7 December rede 1942

De naam 7 December Divisie heeft als oorsprong de rede die koningin Wilhelmina uitsprak op 6 december 1942 via radio Oranje in Londen maar in Indië was het al 7 december. Bij het koninklijk besluit van 20 september 1946 is goedgevonden en verstaan dat de 1 Divisie Koninklijke Landmacht zal worden genaamd 1 Divisie “7 December”.
Delen uit de toespraak
"""
Het is heden een jaar geleden, dat de Japannezen zonder voorafgaande oorlogsverklaring hun verraderlijke overval deden op onze bondgenoten. Wij hebben toen geen ogenblik geaarzeld ons onmiddellijk in den strijd te werpen en onze bondgenoten, wier zaak ook de onze is, te hulp te snellen.
Japan had zich reeds jaren voorbereid op dezen oorlog en op de ver­overing van Nederlands-Indië en heeft gepoogd daarbij de gedragslijn te volgen van zijn rasgenoten om het ene land na het andere aan te vallen. Dit laatste hebben wij, dankzij onze onverwijlde oorlogsverklaring, kunnen verijdelen.
Na een jaar van strijd kunnen wij getuigen, dat het getij aan het kenteren is en dat de aanvaller van toen, die zozeer in het voordeel was, reeds thans hier en daar in de verdediging wordt gedrongen. Wel werd Nederlands-Indië, dat zich zoo heldhaftig verdedigd heeft, grotendeels door den vijand bezet, maar dit deel van den strijd bleek slechts een voorspel te zijn.
De Japannezen naderen meer en meer de grenzen van hun kunnen tegen de steeds groeiende macht, die van alle zijden op hen aanvalt. China's moed en uithoudingsvermogen hebben zij niet kunnen breken, en Japan staat thans voor het keren van den vloed van dien zelf gewilde oorlog, welke tot zijn volkomen ondergang zal leiden. Meer dan ooit gaan op dit ogenblik mijn gedachten uit naar mijn land- ­en rijksgenoten in Nederland en Nederlands-Indië. Na een historische verbondenheid van eeuwen, waarin het tijdperk van koloniale verhouding reeds lang tot het verleden behoorde, stonden wij aan den vooravond van een samengaan op voet van gelijkheid, toen wij plotseling voor de huidige harde beproeving werden geplaatst. De verraderlijke overval op Nederland van 1940 was de eerste onderbre­king in het ontwikkelingsproces; de heldhaftig gevoerde strijd van Nederlands-Indië, gevolgd door de bezetting van het overgrote deel van het gebied in 1942, was de tweede.
Reeds in den tijd, toen Indië nog vrij was en alleen Nederland was bezet, bleek de kracht van deze verbondenheid en leefde aan beide zijden een gevoel op van sterker saamhorigheid, dan in vredige dagen zoo snel kon zijn gegroeid. Nu echter is dit wederzijds begrijpen nog verdiept, doordat dezelfde strijd in vollen omvang is gevoerd en hetzelfde leed in volle zwaarte wordt ondergaan.
Zowel in Nederland als in Nederlands-Indië hebben de vijanden met hun propaganda voor de zogenaamde nieuwe orde niets onbeproefd gelaten om de geesten te verleiden en hun dwingelandij en onderdrukking met de leugens hunner toekomstbeloften te omkleedden. Maar deze leugens en dit bedrog hebben niet gebaat, want schier allen hebben het doorzien en begrepen, dat onze vijanden slechts slavernij en uitbuiting beogen, en dat er, zolang zij niet verdreven en verslagen zijn, van vrijheid geen sprake kan wezen.
"""
"""
Ik stel mij, voor, zonder vooruit te lopen op de adviezen der rijksconferentie, dat zij zich richten zullen op een Rijksverband, waarin Nederland, Indonesië, Suriname en Curaçao tezamen deel zullen hebben, terwijl zij ieder op zichzelf de eigen, inwendige aangelegenheden in zelf­standigheid en steunend op eigen kracht, doch met den wil elkander bij te staan, zullen behartigen. Ik meen, dat zulk een zelfstandigheid en samenwerking aan het Rijk en zijn delen de kracht kunnen geven om hun verantwoordelijkheid naar binnen en naar buiten ten volle te dragen.
"""
"""
Hij heeft dat mooie en vredige land ontworteld en uit zijn voegen gerukt; zijn nieuwe orde brengt slechts ellende en armoede. Maar desondanks kunnen wij getuigen, dat het hem niet gelukt is ons te bedwingen, en thans, nu een immer groeiende macht van de verbonden volken alzijds op hem aanrukt, weten wij, dat hij daarin ook niet meer slagen zal.
Nederlands-Indië en Nederland zullen met hun helden te land, ter zee en in de lucht, met hun wakkere en moedige koopvaarders en door hun taai en nimmer wankelend verzet in den zware strijd, dien zij streden, na de gemeenschappelijke overwinning hun zelfopoffering en onverschrokkenheid bekroond zien met de herwinning van vrede en geluk van land en volk in een nieuwe wereld.
Zij zullen dan onverwijld aan den slag kunnen gaan om te bouwen aan een betere en gelukkiger toekomst.
"""