Αλήτεψα στων δρόμων τα φανάρια, Και ανάσα να τους πρώτους μου καπνούς, Με σύτεψαν ξενοίκιαστα λυχνάρια, Στα βάσανα που αναθρεύει ο νους. Σα μάντισσα που αντάμωσε ένα πνεύμα, Και ανέσυρε μια αλήθεια μυστική, Απάντησα και εγώ με ένα νεύμα, Πώς με έσυρε απ' τον σβέρκο η μουσική. Και όλος ο κόσμος χόρευε, στο γύφτικο το γλέντι. Λες και το υπαγόρευε, η σκλάβα στον αφέντη. Να σου η καρδιά δυνάμωνε, και χτύπαγε με χάρη. Λες και την ξεβαλσάμωνε, το ντέφι του αρκουδιάρη. Και όλος ο κόσμος χόρευε, απάνω σε μπαρούτι. Και απ'την αρχή συνόρευε, η φτώχεια με τα πλούτη. Τότε η καρδιά κατάλαβε, και έπαψε να υποφέρει. Και είπε θα ζει και θα γελα, με ότι η ζωή της φέρει. Εξόριστη από την ίδια μου τη σκέψη, Μέρα τη μέρα έχανα το φως, Μία αόριστη φωνή με είχε μπερδέψει, Και ασχήμενε στα μάτια μου ο καιρός. Μα, σαν μάγισσα που φόρεσε φουστάνι, Και ξήλωσε στο πλάι τη ραφή, Το ράγισα του χάρου το δρεπάνι, Και ψήλωσε στα μέτρα μου η ζωή. Και όλος ο κόσμος χόρευε, στο γύφτικο το γλέντι. Λες και το υπαγόρευε, η σκλάβα στον αφέντη. Να σου η καρδιά δυνάμωνε, και χτύπαγε με χάρη. Λες και την ξεβαλσάμωνε, το ντέφι του αρκουδιάρη. Και όλος ο κόσμος χόρευε, απάνω σε μπαρούτι. Και απ'την αρχή συνόρευε, η φτώχεια με τα πλούτη. Τότε η καρδιά κατάλαβε, και έπαψε να υποφέρει. Και είπε θα ζει και θα γελα, με ότι η ζωή της φέρει. Όλος ο κόσμος χόρευε.
μού αρέσει πολύ η αισθητική του... με κάνει να φαντάζομαι πανηγύρι παλιάς εποχής, τσιγγάνους με κλαρίνα και τουμπερλέκια (η Καρδιτσιώτισσα μέσα μου το ζει κατά βάθος)... ευχαριστώ για τις εικόνες και την έμπνευση!
Αλήτεψα στων δρόμων τα φανάρια,
Και ανάσα να τους πρώτους μου καπνούς,
Με σύτεψαν ξενοίκιαστα λυχνάρια,
Στα βάσανα που αναθρεύει ο νους.
Σα μάντισσα που αντάμωσε ένα πνεύμα,
Και ανέσυρε μια αλήθεια μυστική,
Απάντησα και εγώ με ένα νεύμα,
Πώς με έσυρε απ' τον σβέρκο η μουσική.
Και όλος ο κόσμος χόρευε,
στο γύφτικο το γλέντι.
Λες και το υπαγόρευε,
η σκλάβα στον αφέντη.
Να σου η καρδιά δυνάμωνε,
και χτύπαγε με χάρη.
Λες και την ξεβαλσάμωνε,
το ντέφι του αρκουδιάρη.
Και όλος ο κόσμος χόρευε,
απάνω σε μπαρούτι.
Και απ'την αρχή συνόρευε,
η φτώχεια με τα πλούτη.
Τότε η καρδιά κατάλαβε,
και έπαψε να υποφέρει.
Και είπε θα ζει και θα γελα,
με ότι η ζωή της φέρει.
Εξόριστη από την ίδια μου τη σκέψη,
Μέρα τη μέρα έχανα το φως,
Μία αόριστη φωνή με είχε μπερδέψει,
Και ασχήμενε στα μάτια μου ο καιρός.
Μα, σαν μάγισσα που φόρεσε φουστάνι,
Και ξήλωσε στο πλάι τη ραφή,
Το ράγισα του χάρου το δρεπάνι,
Και ψήλωσε στα μέτρα μου η ζωή.
Και όλος ο κόσμος χόρευε,
στο γύφτικο το γλέντι.
Λες και το υπαγόρευε,
η σκλάβα στον αφέντη.
Να σου η καρδιά δυνάμωνε,
και χτύπαγε με χάρη.
Λες και την ξεβαλσάμωνε,
το ντέφι του αρκουδιάρη.
Και όλος ο κόσμος χόρευε,
απάνω σε μπαρούτι.
Και απ'την αρχή συνόρευε,
η φτώχεια με τα πλούτη.
Τότε η καρδιά κατάλαβε,
και έπαψε να υποφέρει.
Και είπε θα ζει και θα γελα,
με ότι η ζωή της φέρει.
Όλος ο κόσμος χόρευε.
Το ακούσαμε live πρώτη φορά και χορεύαμε μες την βροχή λες και δε μας ένοιαζε τίποτα!
μού αρέσει πολύ η αισθητική του... με κάνει να φαντάζομαι πανηγύρι παλιάς εποχής, τσιγγάνους με κλαρίνα και τουμπερλέκια (η Καρδιτσιώτισσα μέσα μου το ζει κατά βάθος)... ευχαριστώ για τις εικόνες και την έμπνευση!
Μου θυμίζει αρκετά Πρωτοψάλτη. 😊
Εξαιρετικα λόγια υπέροχη μουσική τέλειο ωραία απόδοσηΣυγχαρητήρια παιδιά
Το αγαπημενο μου τραγουδι του δισκου ❣
Θεαρα εισαι Μαριζακι!!!
τέλειο!
...είπε θα ζει κ θα γελά με ότι η Ζωή της φέρει!..
Στα αγαπημένα!...
Σε παραπέμπει σε στιγμές ανεμελιάς...
Μπράβο!..
❤🦅💙🦂💚
"Κι ολος ο κοσμος χορευε απανω σε μπαρουτι" Ο πιο αληθινος στιχος...
💗💗💗
❤
Telioo
😻🙆
...ποπω..θεόσταλτο.... τραγουδάκι...
από τα λίγα ...σαν αφήγηση...