08 - Σκιάχτρο - Για την Κ.
Вставка
- Опубліковано 5 жов 2024
- Facebook page: www.facebook.c...
Spotify: open.spotify.c...
Μουσική Παραγωγή: Tsekos/Σκιάχτρο
Μίξη/Mastering: Tsekos
Προγραμματισμός: Tsekos
Artwork: Aristoteles Yaprakas
Παρουσίαση δίσκου 20 Ιανουαρίου: www.facebook.c...
Στίχοι
Όσο έχεις μάνα είσαι ακόμα παιδί. Αυτό δεν αλλάζει και έχω για μας μια οξύμωρη ευχή. Το άστρο που τότε μας ένωσε ποτέ μην πέσει κι ας είναι η ευχή μου ποτέ να μην πιάσει. Για όλους τους άλλους τριγύρω μας ήταν πρωί μα για μας ήταν ακόμα η νύχτα μας κι ας βλέπαμε ήδη πως η ανατολή πια χαράζει. Η Θήβα, η θέα, το βαλσαμωμένο πουλί, το κλεμμένο αμάξι. Το τζάκετ, και δίπλα μας το ραγισμένο μας τζάμι να μπάζει. Το ουίσκι στη φλόγα μήπως κι αρπάξει μα τότε δεν στο ‘πα είχε ήδη ανάψει.. Το πόσκα τελείωσε κι έτσι θυμάμαι αμυδρά σε έναν τοίχο με κάποιο κραγιόν σου, είχα γράψει… Δεν θυμάμαι την φράση, μα αυτό μου θυμίζει για πάντα από τότε πως ο,τι κι αν πεις θα περάσει μα μένει η πράξη. Ο στίχος δεν μένει, θα ‘ρθει ο επόμενος που θα σε εκφράσει. Ο στίχος θα μείνει για πάντα μονάχα αν σε αλλάξει.
Οι αγαπημένοι μου mc’s ήταν μπάσταρδοι μα τους χρωστάω το τι έγινα ως άνθρωπος απ’ τα δεκάξι. Καρδιά που σφίγγει είναι γιατί ωριμάζει. Θα πω για να φέρεις αντίλογο. Και αν κάπου κάπου την άκουγα δεν ήταν χτύποι ήταν φράσεις δικιές σου που κάναν αντίλαλο. Εγώ, υπήρξα η απόδειξη ως προς το οξύμωρο πως ο απαισιόδοξος ποντάρει όσα έχει στο απίθανο. Γιατί είναι πιο άσχημο κι από το θάνατο να ζεις σε λήθαργο μέρες ολόιδιες. Στον βάλτο που κόλλησες λένε πως ζούσε ένα τέρας μα ποτέ δεν το ‘δες. Κι όλο μιλούσαν για τέρας αυτοί που όταν ήσουν στον βάλτο ήταν πάντοτε απόντες. Τέρας δεν είδα, ήμουν μόνος για ώρες, για μέρες, για μήνες, για χρόνια, για αιώνες…
Κι αν έψαξα μες στο νερό ήταν θολό, αντανακλούσε μονάχα δικιές μου εικόνες. Κι έχασα χρόνο όσο κάποιος για να με τραβήξει περίμενα, Χρόνια μετά είδα την λάσπη στα χέρια της και έφτανε ως τους αγκώνες! Όλοι μας κάνουμε πλάνα, μα φτάσαμε εδώ από σπόντες. Κι ίσως να φταίει που από μια ζωή που είναι επίπεδη, πάλι θα διάλεγα μια να ‘χει βάθος οπότε θα ‘χει κι ανηφόρες. Ξερω από κώδικες, όχι κανόνες. Οι πράξεις ξοφλάνε με πράξεις. Όχι συγγνώμες. Κι αφού όλοι μισούσαν τον Ιούδα μονάχα όμως όχι τα αργύρια, θα ΄ταν και επόμενο να γεννηθούνε καινούριοι προδότες. Να με κοιτάς με χαμόγελο που θα το ζήλευαν χίλιες Τζοκόντες. Όταν σου εξηγώ όλες τις σκέψεις μου με έμφαση στις πιο ανόητες. Δεν ήταν λάθη. Ήταν κάποιες προσπάθειες προς την ευτυχία που απλά ήταν αδόκιμες. Κι οι ώρες μακριά σου αφόρητες. Γκόμενοι, γκόμενες κι απόψε Σάββατο βράδυ η ευτυχία κι η αγάπη σας μείναν στην ντουλάπα αφόρετες. Παρεμπιπτόντως, εδώ αγαπάς γιατί ένιωσες μόνος. Μα άλλο να δεις κάποιον άνθρωπο ως μοναδικό κι άλλο ως μόνο δικό σου.
Χάνεται η έλξη άμα λιγοστέψει απ’ τους δυο, ο ένας πόλος… Αν λειτουργήσει ως επέκταση του εαυτού σου ο άνθρωπός σου και ο βασιλιάς και η βασίλισσα γίνονται πιόνι. Όλοι έχουν καρδιά μα έλα ψάξε για να βρεις παλμό σε έναν που ξενερώνει.
Μπερδεμένοι ανθρώποι, δικό σου κενό με αλλωνών το κενό, δεν το συμπληρώνει. Απλά μεγαλώνει! Όσο ανθρώπους ανακυκλώνει. Απ’ τον ίδιο τον άνθρωπο πιο πολύ άγγιξες την γαμημένη οθόνη. Κι ας είναι όπως λένε μια απλή συντροφιά, δεν ξανάδα ανθρώπους να νιώθουνε πια τόσο μόνοι κι ας λέτε. Μισή ζωή σε μια φράση ψυχρή: «δεν γαμιέται»… Δουλειές ποδαριού που μου ‘μάθανε πόσο κοστίζει και πόσο φθηνά τελικά ο χρόνος πουλιέται. Σαν να περίμενα πάντα κι ας ήρθες και πέντε…
η Κ. με στιγμάτισε και βγήκε ένα Τραγούδι που εκφράζει το μεταξύ μας καλύτερα απ' τις προσπάθειες μου να μας αποτυπώσω στην κόλλα. Είσαι η πιο όμορφη κοπέλα που φλέρταρα ποτέ κι όμως κατέληξε άδοξα η γνωριμία μας, τουλάχιστον έχω τη Λάχεσις για συντροφιά. Κι ας μη το δεις ποτέ γιατί ακούς άλλες μουσικές, εγώ εκφράστηκα επιτέλους.
" Στον βάλτο που κόλλησες λένε πως ζούσε ένα τέρας μα ποτέ δεν το ‘δες. Κι όλο μιλούσαν για τέρας αυτοί που όταν ήσουν στον βάλτο ήταν πάντοτε απόντες. Τέρας δεν είδα, ήμουν μόνος για ώρες, για μέρες, για μήνες, για χρόνια, για αιώνες…"
Ευχαριστώ που με κάνατε αυτόν όπου είμαι❤
Θωμα μπραβο φιλε απλα αυτο.
Δεν θα το κρυψω δεν μπορω να καταλαβω τους δισκους σου στο 100% είναι πολυ αλληγορικα γραμμενα οσα λες που ειναι πραγματικα δυσκολο
Here is the garden of life all, I love you guys ⭐💒
Φράσεις που μένουν στον νου …. Μπράβο
Ακούω πολλα χρόνια ραπ όμως αυτό το τραγούδι με άγγιξε περισσότερο απο ολα. Το λιγότερο που μπορώ να το χαρακτηρίσω είναι ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑ. Πραγματικά οτι και να πω είναι λίγο. Δεν σε ξέρω καθόλου φίλε γιατί πρόσφατα σε άκουσα για πρώτη φορά αλλα να ξέρεις σου έχω απίστευτο σεβασμό. Οι στίχοι, το flow, το beat ολα άπταιστα. Εύχομαι να συνεχίσεις αυτό που ξέρεις να κάνεις. Συγχαρητήρια!!
Σαν να περιμενε πάντα..
απλα respect
🖤🖤
Χασαμε.
Κερδίζουμε μαζί αλλά χάνουμε μόνοι. Σε νιώθω αδελφέ
Να με κοιτας με χαμογελο που θα το ζηλευαν 1000ες Τζοκοντες.
Οταν σου εξηγω ολες τις σκεψεις μου με εμφαση τις πιο ανοητες.
Γιατί είναι πιο άσχημο κι από το θάνατο να ζεις σε λήθαργο μέρες ολόιδιες.
Στον βάλτο που κόλλησες λένε πως ζούσε ένα τέρας μα ποτέ δεν το ‘δες.
Κι όλο μιλούσαν για τέρας αυτοί που όταν ήσουν στον βάλτο ήταν πάντοτε απόντες.
Τέρας δεν είδα, ήμουν μόνος για ώρες, για μέρες, για μήνες, για χρόνια, για αιώνες…
Ξύπνα, το όνειρο.
Που χάθηκες τόσο καιρό;;;;
Λοιπον θα στο κανω οσο πιο νιανια γινεται: αλλο χομπι αλλο επαγγελμα. Το 1ο λειτουργει ως τροπος διαφυγης, απαιτει εμπνευση που ικανοποιει προσωπικα τον καθε καλλιτεχνη. Το 2ο εχει τα λεφτα για θεο, ανεξαρτητα με την εμπνευση ο καλλιτεχνης κανει κομματια γιατι πλεον αποφασισε να.ζει απο αυτο. (Προσωπικα δεν γνωριζω καλλιτεχνη που να βιωνει καθημερινη εμπνευση και τα κομματια του να δημοσιευονται συστηματικα χωρις να πεφτει η ποιοτητα. Αλλωστε οταν ο ιδιος ο καλλιτχενης εχει μπεσα ξερει πως δεν θα δημοσιευσει κατι που δεν τον εκφραζει πληρως ή δεν ειναι ευχαριστημενος απο τη προσπαθεια του οπως εκεινος θα ηθελε ανεξαρτητα με το αν το κανει για να ζησει ή ως χομπι.)