Γεια σου δάσκαλε! Όσο αφορά το μέλλον της μουσικής, την τραπ και όλα αυτά. Συμφωνώ μαζί σου σε μεγάλο βαθμό αλλά κι ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιδιά που πάνε σε μουσικά σχολεία που τραγουδάνε και παίζουν λύρες, λαούτα, ούτια, μπουζούκια, κιθάρες κλπ. Κι έχω συναντήσει πολλά ταλέντα 12 -16 χορνών που να παίζουν πολύ καλά! Και υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται και στηρίζει αυτή τη μουσική. Στα στέκια και στις συγκεντρώσεις, παίζουνε και ακούμε ρεμπέτικα, σμυρναίικα και παραδοσιακά. Στην Κρήτη, οι 5 στους 10 παίζουν μουσική. Λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχει ελπίδα και η μουσική θα μείνει. Αυτή η μόδα της τραπ, θα περάσει όπως ήρθε. Η μουσική θα μείνει και μετά από μας. Καλή συνέχεια και καλές πενιές! Εβίβα! Υ.Γ. ο Jim Morrison τραγουδούσε το 1969 rock n roll is dead.
Πιθανόν να έχει να κάνει και με το ότι στη σημερινή εποχή ο κόσμος ενδιαφέρεται για την ευκολία και την ποσότητα. Όταν κάποιος μπορεί μέσα στην ημέρα να έχει πρόσβαση σε πολλά πράγματα που δε χρειάζεται να τα επεξεργαστεί και πολύ, δεν πρόκειται να δαπανήσει φαιά ουσία για να ανακαλύψει το ένα που πραγματικά θα έχει κάτι να του προσφέρει. Και αν αυτό ισχύει σε όλη του την καθημερινότητα, θα ισχύσει και στη σχέση του με τη μουσική. Είτε αυτή που ακούει, είτε αυτή που "δημιουργεί". Και βεβαίως ας έχουμε υπ' όψιν μας πως ο κόσμος ακούει με τα μάτια! Και στο μάτι είναι πολύ πιο δελεαστικός αυτός που ποζάρει μέσα σε μία κάμπριο Mercedes παρέα με μερικές ημίγυμνες κοπέλες, παρά αυτοί που παίζουν σε μία αποθήκη και προβάλλουν σκηνές απο μία αντιπολεμική ταινία (πχ. το "Ο Τζόνυ πήρε τ' όπλο του"). Πολύ ωραίο και το σημερινό επεισόδιο!
Αν και συμφωνώ κατά πολύ με την απάντηση του Θοδωρή για το μέλλον της ροκ-μέταλ, επειδή ζούμε μια τρομακτική εποχή νοσταλγίας και ανακύκλωσης του παρελθόντος από τα μέσα/τέλη των 10s μέχρι και σήμερα (σύνθια των 80s στην εναλλακτική ποπ, επαναφορά στο προσκήνιο έστω και για λίγο ποπ ειδώλων των 80s-90s, ξαναζεσταμένα ριάλιτι των 00s στην τηλεόραση, ταινίες γυρισμένες με φιλμ, επαναφορά βινυλίου έστω και περιορισμένα, παιδιά γεννημένα μετά το 2000 να μιλάνε μεταξύ σοβαρού και αστείου για τη «χρυσή εποχή» του ΠΑΣΟΚ στα 80s, την οποία δεν έχουν ζήσει καν κ.λπ.), δεν αποκλείεται να αναβιώσει με κάποιο τρόπο για λίγο και η ροκ-μέταλ μουσική, όχι όμως δημιουργικά και με νέα πρόσωπα, αλλά στο πλαίσιο της γενικότερης «νοσταλγίτιδας» που κυριαρχεί, νομίζω, σήμερα στην pop κουλτούρα...
Παιδάκι ήμουν, γέρασα και οι συναυλιακοί χώροι πέρα απο πλατεία νερού release είναι μέτριοι, δύσκολοι σε πρόσβαση και αυτό που μ εκνευρίζει τελευταία για μικρότερες μπάντες - είναι σε υποβαθμισμένες περιοχές. Ζούσα έντεκα χρόνια στο εξωτερικό και πραγματικά τις καλύτερες μου στιγμές τις έζησα εκεί. Πλέον το έχω πάρει απόφαση και αυτό που κάνω είναι να βλέπω tour dates απο μπάντες μεγάλες (εγγύηση δηλαδή) πού στο εξωτερικό παίζουν και κάνω τα κουμάντα μου. Χίλιες φορές συναυλίες μια στο τόσο και εγγυημένα καλές παρά πιο συχνά και μίζερα.
Καλησπέρα, πόσο δίκιο έχεις Δάσκαλε! οσα λες και τα λες πολύ ευγενικά!, εννοώ για τραπ κλπ, είναι πέρα για πέρα σωστά και αντικατοπτρίζουν απόλυτα την σημερινή κατιούσα σχεδόν σε όλα πραγματικότητα! κατά τα άλλα το σημερινό είναι άλλο ένα εκπληκτικό επεισόδιο με πολύ ωραίες ερωτήσεις!
Άλλο ένα εξαιρετικό επεισόδιο, συγχαρητήρια Θοδωρή! Αν θέλεις, σχολίασε το επόμενο θέμα: Εν ετει 2003 πήγα για πρώτη φορά στη συναυλία επανασύνδεσης των Whitesnake στο Λυκαβηττό και μου έκανε πολύ αρνητική εντύπωση το ότι κάποιοι τύποι ήρθαν στη συναυλία μόνο και μόνο για να βρίσουν τον Coverdale και τον τότε κιθαρίστα του με απίστευτη χυδαιότητα. Εν μέρει κατάφεραν να χαλάσουν την μοναδική εμπειρία για εμάς τους υπόλοιπους. Αναρωτιέμαι πως σκέφτονται κάποιοι...τι λες;
Δεν σκοπεύω να προσβάλλω κανέναν άσχετα με τον τόνο του σχολίου. Απλώς, τζάμπα είναι, να μην την πετάξω κι εγώ; χαχαχα Είμαι 28 ετών και ευτυχώς μεγάλωσα με το προνόμιο να έχω την ελευθερία να εξερευνήσω και να ακούσω ό,τι μουσική υπάρχει στο ίντερνετ (δηλαδή "τα πάντα", σε γενικές γραμμές) Μόνο το UA-cam να παρεις, η μουσική φτάνει για 1000 ζωές! Από παραδοσιακή μουσική του τόπου μας μέχρι ανατολίτικα, χορωδίες, βυζαντινή, κινηματογραφικά soundtrack, όπερες διαφόρων ειδών, κλασική, τζαζ, μπλουζ, ροκ (fusion), μεταλ με ολα τα παρακλαδια του, φανκ-σόουλ-RnB, POP! ηλεκτρονική, μουσική για βιντεοπαιχνίδια, τρασίλες, καλτίλες, και όλα τα ενδιάμεσα. Νιώθω πως απλά έχω "ξύσει την επιφάνεια" Ότι μπορώ κάνω, ενθουσιάζομαι πάντα να ανακαλύπτω νέους καλλιτέχνες ή κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη ξέρω. Επιδιώκω, μετά από 10-15 χρόνια μιζέριας του τόπου λόγω κρίσης κλπ. που πλέον η live μουσική έχει αρχίσει να παίρνει έστω και λίγο τα πάνω της, να ακούω live μουσικούς που έρχονται από το εξωτερικό και που πριν 10 χρόνια ούτε στον ύπνο μου δε θα φανταζόμουν πως θα ερχόντουσαν. Αυτό έχουν όλοι πλεον σήμερα στη διάθεσή τους, με λίγες εξαιρέσεις και στο κομμάτι των live η οικονομική/χρονική ελευθερία που έχει ο καθένας. Η στασιμότητα και ο πειραματισμός είναι επιλογές. Ίσως είναι άδικο να το λέω. Ίσως όχι. Από τον περίγυρό μου και αυτά που βλέπω, κρίνω πως οι άνθρωποι δεν έχουν σε εκτίμηση τη μουσική ή τις τέχνες γενικότερα. Υπάρχουν άτομα που αγαπούν τη μουσική αλλά δεν ασχολούνται με καμία άλλη τέχνη, το θεωρώ επίσης "λάθος" ή καλύτερα, πεταμένη ευκαιρία! Φαντάσου να λατρεύεις μια από τις σπουδαιότερες τέχνες (μουσική) και να μην έχεις ιδέα από θέατρο, πέρα από την επιθεώρηση ή μια mainstream παράσταση απλά για να πεις πως πήγες και ένα θέατρο. Αντίστοιχα για τις υπόλοιπες μορφές τέχνης. Πόσοι ασχολούνται με τη ζωγραφική; Μαθαίνουμε πως όλα τα "κουλτουρέ" είναι 'βαρετά' 'νερόβραστα' και ο κόσμος απλώς μένει στα δημοφιλή ακούσματα για να μη χαρακτηριστεί και ο ίδιος 'νερόβραστος' ή στα blockbuster που θα παίξουν τα village, που θα παίξουν Χάρι Πότερ για 10000 φορά και θα είναι sold out, ενώ παράλληλα βγαίνουν νέοι σκηνοθέτες που αλλάζουν το σινεμά με τα έργα τους και που περνάνε απαρατήρητοι!) γιατί εμάς βράζει το αίμα μας σα λαός και θα ανοίξουμε και ένα μπουκάλι παραπάνω και θα τα σπάσουμε μέχρι το πρωί και για μαγκιά, εν πάσει περιπτώσει. Λες πως "ο νέος" επιδιώκει να πηγαίνει με το ρεύμα, τι ακούνε οι άλλοι γύρω του κλπ. Συμφωνώ αλλά όχι μόνο για τους νέους, ΟΛΟΙ! Όταν δε μαθαίνεις την ομορφία της εξέλιξης, της προόδου, της ανακάλυψης, και αρέσκεσαι στο 'σερβίρισμα' που θα σου κάνει η τάδε δισκογραφική, η τάδε streaming πλατφόρμα, τότε έχεις αυτόματα χάσει το drive για ψάξιμο. Όταν ψάχνεσαι δεν γίνεσαι δήθεν, ούτε ψηλομύτης, μόνο αν αυτό σου βγαίνει σαν άνθρωπο γενικά. Απλώς, υπάρχει ένα "κακό" στίγμα με τις 'υψηλές τέχνες' και το non-mainstream. Όταν ο κόσμος αποβάλλει τη στενομυαλιά και αποκτήσει ενδιαφέρον στο να 'ψάχνεται' τότε θα μπορέσουν οι τέχνες να ανθίσουν. Μέχρι τότε "Στην Υγειά μας, ρε παιδιά", Σεφερλή και Iron Man! Καταλαβαίνω πως ο κόσμος μπορεί να έχει 100 λόγους για να μην 'ψαχτεί' αλλά το youtube είναι τσάμπα και είμαστε τυχεροί οι μουσικοί, που αυτό που μας ενδιαφέρει προσφέρεται δωρεάν και άφθονο! Πριν 20-30 χρόνια κάνανε αμήν για να ακούσουν ένα δίσκο παραπάνω, τώρα απλά το γράφεις στο search και πατάς Play! Τέλειο! Ας βάλω το Top 10 του ελληνικού ράδιο στο youtube, να το εμπεδώσω :) Δεν κρίνω τα άτομα που δεν έχουν ενδιαφέρον απέναντι στις τέχνες γιατί δεν μπορείς να εξαναγκάσεις κάποιον να του αρέσει κάτι. Όλοι έχουμε τα ενδιαφέροντά και το γούστο μας. Αλλά, ποιός άνθρωπος απεχθάνεται γενικά τη μουσική και δεν ανέχεται να ακούσει κανένα είδος; Το ίδιο για τις ταινίες πχ.
Θοδωρή καλησπέρα, κάθε είδος μουσικής έχει επιτυχία για κάποιο λόγο, όπως και εχθρούς (θυμάμαι τι κάνανε οι γονείς μας όταν αρχίσαμε να ακούμε μεταλ). Η τραπ πχ, ενοχλεί και "την λέει στους παντες", άρα μέσω αυτής ξεσπάει ο νέος. Θα μπορούσε η κιθάρα με κάποιο τρόπο να κάνει άνοιγμα σε αυτά τα είδη και να μπει στη μουσική τους (πχ. Active member είχαν κιθαρες). Ευχαριστώ.
Καλησπέρα κ. Ζήρα. Ποια η γνώμη σας για τον Mark Lettieri και στη solo καριέρα του και με τους Snarky puppy? Γενικά βρίσκω τη φρασεολογία του πολύ ενδιαφέρουσα και για αυτό κάνω αυτή την ερώτηση και σε εσάς.
@@potentiometergr όταν λέω ευρέως γνωστοι εννοω να έρθουν π.χ στην ελλάδα και να παίξουν στο οακα με 40.000 εισιτήρια Με όλο το σεβασμό τα grammy είναι ο πιο απαξιωμένος θεσμός πλέον που υπάρχει στην ιστορία της μουσικής. Κάνεις δεν τα παίρνει στα σοβαρά. ua-cam.com/video/Tf9V0hwJ6qk/v-deo.html
@@MathimataKitharasgr Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα αυτό για τα Grammy. Παρόλα αυτά δεν θυμώνουν τι βραβεία κέρδισαν. Απλά Μου άρεσε που έναν δίσκο τον ηχογράφησαν ολόκληρο live. Για αυτό το ανέφερα εάν θα μπορούσατε σε κάποιο επεισόδιο να δίνατε κάποια φώτα ως προς τη μουσική τους σαν μια μικρή ανάλυση της θεωρίας πίσω από αυτή κλπ.
Θεόδωρε είσαι θείο δώρο ! Να σε ρωτήσω ..τι θα πρότεινες να κάνει ένας τύπος που γράφει τραγούδια όπως γράφουν οι μπάντες κ οι σύγχρονοι τραγουδοποιοί (παίζοντας κ γνωρίζοντας απλούς κανόνες) ,όταν θέλει να βρει μουσικούς για να παρουσιάσει τη δουλειά του κ εύλογα του ζητούν παρτιτούρες αλλά δεν ξέρει να γράφει. Περιγράφω την κατάστασή μου δηλαδή. Μπράβο κ για την δουλειά που κάνεις εδώ είναι μεγάλη κ η χρησιμότητα κ το επίπεδο του περιεχομένου.
Το oτι δεν ξέρεις να γράφεις νότες δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αισθάνεσαι άσχημα. Ανάλογα με την πολυπλοκότητά των συνθέσεων σου υπάρχει πιθανότητα ένας έμπειρος Sessioνας να μη χρειάζεται καν παρτιτούρες και να τα βγάλει όλα μου το αυτί. Στις περισσότερες δουλειές που έχω πάει στο παρελθόν δεν μας δίνανε ποτέ παρτιτούρες. Ήταν μέρος της δουλειάς μας να τα βγάλουμε με το αυτί.
Το καλοκαίρι έρχονται οι smashing pumpkins στο στάδιο ειρήνης και φιλίας..... ούτε από Αθήνα είμαι (θεσσαλονικη) αλλά ούτε φαν του αθλήματος οπότε δεν έχω παει ποτέ στο στάδιο.βλεπω κάτι φώτο του χώρου και μπαίνω σε σκέψεις δισταγμού.....μήπως πολύ κόπος ταλαιπωρία και χρήμα για αυτό που προσφέρεται? Ευχαριστώ προκαταβολικά....
Ο χώρος είναι αξιοπρεπής. Ενώ ότι μπορεί να γίνει ένα σωστό live. Η μόνη μου αντίρρηση είναι ότι 16 ιουλίου σε κλειστό χώρο με πολύ κόσμο αν δεν έχει καλό εξαερισμό και κλιματισμό η ατμόσφαιρα θα είναι ανυπόφορη.
Για τους συναυλιακους χωρους που ειπες , δεν ξερω αθηνα τι παιζει , θεσσαλονικη που πηγα στον uli roth 1η μαρτιου και εριχνε καρεκλες...εσταζε μεσα στο βενιου η οροφη. καταντια μιλαμε!! κ επειδη ειμαι απο επαρχια να πω κ λογω ωρων δουλειας κ κουρασης δεν με βολευει παντα να κατεβαινω θεσσαλονικη για συναυλια , οταν παω σε καποια πραγματικα θελω να την απολαμβανω λιγο παραπανω απο το κανονικο. πηγαινοντας σε αυτο το λαιβ στο εν λογω βενιου το οποιο ειναι εκει 800 χρονια βλεποντας το ετσι σου εδινε την εντυπωση οτι ειναι παρατημενο τελειως κ παλι καλα που κανουν συναυλιες σε αυτο το παραπηγμα. εσταζε νερα επισης ολη η σκαλα εσωτερικη παρακαλω μεχρι να ανεβεις στον 2ο οροφο που ειναι ο κυριος χωρος του λαιβ.
Ότι αφορά στο δεύτερο ερώτημα. Συμφωνώ με τον Θοδωρή και το ότι εάν κάποιος αναζητά επιτυχία ή να βιοποριστεί από την μουσική. Δεν είναι αρκετό να είναι πολύ καλός. Έχει σημασία τι προσφέρει και σε ποιους απευθύνεται. Πχ για να κάνω ένα παραλληλισμό. Δεν έχει σημασία πόσο καλός και φθηνός μπορεί να είναι ο εξοπλισμός για χειμερινό σκι που μπορεί να πουλάω. Εάν πχ ανοίξω μαγαζι στην Πάρο. Τότε δεν μου φταίει ούτε η Πάρος ούτε το σύστημα. Επίσης ακόμη και όλα σωστά να τα κάνει κάποιος... Η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη. Το αντίθετο μάλιστα. Ξέρετε πόσους εξαιρετικούς μουσικούς δεν τους ξέρει ούτε η γειτόνισσα; Όποιος ασχοληθεί με την μουσική είναι καλό να μην αναζητά την επιτυχία ή την αναγνώριση. Πρέπει να το κάνει επειδή δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την μουσική. Χωρίς να περιμένει αναγνώριση για να ευτυχήσει. Αλλά να ευτυχήσει επειδή είναι ευλογημένος που μπορεί να παίζει μουσική.
Επειδή βαριέμαι να γράφω λεπτομερώς την άποψη μου για το αν θα αλλάξει το μουσικο στυλ που τόσα χρόνια αγαπάμε θα πω ότι όσο υπάρχουν μουσικοί που κάθονται κ κάνουν διασκευές σε μέταλ στο σκουπιδοτραγουδο της Σατι όπως είδα πρόσφατα από γνωστό πλήκτρα που παίζει κ κιθάρα τότε σίγουρα δεν υπάρχει ΣΩΤΗΡΙΑ! Επίσης Θοδωρή υπάρχουν μουσικοί που θέλουν να παίξουν αυτό που νιώθουν κ δεν δίνουν δεκάρα για το αν θα αρέσει στο κοινό.Ενα ελληνικό συγκρότημα που δεν ξεπουλήθηκε για κανέναν τουλάχιστον στην αρχή είναι οι φοβεροί Omega Vibes.
Είναι θέμα στόχων και στρατηγικής Για παράδειγμα ο πληκτρας-κιθαριστας που εκανε της συγκεκριμένη διασκευή είναι προφανές ότι θέλει να προκαλέσει είτε θετικά ειτε αρνητικά και να τραβήξει την προσοχή με τον οποιοδήποτε τρόπο πράγμα το οποίο το καταλαβαίνω ασχετα αν διαφωνω η οχι με κατι τετοιο. Απ την άλλη επίσης καταλαβαίνω αυτόν που θα παίξει αυτό που θέλει χωρίς να δίνει δεκάρα τι θέλει η μάζα η αν ειναι εμπορικο. Το πρόβλημα με τη δεύτερη περίπτωση είναι ότι αυτό θα είναι δύσκολα να σταθεί επαγγελματικά παρα μόνο σαν χόμπι.
το «λ7 υπάρχουν» είναι η μόνη αλήθεια που έχει ακουστεί στην Ελλάδα... Αυτό που δεν μας είπε είναι «ποιος, πώς και από πού τα έχει» hint: και σήμερα λ7 υπάρχουν... τα ερωτήματα όμως παραμένουν...
#1: Θοδωρή δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λες, αλλά εγώ θα τα πω λίγο πιο ωμά. Όταν βλέπεις μπάντες σαν τους Ν-στόκοι να γεμίζουν μαγαζιά και πάρκα ενώ έχεις στο είδος μπαντάρες (μουσικά) στην Ελλάδα που είναι άγνωστοι, καταλαβαίνεις τι γίνεται. Πιο απλά, έχεις "πιάτα" εξαιρετικά, πεντανόστιμα και απολαυστικά, αλλά το αφεντικό στην "ταβέρνα" σου λέει θα σερβίρεις κοτόπουλο με πατάτες....μέχρι να τελειώσει...και μόλις τελειώσει το κοτόπουλο, μόνο πατάτες...εντωμεταξύ οι πελάτες ΔΕΝ πάνε να δουν τι άλλο έχει το "μαγερειό"...βαρέθηκα να τα λέω... #2: Έχει άμεση σχέση με την 1η ερώτηση. Ευχαριστούμε φίλε Θοδωρή για το χρόνο που ξοδεύεις για μας. Και μια ερώτηση σχετικά με τη μουσική από την πλευρά του ακροατή: Θεωρείς πως η λεγόμενη ακροαματικότητα ενός είδους ή ενός κομματιού είναι σημαντικό κριτήριο για να δώσεις προσοχή στο είδος ή το κομμάτι ή η προσωπικές προτιμήσεις θα πρέπει να υπερισχύουν; Η ερώτηση συνδέεται επίσης και με το θέμα "έκθεση" σε ξένα ακούσματα (ethnic etc). Προσωπικά θεωρώ πως το να ακούς ότι είναι διαθέσιμο και δεν σου είναι γνωστό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι καλό να δίνεις χρόνο στο να το ακούς και στη συνέχεια να αποφασίζεις αν σου αρέσει ή όχι. Διαφορετικά, απλά ακολουθείς σαν πρόβατο. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Το θέμα είναι ο ακροατής να έχει ανοιχτά τα αυτιά του και το μυαλό του και να μπορεί να δεχτεί και κάτι διαφορετικό έξω από τον comfort zone του. Πραγμα το οποιο πλέον σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολο μιας και ο κόσμος δεν ψάχνει αλλα καταναλώνει ότι του προτείνετε απο τον εκαστοτε αλγορυθμο. Και αυτά που του προτείνονται είναι "προιοντα" πίσω απο τα οποια κρύβονται μεγάλες εταιρείες οι οποίες ξοδεύουν εκατομμύρια σε διαφήμιση
Γεια σου δάσκαλε!
Όσο αφορά το μέλλον της μουσικής, την τραπ και όλα αυτά.
Συμφωνώ μαζί σου σε μεγάλο βαθμό
αλλά
κι ευτυχώς
υπάρχουν πολλά παιδιά που πάνε σε μουσικά σχολεία
που τραγουδάνε και παίζουν λύρες, λαούτα, ούτια, μπουζούκια, κιθάρες κλπ.
Κι έχω συναντήσει πολλά ταλέντα 12 -16 χορνών που να παίζουν πολύ καλά!
Και υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται και στηρίζει αυτή τη μουσική.
Στα στέκια και στις συγκεντρώσεις, παίζουνε και ακούμε ρεμπέτικα, σμυρναίικα και παραδοσιακά.
Στην Κρήτη, οι 5 στους 10 παίζουν μουσική.
Λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχει ελπίδα και η μουσική θα μείνει.
Αυτή η μόδα της τραπ, θα περάσει όπως ήρθε.
Η μουσική θα μείνει και μετά από μας.
Καλή συνέχεια και καλές πενιές!
Εβίβα!
Υ.Γ. ο Jim Morrison τραγουδούσε το 1969
rock n roll is dead.
Πιθανόν να έχει να κάνει και με το ότι στη σημερινή εποχή ο κόσμος ενδιαφέρεται για την ευκολία και την ποσότητα. Όταν κάποιος μπορεί μέσα στην ημέρα να έχει πρόσβαση σε πολλά πράγματα που δε χρειάζεται να τα επεξεργαστεί και πολύ, δεν πρόκειται να δαπανήσει φαιά ουσία για να ανακαλύψει το ένα που πραγματικά θα έχει κάτι να του προσφέρει. Και αν αυτό ισχύει σε όλη του την καθημερινότητα, θα ισχύσει και στη σχέση του με τη μουσική. Είτε αυτή που ακούει, είτε αυτή που "δημιουργεί". Και βεβαίως ας έχουμε υπ' όψιν μας πως ο κόσμος ακούει με τα μάτια! Και στο μάτι είναι πολύ πιο δελεαστικός αυτός που ποζάρει μέσα σε μία κάμπριο Mercedes παρέα με μερικές ημίγυμνες κοπέλες, παρά αυτοί που παίζουν σε μία αποθήκη και προβάλλουν σκηνές απο μία αντιπολεμική ταινία (πχ. το "Ο Τζόνυ πήρε τ' όπλο του"). Πολύ ωραίο και το σημερινό επεισόδιο!
Αν και συμφωνώ κατά πολύ με την απάντηση του Θοδωρή για το μέλλον της ροκ-μέταλ, επειδή ζούμε μια τρομακτική εποχή νοσταλγίας και ανακύκλωσης του παρελθόντος από τα μέσα/τέλη των 10s μέχρι και σήμερα (σύνθια των 80s στην εναλλακτική ποπ, επαναφορά στο προσκήνιο έστω και για λίγο ποπ ειδώλων των 80s-90s, ξαναζεσταμένα ριάλιτι των 00s στην τηλεόραση, ταινίες γυρισμένες με φιλμ, επαναφορά βινυλίου έστω και περιορισμένα, παιδιά γεννημένα μετά το 2000 να μιλάνε μεταξύ σοβαρού και αστείου για τη «χρυσή εποχή» του ΠΑΣΟΚ στα 80s, την οποία δεν έχουν ζήσει καν κ.λπ.), δεν αποκλείεται να αναβιώσει με κάποιο τρόπο για λίγο και η ροκ-μέταλ μουσική, όχι όμως δημιουργικά και με νέα πρόσωπα, αλλά στο πλαίσιο της γενικότερης «νοσταλγίτιδας» που κυριαρχεί, νομίζω, σήμερα στην pop κουλτούρα...
Παιδάκι ήμουν, γέρασα και οι συναυλιακοί χώροι πέρα απο πλατεία νερού release είναι μέτριοι, δύσκολοι σε πρόσβαση και αυτό που μ εκνευρίζει τελευταία για μικρότερες μπάντες - είναι σε υποβαθμισμένες περιοχές. Ζούσα έντεκα χρόνια στο εξωτερικό και πραγματικά τις καλύτερες μου στιγμές τις έζησα εκεί. Πλέον το έχω πάρει απόφαση και αυτό που κάνω είναι να βλέπω tour dates απο μπάντες μεγάλες (εγγύηση δηλαδή) πού στο εξωτερικό παίζουν και κάνω τα κουμάντα μου. Χίλιες φορές συναυλίες μια στο τόσο και εγγυημένα καλές παρά πιο συχνά και μίζερα.
Καλησπέρα, πόσο δίκιο έχεις Δάσκαλε! οσα λες και τα λες πολύ ευγενικά!, εννοώ για τραπ κλπ, είναι πέρα για πέρα σωστά και αντικατοπτρίζουν απόλυτα την σημερινή κατιούσα σχεδόν σε όλα πραγματικότητα! κατά τα άλλα το σημερινό είναι άλλο ένα εκπληκτικό επεισόδιο με πολύ ωραίες ερωτήσεις!
Άλλο ένα εξαιρετικό επεισόδιο, συγχαρητήρια Θοδωρή!
Αν θέλεις, σχολίασε το επόμενο θέμα:
Εν ετει 2003 πήγα για πρώτη φορά στη συναυλία επανασύνδεσης των Whitesnake στο Λυκαβηττό και μου έκανε πολύ αρνητική εντύπωση το ότι κάποιοι τύποι ήρθαν στη συναυλία μόνο και μόνο για να βρίσουν τον Coverdale και τον τότε κιθαρίστα του με απίστευτη χυδαιότητα. Εν μέρει κατάφεραν να χαλάσουν την μοναδική εμπειρία για εμάς τους υπόλοιπους. Αναρωτιέμαι πως σκέφτονται κάποιοι...τι λες;
Η χαζομάρα υπάρχει παντού. Μου φαίνεται αδιανότητο ότι κάποιος εκανε τον κοπο να παει μεχρι τον Λυκαβηττό και πλήρωσε εισιτήριο για να βρίσει κάποιον.
Δεν σκοπεύω να προσβάλλω κανέναν άσχετα με τον τόνο του σχολίου. Απλώς, τζάμπα είναι, να μην την πετάξω κι εγώ; χαχαχα
Είμαι 28 ετών και ευτυχώς μεγάλωσα με το προνόμιο να έχω την ελευθερία να εξερευνήσω και να ακούσω ό,τι μουσική υπάρχει στο ίντερνετ (δηλαδή "τα πάντα", σε γενικές γραμμές) Μόνο το UA-cam να παρεις, η μουσική φτάνει για 1000 ζωές!
Από παραδοσιακή μουσική του τόπου μας μέχρι ανατολίτικα, χορωδίες, βυζαντινή, κινηματογραφικά soundtrack, όπερες διαφόρων ειδών, κλασική, τζαζ, μπλουζ, ροκ (fusion), μεταλ με ολα τα παρακλαδια του, φανκ-σόουλ-RnB, POP! ηλεκτρονική, μουσική για βιντεοπαιχνίδια, τρασίλες, καλτίλες, και όλα τα ενδιάμεσα. Νιώθω πως απλά έχω "ξύσει την επιφάνεια"
Ότι μπορώ κάνω, ενθουσιάζομαι πάντα να ανακαλύπτω νέους καλλιτέχνες ή κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη ξέρω. Επιδιώκω, μετά από 10-15 χρόνια μιζέριας του τόπου λόγω κρίσης κλπ. που πλέον η live μουσική έχει αρχίσει να παίρνει έστω και λίγο τα πάνω της, να ακούω live μουσικούς που έρχονται από το εξωτερικό και που πριν 10 χρόνια ούτε στον ύπνο μου δε θα φανταζόμουν πως θα ερχόντουσαν. Αυτό έχουν όλοι πλεον σήμερα στη διάθεσή τους, με λίγες εξαιρέσεις και στο κομμάτι των live η οικονομική/χρονική ελευθερία που έχει ο καθένας.
Η στασιμότητα και ο πειραματισμός είναι επιλογές. Ίσως είναι άδικο να το λέω. Ίσως όχι.
Από τον περίγυρό μου και αυτά που βλέπω, κρίνω πως οι άνθρωποι δεν έχουν σε εκτίμηση τη μουσική ή τις τέχνες γενικότερα. Υπάρχουν άτομα που αγαπούν τη μουσική αλλά δεν ασχολούνται με καμία άλλη τέχνη, το θεωρώ επίσης "λάθος" ή καλύτερα, πεταμένη ευκαιρία! Φαντάσου να λατρεύεις μια από τις σπουδαιότερες τέχνες (μουσική) και να μην έχεις ιδέα από θέατρο, πέρα από την επιθεώρηση ή μια mainstream παράσταση απλά για να πεις πως πήγες και ένα θέατρο. Αντίστοιχα για τις υπόλοιπες μορφές τέχνης. Πόσοι ασχολούνται με τη ζωγραφική;
Μαθαίνουμε πως όλα τα "κουλτουρέ" είναι 'βαρετά' 'νερόβραστα' και ο κόσμος απλώς μένει στα δημοφιλή ακούσματα για να μη χαρακτηριστεί και ο ίδιος 'νερόβραστος' ή στα blockbuster που θα παίξουν τα village, που θα παίξουν Χάρι Πότερ για 10000 φορά και θα είναι sold out, ενώ παράλληλα βγαίνουν νέοι σκηνοθέτες που αλλάζουν το σινεμά με τα έργα τους και που περνάνε απαρατήρητοι!) γιατί εμάς βράζει το αίμα μας σα λαός και θα ανοίξουμε και ένα μπουκάλι παραπάνω και θα τα σπάσουμε μέχρι το πρωί και για μαγκιά, εν πάσει περιπτώσει.
Λες πως "ο νέος" επιδιώκει να πηγαίνει με το ρεύμα, τι ακούνε οι άλλοι γύρω του κλπ. Συμφωνώ αλλά όχι μόνο για τους νέους, ΟΛΟΙ! Όταν δε μαθαίνεις την ομορφία της εξέλιξης, της προόδου, της ανακάλυψης, και αρέσκεσαι στο 'σερβίρισμα' που θα σου κάνει η τάδε δισκογραφική, η τάδε streaming πλατφόρμα, τότε έχεις αυτόματα χάσει το drive για ψάξιμο. Όταν ψάχνεσαι δεν γίνεσαι δήθεν, ούτε ψηλομύτης, μόνο αν αυτό σου βγαίνει σαν άνθρωπο γενικά. Απλώς, υπάρχει ένα "κακό" στίγμα με τις 'υψηλές τέχνες' και το non-mainstream.
Όταν ο κόσμος αποβάλλει τη στενομυαλιά και αποκτήσει ενδιαφέρον στο να 'ψάχνεται' τότε θα μπορέσουν οι τέχνες να ανθίσουν. Μέχρι τότε "Στην Υγειά μας, ρε παιδιά", Σεφερλή και Iron Man!
Καταλαβαίνω πως ο κόσμος μπορεί να έχει 100 λόγους για να μην 'ψαχτεί' αλλά το youtube είναι τσάμπα και είμαστε τυχεροί οι μουσικοί, που αυτό που μας ενδιαφέρει προσφέρεται δωρεάν και άφθονο! Πριν 20-30 χρόνια κάνανε αμήν για να ακούσουν ένα δίσκο παραπάνω, τώρα απλά το γράφεις στο search και πατάς Play! Τέλειο! Ας βάλω το Top 10 του ελληνικού ράδιο στο youtube, να το εμπεδώσω :)
Δεν κρίνω τα άτομα που δεν έχουν ενδιαφέρον απέναντι στις τέχνες γιατί δεν μπορείς να εξαναγκάσεις κάποιον να του αρέσει κάτι. Όλοι έχουμε τα ενδιαφέροντά και το γούστο μας. Αλλά, ποιός άνθρωπος απεχθάνεται γενικά τη μουσική και δεν ανέχεται να ακούσει κανένα είδος; Το ίδιο για τις ταινίες πχ.
Θοδωρή καλησπέρα, κάθε είδος μουσικής έχει επιτυχία για κάποιο λόγο, όπως και εχθρούς (θυμάμαι τι κάνανε οι γονείς μας όταν αρχίσαμε να ακούμε μεταλ). Η τραπ πχ, ενοχλεί και "την λέει στους παντες", άρα μέσω αυτής ξεσπάει ο νέος. Θα μπορούσε η κιθάρα με κάποιο τρόπο να κάνει άνοιγμα σε αυτά τα είδη και να μπει στη μουσική τους (πχ. Active member είχαν κιθαρες). Ευχαριστώ.
Δυστυχως ισχυουν αυτα που λες και διαφορες μεγαλες μπαντες οπως Blind Guardian & Rotting Christ , εχουν παραδεχτει πως αμα εβγαιναν σημερα δεν θα εκαναν καριερα.
Καλησπέρα κ. Ζήρα. Ποια η γνώμη σας για τον Mark Lettieri και στη solo καριέρα του και με τους Snarky puppy? Γενικά βρίσκω τη φρασεολογία του πολύ ενδιαφέρουσα και για αυτό κάνω αυτή την ερώτηση και σε εσάς.
Η μπαντα και ο κιθαρίστας είναι καταπληκτικοι. Παίζουν κάτι το οποίο μπορεί να το ακούσει ο καθένας ευκολα. Απορώ πως δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστοί
@@MathimataKitharasgr Από όσο γνωρίζω έχουν κερδίσει αρκετά βραβεία για τη μουσική τους (Snarky puppy). Γενικώς νομίζω είναι γνωστοί στο εξωτερικό.
Νόμιζα ότι τον γνωρίζατε. Για αυτό ρώτησα. Τον θεωρώ από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής μας.
@@potentiometergr όταν λέω ευρέως γνωστοι εννοω να έρθουν π.χ στην ελλάδα και να παίξουν στο οακα με 40.000 εισιτήρια
Με όλο το σεβασμό τα grammy είναι ο πιο απαξιωμένος θεσμός πλέον που υπάρχει στην ιστορία της μουσικής. Κάνεις δεν τα παίρνει στα σοβαρά.
ua-cam.com/video/Tf9V0hwJ6qk/v-deo.html
@@MathimataKitharasgr Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα αυτό για τα Grammy. Παρόλα αυτά δεν θυμώνουν τι βραβεία κέρδισαν. Απλά Μου άρεσε που έναν δίσκο τον ηχογράφησαν ολόκληρο live. Για αυτό το ανέφερα εάν θα μπορούσατε σε κάποιο επεισόδιο να δίνατε κάποια φώτα ως προς τη μουσική τους σαν μια μικρή ανάλυση της θεωρίας πίσω από αυτή κλπ.
Θεόδωρε είσαι θείο δώρο ! Να σε ρωτήσω ..τι θα πρότεινες να κάνει ένας τύπος που γράφει τραγούδια όπως γράφουν οι μπάντες κ οι σύγχρονοι τραγουδοποιοί (παίζοντας κ γνωρίζοντας απλούς κανόνες) ,όταν θέλει να βρει μουσικούς για να παρουσιάσει τη δουλειά του κ εύλογα του ζητούν παρτιτούρες αλλά δεν ξέρει να γράφει. Περιγράφω την κατάστασή μου δηλαδή. Μπράβο κ για την δουλειά που κάνεις εδώ είναι μεγάλη κ η χρησιμότητα κ το επίπεδο του περιεχομένου.
Το oτι δεν ξέρεις να γράφεις νότες δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αισθάνεσαι άσχημα.
Ανάλογα με την πολυπλοκότητά των συνθέσεων σου υπάρχει πιθανότητα ένας έμπειρος Sessioνας να μη χρειάζεται καν παρτιτούρες και να τα βγάλει όλα μου το αυτί.
Στις περισσότερες δουλειές που έχω πάει στο παρελθόν δεν μας δίνανε ποτέ παρτιτούρες.
Ήταν μέρος της δουλειάς μας να τα βγάλουμε με το αυτί.
Το καλοκαίρι έρχονται οι smashing pumpkins στο στάδιο ειρήνης και φιλίας..... ούτε από Αθήνα είμαι (θεσσαλονικη) αλλά ούτε φαν του αθλήματος οπότε δεν έχω παει ποτέ στο στάδιο.βλεπω κάτι φώτο του χώρου και μπαίνω σε σκέψεις δισταγμού.....μήπως πολύ κόπος ταλαιπωρία και χρήμα για αυτό που προσφέρεται?
Ευχαριστώ προκαταβολικά....
Ο χώρος είναι αξιοπρεπής. Ενώ ότι μπορεί να γίνει ένα σωστό live. Η μόνη μου αντίρρηση είναι ότι 16 ιουλίου σε κλειστό χώρο με πολύ κόσμο αν δεν έχει καλό εξαερισμό και κλιματισμό η ατμόσφαιρα θα είναι ανυπόφορη.
@@MathimataKitharasgr αυτό είναι που με αγχώνει περισσότερο....σε κλειστό το καλοκαίρι...
Μένει να δω ....θα σας πω τις εντυπώσεις μου...
Για τους συναυλιακους χωρους που ειπες , δεν ξερω αθηνα τι παιζει , θεσσαλονικη που πηγα στον uli roth 1η μαρτιου και εριχνε καρεκλες...εσταζε μεσα στο βενιου η οροφη. καταντια μιλαμε!! κ επειδη ειμαι απο επαρχια να πω κ λογω ωρων δουλειας κ κουρασης δεν με βολευει παντα να κατεβαινω θεσσαλονικη για συναυλια , οταν παω σε καποια πραγματικα θελω να την απολαμβανω λιγο παραπανω απο το κανονικο. πηγαινοντας σε αυτο το λαιβ στο εν λογω βενιου το οποιο ειναι εκει 800 χρονια βλεποντας το ετσι σου εδινε την εντυπωση οτι ειναι παρατημενο τελειως κ παλι καλα που κανουν συναυλιες σε αυτο το παραπηγμα. εσταζε νερα επισης ολη η σκαλα εσωτερικη παρακαλω μεχρι να ανεβεις στον 2ο οροφο που ειναι ο κυριος χωρος του λαιβ.
Ότι αφορά στο δεύτερο ερώτημα. Συμφωνώ με τον Θοδωρή και το ότι εάν κάποιος αναζητά επιτυχία ή να βιοποριστεί από την μουσική. Δεν είναι αρκετό να είναι πολύ καλός. Έχει σημασία τι προσφέρει και σε ποιους απευθύνεται. Πχ για να κάνω ένα παραλληλισμό. Δεν έχει σημασία πόσο καλός και φθηνός μπορεί να είναι ο εξοπλισμός για χειμερινό σκι που μπορεί να πουλάω. Εάν πχ ανοίξω μαγαζι στην Πάρο. Τότε δεν μου φταίει ούτε η Πάρος ούτε το σύστημα. Επίσης ακόμη και όλα σωστά να τα κάνει κάποιος... Η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη. Το αντίθετο μάλιστα. Ξέρετε πόσους εξαιρετικούς μουσικούς δεν τους ξέρει ούτε η γειτόνισσα; Όποιος ασχοληθεί με την μουσική είναι καλό να μην αναζητά την επιτυχία ή την αναγνώριση. Πρέπει να το κάνει επειδή δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την μουσική. Χωρίς να περιμένει αναγνώριση για να ευτυχήσει. Αλλά να ευτυχήσει επειδή είναι ευλογημένος που μπορεί να παίζει μουσική.
Επειδή βαριέμαι να γράφω λεπτομερώς την άποψη μου για το αν θα αλλάξει το μουσικο στυλ που τόσα χρόνια αγαπάμε θα πω ότι όσο υπάρχουν μουσικοί που κάθονται κ κάνουν διασκευές σε μέταλ στο σκουπιδοτραγουδο της Σατι όπως είδα πρόσφατα από γνωστό πλήκτρα που παίζει κ κιθάρα τότε σίγουρα δεν υπάρχει ΣΩΤΗΡΙΑ! Επίσης Θοδωρή υπάρχουν μουσικοί που θέλουν να παίξουν αυτό που νιώθουν κ δεν δίνουν δεκάρα για το αν θα αρέσει στο κοινό.Ενα ελληνικό συγκρότημα που δεν ξεπουλήθηκε για κανέναν τουλάχιστον στην αρχή είναι οι φοβεροί Omega Vibes.
Είναι θέμα στόχων και στρατηγικής
Για παράδειγμα ο πληκτρας-κιθαριστας που εκανε της συγκεκριμένη διασκευή είναι προφανές ότι θέλει να προκαλέσει είτε θετικά ειτε αρνητικά και να τραβήξει την προσοχή με τον οποιοδήποτε τρόπο πράγμα το οποίο το καταλαβαίνω ασχετα αν διαφωνω η οχι με κατι τετοιο.
Απ την άλλη επίσης καταλαβαίνω αυτόν που θα παίξει αυτό που θέλει χωρίς να δίνει δεκάρα τι θέλει η μάζα η αν ειναι εμπορικο. Το πρόβλημα με τη δεύτερη περίπτωση είναι ότι αυτό θα είναι δύσκολα να σταθεί επαγγελματικά παρα μόνο σαν χόμπι.
το «λ7 υπάρχουν» είναι η μόνη αλήθεια που έχει ακουστεί στην Ελλάδα...
Αυτό που δεν μας είπε είναι «ποιος, πώς και από πού τα έχει»
hint: και σήμερα λ7 υπάρχουν... τα ερωτήματα όμως παραμένουν...
#1: Θοδωρή δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λες, αλλά εγώ θα τα πω λίγο πιο ωμά. Όταν βλέπεις μπάντες σαν τους Ν-στόκοι να γεμίζουν μαγαζιά και πάρκα ενώ έχεις στο είδος μπαντάρες (μουσικά) στην Ελλάδα που είναι άγνωστοι, καταλαβαίνεις τι γίνεται. Πιο απλά, έχεις "πιάτα" εξαιρετικά, πεντανόστιμα και απολαυστικά, αλλά το αφεντικό στην "ταβέρνα" σου λέει θα σερβίρεις κοτόπουλο με πατάτες....μέχρι να τελειώσει...και μόλις τελειώσει το κοτόπουλο, μόνο πατάτες...εντωμεταξύ οι πελάτες ΔΕΝ πάνε να δουν τι άλλο έχει το "μαγερειό"...βαρέθηκα να τα λέω...
#2: Έχει άμεση σχέση με την 1η ερώτηση.
Ευχαριστούμε φίλε Θοδωρή για το χρόνο που ξοδεύεις για μας. Και μια ερώτηση σχετικά με τη μουσική από την πλευρά του ακροατή:
Θεωρείς πως η λεγόμενη ακροαματικότητα ενός είδους ή ενός κομματιού είναι σημαντικό κριτήριο για να δώσεις προσοχή στο είδος ή το κομμάτι ή η προσωπικές προτιμήσεις θα πρέπει να υπερισχύουν; Η ερώτηση συνδέεται επίσης και με το θέμα "έκθεση" σε ξένα ακούσματα (ethnic etc). Προσωπικά θεωρώ πως το να ακούς ότι είναι διαθέσιμο και δεν σου είναι γνωστό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι καλό να δίνεις χρόνο στο να το ακούς και στη συνέχεια να αποφασίζεις αν σου αρέσει ή όχι. Διαφορετικά, απλά ακολουθείς σαν πρόβατο.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Το θέμα είναι ο ακροατής να έχει ανοιχτά τα αυτιά του και το μυαλό του και να μπορεί να δεχτεί και κάτι διαφορετικό έξω από τον comfort zone του. Πραγμα το οποιο πλέον σήμερα είναι πάρα πολύ δύσκολο μιας και ο κόσμος δεν ψάχνει αλλα καταναλώνει ότι του προτείνετε απο τον εκαστοτε αλγορυθμο. Και αυτά που του προτείνονται είναι "προιοντα" πίσω απο τα οποια κρύβονται μεγάλες εταιρείες οι οποίες ξοδεύουν εκατομμύρια σε διαφήμιση
Οσο υπαρχουν οι γνωστες κλικες, το μουσικο τοπιο δε θα αλλαξει ΠΟΤΕ.