Τα Γεφυρια του Κισσαβου & Ο Σ.Σ.Παπαπουλι αφαντος..... τον καταπιε η βλαστηση.Travelling in Greece

Βυζαντινό γεφύρι της Παπαρίζαινας
Byzantine Bridge
Γεφύρι Παπαρίζαινας στο Κόκκινο Νερό: Ως χρονολογία ίδρυσης, η κτητορική επιγραφή που φέρει, αναφέρει το 1719, μάλλον όμως πρόκειται για το έτος που το γεφύρι πήρε τη σημερινή του μορφή. Πιθανότατα είναι παλαιοχριστιανικό ή βυζαντινό και απ’ αυτό ίσως πέρασε ο Αλέξιος Α’ το 1084, κατευθυνόμενος στην πολιορκημένη από τους Νορμανδούς, Λάρισα.
Τοξωτή γέφυρα με άνοιγμα τόξου 8,40 μ. και πλάτος καταστρώματος 2,80 μ. Στη βόρεια πλευρά έχει εντοιχισμένο ένα κομμάτι από βυζαντινό μαρμάρινο κοσμήτη και στη νότια φέρει αριστερά ένα μάρμαρο με σταυρό και δεξιά μια ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα. Στην επάνω αριστερή γωνία της πλάκας είναι χαραγμένα τα γράμματα ΑΨΙΘ (1719).
Γεφύρι Αλαμάνου
Το πέτρινο γεφύρι του Αλαμάνου κατασκευασμένο το 1858. Βρίσκεται στον παλιό δρόμο Αγιάς-Αγιοκάμπου, στο Ν. Λάρισας, στο ύψος της στροφής για Ποταμιά. Έχει άνοιγμα τόξου 17μ, ύψος τόξου 9.20μ και μήκος καταστρώματος: 38.50μ. Η κατασκευή του χρηματοδοτήθηκε από τον Δημήτριο Αλαμάνο, που όπως μας πληροφορεί ο αρχιερατικός επίτροπος της Περιφέρειας Αγιάς, αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Δρόσος, ήταν γιατρός, εκ Κερκύρας, γερμανικής καταγωγής και αγγλικής υπηκοότητας. Πολιτογραφήθηκε Αγιώτης επειδή παντρεύτηκε τη Μαρία Χατζημήτρου, κόρη του Γεωργίου, εμπόρου και διορισμένου αρχικοτσάμπαση της περιοχής από τον Αλή Πασά. Πέραν της χρηματοδότησης της κατασκευής της γέφυρας, ίδρυσε το 1874 το Παρθεναγωγείο της Αγιάς του οποίου τη λειτουργία εξασφάλισε με δωρεά 200 λιρών.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός «Παπαπούλι»
Ένας σταθμός-«φάντασμα» Το Παπαπούλι σήμερα είναι ερημωμένο. Οι νέες σιδηροδρομικές γραμμές που ενώνουν την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη πλέον περνούν μερικές δεκάδες μέτρα ανατολικότερα από τον παλαιότερο τερματικό σταθμό που πλέον έχει εγκαταλειφθεί. Το μόνο που μένει να θυμίζει την ιστορία του είναι οι κατάφυτες ράγες και τα ερείπια
Η παλιά του ονομασία την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν Καραλή Δερβέν και μέχρι το ξεκίνημα των Βαλκανικών πολέμων, βρίσκονταν τα βορειότερα σύνορα του τότε Ελληνικού κράτους με το Οθωμανικό. Στο χωριό ήταν ο τερματικός σταθμός της γραμμής Πειραιώς-Συνόρων (εγκαινιάστηκε το 1904) και στο κτίριό του λειτουργούσαν μέχρι το 1912 τα τελωνεία Ελλάδος και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο εγκαταλελειμμένος σταθμός στο Παπαπούλι στα παλαιά σύνορα στην επαρχία Τυρνάβου. Μέχρι το 1916 αποτελούσε κόμβο με τελωνείο και σημαντική εμπορική κίνηση....
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός «Σ.Σ. ΠΑΠΑΠΟΥΛΙ», βρίσκεται βόρεια της Κοιλάδας των Τεμπών και κάποτε διέθετε φυλάκια, μικρό πανδοχείο και το τελωνείο συνόρων. Ο μεγάλης ιστορικής αξίας σταθμός, βρίσκεται σήμερα λεηλατημένος, πνιγόμενος από αγριόχορτα, κυριολεκτικά στην απαξία και τον μαρασμό, έρμαιο στα καλοκαίρια και τους χειμώνες που κατατρώγουν ό,τι έχει απομείνει από το σώμα του.
Τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες μας δίνει μέσω ανάρτησής του ο Λαρισαίος Δημήτρης Καλούσης, ο οποίος πολύ σωστά επισημαίνει πως «ο εν λόγω σταθμός στο Παπαπούλι, αφού καθαριστεί και ανακατασκευαστεί, θα μπορούσε να λειτουργεί Σαββατοκύριακα ως Μουσείο Μνήμης του ελληνικού σιδηροδρόμου, με εκθέματα από φωτογραφικό και έντυπο υλικό, καθώς και ψηφιακή αναπαράσταση γεγονότων: το κοινό θα έβλεπε εικόνες μιας εποχής που απλώνεται σε διάστημα ίσως και μεγαλύτερο των 120 ετών, εικόνες που φτάνουν έως το πρόσφατο παρελθόν, όταν αυτός είχε ακόμη ζωή».
Η παλιά του ονομασία την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν Καραλή Δερβέν και μέχρι το ξεκίνημα των Βαλκανικών πολέμων, βρίσκονταν τα βορειότερα σύνορα του τότε Ελληνικού κράτους με το Οθωμανικό. Στο χωριό ήταν ο τερματικός σταθμός της γραμμής Πειραιώς-Συνόρων (εγκαινιάστηκε το 1904) και στο κτίριό του λειτουργούσαν μέχρι το 1912 τα τελωνεία Ελλάδος και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.