ROVER P4 95 (1964) | SALON NA KOŁACH | #17
Вставка
- Опубліковано 16 вер 2024
- Rover P4, pierwszy powojenny model marki słynącej w owym czasie z budowania trwałych, wygodnych i prestiżowych samochodów....
POV zaczyna się tu: • ROVER P4 95 (1964) | S...
... Prace nad nowym modelem, który miał zerwać z dawno już niemodnymi samochodowymi trendami, których charakterystyczną cechą były duże, oddzielne błotniki przechodzące w progi kończące się wraz z tylnymi drzwiami i oddzielone od reszty nadwozia lampy, rozpoczęły się niebawem po wojnie. Bracia Wilks, którzy zarządzali firmą, czerpali inspirację z samochodów amerykańskich. Wybór padł na auto Studebaker Champion, którego dwa egzemplarze szybko zostały zakupione do celów “badawczych”.
Nowe auto zaprezentowano na targach London Motor Show w 1949 roku, gdzie wzbudziło nie małą sensację. Nietypowe na ówczesne czasy wzornictwo, centralnie umieszczona lampa przeciwmgłowa, zasłaniająca chłodnicę, brak progów oraz wkomponowane w nadwozie błotniki były odważnym krokiem, którego w owym czasie nie wykonał żaden brytyjski ani europejski producent. Wpływ wzornictwa amerykańskiego widać było również w środku pojazdu: kwadratowe zegary oraz dźwignia zmiany biegów umieszczona w kolumnie kierownicy, które niestety nie przypadły do gustu klientom.
Wkrótce rozpoczęto produkcję i sprzedaż modelu Rover 75. Należy nadmienić, że oznaczenie „P4” nie funkcjonowało w języku potocznym, oraz w akcjach marketingowych prowadzonych przez producenta. Kierowca powiedziałby raczej że jeździ Roverem 75. Pomimo iż do samego końca produkcji (1964) z taśmy zjeżdżał ten sam, nieco modyfikowany Rover to jego oznaczenia ciągle zmieniano, aby ożywić sprzedaż. Poszczególne modele oczywiście nieco się od siebie różniły, lecz dziś mówilibyśmy raczej o „face liftingu”.
Nadwozie wykonane było w dużej części z aluminium, co nie było celowym zabiegiem lecz koniecznością: po II WŚ powszechny był brak stali, co spowodowało, że do produkcji drzwi, oraz pokryw bagażnika i maski użyto właśnie aluminium. Wkrótce potem aluminiowe nadwozie uzyskał terenowy brat Rovera 75: Land Rover I serii. Pod maską znajdował się sześciocylindrowy silnik typu IOE, zapewniający autu przyzwoitą dynamikę i możliwość rozpędzenia się do ok. 135 km/h. Kontrowersyjna, umieszczona przed chłodnicą lampa, oprócz kontrowersyjnego wyglądu, miała inną poważną wadę. Utrudniając dostęp powietrza do chłodnicy powodowała, że auta częściej przegrzewały się w upalne dni. Już w 1952 roku centralna lampa, której Rover 75 zawdzięcza przezwisko „cyklop” została usunięta (lampy usuwano już wcześniej na życzenie klienta w punktach serwisowych), pojawiły się również „prawidłowe” okrągłe zegary.
Rover P4 nie był autem tanim. Głównymi odbiorcami tego pojazdu byli prawnicy, lekarze i inni bardziej zasobni w pieniądze przedstawiciele klasy średniej. W latach pięćdziesiątych auta te porównywano do Jaguarów i Bentleyów. Zakup nowego auta (na początku produkcji) był zadaniem bardzo trudnym. Niedostatki powojennej gospodarki sprawiały, że produkowano znacznie mniej samochodów niż można by sprzedać. Co ciekawe auta sprzedawane powyżej 1000 funtów obłożone były aż 50% podatkiem aż do roku 1953, co nie odstraszało potencjalnych kupców. W trakcie całego okresu produkcji dokonywano zmian zarówno oznaczenia modelu, jak i wyposażenia samochodu. W sumie powstało aż 7 wersji Rovera P4: 75, 60, 90, 105,100, 110 oraz 95.
Model 95 tutaj pokazywany został wprowadzony pod koniec produkcji modelu P4, w 1962 roku. Rovery P4 były cały czas cenione przez klientów, jako auta solidne, mało awaryjne i łatwe w prowadzeniu. Pod koniec produkcji szukano oszczędności, aby móc oferować auto po konkurencyjnej cenie, aby zniwelować spadek podaży spowodowanej niemodną już bryłą nadwozia. W 1963 roku zrezygnowano z aluminiowych elementów, zastępując je stalowymi. Pojazd prezentowany na tej stronie, posiada wszystkie elementy nadwozia wykonane ze stali. Ostatni Rover P4 zjechał z taśmy produkcyjnej w marcu 1964 roku. Łącznie wyprodukowano jedynie 3680 Roverów 95. W Anglii nadal zarejestrowanych jest ok. 200 sprawnych P4 95.
Wielu uważa, że przezwisko „Auntie Rover” (Rower cioci), które jest powszechnie używane w Wielkiej Brytanii jak określenie „Garbus” w odniesieniu do znanego samochodu VW, wzięło się stąd, że auto jest tak wygodne i mało sportowe, że tylko podstarzałe ciotki mogłyby czerpać radość z jazdy nimi. W rzeczywistości jednak przezwisko to Rover P4 zawdzięcza dziennikarzowi motoryzacyjnemu Denisowi Jenkinsonowi, który wraz z dwoma innymi kolegami po fachu, w ramach testu pojechał Roverem 75 do…. Maroka, gdzie wzięli udział w tamtejszym Grand-Prix (Casablanca 1958 r.). Droga powrotna przebiegła przez włoskie miasto Turyn, gdzie odbywały się targi motoryzacyjne. Auto spisywało się dobrze, znosząc trudy podróży bez awarii i zużywania płynów eksploatacyjnych. Po powrocie Jenkins napisał że auto zniosło daleką podróż tak, jakby jechało do cioci (ang. aunt) na herbatkę i w ten sposób już na zawsze przezwisko „Auntie Rover” przylgnęło do auta.
Dzięki Daniel... byle do wiosny. Pozdrawiam
Pozdrawiam ;D
Piekna maszyna,uwielbiam te jazdy testowe,w ciszy w spokoju ,miło sie oglada
Dziękuję bardzo. Może wrócę do tego hobby za jakiś czas.
ciekawe auto i dobrze się słucha tego co masz do powiedzenia o nim. subik i oby tak dalej :P
Dzięki za miłe słowa! I do zobaczenia!
Idzie jak szatan ;)
Jak przecinak!
Piękne autko.
Mieli rozmach!
@@CarRambler1 Jak spostrzegają to auto na ulicy? Wiedzą co to za marka czy dopiero jak się dopytają
Do tej pory spotkałem tylko jedną osobę - starszego pana, który znał kogoś kto takie auto miał w PRL (!!!!) - która rozpoznała ten samochód. A tak to z daleka nikt nie rozpoznaje (mylą z Rolls albo Bentley - jest od nich mniejszy) a jak podejdziesz blisko to już wszystko jasne bo na nim aż w 4 miejscach jest zapisana nazwa producenta ;-). Jak stoi sam gdzieś na ulicy to budzi ciekawość, na zlotach już raczej mniej bo wystarczy że obok stanie średnio zachowany maluch i już wszyscy oglądają malucha, BMW za lat 90 tych albo Mercedesa W124. Zresztą sam wiesz jeśli miałeś Warszawę i Morrisa jak który budzi ciekawość ;-)
Cześć:) mogę prosić o jakiś kontakt? Kupiliśmy takie auto i mamy kilka pytań
Daniel@oldrover.pl
Koniecznie się odzywajcie na maila. Dam numer telefonu!
Mój dziadek miał rover P4 chyba sześciocylindrowy w latach sześćdziesiątych-siedemdziesiątych
Niestety zatarł panewkę i auto poszło na kołki i stało do lat 90-tych niewiele z niego zostało
Nadal go macie?
@@CarRambler1 niestety w latach 90 mówię to z bólem serca znikł z podwórka za sprawą objazdowego skupu złomu została mi kierownica bez emblematu kołpaki kół i znaczki.I wspomnienie trzeszczących drzwi i pająków które mieszkały w środku
Podświetlenie rejestracji i gałką dźwigni zmiany biegów.
@@PANSUNI domyślam się że nie są na sprzedaż :). I jaki to był konkretnie model? Zachował się znaczek z oznaczeniem cyfrowym? No i najważniejsze czy pamiętasz skąd auto się wzięło, po której stronie miało kierownice i gdzie mieszkał dziadek?
@@CarRambler1 to był rover 90 z sterem po lewej stronie