Przeczytałam " Zatokę Francuza" i zrobiłam to z przyjemnością.Dona jest dla mnie prawdziwą kobietą.Już sama decyzja opuszczenia wiecznie nudzącego się próżniaczego towarzystwa była odważna.Napad na starszą panią z towarzystwa dał jej do myślenia.Zreflektowała się, że przeholowała , a czyn wcale nie był śmieszny. Życie w towarzystwie dzieci i nierazgarniętej opiekunki sprawiało jej mnóstwo przyjemności.Zaczęła doceniać przyrodę.Zrozumiała też czym jest miłość.Czas spędzony z Francuzem był dobrze wykorzystany.Wspólne łowienie ryb, pieczenie ich, ogniska w plenerze i rozmowy o miłości sprawiały, że tak chciała żyć.Była zdecydowana porzucić niekochanego choć uwielbiającego ją męża.Francuz powiedział jej wprost, że w życiu nie można zawsze świętować. A później niby powrót do dawnego życia( niechętny).A jaka piękna kolacja z sąsiadami.😂😂😂Potyczki z dawnym kochankiem nie wyprowadziły jej z równowagi.Nie uległa szantażowi.A potem sprytny i odważny plan uwolnienia Francuza.Przeżyła miłość i będzie ją wspominać do końca swoich dni.Widać wyraźną przemianę bohaterki.Dla mnie była sympatyczną osóbką, która nie do końca okazała się produktem swoich czasów. Skąd to poirytowanie?
Zatem zupełnie inaczej patrzymy na bohaterkę. Dla mnie była rozkapryszoną damulką, która myśli tylko o sobie. Po pierwsze - jest mężatką, a zdradza. Co już ją dla mnie skreśla. Po drugie - postępuje niezgodnie z prawem. Francuz podobnie. Zostaje piratem, bo się "nudzi". Nudzę się, to zacznę okradać innych. Nieważne czy okradzeni byli dobrzy czy źli. Francuz był przestępcą. Dla mnie Dona nie jest "sympatyczną osóbką". Jest osobą, która krzywdzi innych dla własnego kaprysu. Wolę ludzi, którzy żyją i postępują tak, by życiem swoim nie przynosić cierpienia innym.
@@bibliotekaedgara5388Dona żyła w towarzystwie, w którym było się zdradzanym i zdradzano ,i prawdę powiedziawszy nie zwróciłam uwagi, że to nie fair.Zrzucam to na świat klimatu romansu. Nie wyobrażam sobie zdrady, ale pewnie dlatego, że nie mam takiej potrzeby jako osoba spełniona.Przeczytalam " Zatokę Francuza" i chociaż rzadko sięgam po taki typ literatury, to cieszę się, że skrytykowałaś bohaterkę, bo po książkę, mimo pięknego wydania, bym nie sięgnęła.Przeczytałam " Rebekę", " Kuzynkę Rachelę", " Ptaki" I "Zatokę..." i chyba wystarczy.
Miałam wrażenie, że za chwilę , Jagodo poszukasz jakiejś wierzbowej witki i bohaterkę wysmagasz.Nie wiem czy bohaterka tak do końca odpowiada za swoj charakter, raczej jest " produktem" czasów i sfery społecznej, w której żyła Nie zawsze pobłażliwy i tolerancyjny mąż jest w cenie.Nie oceniałabym bohaterki tak surowo, to jest jednak obraz wykreowany przez poczytną pisarkę dla określonych odbiorców. Może kiedyś sięgnę po tę powieśći zobaczę czy słuszna była Twoja irytacja.Joanna
Przeczytałam " Zatokę Francuza" i zrobiłam to z przyjemnością.Dona jest dla mnie prawdziwą kobietą.Już sama decyzja opuszczenia wiecznie nudzącego się próżniaczego towarzystwa była odważna.Napad na starszą panią z towarzystwa dał jej do myślenia.Zreflektowała się, że przeholowała , a czyn wcale nie był śmieszny. Życie w towarzystwie dzieci i nierazgarniętej opiekunki sprawiało jej mnóstwo przyjemności.Zaczęła doceniać przyrodę.Zrozumiała też czym jest miłość.Czas spędzony z Francuzem był dobrze wykorzystany.Wspólne łowienie ryb, pieczenie ich, ogniska w plenerze i rozmowy o miłości sprawiały, że tak chciała żyć.Była zdecydowana porzucić niekochanego choć uwielbiającego ją męża.Francuz powiedział jej wprost, że w życiu nie można zawsze świętować. A później niby powrót do dawnego życia( niechętny).A jaka piękna kolacja z sąsiadami.😂😂😂Potyczki z dawnym kochankiem nie wyprowadziły jej z równowagi.Nie uległa szantażowi.A potem sprytny i odważny plan uwolnienia Francuza.Przeżyła miłość i będzie ją wspominać do końca swoich dni.Widać wyraźną przemianę bohaterki.Dla mnie była sympatyczną osóbką, która nie do końca okazała się produktem swoich czasów. Skąd to poirytowanie?
Zatem zupełnie inaczej patrzymy na bohaterkę. Dla mnie była rozkapryszoną damulką, która myśli tylko o sobie. Po pierwsze - jest mężatką, a zdradza. Co już ją dla mnie skreśla. Po drugie - postępuje niezgodnie z prawem. Francuz podobnie. Zostaje piratem, bo się "nudzi". Nudzę się, to zacznę okradać innych. Nieważne czy okradzeni byli dobrzy czy źli. Francuz był przestępcą. Dla mnie Dona nie jest "sympatyczną osóbką". Jest osobą, która krzywdzi innych dla własnego kaprysu. Wolę ludzi, którzy żyją i postępują tak, by życiem swoim nie przynosić cierpienia innym.
@@bibliotekaedgara5388Dona żyła w towarzystwie, w którym było się zdradzanym i zdradzano ,i prawdę powiedziawszy nie zwróciłam uwagi, że to nie fair.Zrzucam to na świat klimatu romansu. Nie wyobrażam sobie zdrady, ale pewnie dlatego, że nie mam takiej potrzeby jako osoba spełniona.Przeczytalam " Zatokę Francuza" i chociaż rzadko sięgam po taki typ literatury, to cieszę się, że skrytykowałaś bohaterkę, bo po książkę, mimo pięknego wydania, bym nie sięgnęła.Przeczytałam " Rebekę", " Kuzynkę Rachelę", " Ptaki" I "Zatokę..." i chyba wystarczy.
@@Joanna55. , ja dzielnie zabieram się za "Pannę i generała"😉.
@@bibliotekaedgara5388 Czytaj, czytaj, jak Cię wkurzy, to kto wie....🤣🤣😘
Miałam wrażenie, że za chwilę , Jagodo poszukasz jakiejś wierzbowej witki i bohaterkę wysmagasz.Nie wiem czy bohaterka tak do końca odpowiada za swoj charakter, raczej jest " produktem" czasów i sfery społecznej, w której żyła Nie zawsze pobłażliwy i tolerancyjny mąż jest w cenie.Nie oceniałabym bohaterki tak surowo, to jest jednak obraz wykreowany przez poczytną pisarkę dla określonych odbiorców. Może kiedyś sięgnę po tę powieśći zobaczę czy słuszna była Twoja irytacja.Joanna
Nieee, jestem pacyfistką. Żadnych witek, żadnego bicia. Bohaterka mocno mnie irytowała, nic nie poradzę. Mea culpa!