Μαρία, όταν το πρωτάκουσα από τον Φοίβο που συμπαθώ πολύ και χωρίς αλλά και υποσημειώσεις , χαμογέλασα, αναγνωρίζοντας το προσωπικό του χαρακτηριστικό ιδίωμα με τους αφοπλιστικούς στίχους και τις ενδιαφέρουσες μελωδίες και διαπιστώνοντας πως παραμένει ακμαίο και ετοιμοπόλεμο. Εντόπισα όμως σε κάνα δύο σημεία μια αδιόρατη ένταση στην έκφραση του σαν να σκεφτότανε ... [[μήπως το παράκανα σε αυτό το στίχο?...μήπως έγινα δυσνόητος ή γραφικός παραπάνω από όσο επιτρέπεται?...]] Στην δική σου ερμηνεία δεν μπόρεσα να εντοπίσω τις χαριτωμένες ανασφάλειες του Φοίβου , το έχουν αυτό οι δημιουργοί. Το τραγουδάκι ρέει ανέμελα και μας παίρνει μαζί του. Είναι ο τρόπος σου. Μας ξεναγείς στα τραγούδια με τόλμη και με συστολή ταυτόχρονα, ξεκαθαρίζοντας με τη στάση σου πως το έργο είναι ο πρωταγωνιστής και ο καλλιτέχνης το μεταφέρει στο κοινό σύμφωνα με την αισθητική του. Είναι ο τρόπος σου, πειστικός, σαγηνευτικός, ξωτικός.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑ LOOPERS ΣΟΥ ! ! 💜🙏💚
Μαρία, όταν το πρωτάκουσα από τον Φοίβο που συμπαθώ πολύ και χωρίς αλλά και υποσημειώσεις , χαμογέλασα, αναγνωρίζοντας το προσωπικό του χαρακτηριστικό ιδίωμα με τους αφοπλιστικούς στίχους και τις ενδιαφέρουσες μελωδίες και διαπιστώνοντας πως παραμένει ακμαίο και ετοιμοπόλεμο. Εντόπισα όμως σε κάνα δύο σημεία μια αδιόρατη ένταση στην έκφραση του σαν να σκεφτότανε ... [[μήπως το παράκανα σε αυτό το στίχο?...μήπως έγινα δυσνόητος ή γραφικός παραπάνω από όσο επιτρέπεται?...]] Στην δική σου ερμηνεία δεν μπόρεσα να εντοπίσω τις χαριτωμένες ανασφάλειες του Φοίβου , το έχουν αυτό οι δημιουργοί. Το τραγουδάκι ρέει ανέμελα και μας παίρνει μαζί του. Είναι ο τρόπος σου. Μας ξεναγείς στα τραγούδια με τόλμη και με συστολή ταυτόχρονα, ξεκαθαρίζοντας με τη στάση σου πως το έργο είναι ο πρωταγωνιστής και ο καλλιτέχνης το μεταφέρει στο κοινό σύμφωνα με την αισθητική του. Είναι ο τρόπος σου, πειστικός, σαγηνευτικός, ξωτικός.
eiste katapliktikh