Γ.ΒΡΕΝΤΖΟΣ,Γ.ΦΑΣΟΥΛΑΣ,Α.ΚΑΡΑΤΖΗΣ...ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ

ΕΣΕΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΚΟΤΩΜΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΦΑΜΑ...ΓΙΑ ΔΕΝ ΕΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΣΤΟΝ ΕΡΩΝΤΑ ΜΑΣ ΠΡΑΜΑ...ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ Α ΔΕ ΣΕ ΒΡΩ ΣΤΟ ΠΑΝΩ...ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΝΤΑ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΧΑΝΩ...ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!

[@kostasxristofis]

Άδικα μπήκα στο σεβντά
μα 'βαλα σκιας και σένα
θα καίγομαι όμως και συ
θα καίγεσαι για μένα
Έβαλε η σκύλα τη φωθιά
και σύρθηκεν οπίσω
και δα ξανοίγει και γελά
να δει πως θα κεντήσω
Ανέ κηρύξεις πόλεμο
βάλε με σύμμαχο σου
να στέσω μέχρι να δεχτώ
τσι μπάλες των εχθρώ σου
Θα το τινάξω το στενό
μ'ένανε δυναμίτη
να κάψει μπλιο η σούρα σου
και η δική μου λύπη
Στον κάτω κόσμο θα σε βρω
αν δε σε βρω στον πάνω
ποτέ σε μάχες του σεβντά
δεν έμαθα να χάνω
Εσένα βγαίνει σκότωμα
και μένα βγαίνει σφάλμα
για δεν εκαταλάβαμε
στον έρωτα μας πράμα
Ξέχασε πως μ'αγάπησες
και τη μορφή μου σβήσε
αέρας μόνο που σκορπά
τα όνειρα μου είσαι
Μην απελπίζεται κιανείς
γιατί ο τροχός γυρίζει
και παίρνει που καμιά φορά
πράμα που δεν ελπίζει
Κουράστηκα να κουβαλώ
χαρές που δε γελούνε
άραγε οι αληθινές
πως είναι και που ζούνε
Μες το δικό μου το μπαξέ
άνοιξη δε θυμούμαι
είναι χειμώνας μια ζωή
μα δε παραπονούμαι
Είναι στιγμές που δε μπορώ
τον πόνο να λιγάνω
και φαίνεται ο θάνατος
στο πρόσωπο μου απάνω
Η σκοτεινιά φεγγάρι μου
δε σε πολυτρομάζει
αφού ο ήλιος κάθαργα
επά που είσαι λιάζει
Φεγγάρι φίλε μου κρυφέ
κατέβα να τα πούμε
μέσα στη στενοχώρια μου
ίσως να ησυχούμαι
Την ομορφιά σου αν ήπαιρνε
κερά μου το σκοτάδι
δε με 'γνοιαζε πως θα 'τονε
όλη η ζωή μου βράδυ
Η ομορφιά σου προκαλεί
χωρίς να θες τον άλλο
για κείνο έχω πρόβλημα
με σε πολλά μεγάλο
Στον έρωτα σου εγνώρισα
μελάχρινε μου κρίνε
γέλιο,χαρά,δάκρυ,ζωή
και θάνατος πως είναι
Ένα σου βλέμμα κοπελιά
είναι αρκετό και φτάνει
να μου σαλέψει το μυαλό
ντίπι να με τρεζάνει
Ώφου και κουζουλάθηκα
πιάσετε,δέσετε με
κι αμέτε με στσ'αγάπης μου
και παντονιάρετε με
Όλα τα πλούτη τση χάρας
μου τα 'χεις χαρισμένα
και με 'καμες και δε μπορώ
να ζω χωρίς εσένα
Χρυσάφι να σου στρώνουνε
κερά μου να κοιμάσαι
άμα δε πάρεις μερακλή
αδικημένη θα 'σαι
Στη κάσα του θανάτου μου
θα βάλω 'να σημάδι
για να με βρεις πιο εύκολα
όταν θα 'ρθεις στον Άδη
Θέλω ψηλά τον τάφο μου
μακριά των αμαθιώ σου
να μη μπορούν να τονε δουν
και στον μετανιωμό σου
Η πιο καλή τση γειτονιάς
ήσουν κι αγάπησα σε
μα 'ταν η τύχη μας κακή
και λίγα εχάρηκα σε
Και καλημέρα να του πω
φοβούμαι μη γραντίσω
κι αναγυρίζω το στενό
να μη τη συναντήσω
Έκαμα χίλια όνειρα
την ώρα που μου μίλειε
και άλλα τόσανα γλυκά
και τρυφερά με φίλειε
Αναγυρίζω το στενό
και πάω απ'άλλο τόπο
να μη σε βάλω βιόλα μου
στσι γλώσσες των αθρώπω
Όσο και να ζηλεύγουνε
βιόλα μου δε μπορούνε
μες τον μπαξέ τον όμορφο
τσ'αγάπης μας να μπούνε

[@antiskarianos]

polla likeee..................

[@axtida2]

Ωραία που περνουμ'εδά όλο το παρεάκι
σύρε και φέρε μάστορα ακόμ'ενα ρακάκι!

[@ΑρχοντίςΑσκομαντούρα]

Οπλες!!!!!!!!!!!!!!!!

[@ΜιχαληςΛουμπακης-γ4η]

Κάλεσα μόνο λέμε.......

[@ΜΙΝΑΜΙΝΑ-ε1ε]

Αρε κουζουλε μου με εχεις τρελανει ψυχη μου

[@Xiroudis]

geia sou koumpara...!!!!!