İstikamet 28.08.2024 , Priştinalı Yusuf Demircioğlu,Şiir

İstikamet
Müebbet mahkumuyum rahat uyu sen kardeş
Hayat devam ediyor diyendir asıl kalleş
Hizmetin bitişidir bence bu sığ düşünce
Sana cennet mi hayat bana cehennem ateş
Hani bizler kardeştik bir vücudun uzvuyduk
Hep birlikte ağlardık hep birlikte mutluyduk
Yalan mıydı üstadım söylediğin bu sözler
İdrak edemedik mi hepsini okuduyduk
Hayat denen bu sahne bir perdelik tiyatro
Mazlum zalim sahnede hepsi tekmil tam kadro
Göz kördü kulak sağır ağız hakka kilitli
Adalet türküsünü söylemiyor bu koro
Ellerimi açmama gerek yok ki aslında
Bin bir kusur bulunur sözlerimin faslında
Kararmışken tüm dünyam halden anlamayanlar
Beni mahkum ettiler ön koltuk rahatında
Kayıp olan hayatı sahibinden sordun mu
Saman alevi olup yoksa onu yordun mu
Haddini çok mu aştın kırıp döktün mü yoksa
Bir bakışta bir sözle hali doğru yordun mu
Güvenmiyorum artık sahte dosta nefsime
Dönüyorum içime güvenli kafesime
Konuşmam daha sana bir faydası yok çünkü
Ot tıkadın bir anda sen de son nefesime
Üzüyorsa hamsındır elden çıkan mal yalan
Süreç değil ki bende en çok canımı yakan
Yârime karşı boynum büküldü bu hizmetle
İtaat derdi, şimdi yârin koynunda yatan
Hizmet dediğin şeyin sevabı senin olsun
Yuvamı istiyorum yine huzurla dolsun
Cennetti hayat bana geri vermen mümkün mü
Ne bir bülbül üzülsün ne de bir gülüm solsun
Avukatı mı oldun hangi hadle hizmetin
Sözlerin zehir gibi bilmem neydi niyetin
Yaş kemale ermiş bak ayağımız çukurda
Kırmamaya bak bence ustası yok ki kalbin
Rıza yamaçlarında uçmak mı sende niyet
Hakk'a hanedir belki bir kalp kırma dikkat et
İstikamet üzere yaşamalı bir hayat
İmanın şartlarından biri değil ki hizmet
Dişlerini gösterip hakim yaptın kendini
Aştın biraz galiba farkketmeden haddini
Verdin hemen hükmünü hem de en üst sınırdan
Şaştım bakıp yaşına hayra yordum halini
Neler yaşadığımı nereden biliyorsun
Kesmek istercesine dilini biliyorsun
Güvenmek ile sevmek aynı şeyler değil ki
Derman olacağına üstüme geliyorsun
Hakkın hatırı ali der dururduk her zaman
Her türlü zarar olur öfke ile konuşman
Ağzında bir gevele konuşmadan sözünü
Söylediğin bir zözü zor olur geri alman
Bu son nefesim olsa üzülmezdim verirken
Zaten ruhen ölmüşüm yaşayan kuru beden
Bunu anlamıyorsan kardeş değiliz demek
Düş yakamdan be adam git yoluna yeter sen
Bırak artık üstüme üstüme bir gelmeyi
İçimdeki yangını denesen söndürmeyi
İnsanı odağa koy seviyorsan hizmeti
Bu sürecin üstünden böyle dene geçmeyi
İstikamet üzere yaşamalı hayatı
Bilmiyorum mezarda bulur muyum rahatı
Akıl değil demişti ağam itaat lazım
İteatin bedeli yuvamızı dağıttı
Sorun neydi diyorsun cevabını bir dinle
Böylesi üst perdeden konuşamazsın benle
İzzetimi nefsine paspas edemem senin
Üslup namusumuzdur ilgin yok mu diyenle
Büyüyerek cemaat dönmüştü cemiyete
Bunu idrak ederek geciktik yönetmekte
Aşkla hizmet etmemin şehvet girdi yerine
Büyüklüğü aradık beton bina dikmekte
Hakkın sırlı kapısı dua ile çalınır
Rahmetin deryasına onun ile dalınır
Belki amelim yetmez niyetim kafi gelmez
Dua öyle bir şey ki onunla yol alınır
Dilim susar konuşmaz Halim ise perişan
Elde kalan nedir ki ne nam kaldı ne de şan
Kalem değil bunları akan kanımdır yazan
Bir nefes var aldığım verir miyim bilemem
Bildiğim bir tek şey var başka yol yok kulluktan
Priştinalı Yusuf Demircioğlu
28.08.2024