σε όλη αυτή τη τρασίλα του youtube. Αυτό που θα σου πω, είναι ότι κρύβεις δύναμη μέσα σου, πολλή μεγαλύτερη από όσο πιστεύεις. Όλοι σε κάτι τέτοιες στιγμές την ανακαλύπτουμε γιατί αναγκαζόμαστε. Βάλε προτεραιότητες και προσπάθησε να δεις εσύ πως είσαι πραγματικά καλά και ευτυχισμένος. Καλή συνέχεια, να σε προσέχεις, όλα φτιάχνουν, ακόμα και οι χειρότερες περίοδοι όσο και αν πιστεύεις κάποιες στιγμές το αντίθετο τώρα!
Λαμπρή περίοδος αναγέννησης λεω εγω! :) Θα περάσει και μονο πιο δυνατός θα είσαι. Πριν οχι πολλά χρόνια, αντιμετώπιζα κρίσεις πανικού λόγω συσσωρευμενου άγχους που αγνοούσα, καθως αναλάμβανα προφανώς περισσότερα από όσα μπορώ να αντέξω. Σχολή, πολύ διάβασμα γιατί ήθελα να ήμουν άριστη, εξεταστική, παράλληλα με απαιτητική δουλεια. Γενικότερα, μια περίοδος δραστικής αλλαγης κατά την οποία ανέλαβα μεγάλη ευθύνη του εαυτού μου και των επιλογών μου καθώς ηξερα πως μονη μου πρεπει να προσπαθήσω να καταφέρω όλα όσα θέλω και εξαρτώνται από μένα. Και είχα πολύ υψηλά και αυστηρά standards. Βρισκόμασταν, επίσης, σε μια άθλια κατάσταση της χώρας που βιωναμε πίεση και απογοήτευση για το τωρα και για το μέλλον. Too much pressure. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες παίξανε τον ρόλο τους. Μου πήρε περίπου 2 χρονια να το διαχειριστώ πλήρως και να σβήσουν τα πλέον απομεινάρια της κρίσης που έκαναν σπάνια της εμφάνιση τους. Το έκανα μονη μου, παρέα με το ίντερνετ, με πολύ και συνεχή δουλειά του εαυτού μου και δεν πηγα σε ειδικό καθώς εβλεπα σταδιακη βελτίωση κάθε φορά. Θέλει δουλειά. Θέλει να μαθεις να δίνεις χώρο στον εαυτο σου να αναπνεύσει. Θέλει να μαθεις τα όρια σου. Και όλη αυτή η δομική εσωτερική αλλαγή χρειάζεται κάποιο χρόνο, σωστά;; αυτό μην σε φοβίσει. Φαίνεται ότι έχεις ξεκινήσει να συνειδητοποιεις τους δικους σου λόγους. Όλα καλά θα πάνε 🙏 Slow down and love yourself.
Δεν αντέχεται η μοναξιά στο εξωτερικό..... είναι σαν να μην υπάρχεις....σου λένε "είναι αρχή ακόμα, θα φτιάξουν τα πράγματα" κι εσύ σκέφτεσαι αν αντέχεις να το περάσεις αυτό, αν έχεις το κουράγιο και τον τρόπο να το αλλάξεις γιατί τα πράγματα δεν αλλάζουν από μόνα τους φυσικά....Δεν το περίμενα τόσο δύσκολο....
Μας έχεις δείξει τόσες πτυχές της ζωής σου και τόσες διακυμάνσεις και σε ευχαριστώ γιατί δεν είναι εύκολο.Διανύω μια περίεργη περίοδο με πολλά ερωτηματικά αλλά νομίζω ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω και να συνεχίσω.Να είσαι καλά
Να ξέρεις πως υπάρχει κόσμος που βλέπει τα βίντεο και νοιάζεται για εσένα. Υπομονή υγεία και καλά Χριστούγεννα Γιώργο. Κάποτε θα τα θυμάσαι αυτά και θα γελας. Άντε και με στεναχωρησες βραδιατικα!
Είναι πραγματικά δύσκολη η ενηλικίωση..και δεν αναφερομαι μόνο στην αυτοσυντήρηση αλλα στο να ζεις και να ξεπερνας δυσκολες καταστασεις ή και απλές καταστασεις της καθημερινότητας χωρις δεκανίκια. Να μπορεις να σε ηρεμείς και να προχωράς χωρίς να θέλεις οπωσδήποτε καποιον άλλο να σου πει ότι είσαι καλά και ότι μπορείς. Πολύ δύσκολη η συνειδητοποίηση της ύπαρξης μας, ο προσδιορισμός της κατεύθυνσης που θα ακολουθήσουμε και τελικά οι αποφάσεις που θα πάρουμε με μεγάλο ρίσκο. Ειδικά οι περίοδοι που σε βρίσκουν να σκέφτεσαι έντονα αυτά και μέσα από αυτά να προσπαθήσεις να δώσεις απαντήσεις σε ερωτήματα για την ίδια σου την ύπαρξη είναι σκοτείνες σίγουρα, όμως μετά από αυτές πιστεύω ότι ζεις πραγματικά. Ότι αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γύρω σου καλύτερα, ότι χαίρεσαι και εκτιμάς πολύ περισσότερο τη μέρα που χαμογέλασες και ότι σίγουρα δεν θα αφήσεις κάτι ανούσιο να σου πάρει αυτό το χαμόγελο. Keep it up..και σκέψου ότι δεν είσαι μόνος και κατά τη γνώμη μου είσαι από τους τυχερούς γιατί όλο αυτό σε μαθαίνει να ζεις πραγματικά.
Ποσο κουκλος!!! Εχω δει ολα τα βιντεο σου Zoopaki απο την αρχη ,(ηρθα απο Black velour ) οταν σε επισκεπτηκε και απο τοτε κολλησα 💗💗💗 τωρα βλεπω οτι μενουν αλλα 3 και μετα τελοςς....θα περιμενω με ανυπομονησια οταν θελησεις να ξαναανεβασεις τις νεες σου περιπετειες! Φιλιααα πολλα😘😘😘
Zoopy αγορινα μου σε παρακολουθώ καιρό και έχουμε μιλήσει και στο insta αρκετές φορες. Μετακόμισα και εγω αγγλια πριν 1.5 χρόνο και τα λέγαμε αν θυμάσαι αρκετά συχνά στο insta, καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις και ξερω πως αισθάνεσαι, κρίσεις πανικού δεν εχω πάθει εγω αλλα σίγουρα γνωριζω το συναίσθημα του να εισαι σε άλλη χωρα, μακριά απο τους δικούς σου, χωρίς ήλιο, που συνέχεια ειναι χειμώνας και σε μια καθημερινότητα που ειναι συνεχώς δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά... Μεσα απο ολα αυτά βγαίνουμε πιο δυνατοί και πρεπει να αισθάνεσαι περήφανος για τον εαυτό σου που εχεις καταφέρει τόσα πολλα, όταν ο περίγυρος σου παλεύει για 500 ευρώ στην Ελλάδα σε κάκιστες εργασιακές συνθήκες! Προσπάθησε να αναλογιστείς και να συνειδητοποιήσεις τι εχεις καταφέρει, αυτο βοηθάει πολλές φορες! Και προσπάθησε να γυρνάς Ελλάδα κάθε 3 μήνες να κανεις ενα διάλειμμα, ειναι απαραίτητο! Αγωνιστικούς χαιρετισμούς απο την παγωμένη και συννεφιασμένη βόρεια Αγγλία! Καλές γιορτές να έχουμε!
Ζουπι μου. Πραγματικά και 'γω είμαι σε μια τέτοια κατάσταση.. Πριν 1 χρόνο σταμάτησε ένα πολύ ωραίο κομμάτι της ζωής μου και από τότε δυσκολεύομαι πολυ να ξαναβρώ τα πατήματά μου. Προσπάθησα να κάνω κάτι παρόμοιο φεύγοντας για Γιάννενα αλλά δεν πέτυχε και από τότε τα πράγματα είμαι ακόμα χειρότερα. Προσπαθώ να δουλέψω με τον εαυτό μου πάρα πολύ. Για 6 μήνες τώρα δεν είχα όρεξη ούτε να βρω δουλειά και πολλές φορές ούτε να βγω από το σπίτι μου.. Με εκνεύριζαν τα πάντα ακόμα και το γέλιο του αγαπημένου μου αδερφού.. Τώρα μετά από τόσο καιρό βρήκα την δύναμη να βρω δουλειά και να ξανακάνω αυτό που γούσταρα αλλά και πάλι αρχίζω να νιώθω αυτή την απογοήτευση, αυτόν τον εκνευρισμό και φυσικά καμία ικανοποίηση όπως τότε.. Πολλές φορές δεν ξέρω αν φταίω εγώ ή οι καταστάσεις δίπλα μου... είναι πολύ δύσκολο και δεν ξέρω ποια είναι η λύση... Θέλω να πιστεύω ότι θα την βρω και σου εύχομαι το ίδιο... Ελπίζω αυτές οι καταστάσεις να μας κάνουν δυνατότερους. Μπορεί να είναι επώδυνο αλλά κάπου καλά μας οδηγεί. Όπως λέει και ένας σοφός.. New beginnings are often disguised as painful endings " Lao Tzu.
4 χρόνια σχεδόν και εγώ στην μακρινή Τασμανια στην άλλη άκρη του κόσμου , ποσό σε Νοιώθω και ποσό με άγγιξε το συγκεκριμένο σου blog , εγώ το έχω ρίξει στην δουλειά και προσπαθω να μην σκέφτομαι , ίσως λάθος δεν ξέρω , το παν δεν είναι τα χρήματα ήδη σχεδιάζω την μόνιμη μου επιστροφή στην Ελλάδα , εύχομαι σε όλους καλή χρόνια και ότι σας λέει η καρδιά σας παιδιά κανείς δεν χάνεται , φιλια σε όλους
Ψυχη μου γλυκια ειναι σαν ακουω τον γιο μου που ειναι στο εξωτερικο και δουλευει οπως εσυ.Ειμαι μαμα και ποναω οταν ακουω τα παιδια μας μας να ζουν τετειες καταστασεις
Εντάξει κυρία Δήμητρα, δεν δουλεύουν και σε ορυχεία τα παιδιά... Όπως τα κατάφεραν οι γονείς μας, θα τα καταφέρουμε και εμείς. Εμείς ακόμα καλύτερα, γιατί βγαίνουμε στην μετανάστευση ως επιστήμονες και όχι όπως παλιά...
Δεν υπάρχει μετανάστευση, μετανάστες ήταν οι γονείς μας που φάγανε την ζωή τους στα εργοστάσια της Γερμανίας, χωρίς ευρωπαϊκό κεντημένο, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Ψηφίσατε παμψηφει "Ενωμένη Ευρώπη" , αυτή είναι λοιπόν..Πας οπου σου προφερεται δουλειά σου λέει..
@@TwoPac90 Πολύ σαχλός ρε φίλε, πολυ σάχλα για το τίποτα.Πες τη γνώμη σου στον άλλο και τελεία. Αυτά τα γελοία περί πρέφας και δήθεν αφ'υψηλού "Κολωνακιώτικες εξυπνάδες" δεν χρειάζονται. Καλή χρονιά.
Το να εισαι ο μοναδικος υποστηρικτης του ευατου σου ειναι οτι πιο σημαντικο μαθαινεις οταν ζεις μονος σε μια ξενη χωρα. Το ταξιδι για την Ιθακη ειναι αρκετες φορες μοναχικο ομως μεσα απο το σκοταδι γνωριζεις ποιος πραγματικα εισαι.
αχχ βρε zoopy πόσο με συγκίνησε το βίντεο σου! Είσαι έμπνευση πραγματικά για μένα, παλαιότερα είχαμε μιλήσει κιόλας. Κάποιες σκέψεις. Βλέποντας τις σκηνές από την Ισλανδία σκεφτόμουν διαρκώς πόσο καταθλιπτική χώρα είναι. Νύχτα, χιόνι, κρύο. Αναρωτιόμουν μήπως αυτό το κλίμα είναι η αιτία που νιώθεις έτσι. Μήπως δε σου ταιριάζει μια τόσο βόρεια χώρα. Δε λέω να επιστρέψεις πίσω, αλλά ίσως να αναθεωρουσες την δουλειά σου και να έψαχνες μια αντίστοιχη κάπου πιο "ανθρώπινα". Μπορεί να είμαι και λάθος, κρίνω μόνο από αυτό που είδα. Keep calm!!! Καλά Χριστούγεννα !
Πόσο υπέροχο και ειλικρινές βίντεο! Κρίση πανικού έχω πάθει 2 φορές στην ζωή μου και κυρίως σε περιόδους που η ψυχολογική μου κατάσταση βρισκόταν στα τάρταρα! Σε ευχαριστώ που κάνεις αυτά τα βίντεο και που είσαι αυτός που είσαι γιατί παρόλο που δεν είμαι στο εξωτερικό υπάρχουν άπειρες φορές που νιώθω τόση μοναξιά..
Αχ βρε Γιώργο.... Τα ίδια βιώνω και γω και ας μην είμαι εξωτερικό αλλά στην επαρχία μετά από 10 Χρόνια στην Αθήνα ..δεν αντιμετωπιζω πια κρισεις πανικου..αλλα τουλαχιστον σε καταλαβαινω στο τι μπορει να νιώθεις. μοναξια και εγώ σε ένα μέρος που δεν συμπαθώ καθόλου .... υπομονή
Τους τελευταίους μήνες είμαι στην ίδια κατασταση και είχα για πρώτη φορά κρίση πανικού. Μετά από πολύ σκέψη και πολλά podcast ,αυτό που με κρατάει στο να μην γυρίσω πάλι πίσω είναι φράση" you are not alone"
Αχ βρε αγόρι μου μας συγκίνησες. Έχω κι εγώ το γιο μου στο εξωτερικό και είναι κι εκείνος πολύ μόνος. Μεγάλο φιλί και με την ελπίδα ότι κάποια μέρα όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο!
Είμαι στην Αγγλία και καταλαβαίνω πως νιώθεις να είσαι εξωτερικό! Αλλά πραγματικά δεν θα ήθελα από την άλλη να είμαι με τίποτα στην Ελλάδα που θα πρέπει να παρακαλάς τον έναν και τον άλλο για να κάνεις κάτι! Εγώ στο βίντεο σου είδα ένα νέο παιδί που μόνο του έχει καταφέρει πολλά πράγματα, επίσης ζήλεψα την ποιότητα στη δουλειά σου! Σκέψου ότι από εκεί θα σου ανοιχτούν νέοι ορίζοντες όπου δυστυχώς στην Ελλάδα πρέπει να τα ξεχάσεις. Υπομονή φίλε μου και μη δίνεις σημασία σε κακόβουλους!
Τέλειο το βιντεάκι σου!!! Μου άρεσε πολύ που είδαμε όλη τη μέρα σου σε timelapse... επίσης είσαι πανέμορφος αντράκος και εξωτερικά και εσωτερικά. Πολλά φιλιά!
Zoopy εiμai 45 χρονων και υπεφερα κι εγω απο κρισεις πανικου ακριβώς όπως τις περιγράφεις. Ξεκίνησαν απο τα 18 μου όταν είχε πεθανει η μητέρα μου και δε την πολυπάλευα... Πιστεύω πως αυτές οι κρίσεις πανικού είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας ψυχολογικης πίεσης να ανταποκριθούμε στα στανταρ που ο καθένας μας θέτει για τον εαυτό του: π.χ. να είσαι όμορφος, να σπουδάσεις σε μια καλή σχολή, να βρεις μια καλή δουλεια, να είσαι επιτυχημένος οικονομικά, να κανεις περήφανους τους δικούς σου που περιμένουν τόσα πολλά απο σένα κλπ κλπ... Και φυσικά το ποτήρι ξεχειλίζει κάποια στιγμή μόλις έρχεσαι αντιμέτωπος με μια πιο σοβαρή δυσκολία στη ζωή. Ασφλώς η λύση είναι όπως είπες να πρώτα να καταλάβεις και μετά να συμφιλιωθείς με τον ευατό σου. Να κρατήσεις ότι είναι αληθινό και να πετάξεις ότι είναι ξένο να σε ρίχνει. Πολύ σημαντικό να έχεις ηθική υποστήριξη από την οικογένεια και τη σχέση σου, να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ανθρώπους που σε εκτιμούν, σε αγαπούν και σε στηρίζουν και να τελειώσεις άμεσα όλες τις τοξικές σχέσεις. Easier said than done και το ταξίδι της ζωής δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλους, αλλά θέλω να πιστεύω ότι οι δυσκολίες μας είναι αυτές που μας κάνουν μοναδικούς και διαφορετικούς από τους άλλους.
Ειναι καλό να ζητάμε βοήθεια όταν την χρειαζόμαστε είναι ότι πιο φυσιολογικό πιστεύω.Οι δυσκολίες έρχονται και φεύγουν να το θυμάσε...Με αγάπή❤ Καλά Χριστούγεννα 🎄☃️🌟
Zoopy μου πραγματικά το βίντεο σου ήταν το πιο αληθινό βίντεο που χω δει ποτέ! Νιώθω τόσο όμορφα κάθε φορά που βλέπω βίντεο σου με κάνεις να μην νιώθω μόνη διότι πολλά από όσα περνάς τα περνάω και γωω και σε καταλαβαίνω! Ευχαριστώ που μοιράζεσαι την πραγματική ζωή σου και όχι αυτό που όλοι θέλουν να δουν δηλαδή μια τέλεια χωρίς δυσκολίες ζωή! Ελπίζω να είσαι χαρούμενος και να περνάς καλά!❣️
Κουραγιο φιλε μου,εδω και 6 χρονια για οικονομικους καθαρα λογους εγω και ο αντρας μου ζουμε Γερμανια,οπως τα λες και ακομα χειροτερα ειναι τα πραγματα,με τον αντρα μου να εργαζεται σε ελληνικο εζτιατοριο για 11 ωρες καθημερινα εκτος Δευτερας,δεν ξερω ακομα πως την παλευουμε ,αλλα θελω και παντα ελπιζω πως θα καλυτερεψουν τα πραγματα,εχουμε πει επισης πως αν δεν καλυτερεψουν ,η επομενη επιλογη μας ειναι να παμε για κατι καλυτερο στην Κρητη οπου τουλαχιστον εκει υπαρχει μια συγγενης μας,με συγκινησες και με αγγιξες πολυ...εισαι πολυ γλυκος!💟Καλη δυναμη,κουραγιο,πανω απο ολα υγεια,σου ευχομαι ολοψυχα να επιλεξεις το καλυτερο για τη ζωη σου!!!!💞💞💞
Αυτό δεν ήταν βίντεο, αλλά κατάθεση ψυχής Zoopy... Πραγματικά με συγκλόνισες, μου θύμισες τη δική μου διαδρομή, όταν ήμουν εκεί, γύρω στη δική σου ηλικία. Είσαι τόσο αληθινός, τόσο σπουδαίος άνθρωπος. Και εγώ είχα βιώσει τις κρίσεις πανικού που προέρχονταν από πολύ πίεση που ασκούσα στον εαυτό μου. Που έκανα αυτά που ζητούσαν και ήθελαν οι άλλοι. Που δεν έβαζα όρια πουθενά στο δόσιμο. Που μοιραζόμουν και ξοδευόμουν σε ανθρώπους οι οποίοι ίσως και να μην το άξιζαν. Που είχα μόνο απαιτήσεις από τον εαυτό μου, χωρίς να του δίνω ούτε ένα μπράβο για τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες που κέρδιζα καθημερινά στη ζωή μου. Όμως, πίστεψέ με, αυτές οι κρίσεις πανικού θα σε οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αυτογνωσία και θα σου δείξουν το δικό σου, μοναδικό δρόμο. Θα σε οδηγήσουν στις δικές σου αποφάσεις, στα δικά σου θέλω. Είναι μια δύσκολη μα πολύ χρήσιμη περίοδος αυτή που διανύεις. Θα βγεις δυνατότερος, πιο ώριμος, πιο σίγουρος για τις αποφάσεις που θα παίρνεις. Η ζωή είναι στα χέρια σου, είναι δική σου! Όλα τα παραπάνω τα γράφει ένας πενηντάρης πλέον… και να θυμάσαι: Σε αγαπούν εκεί έξω. Να προσέχεις.
Zoopy τα βιντεο σου ειναι δημιουργικα και ενθαρρυντικα. Για τις κρισεις πανικου σε συμβουλευω να επισκεφθεις καποιον ειδικο για να βρεις τι ειναι αυτο σου σε πιεζει και σου συμβαινει αυτο.Ολοι το εχουμε περασει και συνεχίζουμε.Φιλια από Ελλάδα!
Μας έλειψες ρε ψυχούλα,μην το βάζεις κάτω,όλα μπορούμε να τα φτιάξουμε όσο έχουμε υγεία και θέληση....καλές γιορτές σε όλους μας και που ξέρεις ίσως το 2020 μας δώσει τα καλύτερα...αλλά να βοηθήσουμε και εμείς λιγάκι...
Γεια σου Γιώργο. Εδώ και κάποια χρόνια κατά καιρούς αντιμετωπίζω και γω κρίσεις πανικού. Βασικά ξεκίνησαν πριν 5 χρόνια ως κρίσεις πανικού με αφορμή πολύ άσχημα γεγονότα που συνέβαιναν τότε και σταδιακά εξελίχθηκαν σε μεικτή αγχώδη διαταραχή (δλδ κρίσεις πανικού με τάσεις προς κατάθλιψη). Πάνε και έρχονται γενικά ανά περιόδους, δεν είμαι πάντα άσχημα, τώρα πχ τον τελευταίο χρόνο είμαι σε πολύ διαχειρίσιμο επίπεδο και το τελευταίο τρίμηνο πιο πολύ είμαι καλά. Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω κάτι ή αν έχει νόημα γιατί ξέρω ότι σε κάποιες περιόδους αυτά που μπορεί να ακούσεις από τον περίγυρό σου, πόσο μάλλον από αγνώστους στο ιντερνετ, δεν σου λένε και πολλά. Και όχι γιατί δεν τα καταλαβαίνεις, περισσότερο γιατί δεν μπορείς να τα "νιώσεις". Ξέρεις βάσει λογικής ότι όλο αυτό θα κάνει τον κύκλο του και στο τέλος θα περάσει (αυτό είναι δεδομένο ότι συμβαίνει και το λένε οι ειδικοί όχι εγώ) αλλά δεν μπορείς να το "νιώσεις" σε κεινες τις περιοδους. Δεν ξέρω αν εσύ το βιώνεις τόσο πολύ έντονα, εγώ το χω βιώσει και έτσι. Μιλάω περισσότερο βάσει της δικής μου εμπειρίας , που μπορεί να είναι καλύτερη η χειρότερη από την δική σου, με αυτή την κατάσταση αλλά μπορεί κάποια πράγματα να σου φανούν χρήσιμα. Προσωπικά κάποια στιγμή πριν κανα 2 χρόνια έφτασα σε άσχημο σημείο γιατί είχα εκατομμύρια πράγματα που δεν είχα διαχειριστεί για χρόοοοονια και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία (αυτό που λένε γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, κάπως έτσι). Από μόνο του αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που χω κάνει για τον εαυτό μου ποτέ, σε βάθος χρόνου νιώθω ότι με βοηθάει τρομερά πολύ και γενικά ιατρικά είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις καταστάσεις. Είναι όπως το λες και συ στο βίντεο σε κάποια φάση, ανακαλύπτεις και μαθαίνεις σιγά σιγά τον εαυτό σου, τις σχέσεις με τους γύρω σου, πως να σε αγαπάς. Τα πρώτα πρακτικά πράγματα που σου λένε οι ειδικοί είναι τα εξής: Γυμναστική, να προσπαθείς όσο γίνεται να περιβάλεσσαι από ευχαριστους ανθρώπους (γενικά ποιοτική ανθρώπινη επαφη), να τρως υγιεινα (νταξει αυτό το κάνεις απ όσο βλέπω :p ) , μουσική και πάλι μουσική και σταθερό ωράριο. Το ότι δουλεύεις τόσες ώρες και λογικά κουράζεσαι είναι πολύ θετικό στο να διατηρήσεις την ποιότητα του ύπνου. Ο ύπνος είναι από τα πρώτα πράγματα που σου "φτιάχνει" ένας ψυχίατρος γιατί είναι η βάση για όλο τον τρόπο που λειτουργούμε και σκεφτόμαστε. Αυτά σε γενικές γραμμές. Δεν θέλω να σε βάλω σε περισσότερες λεπτομέρειες χωρίς πιθανόν να θέλεις και συ γιατί το να απευθυνθείς κάπου πρέπει να είναι πάντα κάτι που το θες εσύ. Το μόνο που έχω να σου "προτείνω" είναι μια online πλατφόρμα όπου μπορείς να βρεις ειδικούς ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και να ξεκινήσεις συνεδρίες εξ αποστάσεως οικονομικά κλπ. Λέγεται melapus, αν θες googlare το. Δεν το χω δοκιμάσει προσωπικά δεν ξέρω αν όντως αξίζει τον κόπο αλλά και γιατί όχι.... αυτά... σίγουρα δεν είσαι μόνος σε αυτό το σκηνικό ούτε Ο μόνος που έχει αντιμετωπίσει ποτέ κάτι τέτοιο. Και ΣΙΓΟΥΡΑ περνάει.
καποιες φορες που μπαινω στο γτ σε σκεφτομαι και βλεπω αν εχεις ανεβασει βιντεο γιατι μας ειχες πει και στο ινστα οτι περνας μια περιεργη φαση και σου στελνω ολη την θετικη μου ενεργεια ζουπυ γιατι η αληθεια σου με εχει αγγιξει συναισθηματικα πολλες φορες αυτα τα χρονια..φαση ειναι θα περασει που θα παει σημασια εχει να αγωνιζομαστε οσο μπορουμε
Ζω στην Αγγλία 6 χρόνια περίπου. Ήρθα μόνη μου για δουλειά χωρίς να γνωρίζω κανέναν και χωρίς να έχω ιδέα πως είναι μια άλλη χώρα. Πέρασα διαφορά στάδια άρνησης,σκοτάδι,απογοήτευση... Κάποιες φορές με πήρε για καιρό από κάτω αλλά πάλεψα και τα κατάφερα. Η πρώτη κρίση πανικού ήρθε στην δουλειά. Νόμιζα πως θα πεθάνω από τότε έπαθα αρκετές φορές όμως δούλεψα με τον εαυτό μου και πλέον μπορώ να το ελέγχω. Ένα πράγμα που έμαθα σίγουρα είναι ότι είμαι πιο δυνατή από όσο πίστευα και ότι δεν φοβάμαι να πέσω γιατί θα ξανά σηκωθώ. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Τα τελευταία 2 χρόνια η ζωή μου έχει βελτιωθεί τόσο πολύ και κάθε χρόνο ανεβαίνω σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι πάντα τέλεια και σίγουρα το κόστος είναι μεγάλο όμως αποφάσισα να ζήσω την ζωή μου να μην αγχώνομαι για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω άμεσα. Κάτι που βοήθησε την ψυχολογία μου είναι μικρά ταξίδια είτε εντός Αγγλίας είτε Ευρώπη βρίσκοντας προσφορές για τριήμερες αποδράσεις.Μετα το σκοτάδι έρχεται το φως αλήθεια το πιστεύω!!! Και πιστεύω ότι εισαι φωτεινός άνθρωπος όλα θα πάνε καλά!!! Καλά Χριστούγεννα με υγεία πάνω από όλα!!!
Κατοικώ στο Λονδίνο εδώ και τρία έτη... Ήταν σαν να έβλεπα μια ημέρα μου... Σε καταλαβαίνω! Το μόνο που έχω να πω είναι να έχουμε όμορφες ασχολίες, αυτό βοηθάει να ξεφεύγουμε...
Ποσο σε καταλαβαίνω. υπήρχαν φορες που δεν ηθελα να γυρισω στην ελλαδα,μα αλλες που δε μπορουσα να μεινω αλλο εδω.Εχουμε ανάγκη λιγα χρηματα για να ζήσουμε ομως δεν ειναι το παν.μπορεις επισης να μη ζεις οταν βγαζεις χρηματα..Πρεπει να σκεφτούμε τι ειναι αυτο που μας κανει η μας εκανε χαρούμενους πχ σε μια χώρα και να κανουμε τα ιδια στη χώρα που ειμαστε.η μοναξιά νομιζω παντα θα φερνει τη κατάθλιψη όπου κι αν ειμαστε.γι αυτο πρεπει να βρουμε τρόπους να κανουμε ουσιαστικές φιλίες,πραγματα για μας και που μας αρεσουν. να εχουμε το κύκλο μας η να τον αποκτήσουμε ωστε να περνάμε καλα.και τοτε δε θα μας νοιαζει τοσο αν βρεχει η Οχι. καμια φορα μπορει να φταιει και το μερος ομως.ενα λουλούδι που εχει ανάγκη τον ηλιο θα ξεραθεί στο σκοτάδι.ενα νυχτολούλουδο Οχι.πρεπει να δουμε τι φταιει.και να μας δώσουμε λιγο χρονο να προσαρμοστούμε γιατι ισως το λουλούδι που εχει ανάγκη τον ηλιο τελικα να μην τον εχει,αλλα ισως και να τον εχει τελικα.
Εντελώς τυχαία στο feed μου στο UA-cam εμφανίστηκε το βίντεο σου. Είδα το τίτλο "όταν έρχεται το σκοτάδι" και σκέφτηκα πόσο πολύ ταιριάζει με αυτό που περνάω για διαφορετικούς λόγους όμως. Βιώνω, συχνά - πυκνά μία έντονη αναστάτωση όταν αρχίζει να σκοτεινιάζει και προσπαθώ εκείνες τις ώρες να με κρατώ οπωσδήποτε απασχολημένο. Αυτό που με εξέπληξε ήταν πως πρώτη φορά βλέπω ένα αληθινό βίντεο, μία πραγματική / ανόθευτη εξομολόγηση. Μπορώ να πω με σιγουριά πως η επιστήμη, το arrival of the birds και οι δυσκολίες που περνάς πως θα σε φτάσουν ψηλά. Η σημαντικότερη σχέση ενός ατόμου είναι αυτή με τον εαυτό του. Όταν απλώσεις επάνω σε γερά θεμέλια μία γέφυρα με τον προσωπικό σου πυρήνα θα είσαι σε μεγάλο βαθμό ατρόμητος ή ετοιμοπόλεμος αν προτιμάς. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Σχετικά με τις κρίσεις πανικού έχω βιώσει τέσσερις αρκετά χρόνια πριν. Αυτό που πιστεύεις ότι βιώνει ο οργανισμός σου δε περιγράφεται με λέξεις...Αξιέπαινος και μπορώ να σου πω πως οι επιστήμονες και οι άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους στην έρευνα είναι οι αφανείς ήρωες που βοηθούν αυτό το κόσμο να κάνει άλματα μπροστά. Κέρδισες το σεβασμό μου. Οπότε είναι ιερό σου καθήκον απλά να συνεχίζεις στο προσωπικό σου μονοπάτι. Με σεβασμό και εκτίμηση, Πάρις
Ψυχή μ καλά Χριστούγεννα! Είναι άσχημες οι κρίσεις πανικού γιαυτό να τα λες όλα μην αφήνεις τίποτα μέσα σου τα πέρασα κ εγώ... Υπομονή κ να είσαι πάντα καλα
Η απουσία σου ηταν αισθητή στον κόσμο του γιουτιουμπ και ιδίως σε μας που σε παρακολουθούμε χρόνια. Σε νιώθουμε δικο μας άνθρωπο και κάθε βίντεο σου, πέρα του περιεχομένου, είναι σαν ένα μικρό update για το πώς είσαι και τι κάνεις. Μας ελειψες. Με συγκινησες αρκετά σήμερα. Παρόλο που δεν είμαι κάτοικος εξωτερικού, αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύεις μέσα απ το δικό σου πρίσμα. Σου εύχομαι ολόψυχα να βγεις απ αυτο το σκοτάδι, μα πρωτίστως να βρεις τον εαυτό σου και τι πραγματικά σε κάνει και θα σε κάνει ευτυχισμένο. Απο εκεί ξεκινούν όλα άλλωστε. Εχεις περάσει πολλές δυσκολίες, όντας κάτοικος εξωτερικού για χρόνια, οπότε είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις γι' ακομη μια φορά. Είσαι δυνατός. Καλές γιορτές Zoopy, καλά Χριστούγεννα και το 2020 να είναι μια χρονιά 'φωτεινή', αισιόδοξη, όμορφη, όπως σου αξιζει. ❤
Είμαι στην Αγγλία τα τελευταία 3 χρόνια. Στην αρχή τα συναισθήματα είναι περίεργα. Αλλά σίγουρα σταδιακά νιώθεις καλύτερα. Προσωπικά, είχα αυτό το συναίσθημα αρκετά έντονο για 1 χρόνο. Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει κάτι να κάνω για να το αλλάξω. Γνωρίζοντας άτομα και προσπαθώντας να κάνεις λίγες παρέες σε βοηθάει να περνάς πιο όμορφα. Αν θυμάμαι καλά πριν λίγους μήνες μετακόμισες, οπότε δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. 3 χρόνια μετα είμαι αρκετά ευχαριστημένη από τον τρόπο ζωής μου (αν και το συναίσθημα της μοναξιάς ποτέ δε φεύγει). Περήφανη που μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου (tuition fees, job, rent, travelling). Αν από την άλλη δε σε βοηθάει ψυχολογικά το μέρος , θα μπορούσες να πας σε μια άλλη χώρα ή να γυρίσεις στους δικούς σου. Good luck :)
Και εγώ έζησα στο εξωτερικό, στο Λονδίνο και στην Ολλανδία και η μοναξιά δεν παλεύεται και δεν ανταλλάσσεται με χρήματα. Να προγραμματίζεις ταξίδια στην Ελλάδα κάθε 3 μήνες από 10 μέρες για να μην νιώθεις τόσο χάλια. Εξωτερικό θα έμενα μόνο αν δεν είχα καθόλου δουλειά στην Ελλάδα. Έστω και με λίγα χρήματα το προτιμώ να ζω μια ισορροπημένη ζωή κοντά σε φίλους και οικογένεια.
Σε καταλαβαίνω έστω και εν μέρει. Είμαι για μεταπτυχιακό και εργασία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο αρχικός ενθουσιασμός όταν τα πράγματα ζορισουν λόγω σχολής και χειμώνα δίνει τη θέση του σε απογοήτευση, θυμό, αγανάκτηση και μελαγχολία. Άλλωστε έχεις σπουδάσει και εσύ εδώ, γνωρίζεις ότι 3:30 ξεκινά να νυχτώνει το χειμώνα και 4 η ώρα είναι τελείως σκοτάδι. Ο δε καιρός σκατά. Βροχή, κρύο και αέρας. Το φαγητό επίσης άστα να πάνε. Εννοείται ότι δε συγκρίνεται με την κατάσταση που επικρατεί στην Ισλανδία. Με κουράζει κιόλας πολύ το κλισέ ότι όσοι βρισκόμαστε έξω ζούμε μια καλύτερη, βιώσιμη ζωή με υψηλότερους μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Έλα ρε εσύ που τα λες αυτά να δεις πώς είναι έξω και μετά μίλα, όταν δυσανασχετείς που παραπονιομαστε...Κουράγιο και Υπομονή θα πω. Εύχομαι να συνηθίσεις και να βρεις ανθρωπους που να σε βοηθήσουν σε όλο αυτό. Αν επιδεινωθεί ζήτα υποστήριξη. Ή στην χειρότερη κοίταξε για άλλη χώρα. Αντιλαμβάνομαι πλήρως τη δυσκολία της ρουτίνας σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι και φως ήλιου να μη βλέπεις!!!!! Σφιξε τις παλάμες σου και τρίξε τα δόντια σου!!!!! Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις!!!!! Μην το παρακάνεις όμως και ξεπεράσεις τις δυνατότητές σου!!!! Πρόσεχε τον εαυτό σου!!!!!
Κρισεις πανικου δεν ειχα ποτε, αλλα ολοι ειχαμε περιοδους που ειμασταν λιγο πεσμενοι ψυχολογικα επι μακρον. Τρια πραγματα με βοηθησαν να το ξεπερασω: 1) Μια σταθερη σχεση. Βοηθαει, εκτος απο τα ευκολως εννοουμενα, και πνευματικα, γιατι ξεφευγεις λιγο απο τον δικο σου κοσμο και μπαινεις στον κοσμο καποιου αλλου. Να μη γινει εμμονη ομως. Οι καλυτερες σχεσεις ειναι αυτες που δημιουργουνται απο ψιλοτυχαιες γνωριμιες η' συγκυριες. 2) Μεταβαση σε ενα πιο κοσμοπολιτικο μερος. Σε μια μεγαλουπολη, πολλα περισσοτερα πραγματα θα σου τραβανε την προσοχη, απο οτι σε ενα πιο μικρο μερος, οπου η ρουτινα μπορει να γινει καπως βαρετη και εκνευριστικη. 3) Επαγγελματικη ανελιξη. Οσο πιο πολυ ανεβαινουν οι απολαβες, τοσο ανεβαινει και το κυρος/αναγνωριση. Το οποιο σε κανει να αισθανεσαι καλυτερα αυτοματως. Εμενα μου ετυχαν ολα αυτα με τη συγκεκριμενη σειρα - μπορει σε αλλον, με αλλη σειρα. Οπως και να εχει, καλη τυχη, μπορεις να τα καταφερεις!
Σ'ευχαριστούμε που μας δείχνεις την αλήθεια και όχι μόνο τα "ωραία" του βρίσκω μια δουλειά στο εξωτερικό. Να είσαι πάντα καλά.. "This too, shall pass" ♡♡
Πάθαινα κι εγώ κρίσεις πανικού,όταν έφυγε η μητέρα μου από τη ζωή...έχω να πάθω πλέον εδώ και 15 χρόνια. Δουλεψε με τον εαυτό σου και μη διστάσεις να πας σε ειδικό.Ειναι μια προσπελάσιμη κατάσταση .
Κουραγιο. Ολα θα πανε καλα. Και αν δεν πανε θα τα κανεις εσυ να πανε. Με συγκινησε το βιντεο σου. Σε ενιωσα και ας μην περναω τα ιδια (στο μελλον πολυ πιθανο να τα περασω). Δεν σου εστελα μηνυμα για να μην σε φερω σε δυσκολη θεση. Οποτε θα σου πω απο εδω απλα να βρεις τα ορια σου και να φτασεις μεχρι εκει που μπορεις (αντε και λιγο παραπανω). Το πολυ παραπανω δεν θα σου κανει καλο. Με αγαπη.
Και εγω τα ιδια περασα ειμαι τωρα 8 χρόνια εξωτερικο. Οι φιλοι για εμενα ειναι το πιο σημαντικο, και ειδικα οι φιλοι απο ελλαδα. Αγαπαω τις αλλες κουλτουρες αλλα ριναι πολυ δυσκολο να κανεις βαθιες σχεσεις, με νοημα με καποιο που μεγαλωσε τοσο διαφορετικα. Ειναι απλα πιο δυσκολο να συζυτησεις, να γελασεις να καταλαβεις την ψυχη του αλλου. Τωρα πλεον βρηκα μια δουλεια που με αγηνει να δουλευω απο το σπιτι, ετσι επισκεπτομαι την ελλαδα οσο πιο συχνα μπορω, αυτη ειναι η λυση μου προς το παρων. Δεν ξερω τι θελω οπως και εσυ. Τι πραγματικα μου λειπει. Χχ
Σπάσε αυτό το φράγμα που σε σκεπάζει. Η ζωή είναι αποκλειστικά στα δικά σου χέρια ειδικά εκεί που είσαι. Έβγαλες τον εαυτό σου πολύ έξω από το comfort zone σου πηγαίνοντας εκεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έκανες το χρέος σου στον εαυτό σου. Σπάσε κάθε μέρα αυτό το ρημαδι το comfort zone και αντί να βλέπεις τηλεόραση και σειρές κάνε κάτι άλλο. Βγες έξω, βρες αφορμές. Κάνε πράγματα που σε άλλη περίπτωση θα σου φαίνονταν γελοία ή και ανούσια. Κάνε ό,τι μπορείς ώστε όταν γυρίσεις Ελλάδα να ξέρεις μέσα σου ότι έδωσες ο,τι είχες να δώσεις. Έχεις το χρόνο, την υγεία και τα λεφτά σου. Οφείλεις να βρεις και τη διάθεση.
οι κρισεις πανικου ηρθαν σε μενα οταν ημουν σε μια περιοδο εντονης μοναξιας..το αισθημα της μοναξιας ειναι κοντα στο αισθημα του θανατου..ειναι αυτο που νοιωθουν τα μωρα οταν ξυπνανε το βραδυ και νομιζουν πως τα χουν εγκαταλειψει οι γονεις μεχρι να τους χαμογελασει η μαμα και να ηρεμησουν , να αισθανθουν ασφαλεια..χρειαζεται ολοι οσοι ειμαστε στο εξωτερικο να ανοιξουμε κεραιες και να αφουγκραστουμε ανθρωπους γυρω μας που εχουν αναγκη απο παρεα οπως κ μεις..χρειαζεται να δηλωσουμε διαθεσιμοι και ανοιχτοι σε νεες γνωριμιες..κι αν βρουμε ανθρωπους στο ιδιο μηκος κυματος με μας, κυριολεκτικα να τους γραπωσουμε και να διεκδικησουμε να μαθουμε ο ενας τον αλλο. παντα με μελαγχολουσε ο τροπος ζωης π περιελεμβανε αφθονο νετφλιξ και χαζεμα σε μια οθονη..χρειαζεται επικοινωνια και κοινωνικοποιηση..δεν τα χω καταφερει ακομα αλλα θελω να πιστευω πως ακολουθωντας τα παραπανω, συντομα θα ρθει..ευχομαι το ιδιο και για σενα..
Πολύ όμορφο το βιντεάκι σου και αληθινό. Θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτό το αδιέξοδο με τις κρίσεις πανικού είναι αντιμετωπίσιμο μόνο με τη βοήθεια ειδικού. Δε με βοήθησε η οικογένεια, ούτε οι φίλοι. Η συμπαράστασή τους βέβαια ανεκτίμητη αλλά μόνο ο ειδικός ψυχίατρος-ψυχαναλυτής βοήθησε ουσιαστικά. Μη ντρέπεστε να πάτε σε ειδικό. Όλοι μπορεί κάποια στιγμή να χασουμε τον έλεγχο. Επισκεφθείτε κάποιον επιστήμονα που μπορεί να βοηθήσει, δουλέψτε με τον ευατό σας και κάντε ακόμα και μικρά πράγματα που μπορούν να σας δίνουν ηρεμία. Και μην απογοητεύεστε. Δεν είναι ίωση να περάσει σε μια βδομάδα. Είναι θέματα που κουβαλάει ο καθένας όλη του τη ζωή και χρειάζεται αρκετή δουλειά με τον εαυτό σας για να αντιμετωπιστούν. Γιώργο να είσαι καλά και συ ειδικά πρέπει να ξέρεις ότι μέσα στο σκοτάδι μπορεί να εμφανιστεί και ένα Σέλας και να αλλάξουν όλα!
Προσωπικά είχα σκοπό να σου στείλω πριν καμία βδομάδα μήνυμα για το πότε θα ανεβάσεις βίντεο γιατί ούτε εγώ ήμουν πολύ και όπως σου είπα τα βίντεο σου μου αλλάζουν το mood αλλα υπέθεσα ότι για να μην ανεβάζεις μάλλον κάτι δεν πάει και πολύ καλα . Δύναμη Zoopyy και υπομονή όλα θα περάσουν, να ξεσπας με όποιο τρόπο να βγαίνουν από μέσα σου. You can do this!
Τι ωραία μουσική έβαλες! Εύχομαι να περάσει το stress που νιώθεις σύντομα! Οικογένεια και καλοί φίλοι είναι από τα πιο σημαντικά στη ζωή, άτομα που καταλαβαίνεις οτι σε αγαπάνε πραγματικά, αν έχεις όρεξη κάνε ένα video για το πως ακριβώς βοηθάει ένας ειδικός πχ ψυχολόγος. Νομίζω οτι είναι αυτό που είπες, άμα θέλεις να βοηθηθείς είναι το 50% της θεραπείας και περισσότερο μην σου πω. Οπότε τι διαφορά έχει ένας ψυχολόγος με έναν πχ φίλο σου στον οποίο μπορείς να του πεις πως νιώθεις και ενδεχομένως να σε συμβουλέψει για κάτι κτλ. Μακάρι να σε γνώριζα προσωπικά, σου στέλνω διαδυκτιακές αγκαλιές, φιλάκια zoopy μου!!
💖💕❤️💗💓💞💕❤️🧡💛💚💙💜🖤💟ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Να σαι καλά θέλω! Παλιότερα υπέφερα απο κρίσεις πανικού, τελευταία και οσο μεγαλωνω τις διαχειριζομαι πλέον μονη μου (τύχαινε να με πανε και στα επείγοντα πολλές φορές). Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία ολα στο μυαλό μου ειναι οπότε αυτό παω να βάλω σε μια ταξη... Επίσης εμαθα οτι και η ρουτίνα εχει τα καλά της, το να αναζητάς καθε φορα κατι καινούργιο και συναρπαστικό σε στρεσαρει... Να ζεις όμορφα, και καλες γιορτές απο τη Γερμανία ☺️😊
Είχαμε καιρό να ακούσουμε νέα σου και πράγματι ανησύχησα πως κάτι συμβαίνει, όπως αποδείχθηκε τελικά!... Με συγκίνησες παιδί μου, μου θύμισες το δικό μου "μεσαίωνα" που βίωσα πριν χρόνια... Αλλά στο τέλος κατάλαβα πως μόνο εγώ μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου και όντως τα κατάφερα!. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις κι εσύ Zoopy μου, γιατί είσαι δυνατός και έχεις τα καταλληλότερα εφόδια μέσα σου για να νικήσεις τους δράκους σου! Μην το βάζεις κάτω, είμαστε μαζί σου! Καλές γιορτές να έχεις και χρόνια πολλά!!!
Να το ζήσεις κι αυτό που νιώθεις και να λες ότι στο μέλλον θα το έχεις κι αυτό σαν σχολείο κι από αυτό ακόμα μαθαίνεις και θα εξελίξεις την προσωπικότητα σου!!! Χαμόγελα του και ζήστο παίξε μαζί του και προσπάθησε να το δεις μετά από 5 χρόνια....είσαι φτιαγμένος να επιβιώνεις.
Ένα πράγμα μπορώ να πω, μπράβο γιατί είμαι και εγώ περίπου στη "θέση" σου και καταλαβαίνω!!! Είμαι Αγγλία και έχω αγχώδης διαταραχή και κατάθλιψη!!!! Αλλά δεν το βάζω κάτω!!!!Προσπαθώ να κάνω μικρά διαλείμματα μέσα στην ημέρα στο πώς αισθάνομαι, να τρώω καλά!!!! Που θα πάει θα τα καταφέρουμε!!!!!!!!!!
Την κρίση πανικού την προκαλεί το μυαλό σου θέλοντας να σου δείξει ότι κάτι δεν πάει καλά. Τις περισσότερες φορές νομίζουμε ότι όλα είναι καλά στη ζωή μας αλλά το υποσυνείδητο μέσω της κρίσης πανικού μας υπενθυμίζει ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε. Θα σου προτείνουν πολλοί διάφορες λύσεις αλλά μόνο σου θα βρεις τον τρόπο να τις καταπολεμήσεις. Θα σου κάνει πολύ καλό να μιλήσεις με ανθρώπους που το έχουν βιώσει. Το χειρότερο στις κρίσεις είναι ότι μετά από αυτές, έχεις τον φόβο για το πότε και που θα σου ξανασυμβεί, αυτό από μόνο του προκαλεί καινούργιες κρίσεις. Είναι βέβαιο ότι θα το ξεπεράσεις κάποια στιγμή και θα το απομυθοποιήσεις πλήρως. Όταν γίνει αυτό δε θα ξαναπάθεις κρίση πανικού ή θα είναι πάρα πολύ σπάνιο.
Φίλε zoopy καλό κουράγιο εύχομαι καταρχάς θα σ πω κάτι απλό δες το επίπεδό π έχουμε οι Έλληνες στα σχόλια κ θα καταλάβεις γιατί είσαι καλά εκεί π είσαι ακόμα κ μόνος γιατί υπάρχει αξιοκρατία σεβασμός κ επίπεδο έτσι κ αλλιώς οι άδειες για αυτό υπάρχουν θ έρθεις κ θα δεις τους δικού σου καλή δύναμη
Zoopi μου ήρθα Νορβιγία και εγώ πόσο σε νιώθω, είμαι μόνη μου εντελώς σκοτάδι βροχή δουλειά σπίτι αλά θα τα καταφέρω , μια καλύτερη ζωή κυνηγάμε ο καθένας που έκανε το βήμα έβαλε τα δικά του πιστεύω και θέλω αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τελεσίδικα. Δίνουμε μάχη καθημερινά με τον εαυτό μας στην προσπάθεια του να δούμε ποιοί είμαστε τι μας αντιπροσωπεύει , και στο κάτω κάτω αυτή είναι η ζωή στη είναι η ομορφιά της είσαι μια χαρά έχεις καταφέρει πολλά εγώ σκέψου είμαι σαν εσένα έξω χωρίς δικό μου διαμέρισμα με ένα δωμάτιο 1x1 σε μια φάρμα χωρίς μεταφορικό μέσο και κάθε μέρα ελπίζω ότι θα πάω καλύτερα και όλο καλύτερα , όλα θα γίνουν ας το ζήσουμε 💙♥️
Η αληθεια ειναι οτι δεν θα σου αφηνα σχολιο, παροτι περασα απο την ιδια κατασταση και τα περασα ασχημα, σκεφτομενη "τι να τον βοηθησει τωρα κι η δικη μου εμπειρια, ολοι τα ιδια θα πουμε..." Αν ομως σε βοηθαει, σκεψου το σαν μια διαδικασια πενθους. Το περνας κι επειτα γινεσαι ολο και καλυτερα. Ειναι ενα περιπλοκο πενθος, γιατι καθε συναναστροφη με την πατριδα σου την θυμιζει, αλλα κατα καποιον τροπο ακολουθει την ιδια διαδικασια. (δεν τα σκεφτηκα εγω αυτα, τα διαβασα, σε αρθρα και σε ενα βιβλιο, οταν τελικα αποφασισα να αποδεχτω οτι περνουσα απο καποια φαση και να το ψαξω καλυτερα. Το πενθος του μεταναστη ονομαζεται αυτο που παθαινουμε, migratory grief & migratory stress). Θα περασει, αρκει να σε φροντισεις, να ψαξεις οπως λες μεσα σου και να βρεις τι ειναι αυτο που θελεις. Αν εισαι σιγουρος για τις αποφασεις σου τα πραγματα θα ειναι πιο ευκολα. Το να εχεις δημιουργησει μια ισορροπημενη ζωη εκει που εισαι επισης βοηθαει. Φιλοι, σχεσεις, χομπι, δουλεια (αλλα οχι μονο δουλεια)... Ελπιζω καπως να σε βοηθαω! Αν ακουγεται παρηγορητικο, εγω τωρα ειμαι ενταξει, και αν και με πιανουν οι φασεις μου, και χρειαζομαι τακτικα ταξιδια πισω στις ριζες, καμια σχεση το πως ενιωθα με το ποσο καλα νιωθω τωρα, και ευτυχισμενη με την επιλογη μου! (Ειμαι 25 και μενω Ισπανια, στη Σαραγοσα, εδω και 4 περιπου χρονια. Εχω πει να προσπαθησω κι εγω να κανω καναλι να μοιραζομαι την εμπειρια, αλλα θα δουμε πως θα παει.😂 Επισης συγγνωμη αν λειπουν οι τονοι, κατι εχει παθει το λαπτοπ 😅)
Οκτώ χρόνια πια. Γερμανία. Εντελώς διαφορετικός κόσμος. Να επιστρέψω στην Ελλάδα? Δεν υπάρχει λόγος. Έχω εργασία. Ανεξαρτησία. Χρήματα. Βοηθάω τους δικούς μου. Προσφέρω κάτι. Πέρασα χρόνια δύσκολα. Όπως πολλοί. Όταν ξέσπασε η κρίση, κόλλησα. Ένιωσα το τίποτα. Έπεσα στο κενό. Ήταν προσαρμογή η Γερμανία. Τρία χρόνια έκανα αυτό που κάνεις. Ονειρεύτηκα χαρά, ευτυχία, ομορφιά. Βρήκα τέσσερις τείχους, μοναξιά, ένα κενό. Πόνεσα ψυχικά. Κλείστηκα. Βρήκα στην δουλειά μου λύτρωση. Δωδεκαώρα. Υπερωρίες. Αλλά αποξενώθηκα από τον εαυτό μου. Χριστούγεννα 2016. Έβαλα στόχο να αλλάξω το είναι μου. Έκανα ένα ταξίδι αστραπή στην Ελλάδα. Γύρισα δυναμωμένος. Ξεκίνησα να μπαίνω σε συλλόγους. Να κάνω πράγματα για μένα. Ορειβασία, μαθήματα μαγειρικής, καφενείο επιτραπέζιων. Γνώρισα κόσμο. Έμαθα καλύτερα την γλώσσα. Αγάπησα, αγαπήθηκα. Άλλαξα! Φέτος θα γιορτάσω Πρωτοχρονιά πρώτη φορά χωρίς την οικογένεια μου. Θα έρθουν 10 φίλοι. Σε νιώθω. Σας νιώθω. Αλλά δεν φταίει πάντα το περιβάλλον. Φταίει τι κάνεις με την ζωή σου.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.
σίγουρα αλλά το στάδιο της προσαρμογής είναι δύσκολο και ανάλογα με τη ιδιοσυγκρασία άλλοτε διαρκεί λίγο άλλοτε πολύ.... Κι εγώ αυτή τη φάση περιμένω που θα μπορώ να πάω σε συλλόγους, να έχω χόμπυ , να γνωρίσω κόσμο και εκτός δουλειάς και να μάθω καλά τη γλώσσα. Αλλά τα οικονομικά είναι ακόμα δύσκολα και δεν είναι εφικτά όλα αυτά. Έχει στιγμές που πέφτεις ψυχολογικά και στιγμές που συνέρχεσαι. Είναι μια μάχη.
Φιλε αν εισαι μαγκας δημιουργησε στην ελλαδα. Αυτο με την κριση που λετε δεν ειναι λογος να πας εξωτερικο. Αλλωστε η κριση γενναει κροισους. Ξερω ατομα που εγιναν μαγκες στην ελλαδα και και αλλους που βγαζουν 1000ευρω και ειναι κομπλε. Οποτε εξωτερικο δεν υπαρχει λογος να πας
@@vasileiossimantirakis6325 μαλλον δεν εχεις δουλεψει ελλαδα. Αμα δουλευεις σε γνωστους για να σε σεβαστουν, ή πλατες για να μη σε πολυνοιαζουν τα χρηματα, εχει καλως. Αν δεν τα εχεις, ειναι πολυ δυσκολο να παρεις σπιτι και να ορθοποδησεις κτλ
Σπούδασα για συγκεκριμένο λόγο. Γιατί αγαπώ αυτό που κάνω. Γιατί το γουστάρω. Γιατί ξέρω ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος.
Θέλω να ζω με αξιοπρέπεια. Να συνεχίζω, να αγαπώ αυτό που κάνω. Αυτό μία χώρα συνεχώς σε κρίση, δεν μπορεί να μου το προσφέρει.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και είναι ο μάγκας του εαυτού του. Υπάρχουν λόγοι που έχει φύγει ο μισός πληθυσμός έξω.
Η κρίση γεννά κροίσους γιατί οι περισσότεροι τους πατάνε επί πτωμάτων. Γιατί δεν δίνουν αορίστου συμβάσεις, γιατί εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, γιατί σε βάζουν να δουλέψεις για 10 ώρες και να πληρώνεσαι για τις 6. Τα ζήσαμε, τα ακούμε, τα συζητάμε μεταξύ μας.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις που έχουν ανοίξει, πατάνε σε προγράμματα στήριξης και δανειοδοτήσεις. Το τι όφελος έχει αυτό για μία κοινωνία, το είδαμε το 2009.
Καλή χρονιά.
c Vorschlag οχι δεν ειναι μάγκας για αυτό και πήγε στο εξωτερικό για να δημιουργήσει. Εκεί δε δημιουργούν οι μάγκες όπως στην Ελλάδα οπότε έχει μια ελπίδα κι αυτός ο έρμος....
Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο εύστοχα και ειλικρινή βίντεο για τη ζωή του έλληνα σε μια ξενη χώρα όπου δε γνωρίζει κανέναν. Δυστυχώς πολλοί Έλληνες που δεν έχουν μεταναστεύσει ποτέ θεωρούν ότι το εξωτερικό είναι η γη της επαγγελίας, κι ότι εμείς που το επιχειρήσαμε είμαστε για κάποιο λόγο ‘τυχεροί’. Δε γνωρίζουν όμως ότι αυτό είναι μια τεράστια θυσία για ένα καλύτερο μέλλον.
Οι άνθρωποι στο βορρά είναι διαφορετικοί, πιο κλειστοί και πιο μετρημένοι και δυστυχώς πολύ συχνά δεν κολλάμε μαζί τους, σε αντίθεση με τους μεσογειακούς λαούς. Επιπλέον, το να πηγαίνεις για δουλειά αντί για σπουδές περιοριζει τις δυνατότητες κοινωνικοποίησης με άτομα της ηλικίας μας. Οι περισσοτεροι έχουν ήδη τη ζωή τους και δύσκολα θα εντάξουν κάποιον ‘ξένο’. Οι μικρές και συννεφιασμένες μέρες συνδέονται με μια μορφή κατάθλιψης στην οποία ειδικεύονται ψυχολόγοι στη βόρεια Ευρώπη, καθώς ακόμα και ντόπιοι πάσχουν από αυτή.
Κι εδώ έρχονται και οι πρακτικές δυσκολίες: εκεί που στην Ελλάδα έχεις έναν ανεκτό καιρό για να πας στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ και σε κοινωνικές δραστηριότητες, σε άλλες χώρες οι ίδιες διαδικασίες φαντάζουν μαρτύριο. Κρύο, αέρας και βροχή/χιονι σχεδόν το μισό χρόνο σε κάνουν να μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που βγήκες, αλλά έχεις άλλη επιλογή; Φυσικά, θα προτιμήσεις να μείνεις μέσα αντί να πας για μπυρα και το ίδιο θα κάνουν και οι γνωστοί σου.
Κι όταν έρχεται η περίοδος των γιορτών καλή ώρα...ξέρεις ότι πρέπει να σκάσεις ένα μεγάλο μέρος των οικονομιών σου για να κατέβεις Ελλάδα, μιας και δε μπορείς να πάρεις άδεια κανα μήνα για να αποφύγεις τις ακριβές ημερομηνίες. Παράλληλα ξέρεις ότι θα χάσεις κι άλλες ‘σημαντικές’ ημερομηνίες. Γενεθλια οικογένειας και φίλων, γάμους και βαφτίσεις, μιας και δε γίνεται να ανεβοκατεβαίνεις όλη την ώρα. Τελικά βέβαια, σχεδόν όλες σου οι άδειες καταναλώνονται στο αυτονόητο, δηλαδή να πας σπίτι σου. Κι ακόμα και τότε, συνειδητοποιείς ότι έχεις χάσει επεισόδια.
Στο τέλος της μέρας αναρωτιέσαι αν αξίζει όλο αυτό μετά από λίγο. Ακόμα κι αν βγάζεις καλά λεφτά (μετά από ενοίκια, λογαριασμούς, βασικά έξοδα κι αρκετή οικονομία), το οποίο από μόνο του είναι μια πρόκληση, είναι αρκετά για να ισοφαρίσουν όλα αυτά που χάνεις;
Πιστεύω ότι το εξωτερικό είναι μια καλή εμπειρία υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις: να πας σε μια χώρα ‘φιλική’ προς τον έλληνα κι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη χώρα σου με οικονομικές πτήσεις. Να πας σε μια χώρα που έχεις ήδη κάποιους ανθρώπους ώστε να αναπληρωσεις το κοινωνικό κενό που αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί μακριά απ την οικογένεια και τους φίλους σου στην Ελλάδα. Να πας σε μια χώρα για την εμπειρία με σκοπό να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα και να αξιοποιήσεις την εμπειρία σου αυτή ώστε να εξασφαλίσεις κάτι καλύτερο. Το δέλεαρ των πολλων χρημάτων δεν είναι ικανό να σε κρατήσει κάπου.
Οπότε μετά από λίγο εξέτασε τις επιλογές σου και τι είναι αυτό που θεωρείς πιο σημαντικό στη ζωή. Σίγουρα η εμπειρία σου εκεί θα σε ωφελήσει σε επαγγελματικο επίπεδο είτε στην Ελλάδα είτε κάπου αλλού.
Δε διαφωνώ αλλά αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Έτσι σκεφτόμουν τη πρώτη φορά που έφυγα και άντεξα μόνο λίγους μήνες.
Τώρα, μετά από 7 χρόνια ούτε για διακοπές θέλω να πάω.
Αργησα ενα χρονο :)) αλλα δεν βαριεσαι. Όντας απόφοιτος εξωτερικου για 6 Χρονια, (εχω γυρισει Ελλαδα για στρατο και μετα ποιος ξερει) αυτο που συνειδητοποιώ ειναι πως οτι ανθρωπος και να σαι, εκει που πας αργα η γρηγορα πρεπει να κανεις φιλους, και αρκετα ιδανικα ενα συντροφο. Οσα να ναι και τα λεφτα, οσο και να γουσταρεις τη δουλεια η τη σχολη, το να σκέφτεσαι οτι οι δικοι σου ειναι αλλου, χωρις να φτιαξεις σχεσεις που θα το ισορροπήσουν στο μερος που εισαι, θα σε τρωει. Ετσι ειμαστε φτιαγμενοι, οι σχεσεις ειναι αυτες που θα κανουν ενα μερος σπιτι σου και θα σε δέσουν. Να περνατε μαζι τα ωραια και τα δυσκολα.
Ένα βίντεο αφιερωμένο σε όλους εμάς που σταθήκαμε δυνατοί και καταφέραμε να βγούμε έξω για σπουδές ή εργασία.
Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φαίνεται. Δεν είναι μόνο ωραία στορις στο ινστα ούτε φωτογραφίες με χασταγκς. Είσαι μακριά από γονείς, συγγενείς, φίλους.
Όταν όλοι οι φίλοι σου στην Ελλάδα έχουν έτοιμο φαγητό και σίγουρο πλυντήριο στη μαμά τους, εμείς δίνουμε καθημερινή μάχη.
Όμως αυτό είναι που μας δίνει δύναμη. Η πίστη στον εαυτό μας! Είστε πολύ δυνατοί που το καταφέρνετε. Μην πτοείστε!
Καλά, Δεν έχουν όλοι όσοι ζουν στην Ελλάδα έτοιμο φαγητό και πλυντήριο! Αν ζεις μόνος σου τα κάνεις και στην Ελλάδα αυτά. Ηρέμησε.
Catherine_Cat Συμβολικό ήταν το παράδειγμα μου. Άστο.
@@GamuzaReflex άστοχο ήταν. Μια γενίκευση που δεν ισχύει.
Καλά ηρέμισε λίγο. "Μαχήτρια"
Σιγα εσυ που δινεις μαχη με τα λεφτα του μπαμπα που σου πληρωσουν τις σπουδες.τι να πουν τα παιδια που δουλευουν δωδεκαωρα για 700 ευρω και προσπαθουν ταυτοχρονα να βγαλουν και μια σχολη
Απίστευτα δυνατο βίντεο είχα καιρό να δω βίντεο έτσι ίσως γιατί όλοι το κάνουν σαν επάγγελμα και εδώ είναι μια μικρή γωνιά ανθρώπου που το κάνει από αγαπη.
Αγαπητέ Zoopy. Ζω στην Αγγλία εδώ και δύο χρόνια λόγω των σπουδών μου. Διαβάζω τα σχόλια που έχουν γράψει κάποιοι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και βλέπω και την δική σου εξέλιξη στην Ισλανδία και μπορώ να πω πως εγώ δεν έχω την ίδια εμπειρία διότι πιστεύω ακράδαντα πως όλα εξαρτώνται από το άτομο και μόνο. Εγώ στην Ελλάδα δεν έχω πολλούς φίλους. Δεν έτυχε να δεθώ με κάποιον τόσο ώστε να τον θεωρώ φίλο μου έως και σήμερα. Γενικά είμαι ένα εσωστρεφές άτομο που η μοναξιά δεν με ενοχλεί. Στην Αγγλία δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να κάνω παρέα με Ελληνες, ούτε μου έλειψε η ζωή στην Ελλάδα. Εγώ ζω εδώ πέρα με το αγόρι μου, ο οποίος και αυτός είναι ξένος και τα πάμε πολύ καλά. Έχω κάνει φίλους από πολλές χώρες του κόσμου αλλά δεν μπορώ να πω πως έχω κάνει δυνατές φιλίες που θα κρατήσουν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου θέμα το οποίο δεν με αφορά και πολύ η αλήθεια είναι. Ο καιρός δεν με ενοχλεί. Δεν με νοιάζει που βρέχει πιο συχνά από την Ελλάδα, ούτε με πειράζει που μπορεί να ξυπνήσω το Σαββατοκύριακο στις 2 το μεσημέρι και να επικρατεί σκοτάδι από εκείνη την ώρα. Πηγαίνω στο γυμναστήριο, κάνω yoga, κάνω εθελοντισμό, δουλεύω στο πανεπιστήμιο ... Έχω βρει τον εαυτό μου εδώ πέρα και μου αρέσει που οι άνθρωποι δεν είναι τόσο... ανήσυχοι όσο στην Ελλάδα. Το μόνο που μου λείπει είναι η οικογένεια μου, αφάνταστα. Τους βλέπω μόνο Χριστούγεννα και καλοκαίρι αν και το καλοκαίρι συνήθως κάνω σεζόν και έτσι και πάλι δεν τους βλέπω και πολύ. Παρόλα αυτά είμαι καλά, και δεν σκοπεύω να γυρισω στην Ελλάδα!Το μόνο που ίσως σκεφτώ είναι το να πάω σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα μετα την αποφοίτηση μου!
Είμαι 25 χρονών.Έφυγα πρίν περίπου 4 χρόνια από την Ελλάδα. Έζησα 3 χρόνια περιπου στη Σκωτία όπου δούλευα εκεί, τώρα εδώ και 1 χρόνο και κάτι ζώ στην Ελβετία. Η ζωή μου στην Σκωτία ήταν αρχικά καλή ή τουλάχιστον κατάφερα να επιβιώσω, να έχω κάποιους φίλους, να έχω καλές δουλειές που μου προσέφεραν ένα καλό βιογραφικό. Τον τελευταίο χρόνο πρίν φύγω, άρχισε να με πιάνει ένα είδος κατάθλιψης, άρχισαν να μου φταίνε όλα ο καιρός, λες και ποτέ ήταν ηλιόλουστο το μέρος, οι άνθρωποι που μου φαινόντουσαν άδειοι, παγωμένοι, με κενό βλέμμα, αισθανόμουν ότι έχανα κάτι από τη λάμψη μου, απο μένα, αισθανόμουν ότι δεν είχε να μου προσφέρει κάτι το μέρος πια, είχα στασιμότητα, ήθελα να κάνω κάποια αλλαγη στη ζωή μου. Τελικά άλλαξα χώρα με μια προσφορά εργασίας που ήρθε το διάστημα που αισθανόμουν όλο αυτό. Δεν ξέρω αν ήταν σημάδι από το σύμπαν ή απλή σύμπτωση. Έκανα το μεγάλο βήμα, άφησα μια μόνιμη εργασία στη Σκωτία και 3 χρόνια ζωής, μετακόμισα στην Ελβετία, τον Νοέμβριο έκλεισα 1 χρόνο εδώ. Προσπάθησα πολύ να ισορροπήσω και να προσαρμοστώ εδώ, καινούρια μου ήταν όλα. Οι απαιτήσεις ήταν πολλές στην νεα μου εργασία, κάποια πράγματα με δυσκόλεψαν ξανα. Καποια στιγμή πρόσφατα, έπαθα κρίσεις άγχους, είχα συχνούς πονοκεφάλους, αυπνίες, ψυχολογικές μεταπτώσεις και καποια μορφή νευροπίεσης. Κάθισα και σκέφτηκα και είπα πως δεν μπορώ να ζω έτσι. Και αφού δεν μπορούσα να διαχειριστώ τελείως μόνη μου την κατάσταση, σκέφτηκα βοήθεια ψυχολόγου. Δεν έχω κάνει πολλές συνεδρίες ακόμα, αλλά από όσες έχω κάνει κατάλαβα ότι έχω μέσα μου πολλά που μου έμειναν από όταν έμενα στη Σκωτία. Τα οποία όπως μου είπε νόμιζα ότι τα ξεπέρασα. Στην ουσία όμως τα έθαψα βαθιά και δημιούργησα μια άλλη εικόνα προκειμένου να επιβιώσω και να προχωρήσω παρακάτω. Ξέρω ότι πολλοί θεωρούν τον ψυχολόγο ταμπού, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι είναι κάτι είναι σωστό. Προχωράω και βλέπω....Είμαι ένας δυνατός άνθρωπος με θέληση ακόμα και αν με παίρνει από κάτω κάποιες στιγμές, ξέρω πως να επανέρθω. Ο λόγος που έγραψα όλο αυτό το κείμενο είναι για να σου δείξω ότι δεν είσαι ο μόνος που νιώθει ο,τι νιώθει, υπάρχουν και άλλοι τόσοι εκεί έξω. Μπορεί καποια πράγματα να γίνονται δύσκολα, αλλά πρέπει να είμαστε ικανοί να καταλαβαίνουμε έγκαιρα τα προβλήματα και να κοιτάμε πώς μπορούμε να τα ξεπεράσουμε, όχι να χανόμαστε μέσα σε αυτά. Και όταν τα ξεπεράσουμε, γινόμαστε τόσο δυνατοί πια μέσα μας όσο δεν ήμασταν ποτέ πρίν.
Όλα είναι στο μυαλό μας και πολλές φορές ένας ψυχολόγος είναι χρήσιμος. Αλλά αν ξέρεις ποιός/ποιά είσαι και τι θές από τη ζωή όλα είναι ευκολότερα.
Θα σε συμβούλευα να βρεις ένα μέντορα ή ένα life coach που σου ταιριάζει. ( η λάθος επιλογή του δεν αποφέρει αποτελέσματα)
Πες μ ότι έκανες ον λιν συνεδρίες και ότι ο ψυχολόγος οσυ είναι Ελληνας.
Ναι αυτό ακριβώς έκανα και κάνω.
Δεν άντεξα να διαβάσω όλα τα σχόλια
Πόνεσε η καρδιά μου
Εύχομαι σε όλους τους νέους να βρουν την ευτυχία και την αγάπη όπου και αν βρίσκονται
Μένω Γερμανία τα τελευταία χρόνια και πριν Ελβετία. Τον πρώτο χρόνο της μετανάστευσης έβλεπα ελληνικές εκπομπές (ενώ δεν έβλεπα πριν), άκουγα ελληνικά τραγούδια (ενώ δεν άκουγα σχεδόν ποτέ) και μαγείρευα μόνο ελληνικά φαγητά, ώστε να νιώθω ασφάλεια. Παρατήρησα όμως ότι αυτό ήταν που τελικά με δυσκόλευε υπερβολικά, γιατί με κρατούσε "δέσμια" και ενίσχυε τη νοσταλγία μιας Ελλάδας που, λόγω απόστασης, φάνταζε υπέροχη. Είχα γίνει σαν τους Έλληνες του '60 που πήγαιναν Αμερική και άκουγαν Καζαντζίδη και αναστέναζαν. Ξεχνούσα τους λόγους για τους οποίους έφυγα και έβρισκα τα πάντα άθλια στο εξωτερικό. Κρίσεις πανικού είχα ανέκαθεν (απ' τα 16 μου), οπότε δεν ήταν κάτι καινούριο, σταμάτησαν όμως όταν σιγά-σιγά υιοθέτησα έναν τρόπο ζωής χωρίς έντονα στοιχεία ελληνικής κουλτούρας. Πίστεψέ με, βοηθάει απεριόριστα, ίσως σου φαίνεται κουτή συμβουλή, αλλά είναι τόσο μα τόσο σημαντική. Συνεχίζω με συμβουλές αν και δεν είσαι ακόμη δεκτικός.. Για τις κρίσεις πανικού η ψυχοθεραπεία είναι σωτήρια (μπορείς να κάνεις και μέσω Skype με Έλληνες), δυστυχώς δεν αρκεί να κάνεις γυμναστική (τρομερό, βέβαια, το πώς φτιάχνει τη διάθεση), να πίνεις πολύ νερό και βιταμίνη D (δοκίμασε τις σταγόνες αντί των χαπιών, έχει καλύτερη απορρόφηση). Το θέμα είναι πιο βαθύ. Έχω έρθει Ισλανδία και θα ξαναέρθω γιατί τη σκέφτομαι συνεχώς, αλλά αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις. Η αίσθηση της απομόνωσης είναι σοκαριστική. Θα πάνε όλα καλά. Γιατί πρέπει να πάνε και γιατί το αξίζεις! Είσαι πολίτης του κόσμου, μην το ξεχνάς αυτό.
πολύ σωστά τα λές. Αν και προτιμώ ένα καλό life coach από ψυχολόγο.
Δοκιμασες να βρεις αλλους ελληνες εκει που εισαι?
Πιστευω βοηθαει πολυ.
@@andreaskotsos συμφωνώ, είναι ό,τι καλύτερο!!
@@Kostas-lj5fu Γερμανία έχω βρει πολλούς Έλληνες και όντως βοηθάει! Αρκεί να είναι άτομα που δεν κάνω "αναγκαστική" παρέα, γιατί είναι και αυτό παγίδα..
Είμαι 20.Έπαθα την πρώτη μου κρίση πανικού στα 14.Ακόμη ψιλό παλεύω.Χαίρομαι που μοιράζονται άνθρωποι τις ιστορίες τους με αυτό και δεν νιώθω κι εγώ μόνη ή περίεργη ή υπερευαίσθητη.Εύχομαι τα καλύτερα.Καλή δύναμη 🙏
Στα 11 μου χρόνια χάσαμε την αδερφή μου σε τροχαίο. Το 2016,στα 23 μου,οι κρίσεις πανικού μου χτύπησαν την πόρτα. Είχα ένα μήνα να δω ήλιο, ένα μήνα να βγω από το σπίτι. Ήταν ένας κατασταλτικός παράγοντας και στο να βρω εργασία. Σήμερα έχω φτάσει σε ένα καλό στάδιο ώστε να μπορώ να ζω και να έχω ελπίδα μέσα μου. Πάντα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, αλλά ποτέ δεν σταματάς να προσπαθείς να αγαπάς τον εαυτό σου και να τον προσέχεις. Μην σταματήσεις να ζεις! Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου!
Καλά Χριστούγεννα Zoopy!Έχεις όλους εμάς!Να το θυμάσαι!
Η αληθεια ειναι ο καθε ανθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά και τις κρίσης πανικού και την μετανάστευση!Μενω 6 χρονια στην Αγγλια!περασα παρα πολλα στάδια!Στην αρχη επρεπε να λύσω θέματα επιβίωσης,αργοτερα ένιωθα χαρουμενη και περήφανη που τα κατάφερα,στη συνεχεια νοσταλγία για την Ελλαδα και την οικογενεια,φίλους!!Ολα αυτα τα σκαμπανεβάσματα με τάραζαν και ακομη δηλαδή!!!Η λύση θεωρώ πως ειναι να μιλησουμε με τους εαυτούς μας και να βρούμε τι πραγματικα μας λειπει που αν το ειχαμε θα είμασταν ευτυχησμενοι και οταν καταλήξουμε τι ειναι αυτο να το ακολουθήσουμε!!Μονο ετσι πιστευω ερχεται η λύτρωση!!!
Τόσο αληθινό, με τεράστια απήχηση σε ότι βίωσα κ εγώ εδώ στην Αγγλία τα πρώτα χρόνια. Συνέχισε να μοιράζεσαι αυτό που νιώθεις κ θα δεις την όλη πραγματικότητα με νέα μάτια. Είσαι παιδί του ήλιου κ αυτή η μονοτονία σε τρομάζει αλλά να ξέρεις ότι έχει διπλή όψη το νόμισμα κ θα μπορέσεις να δεις κ την άλλη πλευρά κάποια στιγμή. Πίστεψε με θα είναι πολύ όμορφη! 'Ολο αυτό που ζεις τώρα θα είναι μιά μακρινή ανάμνηση, που θα σε έχει διδάξει πολλά... μπράβο για το βίντεο σου αυτό, συνέχισε να παλεύεις...
Γλυκέ μου πόσο σε νιώθω, είμαι δύο χρόνια Βέλγιο, το πρώτο χρόνο έτσι ήμουν.. Μπράβο σου που το μοιράζεσαι, αυτή τη στιγμή μπορεί να βοηθάς κάποιον.. Οι άνθρωποι φοβούνται να επικοινωνήσουν τα συναισθήματα σου.
Είσαι υπέροχος, καλή χρονιά να έχεις
Μην στεναχωριέσαι καλέ μου το έχω περάσει και με την βοήθεια των ειδικών το έχω ξεπεράσει αλλά το κυριότερο είναι να δουλέψεις εσύ με τα θέλω σου και τον εαυτό σου. Είσαι ευαίσθητος γιατί το περνάς αλλα μην μασάς μόνο σε παρακαλώ πήγαινε σε ειδικό για να σε βοηθήσει.Καλες γιορτές με υγεία.
Το κανω οπως ανεφερα αινιγματικα και προχωραει, ειμαι ευγνωμων για αυτο :)
Zoopy μου έλειψες παρά πολύ νομίζα ότι δεν θα ξανά ανέβαζες βίντεο στο UA-cam.
Καλά Χριστούγεννα.
Είσαι ο καλύτερος.
Μην στεναχωριέσαι όλα θα πάνε καλά.
Καλό μήνα.
Θα ξανά έρθεις στην Ελλάδα;
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Κάποιες φορές χανόμαστε στο σκοτάδι μας και κάποιες φορές βρισκόμαστε στο φως μας. Όταν θα περάσει ο καιρός "γνωριμίας" με εσένα, θα νιώσεις πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, από όλα και από όλους. Είναι ζόρικα τα νερά που επέλεξες, αλλά είναι το σημαντικότερο πράγμα που θα έχεις κάνει για εσένα. Μπράβο σου αγαπημένε. Σε φιλώ.
Γιώργο είσαι πολύ ειλικρινής με τον εαυτό σου και με το κοινό σου. Ευχαριστούμε πολύ!
Είσαι παράδειγμα για όλους εμάς !
Είσαι το αγαπημένο μου κανάλι, δν υπάρχεις!!!!!!! Κάθε βίντεο σου και ενα νέο μάθημα, μας παρακινείς σε τόσα πράγματα... Θετικά Πράγματα.. Μας δίνεις δύναμη.. Μας δείχνεις τόσο όμορφα μέρη.. Είσαι απίστευτα ομορφο άτομο και σε ευχαριστουμε πάρα πολύ για όλα!!!!!!!!!!
Χαίρομαι πολύ να βλέπω τόσο ειλικρινή βίντεο από Έλληνες του εξωτερικού. Σε καταλαβαίνω απίστευτα, μετανάστευσα στο Μόντρεαλ, Κεμπέκ, το 2015 για μεταπτυχιακές σπουδές. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν πολυάριθμες: διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικό κλίμα, διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα και διαφορετικοί άνθρωποι. Τα 4 χρόνια που πέρασαν είχαν πολλά downs, με κατάληξη τις κρίσεις πανικού και τη διαταραχή άγχους. Χρειάστηκα να πάρω break από τις σπουδές για 1 χρόνο. Ταξίδεψα, δούλεψα πολύ πάνω στον εαυτό μου, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο τρόπος σκέψης και τα τραύματα του παρελθόντος επηρεάζουν τη καθημερινότητά μας, το έβαλα στόχο να μην αφήσω να με πάρει από κάτω ξανά και άρχισα να ανακαλύπτω τον -αληθινό- εαυτό μου. Όχι αυτόν τον εαυτό που η κοινωνία ή η οικογένειά μου καθόρισε. Αυτό άλλαξε πολλά μέσα μου και πήρα τη κατεύθυνση που ήθελα. Έκτοτε είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση και συνεχίζω να βελτιώνομαι καθημερινά. Εύχομαι σε όσους περνάνε τα ίδια να προσέχουν τον εαυτό τους, να σας αγαπάτε και να εξαλείψετε τις πεποιθήσεις που σας κρατάνε πίσω. Όλα θα φτιάξουν, αυτό που περνάτε είναι παροδικό και είναι ένας τρόπος του σώματός μας να μας προειδοποιεί ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Lots of love, Μαρία.
Άκου φίλε, πέρασα ότι παιρνάς πριν από 25 χρόνια, όταν πήγα στην Γερμανία για σπουδές. Συμβαίνουν πολλά και τα καλύτερα θα έρθουν! Εμένα μου ήρθαν και δεν σταματούν. Μια συμβουλή φιλικά και με λίγα λόγια: ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ...!
Αγαπητέ μου Zoopy, σου έχω στέιλει παλιότερα ενθαρρυντικά μηνύματα γιατί μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα. Μου άρεσε ο άνθρωπος που καταλάβαινα , έστω και λίγο, πως είσαι. Σε θεωρώ κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό μέσα σε όλη αυτή τη τρασίλα του youtube. Αυτό που θα σου πω, είναι ότι κρύβεις δύναμη μέσα σου, πολλή μεγαλύτερη από όσο πιστεύεις. Όλοι σε κάτι τέτοιες στιγμές την ανακαλύπτουμε γιατί αναγκαζόμαστε. Βάλε προτεραιότητες και προσπάθησε να δεις εσύ πως είσαι πραγματικά καλά και ευτυχισμένος. Καλή συνέχεια, να σε προσέχεις, όλα φτιάχνουν, ακόμα και οι χειρότερες περίοδοι όσο και αν πιστεύεις κάποιες στιγμές το αντίθετο τώρα!
Πολύ σωστό σχόλιο!!!!!
Λαμπρή περίοδος αναγέννησης λεω εγω! :) Θα περάσει και μονο πιο δυνατός θα είσαι. Πριν οχι πολλά χρόνια, αντιμετώπιζα κρίσεις πανικού λόγω συσσωρευμενου άγχους που αγνοούσα, καθως αναλάμβανα προφανώς περισσότερα από όσα μπορώ να αντέξω. Σχολή, πολύ διάβασμα γιατί ήθελα να ήμουν άριστη, εξεταστική, παράλληλα με απαιτητική δουλεια. Γενικότερα, μια περίοδος δραστικής αλλαγης κατά την οποία ανέλαβα μεγάλη ευθύνη του εαυτού μου και των επιλογών μου καθώς ηξερα πως μονη μου πρεπει να προσπαθήσω να καταφέρω όλα όσα θέλω και εξαρτώνται από μένα. Και είχα πολύ υψηλά και αυστηρά standards. Βρισκόμασταν, επίσης, σε μια άθλια κατάσταση της χώρας που βιωναμε πίεση και απογοήτευση για το τωρα και για το μέλλον. Too much pressure. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες παίξανε τον ρόλο τους. Μου πήρε περίπου 2 χρονια να το διαχειριστώ πλήρως και να σβήσουν τα πλέον απομεινάρια της κρίσης που έκαναν σπάνια της εμφάνιση τους. Το έκανα μονη μου, παρέα με το ίντερνετ, με πολύ και συνεχή δουλειά του εαυτού μου και δεν πηγα σε ειδικό καθώς εβλεπα σταδιακη βελτίωση κάθε φορά. Θέλει δουλειά. Θέλει να μαθεις να δίνεις χώρο στον εαυτο σου να αναπνεύσει. Θέλει να μαθεις τα όρια σου. Και όλη αυτή η δομική εσωτερική αλλαγή χρειάζεται κάποιο χρόνο, σωστά;; αυτό μην σε φοβίσει. Φαίνεται ότι έχεις ξεκινήσει να συνειδητοποιεις τους δικους σου λόγους. Όλα καλά θα πάνε 🙏 Slow down and love yourself.
Δεν αντέχεται η μοναξιά στο εξωτερικό..... είναι σαν να μην υπάρχεις....σου λένε "είναι αρχή ακόμα, θα φτιάξουν τα πράγματα" κι εσύ σκέφτεσαι αν αντέχεις να το περάσεις αυτό, αν έχεις το κουράγιο και τον τρόπο να το αλλάξεις γιατί τα πράγματα δεν αλλάζουν από μόνα τους φυσικά....Δεν το περίμενα τόσο δύσκολο....
Μας έχεις δείξει τόσες πτυχές της ζωής σου και τόσες διακυμάνσεις και σε ευχαριστώ γιατί δεν είναι εύκολο.Διανύω μια περίεργη περίοδο με πολλά ερωτηματικά αλλά νομίζω ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω και να συνεχίσω.Να είσαι καλά
Απλά σε θαυμάζω! Με συγκίνησες τόσο πολύ. Να είσαι πάντα καλά αγόρι μου. Όλα θα πάνε καλά θα το δεις ❤️
Να ξέρεις πως υπάρχει κόσμος που βλέπει τα βίντεο και νοιάζεται για εσένα. Υπομονή υγεία και καλά Χριστούγεννα Γιώργο. Κάποτε θα τα θυμάσαι αυτά και θα γελας. Άντε και με στεναχωρησες βραδιατικα!
Είναι πραγματικά δύσκολη η ενηλικίωση..και δεν αναφερομαι μόνο στην αυτοσυντήρηση αλλα στο να ζεις και να ξεπερνας δυσκολες καταστασεις ή και απλές καταστασεις της καθημερινότητας χωρις δεκανίκια. Να μπορεις να σε ηρεμείς και να προχωράς χωρίς να θέλεις οπωσδήποτε καποιον άλλο να σου πει ότι είσαι καλά και ότι μπορείς. Πολύ δύσκολη η συνειδητοποίηση της ύπαρξης μας, ο προσδιορισμός της κατεύθυνσης που θα ακολουθήσουμε και τελικά οι αποφάσεις που θα πάρουμε με μεγάλο ρίσκο. Ειδικά οι περίοδοι που σε βρίσκουν να σκέφτεσαι έντονα αυτά και μέσα από αυτά να προσπαθήσεις να δώσεις απαντήσεις σε ερωτήματα για την ίδια σου την ύπαρξη είναι σκοτείνες σίγουρα, όμως μετά από αυτές πιστεύω ότι ζεις πραγματικά. Ότι αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γύρω σου καλύτερα, ότι χαίρεσαι και εκτιμάς πολύ περισσότερο τη μέρα που χαμογέλασες και ότι σίγουρα δεν θα αφήσεις κάτι ανούσιο να σου πάρει αυτό το χαμόγελο. Keep it up..και σκέψου ότι δεν είσαι μόνος και κατά τη γνώμη μου είσαι από τους τυχερούς γιατί όλο αυτό σε μαθαίνει να ζεις πραγματικά.
Ποσο κουκλος!!! Εχω δει ολα τα βιντεο σου Zoopaki απο την αρχη ,(ηρθα απο Black velour ) οταν σε επισκεπτηκε και απο τοτε κολλησα 💗💗💗 τωρα βλεπω οτι μενουν αλλα 3 και μετα τελοςς....θα περιμενω με ανυπομονησια οταν θελησεις να ξαναανεβασεις τις νεες σου περιπετειες! Φιλιααα πολλα😘😘😘
Zoopy αγορινα μου σε παρακολουθώ καιρό και έχουμε μιλήσει και στο insta αρκετές φορες. Μετακόμισα και εγω αγγλια πριν 1.5 χρόνο και τα λέγαμε αν θυμάσαι αρκετά συχνά στο insta, καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις και ξερω πως αισθάνεσαι, κρίσεις πανικού δεν εχω πάθει εγω αλλα σίγουρα γνωριζω το συναίσθημα του να εισαι σε άλλη χωρα, μακριά απο τους δικούς σου, χωρίς ήλιο, που συνέχεια ειναι χειμώνας και σε μια καθημερινότητα που ειναι συνεχώς δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά... Μεσα απο ολα αυτά βγαίνουμε πιο δυνατοί και πρεπει να αισθάνεσαι περήφανος για τον εαυτό σου που εχεις καταφέρει τόσα πολλα, όταν ο περίγυρος σου παλεύει για 500 ευρώ στην Ελλάδα σε κάκιστες εργασιακές συνθήκες! Προσπάθησε να αναλογιστείς και να συνειδητοποιήσεις τι εχεις καταφέρει, αυτο βοηθάει πολλές φορες! Και προσπάθησε να γυρνάς Ελλάδα κάθε 3 μήνες να κανεις ενα διάλειμμα, ειναι απαραίτητο! Αγωνιστικούς χαιρετισμούς απο την παγωμένη και συννεφιασμένη βόρεια Αγγλία! Καλές γιορτές να έχουμε!
Ζουπι μου. Πραγματικά και 'γω είμαι σε μια τέτοια κατάσταση.. Πριν 1 χρόνο σταμάτησε ένα πολύ ωραίο κομμάτι της ζωής μου και από τότε δυσκολεύομαι πολυ να ξαναβρώ τα πατήματά μου. Προσπάθησα να κάνω κάτι παρόμοιο φεύγοντας για Γιάννενα αλλά δεν πέτυχε και από τότε τα πράγματα είμαι ακόμα χειρότερα. Προσπαθώ να δουλέψω με τον εαυτό μου πάρα πολύ. Για 6 μήνες τώρα δεν είχα όρεξη ούτε να βρω δουλειά και πολλές φορές ούτε να βγω από το σπίτι μου.. Με εκνεύριζαν τα πάντα ακόμα και το γέλιο του αγαπημένου μου αδερφού.. Τώρα μετά από τόσο καιρό βρήκα την δύναμη να βρω δουλειά και να ξανακάνω αυτό που γούσταρα αλλά και πάλι αρχίζω να νιώθω αυτή την απογοήτευση, αυτόν τον εκνευρισμό και φυσικά καμία ικανοποίηση όπως τότε.. Πολλές φορές δεν ξέρω αν φταίω εγώ ή οι καταστάσεις δίπλα μου... είναι πολύ δύσκολο και δεν ξέρω ποια είναι η λύση... Θέλω να πιστεύω ότι θα την βρω και σου εύχομαι το ίδιο... Ελπίζω αυτές οι καταστάσεις να μας κάνουν δυνατότερους. Μπορεί να είναι επώδυνο αλλά κάπου καλά μας οδηγεί. Όπως λέει και ένας σοφός..
New beginnings are often disguised as painful endings " Lao Tzu.
4 χρόνια σχεδόν και εγώ στην μακρινή Τασμανια στην άλλη άκρη του κόσμου , ποσό σε Νοιώθω και ποσό με άγγιξε το συγκεκριμένο σου blog , εγώ το έχω ρίξει στην δουλειά και προσπαθω να μην σκέφτομαι , ίσως λάθος δεν ξέρω , το παν δεν είναι τα χρήματα ήδη σχεδιάζω την μόνιμη μου επιστροφή στην Ελλάδα , εύχομαι σε όλους καλή χρόνια και ότι σας λέει η καρδιά σας παιδιά κανείς δεν χάνεται , φιλια σε όλους
Ψυχη μου γλυκια ειναι σαν ακουω τον γιο μου που ειναι στο εξωτερικο και δουλευει οπως εσυ.Ειμαι μαμα και ποναω οταν ακουω τα παιδια μας μας να ζουν τετειες καταστασεις
Εντάξει κυρία Δήμητρα, δεν δουλεύουν και σε ορυχεία τα παιδιά... Όπως τα κατάφεραν οι γονείς μας, θα τα καταφέρουμε και εμείς. Εμείς ακόμα καλύτερα, γιατί βγαίνουμε στην μετανάστευση ως επιστήμονες και όχι όπως παλιά...
Εχεις δικιο αλλα......
και η μητέρα μου τα ίδια λέει αλλά Ελλάδα δεν επιστρέφω από επιλογή, όχι από ανάγκη.
Δεν υπάρχει μετανάστευση, μετανάστες ήταν οι γονείς μας που φάγανε την ζωή τους στα εργοστάσια της Γερμανίας, χωρίς ευρωπαϊκό κεντημένο, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Ψηφίσατε παμψηφει "Ενωμένη Ευρώπη" , αυτή είναι λοιπόν..Πας οπου σου προφερεται δουλειά σου λέει..
@@TwoPac90 Πολύ σαχλός ρε φίλε, πολυ σάχλα για το τίποτα.Πες τη γνώμη σου στον άλλο και τελεία. Αυτά τα γελοία περί πρέφας και δήθεν αφ'υψηλού "Κολωνακιώτικες εξυπνάδες" δεν χρειάζονται. Καλή χρονιά.
Το να εισαι ο μοναδικος υποστηρικτης του ευατου σου ειναι οτι πιο σημαντικο μαθαινεις οταν ζεις μονος σε μια ξενη χωρα. Το ταξιδι για την Ιθακη ειναι αρκετες φορες μοναχικο ομως μεσα απο το σκοταδι γνωριζεις ποιος πραγματικα εισαι.
Πολύ σωστό και οι επιτυχίες στην ζωή μας θέλουν κόπο
αχχ βρε zoopy πόσο με συγκίνησε το βίντεο σου! Είσαι έμπνευση πραγματικά για μένα, παλαιότερα είχαμε μιλήσει κιόλας. Κάποιες σκέψεις. Βλέποντας τις σκηνές από την Ισλανδία σκεφτόμουν διαρκώς πόσο καταθλιπτική χώρα είναι. Νύχτα, χιόνι, κρύο. Αναρωτιόμουν μήπως αυτό το κλίμα είναι η αιτία που νιώθεις έτσι. Μήπως δε σου ταιριάζει μια τόσο βόρεια χώρα. Δε λέω να επιστρέψεις πίσω, αλλά ίσως να αναθεωρουσες την δουλειά σου και να έψαχνες μια αντίστοιχη κάπου πιο "ανθρώπινα". Μπορεί να είμαι και λάθος, κρίνω μόνο από αυτό που είδα. Keep calm!!! Καλά Χριστούγεννα !
Πολλές ευχές από Αυστρία λοιπόν. Είμαστε αρκετοί που παλεύουμε μακριά από την εστία μας... Κουράγιο🎶
Πόσο υπέροχο και ειλικρινές βίντεο! Κρίση πανικού έχω πάθει 2 φορές στην ζωή μου και κυρίως σε περιόδους που η ψυχολογική μου κατάσταση βρισκόταν στα τάρταρα! Σε ευχαριστώ που κάνεις αυτά τα βίντεο και που είσαι αυτός που είσαι γιατί παρόλο που δεν είμαι στο εξωτερικό υπάρχουν άπειρες φορές που νιώθω τόση μοναξιά..
Αχ βρε Γιώργο.... Τα ίδια βιώνω και γω και ας μην είμαι εξωτερικό αλλά στην επαρχία μετά από 10 Χρόνια στην Αθήνα ..δεν αντιμετωπιζω πια κρισεις πανικου..αλλα τουλαχιστον σε καταλαβαινω στο τι μπορει να νιώθεις. μοναξια και εγώ σε ένα μέρος που δεν συμπαθώ καθόλου .... υπομονή
Τους τελευταίους μήνες είμαι στην ίδια κατασταση και είχα για πρώτη φορά κρίση πανικού. Μετά από πολύ σκέψη και πολλά podcast ,αυτό που με κρατάει στο να μην γυρίσω πάλι πίσω είναι φράση" you are not alone"
Αχ βρε αγόρι μου μας συγκίνησες. Έχω κι εγώ το γιο μου στο εξωτερικό και είναι κι εκείνος πολύ μόνος. Μεγάλο φιλί και με την ελπίδα ότι κάποια μέρα όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο!
Είμαι στην Αγγλία και καταλαβαίνω πως νιώθεις να είσαι εξωτερικό! Αλλά πραγματικά δεν θα ήθελα από την άλλη να είμαι με τίποτα στην Ελλάδα που θα πρέπει να παρακαλάς τον έναν και τον άλλο για να κάνεις κάτι! Εγώ στο βίντεο σου είδα ένα νέο παιδί που μόνο του έχει καταφέρει πολλά πράγματα, επίσης ζήλεψα την ποιότητα στη δουλειά σου! Σκέψου ότι από εκεί θα σου ανοιχτούν νέοι ορίζοντες όπου δυστυχώς στην Ελλάδα πρέπει να τα ξεχάσεις. Υπομονή φίλε μου και μη δίνεις σημασία σε κακόβουλους!
Τέλειο το βιντεάκι σου!!! Μου άρεσε πολύ που είδαμε όλη τη μέρα σου σε timelapse... επίσης είσαι πανέμορφος αντράκος και εξωτερικά και εσωτερικά. Πολλά φιλιά!
Zoopy εiμai 45 χρονων και υπεφερα κι εγω απο κρισεις πανικου ακριβώς όπως τις περιγράφεις. Ξεκίνησαν απο τα 18 μου όταν είχε πεθανει η μητέρα μου και δε την πολυπάλευα... Πιστεύω πως αυτές οι κρίσεις πανικού είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας ψυχολογικης πίεσης να ανταποκριθούμε στα στανταρ που ο καθένας μας θέτει για τον εαυτό του: π.χ. να είσαι όμορφος, να σπουδάσεις σε μια καλή σχολή, να βρεις μια καλή δουλεια, να είσαι επιτυχημένος οικονομικά, να κανεις περήφανους τους δικούς σου που περιμένουν τόσα πολλά απο σένα κλπ κλπ... Και φυσικά το ποτήρι ξεχειλίζει κάποια στιγμή μόλις έρχεσαι αντιμέτωπος με μια πιο σοβαρή δυσκολία στη ζωή. Ασφλώς η λύση είναι όπως είπες να πρώτα να καταλάβεις και μετά να συμφιλιωθείς με τον ευατό σου. Να κρατήσεις ότι είναι αληθινό και να πετάξεις ότι είναι ξένο να σε ρίχνει. Πολύ σημαντικό να έχεις ηθική υποστήριξη από την οικογένεια και τη σχέση σου, να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ανθρώπους που σε εκτιμούν, σε αγαπούν και σε στηρίζουν και να τελειώσεις άμεσα όλες τις τοξικές σχέσεις. Easier said than done και το ταξίδι της ζωής δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλους, αλλά θέλω να πιστεύω ότι οι δυσκολίες μας είναι αυτές που μας κάνουν μοναδικούς και διαφορετικούς από τους άλλους.
Πολυ ειλικρινές και συγκινητικό βίντεο! Μπράβο Zoopy
Ειναι καλό να ζητάμε βοήθεια όταν την χρειαζόμαστε είναι ότι πιο φυσιολογικό πιστεύω.Οι δυσκολίες έρχονται και φεύγουν να το θυμάσε...Με αγάπή❤ Καλά Χριστούγεννα 🎄☃️🌟
Zoopy μου πραγματικά το βίντεο σου ήταν το πιο αληθινό βίντεο που χω δει ποτέ! Νιώθω τόσο όμορφα κάθε φορά που βλέπω βίντεο σου με κάνεις να μην νιώθω μόνη διότι πολλά από όσα περνάς τα περνάω και γωω και σε καταλαβαίνω! Ευχαριστώ που μοιράζεσαι την πραγματική ζωή σου και όχι αυτό που όλοι θέλουν να δουν δηλαδή μια τέλεια χωρίς δυσκολίες ζωή! Ελπίζω να είσαι χαρούμενος και να περνάς καλά!❣️
Μην σταματάς, γιατί εκτός από εσένα, τα βίντεο σου βοηθάνε και πολλούς ανθρώπους που ούτε το φαντάζεσαι!
Κουραγιο φιλε μου,εδω και 6 χρονια για οικονομικους καθαρα λογους εγω και ο αντρας μου ζουμε Γερμανια,οπως τα λες και ακομα χειροτερα ειναι τα πραγματα,με τον αντρα μου να εργαζεται σε ελληνικο εζτιατοριο για 11 ωρες καθημερινα εκτος Δευτερας,δεν ξερω ακομα πως την παλευουμε ,αλλα θελω και παντα ελπιζω πως θα καλυτερεψουν τα πραγματα,εχουμε πει επισης πως αν δεν καλυτερεψουν ,η επομενη επιλογη μας ειναι να παμε για κατι καλυτερο στην Κρητη οπου τουλαχιστον εκει υπαρχει μια συγγενης μας,με συγκινησες και με αγγιξες πολυ...εισαι πολυ γλυκος!💟Καλη δυναμη,κουραγιο,πανω απο ολα υγεια,σου ευχομαι ολοψυχα να επιλεξεις το καλυτερο για τη ζωη σου!!!!💞💞💞
Αυτό δεν ήταν βίντεο, αλλά κατάθεση ψυχής Zoopy... Πραγματικά με συγκλόνισες, μου θύμισες τη δική μου διαδρομή, όταν ήμουν εκεί, γύρω στη δική σου ηλικία. Είσαι τόσο αληθινός, τόσο σπουδαίος άνθρωπος. Και εγώ είχα βιώσει τις κρίσεις πανικού που προέρχονταν από πολύ πίεση που ασκούσα στον εαυτό μου. Που έκανα αυτά που ζητούσαν και ήθελαν οι άλλοι. Που δεν έβαζα όρια πουθενά στο δόσιμο. Που μοιραζόμουν και ξοδευόμουν σε ανθρώπους οι οποίοι ίσως και να μην το άξιζαν. Που είχα μόνο απαιτήσεις από τον εαυτό μου, χωρίς να του δίνω ούτε ένα μπράβο για τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες που κέρδιζα καθημερινά στη ζωή μου. Όμως, πίστεψέ με, αυτές οι κρίσεις πανικού θα σε οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αυτογνωσία και θα σου δείξουν το δικό σου, μοναδικό δρόμο. Θα σε οδηγήσουν στις δικές σου αποφάσεις, στα δικά σου θέλω. Είναι μια δύσκολη μα πολύ χρήσιμη περίοδος αυτή που διανύεις. Θα βγεις δυνατότερος, πιο ώριμος, πιο σίγουρος για τις αποφάσεις που θα παίρνεις. Η ζωή είναι στα χέρια σου, είναι δική σου! Όλα τα παραπάνω τα γράφει ένας πενηντάρης πλέον… και να θυμάσαι: Σε αγαπούν εκεί έξω. Να προσέχεις.
Zoopy τα βιντεο σου ειναι δημιουργικα και ενθαρρυντικα. Για τις κρισεις πανικου σε συμβουλευω να επισκεφθεις καποιον ειδικο για να βρεις τι ειναι αυτο σου σε πιεζει και σου συμβαινει αυτο.Ολοι το εχουμε περασει και συνεχίζουμε.Φιλια από Ελλάδα!
Εκπληκτική σκηνοθεσία και μοντάζ φίλε μου! Εξαιρετικό!
Μας έλειψες ρε ψυχούλα,μην το βάζεις κάτω,όλα μπορούμε να τα φτιάξουμε όσο έχουμε υγεία και θέληση....καλές γιορτές σε όλους μας και που ξέρεις ίσως το 2020 μας δώσει τα καλύτερα...αλλά να βοηθήσουμε και εμείς λιγάκι...
Εξηγησες ακριβώς τι είναι η κρίση πανικού κ πως δημιουργείται , εύχομαι να το ξεπεράσεις και να είσαι πάντα καλά! Καλές γιορτές ❤️
Σε καταλαβαίνω,καλά κάνεις και βάζεις όρια ..έτσι προστατεύεις τον εαυτό σου .
Να προσέχεις😊 ❤ !!
Γεια σου Γιώργο. Εδώ και κάποια χρόνια κατά καιρούς αντιμετωπίζω και γω κρίσεις πανικού. Βασικά ξεκίνησαν πριν 5 χρόνια ως κρίσεις πανικού με αφορμή πολύ άσχημα γεγονότα που συνέβαιναν τότε και σταδιακά εξελίχθηκαν σε μεικτή αγχώδη διαταραχή (δλδ κρίσεις πανικού με τάσεις προς κατάθλιψη). Πάνε και έρχονται γενικά ανά περιόδους, δεν είμαι πάντα άσχημα, τώρα πχ τον τελευταίο χρόνο είμαι σε πολύ διαχειρίσιμο επίπεδο και το τελευταίο τρίμηνο πιο πολύ είμαι καλά. Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω κάτι ή αν έχει νόημα γιατί ξέρω ότι σε κάποιες περιόδους αυτά που μπορεί να ακούσεις από τον περίγυρό σου, πόσο μάλλον από αγνώστους στο ιντερνετ, δεν σου λένε και πολλά. Και όχι γιατί δεν τα καταλαβαίνεις, περισσότερο γιατί δεν μπορείς να τα "νιώσεις". Ξέρεις βάσει λογικής ότι όλο αυτό θα κάνει τον κύκλο του και στο τέλος θα περάσει (αυτό είναι δεδομένο ότι συμβαίνει και το λένε οι ειδικοί όχι εγώ) αλλά δεν μπορείς να το "νιώσεις" σε κεινες τις περιοδους. Δεν ξέρω αν εσύ το βιώνεις τόσο πολύ έντονα, εγώ το χω βιώσει και έτσι. Μιλάω περισσότερο βάσει της δικής μου εμπειρίας , που μπορεί να είναι καλύτερη η χειρότερη από την δική σου, με αυτή την κατάσταση αλλά μπορεί κάποια πράγματα να σου φανούν χρήσιμα. Προσωπικά κάποια στιγμή πριν κανα 2 χρόνια έφτασα σε άσχημο σημείο γιατί είχα εκατομμύρια πράγματα που δεν είχα διαχειριστεί για χρόοοοονια και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία (αυτό που λένε γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, κάπως έτσι). Από μόνο του αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που χω κάνει για τον εαυτό μου ποτέ, σε βάθος χρόνου νιώθω ότι με βοηθάει τρομερά πολύ και γενικά ιατρικά είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις καταστάσεις. Είναι όπως το λες και συ στο βίντεο σε κάποια φάση, ανακαλύπτεις και μαθαίνεις σιγά σιγά τον εαυτό σου, τις σχέσεις με τους γύρω σου, πως να σε αγαπάς. Τα πρώτα πρακτικά πράγματα που σου λένε οι ειδικοί είναι τα εξής: Γυμναστική, να προσπαθείς όσο γίνεται να περιβάλεσσαι από ευχαριστους ανθρώπους (γενικά ποιοτική ανθρώπινη επαφη), να τρως υγιεινα (νταξει αυτό το κάνεις απ όσο βλέπω :p ) , μουσική και πάλι μουσική και σταθερό ωράριο. Το ότι δουλεύεις τόσες ώρες και λογικά κουράζεσαι είναι πολύ θετικό στο να διατηρήσεις την ποιότητα του ύπνου. Ο ύπνος είναι από τα πρώτα πράγματα που σου "φτιάχνει" ένας ψυχίατρος γιατί είναι η βάση για όλο τον τρόπο που λειτουργούμε και σκεφτόμαστε. Αυτά σε γενικές γραμμές. Δεν θέλω να σε βάλω σε περισσότερες λεπτομέρειες χωρίς πιθανόν να θέλεις και συ γιατί το να απευθυνθείς κάπου πρέπει να είναι πάντα κάτι που το θες εσύ. Το μόνο που έχω να σου "προτείνω" είναι μια online πλατφόρμα όπου μπορείς να βρεις ειδικούς ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και να ξεκινήσεις συνεδρίες εξ αποστάσεως οικονομικά κλπ. Λέγεται melapus, αν θες googlare το. Δεν το χω δοκιμάσει προσωπικά δεν ξέρω αν όντως αξίζει τον κόπο αλλά και γιατί όχι.... αυτά... σίγουρα δεν είσαι μόνος σε αυτό το σκηνικό ούτε Ο μόνος που έχει αντιμετωπίσει ποτέ κάτι τέτοιο. Και ΣΙΓΟΥΡΑ περνάει.
καποιες φορες που μπαινω στο γτ σε σκεφτομαι και βλεπω αν εχεις ανεβασει βιντεο γιατι μας ειχες πει και στο ινστα οτι περνας μια περιεργη φαση και σου στελνω ολη την θετικη μου ενεργεια ζουπυ γιατι η αληθεια σου με εχει αγγιξει συναισθηματικα πολλες φορες αυτα τα χρονια..φαση ειναι θα περασει που θα παει σημασια εχει να αγωνιζομαστε οσο μπορουμε
Ζω στην Αγγλία 6 χρόνια περίπου. Ήρθα μόνη μου για δουλειά χωρίς να γνωρίζω κανέναν και χωρίς να έχω ιδέα πως είναι μια άλλη χώρα. Πέρασα διαφορά στάδια άρνησης,σκοτάδι,απογοήτευση... Κάποιες φορές με πήρε για καιρό από κάτω αλλά πάλεψα και τα κατάφερα. Η πρώτη κρίση πανικού ήρθε στην δουλειά. Νόμιζα πως θα πεθάνω από τότε έπαθα αρκετές φορές όμως δούλεψα με τον εαυτό μου και πλέον μπορώ να το ελέγχω. Ένα πράγμα που έμαθα σίγουρα είναι ότι είμαι πιο δυνατή από όσο πίστευα και ότι δεν φοβάμαι να πέσω γιατί θα ξανά σηκωθώ. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Τα τελευταία 2 χρόνια η ζωή μου έχει βελτιωθεί τόσο πολύ και κάθε χρόνο ανεβαίνω σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι πάντα τέλεια και σίγουρα το κόστος είναι μεγάλο όμως αποφάσισα να ζήσω την ζωή μου να μην αγχώνομαι για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω άμεσα. Κάτι που βοήθησε την ψυχολογία μου είναι μικρά ταξίδια είτε εντός Αγγλίας είτε Ευρώπη βρίσκοντας προσφορές για τριήμερες αποδράσεις.Μετα το σκοτάδι έρχεται το φως αλήθεια το πιστεύω!!! Και πιστεύω ότι εισαι φωτεινός άνθρωπος όλα θα πάνε καλά!!! Καλά Χριστούγεννα με υγεία πάνω από όλα!!!
Μη μασας εισαι καλο παιδικαι δυνατος χαρακτηρας μας ελειψες καλα χριστουγεννα με υγεια μη το βαζεις κατω!
Κατοικώ στο Λονδίνο εδώ και τρία έτη...
Ήταν σαν να έβλεπα μια ημέρα μου...
Σε καταλαβαίνω! Το μόνο που έχω να πω είναι να έχουμε όμορφες ασχολίες, αυτό βοηθάει να ξεφεύγουμε...
Ποσο σε καταλαβαίνω.
υπήρχαν φορες που δεν ηθελα να γυρισω στην ελλαδα,μα αλλες που δε μπορουσα να μεινω αλλο εδω.Εχουμε ανάγκη λιγα χρηματα για να ζήσουμε ομως δεν ειναι το παν.μπορεις επισης να μη ζεις οταν βγαζεις χρηματα..Πρεπει να σκεφτούμε τι ειναι αυτο που μας κανει η μας εκανε χαρούμενους πχ σε μια χώρα και να κανουμε τα ιδια στη χώρα που ειμαστε.η μοναξιά νομιζω παντα θα φερνει τη κατάθλιψη όπου κι αν ειμαστε.γι αυτο πρεπει να βρουμε τρόπους να κανουμε ουσιαστικές φιλίες,πραγματα για μας και που μας αρεσουν. να εχουμε το κύκλο μας η να τον αποκτήσουμε ωστε να περνάμε καλα.και τοτε δε θα μας νοιαζει τοσο αν βρεχει η Οχι. καμια φορα μπορει να φταιει και το μερος ομως.ενα λουλούδι που εχει ανάγκη τον ηλιο θα ξεραθεί στο σκοτάδι.ενα νυχτολούλουδο Οχι.πρεπει να δουμε τι φταιει.και να μας δώσουμε λιγο χρονο να προσαρμοστούμε γιατι ισως το λουλούδι που εχει ανάγκη τον ηλιο τελικα να μην τον εχει,αλλα ισως και να τον εχει τελικα.
Εντελώς τυχαία στο feed μου στο UA-cam εμφανίστηκε το βίντεο σου. Είδα το τίτλο "όταν έρχεται το σκοτάδι" και σκέφτηκα πόσο πολύ ταιριάζει με αυτό που περνάω για διαφορετικούς λόγους όμως. Βιώνω, συχνά - πυκνά μία έντονη αναστάτωση όταν αρχίζει να σκοτεινιάζει και προσπαθώ εκείνες τις ώρες να με κρατώ οπωσδήποτε απασχολημένο. Αυτό που με εξέπληξε ήταν πως πρώτη φορά βλέπω ένα αληθινό βίντεο, μία πραγματική / ανόθευτη εξομολόγηση. Μπορώ να πω με σιγουριά πως η επιστήμη, το arrival of the birds και οι δυσκολίες που περνάς πως θα σε φτάσουν ψηλά. Η σημαντικότερη σχέση ενός ατόμου είναι αυτή με τον εαυτό του. Όταν απλώσεις επάνω σε γερά θεμέλια μία γέφυρα με τον προσωπικό σου πυρήνα θα είσαι σε μεγάλο βαθμό ατρόμητος ή ετοιμοπόλεμος αν προτιμάς. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Σχετικά με τις κρίσεις πανικού έχω βιώσει τέσσερις αρκετά χρόνια πριν. Αυτό που πιστεύεις ότι βιώνει ο οργανισμός σου δε περιγράφεται με λέξεις...Αξιέπαινος και μπορώ να σου πω πως οι επιστήμονες και οι άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους στην έρευνα είναι οι αφανείς ήρωες που βοηθούν αυτό το κόσμο να κάνει άλματα μπροστά. Κέρδισες το σεβασμό μου. Οπότε είναι ιερό σου καθήκον απλά να συνεχίζεις στο προσωπικό σου μονοπάτι. Με σεβασμό και εκτίμηση, Πάρις
Ψυχή μ καλά Χριστούγεννα! Είναι άσχημες οι κρίσεις πανικού γιαυτό να τα λες όλα μην αφήνεις τίποτα μέσα σου τα πέρασα κ εγώ... Υπομονή κ να είσαι πάντα καλα
Η απουσία σου ηταν αισθητή στον κόσμο του γιουτιουμπ και ιδίως σε μας που σε παρακολουθούμε χρόνια. Σε νιώθουμε δικο μας άνθρωπο και κάθε βίντεο σου, πέρα του περιεχομένου, είναι σαν ένα μικρό update για το πώς είσαι και τι κάνεις. Μας ελειψες. Με συγκινησες αρκετά σήμερα. Παρόλο που δεν είμαι κάτοικος εξωτερικού, αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύεις μέσα απ το δικό σου πρίσμα. Σου εύχομαι ολόψυχα να βγεις απ αυτο το σκοτάδι, μα πρωτίστως να βρεις τον εαυτό σου και τι πραγματικά σε κάνει και θα σε κάνει ευτυχισμένο. Απο εκεί ξεκινούν όλα άλλωστε. Εχεις περάσει πολλές δυσκολίες, όντας κάτοικος εξωτερικού για χρόνια, οπότε είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις γι' ακομη μια φορά. Είσαι δυνατός. Καλές γιορτές Zoopy, καλά Χριστούγεννα και το 2020 να είναι μια χρονιά 'φωτεινή', αισιόδοξη, όμορφη, όπως σου αξιζει. ❤
Hi George, from experience, it takes about 9 months to adjust to life to a new place.... I wish you all the very best!
Είμαι στην Αγγλία τα τελευταία 3 χρόνια. Στην αρχή τα συναισθήματα είναι περίεργα. Αλλά σίγουρα σταδιακά νιώθεις καλύτερα. Προσωπικά, είχα αυτό το συναίσθημα αρκετά έντονο για 1 χρόνο. Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει κάτι να κάνω για να το αλλάξω. Γνωρίζοντας άτομα και προσπαθώντας να κάνεις λίγες παρέες σε βοηθάει να περνάς πιο όμορφα. Αν θυμάμαι καλά πριν λίγους μήνες μετακόμισες, οπότε δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. 3 χρόνια μετα είμαι αρκετά ευχαριστημένη από τον τρόπο ζωής μου (αν και το συναίσθημα της μοναξιάς ποτέ δε φεύγει). Περήφανη που μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου (tuition fees, job, rent, travelling). Αν από την άλλη δε σε βοηθάει ψυχολογικά το μέρος , θα μπορούσες να πας σε μια άλλη χώρα ή να γυρίσεις στους δικούς σου. Good luck :)
@Mary Feather Συμφωνώ απόλυτα, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη ζωή μας και να περνάμε όμορφα!
Και εγώ έζησα στο εξωτερικό, στο Λονδίνο και στην Ολλανδία και η μοναξιά δεν παλεύεται και δεν ανταλλάσσεται με χρήματα. Να προγραμματίζεις ταξίδια στην Ελλάδα κάθε 3 μήνες από 10 μέρες για να μην νιώθεις τόσο χάλια. Εξωτερικό θα έμενα μόνο αν δεν είχα καθόλου δουλειά στην Ελλάδα. Έστω και με λίγα χρήματα το προτιμώ να ζω μια ισορροπημένη ζωή κοντά σε φίλους και οικογένεια.
Το ποιο ωραίο βίντεο με μήνυμα που έχεις κάνει.. Μπράβο σου
Σε καταλαβαίνω έστω και εν μέρει. Είμαι για μεταπτυχιακό και εργασία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο αρχικός ενθουσιασμός όταν τα πράγματα ζορισουν λόγω σχολής και χειμώνα δίνει τη θέση του σε απογοήτευση, θυμό, αγανάκτηση και μελαγχολία. Άλλωστε έχεις σπουδάσει και εσύ εδώ, γνωρίζεις ότι 3:30 ξεκινά να νυχτώνει το χειμώνα και 4 η ώρα είναι τελείως σκοτάδι. Ο δε καιρός σκατά. Βροχή, κρύο και αέρας. Το φαγητό επίσης άστα να πάνε. Εννοείται ότι δε συγκρίνεται με την κατάσταση που επικρατεί στην Ισλανδία. Με κουράζει κιόλας πολύ το κλισέ ότι όσοι βρισκόμαστε έξω ζούμε μια καλύτερη, βιώσιμη ζωή με υψηλότερους μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές. Έλα ρε εσύ που τα λες αυτά να δεις πώς είναι έξω και μετά μίλα, όταν δυσανασχετείς που παραπονιομαστε...Κουράγιο και Υπομονή θα πω. Εύχομαι να συνηθίσεις και να βρεις ανθρωπους που να σε βοηθήσουν σε όλο αυτό. Αν επιδεινωθεί ζήτα υποστήριξη. Ή στην χειρότερη κοίταξε για άλλη χώρα. Αντιλαμβάνομαι πλήρως τη δυσκολία της ρουτίνας σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι και φως ήλιου να μη βλέπεις!!!!! Σφιξε τις παλάμες σου και τρίξε τα δόντια σου!!!!! Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις!!!!! Μην το παρακάνεις όμως και ξεπεράσεις τις δυνατότητές σου!!!! Πρόσεχε τον εαυτό σου!!!!!
Κρισεις πανικου δεν ειχα ποτε, αλλα ολοι ειχαμε περιοδους που ειμασταν λιγο πεσμενοι ψυχολογικα επι μακρον. Τρια πραγματα με βοηθησαν να το ξεπερασω: 1) Μια σταθερη σχεση. Βοηθαει, εκτος απο τα ευκολως εννοουμενα, και πνευματικα, γιατι ξεφευγεις λιγο απο τον δικο σου κοσμο και μπαινεις στον κοσμο καποιου αλλου. Να μη γινει εμμονη ομως. Οι καλυτερες σχεσεις ειναι αυτες που δημιουργουνται απο ψιλοτυχαιες γνωριμιες η' συγκυριες. 2) Μεταβαση σε ενα πιο κοσμοπολιτικο μερος. Σε μια μεγαλουπολη, πολλα περισσοτερα πραγματα θα σου τραβανε την προσοχη, απο οτι σε ενα πιο μικρο μερος, οπου η ρουτινα μπορει να γινει καπως βαρετη και εκνευριστικη. 3) Επαγγελματικη ανελιξη. Οσο πιο πολυ ανεβαινουν οι απολαβες, τοσο ανεβαινει και το κυρος/αναγνωριση. Το οποιο σε κανει να αισθανεσαι καλυτερα αυτοματως. Εμενα μου ετυχαν ολα αυτα με τη συγκεκριμενη σειρα - μπορει σε αλλον, με αλλη σειρα. Οπως και να εχει, καλη τυχη, μπορεις να τα καταφερεις!
Πω πω.. Ζουπι! Ευχαριστούμε που ανοίχτηκες.. Καλή δύναμη και καλά Χριστούγεννα. Μπορείς να αντέξεις!
Σ'ευχαριστούμε που μας δείχνεις την αλήθεια και όχι μόνο τα "ωραία" του βρίσκω μια δουλειά στο εξωτερικό.
Να είσαι πάντα καλά..
"This too, shall pass" ♡♡
Υπέροχο βίντεο! Το όνειρο μου είναι να ζήσω στην Ισπανία. Αν βρω δουλειά, έφυγα 🙏
Πολύ όμορφα τα πλάνα σου! (Στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά.)
με συγκινησες!!μπραβο σου για οσα εχεις καταφερει!
Πάθαινα κι εγώ κρίσεις πανικού,όταν έφυγε η μητέρα μου από τη ζωή...έχω να πάθω πλέον εδώ και 15 χρόνια. Δουλεψε με τον εαυτό σου και μη διστάσεις να πας σε ειδικό.Ειναι μια προσπελάσιμη κατάσταση .
Κουραγιο. Ολα θα πανε καλα. Και αν δεν πανε θα τα κανεις εσυ να πανε. Με συγκινησε το βιντεο σου. Σε ενιωσα και ας μην περναω τα ιδια (στο μελλον πολυ πιθανο να τα περασω). Δεν σου εστελα μηνυμα για να μην σε φερω σε δυσκολη θεση. Οποτε θα σου πω απο εδω απλα να βρεις τα ορια σου και να φτασεις μεχρι εκει που μπορεις (αντε και λιγο παραπανω). Το πολυ παραπανω δεν θα σου κανει καλο. Με αγαπη.
Και εγω τα ιδια περασα ειμαι τωρα 8 χρόνια εξωτερικο. Οι φιλοι για εμενα ειναι το πιο σημαντικο, και ειδικα οι φιλοι απο ελλαδα. Αγαπαω τις αλλες κουλτουρες αλλα ριναι πολυ δυσκολο να κανεις βαθιες σχεσεις, με νοημα με καποιο που μεγαλωσε τοσο διαφορετικα. Ειναι απλα πιο δυσκολο να συζυτησεις, να γελασεις να καταλαβεις την ψυχη του αλλου. Τωρα πλεον βρηκα μια δουλεια που με αγηνει να δουλευω απο το σπιτι, ετσι επισκεπτομαι την ελλαδα οσο πιο συχνα μπορω, αυτη ειναι η λυση μου προς το παρων. Δεν ξερω τι θελω οπως και εσυ. Τι πραγματικα μου λειπει. Χχ
Αγόρι μου υπέροχο καλές γιορτές.
Σπάσε αυτό το φράγμα που σε σκεπάζει. Η ζωή είναι αποκλειστικά στα δικά σου χέρια ειδικά εκεί που είσαι. Έβγαλες τον εαυτό σου πολύ έξω από το comfort zone σου πηγαίνοντας εκεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έκανες το χρέος σου στον εαυτό σου. Σπάσε κάθε μέρα αυτό το ρημαδι το comfort zone και αντί να βλέπεις τηλεόραση και σειρές κάνε κάτι άλλο. Βγες έξω, βρες αφορμές. Κάνε πράγματα που σε άλλη περίπτωση θα σου φαίνονταν γελοία ή και ανούσια. Κάνε ό,τι μπορείς ώστε όταν γυρίσεις Ελλάδα να ξέρεις μέσα σου ότι έδωσες ο,τι είχες να δώσεις. Έχεις το χρόνο, την υγεία και τα λεφτά σου. Οφείλεις να βρεις και τη διάθεση.
οι κρισεις πανικου ηρθαν σε μενα οταν ημουν σε μια περιοδο εντονης μοναξιας..το αισθημα της μοναξιας ειναι κοντα στο αισθημα του θανατου..ειναι αυτο που νοιωθουν τα μωρα οταν ξυπνανε το βραδυ και νομιζουν πως τα χουν εγκαταλειψει οι γονεις μεχρι να τους χαμογελασει η μαμα και να ηρεμησουν , να αισθανθουν ασφαλεια..χρειαζεται ολοι οσοι ειμαστε στο εξωτερικο να ανοιξουμε κεραιες και να αφουγκραστουμε ανθρωπους γυρω μας που εχουν αναγκη απο παρεα οπως κ μεις..χρειαζεται να δηλωσουμε διαθεσιμοι και ανοιχτοι σε νεες γνωριμιες..κι αν βρουμε ανθρωπους στο ιδιο μηκος κυματος με μας, κυριολεκτικα να τους γραπωσουμε και να διεκδικησουμε να μαθουμε ο ενας τον αλλο. παντα με μελαγχολουσε ο τροπος ζωης π περιελεμβανε αφθονο νετφλιξ και χαζεμα σε μια οθονη..χρειαζεται επικοινωνια και κοινωνικοποιηση..δεν τα χω καταφερει ακομα αλλα θελω να πιστευω πως ακολουθωντας τα παραπανω, συντομα θα ρθει..ευχομαι το ιδιο και για σενα..
Πολύ όμορφο το βιντεάκι σου και αληθινό. Θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτό το αδιέξοδο με τις κρίσεις πανικού είναι αντιμετωπίσιμο μόνο με τη βοήθεια ειδικού. Δε με βοήθησε η οικογένεια, ούτε οι φίλοι. Η συμπαράστασή τους βέβαια ανεκτίμητη αλλά μόνο ο ειδικός ψυχίατρος-ψυχαναλυτής βοήθησε ουσιαστικά. Μη ντρέπεστε να πάτε σε ειδικό. Όλοι μπορεί κάποια στιγμή να χασουμε τον έλεγχο. Επισκεφθείτε κάποιον επιστήμονα που μπορεί να βοηθήσει, δουλέψτε με τον ευατό σας και κάντε ακόμα και μικρά πράγματα που μπορούν να σας δίνουν ηρεμία. Και μην απογοητεύεστε. Δεν είναι ίωση να περάσει σε μια βδομάδα. Είναι θέματα που κουβαλάει ο καθένας όλη του τη ζωή και χρειάζεται αρκετή δουλειά με τον εαυτό σας για να αντιμετωπιστούν. Γιώργο να είσαι καλά και συ ειδικά πρέπει να ξέρεις ότι μέσα στο σκοτάδι μπορεί να εμφανιστεί και ένα Σέλας και να αλλάξουν όλα!
💙💙💙🎅Καλά Χριστούγεννα με υγεία !!!Είσαι ένα ξεχωριστό παιδί!!!Φιλάκια πολλά!☺
Συγκινήθηκα...
όμως Zoopy στα παλιότερα βιντεάκια είχες φίλους.....τί έγινε; γιατί τόσο μόνος;;; Τόσο υπέροχο πλάσμα πώς μπορεί να είναι μόνο;;;;
Προσωπικά είχα σκοπό να σου στείλω πριν καμία βδομάδα μήνυμα για το πότε θα ανεβάσεις βίντεο γιατί ούτε εγώ ήμουν πολύ και όπως σου είπα τα βίντεο σου μου αλλάζουν το mood αλλα υπέθεσα ότι για να μην ανεβάζεις μάλλον κάτι δεν πάει και πολύ καλα . Δύναμη Zoopyy και υπομονή όλα θα περάσουν, να ξεσπας με όποιο τρόπο να βγαίνουν από μέσα σου. You can do this!
Τι ωραία μουσική έβαλες! Εύχομαι να περάσει το stress που νιώθεις σύντομα! Οικογένεια και καλοί φίλοι είναι από τα πιο σημαντικά στη ζωή, άτομα που καταλαβαίνεις οτι σε αγαπάνε πραγματικά, αν έχεις όρεξη κάνε ένα video για το πως ακριβώς βοηθάει ένας ειδικός πχ ψυχολόγος. Νομίζω οτι είναι αυτό που είπες, άμα θέλεις να βοηθηθείς είναι το 50% της θεραπείας και περισσότερο μην σου πω. Οπότε τι διαφορά έχει ένας ψυχολόγος με έναν πχ φίλο σου στον οποίο μπορείς να του πεις πως νιώθεις και ενδεχομένως να σε συμβουλέψει για κάτι κτλ. Μακάρι να σε γνώριζα προσωπικά, σου στέλνω διαδυκτιακές αγκαλιές, φιλάκια zoopy μου!!
Καλή χρόνια αγαπημένε και σου εύχομαι να ανακάμψεις ψυχολογικά λίαν συντόμως!!
💖💕❤️💗💓💞💕❤️🧡💛💚💙💜🖤💟ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Να σαι καλά θέλω!
Παλιότερα υπέφερα απο κρίσεις πανικού, τελευταία και οσο μεγαλωνω τις διαχειριζομαι πλέον μονη μου (τύχαινε να με πανε και στα επείγοντα πολλές φορές). Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία ολα στο μυαλό μου ειναι οπότε αυτό παω να βάλω σε μια ταξη... Επίσης εμαθα οτι και η ρουτίνα εχει τα καλά της, το να αναζητάς καθε φορα κατι καινούργιο και συναρπαστικό σε στρεσαρει... Να ζεις όμορφα, και καλες γιορτές απο τη Γερμανία ☺️😊
Είχαμε καιρό να ακούσουμε νέα σου και πράγματι ανησύχησα πως κάτι συμβαίνει, όπως αποδείχθηκε τελικά!... Με συγκίνησες παιδί μου, μου θύμισες το δικό μου "μεσαίωνα" που βίωσα πριν χρόνια... Αλλά στο τέλος κατάλαβα πως μόνο εγώ μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου και όντως τα κατάφερα!. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις κι εσύ Zoopy μου, γιατί είσαι δυνατός και έχεις τα καταλληλότερα εφόδια μέσα σου για να νικήσεις τους δράκους σου! Μην το βάζεις κάτω, είμαστε μαζί σου! Καλές γιορτές να έχεις και χρόνια πολλά!!!
Να το ζήσεις κι αυτό που νιώθεις και να λες ότι στο μέλλον θα το έχεις κι αυτό σαν σχολείο κι από αυτό ακόμα μαθαίνεις και θα εξελίξεις την προσωπικότητα σου!!! Χαμόγελα του και ζήστο παίξε μαζί του και προσπάθησε να το δεις μετά από 5 χρόνια....είσαι φτιαγμένος να επιβιώνεις.
Αγόρι μου λίγο πολύ όλοι τα περνάμε τα ζόρια μας σου εύχομαι καλές γιορτές κ υγειαααα φιλια
Ένα πράγμα μπορώ να πω, μπράβο γιατί είμαι και εγώ περίπου στη "θέση" σου και καταλαβαίνω!!! Είμαι Αγγλία και έχω αγχώδης διαταραχή και κατάθλιψη!!!! Αλλά δεν το βάζω κάτω!!!!Προσπαθώ να κάνω μικρά διαλείμματα μέσα στην ημέρα στο πώς αισθάνομαι, να τρώω καλά!!!! Που θα πάει θα τα καταφέρουμε!!!!!!!!!!
Σου στέλνω ένα χαμόγελο :) για να νοιωσεις καλύτερα. Και εγω εξωτερικό είμαι και σε νοιωθω.
Την κρίση πανικού την προκαλεί το μυαλό σου θέλοντας να σου δείξει ότι κάτι δεν πάει καλά. Τις περισσότερες φορές νομίζουμε ότι όλα είναι καλά στη ζωή μας αλλά το υποσυνείδητο μέσω της κρίσης πανικού μας υπενθυμίζει ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε. Θα σου προτείνουν πολλοί διάφορες λύσεις αλλά μόνο σου θα βρεις τον τρόπο να τις καταπολεμήσεις. Θα σου κάνει πολύ καλό να μιλήσεις με ανθρώπους που το έχουν βιώσει. Το χειρότερο στις κρίσεις είναι ότι μετά από αυτές, έχεις τον φόβο για το πότε και που θα σου ξανασυμβεί, αυτό από μόνο του προκαλεί καινούργιες κρίσεις. Είναι βέβαιο ότι θα το ξεπεράσεις κάποια στιγμή και θα το απομυθοποιήσεις πλήρως. Όταν γίνει αυτό δε θα ξαναπάθεις κρίση πανικού ή θα είναι πάρα πολύ σπάνιο.
Μετά το σκοτάδι ακολουθεί το φως...είμαι σίγουρη φωτεινό μου πλάσμα.να προσέχεις τον εαυτό σου.ευχομαι μια νέα χαρούμενη χρόνια....😘
Ακριβώς έχω ακριβώς αυτά τα συναισθήματα ,με εκφράζεις απόλυτα μέχρι το 3:39 που σταμάτησα το βίντεο για να σχολιάσω ..
Φίλε zoopy καλό κουράγιο εύχομαι καταρχάς θα σ πω κάτι απλό δες το επίπεδό π έχουμε οι Έλληνες στα σχόλια κ θα καταλάβεις γιατί είσαι καλά εκεί π είσαι ακόμα κ μόνος γιατί υπάρχει αξιοκρατία σεβασμός κ επίπεδο έτσι κ αλλιώς οι άδειες για αυτό υπάρχουν θ έρθεις κ θα δεις τους δικού σου καλή δύναμη
Παρατατα ολα και ελα Κρήτη...!
Ε, μα!
Zoopi μου ήρθα Νορβιγία και εγώ πόσο σε νιώθω, είμαι μόνη μου εντελώς σκοτάδι βροχή δουλειά σπίτι αλά θα τα καταφέρω , μια καλύτερη ζωή κυνηγάμε ο καθένας που έκανε το βήμα έβαλε τα δικά του πιστεύω και θέλω αυτό δεν σημαίνει ότι είναι τελεσίδικα. Δίνουμε μάχη καθημερινά με τον εαυτό μας στην προσπάθεια του να δούμε ποιοί είμαστε τι μας αντιπροσωπεύει , και στο κάτω κάτω αυτή είναι η ζωή στη είναι η ομορφιά της είσαι μια χαρά έχεις καταφέρει πολλά εγώ σκέψου είμαι σαν εσένα έξω χωρίς δικό μου διαμέρισμα με ένα δωμάτιο 1x1 σε μια φάρμα χωρίς μεταφορικό μέσο και κάθε μέρα ελπίζω ότι θα πάω καλύτερα και όλο καλύτερα , όλα θα γίνουν ας το ζήσουμε 💙♥️
Η αληθεια ειναι οτι δεν θα σου αφηνα σχολιο, παροτι περασα απο την ιδια κατασταση και τα περασα ασχημα, σκεφτομενη "τι να τον βοηθησει τωρα κι η δικη μου εμπειρια, ολοι τα ιδια θα πουμε..." Αν ομως σε βοηθαει, σκεψου το σαν μια διαδικασια πενθους. Το περνας κι επειτα γινεσαι ολο και καλυτερα. Ειναι ενα περιπλοκο πενθος, γιατι καθε συναναστροφη με την πατριδα σου την θυμιζει, αλλα κατα καποιον τροπο ακολουθει την ιδια διαδικασια. (δεν τα σκεφτηκα εγω αυτα, τα διαβασα, σε αρθρα και σε ενα βιβλιο, οταν τελικα αποφασισα να αποδεχτω οτι περνουσα απο καποια φαση και να το ψαξω καλυτερα. Το πενθος του μεταναστη ονομαζεται αυτο που παθαινουμε, migratory grief & migratory stress).
Θα περασει, αρκει να σε φροντισεις, να ψαξεις οπως λες μεσα σου και να βρεις τι ειναι αυτο που θελεις. Αν εισαι σιγουρος για τις αποφασεις σου τα πραγματα θα ειναι πιο ευκολα. Το να εχεις δημιουργησει μια ισορροπημενη ζωη εκει που εισαι επισης βοηθαει. Φιλοι, σχεσεις, χομπι, δουλεια (αλλα οχι μονο δουλεια)... Ελπιζω καπως να σε βοηθαω! Αν ακουγεται παρηγορητικο, εγω τωρα ειμαι ενταξει, και αν και με πιανουν οι φασεις μου, και χρειαζομαι τακτικα ταξιδια πισω στις ριζες, καμια σχεση το πως ενιωθα με το ποσο καλα νιωθω τωρα, και ευτυχισμενη με την επιλογη μου! (Ειμαι 25 και μενω Ισπανια, στη Σαραγοσα, εδω και 4 περιπου χρονια. Εχω πει να προσπαθησω κι εγω να κανω καναλι να μοιραζομαι την εμπειρια, αλλα θα δουμε πως θα παει.😂 Επισης συγγνωμη αν λειπουν οι τονοι, κατι εχει παθει το λαπτοπ 😅)