τωρα δε νιωθω τιποτα μοναχα μια ανασφαλεια οτι τα κανω σκατα κανω μεγαλα βηματα παντως δειλα δειλα τα βλεπω απο μακρια και δε μου γινονται γνωστα τα πιο μεγαλα λαθη φερανε τα πιο σωστα οσο οι τοιχοι περιοριζουν την παιδικη μου καρδια /ειναι τα μη και τα μα που συνοδευουν τις προτασεις μου τελευταια συχνα πως να σκεφτω λογικα οταν το ενστικτο καθοδηγει πρωτοβουλιακα κι αλλο γω να σταματησω να χανω αυτα που βρισκω απλως χανω περισσοτερα και αλλα τοσα βρισκω κι ολο δεν ισορροπω στο σχοινι που ο ιδιος εφτιαξα για να το περπατησω κι ακομα ειναι μια αληθεια πως δεν εχω φοβηθει/κι αν θα σε δω μπροστα μου με (την αυγη); εχεις ντυθει δεν περιμενω καποιον το μυστικο να μου πει -ειμαι γω- ο κοσμος μου το συμπαν μου ολα οσα αποτελω τα παντα γυρω μου αφορμη για να στεναχωρηθω δεν εχω κατι να σου πω ολα αυτα που πιστευω μεσα μου παριστανω τον νεκρο /μαλλον για να ξεγελω το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω δανεικα στιλο/τα παιδια μας στο χωραφι μεινανε κριθαρι μεσα στο σιλο δε γιναν μπυρα εμεις γυρα σε μια τριλια στο κενο εκει εκπεμπω αν βρωμαει κ εχει αδεσποτα γατια και σκατα φουντα θα ναι κεντρο τωρα πια πολυ δεν εχει σημασια τωρα πια πολυ δεν εχει σημασια κ ειναι- καλος καιρος για να μας παν ολα στραβα η εστω μονο να μας (σ)παν μυαλα με δεκα δευτερολεπτα attention span τα γραμματα μας παμε κει για να στη σπαν/ σε τοιχους απο νοβοπαν μυαλα εφαρμοστα κολλαν στα αστικα σκεψεις κι ανακυκλωσιμα πλαστικα οχι κλαμμενα σαν τον πλιατσικα κλεμμενα σα συμπλιατσικα παντα νευρωτικα ραπ μινορε/στο ον ρε/παιδια στο ον με/ενστικτα κλειστοφοβικα κ ειναι επομε-νο τα επομενα να ειναι λιγο πιο ανοιχτα σαν τα παραθυρα δεν ειπα τιποτα μα να ξερες για λιγο ποσο θα θελα να πω κ γω τιποτα παραπανω και μεις γυρα σε μια τριλια στο κενο κι οχι πιο πανω εκει εκπεμπω οχι το χανω καλος καιρος για να μας παν ολα σκατα /τα κουπλε τα περσινα και παιζει να κυλα καλα σ αυτη την τριλια παν στο πιανο και παιζει να κυλα καλα σ αυτη την τριλια παν στο πιανο απ τον προσανατολισμο δε βγαινει λεξη τραβηξαμε οπου στο διαλο υποθετεις κ ειπα δεν τρεχει θα γινω αποψε το χαλι κι ας ειμαι μια ζωη χαλι πανω να πεφτεις δε μας καταλαβαν κι αν ηταν το καλαμι τους μπαλκονι μονο αυτο δε θα καβαλαγαν οι ζωες μας περαστικες ειπαμε αποψε μα στη δικη μου ποτε στο διαλο περπαταγαν κ ειπε να δεις/γιατι δεν αναπνεει τα πρωινα γκρεμιζει κοσμους αν μπροστα στα ματια χαλαγαν κ ειπε θα δεις/ο κοσμος μου κομματια αγονης γης/κομματια που κανεις τους δεν κουβαλαγαν να μας χαρεις εδω τα βλεπουμε ολα ροδινα οσο ροδινο ειναι το ενας για τρεις να μας χαρεις ειπε και χαρηκε, που εμεινε μονη και πλεον κανεις τι κι αν δε θες κοντρα να πας εδω ο καιρος φυσαει παντα προς τη μερια που σε εδιωξαν εγω δεν ημουνα για σας μα ποιος ειναι για ποιον στα δυο σωματα που ελιωσαν πες τους για λιγο πως με μπερδεψαν για ενα χαμογελο και δυο ματια που πετρωσαν δεν ημουν η χημικη αντιδραση που ενωσαν μαλλον πειραμα στο πειραμα θα απετυχαν και το μυαλο τους δειλο/ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΗΛΟ σκεφτομαι ποιο μπαλκονι να eiναι πιο ψηλο οσο ρωτας αν εχω βαλει πανω μου κανα κιλο αντε καποια στιγμη να δω-ποσο σαρεσει το κενο το κενο εκεινο που μεγενθυνα ποτε δε μετραγες για δυο/γιατι παντα ημουνα μειον στο αποτελεσμα παρακαλω, να κλεινετε την πορτα οπως φευγετε-- παρακαλω ξεχαστε ο,τι ξερετε εδω τελειωνουν ολα παμε παλι απ την αρχη παρακαλω να κλεισετε την πορτα οπως θα μπειτε οι γειτονοι πια δεν νοιαζονται μα μοιαζουν κ ολοι θα πειτε "αυτοι φωναζουνε" ας παει στο καλο για μια φορα αν κοιταξουμε το διαφορετικο σαν να ναι φυσιολογικο καμια φορα νιωθω καλα ενα χαμογελο και μια μυτια οξυγονο ειπα θα πεσω κατω αν και μονο αν περασει κ αυτη η νυχτα με τους τοιχους να μου μιλαν/τωρα πια εχω καταλαβει πως και που υπαρχει βλαβη υγρασια και σκοταδι οσο το δακρυ-ετρεχε πριν καν προλαβει/να μου το πει μια διαφυγη η μουσικη μας λαμπερη θα πουνε καποιοι σκατα στομαχι και αναγκη το χω αναγκη να σε βλεπω να γελας κ ας μη μιλας γιατι δε χαιρεσαι οταν μας συναντας αφου σε ξερασε η πολη οπως κ εμας γιατι δε χαιρεσαι οταν μας χαιρετας εδω ξημερωσε
δεν περιμενω καποιον το μυστικο να μου πει ειμαι γω ο κοσμος μου το συμπαν μου ολα οσα αποτελω τα παντα γυρω μου αφορμη για να στεναχωρηθω δεν εχω κατι να σου πω ολα αυτα που πιστευω μεσα μου παριστανω τον νεκρο /μαλλον για να ξεγελω το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω
Δώσατε την ψυχή σας για ακόμα μια φορά ηρεμώντας την δική μας. Τα Καλύτερα Παιδιά Έχουνε Ψυχολογικά, Παλάτια Πέφτουνε Για Πάντα.
τωρα δε νιωθω τιποτα μοναχα μια ανασφαλεια οτι τα κανω σκατα
κανω μεγαλα βηματα παντως δειλα δειλα τα βλεπω απο μακρια και δε μου γινονται γνωστα
τα πιο μεγαλα λαθη φερανε τα πιο σωστα
οσο οι τοιχοι περιοριζουν την παιδικη μου καρδια /ειναι τα μη και τα μα
που συνοδευουν τις προτασεις μου τελευταια συχνα
πως να σκεφτω λογικα οταν το ενστικτο καθοδηγει πρωτοβουλιακα
κι αλλο γω να σταματησω να χανω αυτα που βρισκω απλως χανω περισσοτερα και αλλα τοσα βρισκω κι ολο δεν ισορροπω στο σχοινι που ο ιδιος εφτιαξα για να το περπατησω
κι ακομα ειναι μια αληθεια πως δεν εχω φοβηθει/κι αν θα σε δω μπροστα μου με (την αυγη); εχεις ντυθει
δεν περιμενω καποιον το μυστικο να μου πει -ειμαι γω- ο κοσμος μου το συμπαν μου ολα οσα αποτελω
τα παντα γυρω μου αφορμη για να στεναχωρηθω δεν εχω κατι να σου πω
ολα αυτα που πιστευω μεσα μου παριστανω τον νεκρο /μαλλον για να ξεγελω
το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω
το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω
δανεικα στιλο/τα παιδια μας στο χωραφι μεινανε κριθαρι μεσα στο σιλο δε γιναν μπυρα εμεις γυρα σε μια τριλια στο κενο εκει εκπεμπω αν βρωμαει κ εχει αδεσποτα γατια και σκατα φουντα θα ναι κεντρο τωρα πια πολυ δεν εχει σημασια
τωρα πια πολυ δεν εχει σημασια κ ειναι- καλος καιρος για να μας παν ολα στραβα η εστω μονο να μας (σ)παν
μυαλα με δεκα δευτερολεπτα attention span τα γραμματα μας παμε κει για να στη σπαν/ σε τοιχους απο νοβοπαν
μυαλα εφαρμοστα κολλαν στα αστικα σκεψεις κι ανακυκλωσιμα πλαστικα οχι κλαμμενα σαν τον πλιατσικα
κλεμμενα σα συμπλιατσικα παντα νευρωτικα ραπ μινορε/στο ον ρε/παιδια στο ον με/ενστικτα κλειστοφοβικα
κ ειναι επομε-νο τα επομενα να ειναι λιγο πιο ανοιχτα σαν τα παραθυρα
δεν ειπα τιποτα μα να ξερες για λιγο ποσο θα θελα να πω κ γω τιποτα παραπανω
και μεις γυρα σε μια τριλια στο κενο κι οχι πιο πανω εκει εκπεμπω οχι το χανω
καλος καιρος για να μας παν ολα σκατα /τα κουπλε τα περσινα και παιζει να κυλα καλα σ αυτη την τριλια παν στο πιανο
και παιζει να κυλα καλα σ αυτη την τριλια παν στο πιανο
απ τον προσανατολισμο δε βγαινει λεξη τραβηξαμε οπου στο διαλο υποθετεις
κ ειπα δεν τρεχει θα γινω αποψε το χαλι κι ας ειμαι μια ζωη χαλι πανω να πεφτεις
δε μας καταλαβαν κι αν ηταν το καλαμι τους μπαλκονι μονο αυτο δε θα καβαλαγαν
οι ζωες μας περαστικες ειπαμε αποψε μα στη δικη μου ποτε στο διαλο περπαταγαν
κ ειπε να δεις/γιατι δεν αναπνεει τα πρωινα γκρεμιζει κοσμους αν μπροστα στα ματια χαλαγαν
κ ειπε θα δεις/ο κοσμος μου κομματια αγονης γης/κομματια που κανεις τους δεν κουβαλαγαν
να μας χαρεις εδω τα βλεπουμε ολα ροδινα οσο ροδινο ειναι το ενας για τρεις
να μας χαρεις ειπε και χαρηκε, που εμεινε μονη και πλεον κανεις
τι κι αν δε θες κοντρα να πας εδω ο καιρος φυσαει παντα προς τη μερια που σε εδιωξαν
εγω δεν ημουνα για σας μα ποιος ειναι για ποιον στα δυο σωματα που ελιωσαν
πες τους για λιγο πως με μπερδεψαν για ενα χαμογελο και δυο ματια που πετρωσαν
δεν ημουν η χημικη αντιδραση που ενωσαν μαλλον πειραμα στο πειραμα θα απετυχαν
και το μυαλο τους δειλο/ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΗΛΟ
σκεφτομαι ποιο μπαλκονι να eiναι πιο ψηλο οσο ρωτας αν εχω βαλει πανω μου κανα κιλο
αντε καποια στιγμη να δω-ποσο σαρεσει το κενο το κενο εκεινο που μεγενθυνα
ποτε δε μετραγες για δυο/γιατι παντα ημουνα μειον στο αποτελεσμα
παρακαλω, να κλεινετε την πορτα οπως φευγετε-- παρακαλω
ξεχαστε ο,τι ξερετε εδω τελειωνουν ολα παμε παλι απ την αρχη παρακαλω
να κλεισετε την πορτα οπως θα μπειτε οι γειτονοι πια δεν νοιαζονται μα μοιαζουν κ ολοι θα πειτε "αυτοι φωναζουνε"
ας παει στο καλο για μια φορα αν κοιταξουμε το διαφορετικο σαν να ναι φυσιολογικο καμια φορα νιωθω καλα
ενα χαμογελο και μια μυτια οξυγονο ειπα θα πεσω κατω αν και μονο αν περασει κ αυτη η νυχτα
με τους τοιχους να μου μιλαν/τωρα πια εχω καταλαβει πως και που υπαρχει βλαβη υγρασια και σκοταδι
οσο το δακρυ-ετρεχε πριν καν προλαβει/να μου το πει μια διαφυγη η μουσικη μας λαμπερη θα πουνε καποιοι
σκατα στομαχι και αναγκη το χω αναγκη να σε βλεπω να γελας κ ας μη μιλας
γιατι δε χαιρεσαι οταν μας συναντας αφου σε ξερασε η πολη οπως κ εμας
γιατι δε χαιρεσαι οταν μας χαιρετας εδω ξημερωσε
εσένα με τα γυαλιά σ' αγαπάω.
Παλάτια Πέφτουν με τα μπλε
Ποιο είναι το beat ρε τσακάλια το χω ξανακουσει
Virus Zord to beat einai apo "Βρονές" για το δείγμα θα σε γελάσω :)
@@viruszord9085 αν ακους tzikso απο κει
@@ΨυχικήΑντίκα ακούω αλλά δεν μου ρχετε
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ! ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
Geia sou kapten o agios nikolas mazi mas sths thalasses
το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω... μπραβο αλανια
δεν περιμενω καποιον το μυστικο να μου πει ειμαι γω ο κοσμος μου το συμπαν μου ολα οσα αποτελω
τα παντα γυρω μου αφορμη για να στεναχωρηθω δεν εχω κατι να σου πω
ολα αυτα που πιστευω μεσα μου παριστανω τον νεκρο /μαλλον για να ξεγελω
το τερας που εχω μεσα μου και βγαινει προς τα εξω μονο αν το επιτρεψω εγω
TA ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΦΕΡΑΝΕ ΤΑ ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ!!
παλικάρια.
πάντα νευρωτικά ραπ μινόρε
σου χρωσταμε ενα κομματι,υποψιν
Δεν μας λείπετε, κάθε μέρα στα ακουστικά μες στα αστικά!
ΤΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΦΕΡΑΝΕ ΤΑ ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ...
καλος καιρος να πανε ολα στραβα.
big up alhteiaaaa
Χαιρομαστε που δημιουργείτε ακόμα
P.S epic tags
moutzouraaaa kapsimoooo
ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΤΟ
Βάλτε στοίχους ❤
Το'χω ανάγκη να σε βλέπω να γελάς κι ας μη μιλάς.
Για όσους δε γνωρίζουν, η λούπα είναι από τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκη - Love her
Όντως, αλλά υπάρχει και η διασκευή "πες μου το όνομα σου" από τον Χατζηδάκη π είναι σχεδόν το ίδιο.
Σας είχα ανάγκη να γίνω και χειρότερα
*ΤΚΠΕΨ* κομματάρα *Παλάτια Πέφτουνε για πάντα ρε..* Να ΄στε πάντα καλά ή έστω τις περισσότερες φορές..
KILLER..
Καλος καιρος για να μας παν ολα στραβα
++GooDStuff
δεν ειπα τιποτα μα να ξερες για λιγο ποσο θα θελα να πω κ γω τιποτα παραπανω
ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ;
Δε μας κατάλαβαν γιατί ήταν το καλάμι τους μπαλκόνι μόνο αυτό δε θα καβάλαγαν
nai man na ftiaxtei ena studio filou perimenw
!!!!
να μας χαρείς είπε και χάρηκε που έμεινε μόνη και πλέον κάνεις...Φ
ΝΑΙ ΡΕ
ΠΑΛΑΤΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΦΤΟΥΝ
xatzhdakis beat?!
δεν εχω να πω κατι για το κομματι παιδια, νιωθουμε. Αλλα πηγα να παθω προβλημα κοιτοντας το βιντεο :p
Μάνο Μάνο που 'σαι Μάνο?
Ετοιμάζεται κάτι ζεματιστό αδερφέ, υπομονή και θα ανταμειφθούμε.
αναμενουμε τρελε! να 'σαι καλα.
Pige eksoteriko nomizo
Ρε μαγκες σε λίγο καιρό θα κλείσει χρόνο
Δε ειπα τιποτα μα να ξερες για λιγο..