Πριν από καμιά δεκαετία περίπου γύρω στα 15 και χωρίς να έχω ακούσει ούτε μισή μεταλ νότα έβλεπα ένα βίντεο στο yt από την opening σκηνή του saving private Ryan. Στο βίντεο βλέπουμε την απόβαση των συμμάχων στην omaha beach ενώ από πίσω παίζει το fade to black και εγώ προσπαθώ να μαζέψω τα σαγόνια μου απ το πάτωμα στο άκουσμα του. Το κομμάτι έσκασε σαν μια μπουνιά γεμάτη θλίψη στα μούτρα μου (ειδικά η εισαγωγή και το πρώτο σόλο) και σηματοδότησε μια στροφή 180 μοιρών στα μουσικά μου γούστα. Έκτοτε παίζει να το έχω ακούσει χιλιάδες φορές και εξακολουθεί να παραμένει το αγαπημένο μου και του είδους αλλά και της μπάντας. Το θεωρώ ιδιοφυές κομμάτι και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως το έγραψαν παιδιά 20 χρόνων που κατά ομολογία τους δεν είχαν ποτέ αυτοκτονικες τάσεις. Λέγεται ότι έχει βοηθήσει πολύ κόσμο που αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα και αυτό το διαπιστώνει κανείς με μια ματιά στα σχόλια που αποσπάει. Ευτυχώς εκτιμάται ιδιαίτερα και όπως του αξίζει από τους φανς και είναι πάντα στο τοπ 3 των κομματιών τους σε όλες τις αξιολογήσεις που έχω δει 🤘Επίσης ο cliff ήταν τεράστιος μουσικός με όλη την έννοια και θα μπορούσε να κάνει καριέρα και σε αλλού είδους μουσική πολύ άνετα... Επειδή όμως βλέπω ότι σου αρέσει η έντονη και ενεργή σκηνική παρουσία σου λέω να κάνεις υπομονή μέχρι το 86 όπου έρχεται στην μπάντα ένας τύπος που αν ο αυχένας του και οι φωνητικές του χορδές είχαν δικαιώματα θα τον είχαν κλείσει μέσα για βιασμό κατ' εξακολουθηση
Προσωπικά ο αγαπημένος μου δίσκος από Metallica.call of cthulhu έπος και θεωρώ ότι πραγματικά έχουν πετύχει την ατμόσφαιρα που του ταιριάζει.Ειναι ο δίσκος που φάνηκε ο cliff συνθετικά.❤.Επίσης η αρχή του fight fire είναι riff του cliff με κιθάρα βέβαια εδώ .
"έχει μια υπεροχή ο θάνατος " ,οκ άλλη μια έκφραση που χρησιμοποιούσα να εκφράσω την μουσική μερικές φορές , υπεροχή, όπως κι εσείς είχατε πει μια έκφραση προς το τέλος κάτι σαν θηριωδία ή κάτι τέτοιο , για αυτό και έγραψα πριν εκείνο το σχόλιο βλέπετε, κοινά γνωρίσματα , βιωμενα απ' την μουσική
Ελένη κάθε φορά μαγεύομαι, λεπτομέρειες που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ, ακόμα και το Μ του κεραυνού ούτε που το είχα δει τόσα χρόνια. Επίσης χάρηκα που επιτέλους είπες για το motorbreath που όντως όπως είπες εύστοχα είναι απλό, αλλά έμενα το αγαπημένο. Γενικότερα το παρθένο αυτί, σε συνδυασμό με την ευρεία γκάμα μουσικής που έχεις, κάνουν ένα συνδυασμό που σε κάνει τόσο εύστοχη, που μας ανοίγεις την όρεξη να ακούσουμε τον δίσκο με νέα αυτιά. Τρομερό ταλέντο αυτό να ξέρεις. Φυσικά έρχεται απο το πολύ μεράκι γι αυτό που κάνεις. Ειλικρινά ευχαριστούμε!!
ευχαριστω τόσο πολυ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι πάρα πολύ έχω αποκτήσει τέτοιους δεσμούς μαζί σας, βασικά και ένα άτομο να περνάει καλά μαζί μου, μου αρκεί!
Ελένη χαιρετω! Βιντεαρα, συγκινήθηκα με τον σχολιασμό για τον Cliff, ειναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου, ειδικά για την συνέντευξη μαζι με τον James που τον κοιτάει με θαυμασμό! Εχω πολλα να πω, ειμαι απο κινητο και χρειάζομαι πληκτρολόγιο! Θα επανέλθω, παντως ειλικρινά αυτα τα βίντεο σου ειναι το πιο ενδιαφέρον για μένα περιεχόμενο στο yt αυτη την στιγμή!
Βασίλη, σε ευχαριστώ πολύ! Το απολαμβάνω πολύ όλο αυτό, και χαίρομαι τόσο πολύ να ακούω ότι ενδιαφέρει ή ευχαριστεί! Μπαίνω Master of Puppets τώρα που σου μιλάω, θα ακούσω το πρώτο! Δεν έχω ιδέα, τρομερή προσμονή έχω να το ακούσω, τα λέμε σύντομα!
@@rockromance1 Πληκτρολόγιο! 😁 Καταρχάς, ήταν μεγάλη μου χαρά να δω τόσο σχολιασμό για τον Cliff (δεν είσαι η μόνη που ζορίζεται με το "Μπέρτον", τα αδέλφια μου με έχουν πρήξει που το λέω έτσι τώρα!) και επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ εύστοχα τα σχόλιά σου. Η συνέντευξη που λες όπως και τα πλάνα από το Day on the Green και το Hammer λάιβ στην Γερμανία (πόσο έπος ακούγεται το ρεφρέν του Four Horsemen εκεί; με την έξτρα γκρούβα!) τα έχουμε δει όλοι στο Cill 'Em All. Aυτό ήταν το πρώτο(!) επίσημο βίντεο που κυκλοφόρησαν ποτέ οι Metallica (με 3 δίσκους εν μέσω MTV κυριαρχίας) μετά τον θάνατο του φίλου τους και περιέχει κι άλλα ενδιαφέροντα ερασιτεχνικά πλάνα. Θα πω και άλλα για τον Κλιφ εν καιρώ. Το Day on the Green του '85 (εκεί που παρουσιάζει ο James τον Cliff σαν τον major rager, four string motherfucker κλπ) είναι η ημέρα που το thrash metal "τα κατάφερε", καθώς μιλάμε για θρυλικό φεστιβάλ που εμφανίζονταν θηρία με λαοθάλασσα από κάτω. Μακράν το πιο χέβυ πράγμα που είχε εμφανιστεί στο εν λόγω φεστιβάλ μέχρι τότε και ορόσημο για το Bay Area (Καλιφόρνια γαρ), ότι "η δική τους μπάντα" έφτασε τόσο ψηλά. Είναι λίαν εντυπωσιακό νομίζω πόσο άνετα στέκονται και τι αυτοπεποίθηση υπάρχει. Φωτογραφίες από εκείνο το live κοσμούν το οπισθόφυλλο του Master of Puppets. Μουσικά: Το Escape που ξεχώρισες ως το odd one out είναι φυσικά το odd one out, καθώς είναι το πρώτο κομμάτι (και για πολύ καιρό τελευταίο κομμάτι) που συμβιβάστηκε το όραμα της μπάντας. Έχει αυτό που οι ίδιοι είπαν "ραδιοφωνικό ρεφρέν" και ειδικά ο James το απεχθάνεται για αυτόν τον λόγο ακριβώς. Σε γενικές γραμμές από όσο γνωρίζω όλοι οι υπόλοιποι το αγαπάμε για αυτό που είναι (το κατώτερο του δίσκου, το πιο χέβυ μέταλ - δηλαδή ήπιο - αλλά πολύ ωραίο!), επομένως ο James συμφωνεί μαζί σου. Δεν το έπαιξαν ποτέ λάιβ παρά μόνο πριν καμιά δεκαριά χρόνια που έπαιξαν ολόκληρο το Ride the Lightning στο φεστιβάλ τους. Το προλογίζει ανάλογα ο Hetfield! Fight Fire with Fire. Αυτή η τρολιά, που είναι ένα πολύ όμορφο ίντρο (γραμμένο από τον Cliff) και σκάει μετά ο Αρμαγεδδών, αντιγράφηκε κατά κόρον από την μισή θρας σκηνή (και όχι μόνο) μετά. Το death metal που λες: ENNOEITAI. Όχι ότι είναι τόσο μπρούταλ ο James αλλά αυτό το ρίφφινγκ το καταιγιστικό (βεβαίως speed, θα προσπαθήσω να το πιάσω αυτό ξανά σε βίντεο κάποια στιγμή) και αυτή η επιθετική εκφορά στίχων είναι θεμελιώδης για το είδος και θα το ξαναπώ εδώ γιατί δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς, οι Metallica το '84 έχουν και το πιο μπρούταλ ήχο από ΟΛΟΥΣ αλλά στον ίδιο δίσκο ξεχειλώνουν τα στεγανά του είδους που εγκαινίασαν πρώτοι ένα χρόνο πριν βάζοντας τόση μελωδία και το Fade to Black (για το οποίο έφαγαν κράξιμο από τους σκληροπυρηνικούς αλλά ωσάν τον Cliff τους έγραψαν κανονικά). Αυτό είναι το απίστευτο για μένα ως προς τον δίσκο, πόσο πιο ώριμος είναι (όχι καλύτερος, αυτό είναι θέμα γούστου) και τι statements κάνουν τόσο νωρίς στην καριέρα τους. Ενώ μόλις έχει αρχίσει ο αγώνας speed/thrash και ποιος είναι Ο ΠΙΟ από όλους, οι Metallica γράφουν το rulebook, το οποίο και θα ξεπατικώσουν ουκ ολίγοι. Μπάσιμο με το πιο απαλό, μελωδικό πράγμα που έχουν γράψει και ακολουθεί το πιο μπρούταλ. Έπικ! Σήμερα το λες και τετριμμένο αυτό. Τότε ήταν σφαλιάρα! Στέκομαι στο For Whom the Bell Tolls, από τα αγαπημένα του δίσκου, τρομερά ιδιαίτερη και πανέμορφη σύνθεση, είναι το δικό τους Paranoid με την έννοια ότι και σουξέ είναι αλλά κυρίως είναι το κομμάτι που παίζουν όλες οι παιδικές μπάντες στα προβάδικα. Εύκολο, χωρίς σόλο, κάνει για αρχάριους αλλά είναι και ΕΠΟΣ και συναυλιακό έπος! Έχει μείνει θρυλική η εμφάνιση το 2010 στην Αθήνα, όταν το έπαιξαν έπεφτε καταρρακτώδης βροχή και "take a look to the sky just before you die"; Συγκλονιστική στιγμή. Το ίντρο φυσικά είναι μπάσο το οποίο δεν το παίρνεις χαμπάρι εύκολα από τον ήχο του! Καταπληκτικός Cliff στο Day on the Green! Creeping Death, ένα από τα απόλυτα thrash metal κομμάτια. Η αλλαγή του Die by my hand είναι γραμμένη από τον Kirk και υπάρχει σε πρώιμη μορφή σε demo των Exodus, που έπαιζε πριν ο Kirk, το έφερε μαζί του στους Metallica. ΜΥΘΙΚΗ αλλαγή μετά από μυθικά επικό σόλο, έχει καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη με την πόρωση που βγάζει και εννοείται live είναι highlight του show κλπ. Με αυτό βγήκαν στην Αθήνα το 1993! Κθούλου: Aυτό το ανατριχιαστικό για μένα intro, που ξεχειλίζει ατμόσφαιρα και περίεργα μελαγχολικά συναισθήματα, είναι γραμμένο από τον Mustaine. Το λατρεύω. Και τα τρία instrumental των Metallica στην δεκαετία του 80 (δεν μετράω το bass solo) είναι συγκλονιστικά (θα τα πούμε εν καιρώ!). Εδώ ακούμε Cliff στα ηχητικά εφέ, δίνει τόση ατμόσφαιρα με τα πετάλια και το παίξιμο που πραγματικά ζωντανεύει το τέρας. Υπάρχει ένα φοβερό βίντεο με έναν τύπο που φοράει μάσκα Freddy Krueger και παίζει πολύ πιστά τα μέρη του Cliff και αναδεικνύεται το μέγεθος. ua-cam.com/video/87MNq1-Mr4A/v-deo.htmlsi=k8iBN4TEnFWKFfkL
Part 2: Hammet. Όπως γενικώς οι Μετάλλικα τρώνε υπέρμετρο κράξιμο, για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, σε βαθμό εμπαθείας γιατί το κράξιμο πιάνει και τα 80ς (που δείχνει αμπαλοσύνη ή ανιωθιά μεγίστου βαθμού), και ο Kirk τρώει και αυτός το κράξιμό του. Λοιπόν, ο Kirk στα 80ς (βασικά και στο Black Album) έχει γράψει υπερσολάρες, μελωδιάρες με attitude στο παίξιμο, ξεχωρίζω ειδικά τα σόλο στο Creeping Death, Fight Fire with Fire και το ίντρο του Fade to Black (μια τελειότητα, ούτε περιττή νότα) αλλά το peak του είναι στα επόμενα δύο. Lars: Δεν είναι προφανής η επίδρασή του στο συγκρότημα όταν είναι στην σκηνή. Αλλά ο Lars ήταν εξαρχής η μανατζερική/PR μηχανή των Metallica με τρομερή στοχοπροσήλωση που λένε και στο χωριό μου και με τρομερή ευφράδεια στις συνεντεύξεις, ποιοτικός πολυλογάς, μέγας γνώστης new wave of british heavy metal που χρησιμοποίησαν ως έμπνευση (μέχρι και ξεσηκώνοντας πράματα) και με τρομερά απολαυστικό παίξιμο. ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Ό,τι και να λένε σήμερα. Τεράστια ιστορία και αυτός. Αυτός έφτιαξε το συγκρότημα, αυτός βούτηξε το όνομα, αυτός καβάτζωσε θέση στην πρώτη συλλογή που εμφανίστηκαν (και ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο κλείδωσε την συμμετοχή Hetfield). Γέννημα θρέμμα Δανός, μπαμπάς υπερδιάσημος τενίστας (πέθανε πέρυσι τον Δεκέμβριο), μετακόμισαν όταν ήταν 16 (νομίζω) στην Αμερική για να προπονηθεί και ο Lars στο τένις (ακολουθούσε τα χνάρια) αλλά τον έφαγε το χέβυ μέταλ. Πλουσιόπαιδο μοναχοπαίδι εν αντιθέσει με όλους τους υπόλοιπους, κουλτουριάρικο σπίτι γενικά μποέμ, πανέξυπνος και τεράστιο κεφάλαιο στο συγκρότημα. Μπήκες στο Puppets. Τον αγαπημένο μου δίσκο μουσικής έβερ. Δεν είμαι αντικειμενικός γενικά με τους 80ς Μετάλλικα αλλά εδώ ακόμα λιγότερο. Ο δίσκος που ακολουθεί την φόρμουλα του RTL (ίντρο/αρμαγεδδών, ομώνυμο, "μπαλάντα" στην τέταρτη θέση, θρας/ινστρουμένταλ για το τέλος - αλλά αντίστροφα). Ανυπομονώ άπειρα για τις εντυπώσεις σου. To εννοώ 100% ότι λατρεύω αυτά τα βίντεο που κάνεις! Η συγκυρία και η προσέγγισή σου και τα κίνητρά σου με ενδιαφέρουν υπερβολικά πολύ γιατί είναι κάτι που σκεφτόμουν από παιδί που με "δουλεύανε" οι συμμαθητές/δάσκαλοι μου για την φασαρία που ακούω (δημοτικό 87-89 μεριά, και πάλι καλά να λέμε). Αν υπήρχε μια σταδιακή προσαρμογή στον μέταλ ήχο, σκεφτόμουν, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην εκτιμήσει κανείς τις μουσικάρες αυτές! Οποιοσδήποτε! Και αυτό που είπες για το ότι αν τα άκουγες 4 χρόνια πριν θα προσπέρναγες ενώ τώρα γουστάρεις την ζωή σου είναι αυτή η επιβεβαίωση / δικαίωση! Μετακόμισα Κρήτη το 1989 και είχα αλληλογραφία με μια συμμαθήτρια από Αθήνα, που άκουγε μουσική γενικά (σπάνιο) και ήταν φανατική Beatles. Έχω γράμμα τριαντακάτι ετών που με πειράζει ως "γελοίε οπαδέ των Metallica και των Iron Maiden!" και λέει ότι "20 χρόνια λατρεύονται οι Beatles ενώ τους Metallica και Maiden σε 10 χρόνια δεν θα τους θυμάται η μάνα τους!" Κάπου ξέφυγα και σίγουρα ξεχνάω πράγματα που ήθελα να σχολιάσω, πάντως εκφράζω άλλη μια φορά τις ευχαριστίες μου για το εθιστικό περιεχόμενο και περιμένω εναγωνίως το επόμενο! Καλή συνέχεια και πολλούς χαιρετισμούς! ΥΓ: Και μιας και είπα Beatles που λογικά κατέχεις, όταν τελειώσεις με το Puppets, για λίγο γέλιο: Beatallica - The Thing That Should Not Let It Be.
@@vicsdungeon έχει μετατραπεί όλο αυτό σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια γνώσης που έχω κάνει στη ζωή μου, ειλικρινά. το ένιωθα και με τα reactions αυτό, αλλά τώρα είναι πολύ πιο σοβαρή "δουλειά", και είναι απείρως πιο ενδιαφέρον και fulfilling για μένα. δεν θεωρώ ότι λέω κάτι ρηξικέλευθο ή πρωτάκουστο, σε καμία περίπτωση, όμως η πρόκληση και μόνο με τραβάει από τη μύτη! τυχόν "αστοχίες" είναι αναμενόμενες, ένας φίλος μου πχ. μου τα έψαλε που είπα ότι δεν αγάπησα το Ktulu 😄 (για το οποίο διατηρώ μια επιφύλαξη επερχόμενης αγάπης, ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να το αξιολογήσω και λογικά και συναισθηματικά). Για τον Cliff θα μιλήσω εννοείται και στο επόμενο, αλλά και μετά, όταν πια δεν θα υπάρχει στους Μετάλικα, θέλω να δω τι σημαίνει αυτό για την πορεία του γκρουπ. Το Master of Puppets το ξεκίνησα διαφορετικά από τα άλλα δύο. Δεν έχω δεί τι πο τα απολύτως από πληροφορίες, ξέρω μόνο ότι βγήκε το 86. Και το κάνω αυτό για δύο λόγους, ο ένας είναι επειδή δεν θέλω να στέκεται ανάμεσα σε μένα και στο εκάστοτε κομμάτι η προσδοκία (καλή επιτυχία σε αυτό Ελένη 😅), και ο άλλος είναι ένα παιχνιδάκι με τον εαυτό μου να δω αν έχω πέσει μέσα σε αυτά που καταλαβαίνω (βλέποντας μετά και τα σχόλιά σας αλλά πλέον και περαιτέρω πληροφορίες ή κριτικές των κομματιών). Δεν θα ενστερνιστώ κριτική διαφορετική από την δική μου πάντως, όχι με την έννοια ότι δεν την παραδέχομαι, αλλά με την έννοια ότι θα πω αυτό που εγώ ένιωσα, ασχέτως αν συμφωνεί η κοινότητα ή όχι (καλά, δεν θα είμαι και δολοφόνος, είμαι ανοιχτή σε όλα και καταονοώ απολύτως την άλλη οπτική). Το Escape, πχ, που έψαχνα μετά, έβλεπα ότι πολλοί το θεωρούν αγαπημένο τους κομμάτι γι αυτόν κι αυτόν τον λόγο ας πούμε. Απολύτως δεκτό και απολύτως διατηρώ την δική μου γνώμη. Καταλαβαίνω επίσης ΑΠΟΛΥΤΑ αυτό που λες, ότι το αγαπάτε όλοι ως αυτό που είναι, επειδή μπορώ να το συσχετίσω με δικά μου αγαπημένα άλμπουμς (όχι μέταλ😆) όπου επειδή ακριβώς τα ακούω όλη μου τη ζωή, αγαπώ τα πάντα όλα σε αυτά. Και άσχετα με το Escape, αγαπώ πάρα πολλά κομμάτια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν "κακά" κομμάτια, ή απλοϊκά ή δεν ξέρω τι. Το "κατώτερο των περιστάσεων" το είχα πει στους Maiden για το 2 minutes to midnight, όπου είχε γίνει στα σχόλια ο τρίτος παγκόσμιος, (έχω αναθεωρήσει έκτοτε αλλά μόνον για την έναρξη του κομματιού που είναι υπέροχη, το ρεφρέν εξακολουθώ να το απεχθάνομαι 😆). Τέλος, Βασίλη, ξέρεις ότι συνεχώς σε ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων για όσα προσφέρεις ανιδιοτελώς στην "μελέτη" μου! Και όλους όσους μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν το παραμικρό! Θα μπορούσα να το κάνω και εκτός You Tube αυτό, σίγουρα, αλλά θα χανόταν η μισή διασκέδαση!! Πολλούς χαιρετισμούς, επανέρχομαι σύντομα με το Master of Puppets, με τρομερή αδημονία!!
@@rockromance1 Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι να προσαρμόσεις την άποψή σου στην επικρατούσα. Είναι θεμελιώδες να είναι ειλικρινή αυτά που λες και για αυτό νομίζω όλοι παρακολουθούμε - και δεν ανησυχώ ότι θα αλλάξει αυτό! Προσωπικά τα περισσότερα πράγματα που λατρεύω δεν τα λάτρεψα με την μία (εξαιρέσεις υπάρχουν), ήταν growers και νομίζω ότι αυτό είναι γενικός κανόνας και σχεδόν εκνευρίζομαι με τις απόψεις που λένε ότι με 1-2 ακούσματα πιάσανε το νόημα και αποφαίνονται, λες και η μουσική δεν εξαρτάται και από την ψυχική διάθεση ή και εξοικείωση του δέκτη. Το Call of Ktulu για μένα είναι μεγαλειώδες και το ίντρο του είναι καταρράκτης συναισθημάτων (δεν μπορώ να εκφράσω πώς και γιατί). Ίσως το πιο συναρπαστικό πράγμα στο ταξίδι σου αυτή τη στιγμή είναι το καινούργιο, το heaviness, το riff, η ενέργεια, η νέα μουσική πρόταση και για αυτό δεν κολλάς με τα πιο ήπια ή μελωδικά πράγματα γιατί έχεις ακούσει πολύ τέτοια μουσική αλφαβήτα στην ζωή σου. Ή και όχι, δεν έχει σημασία, σίγουρα το στάτους του Ktulu και του κάθε 2 Minutes δεν εξαρτώνται από τα γούστα σου ή κανενός άλλου (εγώ πχ, έχω έβδομο αγαπημένο δίσκο Maiden το 7th Son που η πλειοψηφία της γενιάς μου το θεωρεί το ευαγγέλιο). Μου αρέσει πάντως το ρεφρέν του 2 Minutes! 😋 Παρεμπιπτόντως, τα 4 πρώτα Metallica είναι 11/10 για μένα, είναι mes que un club κλπ - παρόλα αυτά, μετά το Puppets έχω το Kill 'Em All στην προσωπική μου κατάταξη λατρείας. Είναι όχι μόνο σπουδαίος δίσκος, είναι ΥΠΕΡΟΧΟΣ κι ας είναι ο λιγότερο αγαπημένος στο ευρύ κοινό από τα πρώτα τους. Ήθελα να σε ρωτήσω και παλιότερα αλλά το ξεχνάω συνέχεια. Τι μουσική άκουγες γενικά πριν το πρότζεκτ; Καταλαβαίνω για ροκ και 60ς κλπ αλλά κάτι πιο συγκεκριμένο; Ρωτάω πάντα αυτούς που γνωρίζω να μου πουν 5 αγαπημένους δίσκους, δίκους που έχουν λιώσει πάρα πολύ στην ζωή της, έχουν περάσει φάση κλπ. Αν θες πες κι εσύ!
Take a look to the sky just before you die It's the last time you will!!! Καλησπέρα Ελένη!! Δίσκος γιγαντιαία μετάβαση απο το Kill Em All!!! Άλμα στα επουράνια!!! Πολύ καλή ανάλυση και συνάμα απολαυστική!
Καλώς ήρθες στο άλμπουμ πού μας έχει στοιχειώσει απο το εξώφυλλο και μόνο - λαβωθηκες και δεν το ξέρεις, θα το καταλάβεις στις επόμενες ακροάσεις - ότι και να πω για τα κομμάτια είναι λίγο, ακομη και για το Escape, πιστεύω θα μπορούσε να αποτελέσει ενα νεο είδος "happy metal" - το Call Of Ktulu έχει ενα παροιμιώδες built up - οδηγό για πολλες μπάντες και κομμάτια, θα σε ακολουθεί για πάντα, δεν θα το ξεπεράσεις πότε, σε είχα "προειδοποιήσει" να μην συνεχίσεις με τους Μεταλλικά ( πλάκα κάνω εννοείται 😅). Ειναι βέβαια απότομη η αλλαγή τους σε σχέση με το Kill Em All αλλά αυτοί είναι οι Metallica. Είναι όπως τα περιεγραψες,, μαχη με νίκη το KEM, μαχη με ήττα το RDT, βρισκόμαστε βέβαια και σε εποχή ψυχρού πολέμου. Λένε ότι είχαν κατηγορηθεί απο τότε για ξεπούλημα απο την δημιουργία του Fade to Black, (κομμάτι "επικίνδυνο" να το ακούς στην εφηβεία 😅). Είναι η εναλλαγή όμως λυρικών σημείων με παραμορφωμένες κιθάρες έκαναν τους Μεταλλικά αυτό που είναι. Δεν συνεχίζω περαιτέρω, τα υπόλοιπα απο τους υπόλοιπους - keep in mind ότι όταν σχολιάζεις τραγούδια τους εκείνης ειδικά της εποχής, για κάποιους ανθρώπους είναι σαν να σχολιάζεις πτυχές του χαρακτήρα τους, be careful, χάχα 😂
καλως σας βρηκα! δεν ειναι εύκολο να σχηματίσω μια πάγια άποψη μέσα απο τόσο λίγες ακροάσεις. Κάνω ό,τι μπορώ, όσο πιο ειλικρινά γίνεται και πάντα με μεγάλο σεβασμό και στους μουσικούς και στους φανς, και εννοείται ότι συνεχώς ανακατατάσσονται μέσα μου τα πράγματα, προχωρώντας στις μετέπειτα ακροάσεις. Όταν θα έρθει η ώρα να βγάλω το τοπ τεν μου των Μετάλικα, είμαι βέβαιη ότι θα υπάρχουν φοβερές ανατροπές, όπως είχε γίνει και με Μέιντεν και με Σάμπαθ και με Πριστ. Μέχρι τότε, είμαι σε αναγνωριστικό στάδιο, πηγαίνω βήμα - βήμα για να καταλάβω τι μου γίνεται χαχα...Σε ευχαριστώ πολύ!
Πάντως αγαπάς τους σωστούς ανθρώπους . Ως Tallica κολλημένη ύπαρξη που είμαι να ξέρεις Rob κ Steve αγαπούν πάρα πολύ Metallica . Ααααα και ο επί γης πατέρας Tony.. Υιός άλλωστε αυτού είναι ο James .
Τόνι δεν αγαπώ όπως αγαπώ τον Ρομπ και τον Στιβ, ο Τόνι είναι σε ένα βάθρο ψηλότερα από τους πάντες, και η επθυμία του διαταγή μας. Δεν μπορώ να τον αγαπήσω ακριβώς, γιατί τον φοβάμαι και τον σέβομαι. Νιωθω μεγάλο δέος για τον Τόνι, να τον βλέπεις νέο στα live, μαύρο κι άραχνο με τον σταυρό, μάτια ψυχρού εκτελεστή, αγέλαστο (φουλ στην κοκα βεβαια, τι να κανουμε), δεν υπήρξε τέτοια μορφή, δεν έχω δει ποτέ μου τέτοια μορφή. Τώρα είναι συμπαθέστατος και αξιαγάπητος, τότε όμως ήταν ό,τι πιο δυνατό και σκληρό είχε εμφανιστεί σε σκηνή. Όπως το λες, ο επί γης πατέρας. Δεν έψαξα ποτέ αν οι Μετάλικα γούσταραν Σάμπαθ γιατί το είχα απολύτως δεδομένο. Γενικά το έχω δεδομένο ότι όλη η μέταλ σκηνή γουσταρει Σαμπαθ και Τόνι (δεν ξέρω αν ισχύει όμως 😁).
Και εγώ είμαι παρθένος και ποντίκι στο κινέζικο , εσείς τι ζώδιο είσαστε; Ναι βλέπετε ότι πχ λόγια όπως, κτηνωδία, φρικη , κτλ τα καταλαβαίνουμε όταν ακούμε κάτι , κοινά γνωρίσματα, ότι κι αν σας έλεγα για νότες , πιο αργά πιο γρήγορα κτλ δεν θα καταλαβαίνατε πχ όπως όταν ακούσατε το πρώτο το σπάσιμο, ή το μεγαλείο ή πορώση του creeping οκ
@@rockromance1 πχ έλεγα χρόνια λέξεις όπως διαστροφή κτλ , λοιπόν , ο Στρατός Ελευθεριάδης στο κανάλι του που έκανε βίντεο για την δισκογραφία των Celtic frost , ειδικά για το κομμάτι procreation of the wicked είχε πει αυτήν την λέξη οκ , και το κομμάτι αν και αργό δεν το λες ούτε doom , σήμερα λένε πχ πρώτο black κτλ οκ, τεχνικά μπορεί να θεωρηθεί thrash σκοτεινό όμως , δλδ δεν έχει να κάνει με ταχύτητα συγκεκριμένα ή κάτι τέτοιο αν και το thrash στην πλειοψηφία του ναι είναι πιο γρήγορο
Συγγνωμη μια ερωτηση , τα "reactions" ετσι θα ειναι απο δω και περα?? Ζητησαμε Μεταλλικα και αυτο πηραμε ? Για εμας μεγαλη σημασια εχει να σε βλεπουμε οταν τα ακους για πρωτη φορα ! ετσι χανεται η μαγεια .
Ναι, καταλαβαίνω, έχω εξηγήσει τους λόγους που σταμάτησα τα reactions και πήγα σε reviews σε προηγούμενα βίντεος. Έτρωγα συνεχώς αποκλεισμους λογω πνευματικών δικαιωμάτων, και δεν μπορούσα να έχω μουσική στα βίντεος. Έχεις τα δίκια σου, αλλά ναι, έτσι θα είναι πλέον.
@@goodtaste8791 Στα τοπ Τεν που τα κομμάτια ακούγονταν για δευτερόλεπτα έτρωγα δέκα απανωτά κλειμς. Υπήρχε και το στοιχείο ότι με κούρασε όλο αυτό με τους αποκλεισμούς και δοθείσης της ευκαιρίας αποφάσισα να συνεχίσω έτσι.
Τι κάνετε καλέ , είστε έτοιμη να δώσετε την γνώμη σας για τον δίσκο; Το master, να σας πω την αλήθεια δεν είναι ανάγκη να καταλαβαίνει τίποτα η αλήθεια είναι, μετά από μερικές ακροάσεις πως σας φάνηκε , και με τον χρόνο μπορεί να ανθίσει κι αλλο
γεια σου Αχιλλέα, όλα μια χαρά! όχι, δεν είμαι έτοιμη ακόμη με το master of puppets, μέχρι το τέλος της εβδομάδας πιστεύω να είμαι. καλά, με όλα τα άλμπουμς ισχύει αυτο, ότι μετά από καιρό τα ακούω αλλιώς. αλλά γιατί το λες αυτό για το συγκεκριμένο άλμπουμ?
@@rockromance1 όχι ισχύει για όλα δεν είναι,απλώς μπορεί να τρελενεστε λίγο παραπάνω απ' ότι πρέπει, πχ πρέπει να καταλάβω κάτι παραπάνω πχ κτλ για να έχω πλήρη εικόνα , δέκα ακούσματα φτάνουν για να έχετε μια καλή πρώτη εικόνα
@@axilleaskazuya5370 α όχι, δεν τα ακούω εκατό φορές τα κομμάτια, αλλά κοιτάζω πολλές παράπλευρες πληροφορίες, για στίχους, για τα μέλη ένα ένα, τα λάιβ τους, ιστορίες γι' αγρίους κλπ. τον δίσκο ουσιαστικά τον ακούω 3 φορές (μαζί με τα λάιβ).
Πριν από καμιά δεκαετία περίπου γύρω στα 15 και χωρίς να έχω ακούσει ούτε μισή μεταλ νότα έβλεπα ένα βίντεο στο yt από την opening σκηνή του saving private Ryan. Στο βίντεο βλέπουμε την απόβαση των συμμάχων στην omaha beach ενώ από πίσω παίζει το fade to black και εγώ προσπαθώ να μαζέψω τα σαγόνια μου απ το πάτωμα στο άκουσμα του. Το κομμάτι έσκασε σαν μια μπουνιά γεμάτη θλίψη στα μούτρα μου (ειδικά η εισαγωγή και το πρώτο σόλο) και σηματοδότησε μια στροφή 180 μοιρών στα μουσικά μου γούστα. Έκτοτε παίζει να το έχω ακούσει χιλιάδες φορές και εξακολουθεί να παραμένει το αγαπημένο μου και του είδους αλλά και της μπάντας. Το θεωρώ ιδιοφυές κομμάτι και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως το έγραψαν παιδιά 20 χρόνων που κατά ομολογία τους δεν είχαν ποτέ αυτοκτονικες τάσεις. Λέγεται ότι έχει βοηθήσει πολύ κόσμο που αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα και αυτό το διαπιστώνει κανείς με μια ματιά στα σχόλια που αποσπάει. Ευτυχώς εκτιμάται ιδιαίτερα και όπως του αξίζει από τους φανς και είναι πάντα στο τοπ 3 των κομματιών τους σε όλες τις αξιολογήσεις που έχω δει
🤘Επίσης ο cliff ήταν τεράστιος μουσικός με όλη την έννοια και θα μπορούσε να κάνει καριέρα και σε αλλού είδους μουσική πολύ άνετα... Επειδή όμως βλέπω ότι σου αρέσει η έντονη και ενεργή σκηνική παρουσία σου λέω να κάνεις υπομονή μέχρι το 86 όπου έρχεται στην μπάντα ένας τύπος που αν ο αυχένας του και οι φωνητικές του χορδές είχαν δικαιώματα θα τον είχαν κλείσει μέσα για βιασμό κατ' εξακολουθηση
Προσωπικά ο αγαπημένος μου δίσκος από Metallica.call of cthulhu έπος και θεωρώ ότι πραγματικά έχουν πετύχει την ατμόσφαιρα που του ταιριάζει.Ειναι ο δίσκος που φάνηκε ο cliff συνθετικά.❤.Επίσης η αρχή του fight fire είναι riff του cliff με κιθάρα βέβαια εδώ .
"έχει μια υπεροχή ο θάνατος " ,οκ άλλη μια έκφραση που χρησιμοποιούσα να εκφράσω την μουσική μερικές φορές , υπεροχή, όπως κι εσείς είχατε πει μια έκφραση προς το τέλος κάτι σαν θηριωδία ή κάτι τέτοιο , για αυτό και έγραψα πριν εκείνο το σχόλιο βλέπετε, κοινά γνωρίσματα , βιωμενα απ' την μουσική
Ελένη κάθε φορά μαγεύομαι, λεπτομέρειες που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ, ακόμα και το Μ του κεραυνού ούτε που το είχα δει τόσα χρόνια. Επίσης χάρηκα που επιτέλους είπες για το motorbreath που όντως όπως είπες εύστοχα είναι απλό, αλλά έμενα το αγαπημένο. Γενικότερα το παρθένο αυτί, σε συνδυασμό με την ευρεία γκάμα μουσικής που έχεις, κάνουν ένα συνδυασμό που σε κάνει τόσο εύστοχη, που μας ανοίγεις την όρεξη να ακούσουμε τον δίσκο με νέα αυτιά. Τρομερό ταλέντο αυτό να ξέρεις. Φυσικά έρχεται απο το πολύ μεράκι γι αυτό που κάνεις. Ειλικρινά ευχαριστούμε!!
ευχαριστω τόσο πολυ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι πάρα πολύ έχω αποκτήσει τέτοιους δεσμούς μαζί σας, βασικά και ένα άτομο να περνάει καλά μαζί μου, μου αρκεί!
@@rockromance1 είναι παραπάνω και θα γίνουν και περισσότεροι❤❤
Ελένη χαιρετω!
Βιντεαρα, συγκινήθηκα με τον σχολιασμό για τον Cliff, ειναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου, ειδικά για την συνέντευξη μαζι με τον James που τον κοιτάει με θαυμασμό! Εχω πολλα να πω, ειμαι απο κινητο και χρειάζομαι πληκτρολόγιο!
Θα επανέλθω, παντως ειλικρινά αυτα τα βίντεο σου ειναι το πιο ενδιαφέρον για μένα περιεχόμενο στο yt αυτη την στιγμή!
Βασίλη, σε ευχαριστώ πολύ! Το απολαμβάνω πολύ όλο αυτό, και χαίρομαι τόσο πολύ να ακούω ότι ενδιαφέρει ή ευχαριστεί! Μπαίνω Master of Puppets τώρα που σου μιλάω, θα ακούσω το πρώτο! Δεν έχω ιδέα, τρομερή προσμονή έχω να το ακούσω, τα λέμε σύντομα!
@@rockromance1 Πληκτρολόγιο! 😁
Καταρχάς, ήταν μεγάλη μου χαρά να δω τόσο σχολιασμό για τον Cliff (δεν είσαι η μόνη που ζορίζεται με το "Μπέρτον", τα αδέλφια μου με έχουν πρήξει που το λέω έτσι τώρα!) και επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ εύστοχα τα σχόλιά σου. Η συνέντευξη που λες όπως και τα πλάνα από το Day on the Green και το Hammer λάιβ στην Γερμανία (πόσο έπος ακούγεται το ρεφρέν του Four Horsemen εκεί; με την έξτρα γκρούβα!) τα έχουμε δει όλοι στο Cill 'Em All. Aυτό ήταν το πρώτο(!) επίσημο βίντεο που κυκλοφόρησαν ποτέ οι Metallica (με 3 δίσκους εν μέσω MTV κυριαρχίας) μετά τον θάνατο του φίλου τους και περιέχει κι άλλα ενδιαφέροντα ερασιτεχνικά πλάνα. Θα πω και άλλα για τον Κλιφ εν καιρώ. Το Day on the Green του '85 (εκεί που παρουσιάζει ο James τον Cliff σαν τον major rager, four string motherfucker κλπ) είναι η ημέρα που το thrash metal "τα κατάφερε", καθώς μιλάμε για θρυλικό φεστιβάλ που εμφανίζονταν θηρία με λαοθάλασσα από κάτω. Μακράν το πιο χέβυ πράγμα που είχε εμφανιστεί στο εν λόγω φεστιβάλ μέχρι τότε και ορόσημο για το Bay Area (Καλιφόρνια γαρ), ότι "η δική τους μπάντα" έφτασε τόσο ψηλά. Είναι λίαν εντυπωσιακό νομίζω πόσο άνετα στέκονται και τι αυτοπεποίθηση υπάρχει. Φωτογραφίες από εκείνο το live κοσμούν το οπισθόφυλλο του Master of Puppets.
Μουσικά: Το Escape που ξεχώρισες ως το odd one out είναι φυσικά το odd one out, καθώς είναι το πρώτο κομμάτι (και για πολύ καιρό τελευταίο κομμάτι) που συμβιβάστηκε το όραμα της μπάντας. Έχει αυτό που οι ίδιοι είπαν "ραδιοφωνικό ρεφρέν" και ειδικά ο James το απεχθάνεται για αυτόν τον λόγο ακριβώς. Σε γενικές γραμμές από όσο γνωρίζω όλοι οι υπόλοιποι το αγαπάμε για αυτό που είναι (το κατώτερο του δίσκου, το πιο χέβυ μέταλ - δηλαδή ήπιο - αλλά πολύ ωραίο!), επομένως ο James συμφωνεί μαζί σου. Δεν το έπαιξαν ποτέ λάιβ παρά μόνο πριν καμιά δεκαριά χρόνια που έπαιξαν ολόκληρο το Ride the Lightning στο φεστιβάλ τους. Το προλογίζει ανάλογα ο Hetfield!
Fight Fire with Fire. Αυτή η τρολιά, που είναι ένα πολύ όμορφο ίντρο (γραμμένο από τον Cliff) και σκάει μετά ο Αρμαγεδδών, αντιγράφηκε κατά κόρον από την μισή θρας σκηνή (και όχι μόνο) μετά. Το death metal που λες: ENNOEITAI. Όχι ότι είναι τόσο μπρούταλ ο James αλλά αυτό το ρίφφινγκ το καταιγιστικό (βεβαίως speed, θα προσπαθήσω να το πιάσω αυτό ξανά σε βίντεο κάποια στιγμή) και αυτή η επιθετική εκφορά στίχων είναι θεμελιώδης για το είδος και θα το ξαναπώ εδώ γιατί δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς, οι Metallica το '84 έχουν και το πιο μπρούταλ ήχο από ΟΛΟΥΣ αλλά στον ίδιο δίσκο ξεχειλώνουν τα στεγανά του είδους που εγκαινίασαν πρώτοι ένα χρόνο πριν βάζοντας τόση μελωδία και το Fade to Black (για το οποίο έφαγαν κράξιμο από τους σκληροπυρηνικούς αλλά ωσάν τον Cliff τους έγραψαν κανονικά). Αυτό είναι το απίστευτο για μένα ως προς τον δίσκο, πόσο πιο ώριμος είναι (όχι καλύτερος, αυτό είναι θέμα γούστου) και τι statements κάνουν τόσο νωρίς στην καριέρα τους. Ενώ μόλις έχει αρχίσει ο αγώνας speed/thrash και ποιος είναι Ο ΠΙΟ από όλους, οι Metallica γράφουν το rulebook, το οποίο και θα ξεπατικώσουν ουκ ολίγοι. Μπάσιμο με το πιο απαλό, μελωδικό πράγμα που έχουν γράψει και ακολουθεί το πιο μπρούταλ. Έπικ! Σήμερα το λες και τετριμμένο αυτό. Τότε ήταν σφαλιάρα!
Στέκομαι στο For Whom the Bell Tolls, από τα αγαπημένα του δίσκου, τρομερά ιδιαίτερη και πανέμορφη σύνθεση, είναι το δικό τους Paranoid με την έννοια ότι και σουξέ είναι αλλά κυρίως είναι το κομμάτι που παίζουν όλες οι παιδικές μπάντες στα προβάδικα. Εύκολο, χωρίς σόλο, κάνει για αρχάριους αλλά είναι και ΕΠΟΣ και συναυλιακό έπος! Έχει μείνει θρυλική η εμφάνιση το 2010 στην Αθήνα, όταν το έπαιξαν έπεφτε καταρρακτώδης βροχή και "take a look to the sky just before you die"; Συγκλονιστική στιγμή. Το ίντρο φυσικά είναι μπάσο το οποίο δεν το παίρνεις χαμπάρι εύκολα από τον ήχο του! Καταπληκτικός Cliff στο Day on the Green!
Creeping Death, ένα από τα απόλυτα thrash metal κομμάτια. Η αλλαγή του Die by my hand είναι γραμμένη από τον Kirk και υπάρχει σε πρώιμη μορφή σε demo των Exodus, που έπαιζε πριν ο Kirk, το έφερε μαζί του στους Metallica. ΜΥΘΙΚΗ αλλαγή μετά από μυθικά επικό σόλο, έχει καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη με την πόρωση που βγάζει και εννοείται live είναι highlight του show κλπ. Με αυτό βγήκαν στην Αθήνα το 1993!
Κθούλου: Aυτό το ανατριχιαστικό για μένα intro, που ξεχειλίζει ατμόσφαιρα και περίεργα μελαγχολικά συναισθήματα, είναι γραμμένο από τον Mustaine. Το λατρεύω. Και τα τρία instrumental των Metallica στην δεκαετία του 80 (δεν μετράω το bass solo) είναι συγκλονιστικά (θα τα πούμε εν καιρώ!). Εδώ ακούμε Cliff στα ηχητικά εφέ, δίνει τόση ατμόσφαιρα με τα πετάλια και το παίξιμο που πραγματικά ζωντανεύει το τέρας. Υπάρχει ένα φοβερό βίντεο με έναν τύπο που φοράει μάσκα Freddy Krueger και παίζει πολύ πιστά τα μέρη του Cliff και αναδεικνύεται το μέγεθος.
ua-cam.com/video/87MNq1-Mr4A/v-deo.htmlsi=k8iBN4TEnFWKFfkL
Part 2:
Hammet. Όπως γενικώς οι Μετάλλικα τρώνε υπέρμετρο κράξιμο, για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, σε βαθμό εμπαθείας γιατί το κράξιμο πιάνει και τα 80ς (που δείχνει αμπαλοσύνη ή ανιωθιά μεγίστου βαθμού), και ο Kirk τρώει και αυτός το κράξιμό του. Λοιπόν, ο Kirk στα 80ς (βασικά και στο Black Album) έχει γράψει υπερσολάρες, μελωδιάρες με attitude στο παίξιμο, ξεχωρίζω ειδικά τα σόλο στο Creeping Death, Fight Fire with Fire και το ίντρο του Fade to Black (μια τελειότητα, ούτε περιττή νότα) αλλά το peak του είναι στα επόμενα δύο.
Lars: Δεν είναι προφανής η επίδρασή του στο συγκρότημα όταν είναι στην σκηνή. Αλλά ο Lars ήταν εξαρχής η μανατζερική/PR μηχανή των Metallica με τρομερή στοχοπροσήλωση που λένε και στο χωριό μου και με τρομερή ευφράδεια στις συνεντεύξεις, ποιοτικός πολυλογάς, μέγας γνώστης new wave of british heavy metal που χρησιμοποίησαν ως έμπνευση (μέχρι και ξεσηκώνοντας πράματα) και με τρομερά απολαυστικό παίξιμο. ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Ό,τι και να λένε σήμερα. Τεράστια ιστορία και αυτός. Αυτός έφτιαξε το συγκρότημα, αυτός βούτηξε το όνομα, αυτός καβάτζωσε θέση στην πρώτη συλλογή που εμφανίστηκαν (και ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο κλείδωσε την συμμετοχή Hetfield). Γέννημα θρέμμα Δανός, μπαμπάς υπερδιάσημος τενίστας (πέθανε πέρυσι τον Δεκέμβριο), μετακόμισαν όταν ήταν 16 (νομίζω) στην Αμερική για να προπονηθεί και ο Lars στο τένις (ακολουθούσε τα χνάρια) αλλά τον έφαγε το χέβυ μέταλ. Πλουσιόπαιδο μοναχοπαίδι εν αντιθέσει με όλους τους υπόλοιπους, κουλτουριάρικο σπίτι γενικά μποέμ, πανέξυπνος και τεράστιο κεφάλαιο στο συγκρότημα.
Μπήκες στο Puppets. Τον αγαπημένο μου δίσκο μουσικής έβερ. Δεν είμαι αντικειμενικός γενικά με τους 80ς Μετάλλικα αλλά εδώ ακόμα λιγότερο. Ο δίσκος που ακολουθεί την φόρμουλα του RTL (ίντρο/αρμαγεδδών, ομώνυμο, "μπαλάντα" στην τέταρτη θέση, θρας/ινστρουμένταλ για το τέλος - αλλά αντίστροφα). Ανυπομονώ άπειρα για τις εντυπώσεις σου.
To εννοώ 100% ότι λατρεύω αυτά τα βίντεο που κάνεις! Η συγκυρία και η προσέγγισή σου και τα κίνητρά σου με ενδιαφέρουν υπερβολικά πολύ γιατί είναι κάτι που σκεφτόμουν από παιδί που με "δουλεύανε" οι συμμαθητές/δάσκαλοι μου για την φασαρία που ακούω (δημοτικό 87-89 μεριά, και πάλι καλά να λέμε). Αν υπήρχε μια σταδιακή προσαρμογή στον μέταλ ήχο, σκεφτόμουν, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην εκτιμήσει κανείς τις μουσικάρες αυτές! Οποιοσδήποτε! Και αυτό που είπες για το ότι αν τα άκουγες 4 χρόνια πριν θα προσπέρναγες ενώ τώρα γουστάρεις την ζωή σου είναι αυτή η επιβεβαίωση / δικαίωση! Μετακόμισα Κρήτη το 1989 και είχα αλληλογραφία με μια συμμαθήτρια από Αθήνα, που άκουγε μουσική γενικά (σπάνιο) και ήταν φανατική Beatles. Έχω γράμμα τριαντακάτι ετών που με πειράζει ως "γελοίε οπαδέ των Metallica και των Iron Maiden!" και λέει ότι "20 χρόνια λατρεύονται οι Beatles ενώ τους Metallica και Maiden σε 10 χρόνια δεν θα τους θυμάται η μάνα τους!"
Κάπου ξέφυγα και σίγουρα ξεχνάω πράγματα που ήθελα να σχολιάσω, πάντως εκφράζω άλλη μια φορά τις ευχαριστίες μου για το εθιστικό περιεχόμενο και περιμένω εναγωνίως το επόμενο! Καλή συνέχεια και πολλούς χαιρετισμούς!
ΥΓ: Και μιας και είπα Beatles που λογικά κατέχεις, όταν τελειώσεις με το Puppets, για λίγο γέλιο: Beatallica - The Thing That Should Not Let It Be.
@@vicsdungeon έχει μετατραπεί όλο αυτό σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια γνώσης που έχω κάνει στη ζωή μου, ειλικρινά. το ένιωθα και με τα reactions αυτό, αλλά τώρα είναι πολύ πιο σοβαρή "δουλειά", και είναι απείρως πιο ενδιαφέρον και fulfilling για μένα. δεν θεωρώ ότι λέω κάτι ρηξικέλευθο ή πρωτάκουστο, σε καμία περίπτωση, όμως η πρόκληση και μόνο με τραβάει από τη μύτη! τυχόν "αστοχίες" είναι αναμενόμενες, ένας φίλος μου πχ. μου τα έψαλε που είπα ότι δεν αγάπησα το Ktulu 😄 (για το οποίο διατηρώ μια επιφύλαξη επερχόμενης αγάπης, ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να το αξιολογήσω και λογικά και συναισθηματικά).
Για τον Cliff θα μιλήσω εννοείται και στο επόμενο, αλλά και μετά, όταν πια δεν θα υπάρχει στους Μετάλικα, θέλω να δω τι σημαίνει αυτό για την πορεία του γκρουπ.
Το Master of Puppets το ξεκίνησα διαφορετικά από τα άλλα δύο. Δεν έχω δεί τι πο τα απολύτως από πληροφορίες, ξέρω μόνο ότι βγήκε το 86. Και το κάνω αυτό για δύο λόγους, ο ένας είναι επειδή δεν θέλω να στέκεται ανάμεσα σε μένα και στο εκάστοτε κομμάτι η προσδοκία (καλή επιτυχία σε αυτό Ελένη 😅), και ο άλλος είναι ένα παιχνιδάκι με τον εαυτό μου να δω αν έχω πέσει μέσα σε αυτά που καταλαβαίνω (βλέποντας μετά και τα σχόλιά σας αλλά πλέον και περαιτέρω πληροφορίες ή κριτικές των κομματιών). Δεν θα ενστερνιστώ κριτική διαφορετική από την δική μου πάντως, όχι με την έννοια ότι δεν την παραδέχομαι, αλλά με την έννοια ότι θα πω αυτό που εγώ ένιωσα, ασχέτως αν συμφωνεί η κοινότητα ή όχι (καλά, δεν θα είμαι και δολοφόνος, είμαι ανοιχτή σε όλα και καταονοώ απολύτως την άλλη οπτική). Το Escape, πχ, που έψαχνα μετά, έβλεπα ότι πολλοί το θεωρούν αγαπημένο τους κομμάτι γι αυτόν κι αυτόν τον λόγο ας πούμε. Απολύτως δεκτό και απολύτως διατηρώ την δική μου γνώμη. Καταλαβαίνω επίσης ΑΠΟΛΥΤΑ αυτό που λες, ότι το αγαπάτε όλοι ως αυτό που είναι, επειδή μπορώ να το συσχετίσω με δικά μου αγαπημένα άλμπουμς (όχι μέταλ😆) όπου επειδή ακριβώς τα ακούω όλη μου τη ζωή, αγαπώ τα πάντα όλα σε αυτά. Και άσχετα με το Escape, αγαπώ πάρα πολλά κομμάτια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν "κακά" κομμάτια, ή απλοϊκά ή δεν ξέρω τι. Το "κατώτερο των περιστάσεων" το είχα πει στους Maiden για το 2 minutes to midnight, όπου είχε γίνει στα σχόλια ο τρίτος παγκόσμιος, (έχω αναθεωρήσει έκτοτε αλλά μόνον για την έναρξη του κομματιού που είναι υπέροχη, το ρεφρέν εξακολουθώ να το απεχθάνομαι 😆).
Τέλος, Βασίλη, ξέρεις ότι συνεχώς σε ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων για όσα προσφέρεις ανιδιοτελώς στην "μελέτη" μου! Και όλους όσους μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν το παραμικρό! Θα μπορούσα να το κάνω και εκτός You Tube αυτό, σίγουρα, αλλά θα χανόταν η μισή διασκέδαση!! Πολλούς χαιρετισμούς, επανέρχομαι σύντομα με το Master of Puppets, με τρομερή αδημονία!!
@@rockromance1 Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι να προσαρμόσεις την άποψή σου στην επικρατούσα. Είναι θεμελιώδες να είναι ειλικρινή αυτά που λες και για αυτό νομίζω όλοι παρακολουθούμε - και δεν ανησυχώ ότι θα αλλάξει αυτό! Προσωπικά τα περισσότερα πράγματα που λατρεύω δεν τα λάτρεψα με την μία (εξαιρέσεις υπάρχουν), ήταν growers και νομίζω ότι αυτό είναι γενικός κανόνας και σχεδόν εκνευρίζομαι με τις απόψεις που λένε ότι με 1-2 ακούσματα πιάσανε το νόημα και αποφαίνονται, λες και η μουσική δεν εξαρτάται και από την ψυχική διάθεση ή και εξοικείωση του δέκτη. Το Call of Ktulu για μένα είναι μεγαλειώδες και το ίντρο του είναι καταρράκτης συναισθημάτων (δεν μπορώ να εκφράσω πώς και γιατί). Ίσως το πιο συναρπαστικό πράγμα στο ταξίδι σου αυτή τη στιγμή είναι το καινούργιο, το heaviness, το riff, η ενέργεια, η νέα μουσική πρόταση και για αυτό δεν κολλάς με τα πιο ήπια ή μελωδικά πράγματα γιατί έχεις ακούσει πολύ τέτοια μουσική αλφαβήτα στην ζωή σου. Ή και όχι, δεν έχει σημασία, σίγουρα το στάτους του Ktulu και του κάθε 2 Minutes δεν εξαρτώνται από τα γούστα σου ή κανενός άλλου (εγώ πχ, έχω έβδομο αγαπημένο δίσκο Maiden το 7th Son που η πλειοψηφία της γενιάς μου το θεωρεί το ευαγγέλιο). Μου αρέσει πάντως το ρεφρέν του 2 Minutes! 😋
Παρεμπιπτόντως, τα 4 πρώτα Metallica είναι 11/10 για μένα, είναι mes que un club κλπ - παρόλα αυτά, μετά το Puppets έχω το Kill 'Em All στην προσωπική μου κατάταξη λατρείας. Είναι όχι μόνο σπουδαίος δίσκος, είναι ΥΠΕΡΟΧΟΣ κι ας είναι ο λιγότερο αγαπημένος στο ευρύ κοινό από τα πρώτα τους.
Ήθελα να σε ρωτήσω και παλιότερα αλλά το ξεχνάω συνέχεια. Τι μουσική άκουγες γενικά πριν το πρότζεκτ; Καταλαβαίνω για ροκ και 60ς κλπ αλλά κάτι πιο συγκεκριμένο; Ρωτάω πάντα αυτούς που γνωρίζω να μου πουν 5 αγαπημένους δίσκους, δίκους που έχουν λιώσει πάρα πολύ στην ζωή της, έχουν περάσει φάση κλπ. Αν θες πες κι εσύ!
Δίσκοι ορόσημο για τη Metal μουσική και αυτός και ο επόμενος
Take a look to the sky just before you die
It's the last time you will!!!
Καλησπέρα Ελένη!! Δίσκος γιγαντιαία μετάβαση απο το Kill Em All!!! Άλμα στα επουράνια!!! Πολύ καλή ανάλυση και συνάμα απολαυστική!
πράγματι, το σοκ του Kill Em All μετατράπηκε σε σοκ της μεγάλης αλλαγής εδώ! ευχαριστώ πολύ Θοδωρή!
Καλησπέρα Ελένη...Δισκαρες... Προσωπικά δεν τους έβρισα ποτέ! Άλλοι άρχισαν να τους βρίζουν από το black album και μετά....
Καλώς ήρθες στο άλμπουμ πού μας έχει στοιχειώσει απο το εξώφυλλο και μόνο - λαβωθηκες και δεν το ξέρεις, θα το καταλάβεις στις επόμενες ακροάσεις - ότι και να πω για τα κομμάτια είναι λίγο, ακομη και για το Escape, πιστεύω θα μπορούσε να αποτελέσει ενα νεο είδος "happy metal" - το Call Of Ktulu έχει ενα παροιμιώδες built up - οδηγό για πολλες μπάντες και κομμάτια, θα σε ακολουθεί για πάντα, δεν θα το ξεπεράσεις πότε, σε είχα "προειδοποιήσει" να μην συνεχίσεις με τους Μεταλλικά ( πλάκα κάνω εννοείται 😅). Ειναι βέβαια απότομη η αλλαγή τους σε σχέση με το Kill Em All αλλά αυτοί είναι οι Metallica. Είναι όπως τα περιεγραψες,, μαχη με νίκη το KEM, μαχη με ήττα το RDT, βρισκόμαστε βέβαια και σε εποχή ψυχρού πολέμου. Λένε ότι είχαν κατηγορηθεί απο τότε για ξεπούλημα απο την δημιουργία του Fade to Black, (κομμάτι "επικίνδυνο" να το ακούς στην εφηβεία 😅). Είναι η εναλλαγή όμως λυρικών σημείων με παραμορφωμένες κιθάρες έκαναν τους Μεταλλικά αυτό που είναι. Δεν συνεχίζω περαιτέρω, τα υπόλοιπα απο τους υπόλοιπους - keep in mind ότι όταν σχολιάζεις τραγούδια τους εκείνης ειδικά της εποχής, για κάποιους ανθρώπους είναι σαν να σχολιάζεις πτυχές του χαρακτήρα τους, be careful, χάχα 😂
καλως σας βρηκα! δεν ειναι εύκολο να σχηματίσω μια πάγια άποψη μέσα απο τόσο λίγες ακροάσεις. Κάνω ό,τι μπορώ, όσο πιο ειλικρινά γίνεται και πάντα με μεγάλο σεβασμό και στους μουσικούς και στους φανς, και εννοείται ότι συνεχώς ανακατατάσσονται μέσα μου τα πράγματα, προχωρώντας στις μετέπειτα ακροάσεις. Όταν θα έρθει η ώρα να βγάλω το τοπ τεν μου των Μετάλικα, είμαι βέβαιη ότι θα υπάρχουν φοβερές ανατροπές, όπως είχε γίνει και με Μέιντεν και με Σάμπαθ και με Πριστ. Μέχρι τότε, είμαι σε αναγνωριστικό στάδιο, πηγαίνω βήμα - βήμα για να καταλάβω τι μου γίνεται χαχα...Σε ευχαριστώ πολύ!
Εγώ 84 γεννήθηκα και το 95 άκουσα τα άλμπουμς σε κασέτα αντεγραμενη και το 99 τους είδα στην Ριζούπολη
Πάντως αγαπάς τους σωστούς ανθρώπους . Ως Tallica κολλημένη ύπαρξη που είμαι να ξέρεις Rob κ Steve αγαπούν πάρα πολύ Metallica . Ααααα και ο επί γης πατέρας Tony.. Υιός άλλωστε αυτού είναι ο James .
Τόνι δεν αγαπώ όπως αγαπώ τον Ρομπ και τον Στιβ, ο Τόνι είναι σε ένα βάθρο ψηλότερα από τους πάντες, και η επθυμία του διαταγή μας. Δεν μπορώ να τον αγαπήσω ακριβώς, γιατί τον φοβάμαι και τον σέβομαι. Νιωθω μεγάλο δέος για τον Τόνι, να τον βλέπεις νέο στα live, μαύρο κι άραχνο με τον σταυρό, μάτια ψυχρού εκτελεστή, αγέλαστο (φουλ στην κοκα βεβαια, τι να κανουμε), δεν υπήρξε τέτοια μορφή, δεν έχω δει ποτέ μου τέτοια μορφή. Τώρα είναι συμπαθέστατος και αξιαγάπητος, τότε όμως ήταν ό,τι πιο δυνατό και σκληρό είχε εμφανιστεί σε σκηνή. Όπως το λες, ο επί γης πατέρας. Δεν έψαξα ποτέ αν οι Μετάλικα γούσταραν Σάμπαθ γιατί το είχα απολύτως δεδομένο. Γενικά το έχω δεδομένο ότι όλη η μέταλ σκηνή γουσταρει Σαμπαθ και Τόνι (δεν ξέρω αν ισχύει όμως 😁).
Και εγώ είμαι παρθένος και ποντίκι στο κινέζικο , εσείς τι ζώδιο είσαστε; Ναι βλέπετε ότι πχ λόγια όπως, κτηνωδία, φρικη , κτλ τα καταλαβαίνουμε όταν ακούμε κάτι , κοινά γνωρίσματα, ότι κι αν σας έλεγα για νότες , πιο αργά πιο γρήγορα κτλ δεν θα καταλαβαίνατε πχ όπως όταν ακούσατε το πρώτο το σπάσιμο, ή το μεγαλείο ή πορώση του creeping οκ
ναι, η εμπειρία δεν μπορεί να μεταβιβαστεί σαν γνώση, άλλο να μου πεις αυτό κι αυτό, κι άλλο να το ακούσω. δίδυμος και στο κινέζικο βουβάλι αχιλλέα!
@@rockromance1 πχ έλεγα χρόνια λέξεις όπως διαστροφή κτλ , λοιπόν , ο Στρατός Ελευθεριάδης στο κανάλι του που έκανε βίντεο για την δισκογραφία των Celtic frost , ειδικά για το κομμάτι procreation of the wicked είχε πει αυτήν την λέξη οκ , και το κομμάτι αν και αργό δεν το λες ούτε doom , σήμερα λένε πχ πρώτο black κτλ οκ, τεχνικά μπορεί να θεωρηθεί thrash σκοτεινό όμως , δλδ δεν έχει να κάνει με ταχύτητα συγκεκριμένα ή κάτι τέτοιο αν και το thrash στην πλειοψηφία του ναι είναι πιο γρήγορο
Συγγνωμη μια ερωτηση , τα "reactions" ετσι θα ειναι απο δω και περα?? Ζητησαμε Μεταλλικα και αυτο πηραμε ?
Για εμας μεγαλη σημασια εχει να σε βλεπουμε οταν τα ακους για πρωτη φορα ! ετσι χανεται η μαγεια .
Ναι, καταλαβαίνω, έχω εξηγήσει τους λόγους που σταμάτησα τα reactions και πήγα σε reviews σε προηγούμενα βίντεος. Έτρωγα συνεχώς αποκλεισμους λογω πνευματικών δικαιωμάτων, και δεν μπορούσα να έχω μουσική στα βίντεος. Έχεις τα δίκια σου, αλλά ναι, έτσι θα είναι πλέον.
@@rockromance1 α μάλιστα κατάλαβα! Νόμιζα ήταν από επιλογή .Παρακολουθώ και άλλους ,ίσως εάν κανείς κάποια παύση στα κομμάτια για λίγο?! Πιάνει?
@@goodtaste8791 Στα τοπ Τεν που τα κομμάτια ακούγονταν για δευτερόλεπτα έτρωγα δέκα απανωτά κλειμς. Υπήρχε και το στοιχείο ότι με κούρασε όλο αυτό με τους αποκλεισμούς και δοθείσης της ευκαιρίας αποφάσισα να συνεχίσω έτσι.
Καλησπέρα, ή έχεις πολύ καλό αυτί ή κάποιος με δουλεύει Πολλή καλή δουλειά anyway
ευχαριστω πολυ!
fade to black εχω ringtone ....περιμενουμε αναλυση για το αγαπημενο μου ( harvester of sorrow) ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΗ!
ευχαριστώ πολύ! ανυπομονώ για την συνέχεια!
STIPE MIOCIC KNOCKS OUT jbj✝️🇺🇸
Καταπλητικό μπλουζάκι και ας μη με ενδιαφερουν οι Metallica !
😂ευχαριστώ Πάνο!
Τι κάνετε καλέ , είστε έτοιμη να δώσετε την γνώμη σας για τον δίσκο; Το master, να σας πω την αλήθεια δεν είναι ανάγκη να καταλαβαίνει τίποτα η αλήθεια είναι, μετά από μερικές ακροάσεις πως σας φάνηκε , και με τον χρόνο μπορεί να ανθίσει κι αλλο
γεια σου Αχιλλέα, όλα μια χαρά! όχι, δεν είμαι έτοιμη ακόμη με το master of puppets, μέχρι το τέλος της εβδομάδας πιστεύω να είμαι. καλά, με όλα τα άλμπουμς ισχύει αυτο, ότι μετά από καιρό τα ακούω αλλιώς. αλλά γιατί το λες αυτό για το συγκεκριμένο άλμπουμ?
@@rockromance1 όχι ισχύει για όλα δεν είναι,απλώς μπορεί να τρελενεστε λίγο παραπάνω απ' ότι πρέπει, πχ πρέπει να καταλάβω κάτι παραπάνω πχ κτλ για να έχω πλήρη εικόνα , δέκα ακούσματα φτάνουν για να έχετε μια καλή πρώτη εικόνα
@@axilleaskazuya5370 α όχι, δεν τα ακούω εκατό φορές τα κομμάτια, αλλά κοιτάζω πολλές παράπλευρες πληροφορίες, για στίχους, για τα μέλη ένα ένα, τα λάιβ τους, ιστορίες γι' αγρίους κλπ. τον δίσκο ουσιαστικά τον ακούω 3 φορές (μαζί με τα λάιβ).
@@rockromance1 ναι πολύ ωραία έτσι