76 / Τη θάλασσας το νερόν / Κιμιγιάν / Γιώργος Στεφανίδης - Γιάννης Τσανασίδης

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 24 сер 2024
  • Κιμιγιάν...
    Τη θάλασσας το νερόν (Τικ)
    Μουσική: Παραδοσιακή
    Στίχοι: Παραδοσιακοί
    Τραγούδι: Γιώργος Στεφανίδης
    Λύρα: Γιάννης Τσανασίδης
    Νταούλι: Νίκος Φιλιππίδης
    Ηχογράφηση: EastSide Studio
    Μίξη-Mastering: Αλέξανδρος Καροτσέρης
    Επιμέλεια στίχων: Κώστας Καρακασίδης
    pontianlyrics....
    Τη θάλασσας το νερόν
    αλυκόν έν’, αλυκόν
    Τη κουτσ̌ής το φίλεμαν
    σον πεκιάρ’ έν’ γιατρικόν
    Μάνα, η νύφε τ’ εμόν
    ατέ θα φέρ’ τ σε νερόν
    Σα ξύλα ατέ θα πάει
    ήντι͜αν λές ατεν θα ευτάει
    Τη τυφεκί’ μ’ το ταπάν’
    άμον το Καράκαπαν
    Τη σέβντας ι-μ’ τ’ όνεμαν
    γραμμένον έν’ εκειαπάν’
    Άσπρεσσα άμον το χι͜όν’,
    κόκκινος άμον χρυσόν
    Άγγελος θα ’ίνουμαι
    θα παίρω την ψ̌ην τ’ εσόν
    ⤛Γλωσσάρι⤜
    αλυκόν: αλμυρό/ή
    άμον: σαν, όπως, καθώς
    άσπρεσσα: άσπρη
    εκειαπάν’: εκεί πάνω
    ήντι͜αν: οτιδήποτε, ό,τι
    Καράκαπαν (τουρκ. Karakaban): βουνό στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ
    πεκιάρ’ (αραβ. bekâr): εργένη (γεν.-αιτ.), εργένηδες
    φίλεμαν: φιλί
    ψ̌ην: ψυχή
    Κάποιες ιστορίες μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου όσον αφορά τη μορφή, το περιεχόμενο και τα χαρακτηριστικά τους και αμετάβλητες σχετικά με την ποιοτική, χρηστική και δημιουργική λειτουργία τους. Γίνονται μύθοι που ταξιδεύουν μνημονεύοντας το παρελθόν, διδάσκοντας το παρόν, καθορίζοντας και ολοκληρώνοντας το μέλλον. Τραγούδια που ηχούν ανακαλύπτοντας αλλοτινές εποχές, ερμηνεύοντας τα διάφορα πλαίσια και τις συνθήκες επιτέλεσης τους και διαγράφοντας την μετέπειτα πορεία τους προς την αιωνιότητα. Το/Η "Κιμιγιάν" είναι μυθικό φυτό με μαγικές, θαυματουργές και συγχρόνως ανεξήγητες ιδιότητες. Από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ιστορικά ακόμα και η ύπαρξή του. Παρ' όλα αυτά, ταξιδεύει διαχρονικά στους κόλπους της ποντιακής γλώσσας θέλοντας μεταφορικά να περιγράψει κάτι το σπάνιο, το πολύτιμο, το σημαντικό, το θαυμαστό, το δυσεύρετο, το θεραπευτικό. Η ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του αυτή μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με αυτήν της ποντιακής παραδοσιακής μουσικής, που διασώθηκε από τους προκατόχους μας και διαδίδεται μέχρι σήμερα προφορικά, αγγίζοντας την τελειότητα μέσα από την απλότητα και συγχρόνως την περιπλοκότητα της. Σκοπός αυτής της μουσικής παραγωγής είναι η ανάδειξη παραδοσιακών τραγουδιών, μέσα από μια σύγχρονη καλλιτεχνική προσέγγιση και προοπτική. Πρόκειται για επανεκτελέσεις κατά κύριο λόγο, που προέκυψαν αβίαστα μέσα από τη συνεργασία με τους τραγουδιστές και φίλους που συμμετέχουν.
    Γιάννης Τσανασίδης

КОМЕНТАРІ •