Nigdy nie byłam na randce, w tym roku dostałam dwa zaproszenia odkąd zaczęłam nieco bardziej otwierać się na ludzi i - nie ukrywajmy smutnej prawdy - zaczęłam bardziej pracować nad swoim wyglądem, co oczywiście pozytywnie zaowocowało. Ale jak dostałam te zaproszenia, to od razu musiałam odmówić, bo wiedziałam w głębi siebie że nie kocham tych osób, dlatego nie chcę dążyć do niczego romantycznego w relacji z nimi. Nie wydawały mi się atrakcyjne, bo ich nie znałam jak dobrych przyjaciół, wiedziałam, że jeśli poznamy się z intencją romantyczną to będę mieć poczucie, że relacja rozwija się nienaturalnie - przez samą tę intencję jaką jest "randka". Przez to czuję, że nie nadaję się do randkowania w żaden sposób. Czekam na osobę, która ma podobnie do mnie, gdy minie nam wspólnie kilka lat dobrej przyjaźni aż wspólnie poczujemy, że już się kochamy i nie będziemy mieć żadnych oporów przed wyznawaniem sobie tego. Ale czasem myślę, że to bardzo specyficzne życzenie więc są małe szanse, że coś takiego się wydarzy. Chyba że los mi ześle bratnią duszę. Wiem, że to już odbiega trochę od tematu, ale czuję się jakoś obco ze swoim podejściem i doświadczeniami wśród innych ludzi
Uważam, że sama się ograniczasz!!! To niezbyt częsty scenariusz w życiu, aby ktoś po latach wyznał miłość. Odbierasz sobie sama, takim 'planowaniem' scenariusz z 'iskrami i huśtawkami' w uczuciach... Jest czasami strasznie, ale równocześnie wspaniale. Pierwszy etap zakochiwania się raczej się nie ciągnie! Ps. Chyba na takie wyobrażenia mają wpływ niektóre książki, filmy i seriale.
Nie rozumiem tego komentarza i chyba ogólnie się nie rozumiemy. To nie tak, że ja sabotuję miłość i jej nie chcę czy odrzucam ją od siebie bo mam jakieś wyobrażenie perfekcyjnej relacji. Mi te osoby, które zapraszały mnie na randkę nawet nie wydawały się atrakcyjne, a jedynie w życiu zdarzało mi się czuć coś do osób, które znałam blisko np. przyjaciół. Nie czułam nigdy nic do ludzi, których nie znałam i czuję presję, gdybym miała wybrać się z kimś kto jest wyłącznie moim znajomym lub nieznajomym na randkę, bo wiem, że ta osoba mnie zaprasza, bo postrzega mnie jako osobę atrakcyjną i chce dalej analizować pod kątem bycia potencjalną partnerką, a we mnie ci ludzie nie wywołują żadnych uczuć. Nie mogę powiedzieć, że mi się podobają. Dlatego nie chcę im robić nadziei
Місяць тому+1
Myślę, że to dużo zależy od wieku i naszych oczekiwań. Bo związki w młodym wieku wyglądają inaczej, związki w okolicach 30stki wyglądają inaczej, związki po 40 i 50tce wyglądają zupełnie inaczej. Myślę, że to ciekawa perspektywa by się z kimś najpierw przyjaźnić - niestety dla wielu osób (nie wszystkich) w moim przedziale ciężkie do zrealizowania. Myślę, że każdy ma prawo do swojej definicji miłości.
Szczerze mówiąc w moim przedziale wiekowym - a.k.a. młody dorosły, student, ok. 20 lat - też jest ciężko znaleźć osobę, która czułaby się podobnie. Większość osób, które znam osobiście lub widzę np. ich wypowiedzi w internecie ma zupełnie inne doświadczenia i podejście. I to nie do końca dla mnie korzystne, bo sprawia że jestem odizolowana od doświadczeń typu randkowanie czy związek, ale jednocześnie nie wiem jak można to jakoś rozwiązać. Bo przykładowo pójście na randkę z osobą, o której nie powiesz czy ci się podoba czy nie (bo zazwyczaj było tak, że mogłam to stwierdzić dopiero po dłuższym czasie) może sprawić krzywdę tej osobie. Wiem i widzę, jak ludzie czują się skrzywdzeni gdy druga osoba po wielu spotkaniach, które są jakby znakiem zaangażowania, mówi im, że to jednak nie to i nie jest gotowa - to jest wręcz odbierane za niedojrzałe i toksyczne. Ale myślę, że to też nie jest moja definicja miłości, którą ustalam sobie w głowie jako wymaganie w stosunku do relacji romantycznej, a wynika to po prostu z faktu że ludzie nie wywołują we mnie żadnych emocji, dopóki się bliżej nie poznamy
Na początku znajomości odmówiłam kupowania mi ciętych kwiatów, bo ekologia... i zapomniałam o tym. Było mi nawet smutno, że się bukieciki skończyły...😂 A jak się przypomniałam, że chcę prezent dostałam 'Gladiatora' w 4K 🤩. Komunikacja na bieżąco to klucz!
Z tym 50/50 w Holandii jak opowiadasz to nieźle się mają XD Natomiast chciałabym się podzielić swoją perspektywą na temat płacenia na pierwszej randce. Nie wyobrażam sobie aby ktoś na pierwszym spotkaniu płacił za mnie nawet jeśli miałby dobre intencje etc. Chyba kwestia ptsd po tym jaka jest medialna nagonka na kobiety które "oczekują" płacenia na randce przez mężczyznę. Po drugie może wychowanie albo kwestia "honoru" czy coś, natomiast płacąc za siebie ukazuję potencjalnemu partnerowi że traktuję go uczucie i rozważnie w moim odczuciu. Wiem że w życiu nigdy nie ma 50/50 - tak jak wspominałaś, a popadanie w skrajności to nie droga, natomiast wewnętrznie czuję że pierwsze parę spotkań powinny tak wyglądać [Aby właśnie uniknąć jakiejś krzywej sytuacji]. Później to wiadomo - inna sprawa, nie ważne czy 50/50 byleby sprawić sobie dużo przyjemności i radości w związku. Tak btw, to powodzenia tam wam i masz naprawdę piękną choinkę
Місяць тому
W sumie nigdy nie spotkałam się „nagonką” na siebie. Nikt kto ma poukładane w głowie, nie będzie traktował 20 zł za kawę jako inwestycję 🤪 jednak jeżeli ktoś chodzi na randki tylko po to aby dobrze zjeść i traktuje to jako sport, to już inna para kaloszy. Każdy z nas ma inne oczekiwania 💖🌞
Koleżanka w pracy wiecznie narzeka na swojego męża. A to, że głupi, że jak zwykle coś schrzanił. Serio, ani dobrego słowa nigdy nie usłyszałam o nim. Mam takie ciary żenady jak tego słucham, że szok.
Ja wciąż mam niesmak, gdy sobie przypomnę, że moja ówczesna "przyjaciółka" po pierwszym i ostatnim spotkaniu z moim partnerem uznała, że (uwaga) nie pasuje do mnie, bo to takie "ciepłe kluchy", a ja potrzebuję "mocnego mężczyzny". Lmao. Uznała, że "wpatruje się we mnie jak ciele w malowane wrota". Osobiście jestem absolutnie zakochana w takim właśnie ciepłym podejściu mojego partnera, ale ona najwidoczniej wolałaby mnie widzieć w ramionach tyrana, który źle mnie traktuje. To przykre, że często nasi bliscy wcale nie chcą naszego dobra.
Nigdy nie byłam na randce, w tym roku dostałam dwa zaproszenia odkąd zaczęłam nieco bardziej otwierać się na ludzi i - nie ukrywajmy smutnej prawdy - zaczęłam bardziej pracować nad swoim wyglądem, co oczywiście pozytywnie zaowocowało. Ale jak dostałam te zaproszenia, to od razu musiałam odmówić, bo wiedziałam w głębi siebie że nie kocham tych osób, dlatego nie chcę dążyć do niczego romantycznego w relacji z nimi. Nie wydawały mi się atrakcyjne, bo ich nie znałam jak dobrych przyjaciół, wiedziałam, że jeśli poznamy się z intencją romantyczną to będę mieć poczucie, że relacja rozwija się nienaturalnie - przez samą tę intencję jaką jest "randka". Przez to czuję, że nie nadaję się do randkowania w żaden sposób. Czekam na osobę, która ma podobnie do mnie, gdy minie nam wspólnie kilka lat dobrej przyjaźni aż wspólnie poczujemy, że już się kochamy i nie będziemy mieć żadnych oporów przed wyznawaniem sobie tego. Ale czasem myślę, że to bardzo specyficzne życzenie więc są małe szanse, że coś takiego się wydarzy. Chyba że los mi ześle bratnią duszę. Wiem, że to już odbiega trochę od tematu, ale czuję się jakoś obco ze swoim podejściem i doświadczeniami wśród innych ludzi
Uważam, że sama się ograniczasz!!! To niezbyt częsty scenariusz w życiu, aby ktoś po latach wyznał miłość. Odbierasz sobie sama, takim 'planowaniem' scenariusz z 'iskrami i huśtawkami' w uczuciach... Jest czasami strasznie, ale równocześnie wspaniale. Pierwszy etap zakochiwania się raczej się nie ciągnie! Ps. Chyba na takie wyobrażenia mają wpływ niektóre książki, filmy i seriale.
Nie rozumiem tego komentarza i chyba ogólnie się nie rozumiemy. To nie tak, że ja sabotuję miłość i jej nie chcę czy odrzucam ją od siebie bo mam jakieś wyobrażenie perfekcyjnej relacji. Mi te osoby, które zapraszały mnie na randkę nawet nie wydawały się atrakcyjne, a jedynie w życiu zdarzało mi się czuć coś do osób, które znałam blisko np. przyjaciół. Nie czułam nigdy nic do ludzi, których nie znałam i czuję presję, gdybym miała wybrać się z kimś kto jest wyłącznie moim znajomym lub nieznajomym na randkę, bo wiem, że ta osoba mnie zaprasza, bo postrzega mnie jako osobę atrakcyjną i chce dalej analizować pod kątem bycia potencjalną partnerką, a we mnie ci ludzie nie wywołują żadnych uczuć. Nie mogę powiedzieć, że mi się podobają. Dlatego nie chcę im robić nadziei
Myślę, że to dużo zależy od wieku i naszych oczekiwań. Bo związki w młodym wieku wyglądają inaczej, związki w okolicach 30stki wyglądają inaczej, związki po 40 i 50tce wyglądają zupełnie inaczej. Myślę, że to ciekawa perspektywa by się z kimś najpierw przyjaźnić - niestety dla wielu osób (nie wszystkich) w moim przedziale ciężkie do zrealizowania. Myślę, że każdy ma prawo do swojej definicji miłości.
Szczerze mówiąc w moim przedziale wiekowym - a.k.a. młody dorosły, student, ok. 20 lat - też jest ciężko znaleźć osobę, która czułaby się podobnie. Większość osób, które znam osobiście lub widzę np. ich wypowiedzi w internecie ma zupełnie inne doświadczenia i podejście. I to nie do końca dla mnie korzystne, bo sprawia że jestem odizolowana od doświadczeń typu randkowanie czy związek, ale jednocześnie nie wiem jak można to jakoś rozwiązać. Bo przykładowo pójście na randkę z osobą, o której nie powiesz czy ci się podoba czy nie (bo zazwyczaj było tak, że mogłam to stwierdzić dopiero po dłuższym czasie) może sprawić krzywdę tej osobie. Wiem i widzę, jak ludzie czują się skrzywdzeni gdy druga osoba po wielu spotkaniach, które są jakby znakiem zaangażowania, mówi im, że to jednak nie to i nie jest gotowa - to jest wręcz odbierane za niedojrzałe i toksyczne. Ale myślę, że to też nie jest moja definicja miłości, którą ustalam sobie w głowie jako wymaganie w stosunku do relacji romantycznej, a wynika to po prostu z faktu że ludzie nie wywołują we mnie żadnych emocji, dopóki się bliżej nie poznamy
❤❤❤❤.....love is in the air
Bardzo mądre rady. Dojrzałe i bardzo trafne.
Ściskam! 💖
Dziekuje za ten filmik 😔
💖🎄
Na początku znajomości odmówiłam kupowania mi ciętych kwiatów, bo ekologia... i zapomniałam o tym. Było mi nawet smutno, że się bukieciki skończyły...😂
A jak się przypomniałam, że chcę prezent dostałam 'Gladiatora' w 4K 🤩. Komunikacja na bieżąco to klucz!
No i fantastycznie 🥹💖
Z tym 50/50 w Holandii jak opowiadasz to nieźle się mają XD
Natomiast chciałabym się podzielić swoją perspektywą na temat płacenia na pierwszej randce. Nie wyobrażam sobie aby ktoś na pierwszym spotkaniu płacił za mnie nawet jeśli miałby dobre intencje etc. Chyba kwestia ptsd po tym jaka jest medialna nagonka na kobiety które "oczekują" płacenia na randce przez mężczyznę. Po drugie może wychowanie albo kwestia "honoru" czy coś, natomiast płacąc za siebie ukazuję potencjalnemu partnerowi że traktuję go uczucie i rozważnie w moim odczuciu. Wiem że w życiu nigdy nie ma 50/50 - tak jak wspominałaś, a popadanie w skrajności to nie droga, natomiast wewnętrznie czuję że pierwsze parę spotkań powinny tak wyglądać [Aby właśnie uniknąć jakiejś krzywej sytuacji]. Później to wiadomo - inna sprawa, nie ważne czy 50/50 byleby sprawić sobie dużo przyjemności i radości w związku.
Tak btw, to powodzenia tam wam i masz naprawdę piękną choinkę
W sumie nigdy nie spotkałam się „nagonką” na siebie. Nikt kto ma poukładane w głowie, nie będzie traktował 20 zł za kawę jako inwestycję 🤪 jednak jeżeli ktoś chodzi na randki tylko po to aby dobrze zjeść i traktuje to jako sport, to już inna para kaloszy. Każdy z nas ma inne oczekiwania 💖🌞
🌝🌟😸
Koleżanka w pracy wiecznie narzeka na swojego męża. A to, że głupi, że jak zwykle coś schrzanił. Serio, ani dobrego słowa nigdy nie usłyszałam o nim. Mam takie ciary żenady jak tego słucham, że szok.
Ja wciąż mam niesmak, gdy sobie przypomnę, że moja ówczesna "przyjaciółka" po pierwszym i ostatnim spotkaniu z moim partnerem uznała, że (uwaga) nie pasuje do mnie, bo to takie "ciepłe kluchy", a ja potrzebuję "mocnego mężczyzny". Lmao. Uznała, że "wpatruje się we mnie jak ciele w malowane wrota". Osobiście jestem absolutnie zakochana w takim właśnie ciepłym podejściu mojego partnera, ale ona najwidoczniej wolałaby mnie widzieć w ramionach tyrana, który źle mnie traktuje. To przykre, że często nasi bliscy wcale nie chcą naszego dobra.
😍💖
hop siup zmiana dup XD
to wchodzi do mojego słownika
Dużo mądrych rzeczy padło w tym odcinku, dzięki ciociu.
🥹💖🙌🏻
Akurat idę dziś na pierwszą randkę 😂
💖🥹🙌🏻❤️🔥
A skąd to możęsz wiedzieć jak cię chłop zostawił przed ślubem podobno
XD żyj w tym przekonaniu dalej