Όντως η Ριτα εχει ενα απεραντο φωνητικό ευρος, μπορει να εκτελεσει με αρτιοτητα απο φαραντουρη εως δημητριαδη με ενα μοναδικο τροπο, χωρις να μιμειται τις φωνες τους σεβομενη το ιστορικο παρελθον και την κληροδοτημενη σε εμας μουσικη παραδοση. Αλλα και οδηγώντας την ταυτοχρονα ενα βημα παρακατω με ρυθμο γεωμετρικης προοδου . Επιπλεον εχει μια "σκηνικη πειθαρχια": γνωριζει οτι μεσα απο τη φωνη της μετακενωνεται στη νεοτερη γενια μια ολοκληρη εποχη, οπου τα τραγουδια διαμορφωθηκαν, συντεθηκαν και εν τελει σφυρηλατηθηκαν μεσα στη φωτια εντονων λαικων αγωνων και ταξικων συγκρούσεων, που με τη σειρα τους ειναι αρρηκτα συνδεδεμενοι με την νεοτερη ιστορια του ελληνικου λαικου κινηματος και των κορυφαιων στιγμων της ιστορικης παλης του. Ετσι η ερμηνεια της Αντωνοπουλου διαπνεεται απο μια μορφή εντονης ιστορικοτητας: χωρις, να μενει προσκολημμενη στο ιστορικο παρελθον, εφοσον δεν καταβάλει την παραμικρη προσπαθεια να μιμηθει τους προγενεστερους της φωνητικους ογκολιθους,ωστοσο, συλλεγει με σεβασμο το αποσταγμα της ιστορικής πειρας και το μετουσιωνει σε οδηγο για το μελλον, ανοιγοντας νεους μουσικους δρομους, που καλλιστα μπορουν να αντιπαραβληθουν με το ύψος των μεγαλων μας λαικων φωνων, ιδωμενους βεβαια μεσα απο το πρισμα της συγχρονης μας εποχης. Αλλωστε, με αυτην την τελευταια συνδιαλεγεται η Αντωνοπουλου, ουσα γνησιο τεκνο της εποχης της, και εν τελει στην καλλιτεχνικη και αισθητικη αφυπνιση αυτης στοχεύε. Ειναι οντως μεγαλη ερμηνευτρια.Προσωπικα,θα την χαρακτηριζα Edith Piaf της συγχρονης Ελλαδας... Η χροια της φωνης της Αντωνοπουλου θυμιζει εντονα τη μεγαλη κυρια του γαλλικου τραγουδιου...
Συμφωνώ 101% με ότι λέει. Ειδικά για τον Μητσια, ένας απ τους κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές.
Θεος του ολυμπου ο θανος
Όντως η Ριτα εχει ενα απεραντο φωνητικό ευρος, μπορει να εκτελεσει με αρτιοτητα απο φαραντουρη εως δημητριαδη με ενα μοναδικο τροπο, χωρις να μιμειται τις φωνες τους σεβομενη το ιστορικο παρελθον και την κληροδοτημενη σε εμας μουσικη παραδοση. Αλλα και οδηγώντας την ταυτοχρονα ενα βημα παρακατω με ρυθμο γεωμετρικης προοδου . Επιπλεον εχει μια "σκηνικη πειθαρχια": γνωριζει οτι μεσα απο τη φωνη της μετακενωνεται στη νεοτερη γενια μια ολοκληρη εποχη, οπου τα τραγουδια διαμορφωθηκαν, συντεθηκαν και εν τελει σφυρηλατηθηκαν μεσα στη φωτια εντονων λαικων αγωνων και ταξικων συγκρούσεων, που με τη σειρα τους ειναι αρρηκτα συνδεδεμενοι με την νεοτερη ιστορια του ελληνικου λαικου κινηματος και των κορυφαιων στιγμων της ιστορικης παλης του. Ετσι η ερμηνεια της Αντωνοπουλου διαπνεεται απο μια μορφή εντονης ιστορικοτητας: χωρις, να μενει προσκολημμενη στο ιστορικο παρελθον, εφοσον δεν καταβάλει την παραμικρη προσπαθεια να μιμηθει τους προγενεστερους της φωνητικους ογκολιθους,ωστοσο, συλλεγει με σεβασμο το αποσταγμα της ιστορικής πειρας και το μετουσιωνει σε οδηγο για το μελλον, ανοιγοντας νεους μουσικους δρομους, που καλλιστα μπορουν να αντιπαραβληθουν με το ύψος των μεγαλων μας λαικων φωνων, ιδωμενους βεβαια μεσα απο το πρισμα της συγχρονης μας εποχης. Αλλωστε, με αυτην την τελευταια συνδιαλεγεται η Αντωνοπουλου, ουσα γνησιο τεκνο της εποχης της, και εν τελει στην καλλιτεχνικη και αισθητικη αφυπνιση αυτης στοχεύε. Ειναι οντως μεγαλη ερμηνευτρια.Προσωπικα,θα την χαρακτηριζα Edith Piaf της συγχρονης Ελλαδας... Η χροια της φωνης της Αντωνοπουλου θυμιζει εντονα τη μεγαλη κυρια του γαλλικου τραγουδιου...